
Help, een vreemde in mijn huis!
woensdag 15 april 2015 om 17:38
Hoe zouden jullie dat vinden?
Ik ben de afgelopen week sterk aan het denken geslagen om de kleine extra kamer die ik in huis overheb in te zetten als opvang voor een asielzoeker. Mijn maag draait zich telkens om als ik al die mensen zie die zomaar op straat gegooid worden. Terwijl ze niemand tot last zijn in hun gekraakte garage of waar dan ook. Dit ontzettend inhumane beleid heeft bij mij de radars in werking gezet of ik dit wel wil en wel kan, opvang bieden bedoel ik.
Ik ben er nog niet uit en denk dat ik het bij momenten heel moeilijk of lastig zal vinden om een vreemde huisgenoot erbij te zoeken. Maar wie herkent het gevoel om er niet niks mee te kunnen? Wie herkent het gevoel van de luxe te hebben om een droog en mooi dak boven je hoofd te hebben, feitelijk alles in je leven te hebben wat je hartje begeert en wetende dat je een piepklein verschilletje kan maken voor 1 persoon die met niks op straat staat.
Ik hoop op verhalen van mensen die ook over deze materie hebben nagedacht. En alle input, van positief tot negatief is welkom. Ook de ervaringsverhalen zijn welkom, graag zelfs! En als je tips voor me hebt hoe dit aan te pakken, dan hoor ik het ook graag!
Nogmaals, ik sta aan het begin met dit te overdenken.
Ik ben de afgelopen week sterk aan het denken geslagen om de kleine extra kamer die ik in huis overheb in te zetten als opvang voor een asielzoeker. Mijn maag draait zich telkens om als ik al die mensen zie die zomaar op straat gegooid worden. Terwijl ze niemand tot last zijn in hun gekraakte garage of waar dan ook. Dit ontzettend inhumane beleid heeft bij mij de radars in werking gezet of ik dit wel wil en wel kan, opvang bieden bedoel ik.
Ik ben er nog niet uit en denk dat ik het bij momenten heel moeilijk of lastig zal vinden om een vreemde huisgenoot erbij te zoeken. Maar wie herkent het gevoel om er niet niks mee te kunnen? Wie herkent het gevoel van de luxe te hebben om een droog en mooi dak boven je hoofd te hebben, feitelijk alles in je leven te hebben wat je hartje begeert en wetende dat je een piepklein verschilletje kan maken voor 1 persoon die met niks op straat staat.
Ik hoop op verhalen van mensen die ook over deze materie hebben nagedacht. En alle input, van positief tot negatief is welkom. Ook de ervaringsverhalen zijn welkom, graag zelfs! En als je tips voor me hebt hoe dit aan te pakken, dan hoor ik het ook graag!
Nogmaals, ik sta aan het begin met dit te overdenken.
woensdag 15 april 2015 om 21:17
quote:Doreia schreef op 15 april 2015 @ 21:10:
Ik denk dat jij dankbaarheid verwacht, maar dan krijg je nog heel erg lelijk de deksel op je neus. Deze mensen zullen je niet dankbaar zijn omdat je hen een kamer biedt. Zij leven gewoon hun leven verder, alleen nu op de Brink 57 in plaats van in de gekraakte parkeergarage.Exact.
Ik denk dat jij dankbaarheid verwacht, maar dan krijg je nog heel erg lelijk de deksel op je neus. Deze mensen zullen je niet dankbaar zijn omdat je hen een kamer biedt. Zij leven gewoon hun leven verder, alleen nu op de Brink 57 in plaats van in de gekraakte parkeergarage.Exact.
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht

woensdag 15 april 2015 om 21:18
quote:redbuIIetje schreef op 15 april 2015 @ 21:15:
Hoe denk je trouwens iemand uit te kunnen zetten? Zodra je die persoon de kans geeft zich in te laten schrijven op jouw adres, kunnen ze ook gewoon blijven zitten of het je heel moeilijk maken. En als jij iemand bij je laat wonen, lijkt me dat jij dan ook de verplichte zorgverzekering moet gaan betalen. En je gemeentelijke lasten zullen stijgen bij een extra huisgenoot.
Hoe vindt je kind dit plan van je eigenlijk?Verder eens met deze post. Hoe krijg je iemand uit huis die zwanger is? Kan me niet voorstellen dat dit een gegronde reden zou zijn. Je maakt wat dat betreft ontzettend misbruik van de afhankelijkheid van deze doelgroep. Je wéét dat ze nergens naartoe kunnen, maar het moet wel allemaal gaan zoals jij dit wilt, zij moeten hun leven leiden op de manier zoals jij dit hebben wilt, zonder dat jij je eens goed hebt verdiept in de reis die de meeste mensen hebben gemaakt om op jouw stoepje te staan, en hebt de arrogantie te denken dat ze naar je zullen luisteren?
Hoe denk je trouwens iemand uit te kunnen zetten? Zodra je die persoon de kans geeft zich in te laten schrijven op jouw adres, kunnen ze ook gewoon blijven zitten of het je heel moeilijk maken. En als jij iemand bij je laat wonen, lijkt me dat jij dan ook de verplichte zorgverzekering moet gaan betalen. En je gemeentelijke lasten zullen stijgen bij een extra huisgenoot.
