Actueel
alle pijlers
Hoe gaan we de obesitasepidemie stoppen ?
vrijdag 6 december 2024 om 11:47
Ik doe dit al meer dan 5 jaar. Niet om af te vallen maar omdat het voor mijn darmen beter voelt. En het schijnt echt goed te zijn voor je lichaam. Ik vast bijna iedere dag tussen de 14 en 16 uur. En begin gerust vroege dienst zonder ontbijt. Heb eigenlijk nooit honger als ik opsta.Kingsqueen schreef: ↑06-12-2024 07:47Ook dom en momenteel nog steeds redelijk populair: iedereen aan de intermittent fast (check, niet vol te houden op lange termijn
Voor mij wel vol te houden hoor.
vrijdag 6 december 2024 om 11:48
AhummmKingsqueen schreef: ↑06-12-2024 07:47Ook dom en momenteel nog steeds redelijk populair: iedereen aan de intermittent fast (check, niet vol te houden op de lange termijn) , koolhydraatarm (nooit gedaan) of geen suiker (deels geprobeerd) of helemaal geen snoep, koek of andere snacks (geprobeerd, lange tijd volgehouden).
Ik doe if, koolhydraatarm/beperkt, zou niet weten wanneer ik snoep, gebak of koek heb gehad.
Zal wel uniek zijn, maar ik leg me dat op.
Ook ontzettend dankbaar dat het na zo n 30 jaar wel/niet op een dieet nu wel lukt.
Met een stok achter de deur van een diëtiste, dan dan weer wel.
Heeft ook (weer) niets te maken met hoe het obesitasepedie te stoppen.
Heb daar ook geen visie verder op, denk dat het te complex is.
Kijk naar bijv Amerika, daar is dat al jaren voor op ons al gaande en een oplossing?
vrijdag 6 december 2024 om 11:55
noglangnietjarig schreef: ↑06-12-2024 11:48Heb daar ook geen visie verder op, denk dat het te complex is.
Kijk naar bijv Amerika, daar is dat al jaren voor op ons al gaande en een oplossing?
Ik gooi hem er nog een keertje in. De enige mogelijke verklaring voor de zeer recente lichte daling is GLP-1 medicatie, zoals Wegovy en Zepbound.
The impossible just takes a little longer.
vrijdag 6 december 2024 om 12:01
VGM1980 schreef: ↑06-12-2024 11:57bij mij was ook wel mijn omgeving een trigger. Mijn moeder was altijd op dieet, zat ze weer met het avondeten aan een bak sla. Ook allerlei pilletjes en druppeltjes die zouden helpen. Als ik vroeg of ik het ook mocht zei ze gerust ' jahoor'.
En meiden in mijn klas die - in mijn ogen- veeeeel slanker waren dan mij (terugkijkend op klassefoto' s was ik net zo slank) die op hun benen klapten hoe dik die wel niet waren en ze op dieet waren.
Ik dacht er als kindzijnde niet over na of ik wel of niet dik was maar vanaf toen wel. Als zij zichzelf al dik vinden dan ben ik vast gigantisch! Op mijn 13e al op dieet terwijl ik hartstikke slank was.
Ik kan mij voorstellen dat social media ook een enorme trigger is. Het draait niet eens meer allemaal om slank zijn. Maar om een fitgirl zijn. Eiwitten wegwerken en 6 x per week in de sportschool hangen voor ronde billen.
Wel altijd slank gebleven maar ook altijd heel erg op gelet. En ook ik kreeg hashimoto en werd ineens dik terwijl ik niet anders dan anders at. Zo kwam ik er ook achter. Ik ben de kilo's weer kwijt doordat ik nog strikter ben geworden, maar leuk is anders en inderdaad met regelmaat honger en dat hongergevoel proberen te negeren. Ik snap heel goed dat dat gevecht in je hoofd heel zwaar is.
Dit dus. Het is toch erg dat we onszelf dit aandoen? Ik denk dus eigenlijk dat er heel veel vrouwen zijn met een slank of een normaal postuur die ook een voortdurende strijd tegen de kilo's leveren. Jezelf je hele leven uithongeren om te voldoen aan een of ander schoonheidsideaal. Ik vind het heel triest.
