Actueel
alle pijlers
Heleen Mees blijkt toch een beetje labiel...
woensdag 3 juli 2013 om 12:46
De dame die zo graag de thuisblijvende, part-time werkende medemoeders en vrouwen afzeek, blijkt niet helemaal te sporen.
Ik vond haar columns altijd al erg onsympathiek en denigrerend overkomen.
http://www.nu.nl
Dat melden Amerikaanse media. Mees (44), die sinds 2000 in New York woont, zou Buiter (63) over een periode van twee jaar zo’n duizend emails hebben gestuurd.
Sommige daarvan bevatten dreigementen, andere waren seksueel getint. In een mail zou Mees bijvoorbeeld gewenst hebben dat Buiters vliegtuig neer zou storten.
In andere stuurde ze hem naaktfoto's van zichzelf. Mees zou ook berichten hebben gestuurd naar Buiters vrouw en kinderen.
Relatie
Mees en Buiter zouden eerder een relatie hebben gehad. Maar toen daar een einde aan kwam, begon Mees Buiter te bestoken met mails. Ook nadat Buiter haar gevraagd had hiermee te stoppen, ging de econome door.
Buiter is een invloedrijke Britse econoom van Nederlandse afkomst. Mees is econome en publiciste en in Nederland onder meer bekend om haar columns in het NRC Handelsblad en het Financieele Dagblad. Ook is zij de oprichter van de organisatie Women on Top.
Volgens Mees' advocaat Vaneshka Hyacinthe hadden de twee een langdurige relatie waarbij "beiden elkaar emails hebben gestuurd", zo schrijft de New York Daily News.
De rechter in New York heeft Mees verboden nog contact op te nemen met Buiter en bij hem of zijn familie in de buurt te komen.
Ik vond haar columns altijd al erg onsympathiek en denigrerend overkomen.
http://www.nu.nl
Dat melden Amerikaanse media. Mees (44), die sinds 2000 in New York woont, zou Buiter (63) over een periode van twee jaar zo’n duizend emails hebben gestuurd.
Sommige daarvan bevatten dreigementen, andere waren seksueel getint. In een mail zou Mees bijvoorbeeld gewenst hebben dat Buiters vliegtuig neer zou storten.
In andere stuurde ze hem naaktfoto's van zichzelf. Mees zou ook berichten hebben gestuurd naar Buiters vrouw en kinderen.
Relatie
Mees en Buiter zouden eerder een relatie hebben gehad. Maar toen daar een einde aan kwam, begon Mees Buiter te bestoken met mails. Ook nadat Buiter haar gevraagd had hiermee te stoppen, ging de econome door.
Buiter is een invloedrijke Britse econoom van Nederlandse afkomst. Mees is econome en publiciste en in Nederland onder meer bekend om haar columns in het NRC Handelsblad en het Financieele Dagblad. Ook is zij de oprichter van de organisatie Women on Top.
Volgens Mees' advocaat Vaneshka Hyacinthe hadden de twee een langdurige relatie waarbij "beiden elkaar emails hebben gestuurd", zo schrijft de New York Daily News.
De rechter in New York heeft Mees verboden nog contact op te nemen met Buiter en bij hem of zijn familie in de buurt te komen.
vrijdag 5 juli 2013 om 11:55
quote:fashionvictim schreef op 05 juli 2013 @ 11:32:
[...]
Wat Heleen Mees terecht aan de kaak stelt, is dat die keuze helemaal niet zo vrijwillig is als dat vrouwen altijd beweren. Het is een cultureel dogma, want zelfs binnen Nederland zie je dat vrouwen uit andere culturen, NIET voor dat dogma kiezen. En in de landen om ons heen ook allemaal niet.
Het probleem dat Heleen signaleert is niet dat vrouwen er niet voor zouden MOGEN kiezen, ze signaleert dat vrouwen eigenlijk geen keuze hebben. Dat ze dat terecht signaleert, ervaar ik als een van de weinige moeders met schoolgaande kinderen die wel meer dan 32 uur werkt elke dag in praktijk. Alles om mij heen gaat er vanuit dat OMDAT ik een vrouw ben, ik op werkdagen en tijdens kantooruren tijd heb om dingen te doen die geen werk zijn.
Dus ik heb geen keuze en dan word ik nóg voor lui uitgemaakt. En dat terwijl ze mij niet eens is komen vragen naar mijn gedachten, motieven, overtuigingen, handelswijzen en omstandigheden.
Oftewel: ik ben ook geen fan van haar. Niet uit persoonlijk oogpunt, niet vanuit het professionele (ik werk 'in de HR').
[...]
Wat Heleen Mees terecht aan de kaak stelt, is dat die keuze helemaal niet zo vrijwillig is als dat vrouwen altijd beweren. Het is een cultureel dogma, want zelfs binnen Nederland zie je dat vrouwen uit andere culturen, NIET voor dat dogma kiezen. En in de landen om ons heen ook allemaal niet.
Het probleem dat Heleen signaleert is niet dat vrouwen er niet voor zouden MOGEN kiezen, ze signaleert dat vrouwen eigenlijk geen keuze hebben. Dat ze dat terecht signaleert, ervaar ik als een van de weinige moeders met schoolgaande kinderen die wel meer dan 32 uur werkt elke dag in praktijk. Alles om mij heen gaat er vanuit dat OMDAT ik een vrouw ben, ik op werkdagen en tijdens kantooruren tijd heb om dingen te doen die geen werk zijn.
Dus ik heb geen keuze en dan word ik nóg voor lui uitgemaakt. En dat terwijl ze mij niet eens is komen vragen naar mijn gedachten, motieven, overtuigingen, handelswijzen en omstandigheden.
Oftewel: ik ben ook geen fan van haar. Niet uit persoonlijk oogpunt, niet vanuit het professionele (ik werk 'in de HR').
vrijdag 5 juli 2013 om 11:56
quote:wdr schreef op 05 juli 2013 @ 11:49:
[...]
