Actueel
alle pijlers
Geweld tegen kinderen of gewoon opvoeden
zondag 2 mei 2010 om 11:42
Liv, je reageert slechts met méér emotionele standpunten die je niet wil, of kan onderbouwen. Wat jij afkeurt, dat moet jij zelf weten. Als je je maar niet met mij bemoeit, en mij gaat voorschrijven hoe ik het doen moet, of niet doen moet, als je daarvoor geen argumenten hebt.
'Geweld' is kwalijk, en dat keur ik af. ('hevige kracht die iemand kwaad doet of schade veroorzaakt'). Ook als die 'kracht' van niet-fysieke aard is, en het 'kwaad' of de 'schade' niet direct zichtbaar is, zoals bij 'treiterstraffen' en verstoting.
'Geweld' is kwalijk, en dat keur ik af. ('hevige kracht die iemand kwaad doet of schade veroorzaakt'). Ook als die 'kracht' van niet-fysieke aard is, en het 'kwaad' of de 'schade' niet direct zichtbaar is, zoals bij 'treiterstraffen' en verstoting.
zondag 2 mei 2010 om 11:49
quote:Liv schreef op 01 mei 2010 @ 18:36:
Train, je zegt het alsof het iets heel raars is: je kinderen níet slaan
Nou, zoals ik in dat andere topic al aangaf, geloof ik niet zo in straffen. Neemt niet weg dat ik het wél doe hoor, maar dat komt omdat ik het soms tóch nog erg lastig vind om het anders op te lossen. Die straffen zijn dan meestal dingen als: tien minuten naar je kamer, tijdelijk niet meer computeren, even geen leuke dingen doen, dat soort dingen. En dat werkt redelijk goed. (al zijn dat uiteraard altijd korte termijn oplossingen, en moet je wel wat meer dan doen alleen straffen)
En als mijn jongste van anderhalf iets doet wat gevaarlijk is, of niet mag haal ik hem weg en spreek ik hem toe. Werkt uiteraard niet direct, maar de aanhouder wint
Sla jij wel dan? En hoe zou je dat dan doen als je kinderen ouder zijn? Mijn oudste is bijna 13, die zie ik mezelf sowieso niet slaan. (dus waarom jongere kinderen wel, vraag ik me dan gelijk af)Ik bedoelde er verder niks mee. Ik was alleen oprecht nieuwsgierig hoe jij conflicten met je kinderen oplost. Ik pak ze stevig bij de arm of bij de kin als praten of iets verbieden niet werkt en als mijn dochter het heel erg bont maakt dan krijgt ze een pak voor haar luierbroek, maar ook dat gebeurt eigenlijk bijna nooit. En een heel enkele keer moet de een op de bank zitten en de ander op de trap. Vooral als ze elkaar naar het leven staan.
Train, je zegt het alsof het iets heel raars is: je kinderen níet slaan
Nou, zoals ik in dat andere topic al aangaf, geloof ik niet zo in straffen. Neemt niet weg dat ik het wél doe hoor, maar dat komt omdat ik het soms tóch nog erg lastig vind om het anders op te lossen. Die straffen zijn dan meestal dingen als: tien minuten naar je kamer, tijdelijk niet meer computeren, even geen leuke dingen doen, dat soort dingen. En dat werkt redelijk goed. (al zijn dat uiteraard altijd korte termijn oplossingen, en moet je wel wat meer dan doen alleen straffen)
En als mijn jongste van anderhalf iets doet wat gevaarlijk is, of niet mag haal ik hem weg en spreek ik hem toe. Werkt uiteraard niet direct, maar de aanhouder wint
Sla jij wel dan? En hoe zou je dat dan doen als je kinderen ouder zijn? Mijn oudste is bijna 13, die zie ik mezelf sowieso niet slaan. (dus waarom jongere kinderen wel, vraag ik me dan gelijk af)Ik bedoelde er verder niks mee. Ik was alleen oprecht nieuwsgierig hoe jij conflicten met je kinderen oplost. Ik pak ze stevig bij de arm of bij de kin als praten of iets verbieden niet werkt en als mijn dochter het heel erg bont maakt dan krijgt ze een pak voor haar luierbroek, maar ook dat gebeurt eigenlijk bijna nooit. En een heel enkele keer moet de een op de bank zitten en de ander op de trap. Vooral als ze elkaar naar het leven staan.
zondag 2 mei 2010 om 11:58
quote:jaap schreef op 02 mei 2010 @ 10:12:
@ Liv, dat je de voorkeur geeft aan 'treiterstraffen' en het (tijdelijk) verstoten van je kinderen als sanctie, dat past waarschijnlijk beter bij jou. En ik hoop dat het ook beter bij je kinderen past. Daarover kan niemand een oordeel vellen. De vraag is alleen, waarom jij (en talloze anderen) menen wél een oordeel te kunnen vellen over het nut en de noodzaak van anderssoortige straffen? Wellicht is het beeld dat je erbij hebt 'gekleurd' door de aanname dat iemand die slaat dat per definitie impulsief doet, omdat jij je niet voor kunt stellen dat iemand dat weloverwogen zou doen? Zoals ik het moeilijk vind om mijn kinderen 'treiterstraffen' op te leggen, of de indruk te wekken dat ik ze verstoot.