The impossible just takes a little longer.
vrijdag 6 december 2024 om 12:44
Ik ook, ik ben nogal visueel ingesteld
. Bij mij licht de kerstboom vooral op bij het ruiken en proeven van lekker eten, een pak koekjes kan rustig een week in de kast liggen, maar als ik op straat langs een standje met eten (warm, hartig) loop, en ik ruik die lekkere geur... Nou, dan ga ik voor de bijl. Niet altijd, maar wel vaak.
You show me the way. To the 13th star.
vrijdag 6 december 2024 om 12:54
En NN: zalm, één aardappel en groente vind ik nog steeds weinig voor het avondeten. Dat zit m in die ene aardappel.
Mijn vader komt uit een gezin waar 1 kip met z’n elven werd gedeeld. Meer was financieel niet haalbaar. Toch aten de kinderen wel veel boterhammen en ook de groente en de aardappelen werden flink opgeschept.
Goed/flink eten werd sowieso gezien als een deugd. Als mijn opa van moederskant (boer) een knecht overwoog, vroeg hij hem eerst te eten. At de beste man stevig door, dan was hij binnen. Goed eten = goed werken, was de achterliggende filosofie.
Toch werd voor zijn dochters, waaronder mijn moeder, superslank zijn van het grootste belang. Voor minder deden ze het niet en dat eisten ze ook van hun eigen dochters.
Mijn vader komt uit een gezin waar 1 kip met z’n elven werd gedeeld. Meer was financieel niet haalbaar. Toch aten de kinderen wel veel boterhammen en ook de groente en de aardappelen werden flink opgeschept.
Goed/flink eten werd sowieso gezien als een deugd. Als mijn opa van moederskant (boer) een knecht overwoog, vroeg hij hem eerst te eten. At de beste man stevig door, dan was hij binnen. Goed eten = goed werken, was de achterliggende filosofie.
Toch werd voor zijn dochters, waaronder mijn moeder, superslank zijn van het grootste belang. Voor minder deden ze het niet en dat eisten ze ook van hun eigen dochters.
vrijdag 6 december 2024 om 13:05
Hier stond een persoonlijk verhaal over hoe ik als slanke tiener ging crashdieten en daarna alleen maar aankwam. Maar dat stopt de haat niet, en ik heb eigenlijk geen zin meer om persoonlijke verhalen te vertellen als het geen enkel effect heeft.
ginevra wijzigde dit bericht op 06-12-2024 15:02
84.89% gewijzigd
vrijdag 6 december 2024 om 13:12
vrijdag 6 december 2024 om 13:25
Herkenbaar. Mijn ouders noemden me dik toen ik(17 jaar) 56 kilo woog bij een lengte van 1.64, bmi van nog geen 21..... Mijn moeder was eeuwig op dieet.Ginevra schreef: ↑06-12-2024 13:05Als kind was ik altijd slank. Toen ik 16 was kreeg ik heupen en borsten, en had ik een BMI van 21.
Prima toch? Nee, toen kwamen de eerste opmerkingen al uit mijn omgeving, dat ik al aardig op een nijlpaard begon te lijken. En een eerste vriendje, dat zei dat ik wel een beetje te dik was.
Toen ben ik begonnen met sapvasten, met druppeltjes en stiekem bestelde Svensson-capsules met een bonnetje uit tijdschriften, en met een 500-calorieen-per-dag dieet, en is het jojo-en begonnen.
Vooral die 500-cal per dag dieten, en het zogenaamde Hartstichtingdieet en andere crashdieten hakten erin. Het is dé manier om een obsessie voor eten te krijgen, en je stofwisseling aan gort te helpen.
En dat terwijl ik een moord zou doen om mijn gewicht van toen te hebben. Achteraf krankzinnig, dat je met een BMI van 21 al woorden als nijlpaard te horen krijgt én je dat aantrekt.