Hoe vindt je kind dit plan van je eigenlijk?Verder eens met deze post. Hoe krijg je iemand uit huis die zwanger is? Kan me niet voorstellen dat dit een gegronde reden zou zijn. Je maakt wat dat betreft ontzettend misbruik van de afhankelijkheid van deze doelgroep. Je wéét dat ze nergens naartoe kunnen, maar het moet wel allemaal gaan zoals jij dit wilt, zij moeten hun leven leiden op de manier zoals jij dit hebben wilt, zonder dat jij je eens goed hebt verdiept in de reis die de meeste mensen hebben gemaakt om op jouw stoepje te staan, en hebt de arrogantie te denken dat ze naar je zullen luisteren?
woensdag 15 april 2015 om 21:21

woensdag 15 april 2015 om 21:25
quote:Wie herkent het gevoel van de luxe te hebben om een droog en mooi dak boven je hoofd te hebben, feitelijk alles in je leven te hebben wat je hartje begeert en wetende dat je een piepklein verschilletje kan maken voor 1 persoon die met niks op straat staat.Ga vrijwilligerswerk doen. Serieus. Bij het asielzoekerscentrum, of bij het Leger des Heils. Kijk gewoon eens naar de doelgroep, ervaar eens wat situaties die heel veel voorkomen bij deze doelgroep. Geldgebrek, verslaving, depressies, uitgekookte manipulatie trucs, zwendel, illegaliteit. Heb je ooit een in het wild lopende asielzoeker of dakloze ontmoet?
woensdag 15 april 2015 om 21:25
quote:redbuIIetje schreef op 15 april 2015 @ 21:12:
[...]
Ga jij de sterilisatie voor die vrouw betalen en zorg je er persoonlijk voor dat die uitgevoerd wordt? Denk je nu werkelijk dat iemand die hier kans maakt op de jackpot de kans om zich te laten bezwangeren zou laten schieten door een hospita die haar condooms of de pil mee geeft?
Nee, natuurlijk denk ik dat niet. Ik geef die vrouw/man groot gelijk, want ik zou precies hetzelfde doen. Als ik zwanger wél kans maak om te blijven, zou ik het wel weten. Alleen ben ik wel duidelijk in MIJN grens en die is dus niet in mijn huis. Want ik wil 1 iemand opvangen en geen 2. Dus als een vrouw die begrijpelijke kans pakt, dan wens ik haar alle geluk van de wereld, alleen niet bij mij.
That´s all.
[...]
Ga jij de sterilisatie voor die vrouw betalen en zorg je er persoonlijk voor dat die uitgevoerd wordt? Denk je nu werkelijk dat iemand die hier kans maakt op de jackpot de kans om zich te laten bezwangeren zou laten schieten door een hospita die haar condooms of de pil mee geeft?
Nee, natuurlijk denk ik dat niet. Ik geef die vrouw/man groot gelijk, want ik zou precies hetzelfde doen. Als ik zwanger wél kans maak om te blijven, zou ik het wel weten. Alleen ben ik wel duidelijk in MIJN grens en die is dus niet in mijn huis. Want ik wil 1 iemand opvangen en geen 2. Dus als een vrouw die begrijpelijke kans pakt, dan wens ik haar alle geluk van de wereld, alleen niet bij mij.
That´s all.

woensdag 15 april 2015 om 21:33
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:25:
[...]
Nee, natuurlijk denk ik dat niet. Ik geef die vrouw/man groot gelijk, want ik zou precies hetzelfde doen. Als ik zwanger wél kans maak om te blijven, zou ik het wel weten. Alleen ben ik wel duidelijk in MIJN grens en die is dus niet in mijn huis. Want ik wil 1 iemand opvangen en geen 2. Dus als een vrouw die begrijpelijke kans pakt, dan wens ik haar alle geluk van de wereld, alleen niet bij mij.
That´s all.Je helpt haar dus niet. Zodra het moeilijk wordt, moet ze eruit. Wordt ze weer teruggestuurd de straat op, alleen nu zwanger. Terwijl ze die maanden ook had kunnen gebruiken om een kamer te vinden zónder dit soort voorwaarden, waar ze wel zou mogen blijven als ze zwanger mocht blijken te zijn. Voorwaardelijke hulp is in deze situatie geen hulp.
[...]
Nee, natuurlijk denk ik dat niet. Ik geef die vrouw/man groot gelijk, want ik zou precies hetzelfde doen. Als ik zwanger wél kans maak om te blijven, zou ik het wel weten. Alleen ben ik wel duidelijk in MIJN grens en die is dus niet in mijn huis. Want ik wil 1 iemand opvangen en geen 2. Dus als een vrouw die begrijpelijke kans pakt, dan wens ik haar alle geluk van de wereld, alleen niet bij mij.