Hier ben het het wederom mee eens. Nu liggen Jaap en ik wel vaker in de clinch maar dat zou niet hoeven in dit topic ontdaan van alle senntimenten (wishful thinking though).
De eerste vraag van madame Jeugdzorg was of ik misbruikt was (al eerder uitgelegd, situatie werd wegens broer thuis gevaarlijk wegens het zó systematisch sadistisch treiteren dat mijn vader vroeger of later 'm minstens een gebroken kaak had gemept, en geloof me,dat was nog mild...). Ook het 'ik ben niet boos maar ik ben verdrietig' komt hárd aan, en dan heb ik het niet eens over bepaalde ernstigere opmerkingen waardoor ik mijzélf the root of all evil begon te voelen. Uiteindelijk (en dat zegt Fashionvictim ook) vergeef je dat, net als mijn losgeslagen broer nog steeds welkom is en ik ook ben vergeven (het was nogal wat, hoor).
Die lijfstraffen deden me écht niet zo veel. Ik was wel bang als mijn vader hoorde wat ik nu weer had geflikt omdat ik een fysieke straf zou krijgen, maar ik besefte dondersgoed dat ik een regel had overschreden (en dan niet gesmakt tijdens het eten, maar me ernstig, zeer ernstig had misdragen). Alleen bleef ik na een goeie mep gewoon staan en op de een of andere manier won ik daar wel respect mee, maar pa en ik lijken ook erg op elkaar.
Ik hou niet van treiterstraffen. Naar je kamer moeten gaan schaar ik daar niet onder, maar mijn tante zette haar kind publiekelijk voor lul. Komt hard aan in de puberleeftijd. Ok, er is een straf voltrokken, maar je vriendinnetjes hebben het gezien en hebben moeten lachen en echt, opmerkingen kunnen 20 jaar later nog nasudderen.
Wat mijn moeder me altijd leerde is dat de wereld niet vol zit met aardige welwillende types en daarin heeft ze gelijk. Beter maar (zonder overdreven bescherming en op zwaar cynische toon) je kind hier zo vroeg mogelijk van bewust maken, want als jong kind ben je kwetsbaar.
Jaap, nog eens voor jou: 'geloof' jij in opvoeding? Mijn overtuiging is dat je ter wereld komt met bepaalde karaktertrekken en welke er naarvoren treden hangt af van milieu (dus níet enkel van de ouders!). Een wisselwerking, maar voor zo'n 70% toch bepaald door je genetisch materiaal. Dit staat haaks op het tabula rasa model en óók op het model dat de mens van nature goed (nogmaals: wat is goed?) is. De mens is van nature mens en daar houdt het op. Wereldvrede is een utopie omdat wij daartoe niet in staat zijn en dat is prima, want we zijn méns, geen god (en zelfs die....).
Ik ben nog niet klaar met je Jaap. Ik vraag mij namelijk ook af hoe jij de moraal ziet. Is het een conventie (dus: cultureel bepaald) of kom je op het gevaarlijke terrein van een innerlijk geweten (denk aan de Neurenbergprocessen, waar ik op wil gaan afstuderen)? En moord*, verkrachting (wat ik primitieve culturen wordt gezien als illegale toeeigening), wellicht zelfs stelen, zijn dit niet bij uitstek de hoogste morele waarden en in élke cultuur terug te vinden?
*moord als straf van een instituut niet meegerekend, evenals levensbeeindiging van terminale patienten
Hoe zie jij dit Jaap? En zou je níet willen referen aan boeken of maar kort? Dat kenmerkt namelijk de gevormde mening en aangezien jij twee keer zo oud bent als ik heb je wellicht (wellicht, want boekenwurm en universitair student met een humanistische achtergrond die gered wordt door de grote hoeveelheid wetenschap) meer gelezen en gezien. Of niet, maar je hebt wel meer tijd gehad om na te denken.
Ik zal het ten zeerste waarderen als je inhoudelijk op mijn post in gaat.