En dan nog maar te zwijgen over al het andere in de media, alles wat er normerend werd en wordt gezegd. De haat tegen dikte zit diep in onze wereld.
vrijdag 6 december 2024 om 13:28
Een en al herkenning. Het dieet van de hartstichting, is dat dezelfde als het ziekenhuisdieet? 10 dagen onbeperkt soep van wortelen en kool mogen eten (wat ging je daar van scheten). Op de eerste twee dagen mocht je alleen die soep en bepaalde groenten en fruit. Op een bepaalde dag mocht je 8 bananen eten.Ginevra schreef: ↑06-12-2024 13:05Als kind was ik altijd slank. Toen ik 16 was kreeg ik heupen en borsten, en had ik een BMI van 21.
Prima toch? Nee, toen kwamen de eerste opmerkingen al uit mijn omgeving, dat ik al aardig op een nijlpaard begon te lijken. En een eerste vriendje, dat zei dat ik wel een beetje te dik was.
Toen ben ik begonnen met sapvasten, met druppeltjes en stiekem bestelde Svensson-capsules met een bonnetje uit tijdschriften, en met een 500-calorieen-per-dag dieet, en is het jojo-en begonnen.
Vooral die 500-cal per dag dieten, en het zogenaamde Hartstichtingdieet en andere crashdieten hakten erin. Het is dé manier om een obsessie voor eten te krijgen, en je stofwisseling aan gort te helpen.
En dat terwijl ik een moord zou doen om mijn gewicht van toen te hebben. Achteraf krankzinnig, dat je met een BMI van 21 al woorden als nijlpaard te horen krijgt én je dat aantrekt.
En dan nog maar te zwijgen over al het andere in de media, alles wat er normerend werd en wordt gezegd. De haat tegen dikte zit diep in onze wereld.
Mijn moeder deed dat dieet met enige regelmaat en vond het een goed idee toen de puberteit aanbrak dat ik mee ging doen.
vrijdag 6 december 2024 om 13:33
Ik denk dat het voor kinderen/jongvolwassenen begint met een positief zelfbeeld, en dat krijg je als het goed is van je ouders, in het bijzonder van je moeder. Vergeleken met de moeders van vriendinnen was mijn moeder de grote uitzondering in de zin dat ze nooit 'aan de lijn' deed, dus dat hele concept kende ik niet. Mijn vriendinnen, toen tieners, deden samen met hun moeders het Mayo-dieet of een ander dieet, en bij elke verloren kilo kregen ze geld. Bizar! Dan is de opvoeding feitelijk mislukt, denk ik. Mijn moeder heeft nooit iets negatiefs over mijn (of haar eigen) lichaam gezegd, het was een non-onderwerp en daarom heb ik nooit last gehad van een slecht zelfbeeld, hoewel ik in mijn tienerjaren (zie ik nu op foto's) een behoorlijke groeispurt doormaakte, om het vriendelijk te zeggen. Ik herinner me dat mijn oma (van vaders kant) daar op een bepaald moment een opmerking over maakte: 'Zo, jij ziet er gezond uit!' Dat was de eerste keer dat ik iets negatiefs over mijn lichaam hoorde, en ik was geschokt. Toen mijn eerste vriendje vervolgens tegen me zei dat ik met een paar kilo minder perfect zou zijn, heb ik het uitgemaakt. Ik denk dat ik thuis geleerd had dat negatieve opmerkingen over je lichaam gewoon écht niet mogen.Bourdalou schreef: ↑06-12-2024 13:12Ginevra, dit herken ik helemaal, tot het BMI toe
Dat denk ik ook zo vaak: als ze me gewoon ‘normaal’ hadden laten zijn en niet zo hadden gepusht op slank-slank-slank, dan had ik nu waarschijnlijk ook een leven waarin ik met een beetje reguleren en bijstellen op gewicht kon blijven.
