Hoe gaan we de obesitasepidemie stoppen ?

Celine schreef: ↑

09-12-2024 15:03

Bourdalou, ben er stil van

Zoccellia schreef: ↑

09-12-2024 12:04

Hier gaat het eigenlijk al mis. Dit speelt ongetwijfeld mee, maar ik denk dat er nog wel 20 andere factoren óók mee spelen. Door het zo klein te houden werk je in de hand dat mensen denken dat het wél aan individuen ligt.
Dus hoewel je het naar de maatschappij lijkt te trekken is dit per ongeluk toch olie op het vuur/koren op de molen van de eigenschulddikkebult groep.

Terrine schreef: ↑

09-12-2024 15:28

Meerdere mensen beschrijven hoe ze er met een normaal bmi eindelijk bij hoorden. Dat had ik het half jaar dat ik ooit ondergewicht had (daarna kwamen de pillen). Bij de eerste ‘neem die taart nou’ hing ik innerlijk de vlag uit. En toen uiteindelijk mijn moeder zelfs aangaf dat het een beetje eng werd, zo mager, had ik echt het gevoel dat ik het thema gewicht had uitgespeeld

Ik had alleen geen rekening gehouden met de eindbaas

Snuffelkleed schreef: ↑

09-12-2024 15:18

Natuurlijk spelen er meer factoren mee, maar de genenpoel bijv is nu niet extreem veranderd in die tijd. Wat er wel is veranderd is de welvaart en het werkelijk enorme aanbod overal. Als ik nu kijk wat ik in mijn kasten heb liggen in tegenstelling tot mijn jeugd, of wat de jeugd allemaal op school en rond school naar binnen werkt itt mijn schooltijd, het verschil is enorm. Uit eten gaan, mcdonalds , Starbucks is normaal en niet meer voor de hele speciale gelegenheden. Gaan kinderen naar de middelbare school dan wordt er vaak een elektrische fiets aangeschaft. Buitenspelen is niet meer de norm. Enzovoort enzovoort. Verleiding ligt er de hele dag. Sommige mensen hebben een beter basaalmetabolisme en hebben mazzel, sommigen talen er niet naar wat ook makkelijk is. Maar het gros van de mensen heeft het er gewoon moeilijk mee als je naar de cijfers kijkt. Ik geloof ook niet dat we dat eenvoudig op gaan lossen, behalve wat er verder ook geschreven is, dat dit soort producten gewoon veel duurder worden en/of er medische ontwikkelingen komen waardoor men niet zo snel dikker wordt.

Terrine schreef: ↑

09-12-2024 15:36

Mijn moeder is overleden. Twee weken voor haar overlijden, ze wist dat dat ging komen, vroeg ze me waar ik die tenten eigenlijk vandaan haalde die ik droeg. En ze wilde mijn maat weten en die vond ze inderdaad heel, heel erg groot

Het kruis dat op haar kist lag, heb ik hier in huis. Daar mag ik graag een beetje dramatisch knoflook en kruizen mee doen als ik ergens bodyshaming ervaar

Ze had ook lieve kanten, maar qua gewicht was het een groot kreng

Terrine schreef: ↑

09-12-2024 15:36

Mijn moeder is overleden. Twee weken voor haar overlijden, ze wist dat dat ging komen, vroeg ze me waar ik die tenten eigenlijk vandaan haalde die ik droeg. En ze wilde mijn maat weten en die vond ze inderdaad heel, heel erg groot

Het kruis dat op haar kist lag, heb ik hier in huis. Daar mag ik graag een beetje dramatisch knoflook en kruizen mee doen als ik ergens bodyshaming ervaar

Ze had ook lieve kanten, maar qua gewicht was het een groot kreng

Lorem_Ipsum schreef: ↑

09-12-2024 15:42

Ja, dit is echt gemeen. Dan ben je niet bezig met het gewicht en de gezondheid van je kind, je wil je kind onderuit halen.

Veel ouders (moeders) creëren wellicht een probleem met de focus op gewicht, maar lang niet allemaal zijn ze zo naar. Velen dachten er gewoon goed aan te doen.