@ Liv, dat je de voorkeur geeft aan 'treiterstraffen' en het (tijdelijk) verstoten van je kinderen als sanctie, dat past waarschijnlijk beter bij jou. En ik hoop dat het ook beter bij je kinderen past. Daarover kan niemand een oordeel vellen. De vraag is alleen, waarom jij (en talloze anderen) menen wél een oordeel te kunnen vellen over het nut en de noodzaak van anderssoortige straffen? Wellicht is het beeld dat je erbij hebt 'gekleurd' door de aanname dat iemand die slaat dat per definitie impulsief doet, omdat jij je niet voor kunt stellen dat iemand dat weloverwogen zou doen? Zoals ik het moeilijk vind om mijn kinderen 'treiterstraffen' op te leggen, of de indruk te wekken dat ik ze verstoot.
Hier ben het het wederom mee eens. Nu liggen Jaap en ik wel vaker in de clinch maar dat zou niet hoeven in dit topic ontdaan van alle senntimenten (wishful thinking though).
De eerste vraag van madame Jeugdzorg was of ik misbruikt was (al eerder uitgelegd, situatie werd wegens broer thuis gevaarlijk wegens het zó systematisch sadistisch treiteren dat mijn vader vroeger of later 'm minstens een gebroken kaak had gemept, en geloof me,dat was nog mild...). Ook het 'ik ben niet boos maar ik ben verdrietig' komt hárd aan, en dan heb ik het niet eens over bepaalde ernstigere opmerkingen waardoor ik mijzélf the root of all evil begon te voelen. Uiteindelijk (en dat zegt Fashionvictim ook) vergeef je dat, net als mijn losgeslagen broer nog steeds welkom is en ik ook ben vergeven (het was nogal wat, hoor).
Die lijfstraffen deden me écht niet zo veel. Ik was wel bang als mijn vader hoorde wat ik nu weer had geflikt omdat ik een fysieke straf zou krijgen, maar ik besefte dondersgoed dat ik een regel had overschreden (en dan niet gesmakt tijdens het eten, maar me ernstig, zeer ernstig had misdragen). Alleen bleef ik na een goeie mep gewoon staan en op de een of andere manier won ik daar wel respect mee, maar pa en ik lijken ook erg op elkaar.
Ik hou niet van treiterstraffen. Naar je kamer moeten gaan schaar ik daar niet onder, maar mijn tante zette haar kind publiekelijk voor lul. Komt hard aan in de puberleeftijd. Ok, er is een straf voltrokken, maar je vriendinnetjes hebben het gezien en hebben moeten lachen en echt, opmerkingen kunnen 20 jaar later nog nasudderen.
Wat mijn moeder me altijd leerde is dat de wereld niet vol zit met aardige welwillende types en daarin heeft ze gelijk. Beter maar (zonder overdreven bescherming en op zwaar cynische toon) je kind hier zo vroeg mogelijk van bewust maken, want als jong kind ben je kwetsbaar.
Jaap, nog eens voor jou: 'geloof' jij in opvoeding? Mijn overtuiging is dat je ter wereld komt met bepaalde karaktertrekken en welke er naarvoren treden hangt af van milieu (dus níet enkel van de ouders!). Een wisselwerking, maar voor zo'n 70% toch bepaald door je genetisch materiaal. Dit staat haaks op het tabula rasa model en óók op het model dat de mens van nature goed (nogmaals: wat is goed?) is. De mens is van nature mens en daar houdt het op. Wereldvrede is een utopie omdat wij daartoe niet in staat zijn en dat is prima, want we zijn méns, geen god (en zelfs die....).
Ik ben nog niet klaar met je Jaap. Ik vraag mij namelijk ook af hoe jij de moraal ziet. Is het een conventie (dus: cultureel bepaald) of kom je op het gevaarlijke terrein van een innerlijk geweten (denk aan de Neurenbergprocessen, waar ik op wil gaan afstuderen)? En moord*, verkrachting (wat ik primitieve culturen wordt gezien als illegale toeeigening), wellicht zelfs stelen, zijn dit niet bij uitstek de hoogste morele waarden en in élke cultuur terug te vinden?
*moord als straf van een instituut niet meegerekend, evenals levensbeeindiging van terminale patienten
Hoe zie jij dit Jaap? En zou je níet willen referen aan boeken of maar kort? Dat kenmerkt namelijk de gevormde mening en aangezien jij twee keer zo oud bent als ik heb je wellicht (wellicht, want boekenwurm en universitair student met een humanistische achtergrond die gered wordt door de grote hoeveelheid wetenschap) meer gelezen en gezien. Of niet, maar je hebt wel meer tijd gehad om na te denken.
Ik zal het ten zeerste waarderen als je inhoudelijk op mijn post in gaat.
zondag 2 mei 2010 om 13:57
quote:Digitalis schreef op 02 mei 2010 @ 11:58:
[...]