Ik zal tegen mijn eigen dochter, die onder invloed van sociale media erg met haar gewicht bezig is, ook nooit iets anders zeggen dan dat ze prachtig is. Er ligt dus een belangrijke taak voor alle (toekomstige) moeders: wees positief over je eigen lichaam, en doe hetzelfde met je kinderen. Ik denk dat dat heel veel leed kan voorkomen, zeker omdat veel meisjes in hun tienerjaren een groeispurt doormaken, en het krijgen van borsten en billen is voor velen van hen (voor mij destijds ook) een enorme schok, een soort identiteitscrisis: huh, wie zie ik daar in de spiegel, die persoon ben ik niet en wil ik niet zijn! Als je dan ook nog kritiek krijgt op je lichaam, terwijl je toch al in de war bent over dat uitdijende lijf, is de stap naar een eetstoornis snel gezet.
vrijdag 6 december 2024 om 13:45
Hier stond een persoonlijk verhaal over hoe ik als slanke tiener ging crashdieten en daarna alleen maar aankwam. Maar dat stopt de haat niet, en ik heb eigenlijk geen zin meer om persoonlijke verhalen te vertellen als het geen enkel effect heeft.
ginevra wijzigde dit bericht op 06-12-2024 15:02
90.84% gewijzigd
vrijdag 6 december 2024 om 13:50
Ik herken het ook heel erg. Ik ging op mijn 13e lijnen door opmerkingen van anderen. Als ik foto's van toen terugkijk was ik wel wat zwaarder dan de meeste klasgenoten maar echt niet dik. Ik ben er zo onzeker door geworden en durfde niet mee zwemmen of mee naar een pretpark want te bang dat ik niet in attracties zou passen. Dan bleef ik zogenaamd ziek thuis. Heb heel veel lol daardoor gemist.Bourdalou schreef: ↑06-12-2024 13:12Ginevra, dit herken ik helemaal, tot het BMI toe
Dat denk ik ook zo vaak: als ze me gewoon ‘normaal’ hadden laten zijn en niet zo hadden gepusht op slank-slank-slank, dan had ik nu waarschijnlijk ook een leven waarin ik met een beetje reguleren en bijstellen op gewicht kon blijven.
vrijdag 6 december 2024 om 13:53
En daar wil ik graag aan toevoegen, spreek ook nooit negatief over het uiterlijk/lichaam van anderen. Dat wordt allemaal opgepikt en op zichzelf betrokken, zeker door een opgroeiend kind.
Mijn moeder zei altijd hoorbaar: ‘bah! ‘ als er een dik persoon voorbij kwam. Ze moesten het maar voelen. Ik denk dat precies het gevoel is dat veel mensen met overgewicht (en ik ben er van overtuigd ook zonder overgewicht) over zichzelf hebben: ‘bah’. En dat we daarmee een belangrijke peiler van de ‘obesitasepidemie’ te pakken hebben, naast het enorme aanbod van voedsel en alle mogelijke psychische en lichamelijke manipulatie omdat daar het grote geld in zit.
Mijn moeder zei altijd hoorbaar: ‘bah! ‘ als er een dik persoon voorbij kwam. Ze moesten het maar voelen. Ik denk dat precies het gevoel is dat veel mensen met overgewicht (en ik ben er van overtuigd ook zonder overgewicht) over zichzelf hebben: ‘bah’. En dat we daarmee een belangrijke peiler van de ‘obesitasepidemie’ te pakken hebben, naast het enorme aanbod van voedsel en alle mogelijke psychische en lichamelijke manipulatie omdat daar het grote geld in zit.
vrijdag 6 december 2024 om 14:21
Ik was vandaag zwemmen met de kinderen en viel mij op dat naast ons jonge meisjes zaten, die liters Fristi bij zich hadden, naast koekjes en andere suikerwaren. Helaas was al te zien dat ze flink overgewicht hadden (en ze waren hoogstens 7/8 jaar(?)). Ik heb mijn kinderen altijd water gegeven, ze lusten ook niet anders. Snoepen en snacken doen ze wel, maar drinken er water bij. Dat scheelt al enorm qua slechte tanden en extra calorieën. Ik hoor zo vaak van jonge ouders “ ze lusten geen water” “ we drinken geen water” etc. Als je ze van jongs af aan al zoete drankjes geeft, zullen ze dit als gewoonte gaan zien. Als ouders heb je de verantwoordelijkheid om je kinderen gezond te laten opgroeien. Daar kan af en toe een pakje sap of fristi bij, maar niet liters en ook niet elke dag.
groentuintje wijzigde dit bericht op 06-12-2024 14:22
19.58% gewijzigd
Voor iedereen een groene tuin
vrijdag 6 december 2024 om 14:21
Dat is weer een andere dan die ik toen had. Bij deze eet je veel meer. Het zogenaamde hartstichtingdieet dat ik toen had (geen idee meer hoe ik er aan kwam) was nog ongeveer de helft hiervan.
vrijdag 6 december 2024 om 14:31
Ik heb ook al mijn hele leven overgewicht. Ook als basisschoolkind al. Eetbuien vanaf mijn 8ste jaar ofzo.