Door met grote uitdrukkingen als 'grof cliché' te komen ga je niet meer gelijk krijgen...Als dat mijn mening is, mag ik me toch zo uitdrukken. Waarom moet je dit nou opmerken, alsof ik ergens mijn gelijk mee wil behalen? Beetje jammer deze opmerking van je.quote:Ik denk toch echt dat je band met je kinderen er in het algemeen sterker op wordt als je ze meer ziet en dat je ze dan ook meer met ze meemaakt. Ik ken ook voormalige 'sleutelkinderen' van wie beide ouders druk waren met hun carriere. Die zijn goed terecht gekomen, maar de band met hun ouders is toch afstandelijker omdat ze voor een groot deel door een au pair en crecheleidsters zijn opgevoed.Bronnen, feiten, cijfers? Zijn toch weer hele persoonlijke ervaringen van jou, terwijl het breder getrokken uit onderzoek niet blijkt dat werkende ouders een slechtere band hebben met hun kinderen dan niet werkende ouders.quote:Natuurlijk is dat beter dan een tang van een vader of moeder die er altijd was, maar leuke ouders die er regelmatig voor je zijn is wat mij betreft toch het leukste voor een kind.Het een sluit het andere niet uit, je kunt werken en er nog steeds zijn voor je kinderen. Het fysiek aanwezig zijn garandeert niet de goede band, en er voor je kinderen zijn. Dat zit blijkbaar in andere zaken, waardoor het uit onderzoeken blijkt dat werkende ouders toch voldoende ruimte hebben om aanwezige, ondersteunende ouders te zijn. Niet meer of minder dan de niet werkende ouders.quote:Dus alle getrouwde moeders moeten maar fulltime gaan werken omdat er een kans is dat ze ooit alleen komen te staan en dat het dan handig is dat ze zoveel werkervaring heeft? Je kan je niet voor alles in het leven gaan indekken, omdat er een kans bestaat dat straks...Hoezo noem je nu alleen de moeders. Het is toch typerend dat daar niet staat: getrouwde vaders.... Die vanzelfsprekendheid dat het altijd maar op die getrouwde moeder wordt gegooid, en dat doe jij ook hier, is nu juist het punt. Je zou dit nooit over een vader zeggen, omdat het vanzelfsprekend is dat hij wel full time werkt, geen pensioen en CV gat heeft.quote:Leuke discussie verder. Ik zeg, laten we blij zijn dat vrouwen hier in Nederland die keuzevrijheid hebben...Zoals FV aanstipt, in hoeverre is het nou echt een keuze.
[...]
Door met grote uitdrukkingen als 'grof cliché' te komen ga je niet meer gelijk krijgen...Als dat mijn mening is, mag ik me toch zo uitdrukken. Waarom moet je dit nou opmerken, alsof ik ergens mijn gelijk mee wil behalen? Beetje jammer deze opmerking van je.quote:Ik denk toch echt dat je band met je kinderen er in het algemeen sterker op wordt als je ze meer ziet en dat je ze dan ook meer met ze meemaakt. Ik ken ook voormalige 'sleutelkinderen' van wie beide ouders druk waren met hun carriere. Die zijn goed terecht gekomen, maar de band met hun ouders is toch afstandelijker omdat ze voor een groot deel door een au pair en crecheleidsters zijn opgevoed.Bronnen, feiten, cijfers? Zijn toch weer hele persoonlijke ervaringen van jou, terwijl het breder getrokken uit onderzoek niet blijkt dat werkende ouders een slechtere band hebben met hun kinderen dan niet werkende ouders.quote:Natuurlijk is dat beter dan een tang van een vader of moeder die er altijd was, maar leuke ouders die er regelmatig voor je zijn is wat mij betreft toch het leukste voor een kind.Het een sluit het andere niet uit, je kunt werken en er nog steeds zijn voor je kinderen. Het fysiek aanwezig zijn garandeert niet de goede band, en er voor je kinderen zijn. Dat zit blijkbaar in andere zaken, waardoor het uit onderzoeken blijkt dat werkende ouders toch voldoende ruimte hebben om aanwezige, ondersteunende ouders te zijn. Niet meer of minder dan de niet werkende ouders.quote:Dus alle getrouwde moeders moeten maar fulltime gaan werken omdat er een kans is dat ze ooit alleen komen te staan en dat het dan handig is dat ze zoveel werkervaring heeft? Je kan je niet voor alles in het leven gaan indekken, omdat er een kans bestaat dat straks...Hoezo noem je nu alleen de moeders. Het is toch typerend dat daar niet staat: getrouwde vaders.... Die vanzelfsprekendheid dat het altijd maar op die getrouwde moeder wordt gegooid, en dat doe jij ook hier, is nu juist het punt. Je zou dit nooit over een vader zeggen, omdat het vanzelfsprekend is dat hij wel full time werkt, geen pensioen en CV gat heeft.quote:Leuke discussie verder. Ik zeg, laten we blij zijn dat vrouwen hier in Nederland die keuzevrijheid hebben...Zoals FV aanstipt, in hoeverre is het nou echt een keuze.
vrijdag 5 juli 2013 om 11:59
quote:louise1 schreef op 05 juli 2013 @ 11:47:
[...]
Okay, jij woont niet in HET (algemene) NL maar beweegt je in een gemeenschap met relatief veel Surinaamse vrouwen. Jij hebt dus een gekleurd ( no pun intended) beeld van NL. Vanalle vrouwen die ik ken die 32 of 38 uur per week werken is er geen enkele van buitenlandse origine. De vrouwen die ik ken die van buitenlandse origine zijn werken er sommige helemaal niet, sommige partime. Maar dat is de gemeenschap waar ik me in begeef, niet perse geldend voor heel NL.
Waar ik ook op doelde is je stelling dat het de moeders zijn die snotneuzen poetsen, pleisters plakken en luiers verschonen. Ik zie erg veel mannen m me heen die die taak op zich nemen, vaak fulltime werkende mannen, soms mannen die ook een papadag hebben.
Nee, ik zit juist zelf in een omgeving met alleen maar Nederlanders om me heen. Woon in een witte enclave, werk in een witte enclave, ik woon en werk zeg maar in het vleesgeworden Vivaforum.
En net als op het Vivaforum zie ik dagelijks om me heen dat het alleen maar moeders zijn die staan te beppen op het schoolplein, dat het alleen maar moeders zijn die op school allerlei kutklussen staan te doen omdat de school dat gewoon van ze eist, dat het alleen maar moeders zijn die een half of een kwart baantje hebben en dat het alleen maar moeders zijn die het merendeel van het huishouden doen.
De enige Nederlandse vrouwen die ik ken die net als ik gewoon pittige banen hebben waar ze 4 of 5 dagen al hun mentale energie voor nodig hebben, zijn kinderloos of zijn enorm geemancipeerde vrouwen die de nodige obstakels, vooroordelen en waardeoordelen hebben moeten overwinnen om nu zover te kunnen zijn. En die laatste categorie heeft opvallend vaak ook een man die of jonger, of dommer, of allebei is.
[...]
Okay, jij woont niet in HET (algemene) NL maar beweegt je in een gemeenschap met relatief veel Surinaamse vrouwen. Jij hebt dus een gekleurd ( no pun intended) beeld van NL. Vanalle vrouwen die ik ken die 32 of 38 uur per week werken is er geen enkele van buitenlandse origine. De vrouwen die ik ken die van buitenlandse origine zijn werken er sommige helemaal niet, sommige partime. Maar dat is de gemeenschap waar ik me in begeef, niet perse geldend voor heel NL.
Waar ik ook op doelde is je stelling dat het de moeders zijn die snotneuzen poetsen, pleisters plakken en luiers verschonen. Ik zie erg veel mannen m me heen die die taak op zich nemen, vaak fulltime werkende mannen, soms mannen die ook een papadag hebben.