That´s all.Je helpt haar dus niet. Zodra het moeilijk wordt, moet ze eruit. Wordt ze weer teruggestuurd de straat op, alleen nu zwanger. Terwijl ze die maanden ook had kunnen gebruiken om een kamer te vinden zónder dit soort voorwaarden, waar ze wel zou mogen blijven als ze zwanger mocht blijken te zijn. Voorwaardelijke hulp is in deze situatie geen hulp.
woensdag 15 april 2015 om 21:33
Doreia en anderen, ik denk dat jullie mij te naief vinden. Ik ken de situaties enigzins. Ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij een AZC in mijn twintiger jaren (en was geschokt). Ik heb vele vrienden en kennissen die met deze doelgroep werken en ken dus ook de verhalen. Ik heb samengewoond met een asielzoeker en ben daar ook mijn eigen irritaties tegen gekomen. Ik heb meegemaakt hoe twee collega woongroeppanden opvang hebben geboden en bij alletwee de panden is dit op een mislukking uitgedraaid. Ik ben destijds zelfs aanwezig geweest om een gezin te ontruimen wat in 1 pand woonde en waar het ontzettend mis was gegaan wegens trauma´s van de man. Dat was erg akelig om te doen en ik voelde mezelf gesteund door het feit dat deze beslissing door ons allemaal genomen en gedragen werd, waardoor ik me als individu niet schuldig heb hoeven voelen voor de enorme impact die het had.
Ik ben minder naief dan jullie denken en verwacht zeker trauma´s tot op zekere hoogte. Ik verwacht verder geen dankbaarheid, maar wel inschikken van de ander. We zullen onder deze omstandigheden allemaal moeten inschikken. Anders gaat het niet werken. Met meer mensen leven vraagt aanpassen en inschikken en dat is iets wat we allemaal moeten doen. Eerlijk gezegd denk ik ook dat er best een grote groep is die dat ook de normaalste zaak van de wereld vindt, ook al zoeken ze asiel. Het blijven normale mensen namelijk. En als de mensen dat niet willen, omdat ze dat onzin vinden, dan had ik ze waarschijnlijk ook geen bijster sympathieke personen gevonden als ze geen asiel nodig hadden gehad.
Ik ben minder naief dan jullie denken en verwacht zeker trauma´s tot op zekere hoogte. Ik verwacht verder geen dankbaarheid, maar wel inschikken van de ander. We zullen onder deze omstandigheden allemaal moeten inschikken. Anders gaat het niet werken. Met meer mensen leven vraagt aanpassen en inschikken en dat is iets wat we allemaal moeten doen. Eerlijk gezegd denk ik ook dat er best een grote groep is die dat ook de normaalste zaak van de wereld vindt, ook al zoeken ze asiel. Het blijven normale mensen namelijk. En als de mensen dat niet willen, omdat ze dat onzin vinden, dan had ik ze waarschijnlijk ook geen bijster sympathieke personen gevonden als ze geen asiel nodig hadden gehad.
woensdag 15 april 2015 om 21:39
Dat is het toch wel, voorwaardelijke hulp. Ik zal dat ook aangeven bij de instantie of persoon die ik benader. Ik heb en stel nl. wél voorwaarden aan mijn hulp. Dat doe ik om mezelf/gezin te beschermen. Ik vind het eerder naief van anderen dat ze denken dat hulp niet onder voorwaarden mag komen. Of moet ik alles en iedereen maar in huis nemen en ze nog mijn eigen deken aanbieden? Lijkt me niet de insteek.
Ik heb 1 kamer over. Ik vind dat daar voor de gezondheid van ons allemaal 1 persoon inpast zonder al te zware problematiek. Om het te kunnen blijven volhouden zullen er afspraken gemaakt moeten worden en zal iedereen rekening met elkaar moeten houden onder dit dak. Als dat niet meer werkt, zal dat het einde zijn van de hulp. Dat is iets wat ik van te voren ook duidelijk naar voren zal brengen en waar de ander mee akkoord kan gaan of niet. Als iemand daarmee akkoord gaat en in het achterhoofd een dubbele agenda heeft van een evt. zwangerschap, dan weet ze van te voren ook dat het wonen hier gestopt wordt.
Ik heb 1 kamer over. Ik vind dat daar voor de gezondheid van ons allemaal 1 persoon inpast zonder al te zware problematiek. Om het te kunnen blijven volhouden zullen er afspraken gemaakt moeten worden en zal iedereen rekening met elkaar moeten houden onder dit dak. Als dat niet meer werkt, zal dat het einde zijn van de hulp. Dat is iets wat ik van te voren ook duidelijk naar voren zal brengen en waar de ander mee akkoord kan gaan of niet. Als iemand daarmee akkoord gaat en in het achterhoofd een dubbele agenda heeft van een evt. zwangerschap, dan weet ze van te voren ook dat het wonen hier gestopt wordt.
woensdag 15 april 2015 om 21:41
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:33:
Doreia en anderen, ik denk dat jullie mij te naief vinden.
Dat klopt, ik vind je ook te naïef, heb ik ook gezegd. Daarbij overschat jij jezelf schromelijk.