Ik hou niet van treiterstraffen. Naar je kamer moeten gaan schaar ik daar niet onder, maar mijn tante zette haar kind publiekelijk voor lul. Komt hard aan in de puberleeftijd. Ok, er is een straf voltrokken, maar je vriendinnetjes hebben het gezien en hebben moeten lachen en echt, opmerkingen kunnen 20 jaar later nog nasudderen. Ben ik helemaal met je eens. En zoiets staat totaal niet in verhouding met het 10 minuten even op je kamer afkoelen of niet op de computer mogen omdat je er ruzie over maakt met je broertje. Die laatste zijn géén treiterstraffen, maar straffen om iets duidelijk te maken, het zijn nog eerder consequenties dan straffen vind ik. En altijd met uitleg uiteraard (ervoor of erna).
[...]
Ik hou niet van treiterstraffen. Naar je kamer moeten gaan schaar ik daar niet onder, maar mijn tante zette haar kind publiekelijk voor lul. Komt hard aan in de puberleeftijd. Ok, er is een straf voltrokken, maar je vriendinnetjes hebben het gezien en hebben moeten lachen en echt, opmerkingen kunnen 20 jaar later nog nasudderen. Ben ik helemaal met je eens. En zoiets staat totaal niet in verhouding met het 10 minuten even op je kamer afkoelen of niet op de computer mogen omdat je er ruzie over maakt met je broertje. Die laatste zijn géén treiterstraffen, maar straffen om iets duidelijk te maken, het zijn nog eerder consequenties dan straffen vind ik. En altijd met uitleg uiteraard (ervoor of erna).
zondag 2 mei 2010 om 13:59
quote:traincha2 schreef op 02 mei 2010 @ 11:49:
[...]
Ik bedoelde er verder niks mee. Ik was alleen oprecht nieuwsgierig hoe jij conflicten met je kinderen oplost. Ik pak ze stevig bij de arm of bij de kin als praten of iets verbieden niet werkt en als mijn dochter het heel erg bont maakt dan krijgt ze een pak voor haar luierbroek, maar ook dat gebeurt eigenlijk bijna nooit. En een heel enkele keer moet de een op de bank zitten en de ander op de trap. Vooral als ze elkaar naar het leven staan.Nou, hier gaat het niet veel anders hoor Afgezien van het feit dat ik geen pak voor de luierbroek geef dan. Maar ik straf wel zo min mogelijk trouwens.
[...]
Ik bedoelde er verder niks mee. Ik was alleen oprecht nieuwsgierig hoe jij conflicten met je kinderen oplost. Ik pak ze stevig bij de arm of bij de kin als praten of iets verbieden niet werkt en als mijn dochter het heel erg bont maakt dan krijgt ze een pak voor haar luierbroek, maar ook dat gebeurt eigenlijk bijna nooit. En een heel enkele keer moet de een op de bank zitten en de ander op de trap. Vooral als ze elkaar naar het leven staan.Nou, hier gaat het niet veel anders hoor Afgezien van het feit dat ik geen pak voor de luierbroek geef dan. Maar ik straf wel zo min mogelijk trouwens.
zondag 2 mei 2010 om 15:18
quote:Liv schreef op 02 mei 2010 @ 13:57:
[...]
Ben ik helemaal met je eens. En zoiets staat totaal niet in verhouding met het 10 minuten even op je kamer afkoelen of niet op de computer mogen omdat je er ruzie over maakt met je broertje. Die laatste zijn géén treiterstraffen, maar straffen om iets duidelijk te maken, het zijn nog eerder consequenties dan straffen vind ik. En altijd met uitleg uiteraard (ervoor of erna).Ben ik helemaal met je eens. Maar weet je treiterstraffen en venijnige opmerkingen waar de honden geen brood van lusten ("had ik jou maar nooit gekregen") staan m.i. ook niet in verhouding met lijfstraffen. Schelden doet geen pijn, zeiden sommige ouders soms. Nou, míj wel!
[...]
Ben ik helemaal met je eens. En zoiets staat totaal niet in verhouding met het 10 minuten even op je kamer afkoelen of niet op de computer mogen omdat je er ruzie over maakt met je broertje. Die laatste zijn géén treiterstraffen, maar straffen om iets duidelijk te maken, het zijn nog eerder consequenties dan straffen vind ik. En altijd met uitleg uiteraard (ervoor of erna).Ben ik helemaal met je eens. Maar weet je treiterstraffen en venijnige opmerkingen waar de honden geen brood van lusten ("had ik jou maar nooit gekregen") staan m.i. ook niet in verhouding met lijfstraffen. Schelden doet geen pijn, zeiden sommige ouders soms. Nou, míj wel!
zondag 2 mei 2010 om 15:22
quote:Digitalis schreef op 02 mei 2010 @ 15:18:
[...]