Nee, ik zit juist zelf in een omgeving met alleen maar Nederlanders om me heen. Woon in een witte enclave, werk in een witte enclave, ik woon en werk zeg maar in het vleesgeworden Vivaforum.
En net als op het Vivaforum zie ik dagelijks om me heen dat het alleen maar moeders zijn die staan te beppen op het schoolplein, dat het alleen maar moeders zijn die op school allerlei kutklussen staan te doen omdat de school dat gewoon van ze eist, dat het alleen maar moeders zijn die een half of een kwart baantje hebben en dat het alleen maar moeders zijn die het merendeel van het huishouden doen.
De enige Nederlandse vrouwen die ik ken die net als ik gewoon pittige banen hebben waar ze 4 of 5 dagen al hun mentale energie voor nodig hebben, zijn kinderloos of zijn enorm geemancipeerde vrouwen die de nodige obstakels, vooroordelen en waardeoordelen hebben moeten overwinnen om nu zover te kunnen zijn. En die laatste categorie heeft opvallend vaak ook een man die of jonger, of dommer, of allebei is.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 11:59
quote:wdr schreef op 05 juli 2013 @ 11:54:
[...]
Precies. Ik doe die dingen ook allemaal, en vaak ook. En ik maak 's avond regelmatig het huis van kant terwijl mijn vriendin op de bank tv kijkt. Jouw beeld hiervan is wat gekleurd, ik ken veel mannen die flink bijdragen aan de huishoudelijke en de zorgtaken.Dat is het dus, vrouwen DOEN het en mannen dragen hun steentje bij. En dat moet nog benoemd worden ook.
[...]
Precies. Ik doe die dingen ook allemaal, en vaak ook. En ik maak 's avond regelmatig het huis van kant terwijl mijn vriendin op de bank tv kijkt. Jouw beeld hiervan is wat gekleurd, ik ken veel mannen die flink bijdragen aan de huishoudelijke en de zorgtaken.Dat is het dus, vrouwen DOEN het en mannen dragen hun steentje bij. En dat moet nog benoemd worden ook.
vrijdag 5 juli 2013 om 12:01
quote:juniper213 schreef op 05 juli 2013 @ 11:51:
[...]
Op het moment dat je een baan hebt, vind je hier een oplossing voor. Omdat je wel moet. Voor mijn werk interview ik veel werkende vrouwen (hoog opgeleid, dat wel) die allemaal 40-urige werkweken hebben gewoon kinderen krijgen. Het uitvogelen met huilbabies, flesvoeding en borstvoeding, noem maar op. Als je die baan hebt en dus in die situatie zit, dan ben je bezig met oplossingen. Niet met: zie je, het kan niet dus is het maar goed dat ik niet werk. Die vrouwen hebben ook gewoon werkende mannen, dus samen moeten ze oplossingen bedenken om met werksituatie in combinatie met gezin eruit te komen. Ben het met je eens dat je ijzer niet met handen kunt breken, maar waar een wil is... En nogmaals, als je een baan hebt dan moet je wel bedenken wat je aan de situatie gaat doen om het werkbaar te houden.
Wij kozen voor de welzijn van ons gezin, omdat het kon. Dat klopt.
Dat wil niet zeggen dat we in problemen denken, integendeel.
[...]
Op het moment dat je een baan hebt, vind je hier een oplossing voor. Omdat je wel moet. Voor mijn werk interview ik veel werkende vrouwen (hoog opgeleid, dat wel) die allemaal 40-urige werkweken hebben gewoon kinderen krijgen. Het uitvogelen met huilbabies, flesvoeding en borstvoeding, noem maar op. Als je die baan hebt en dus in die situatie zit, dan ben je bezig met oplossingen. Niet met: zie je, het kan niet dus is het maar goed dat ik niet werk. Die vrouwen hebben ook gewoon werkende mannen, dus samen moeten ze oplossingen bedenken om met werksituatie in combinatie met gezin eruit te komen. Ben het met je eens dat je ijzer niet met handen kunt breken, maar waar een wil is... En nogmaals, als je een baan hebt dan moet je wel bedenken wat je aan de situatie gaat doen om het werkbaar te houden.
Wij kozen voor de welzijn van ons gezin, omdat het kon. Dat klopt.
Dat wil niet zeggen dat we in problemen denken, integendeel.
vrijdag 5 juli 2013 om 12:02
quote:juniper213 schreef op 05 juli 2013 @ 11:56:
[...]
[...]
Bronnen, feiten, cijfers? Zijn toch weer hele persoonlijke ervaringen van jou, terwijl het breder getrokken uit onderzoek niet blijkt dat werkende ouders een slechtere band hebben met hun kinderen dan niet werkende ouders.
Sterker nog, uit onderzoek blijkt dat kinderen van werkende ouders het op alle fronten beter doen dan kinderen wiens ouders (en laten we eerlijk zijn, waar ouders staat wordt in Nederland eigenlijk standaard moeders bedoeld) niet werken.
[...]
[...]
Bronnen, feiten, cijfers? Zijn toch weer hele persoonlijke ervaringen van jou, terwijl het breder getrokken uit onderzoek niet blijkt dat werkende ouders een slechtere band hebben met hun kinderen dan niet werkende ouders.
Sterker nog, uit onderzoek blijkt dat kinderen van werkende ouders het op alle fronten beter doen dan kinderen wiens ouders (en laten we eerlijk zijn, waar ouders staat wordt in Nederland eigenlijk standaard moeders bedoeld) niet werken.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 12:03
quote:juniper213 schreef op 05 juli 2013 @ 11:59:
[...]
Dat is het dus, vrouwen DOEN het en mannen dragen hun steentje bij. En dat moet nog benoemd worden ook.Toen ik het schreef dacht ik al dat er een opmerking zou komen over de uitdrukking 'een steentje bijdragen'. Verander ik het hierbij in 'vrouwen en mannen doen het samen' en dan zijn we allebei tevreden
[...]
Dat is het dus, vrouwen DOEN het en mannen dragen hun steentje bij. En dat moet nog benoemd worden ook.Toen ik het schreef dacht ik al dat er een opmerking zou komen over de uitdrukking 'een steentje bijdragen'. Verander ik het hierbij in 'vrouwen en mannen doen het samen' en dan zijn we allebei tevreden
vrijdag 5 juli 2013 om 12:03
quote:Meryan schreef op 05 juli 2013 @ 12:01:
[...]
Wij kozen voor de welzijn van ons gezin, omdat het kon. Dat klopt.
Dat wil niet zeggen dat we in problemen denken, integendeel.Kiezen voor het welzijn van je gezin staat niet gelijk aan niet-kiezen voor een baan. Het ene sluit het andere niet uit, en werken is een onmisbaar gegeven voor je eigen leven.
[...]
Wij kozen voor de welzijn van ons gezin, omdat het kon. Dat klopt.