Ik denk dat ik, Doreia en anderen die hetzelfde zeggen, juist benadrukken hoe 'gewoon' deze mensen zijn.
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:33:
Het blijven normale mensen namelijk. En als de mensen dat niet willen, omdat ze dat onzin vinden, dan had ik ze waarschijnlijk ook geen bijster sympathieke personen gevonden als ze geen asiel nodig hadden gehad.
Maar waarom open je dit topic eigenlijk?
Wil je alleen bevestigt worden in je voornemens?
Doreia en anderen, ik denk dat jullie mij te naief vinden.
Dat klopt, ik vind je ook te naïef, heb ik ook gezegd. Daarbij overschat jij jezelf schromelijk.
Ik denk dat ik, Doreia en anderen die hetzelfde zeggen, juist benadrukken hoe 'gewoon' deze mensen zijn.
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:33:
Het blijven normale mensen namelijk. En als de mensen dat niet willen, omdat ze dat onzin vinden, dan had ik ze waarschijnlijk ook geen bijster sympathieke personen gevonden als ze geen asiel nodig hadden gehad.
Maar waarom open je dit topic eigenlijk?
Wil je alleen bevestigt worden in je voornemens?
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht

woensdag 15 april 2015 om 21:43
De mensen die in afwachting zijn van een status, blijven op het AZC zitten. Die gaan niet alvast bij jou zitten.
De mensen die geen status tot verblijf hebben, zullen niet rustig bij jou op kamer gaan zitten. Die zitten constant uit het raam te kijken of er politie aan de deur staat. Jij zal constant je afvragen of de persoon gewoon laat is, of dat de persoon is opgepakt en naar het uitzetcentrum is vervoerd. En hoever reikt je hulp? Als de persoon dan belt dat ie in het uitzetcentrum zit en of jij hem eruit wil halen? Of zijn spullen wil nabrengen? Wat doe je dan? Helpen of laten stikken?
De mensen die geen status tot verblijf hebben, zullen niet rustig bij jou op kamer gaan zitten. Die zitten constant uit het raam te kijken of er politie aan de deur staat. Jij zal constant je afvragen of de persoon gewoon laat is, of dat de persoon is opgepakt en naar het uitzetcentrum is vervoerd. En hoever reikt je hulp? Als de persoon dan belt dat ie in het uitzetcentrum zit en of jij hem eruit wil halen? Of zijn spullen wil nabrengen? Wat doe je dan? Helpen of laten stikken?
woensdag 15 april 2015 om 21:43
quote:saaaaar81 schreef op 15 april 2015 @ 21:28:
Je hebt een bijzonder wereldbeeld. Jij denkt dat zo'n vrouw een zwangerschap niet verborgen kan houden?Eh, dat kan. Maar wat wil je daarmee zeggen? Dat doet toch niks af aan het feit dat ik maar 1 persoon wil opvangen? Dus als het er twee worden, zal dat nog steeds einde oefening zijn. Begrijp niet zo goed wat daar niet aan te begrijpen valt. Dat is de deal. Klaar. Dan zal ik me hard moeten opstellen misschien, maar dan ben ik er ook meteen helemaal klaar mee denk ik. Vooralsnog ga ik ervan uit dat ik geen zwangere op straat hoef te zetten en dat het geen feit is dat ik straks ook een baby erbij krijg. Hooguit een risico die ik erbij incalculeer.
Je hebt een bijzonder wereldbeeld. Jij denkt dat zo'n vrouw een zwangerschap niet verborgen kan houden?Eh, dat kan. Maar wat wil je daarmee zeggen? Dat doet toch niks af aan het feit dat ik maar 1 persoon wil opvangen? Dus als het er twee worden, zal dat nog steeds einde oefening zijn. Begrijp niet zo goed wat daar niet aan te begrijpen valt. Dat is de deal. Klaar. Dan zal ik me hard moeten opstellen misschien, maar dan ben ik er ook meteen helemaal klaar mee denk ik. Vooralsnog ga ik ervan uit dat ik geen zwangere op straat hoef te zetten en dat het geen feit is dat ik straks ook een baby erbij krijg. Hooguit een risico die ik erbij incalculeer.
woensdag 15 april 2015 om 21:45
Voor het gemak maak ik even alles blauw hieronder dat gewoon Niet Kan.quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:39:
Dat is het toch wel, voorwaardelijke hulp. Ik zal dat ook aangeven bij de instantie of persoon die ik benader. Ik heb en stel nl. wél voorwaarden aan mijn hulp. Dat doe ik om mezelf/gezin te beschermen. Ik vind het eerder naief van anderen dat ze denken dat hulp niet onder voorwaarden mag komen. Of moet ik alles en iedereen maar in huis nemen en ze nog mijn eigen deken aanbieden? Lijkt me niet de insteek.
Ik heb 1 kamer over. Ik vind dat daar voor de gezondheid van ons allemaal 1 persoon inpast zonder al te zware problematiek. Om het te kunnen blijven volhouden zullen er afspraken gemaakt moeten worden en zal iedereen rekening met elkaar moeten houden onder dit dak. Als dat niet meer werkt, zal dat het einde zijn van de hulp. Dat is iets wat ik van te voren ook duidelijk naar voren zal brengen en waar de ander mee akkoord kan gaan of niet. Als iemand daarmee akkoord gaat en in het achterhoofd een dubbele agenda heeft van een evt. zwangerschap, dan weet ze van te voren ook dat het wonen hier gestopt wordt.
