Actueel
alle pijlers
Help, een vreemde in mijn huis!
woensdag 15 april 2015 om 17:38
Hoe zouden jullie dat vinden?
Ik ben de afgelopen week sterk aan het denken geslagen om de kleine extra kamer die ik in huis overheb in te zetten als opvang voor een asielzoeker. Mijn maag draait zich telkens om als ik al die mensen zie die zomaar op straat gegooid worden. Terwijl ze niemand tot last zijn in hun gekraakte garage of waar dan ook. Dit ontzettend inhumane beleid heeft bij mij de radars in werking gezet of ik dit wel wil en wel kan, opvang bieden bedoel ik.
Ik ben er nog niet uit en denk dat ik het bij momenten heel moeilijk of lastig zal vinden om een vreemde huisgenoot erbij te zoeken. Maar wie herkent het gevoel om er niet niks mee te kunnen? Wie herkent het gevoel van de luxe te hebben om een droog en mooi dak boven je hoofd te hebben, feitelijk alles in je leven te hebben wat je hartje begeert en wetende dat je een piepklein verschilletje kan maken voor 1 persoon die met niks op straat staat.
Ik hoop op verhalen van mensen die ook over deze materie hebben nagedacht. En alle input, van positief tot negatief is welkom. Ook de ervaringsverhalen zijn welkom, graag zelfs! En als je tips voor me hebt hoe dit aan te pakken, dan hoor ik het ook graag!
Nogmaals, ik sta aan het begin met dit te overdenken.
Ik ben de afgelopen week sterk aan het denken geslagen om de kleine extra kamer die ik in huis overheb in te zetten als opvang voor een asielzoeker. Mijn maag draait zich telkens om als ik al die mensen zie die zomaar op straat gegooid worden. Terwijl ze niemand tot last zijn in hun gekraakte garage of waar dan ook. Dit ontzettend inhumane beleid heeft bij mij de radars in werking gezet of ik dit wel wil en wel kan, opvang bieden bedoel ik.
Ik ben er nog niet uit en denk dat ik het bij momenten heel moeilijk of lastig zal vinden om een vreemde huisgenoot erbij te zoeken. Maar wie herkent het gevoel om er niet niks mee te kunnen? Wie herkent het gevoel van de luxe te hebben om een droog en mooi dak boven je hoofd te hebben, feitelijk alles in je leven te hebben wat je hartje begeert en wetende dat je een piepklein verschilletje kan maken voor 1 persoon die met niks op straat staat.
Ik hoop op verhalen van mensen die ook over deze materie hebben nagedacht. En alle input, van positief tot negatief is welkom. Ook de ervaringsverhalen zijn welkom, graag zelfs! En als je tips voor me hebt hoe dit aan te pakken, dan hoor ik het ook graag!
Nogmaals, ik sta aan het begin met dit te overdenken.
woensdag 15 april 2015 om 19:06
woensdag 15 april 2015 om 19:07
Dit stuk is lekker kritisch: http://www.vluchtelingenwerk.nl/actueel ... -op-zolder
Ervaringen uit het verleden hebben ons geleerd dat verblijf bij particulieren niet de beste manier is om vluchtelingen en asielzoekers op te vangen.
Ervaringen uit het verleden hebben ons geleerd dat verblijf bij particulieren niet de beste manier is om vluchtelingen en asielzoekers op te vangen.
woensdag 15 april 2015 om 19:12
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 18:56:
Ik ken ze niet meer vanderattenbesnuffeld. Sinds ik ben verhuisd uit de stad naar een dorp, zijn mijn lijntjes met asielzoekers of organisaties daarin gestopt. Dat is dus al tien jaar geleden dat ik nog eens iemand ´persoonlijk´ kende. Dat zou inderdaad wel mijn voorkeur hebben, want dan weet je een beetje meer of het klikt of niet.
Zou jij geen bezwaren zien tegen een extra persoon in je huis? Ook bij die simpele voorbeelden die ik noem zie jij geen beren? De behoefte om eens het huis voor jezelf te hebben, geen zin in gezelschap, dat soort dingen zouden voor jou geen gewicht in de schaal leggen?
Welke regio woon je, misschien kan ik je introduceren
Ja tuurlijk geef je een hoop privacy op, vandaar dat ik zou beginnen met een afgebakende periode. Dan kun je even aankijken hoe het bevalt.