Ben ik helemaal met je eens. Maar weet je treiterstraffen en venijnige opmerkingen waar de honden geen brood van lusten ("had ik jou maar nooit gekregen") staan m.i. ook niet in verhouding met lijfstraffen. Schelden doet geen pijn, zeiden sommige ouders soms. Nou, míj wel!Ja, dat ben ik dan ook weer met jou eens, maar dat maakt slaan, in mijn ogen dan, nog niet "goed". Ook al zullen de meeste kinderen niet veel overhouden van eens een keer een tik, ik blijf erbij dat slaan niet thuishoort in een opvoeding. Waarom zou je, als er genoeg alternatieven zijn?
[...]
Ben ik helemaal met je eens. Maar weet je treiterstraffen en venijnige opmerkingen waar de honden geen brood van lusten ("had ik jou maar nooit gekregen") staan m.i. ook niet in verhouding met lijfstraffen. Schelden doet geen pijn, zeiden sommige ouders soms. Nou, míj wel!Ja, dat ben ik dan ook weer met jou eens, maar dat maakt slaan, in mijn ogen dan, nog niet "goed". Ook al zullen de meeste kinderen niet veel overhouden van eens een keer een tik, ik blijf erbij dat slaan niet thuishoort in een opvoeding. Waarom zou je, als er genoeg alternatieven zijn?
zondag 2 mei 2010 om 15:26
quote:Digitalis schreef op 02 mei 2010 @ 15:18:
[...]
Ben ik helemaal met je eens. Maar weet je treiterstraffen en venijnige opmerkingen waar de honden geen brood van lusten ("had ik jou maar nooit gekregen") staan m.i. ook niet in verhouding met lijfstraffen. Schelden doet geen pijn, zeiden sommige ouders soms. Nou, míj wel!Wel enigszins herkenbaar. Mijn vader is ook zo'n fijnzinnig portret. Het is ook niet voor niks dat mijn moeder er na veertig jaar huwelijk een punt achter heeft gezet.
[...]
Ben ik helemaal met je eens. Maar weet je treiterstraffen en venijnige opmerkingen waar de honden geen brood van lusten ("had ik jou maar nooit gekregen") staan m.i. ook niet in verhouding met lijfstraffen. Schelden doet geen pijn, zeiden sommige ouders soms. Nou, míj wel!Wel enigszins herkenbaar. Mijn vader is ook zo'n fijnzinnig portret. Het is ook niet voor niks dat mijn moeder er na veertig jaar huwelijk een punt achter heeft gezet.
maandag 3 mei 2010 om 16:03
quote:Liv schreef op 02 mei 2010 @ 11:43:
En bemoei je dan lekker ook niet meer met mij wil je. Maar dat schijnt je maar niet te willen lukken he?Ik bemoei mij niet met jou. Maar een forum waar mensen alleen hun eigen mening neerplempen, en weigeren om over de mening in discussie te gaan, is meer een 'prikbord'.
En bemoei je dan lekker ook niet meer met mij wil je. Maar dat schijnt je maar niet te willen lukken he?Ik bemoei mij niet met jou. Maar een forum waar mensen alleen hun eigen mening neerplempen, en weigeren om over de mening in discussie te gaan, is meer een 'prikbord'.
maandag 3 mei 2010 om 16:16
quote:Liv schreef op 02 mei 2010 @ 15:22:
(..)Ook al zullen de meeste kinderen niet veel overhouden van eens een keer een tik, ik blijf erbij dat slaan niet thuishoort in een opvoeding. Waarom zou je, als er genoeg alternatieven zijn?
Omdat sommige kinderen óf geen boodschap hebben aan die alternatieven. Óf omdat ze die alternatieven vertalen naar 'treiteren' of 'verstoten', en duidelijk laten merken dat het ze angst inboezemt, óf dat je als ouder de indruk hebt dat ze je gaan minachten/'haten' omdat zo'n alternatieve straf niet anders gezien wordt dan pesten.
Daar komt bij dat veel alternatieve straffen die geacht worden leerzaam te zijn als kwalijke bijwerking hebben dat ze een kind ook leren bepaalde taken te zien als straf, waardoor ze er een hekel aan krijgen. Iets wat zich in hun latere leven wreekt, als ze die dingen tóch zullen moeten doen.
(..)Ook al zullen de meeste kinderen niet veel overhouden van eens een keer een tik, ik blijf erbij dat slaan niet thuishoort in een opvoeding. Waarom zou je, als er genoeg alternatieven zijn?
Omdat sommige kinderen óf geen boodschap hebben aan die alternatieven. Óf omdat ze die alternatieven vertalen naar 'treiteren' of 'verstoten', en duidelijk laten merken dat het ze angst inboezemt, óf dat je als ouder de indruk hebt dat ze je gaan minachten/'haten' omdat zo'n alternatieve straf niet anders gezien wordt dan pesten.