Dat is het toch wel, voorwaardelijke hulp. Ik zal dat ook aangeven bij de instantie of persoon die ik benader. Ik heb en stel nl. wél voorwaarden aan mijn hulp. Dat doe ik om mezelf/gezin te beschermen. Ik vind het eerder naief van anderen dat ze denken dat hulp niet onder voorwaarden mag komen. Of moet ik alles en iedereen maar in huis nemen en ze nog mijn eigen deken aanbieden? Lijkt me niet de insteek.
Ik heb 1 kamer over. Ik vind dat daar voor de gezondheid van ons allemaal 1 persoon inpast zonder al te zware problematiek. Om het te kunnen blijven volhouden zullen er afspraken gemaakt moeten worden en zal iedereen rekening met elkaar moeten houden onder dit dak. Als dat niet meer werkt, zal dat het einde zijn van de hulp. Dat is iets wat ik van te voren ook duidelijk naar voren zal brengen en waar de ander mee akkoord kan gaan of niet. Als iemand daarmee akkoord gaat en in het achterhoofd een dubbele agenda heeft van een evt. zwangerschap, dan weet ze van te voren ook dat het wonen hier gestopt wordt.
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht

woensdag 15 april 2015 om 21:45
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:43:
[...]
Eh, dat kan. Maar wat wil je daarmee zeggen? Dat doet toch niks af aan het feit dat ik maar 1 persoon wil opvangen? Dus als het er twee worden, zal dat nog steeds einde oefening zijn. Begrijp niet zo goed wat daar niet aan te begrijpen valt. Dat is de deal. Klaar. Dan zal ik me hard moeten opstellen misschien, maar dan ben ik er ook meteen helemaal klaar mee denk ik. Vooralsnog ga ik ervan uit dat ik geen zwangere op straat hoef te zetten en dat het geen feit is dat ik straks ook een baby erbij krijg. Hooguit een risico die ik erbij incalculeer.Dan moet je gewoon geen vrouw in huis nemen tussen de 15 en de 50 jaar. Heb je dat probleem/risico ook niet.
[...]
Eh, dat kan. Maar wat wil je daarmee zeggen? Dat doet toch niks af aan het feit dat ik maar 1 persoon wil opvangen? Dus als het er twee worden, zal dat nog steeds einde oefening zijn. Begrijp niet zo goed wat daar niet aan te begrijpen valt. Dat is de deal. Klaar. Dan zal ik me hard moeten opstellen misschien, maar dan ben ik er ook meteen helemaal klaar mee denk ik. Vooralsnog ga ik ervan uit dat ik geen zwangere op straat hoef te zetten en dat het geen feit is dat ik straks ook een baby erbij krijg. Hooguit een risico die ik erbij incalculeer.Dan moet je gewoon geen vrouw in huis nemen tussen de 15 en de 50 jaar. Heb je dat probleem/risico ook niet.
woensdag 15 april 2015 om 21:45
Ik vind het goed dat je het overweegt, want een mens hoort niet op straat te leven.
Wel moet jij je realiseren dat veel van die mensen een trauma hebben opgelopen van wat er in hun thuisland is gebeurd, tel daarbij nog een vaak afschuwelijke reis en een nare tijd hier bij op... wat dat met iemand doet is niet te onderschatten.
Bij mij in huis huurt een jongen met vluchtelingstatus een kamer. Hij is een lieverd, maar wordt af en toe schreeuwend wakker 's nachts en in de omgang zorgen zijn psychische problemen ook af en toe voor problemen. Helaas heeft hij geen geld voor psychische hulp en is de wachtlijst waar hij op staat ellendig lang.
Mijn huis is sowieso vrij multi-culti en wij zijn allen jong en zeer wat gewend.
Ik woon in Spanje, dus vraag mij niet om verdere info, want daar heb je niks aan.
Maar ga ervan uit dat er grote psychische problemen kunnen spelen en dat daar moet je echt mee om kunnen gaan. Aangezien je kinderen hebt moet je altijd uitgaan vanuit dat hun psychische groei voor moet gaan. Zij moeten zich thuis veilig kunnen voelen.
Verder moet je dit niet doen omdat je dan zelf de goede Samaritaan bent, ik denk dat een vrouw die jij onderdak biedt daar heus dankbaar voor is. Maar dat betekent niet dat zij geen mens is met haar eigen nukken. Zij gaat jou niet op een voetstuk plaatsen en alles doen wat jij zegt enkel en alleen omdat jij haar onderdak geeft.
Goede afspraken vooraf maken (en op papier zetten) is dan ook een pré, realiseer je alleen wel dat iemand die wanhopig is akkoord gaat met alles wat er maar genoemd wordt.
Ik zou dan ook kijken of er een derde partij mee kan denken over wat goede afspraken kunnen zijn voor allebei de kanten.