(Heb overigens wel eens een maand tussen 4 Afghanen in een veel te klein flatje gewoond. Totaal geen privacy, wel reuze gezellig )
Ik ken ze niet meer vanderattenbesnuffeld. Sinds ik ben verhuisd uit de stad naar een dorp, zijn mijn lijntjes met asielzoekers of organisaties daarin gestopt. Dat is dus al tien jaar geleden dat ik nog eens iemand ´persoonlijk´ kende. Dat zou inderdaad wel mijn voorkeur hebben, want dan weet je een beetje meer of het klikt of niet.
Zou jij geen bezwaren zien tegen een extra persoon in je huis? Ook bij die simpele voorbeelden die ik noem zie jij geen beren? De behoefte om eens het huis voor jezelf te hebben, geen zin in gezelschap, dat soort dingen zouden voor jou geen gewicht in de schaal leggen?
Welke regio woon je, misschien kan ik je introduceren
Ja tuurlijk geef je een hoop privacy op, vandaar dat ik zou beginnen met een afgebakende periode. Dan kun je even aankijken hoe het bevalt.
(Heb overigens wel eens een maand tussen 4 Afghanen in een veel te klein flatje gewoond. Totaal geen privacy, wel reuze gezellig )
woensdag 15 april 2015 om 19:18
Mijn motieven zijn (naast dat onderbuikgevoel dat het gewoon zo niet juist is hoe het allemaal gaat) dat ik:1 kamer overheb waar ik een bestemming voor had (naaikamer), maar met een beetje aanpassen kan ik dat ook wel loslaten. Zo vreselijk belangrijk is dat ook weer niet.Ik in een prettige omgeving woon, ook voor een asielzoeker. Echt een plek om tot rust te komen en ook een veilige plek om buiten te komen qua winkels, zonder angst opgepakt te worden.Ik heb tijd voor die ander, dus zij zit niet altijd alleen/wordt niet aan haar lot overgelatenqua eten kan ik het betalenIk heb tijd en vaardigheden om te helpen bij procedures, aanvragen, etc. Dat is tijd die ik wil investeren in de ander, zodat zij weer voorruit kan, linksom of rechtsom. Daar wil ik me voor inzetten en in vast bijten.
Mijn bezwaren die ik kan bedenken:
Huis is niet klein, maar ook niet heel groot (85 m2). Hoe ga ik dat praktisch indelen, dat ik nog wel aan mijn (grote) behoefte toekom van rust.
Financieel, de extra´s kan ik niet betalen, dus kleding, fiets, telefoon of dat soort dingen, hoe moet dat?
Hoe ga je om met de mensen die iemand met zich meebrengt, zoals vrienden of familie? Hoeveel plek kan of wil ik hieraan bieden? En dan bedoel ik niet plek als in nog een bed neerzetten, maar plek als in vrienden over de vloer uitnodigen.
Hoe gaat mijn (pre) puber dit vinden en ermee om kunnen gaan?
Hoe lang ga ik dit doen? Wil ik iemand juist snel weer weghebben, zodat er doorloop is, of vind ik dat juist niet prettig en zou ik liever een vast iemand willen waar we onderdeel worden van elkaars leven?
Mijn bezwaren die ik kan bedenken:
Huis is niet klein, maar ook niet heel groot (85 m2). Hoe ga ik dat praktisch indelen, dat ik nog wel aan mijn (grote) behoefte toekom van rust.
Financieel, de extra´s kan ik niet betalen, dus kleding, fiets, telefoon of dat soort dingen, hoe moet dat?
Hoe ga je om met de mensen die iemand met zich meebrengt, zoals vrienden of familie? Hoeveel plek kan of wil ik hieraan bieden? En dan bedoel ik niet plek als in nog een bed neerzetten, maar plek als in vrienden over de vloer uitnodigen.
Hoe gaat mijn (pre) puber dit vinden en ermee om kunnen gaan?
Hoe lang ga ik dit doen? Wil ik iemand juist snel weer weghebben, zodat er doorloop is, of vind ik dat juist niet prettig en zou ik liever een vast iemand willen waar we onderdeel worden van elkaars leven?
woensdag 15 april 2015 om 19:20
woensdag 15 april 2015 om 19:24
Nou mijn maag draait zich om als ik zie hoeveel duizenden nieuwe asielzoekers er per dag vaste voet op Europese grond zetten. Hoe moet dat allemaal bekostigd worden? En wat voor tuig komt hier naar toe? En merendeels mannen, die weer vele blanke vrouwen zullen bezwangeren. Dé Nederlander sterft uit! wanneer gaat deze beschermt worden?