Dat wil niet zeggen dat we in problemen denken, integendeel.Kiezen voor het welzijn van je gezin staat niet gelijk aan niet-kiezen voor een baan. Het ene sluit het andere niet uit, en werken is een onmisbaar gegeven voor je eigen leven.
vrijdag 5 juli 2013 om 12:04
quote:wdr schreef op 05 juli 2013 @ 12:03:
[...]
Toen ik het schreef dacht ik al dat er een opmerking zou komen over de uitdrukking 'een steentje bijdragen'. Verander ik het hierbij in 'vrouwen en mannen doen het samen' en dan zijn we allebei tevreden Was het maar waar dat dit de norm zou zijn, zijn we ook gelijk af van het woord papadag.
[...]
Toen ik het schreef dacht ik al dat er een opmerking zou komen over de uitdrukking 'een steentje bijdragen'. Verander ik het hierbij in 'vrouwen en mannen doen het samen' en dan zijn we allebei tevreden Was het maar waar dat dit de norm zou zijn, zijn we ook gelijk af van het woord papadag.
vrijdag 5 juli 2013 om 12:06
quote:fashionvictim schreef op 05 juli 2013 @ 12:02:
[...]
Sterker nog, uit onderzoek blijkt dat kinderen van werkende ouders het op alle fronten beter doen dan kinderen wiens ouders (en laten we eerlijk zijn, waar ouders staat wordt in Nederland eigenlijk standaard moeders bedoeld) niet werken.Goed punt!
[...]
Sterker nog, uit onderzoek blijkt dat kinderen van werkende ouders het op alle fronten beter doen dan kinderen wiens ouders (en laten we eerlijk zijn, waar ouders staat wordt in Nederland eigenlijk standaard moeders bedoeld) niet werken.Goed punt!
vrijdag 5 juli 2013 om 12:07
quote:wdr schreef op 05 juli 2013 @ 12:03:
[...]
Toen ik het schreef dacht ik al dat er een opmerking zou komen over de uitdrukking 'een steentje bijdragen'. Verander ik het hierbij in 'vrouwen en mannen doen het samen' en dan zijn we allebei tevreden
Het probleem is nu juist dat mannen en vrouwen het niet samen doen. Mannen dragen inderdaad " een steentje bij" of " helpen ook in huis" . En ze voeden hun kinderen 1 dag in de week op op 'papadag'.
En daarvoor willen ze ook heel hard applaus.
[...]
Toen ik het schreef dacht ik al dat er een opmerking zou komen over de uitdrukking 'een steentje bijdragen'. Verander ik het hierbij in 'vrouwen en mannen doen het samen' en dan zijn we allebei tevreden
Het probleem is nu juist dat mannen en vrouwen het niet samen doen. Mannen dragen inderdaad " een steentje bij" of " helpen ook in huis" . En ze voeden hun kinderen 1 dag in de week op op 'papadag'.
En daarvoor willen ze ook heel hard applaus.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 12:10
quote:fashionvictim schreef op 05 juli 2013 @ 12:07:
[...]
Het probleem is nu juist dat mannen en vrouwen het niet samen doen. Mannen dragen inderdaad " een steentje bij" of " helpen ook in huis" . En ze voeden hun kinderen 1 dag in de week op op 'papadag'.
En daarvoor willen ze ook heel hard applaus.* maakt hele diepe buiging *
[...]
Het probleem is nu juist dat mannen en vrouwen het niet samen doen. Mannen dragen inderdaad " een steentje bij" of " helpen ook in huis" . En ze voeden hun kinderen 1 dag in de week op op 'papadag'.
En daarvoor willen ze ook heel hard applaus.* maakt hele diepe buiging *
vrijdag 5 juli 2013 om 12:11
quote:Meryan schreef op 05 juli 2013 @ 12:01:
[...]
Wij kozen voor de welzijn van ons gezin, omdat het kon. Dat klopt.
Dat wil niet zeggen dat we in problemen denken, integendeel.Jij illustreert met je eerste zin precies het probleem. In Nederland staat "welzijn van het gezin" gelijk aan vrouw achter het aanrecht en man aan het werk.
[...]
Wij kozen voor de welzijn van ons gezin, omdat het kon. Dat klopt.
Dat wil niet zeggen dat we in problemen denken, integendeel.Jij illustreert met je eerste zin precies het probleem. In Nederland staat "welzijn van het gezin" gelijk aan vrouw achter het aanrecht en man aan het werk.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 12:16
Even een hele serieuze vraag aan de vrouwen die zeggen dolgelukkig te zijn met dit model:
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 12:41
quote:fashionvictim schreef op 05 juli 2013 @ 12:07:
[...]
Het probleem is nu juist dat mannen en vrouwen het niet samen doen. Mannen dragen inderdaad " een steentje bij" of " helpen ook in huis" . En ze voeden hun kinderen 1 dag in de week op op 'papadag'.
En daarvoor willen ze ook heel hard applaus.
Zo herkenbaar. Als fulltime werkende moeder draai je in de praktijk toch op voor het grootste deel van de zorg. Mijn man doet veel in huis, echt wel wat meer dan alleen maar helpen. Hij werkt overigens vijf dagen per week en gaat ook echt niet minder werken. Als door omstandigheden een paar weken lang echt de helft van de zorg op hem neerkomt dan vindt hij dat echt afzien. De helft is overigens nog lang niet de helft: we hebben een oppas en een werkster namelijk en oma komt meestal wel een keer helpen als ik echt druk ben.
Ik begrijp heel goed dat vrouwen vaak liever parttime werken. De belasting is hoog, en de druk wordt nog wat opgevoerd door de wereld om je heen. Je mag best fulltime werken, maar als je kinderen daar rekening mee moeten gaan houden dan word je als vrouw toch geacht iets te minderen. Niemand zegt ooit dat mijn man zoveel werkt, en dat doet hij toch echt wel. Met name de basisschool maakt zich hier schuldig aan. Het beleid op de school, de leerkrachten en de "TBM's" op het schoolplein.
Het leven van een parttime werkende moeder is toch een stuk minder stressvol. Ik heb daar geen mening over. Iedereen moet vooral doen waarbij hij/zij zich prettig voelt. Alleen verwacht dan niet dat de belastingbetaler opdraait voor de gevolgen daarvan.
[...]
Het probleem is nu juist dat mannen en vrouwen het niet samen doen. Mannen dragen inderdaad " een steentje bij" of " helpen ook in huis" . En ze voeden hun kinderen 1 dag in de week op op 'papadag'.
En daarvoor willen ze ook heel hard applaus.
Zo herkenbaar. Als fulltime werkende moeder draai je in de praktijk toch op voor het grootste deel van de zorg. Mijn man doet veel in huis, echt wel wat meer dan alleen maar helpen. Hij werkt overigens vijf dagen per week en gaat ook echt niet minder werken. Als door omstandigheden een paar weken lang echt de helft van de zorg op hem neerkomt dan vindt hij dat echt afzien. De helft is overigens nog lang niet de helft: we hebben een oppas en een werkster namelijk en oma komt meestal wel een keer helpen als ik echt druk ben.