Ik realiseer me dat jij dit waarschijnlijk niet wilt (en misschien heb je dat al gezegd, heb niet alles gelezen) maar heb je wel eens aan een pleegkind gedacht? Bijvoorbeeld een tiener? (die vinden namelijk minder vaak een stabiel huis) Niet dat die niet hun eigen rugzak aan ellende meedragen, en ja je wordt dan ook nog een keer mede-opvoeder, maar die zoeken ook naar een goed thuis en dan is er een instantie die zich (in principe dan he) bekommert met jou en het pleegkind.
Wel moet jij je realiseren dat veel van die mensen een trauma hebben opgelopen van wat er in hun thuisland is gebeurd, tel daarbij nog een vaak afschuwelijke reis en een nare tijd hier bij op... wat dat met iemand doet is niet te onderschatten.
Bij mij in huis huurt een jongen met vluchtelingstatus een kamer. Hij is een lieverd, maar wordt af en toe schreeuwend wakker 's nachts en in de omgang zorgen zijn psychische problemen ook af en toe voor problemen. Helaas heeft hij geen geld voor psychische hulp en is de wachtlijst waar hij op staat ellendig lang.
Mijn huis is sowieso vrij multi-culti en wij zijn allen jong en zeer wat gewend.
Ik woon in Spanje, dus vraag mij niet om verdere info, want daar heb je niks aan.
Maar ga ervan uit dat er grote psychische problemen kunnen spelen en dat daar moet je echt mee om kunnen gaan. Aangezien je kinderen hebt moet je altijd uitgaan vanuit dat hun psychische groei voor moet gaan. Zij moeten zich thuis veilig kunnen voelen.
Verder moet je dit niet doen omdat je dan zelf de goede Samaritaan bent, ik denk dat een vrouw die jij onderdak biedt daar heus dankbaar voor is. Maar dat betekent niet dat zij geen mens is met haar eigen nukken. Zij gaat jou niet op een voetstuk plaatsen en alles doen wat jij zegt enkel en alleen omdat jij haar onderdak geeft.
Goede afspraken vooraf maken (en op papier zetten) is dan ook een pré, realiseer je alleen wel dat iemand die wanhopig is akkoord gaat met alles wat er maar genoemd wordt.
Ik zou dan ook kijken of er een derde partij mee kan denken over wat goede afspraken kunnen zijn voor allebei de kanten.
Ik realiseer me dat jij dit waarschijnlijk niet wilt (en misschien heb je dat al gezegd, heb niet alles gelezen) maar heb je wel eens aan een pleegkind gedacht? Bijvoorbeeld een tiener? (die vinden namelijk minder vaak een stabiel huis) Niet dat die niet hun eigen rugzak aan ellende meedragen, en ja je wordt dan ook nog een keer mede-opvoeder, maar die zoeken ook naar een goed thuis en dan is er een instantie die zich (in principe dan he) bekommert met jou en het pleegkind.
woensdag 15 april 2015 om 21:46
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:43:
[...]
Eh, dat kan. Maar wat wil je daarmee zeggen? Dat doet toch niks af aan het feit dat ik maar 1 persoon wil opvangen? Dus als het er twee worden, zal dat nog steeds einde oefening zijn. Begrijp niet zo goed wat daar niet aan te begrijpen valt. Dat is de deal. Klaar. Dan zal ik me hard moeten opstellen misschien, maar dan ben ik er ook meteen helemaal klaar mee denk ik. Vooralsnog ga ik ervan uit dat ik geen zwangere op straat hoef te zetten en dat het geen feit is dat ik straks ook een baby erbij krijg. Hooguit een risico die ik erbij incalculeer.
Nee, je zult gelijk hebben. Die zwangerschap is maar een kleine kans.
De kans dat je iemand met zware pts in het leven van je kind laat is veel groter. Iets waar ik me veel meer zorgen om zou maken dan de kans op zwangerschap.
[...]
Eh, dat kan. Maar wat wil je daarmee zeggen? Dat doet toch niks af aan het feit dat ik maar 1 persoon wil opvangen? Dus als het er twee worden, zal dat nog steeds einde oefening zijn. Begrijp niet zo goed wat daar niet aan te begrijpen valt. Dat is de deal. Klaar. Dan zal ik me hard moeten opstellen misschien, maar dan ben ik er ook meteen helemaal klaar mee denk ik. Vooralsnog ga ik ervan uit dat ik geen zwangere op straat hoef te zetten en dat het geen feit is dat ik straks ook een baby erbij krijg. Hooguit een risico die ik erbij incalculeer.
Nee, je zult gelijk hebben. Die zwangerschap is maar een kleine kans.
De kans dat je iemand met zware pts in het leven van je kind laat is veel groter. Iets waar ik me veel meer zorgen om zou maken dan de kans op zwangerschap.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
woensdag 15 april 2015 om 21:48
quote:to_maatje schreef op 15 april 2015 @ 21:45:
Ik vind het goed dat je het overweegt, want een mens hoort niet op straat te leven.