~Energy flows where attention goes~
woensdag 15 april 2015 om 19:24
Ik denk na naar aanleiding van je vraag. En ik vind het echt een hele mooie gedachte en nobel. Maar wat iemand hier eerder al schreef: onderschat het trauma niet. Het artikel van Ikea is een goeie. Het is niet voor niks dat er een professionele organisatie voor de opvang in het leven is geroep, het COA.
Heb zelf jaren voor het COA gewerkt en het is zwaar als mensen uitgeprocedeerd zijn. Zelfs als je in een organisatie werkt. Maar dan kan je nog naar huis na het werk.
Daarbij vind ik het ook een lastige dat de samenleving gaat opvangen waar de overheid tekort schiet en het dus in stand houdt.
Vanuit menselijk oogpunt snap ik je volkomen maar laat je echt goed voorlichten over angsten, trauma's etc. Dit zou geen reden moeten zijn om een ander niet te helpen maar de vraag is of je het zo dicht op je huid moet binnenlaten.
Ik vind het lastig maar echt mooi dat je dit overweegt! Zulke mensen zouden er meer moeten zijn
Heb zelf jaren voor het COA gewerkt en het is zwaar als mensen uitgeprocedeerd zijn. Zelfs als je in een organisatie werkt. Maar dan kan je nog naar huis na het werk.
Daarbij vind ik het ook een lastige dat de samenleving gaat opvangen waar de overheid tekort schiet en het dus in stand houdt.
Vanuit menselijk oogpunt snap ik je volkomen maar laat je echt goed voorlichten over angsten, trauma's etc. Dit zou geen reden moeten zijn om een ander niet te helpen maar de vraag is of je het zo dicht op je huid moet binnenlaten.
Ik vind het lastig maar echt mooi dat je dit overweegt! Zulke mensen zouden er meer moeten zijn
woensdag 15 april 2015 om 19:25
quote:zoethoudertje schreef op 15 april 2015 @ 19:24:
Nou mijn maag draait zich om als ik zie hoeveel duizenden nieuwe asielzoekers er per dag vaste voet op Europese grond zetten. Hoe moet dat allemaal bekostigd worden? En wat voor tuig komt hier naar toe? En merendeels mannen, die weer vele blanke vrouwen zullen bezwangeren. Dé Nederlander sterft uit! wanneer gaat deze beschermt worden?Hoe voelt dat nou? Zo te leven vanuit onwetendheid en angst?
Nou mijn maag draait zich om als ik zie hoeveel duizenden nieuwe asielzoekers er per dag vaste voet op Europese grond zetten. Hoe moet dat allemaal bekostigd worden? En wat voor tuig komt hier naar toe? En merendeels mannen, die weer vele blanke vrouwen zullen bezwangeren. Dé Nederlander sterft uit! wanneer gaat deze beschermt worden?Hoe voelt dat nou? Zo te leven vanuit onwetendheid en angst?
woensdag 15 april 2015 om 19:29
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 18:42:
Ohja, ik weet denk ik aardig goed wat ik wel en niet wil qua opvang bieden. Dat scheelt. Ik wil alleen een vrouw tussen de 20 en 50 zonder kinderen. Ik wil denk ik ook een vrouw met wie ik enigszins op 1 lijn zit qua gedachtegoed. Want hoewel ik niks tegen de islam heb, ben ik bang dat ik me niet happy voel met een vrouw die moslima is. Ik denk dat ik me niet op mijn gemak voel om te eten of koken terwijl iemand anders in mijn huis aan de Ramedan is, ik denk dat ik het 5 x bidden per dag nogal een beperkende factor vind om iets te kunnen ondernemen met de vrouw in kwestie, ik wil dat de mannen in mijn leven (mijn vriend, maar ook vrienden) bij wijze van spreken gewoon in en uit kunnen lopen, zonder dat er een vrouw is die zich daardoor ongemakkelijk voelt en eerst naar boven moet rennen voor een hoofddoek, ik wil vrienden met een hond gewoon welkom kunnen blijven heten, ik wil varkensvlees kunnen eten, ik wil biertjes en wijntjes kunnen blijven drinken, etc.
Ik snap je gevoel wel, maar ik vind je echt wel naïef.
Je denkt er een gezinslid bij te krijgen. Zie bovenstaande.