Daar komt bij dat veel alternatieve straffen die geacht worden leerzaam te zijn als kwalijke bijwerking hebben dat ze een kind ook leren bepaalde taken te zien als straf, waardoor ze er een hekel aan krijgen. Iets wat zich in hun latere leven wreekt, als ze die dingen tóch zullen moeten doen.
maandag 3 mei 2010 om 23:04
quote:Digitalis schreef op 03 mei 2010 @ 16:43:
Jaap, wil je mijn post van gister om 11.58 nog eens bekijken en erop reageren?Digi, dat wil ik wel, maar 'kort' is natuurlijk best lastig. Zelf heb ik geen probleem met 'niet weten'. Erkennen dat je iets niet weet, wat het onderwerp juist extra interessant maakt, omdat het iets avontuurlijks krijgt. Klinkt misschien vreemd uit mijn mond. Maar ik vind het tevens gevaarlijk om op punten waar we (met grote waarschijnlijkheid, en binnen ons denkraam) wél weten hoe dingen in elkaar steken te gaan marchanderen voor 'de lieve vrede', waardoor ik nogal eens 'star' overkom.
De verhouding tussen 'nature' en 'nurture' is niet uit te drukken in een percentage. Door genetische en 'omgevingsfactoren' (rookte de moeder? Was het lawaaiig tijdens de zwangerschap? Had de moeder veel stress?......) komen we ter wereld als een enititeit met een bepaalde aanleg. Het lullige is dat mensen dan meteen denken: Aanleg? Aha! Predestinatie!
Nee. Die aanleg is ongericht. Het is meer een verzameling ongerichte 'kwaliteiten'. (Dat is meer dan 'vaardigheden').
Geïsoleerd naar het individu gaan die 'kwaliteiten', die als 'wapens' onze 'emoties', 'sentimenten' en 'gedachten' hebben, elk met een eigen 'gewicht', afhankelijk van onze leeftijd en ontwikkeling, op het niveau van het onderbewustzijn aan de slag op 'Darwinistische' wijze. Actie/reactie met de omgeving zorgt voor voeding van die processen, en voordat de foetus een week oud is, is elke supercomputer het spoor bijster.
Jaap, wil je mijn post van gister om 11.58 nog eens bekijken en erop reageren?Digi, dat wil ik wel, maar 'kort' is natuurlijk best lastig. Zelf heb ik geen probleem met 'niet weten'. Erkennen dat je iets niet weet, wat het onderwerp juist extra interessant maakt, omdat het iets avontuurlijks krijgt. Klinkt misschien vreemd uit mijn mond. Maar ik vind het tevens gevaarlijk om op punten waar we (met grote waarschijnlijkheid, en binnen ons denkraam) wél weten hoe dingen in elkaar steken te gaan marchanderen voor 'de lieve vrede', waardoor ik nogal eens 'star' overkom.
De verhouding tussen 'nature' en 'nurture' is niet uit te drukken in een percentage. Door genetische en 'omgevingsfactoren' (rookte de moeder? Was het lawaaiig tijdens de zwangerschap? Had de moeder veel stress?......) komen we ter wereld als een enititeit met een bepaalde aanleg. Het lullige is dat mensen dan meteen denken: Aanleg? Aha! Predestinatie!
Nee. Die aanleg is ongericht. Het is meer een verzameling ongerichte 'kwaliteiten'. (Dat is meer dan 'vaardigheden').
Geïsoleerd naar het individu gaan die 'kwaliteiten', die als 'wapens' onze 'emoties', 'sentimenten' en 'gedachten' hebben, elk met een eigen 'gewicht', afhankelijk van onze leeftijd en ontwikkeling, op het niveau van het onderbewustzijn aan de slag op 'Darwinistische' wijze. Actie/reactie met de omgeving zorgt voor voeding van die processen, en voordat de foetus een week oud is, is elke supercomputer het spoor bijster.
dinsdag 4 mei 2010 om 18:48
Ik kan niet meer stemmen want dan komt er een foutmelding.
Maar ik vind dat de corrigerende tik wel moet kunnen. Alleen verschilt het per kind. Het ene is heel gevoelig en daar moet je al voorzichtig zijn in de manier waarop je het aanspreekt, en de ander is bij wijze van nog niet eens onder de indruk van een schop onder de kont.
Soms geven kinderen je geen andere optie dan een corrigerende tik. Ik vind het een dooddoener om dan met het welbekende argument "dat is uiting van machteloosheid" te komen.
Ja, kinderen maken hun ouders soms in die zin machteloos dat geen andere optie meer rest dan d.m.v. een tik te overtuigen. Maar tegenwoordig wordt alles kindermishandeling genoemd. Zelfs als je het handje even tegen de hete kachel aanhoudt om het kind te laten weten wat "heet" betekent en dat het schadelijk kan zijn en er dus bij weg moet blijven.
Maar ik vind dat de corrigerende tik wel moet kunnen. Alleen verschilt het per kind. Het ene is heel gevoelig en daar moet je al voorzichtig zijn in de manier waarop je het aanspreekt, en de ander is bij wijze van nog niet eens onder de indruk van een schop onder de kont.