Wel moet jij je realiseren dat veel van die mensen een trauma hebben opgelopen van wat er in hun thuisland is gebeurd, tel daarbij nog een vaak afschuwelijke reis en een nare tijd hier bij op... wat dat met iemand doet is niet te onderschatten.
Bij mij in huis huurt een jongen met vluchtelingstatus een kamer. Hij is een lieverd, maar wordt af en toe schreeuwend wakker 's nachts en in de omgang zorgen zijn psychische problemen ook af en toe voor problemen. Helaas heeft hij geen geld voor psychische hulp en is de wachtlijst waar hij op staat ellendig lang.
Mijn huis is sowieso vrij multi-culti en wij zijn allen jong en zeer wat gewend.
Ik woon in Spanje, dus vraag mij niet om verdere info, want daar heb je niks aan.
Maar ga ervan uit dat er grote psychische problemen kunnen spelen en dat daar moet je echt mee om kunnen gaan. Aangezien je kinderen hebt moet je altijd uitgaan vanuit dat hun psychische groei voor moet gaan. Zij moeten zich thuis veilig kunnen voelen.
Verder moet je dit niet doen omdat je dan zelf de goede Samaritaan bent, ik denk dat een vrouw die jij onderdak biedt daar heus dankbaar voor is. Maar dat betekent niet dat zij geen mens is met haar eigen nukken. Zij gaat jou niet op een voetstuk plaatsen en alles doen wat jij zegt enkel en alleen omdat jij haar onderdak geeft.
Goede afspraken vooraf maken (en op papier zetten) is dan ook een pré, realiseer je alleen wel dat iemand die wanhopig is akkoord gaat met alles wat er maar genoemd wordt.
Ik zou dan ook kijken of er een derde partij mee kan denken over wat goede afspraken kunnen zijn voor allebei de kanten.
Ik realiseer me dat jij dit waarschijnlijk niet wilt (en misschien heb je dat al gezegd, heb niet alles gelezen) maar heb je wel eens aan een pleegkind gedacht? Bijvoorbeeld een tiener? (die vinden namelijk minder vaak een stabiel huis) Niet dat die niet hun eigen rugzak aan ellende meedragen, en ja je wordt dan ook nog een keer mede-opvoeder, maar die zoeken ook naar een goed thuis en dan is er een instantie die zich (in principe dan he) bekommert met jou en het pleegkind.Een puber pleegkind terwijl je eigen kinderen thuis hebt is ook niet bepaald een leuke combi.
Ik vind het goed dat je het overweegt, want een mens hoort niet op straat te leven.
Wel moet jij je realiseren dat veel van die mensen een trauma hebben opgelopen van wat er in hun thuisland is gebeurd, tel daarbij nog een vaak afschuwelijke reis en een nare tijd hier bij op... wat dat met iemand doet is niet te onderschatten.
Bij mij in huis huurt een jongen met vluchtelingstatus een kamer. Hij is een lieverd, maar wordt af en toe schreeuwend wakker 's nachts en in de omgang zorgen zijn psychische problemen ook af en toe voor problemen. Helaas heeft hij geen geld voor psychische hulp en is de wachtlijst waar hij op staat ellendig lang.
Mijn huis is sowieso vrij multi-culti en wij zijn allen jong en zeer wat gewend.
Ik woon in Spanje, dus vraag mij niet om verdere info, want daar heb je niks aan.
Maar ga ervan uit dat er grote psychische problemen kunnen spelen en dat daar moet je echt mee om kunnen gaan. Aangezien je kinderen hebt moet je altijd uitgaan vanuit dat hun psychische groei voor moet gaan. Zij moeten zich thuis veilig kunnen voelen.
Verder moet je dit niet doen omdat je dan zelf de goede Samaritaan bent, ik denk dat een vrouw die jij onderdak biedt daar heus dankbaar voor is. Maar dat betekent niet dat zij geen mens is met haar eigen nukken. Zij gaat jou niet op een voetstuk plaatsen en alles doen wat jij zegt enkel en alleen omdat jij haar onderdak geeft.
Goede afspraken vooraf maken (en op papier zetten) is dan ook een pré, realiseer je alleen wel dat iemand die wanhopig is akkoord gaat met alles wat er maar genoemd wordt.
Ik zou dan ook kijken of er een derde partij mee kan denken over wat goede afspraken kunnen zijn voor allebei de kanten.
Ik realiseer me dat jij dit waarschijnlijk niet wilt (en misschien heb je dat al gezegd, heb niet alles gelezen) maar heb je wel eens aan een pleegkind gedacht? Bijvoorbeeld een tiener? (die vinden namelijk minder vaak een stabiel huis) Niet dat die niet hun eigen rugzak aan ellende meedragen, en ja je wordt dan ook nog een keer mede-opvoeder, maar die zoeken ook naar een goed thuis en dan is er een instantie die zich (in principe dan he) bekommert met jou en het pleegkind.Een puber pleegkind terwijl je eigen kinderen thuis hebt is ook niet bepaald een leuke combi.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
woensdag 15 april 2015 om 21:49
Waarom geef je trouwens geen antwoord op de vraag wat je kind van jouw wilde plannen vindt? Ik vind het nogal wat om een kind/puber hier aan bloot te stellen. Een puber heeft doorgaans zelf z'n eigen problematiek en een veilige thuisbasis met privacy lijkt me dan toch wel essentieel. Je wil toch niet dat je kind z'n heil op straat gaat zoeken omdat er een traumageval bij jullie in huis zit die in zijn persoonlijke ruimte komt?