Veel diëten. Ook honderden kg afgevallen. Nooit blijvend. Veel herkenning hier. Zowel bij de mensen met obesitas als ook de dunne mensen.
Net als iedereen hier heb ik geen oplossing want dan was ik zelf niet dik.
Ik heb geen officiële gezondsheidsklachten. Wel een slechte conditie. Die ik met sporten ook niet echt beter krijg.
Daarom kies ik zelf ook niet voor een operatie of medicatie. Ik zou dat pas doen als het echt medisch nodig is.
Hier ook vanaf kind al opgegroeid in een gezin met veel focus op gewicht en afvallen. Mede daardoor ook maar minimaal contact met hen. Vaak opmerkingen niet direct naar mij maar als je familie het constant heeft over luie dikke mensen en zo praat over anderen mensen. Constant bezig zijn met hun eigen gewicht/uiterlijk voelt dat niet echt ontspannen om samen te zijn.
Ook krijg ik opmerkingen over mijn eten als ik iets eet wat in hun ogen ongezond is. Dus als zij erbij zijn ga ik met honger van tafel.
Ik zou wel lichter willen zijn omdat ik nu wel beperkingen ervaar (ook groot gedeelte mentaal) en daar wel minder last van zou willen hebben. Maar ik weet ook dat ik nooit een bmi technisch gezond gewicht ga hebben en daar ben ik 100% oké mee.
Qua werk/vrijwilligerswerk begeef ik mij gelukkig in een kring waar ik weinig bodyshaming ervaar.
Veel diëten. Ook honderden kg afgevallen. Nooit blijvend. Veel herkenning hier. Zowel bij de mensen met obesitas als ook de dunne mensen.
Net als iedereen hier heb ik geen oplossing want dan was ik zelf niet dik.
Ik heb geen officiële gezondsheidsklachten. Wel een slechte conditie. Die ik met sporten ook niet echt beter krijg.
Daarom kies ik zelf ook niet voor een operatie of medicatie. Ik zou dat pas doen als het echt medisch nodig is.
Hier ook vanaf kind al opgegroeid in een gezin met veel focus op gewicht en afvallen. Mede daardoor ook maar minimaal contact met hen. Vaak opmerkingen niet direct naar mij maar als je familie het constant heeft over luie dikke mensen en zo praat over anderen mensen. Constant bezig zijn met hun eigen gewicht/uiterlijk voelt dat niet echt ontspannen om samen te zijn.
Ook krijg ik opmerkingen over mijn eten als ik iets eet wat in hun ogen ongezond is. Dus als zij erbij zijn ga ik met honger van tafel.
Ik zou wel lichter willen zijn omdat ik nu wel beperkingen ervaar (ook groot gedeelte mentaal) en daar wel minder last van zou willen hebben. Maar ik weet ook dat ik nooit een bmi technisch gezond gewicht ga hebben en daar ben ik 100% oké mee.
Qua werk/vrijwilligerswerk begeef ik mij gelukkig in een kring waar ik weinig bodyshaming ervaar.
vrijdag 6 december 2024 om 14:39
Heel veel mensen doen dit, dus ik denk ook dikke mensen. Het is geen verwijt aan dikke mensen. Want dikke mensen waren ook ooit niet dik. Maar dit is o.a. wel wat leidt tot dik worden, omdat mensen niet weten dat dit niet kan met onze weinig actieve levensstijl. En uberhaupt is het niet de norm.VirginieEfira schreef: ↑06-12-2024 05:27Maar ik denk maar zo dat ik daarin een uitzondering ben hoor. De meeste dikke mensen doen dit misschien helemaal niet.