Soms geven kinderen je geen andere optie dan een corrigerende tik. Ik vind het een dooddoener om dan met het welbekende argument "dat is uiting van machteloosheid" te komen.
Ja, kinderen maken hun ouders soms in die zin machteloos dat geen andere optie meer rest dan d.m.v. een tik te overtuigen. Maar tegenwoordig wordt alles kindermishandeling genoemd. Zelfs als je het handje even tegen de hete kachel aanhoudt om het kind te laten weten wat "heet" betekent en dat het schadelijk kan zijn en er dus bij weg moet blijven.
dinsdag 30 januari 2018 om 21:53
WoW! Wat een topic! Ik was sprakeloos en wist werkelijk niet wat ik las. En nu wil ik ook iets zeggen (schrijven
) hierover.
- respect hebben voor iemand komt uit jezelf. Daar hoef je niet om te vragen. Ik las dat iemand vanuit cultuur/levenswijze respect heeft voor de grootouders/ouderen. Als mijn opa lelijk zou doen tegen de buschauffeur en de chauffeur daar verstandig mee om gaat, heb ik toch echt geen respect voor (het gedrag van) opa. En wel voor de chauffeur!
Ik vind dat je respect moet hebben voor iedereen als basishouding. Dat komt voort uit respect voor jezelf. Als je merkt dat het moeilijk wordt om iemand niet in zijn waarde te laten omdat hij/zij gedrag vertoont waar je zoveel moeite mee hebt dat je diegene gaat afkraken/‘minder’ dan jezelf te achten, dan zou je - uit zelfrespect! - en uit respect voor de ander deze persoon te vermijden/niet actief op te zoeken ed.
Iemand schreef dat kinderen je soms geen andere keuze laten en je dus wel een tik ‘moet’ uitdelen.
Ho! Stop! Je hebt altijd een keuze! Zeker als volwassene en helemaal als je de keuze had het ouderschap aan te gaan!
Bovendien vind ik het bizar dat sommige ouders vinden dat een kind niks te kiezen heeft en moet luisteren (lees: gehoorzamen) en dan een tik uitdelen (dan wel slaan) omdat het kind de ouder geen andere keuze liet!
Ik lees ook dat sommigen als kind die tik (of erger) wel kregen en dat ze daar heus niet slechter van werden. En dit als reden gebruiken om het ook te doen dan wel niet af keuren. Ik snap dat wel: je denkt zelf dat je er niet slechter van werd, dat is jouw waarheid. Mijn waarheid is dat je er wel slechter door bent geworden: en dat blijkt uit dat je de tik/het slaan goedkeurt of zelf toepast.
Ook lees ik dat sommigen zich niet mishandeld voelden als kind en dat zij zich afzetten tegen mensen die hun de mishandeling aanpraten. Want dat werden zij niet. Mijn mening: ja, dat werd je wel! En dat jij dat als kind niet zo ervaarde is een waar godsgeschenk. Het heeft je beschermd zonder dat je wist dat je die nodig had. Dat andere mensen je per se willen laten erkennen dat je mishandelt werd, is ook niet oké. Je mag zelf weten hoe je daar mee omgaat.
Zelf heb ik als kind wel eens een tik gehad, bijvoorbeeld dat mijn moeder mij op mijn wang sloeg als ik haar een trut noemde. Ik sloeg dan terug. Dat was niet oké. Ik - als kind - hoorde mijn moeder niet te slaan. Maarre: mijn moeder hoorde mij ook niet te slaan. Ook niet omdat ik haar trut noemde. En nee: het is niet oké als je je moeder een trut noemt. Maar dat komt ergens vandaan. En meestal is dat als een kind niet in staat is door minder heftig gedrag de ouder te laten zien waar de disbalans ontstaat. Als een ouder de baas wil zijn over de kinderen, omdat de ouder denkt dat de baas zijn nou eenmaal hoort en je faalt als je kinderen niet gehoorzamen.
- Mijn ouders zijn niet de baas over mij (geworden) nu niet en nooit niet! Net zoals ik nooit de baas zal zijn voor mijn kinderen.
Noch zijn mijn ouders mijn vrienden, evenmin als ik mijn kinderen zie als vrienden of toesta dat zowel zij als ik zich zo gedragen. ( Net zo min als dat je het je vrienden altijd naar de zin zou maken/ het niet met ze oneens kan zijn. Mensen die het altijd met mij eens zijn of willen dat ik het hun naar de zin maak, zijn zeker niet mijn vrienden en ga ik zoveel mogelijk uit de weg, maar dat terzijde).