Maar je krijgt een volwassene, uit een andere cultuur. Die haar eigen gewoontes heeft, verlangt naar een eigen leven. En jij wil haar inlijven in jouw gezin. Accident waiting to happen!
En je bent nu al zo bezig met het invullen van hoe mensen zijn (bijv. hoe iemand haar geloof belijdt) dat het me zeer moeilijk lijkt als asielzoeker bij jou rustig te leven.
Ohja, ik weet denk ik aardig goed wat ik wel en niet wil qua opvang bieden. Dat scheelt. Ik wil alleen een vrouw tussen de 20 en 50 zonder kinderen. Ik wil denk ik ook een vrouw met wie ik enigszins op 1 lijn zit qua gedachtegoed. Want hoewel ik niks tegen de islam heb, ben ik bang dat ik me niet happy voel met een vrouw die moslima is. Ik denk dat ik me niet op mijn gemak voel om te eten of koken terwijl iemand anders in mijn huis aan de Ramedan is, ik denk dat ik het 5 x bidden per dag nogal een beperkende factor vind om iets te kunnen ondernemen met de vrouw in kwestie, ik wil dat de mannen in mijn leven (mijn vriend, maar ook vrienden) bij wijze van spreken gewoon in en uit kunnen lopen, zonder dat er een vrouw is die zich daardoor ongemakkelijk voelt en eerst naar boven moet rennen voor een hoofddoek, ik wil vrienden met een hond gewoon welkom kunnen blijven heten, ik wil varkensvlees kunnen eten, ik wil biertjes en wijntjes kunnen blijven drinken, etc.
Ik snap je gevoel wel, maar ik vind je echt wel naïef.
Je denkt er een gezinslid bij te krijgen. Zie bovenstaande.
Maar je krijgt een volwassene, uit een andere cultuur. Die haar eigen gewoontes heeft, verlangt naar een eigen leven. En jij wil haar inlijven in jouw gezin. Accident waiting to happen!
En je bent nu al zo bezig met het invullen van hoe mensen zijn (bijv. hoe iemand haar geloof belijdt) dat het me zeer moeilijk lijkt als asielzoeker bij jou rustig te leven.
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht
woensdag 15 april 2015 om 19:33
woensdag 15 april 2015 om 19:36
quote:zoethoudertje schreef op 15 april 2015 @ 19:33:
[...]
Jij hebt ermee gewerkt dus jij vindt het natuurlijk geweldig, maar mag ik het verschrikkelijk vinden?
Mag van mij (ik weet het, ik ben niet Jippie).
Maar gelukkig behoor jij figuurlijk gesproken tot een 'uitstervend ras'.
Is mijn mening dan weer.
[...]
Jij hebt ermee gewerkt dus jij vindt het natuurlijk geweldig, maar mag ik het verschrikkelijk vinden?
Mag van mij (ik weet het, ik ben niet Jippie).
Maar gelukkig behoor jij figuurlijk gesproken tot een 'uitstervend ras'.
Is mijn mening dan weer.
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht
woensdag 15 april 2015 om 19:41
Tja, de wat als vragen blijven natuurlijk lastig te beantwoorden. Want zet je iemand alsnog je huis uit als je er iemand al onderdak hebt geboden? Dat is nog vele malen moeilijker denk ik, dan uberhaupt iemand in huis nemen. Maar voor mij voelt het wel heel duidelijk, iemand anders opvangen wil ik niet ten koste laten gaan van mezelf of mijn gezinsleden. Zoals voor alles in het leven geldt, mensen zijn egoistisch en ik dus ook om de grenzen van mijn gezin en mijzelf te bewaken.
Mezelf aanpassen en minder noten op mijn zang hebben voor wat betreft ruimte of geld, vind ik wat anders dan dat ik of iemand binnen mijn gezin eronder gaat lijden. Als dat laatste het geval wordt, kies ik voor me/onszelf. En dat gaat denk ik wel het geval zijn als er een baby bijkomt. Een vrouw moet gewoon niet zwanger worden, want dan heeft ze heel simpel wel echt een probleem en moet ze ergens anders heen. Als ik zo dol was geweest op baby´s, had ik er zelf wel velen gemaakt om het maar even zo bruut te stellen. En ik ben niet dol op baby´s zeg maar.
Medische zorg zal ook een probleem zijn wat ik zal moeten bespreken met een organisatie. Misschien dat er wegen zijn die bewandeld kunnen worden. Want ik heb er zelf geen geld voor.