Terrine schreef: ↑

09-12-2024 14:28

Bourdalou hier, na heel lang wachten op goedkeuring. Al jarenlang raak ik van topics als deze finaal van de leg. Ik slaap er amper van. En er zijn er veel meer hier waarop het onderwerp gewicht zo’n impact heeft. Geschreven, weggerend, geschreven, weggerend. Nick weg, andere nick. De lading die er op uiterlijk en gewicht ligt is gigantisch

Ik heb vanmorgen vroeg een bericht geschreven vanuit het perspectief van iemand die inderdaad leeft op junkfood. Want het is mijn perspectief

Bourdalou hier, het topic laat me niet los. Excuses voor de Heintje Davids St. Vitusdans

Ik ga open zijn op een onveilige plek, maar ik wil het vertellen. Wat gezien wordt als het laagste van het laagste, dat ben ik. Ik leef van eetbui tot eetbui, Thuisbezorgd is mijn hofleverancier en ik leef op junkfood, snacks en snoep. Sinds kort af en toe wat maaltijden van Uitgekookt, daar zit groente in. Ik ben die dikke persoon die rotzooi naar binnen schuift. Dag in, dag uit.

Het voelt niet als een keuze, maar ik neem aan dat het dat wel is. Ik ben doodongelukkig, ik kom zelden buiten, dat voelt als een walk of shame. Ik loop zo slecht, dat ik een stok nodig heb. Heavy metal heet het ding. (Ik noem m Danzig, naar Glenn Danzig). Speciaal voor mijn type postuur. Omdat ook dat niet zeker genoeg voelt en ik ermee zwalk, heb ik in overleg met Zorgsaam (waar ik lid van ben) een rollator gekocht. Voor mijn gewichtsklasse, model Goliath. Lach daar gerust om, dat doe ik ook.

De rollator is de laatste hoop, de laatste stap tot de scootmobiel, de echte immobiliteit. Goliath staat hier al een paar weken glimmend de laatste hoop te zijn, maar alleen durf ik niet. Rib uit mijn lijf, die Bijbelse reus. Ik ga nu met mijn woonbegeleider en ik heb m gevraagd geen nee te accepteren. Het moet. Maar ik word misselijk bij het idee.

Ik ben pas verhuisd en daarbij had ik hulp nodig van familie. Die hadden mij al heel lang niet gezien want dat wilde ik niet. Wel goed contact via internet. Een deugd van mij (zelfs mensen die zo diep gevallen zijn als ik hebben die) is dat ik veel belangstelling heb voor andere mensen. Dus ik was op de hoogte van het wel en wee van iedereen en anticipeerde daar ook op. Over mezelf zo min mogelijk. Familie schrok zich rot en het werd een soort interventie. ‘We willen je niet kwijt.’ Dat raakte me, voor het eerst in mijn leven kreeg ik commentaar op mijn gewicht uit bezorgdheid, niet omdat het lelijk is. Waarom willen jullie mij eigenlijk niet kwijt? Dacht ik die avond in bed. Ik ben niks, een gedrocht. Horizonvervuiling. Gelukkig heb ik me niet voortgeplant. Dan ga ik vroeg dood, nou én.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Bij mij was één van de oorzaken wel degelijk mijn moeder. Die precies wilde monitoren wat ik at, ik kreeg cadeautjes als ik afviel en valse sneren als ik dat niet deed. Zolang als ze leefde zag ze elke hap die ik in mijn mond deed. En zei daar wat over in de trant van: sla, iets afslaan: “geweldig, schat’ bonbonnetje: ‘ik zou het niet doen’. En ik voel de noodzaak om te zeggen dat ik totaal geen overgewicht had. Mijn moeder walgde van dikke mensen en dat zouden ze weten. En ze vond mijn lichaam onaantrekkelijk, al lang voor het dik was.

Ik kreeg psychische problemen en medicatie daarvoor en toen ging het mis. Em ik had het net voor elkaar. Superslank gehongerd en dit medicijn zou me geen kilo gewichtstoename bezorgen. Het was helemaal nieuw. Quetiapine, Seroquel. Deze claim hebben mijn behandelaars helaas niet waar kunnen maken.