Ik begrijp heel goed dat vrouwen vaak liever parttime werken. De belasting is hoog, en de druk wordt nog wat opgevoerd door de wereld om je heen. Je mag best fulltime werken, maar als je kinderen daar rekening mee moeten gaan houden dan word je als vrouw toch geacht iets te minderen. Niemand zegt ooit dat mijn man zoveel werkt, en dat doet hij toch echt wel. Met name de basisschool maakt zich hier schuldig aan. Het beleid op de school, de leerkrachten en de "TBM's" op het schoolplein.
Het leven van een parttime werkende moeder is toch een stuk minder stressvol. Ik heb daar geen mening over. Iedereen moet vooral doen waarbij hij/zij zich prettig voelt. Alleen verwacht dan niet dat de belastingbetaler opdraait voor de gevolgen daarvan.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 5 juli 2013 om 12:44
quote:fashionvictim schreef op 05 juli 2013 @ 12:16:
Even een hele serieuze vraag aan de vrouwen die zeggen dolgelukkig te zijn met dit model:
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?Hmm, als fulltime werkende, financieel onafhankelijke, moeder met carrière krijg ik toch een beetje bulten van Heleen Mees moet ik bekennen. Zelfs al vind ik dat ze vaak best gelijk heeft.
Even een hele serieuze vraag aan de vrouwen die zeggen dolgelukkig te zijn met dit model:
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?Hmm, als fulltime werkende, financieel onafhankelijke, moeder met carrière krijg ik toch een beetje bulten van Heleen Mees moet ik bekennen. Zelfs al vind ik dat ze vaak best gelijk heeft.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 5 juli 2013 om 12:46
Ik denk dat er een hele grote groep vrouwen is die gewoon echt niet fulltime willen werken.
Ik ben daar zelf ook altijd heel eerlijk over in deze discussies.
Sinds ik een dochter heb, wil ik niet meer dan 3 dagen in de week werken. Ik vind het gewoon echt heerlijk dat ik zoveel tijd met haar kan doorbrengen, en dat het ook kan.
Heb totaal geen behoefte om verder te groeien.
Weet ook niet of dat te maken heeft met het feit dat ik al een hele carrière achter de rug had voordat ik moeder werd, en het eigenlijk allemaal wel prima vond. Ben tevreden waar ik nu sta, en ambieer gewoon niet nog meer.
En denk dat er een heleboel vrouwen zijn die zo denken.
Zo sta ik er in, maar ik kan me ook best voorstellen dat anderen dit helemaal niet zo voelen en juist verder willen groeien in hun baan. Dat veroordeel ik niet. Ik denk niet dat je dan een minder goede moeder bent. Maar iedereen is nou eenmaal anders.
Ik ben daar zelf ook altijd heel eerlijk over in deze discussies.
Sinds ik een dochter heb, wil ik niet meer dan 3 dagen in de week werken. Ik vind het gewoon echt heerlijk dat ik zoveel tijd met haar kan doorbrengen, en dat het ook kan.
Heb totaal geen behoefte om verder te groeien.
Weet ook niet of dat te maken heeft met het feit dat ik al een hele carrière achter de rug had voordat ik moeder werd, en het eigenlijk allemaal wel prima vond. Ben tevreden waar ik nu sta, en ambieer gewoon niet nog meer.
En denk dat er een heleboel vrouwen zijn die zo denken.
Zo sta ik er in, maar ik kan me ook best voorstellen dat anderen dit helemaal niet zo voelen en juist verder willen groeien in hun baan. Dat veroordeel ik niet. Ik denk niet dat je dan een minder goede moeder bent. Maar iedereen is nou eenmaal anders.
vrijdag 5 juli 2013 om 12:46
quote:fashionvictim schreef op 05 juli 2013 @ 12:16:
Even een hele serieuze vraag aan de vrouwen die zeggen dolgelukkig te zijn met dit model:
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?
Ik heb zelf geen kinderen, maar kan wel zeggen dat voor mij werk niet zaligmakend is.
Ik heb een tijdje 'aan de top' gewerkt, in ieder geval heb ik de eerste tien jaar van na mijn afstuderen in een zeer zakelijke en succesvolle omgeving gewerkt en droeg ik daar vanuit mijn eigen functie ook een flink steentje aan bij.
Ik was sterk gericht op carriere en succes.
Onder meer door de gezondheidsproblemen heb ik daar afstand van moeten doen en dat was een eye-opener. Ik zou er niet meer naar terug willen.
Dat zakelijke succesvolle leven gaat namelijk allerminst over rozen. Er komt een heleboel adrenaline en stress bij kijken. Het is hard, niemand wordt gespaard als de aandeelhouders zich iets in hun kop halen. Collega's zijn geen vrienden en met een (minstens) 60 urige werkweek blijft er weinig tijd over voor andere dingen.
Ik heb ook gezien dat de mensen die dit wel leuk vinden en volhouden en er goed in zijn, uit een bepaald hout zijn gesneden. Zo hebben ze allemaal een grote dosis energie, zijn erg stressbestendig en emotioneel zeer stabiel en hebben vaak aan 4 tot 5 uur slaap genoeg. En dan is het ook leuk, het werken aan de top. Dan ontmoet je interessante mensen, krijgt mooie dingen voor elkaar en je oogst bewondering. Ook is geld niet voor niets een grote beloning op dat niveau.
Maar ik snap heel goed dat heel veel vrouwen (en ook heel veel mannen) niet op het niveau van Michelle Obama, Hilary Clinton of zelfs maar Heleen Mees willen werken.
Even een hele serieuze vraag aan de vrouwen die zeggen dolgelukkig te zijn met dit model:
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?
Ik heb zelf geen kinderen, maar kan wel zeggen dat voor mij werk niet zaligmakend is.
Ik heb een tijdje 'aan de top' gewerkt, in ieder geval heb ik de eerste tien jaar van na mijn afstuderen in een zeer zakelijke en succesvolle omgeving gewerkt en droeg ik daar vanuit mijn eigen functie ook een flink steentje aan bij.
Ik was sterk gericht op carriere en succes.
Onder meer door de gezondheidsproblemen heb ik daar afstand van moeten doen en dat was een eye-opener. Ik zou er niet meer naar terug willen.
Dat zakelijke succesvolle leven gaat namelijk allerminst over rozen. Er komt een heleboel adrenaline en stress bij kijken. Het is hard, niemand wordt gespaard als de aandeelhouders zich iets in hun kop halen. Collega's zijn geen vrienden en met een (minstens) 60 urige werkweek blijft er weinig tijd over voor andere dingen.