Mezelf aanpassen en minder noten op mijn zang hebben voor wat betreft ruimte of geld, vind ik wat anders dan dat ik of iemand binnen mijn gezin eronder gaat lijden. Als dat laatste het geval wordt, kies ik voor me/onszelf. En dat gaat denk ik wel het geval zijn als er een baby bijkomt. Een vrouw moet gewoon niet zwanger worden, want dan heeft ze heel simpel wel echt een probleem en moet ze ergens anders heen. Als ik zo dol was geweest op baby´s, had ik er zelf wel velen gemaakt om het maar even zo bruut te stellen. En ik ben niet dol op baby´s zeg maar.
Medische zorg zal ook een probleem zijn wat ik zal moeten bespreken met een organisatie. Misschien dat er wegen zijn die bewandeld kunnen worden. Want ik heb er zelf geen geld voor.
woensdag 15 april 2015 om 19:47
woensdag 15 april 2015 om 19:52
quote:ikeaverslaafde schreef op 15 april 2015 @ 19:43:
Is het niet handiger om die kamer dan eerst een jaar te verhuren aan een studente ofzo? Een uitwisselingsstudente als je zo graag wilt focussen op iemand met een andere cultuur. Zal vast ook heel waardevol zijn, maar wel veiliger (in mijn ogen in elk geval).Dat is wel een goed idee inderdaad! Er zijn veel Antillianen die in Nederland willen studeren. Heb je toch iemand van een andere cultuur in huis. Bovendien zal een student gewoon mee kunnen betalen aan kost en inwoning.
Is het niet handiger om die kamer dan eerst een jaar te verhuren aan een studente ofzo? Een uitwisselingsstudente als je zo graag wilt focussen op iemand met een andere cultuur. Zal vast ook heel waardevol zijn, maar wel veiliger (in mijn ogen in elk geval).Dat is wel een goed idee inderdaad! Er zijn veel Antillianen die in Nederland willen studeren. Heb je toch iemand van een andere cultuur in huis. Bovendien zal een student gewoon mee kunnen betalen aan kost en inwoning.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 15 april 2015 om 19:56
quote:clemance schreef op 15 april 2015 @ 18:10:
[...]
Ik heb er een artikel over gelezen:
http://m.trouw.nl/tr/m/nl ... emen-Beter-van-niet.dhtmlDat was het. Ik heb gelezen op trouw.nl.
[...]
Ik heb er een artikel over gelezen:
http://m.trouw.nl/tr/m/nl ... emen-Beter-van-niet.dhtmlDat was het. Ik heb gelezen op trouw.nl.
woensdag 15 april 2015 om 19:59
Kurrietsj (oid), ik denk er geen gezinslid bij te krijgen. Wel een huisgenoot. En ik wil wel kritisch zijn in het soort huisgenoot. Ik weet van mezelf al dat ik het niet ga noch wil trekken om faciliterend te zijn in andermans behoeften als die heel erg pyschiatrisch zijn. Dus als iemand depressief is en hele dagen in bed ligt, dan zal dat ook een no go zijn bijvoorbeeld. Daar heb ik simpelweg de bagage niet voor in huis. En ja, iemand moet meedraaien binnen het gezin/huishouden. Met meer mensen leven kost meer werk, dus iemand zal gewoon mee moeten doen. We zullen dan huisgenoten worden met verantwoordelijkheden naar elkaar toe.
Voor wat betreft het meenemen van iemand naar een uitstapje, dat is wat ikzelf meerdere malen heb gelezen: dat mensen echt invulling kunnen missen, doordat het leven soms zo perspectiefloos is. Dus het meedraaien binnen een gezin met de plussen en minnen, de klusjes, maar ook de uitjes (voor zover de wens er is) is wel mijn uitgangspunt. Als iemand niet wil is dat ook prima hoor. Maar ik wil de ander er niet meteen van buitensluiten.
Voor wat betreft het meenemen van iemand naar een uitstapje, dat is wat ikzelf meerdere malen heb gelezen: dat mensen echt invulling kunnen missen, doordat het leven soms zo perspectiefloos is. Dus het meedraaien binnen een gezin met de plussen en minnen, de klusjes, maar ook de uitjes (voor zover de wens er is) is wel mijn uitgangspunt. Als iemand niet wil is dat ook prima hoor. Maar ik wil de ander er niet meteen van buitensluiten.