Wat ik mensen die nog nooit overgewicht hebben gehad zou willen vragen is dit: stel je eens voor dat je het over jouw lichaam leest. Onaantrekkelijk. Vies. Papperig. Lillend. Kwabbig. Onsmakelijk. Ik slaap zelfs nooit naakt sinds ik katten heb om ze de visuele marteling te besparen (en dat is niet eens een grap,) Zou je je lijf dan nuchter en rationeel kunnen benaderen, als een instrument dat je anders moet leren bespelen qua voedsel? Of keer je je er vanaf, wil je er niks meer mee te maken hebben?

Ik wil daar zeker aan toevoegen dat ook slanke mensen afschuwelijke dingen te horen kunnen krijgen. Zoals Celine hier voor mij: ‘ik kan er niet naar kijken’. Zo’n opmerking, dat vind ik nou smerig, goor en walgelijk. Gelukkig Celine dat het je qua uiterlijk niet heeft geraakt.

Ik ken dat gevoel ook dat je voor bepaalde mensen op moet passen. De mensen die een mentaal eetdagboek van je bijhouden om je daarop te kunnen pakken. De ‘vind je het gek met al die bezorgers aan de deur’ roddelburen Ik eet zelden waar mensen bij zijn, ik kijk wel linker uit, Er zijn gelukkig ook lieve mensen, die begrijpen dat het wanhoop is.

Obesitas bij anderen voorkomen, ik denk dat er twee dingen nodig zijn, ingrijpen in het voedselaanbod, maar ook ingrijpen bij welke vorm van body shaming dan ook.
Ik zie dat als een vorm van sexual assault. Mensen pakken je het plezier in je lichaam af en dat recht hebben ze niet.

Zou ik het erg vinden als ze mij mijn fix afpakken? Als ik niet meer met drie klikjes een hoop junk heb? Van mij mogen ze, al zal ik in het begin finaal gek worden, misschien zelfs even psychotisch. Zoals ik al schreef, het voelt voor mij niet als een keuze, maar als een eenzame, donkere kelder waar amper leven mogelijk is.

En waarom die rotstrijd tussen dun en dik? Dat valse gedoe, dat mensen willen knakken? Of tussen oud en jong. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en iedereen heeft het (soms) moeilijk. We moeten het doen met onszelf en met elkaar en ik zou zo graag willen dat dat met mildheid kan

Zoccellia schreef: ↑

09-12-2024 13:34

Je gooit meerdere dingen op 1 hoop en doet alsof het over hetzelfde gaat.
Je neemt alsnog geen enkele input serieus van mensen met obesitas.

Bijvoorbeeld RIVM. Die hebben dus niet direct als doel obesitas te verminderen, die hebben als doel een gezondere voedsel en leefomgevings te creeren. Mogelijk hebben die twee dingen met elkaar te maken, maar binnen de gedragsverandering kun je niet concluderen dat een oplossing voor het één ook geldt voor het ander.

Over engeland: Het is mooi om een succevol voorbeeld ter inspiratie te nemen. Al is het mij nog niet duidelijk dat de hoeveelheid suikerinname hier in nederland de directe oorzaak is voor obesitas. Bovendien is de leefstijl en cultuur in engeland anders, dus de kans is vrij groot dat iets wat daar werkt, hier helemaal niet hoeft te werken.

Om dat uit te kunnen zoeken zul je dus wel moeten luisteren naar wat er speelt binnen de groep mensen met een hoog BMI. Hongergevoel wordt als voorbeeld genomen, dat speelt in veel gevallen een grote rol. Jouw oplossing gaat daar op geen ene manier in op.

Je repliek over 'experts' is wat mij betreft af. Je bent zelf niet expert genoeg om die informatie goed te kunnen wegen. En je bent kortzichtig in je benadering van de mensen om wie het gaat. Ik kan het jou bijna niet verwijten, je doet wat veel mensen doen: Je volgt de redenering "ik ben een mens, dus als het over mensen gaat ben ik expert, ik heb geen enkele aanleiding om aan mijn eigen oordeel of beperkte referentiekader te twijfelen".
Maar dat wil dus allemaal nog niet zeggen dat je het bij het rechte eind hebt.

Terrine schreef: ↑

09-12-2024 15:57

En ik denk ook dat het voor bijna iedereen een gevecht is om op gewicht te blijven, ook voor slanke mensen. Ook dat steeds nee zeggen en dat gevoel van straf dat het niet mag. Dat zegt mij dat het aanbod niet deugt.