Ik heb ook gezien dat de mensen die dit wel leuk vinden en volhouden en er goed in zijn, uit een bepaald hout zijn gesneden. Zo hebben ze allemaal een grote dosis energie, zijn erg stressbestendig en emotioneel zeer stabiel en hebben vaak aan 4 tot 5 uur slaap genoeg. En dan is het ook leuk, het werken aan de top. Dan ontmoet je interessante mensen, krijgt mooie dingen voor elkaar en je oogst bewondering. Ook is geld niet voor niets een grote beloning op dat niveau.
Maar ik snap heel goed dat heel veel vrouwen (en ook heel veel mannen) niet op het niveau van Michelle Obama, Hilary Clinton of zelfs maar Heleen Mees willen werken.
vrijdag 5 juli 2013 om 13:00
Eens met hiltje, niet iedereen hoeft een topcarriere, maar het beeld dat het niet mogelijk zou kunnen zijn met een gelukkig persoonlijk en gezinsleven klopt niet.
Soms hebben mensen nou eenmaal meer (geluk/mogelijkheden/kansen gehad) dan jij, hun geluk, je hebt er niet minder om. Het is die kift van IK kies voor mijn gezin (met de implicatie van jij niet en gaat voor die harde, nare carriere lekker puh als er iets mis gaat). Niet iedereen wil een carriere, ook prima, niet iedereen kan alles combineren wat ze zou willen combineren, kan ook gebeuren, neemt niet weg dat het misschien voor andere mensen wel mogelijk is -en dan hakt het NLse maaiveld er weer in-, of mogelijk zou kunnen zijn onder andere omstandigheden.
Soms hebben mensen nou eenmaal meer (geluk/mogelijkheden/kansen gehad) dan jij, hun geluk, je hebt er niet minder om. Het is die kift van IK kies voor mijn gezin (met de implicatie van jij niet en gaat voor die harde, nare carriere lekker puh als er iets mis gaat). Niet iedereen wil een carriere, ook prima, niet iedereen kan alles combineren wat ze zou willen combineren, kan ook gebeuren, neemt niet weg dat het misschien voor andere mensen wel mogelijk is -en dan hakt het NLse maaiveld er weer in-, of mogelijk zou kunnen zijn onder andere omstandigheden.
vrijdag 5 juli 2013 om 13:05
quote:hiltje schreef op 05 juli 2013 @ 12:46:
[...]
Ik heb zelf geen kinderen, maar kan wel zeggen dat voor mij werk niet zaligmakend is.
Ik heb een tijdje 'aan de top' gewerkt, in ieder geval heb ik de eerste tien jaar van na mijn afstuderen in een zeer zakelijke en succesvolle omgeving gewerkt en droeg ik daar vanuit mijn eigen functie ook een flink steentje aan bij.
Ik was sterk gericht op carriere en succes.
Onder meer door de gezondheidsproblemen heb ik daar afstand van moeten doen en dat was een eye-opener. Ik zou er niet meer naar terug willen.
Dat zakelijke succesvolle leven gaat namelijk allerminst over rozen. Er komt een heleboel adrenaline en stress bij kijken. Het is hard, niemand wordt gespaard als de aandeelhouders zich iets in hun kop halen. Collega's zijn geen vrienden en met een (minstens) 60 urige werkweek blijft er weinig tijd over voor andere dingen.
Ik heb ook gezien dat de mensen die dit wel leuk vinden en volhouden en er goed in zijn, uit een bepaald hout zijn gesneden. Zo hebben ze allemaal een grote dosis energie, zijn erg stressbestendig en emotioneel zeer stabiel en hebben vaak aan 4 tot 5 uur slaap genoeg. En dan is het ook leuk, het werken aan de top. Dan ontmoet je interessante mensen, krijgt mooie dingen voor elkaar en je oogst bewondering. Ook is geld niet voor niets een grote beloning op dat niveau.
Maar ik snap heel goed dat heel veel vrouwen (en ook heel veel mannen) niet op het niveau van Michelle Obama, Hilary Clinton of zelfs maar Heleen Mees willen werken.
Dank je wel voor je antwoord. Ik was al bang dat door mijn voorbeeld van Michelle Obama het vooral over topfuncties zou gaan, en dat was eigenlijk niet per se mijn insteek. (Maar dat ligt dus aan mijn eigen onduidelijkheid, niet aan jou).
Ik heb ook geen topbaan als Heleen Mees of Michelle Obama. Verre van, en dat zal ik ook nooit bereiken. Ik ambieer dat ook helemaal niet. Maar daarom vroeg ik ook of de vrouwen die roepen dat het zo geweldig is, dat anderhalf-model, dan geen dromen hebben.
Ik kan me zo slecht voorstellen dat al die vrouwen die dat roepen, toen ze klein was droomden van dag in dag uit weer een wasmand, weer die stofzuiger, weer dat ge-maahaaam, mamaaaaaa en weer dat koffieleutpraatje over het eten en de boodschappen.
En ja, natuurlijk lees ik ook al jaren hier mee, en weet ik dat op dit soort opmerkingen uiteraard direct tig reacties komen dat zij nu net die ene huisvrouw of vrouw-met-een-baan-van-16-uur zijn wiens leven niet alleen uit huishouden en kindershizzle bestaat, maar hoe realistisch is dat? Iedereen die kinderen heeft zal volgens mij moeten beamen dat met kinderen een heleboel repeterende, ondankbare kloteklussen en een heleboel sleur komt, want die kleine mensjes maken ontzettend veel vies, vragen ontzettend veel aandacht, beperken je ontzettend in je ritme en kosten je geld.
Hoe ik het zie geeft werken je nu juist de vrijheid om niet steeds degene te zijn die voor al die nadelen opdraait. Ik ervaar juist doordat ik (veel) werk het echt zo dat ik vaker de lusten dan de lasten van kind en huishouden heb. Volgens mij ervaren de meeste mannen dat ook zo.
Ik vraag me dus oprecht en ook enigszins verbaasd af waarom vrouwen in Nederland af zichzelf zo benadelen. Waarom ze oprecht denken dat ze het beter hebben dan ik bijvoorbeeld, terwijl ze in mijn ogen juist echt alle kutklussen en the short end of the stick hebben.
Zelfs het allervervelendste baantje dat ik kan bedenken, vind ik eigenlijk nog leuker en bevredigender dan huisvrouw zijn. Want voor dat vervelende baantje krijg je tenminste nog betaald.
[...]
Ik heb zelf geen kinderen, maar kan wel zeggen dat voor mij werk niet zaligmakend is.
Ik heb een tijdje 'aan de top' gewerkt, in ieder geval heb ik de eerste tien jaar van na mijn afstuderen in een zeer zakelijke en succesvolle omgeving gewerkt en droeg ik daar vanuit mijn eigen functie ook een flink steentje aan bij.
Ik was sterk gericht op carriere en succes.
Onder meer door de gezondheidsproblemen heb ik daar afstand van moeten doen en dat was een eye-opener. Ik zou er niet meer naar terug willen.