) hierover.- respect hebben voor iemand komt uit jezelf. Daar hoef je niet om te vragen. Ik las dat iemand vanuit cultuur/levenswijze respect heeft voor de grootouders/ouderen. Als mijn opa lelijk zou doen tegen de buschauffeur en de chauffeur daar verstandig mee om gaat, heb ik toch echt geen respect voor (het gedrag van) opa. En wel voor de chauffeur!
Ik vind dat je respect moet hebben voor iedereen als basishouding. Dat komt voort uit respect voor jezelf. Als je merkt dat het moeilijk wordt om iemand niet in zijn waarde te laten omdat hij/zij gedrag vertoont waar je zoveel moeite mee hebt dat je diegene gaat afkraken/‘minder’ dan jezelf te achten, dan zou je - uit zelfrespect! - en uit respect voor de ander deze persoon te vermijden/niet actief op te zoeken ed.
Iemand schreef dat kinderen je soms geen andere keuze laten en je dus wel een tik ‘moet’ uitdelen.
Ho! Stop! Je hebt altijd een keuze! Zeker als volwassene en helemaal als je de keuze had het ouderschap aan te gaan!
Bovendien vind ik het bizar dat sommige ouders vinden dat een kind niks te kiezen heeft en moet luisteren (lees: gehoorzamen) en dan een tik uitdelen (dan wel slaan) omdat het kind de ouder geen andere keuze liet!
Ik lees ook dat sommigen als kind die tik (of erger) wel kregen en dat ze daar heus niet slechter van werden. En dit als reden gebruiken om het ook te doen dan wel niet af keuren. Ik snap dat wel: je denkt zelf dat je er niet slechter van werd, dat is jouw waarheid. Mijn waarheid is dat je er wel slechter door bent geworden: en dat blijkt uit dat je de tik/het slaan goedkeurt of zelf toepast.
Ook lees ik dat sommigen zich niet mishandeld voelden als kind en dat zij zich afzetten tegen mensen die hun de mishandeling aanpraten. Want dat werden zij niet. Mijn mening: ja, dat werd je wel! En dat jij dat als kind niet zo ervaarde is een waar godsgeschenk. Het heeft je beschermd zonder dat je wist dat je die nodig had. Dat andere mensen je per se willen laten erkennen dat je mishandelt werd, is ook niet oké. Je mag zelf weten hoe je daar mee omgaat.
Zelf heb ik als kind wel eens een tik gehad, bijvoorbeeld dat mijn moeder mij op mijn wang sloeg als ik haar een trut noemde. Ik sloeg dan terug. Dat was niet oké. Ik - als kind - hoorde mijn moeder niet te slaan. Maarre: mijn moeder hoorde mij ook niet te slaan. Ook niet omdat ik haar trut noemde. En nee: het is niet oké als je je moeder een trut noemt. Maar dat komt ergens vandaan. En meestal is dat als een kind niet in staat is door minder heftig gedrag de ouder te laten zien waar de disbalans ontstaat. Als een ouder de baas wil zijn over de kinderen, omdat de ouder denkt dat de baas zijn nou eenmaal hoort en je faalt als je kinderen niet gehoorzamen.
- Mijn ouders zijn niet de baas over mij (geworden) nu niet en nooit niet! Net zoals ik nooit de baas zal zijn voor mijn kinderen.
Noch zijn mijn ouders mijn vrienden, evenmin als ik mijn kinderen zie als vrienden of toesta dat zowel zij als ik zich zo gedragen. ( Net zo min als dat je het je vrienden altijd naar de zin zou maken/ het niet met ze oneens kan zijn. Mensen die het altijd met mij eens zijn of willen dat ik het hun naar de zin maak, zijn zeker niet mijn vrienden en ga ik zoveel mogelijk uit de weg, maar dat terzijde).
dinsdag 30 januari 2018 om 22:02
Hier ook zoyette schreef: ↑26-04-2010 15:34Mijn kinderen vinden dat ze zwaar mishandeld worden als ze door mij richting trap worden geduwd. Daar gaat dan aan vooraf dat ze een hier thuis strafbaar feit hebben gepleegd, zoals het elkaar uitmaken voor rotte vis. In eerste instantie vertel ik ze natuurlijk dat ze naar boven moeten. Vervolgens ga ik dan tellen en als ze ook dan nog weigeren te vertrekken, help ik ze een eindje de goede kant op. Ze schreeuwen dan keihard dat ik van ze af moet blijven en ze mishandel. De buren kunnen dan heerlijk meegenieten. Als ik er dezelfde opvoed-mishandeling-grens als mijn kinderen op na zou houden, zouden ze dus nooit naar boven gaan en ongestoord door kunnen gaan met het treiteren en uitschelden van elkaar.
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
Ik heb vast een bril nodig..
Ik zie de laatste tijd steeds meer mensen met twee gezichten.
Ik zie de laatste tijd steeds meer mensen met twee gezichten.