Shoot first, ask questions later!
woensdag 15 april 2015 om 21:51
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:49:
[...]
Precies. Maar 1 kan wel. Ik 1, jij 1, Doreia 1, Truus 1. Lastenverdeling noemt men dat.Ik verlicht liever de lasten van mijn naasten. Bekijk 'ns goed in je eigen familie/vrienden/collega kringen. Is er niemand die een extra steuntje in de rug kan gebruiken? Begin eerst Nederland weer sterk te maken voor je de rest van de wereld op je schouders wilt nemen.
[...]
Precies. Maar 1 kan wel. Ik 1, jij 1, Doreia 1, Truus 1. Lastenverdeling noemt men dat.Ik verlicht liever de lasten van mijn naasten. Bekijk 'ns goed in je eigen familie/vrienden/collega kringen. Is er niemand die een extra steuntje in de rug kan gebruiken? Begin eerst Nederland weer sterk te maken voor je de rest van de wereld op je schouders wilt nemen.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 15 april 2015 om 21:52
quote:redbuIIetje schreef op 15 april 2015 @ 21:49:
Waarom geef je trouwens geen antwoord op de vraag wat je kind van jouw wilde plannen vindt?
Eerder schreef ze al dat ze pas aan pré-puber voorlegt als de plannen wat verder zijn.
Waar ik ook wel erg benieuwd naar ben is wat je man/vriend ervan vindt?
Kan je daar iets over zeggen?
Waarom geef je trouwens geen antwoord op de vraag wat je kind van jouw wilde plannen vindt?
Eerder schreef ze al dat ze pas aan pré-puber voorlegt als de plannen wat verder zijn.
Waar ik ook wel erg benieuwd naar ben is wat je man/vriend ervan vindt?
Kan je daar iets over zeggen?
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht

woensdag 15 april 2015 om 21:52
quote:bestpittig schreef op 15 april 2015 @ 21:49:
[...]
Precies. Maar 1 kan wel. Ik 1, jij 1, Doreia 1, Truus 1. Lastenverdeling noemt men dat.Ik werk liever heel hard mee om mensen een definitief stabiel leven te geven, binnen hun eigen kaders en voorwaarden voor geluk. Ik help en ondersteun hen bij hun hulpvragen. Mijn huis zou groot zat zijn voor Projecten, echter kies ik ervoor om 1 kamer te gebruiken als kantoor om zodoende heel veel klanten te helpen vanachter mijn pc om hun leven op de rit te krijgen. Deze mensen zijn lang niet altijd dankbaar, soms zijn ze echt pissig op me, maar uiteindelijk krijg ik altijd wel voldoening uit mijn werk.
[...]
Precies. Maar 1 kan wel. Ik 1, jij 1, Doreia 1, Truus 1. Lastenverdeling noemt men dat.Ik werk liever heel hard mee om mensen een definitief stabiel leven te geven, binnen hun eigen kaders en voorwaarden voor geluk. Ik help en ondersteun hen bij hun hulpvragen. Mijn huis zou groot zat zijn voor Projecten, echter kies ik ervoor om 1 kamer te gebruiken als kantoor om zodoende heel veel klanten te helpen vanachter mijn pc om hun leven op de rit te krijgen. Deze mensen zijn lang niet altijd dankbaar, soms zijn ze echt pissig op me, maar uiteindelijk krijg ik altijd wel voldoening uit mijn werk.

woensdag 15 april 2015 om 21:54
quote:redbuIIetje schreef op 15 april 2015 @ 21:49:
Waarom geef je trouwens geen antwoord op de vraag wat je kind van jouw wilde plannen vindt? Ik vind het nogal wat om een kind/puber hier aan bloot te stellen. Een puber heeft doorgaans zelf z'n eigen problematiek en een veilige thuisbasis met privacy lijkt me dan toch wel essentieel. Je wil toch niet dat je kind z'n heil op straat gaat zoeken omdat er een traumageval bij jullie in huis zit die in zijn persoonlijke ruimte komt?TO heeft al gezegd dat ze het er nog niet met haar kind over heeft gehad.
Waarom geef je trouwens geen antwoord op de vraag wat je kind van jouw wilde plannen vindt? Ik vind het nogal wat om een kind/puber hier aan bloot te stellen. Een puber heeft doorgaans zelf z'n eigen problematiek en een veilige thuisbasis met privacy lijkt me dan toch wel essentieel. Je wil toch niet dat je kind z'n heil op straat gaat zoeken omdat er een traumageval bij jullie in huis zit die in zijn persoonlijke ruimte komt?TO heeft al gezegd dat ze het er nog niet met haar kind over heeft gehad.