Dat zakelijke succesvolle leven gaat namelijk allerminst over rozen. Er komt een heleboel adrenaline en stress bij kijken. Het is hard, niemand wordt gespaard als de aandeelhouders zich iets in hun kop halen. Collega's zijn geen vrienden en met een (minstens) 60 urige werkweek blijft er weinig tijd over voor andere dingen.
Ik heb ook gezien dat de mensen die dit wel leuk vinden en volhouden en er goed in zijn, uit een bepaald hout zijn gesneden. Zo hebben ze allemaal een grote dosis energie, zijn erg stressbestendig en emotioneel zeer stabiel en hebben vaak aan 4 tot 5 uur slaap genoeg. En dan is het ook leuk, het werken aan de top. Dan ontmoet je interessante mensen, krijgt mooie dingen voor elkaar en je oogst bewondering. Ook is geld niet voor niets een grote beloning op dat niveau.
Maar ik snap heel goed dat heel veel vrouwen (en ook heel veel mannen) niet op het niveau van Michelle Obama, Hilary Clinton of zelfs maar Heleen Mees willen werken.
Dank je wel voor je antwoord. Ik was al bang dat door mijn voorbeeld van Michelle Obama het vooral over topfuncties zou gaan, en dat was eigenlijk niet per se mijn insteek. (Maar dat ligt dus aan mijn eigen onduidelijkheid, niet aan jou).
Ik heb ook geen topbaan als Heleen Mees of Michelle Obama. Verre van, en dat zal ik ook nooit bereiken. Ik ambieer dat ook helemaal niet. Maar daarom vroeg ik ook of de vrouwen die roepen dat het zo geweldig is, dat anderhalf-model, dan geen dromen hebben.
Ik kan me zo slecht voorstellen dat al die vrouwen die dat roepen, toen ze klein was droomden van dag in dag uit weer een wasmand, weer die stofzuiger, weer dat ge-maahaaam, mamaaaaaa en weer dat koffieleutpraatje over het eten en de boodschappen.
En ja, natuurlijk lees ik ook al jaren hier mee, en weet ik dat op dit soort opmerkingen uiteraard direct tig reacties komen dat zij nu net die ene huisvrouw of vrouw-met-een-baan-van-16-uur zijn wiens leven niet alleen uit huishouden en kindershizzle bestaat, maar hoe realistisch is dat? Iedereen die kinderen heeft zal volgens mij moeten beamen dat met kinderen een heleboel repeterende, ondankbare kloteklussen en een heleboel sleur komt, want die kleine mensjes maken ontzettend veel vies, vragen ontzettend veel aandacht, beperken je ontzettend in je ritme en kosten je geld.
Hoe ik het zie geeft werken je nu juist de vrijheid om niet steeds degene te zijn die voor al die nadelen opdraait. Ik ervaar juist doordat ik (veel) werk het echt zo dat ik vaker de lusten dan de lasten van kind en huishouden heb. Volgens mij ervaren de meeste mannen dat ook zo.
Ik vraag me dus oprecht en ook enigszins verbaasd af waarom vrouwen in Nederland af zichzelf zo benadelen. Waarom ze oprecht denken dat ze het beter hebben dan ik bijvoorbeeld, terwijl ze in mijn ogen juist echt alle kutklussen en the short end of the stick hebben.
Zelfs het allervervelendste baantje dat ik kan bedenken, vind ik eigenlijk nog leuker en bevredigender dan huisvrouw zijn. Want voor dat vervelende baantje krijg je tenminste nog betaald.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 13:15
quote:Anna37 schreef op 05 juli 2013 @ 13:00:
Eens met hiltje, niet iedereen hoeft een topcarriere, maar het beeld dat het niet mogelijk zou kunnen zijn met een gelukkig persoonlijk en gezinsleven klopt niet.
Soms hebben mensen nou eenmaal meer (geluk/mogelijkheden/kansen gehad) dan jij, hun geluk, je hebt er niet minder om. Het is die kift van IK kies voor mijn gezin (met de implicatie van jij niet en gaat voor die harde, nare carriere lekker puh als er iets mis gaat). Niet iedereen wil een carriere, ook prima, niet iedereen kan alles combineren wat ze zou willen combineren, kan ook gebeuren, neemt niet weg dat het misschien voor andere mensen wel mogelijk is -en dan hakt het NLse maaiveld er weer in-, of mogelijk zou kunnen zijn onder andere omstandigheden.Goeie post. Want die laatste zin, daar gaat het volgens mij om. Ook een vrouw die helemaal geen topcarrière ambieert krijgt volgens mij een leuker leven als het niet vanzelfsprekend zou zijn dat ZIJ verantwoordelijk is voor kroost en haard.
Eens met hiltje, niet iedereen hoeft een topcarriere, maar het beeld dat het niet mogelijk zou kunnen zijn met een gelukkig persoonlijk en gezinsleven klopt niet.
Soms hebben mensen nou eenmaal meer (geluk/mogelijkheden/kansen gehad) dan jij, hun geluk, je hebt er niet minder om. Het is die kift van IK kies voor mijn gezin (met de implicatie van jij niet en gaat voor die harde, nare carriere lekker puh als er iets mis gaat). Niet iedereen wil een carriere, ook prima, niet iedereen kan alles combineren wat ze zou willen combineren, kan ook gebeuren, neemt niet weg dat het misschien voor andere mensen wel mogelijk is -en dan hakt het NLse maaiveld er weer in-, of mogelijk zou kunnen zijn onder andere omstandigheden.Goeie post. Want die laatste zin, daar gaat het volgens mij om. Ook een vrouw die helemaal geen topcarrière ambieert krijgt volgens mij een leuker leven als het niet vanzelfsprekend zou zijn dat ZIJ verantwoordelijk is voor kroost en haard.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 13:18
Ok FV, mooi gesproken, ik begrijp helemaal wat je zegt.
Als ik voor mezelf spreek, ik heb een carriere gehad, ( die ik niet opgaf voor mijn kinderen btw) ik heb heel veel gewerkt en ik werk nog steeds.
Het huishouden zie ik idd ook als werk.
Ik doe meer in huis dan mijn man, omdat ik meer thuis ben.
Ik vind het huishouden ondankbaar werk, het is nooit af, begint steeds opnieuw en onbetaald, Ik ben er ook niet zo goed in.
Maar ik ben wel tevreden met mijn leven en ik zou misschien meer werken als ik geen kinderen had.
Maar nogmaal, voor mij persoonlijk is het wel een bewuste keuze, omdat ik het als kind heel vervelend vond dat mama nooit thuis was.
Ik wilde dat anders en dat kon.
Ik moet wel zeggen, toen ik nog in mijn carriere zat, ik met man besproken had dat als er kinderen kwamen, hij thuis zou blijven.
Het liep alleen anders.
En op je vraag waarom ik "agressief" wordt van Heleen Mees, omdat ik het gevoel heb dat ze oordeelt en net zo moet leven als zij en dat wil ik helemaal niet.
En nogmaals, ik begrijp haar boodschap wel, maar het komt er zo rottig uit.
Als ik voor mezelf spreek, ik heb een carriere gehad, ( die ik niet opgaf voor mijn kinderen btw) ik heb heel veel gewerkt en ik werk nog steeds.
Het huishouden zie ik idd ook als werk.
Ik doe meer in huis dan mijn man, omdat ik meer thuis ben.
Ik vind het huishouden ondankbaar werk, het is nooit af, begint steeds opnieuw en onbetaald, Ik ben er ook niet zo goed in.
Maar ik ben wel tevreden met mijn leven en ik zou misschien meer werken als ik geen kinderen had.
Maar nogmaal, voor mij persoonlijk is het wel een bewuste keuze, omdat ik het als kind heel vervelend vond dat mama nooit thuis was.
Ik wilde dat anders en dat kon.
Ik moet wel zeggen, toen ik nog in mijn carriere zat, ik met man besproken had dat als er kinderen kwamen, hij thuis zou blijven.
Het liep alleen anders.
En op je vraag waarom ik "agressief" wordt van Heleen Mees, omdat ik het gevoel heb dat ze oordeelt en net zo moet leven als zij en dat wil ik helemaal niet.
En nogmaals, ik begrijp haar boodschap wel, maar het komt er zo rottig uit.
vrijdag 5 juli 2013 om 13:23
quote:BWitched schreef op 05 juli 2013 @ 12:44:
[...]
Hmm, als fulltime werkende, financieel onafhankelijke, moeder met carrière krijg ik toch een beetje bulten van Heleen Mees moet ik bekennen. Zelfs al vind ik dat ze vaak best gelijk heeft.Grappig, ik heb dat dus helemaal niet en het zou me niet verbazen als dat dan toch weer die culturele invloed is. Ik vind haar namelijk ook echt niet controversieel (als het om vrouwenissues gaat), maar goed, mijn eigen moeder riep dat soort dingen ook al aan de keukentafel.
[...]
Hmm, als fulltime werkende, financieel onafhankelijke, moeder met carrière krijg ik toch een beetje bulten van Heleen Mees moet ik bekennen. Zelfs al vind ik dat ze vaak best gelijk heeft.Grappig, ik heb dat dus helemaal niet en het zou me niet verbazen als dat dan toch weer die culturele invloed is. Ik vind haar namelijk ook echt niet controversieel (als het om vrouwenissues gaat), maar goed, mijn eigen moeder riep dat soort dingen ook al aan de keukentafel.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 juli 2013 om 13:23
quote:fashionvictim schreef op 05 juli 2013 @ 12:16:
Even een hele serieuze vraag aan de vrouwen die zeggen dolgelukkig te zijn met dit model:
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?
Mwah, de doorsnee baan is ook niet zoveel interessanter dan koffiedrinken met de buurvrouw. Ik ken een gezin waarvan de man echt een topbaan heeft. Daarvoor moeten ze ook om de zoveel jaar verhuizen (ook naar het buitenland). Mede daardoor is er besloten dat zij thuisbleef. En eerlijk gezegd heeft zij een leuker, voller en boeiender leven dan ik. Benefietdingetjes, tennissen, paardrijden, schilderen, interessante mensen ontmoeten, lekker hoor. Ik zou er ook zo voor tekenen.
Zij omschrijft het als dat ze met haar man een team vormt dat samen de boel draaiende houdt. Hij op financieel vlak, zij thuis. Doordat zij thuis is, heeft hij ook de mogelijkheden om zich op die carrière te richten. (ik ga er van uit dat ze ook iets geregeld hebben voor het geval ze uit elkaar zouden gaan).
Maar goed, anderen zeggen het ook al: de zorgtaken zijn niet eerlijk verdeeld. Dat gaat nog wel een generatie of 2 duren. Toen mijn man ft werkte en ik pt deed ik het meeste in huis. Toen hij werkloos raakte en ik nog werkte deed ik het meest in huis. Nu zijn we allebei werkloos en ik doe het meest in huis.
JA sucks, uit zichzelf doet hij gewoon weinig (weet niet waarom, vroeger bij moeder hoefde hij ook niks). Ik moet alles aansturen en vragen en dan maar hopen dat het gebeurd. Daar hebben we vroeger vaak woorden om gehad, tegenwoordig vraag ik het en als het niet gebeurd doe ik het zelf wel. Het is de ruzie ook niet waard verder.
Even een hele serieuze vraag aan de vrouwen die zeggen dolgelukkig te zijn met dit model:
Hebben jullie nou echt nooit dat als je bijvoorbeeld een vrouw als Michelle Obama ziet, of als je dit soort discussies leest, dat je dan denkt: ja, waarom zou ik eigenlijk niet degene zijn die lekker aan het werk gaat? Of dat je je bijvoorbeeld dan afvraagt: ja, waarom zou mijn dochter eigenlijk elke dag thuis een boterham moeten eten?
Dat vraag ik me zo vaak af, waarom jullie zoveel weerstand voelen, zelfs agressie, over de dingen die Heleen Mees zegt? Hebben jullie dan echt nooit ergens diep van binnen dromen die meer inhouden dan dat klote huishouden en dat eeuwige gekoffieleut met de buurvrouw?
Mwah, de doorsnee baan is ook niet zoveel interessanter dan koffiedrinken met de buurvrouw. Ik ken een gezin waarvan de man echt een topbaan heeft. Daarvoor moeten ze ook om de zoveel jaar verhuizen (ook naar het buitenland). Mede daardoor is er besloten dat zij thuisbleef. En eerlijk gezegd heeft zij een leuker, voller en boeiender leven dan ik. Benefietdingetjes, tennissen, paardrijden, schilderen, interessante mensen ontmoeten, lekker hoor. Ik zou er ook zo voor tekenen.
Zij omschrijft het als dat ze met haar man een team vormt dat samen de boel draaiende houdt. Hij op financieel vlak, zij thuis. Doordat zij thuis is, heeft hij ook de mogelijkheden om zich op die carrière te richten. (ik ga er van uit dat ze ook iets geregeld hebben voor het geval ze uit elkaar zouden gaan).
Maar goed, anderen zeggen het ook al: de zorgtaken zijn niet eerlijk verdeeld. Dat gaat nog wel een generatie of 2 duren. Toen mijn man ft werkte en ik pt deed ik het meeste in huis. Toen hij werkloos raakte en ik nog werkte deed ik het meest in huis. Nu zijn we allebei werkloos en ik doe het meest in huis.
JA sucks, uit zichzelf doet hij gewoon weinig (weet niet waarom, vroeger bij moeder hoefde hij ook niks). Ik moet alles aansturen en vragen en dan maar hopen dat het gebeurd. Daar hebben we vroeger vaak woorden om gehad, tegenwoordig vraag ik het en als het niet gebeurd doe ik het zelf wel. Het is de ruzie ook niet waard verder.
