Hoe gaan we de obesitasepidemie stoppen ?

Blijkbaar hebben 'we' die betutteling nodig. En de mensen die het niet nodig hebben moeten dan maar mee lijden.

Zoccellia schreef: ↑

09-12-2024 12:04

Hier gaat het eigenlijk al mis. Dit speelt ongetwijfeld mee, maar ik denk dat er nog wel 20 andere factoren óók mee spelen. Door het zo klein te houden werk je in de hand dat mensen denken dat het wél aan individuen ligt.
Dus hoewel je het naar de maatschappij lijkt te trekken is dit per ongeluk toch olie op het vuur/koren op de molen van de eigenschulddikkebult groep.

Wat voor andere factoren dan? Ja, social media en andere druk, ofzo? Laten we dan op zijn minst die 20 factoren op een rijtje zetten.

Maar uiteindelijk is er biologisch waarschijnlijk niet veel aan ons veranderd in zo’n korte periode. En het gebeurt overal, ook in China worden de mensen dikker en dikker, dat is nou eenmaal zo.

Ik zeg juist niet dat mensen daar zelf individueel schuld aan hebben, maar er moet toch ongemerkt iets veranderd zijn waardoor het voor mensen moeilijker is zich staande te houden.

Als je niets kunt benoemen, wat is er dan mogelijk?

Zoccellia schreef: ↑

09-12-2024 09:24

ik probeer het nog maar eens, de gedragswetenschapper in mij kan het niet laten: Als je voor een grote groep (zo groot, dat je niet alle individuen kent en maatwerk kunt leveren), een oplossing wil verzinnen. Dan moet je je verdiepen in de groep. Dat doe je dmv persoonlijke verhalen. Daaruit kun je dan uiteindelijk op groepsniveau conclusies trekken. Maar elk persoonlijk verhaal doet er dus toe. Alle oplossingen die je verzint zonder je doelgroep goed te kennen zijn waarschijnlijk niet passend of onuitvoerbaar.

Tegelijkertijd is het ook belangrijk om te onderzoeken wat mogelijk werkbare factoren zijn, dat doe je door óók de groep te onderzoeken die nu geen onderdeel lijkt van het probleem. Wat is daar gaande? En is er mogelijk iets wat voor een ander ook zou kunnen werken. Dus ook hier persoonlijke verhalen waaruit je mogelijk iets kunt destilleren. Je moet daarbij wel oog hebben voor het feit dat er waarschijnlijk heel veel andere factoren ook een rol spelen, en bovendien oplossingen die gevonden worden binnen deze groep niet te implementeren zijn zónder kennis van de andere groep.

Conclusie: zowel mensen met een hoog áls een laag BMI hebben in dit topic dus iets zinnigs te zeggen. Je kunt er alleen pas iets mee als je interesse hebt in de mening van een ander. Iets afdoen als: "je begrijpt het toch niet". Is op zich wel juist, grote kans dat een ander je niet begrijpt. Maar dat wil niet zeggen dat het ook onzinnig is.

Wat ook gebeurd in dit topic: de trend tot polariseren. Op een gegeven moment is iedereen het zo zat dat er van beide kanten niet meer geluisterd kán worden. Overigens is met polarisatie echt nog nooit een maatschappelijk issue opgelost.

Naast de persoonlijke verhalen zijn er natuurlijk ook nog de experts, oftewel mensen/instanties die onderzoek hebben gedaan en op basis daarvan een plan voor de toekomst maken, zoals bijvoorbeeld het RIVM. Het RIVM neemt de obesitasmedicijnen (die allicht een rol gaan spelen in de epidemie) niet mee in hun plan, omdat die ontwikkeling niets verandert aan de noodzaak van een gezondere voedsel- en leefomgeving. Een suikertaks wordt met name door het RIVM genoemd als een effectief middel (dat is in het VK succesvol geweest). Een een buurt die uitnodigt om te bewegen, bijvoorbeeld. Niet alleen scholen, sportkantines en buurten, ook de sociale en digitale omgeving moeten gezonder worden. Jongeren bewegen steeds minder, ze brengen een veel te groot deel van de dag zittend door. Volwassenen ook, trouwens.

In 10 jaar tijd is er 30 procent meer aanbod van ongezond eten op straat (dat berekende tv-programma Pointer in 2021). Het gaat om ongeveer 3000 fastfoodrestaurants, donutzaken, ijssalons en zaken waar ze Turkse pizza's of kebab verkopen. Het aantal groentewinkels en bakkerijen nam juist af met 1200.

En nog een expert, Jaap Seidell (hoogleraar voeding en gezondheid), zei in een gesprek met NRC Handelsblad dat ongezond eten en overgewicht weinig te maken hebben met vrije wil. Hij vindt dat de overheid moet ingrijpen om obesitas te voorkomen (de wereld telt een miljard mensen met obesitas). Seidell promoveerde in 1984 op buikvet, toen het nog simpel was: als je meer calorieën binnenkrijgt dan je verbrandt, word je dik. En dat is je eigen verantwoordelijkheid. Maar toen er in de jaren 90 ineens een enorme groei van obesitas was in de grote steden (Johannesburg, Mexico-Stad, New Delhi) besefte hij dat er geen andere verklaring was voor die groei dan dat de omgeving was veranderd. Hij zegt: mensen hebben geen vrije keuze zolang de levensmiddelenindustrie hen stuurt; de overheid moet ingrijpen. Hij zegt dat het verzet tegen 'betutteling' hardnekkig is omdat het deprimerend is om te beseffen dat wij gestuurd worden door factoren die buiten onszelf liggen: 'Daar willen mensen gewoon niet aan.' Ook zegt hij dat sturen op menselijk gedrag nu eenmaal heel impopulair is, en politici weten dat ook.

Dus ja, ik denk inderdaad in overheidsingrijpen de enige effectieve oplossing is. Te beginnen met die suikertaks. In het VK bleek na de aankondiging van de Suikertaks (2016) dat de suikerconsumptie van Britse kinderen binnen een jaar was gehalveerd. Volwassenen consumeerden een derde minder suiker. En daarnaast: meer bewegen.

Claire45 schreef: ↑

09-12-2024 13:03

Naast de persoonlijke verhalen zijn er natuurlijk ook nog de experts, oftewel mensen/instanties die onderzoek hebben gedaan en op basis daarvan een plan voor de toekomst maken, zoals bijvoorbeeld het RIVM. Het RIVM neemt de obesitasmedicijnen (die allicht een rol gaan spelen in de epidemie) niet mee in hun plan, omdat die ontwikkeling niets verandert aan de noodzaak van een gezondere voedsel- en leefomgeving. Een suikertaks wordt met name door het RIVM genoemd als een effectief middel (dat is in het VK succesvol geweest). Een een buurt die uitnodigt om te bewegen, bijvoorbeeld. Niet alleen scholen, sportkantines en buurten, ook de sociale en digitale omgeving moeten gezonder worden. Jongeren bewegen steeds minder, ze brengen een veel te groot deel van de dag zittend door. Volwassenen ook, trouwens.

In 10 jaar tijd is er 30 procent meer aanbod van ongezond eten op straat (dat berekende tv-programma Pointer in 2021). Het gaat om ongeveer 3000 fastfoodrestaurants, donutzaken, ijssalons en zaken waar ze Turkse pizza's of kebab verkopen. Het aantal groentewinkels en bakkerijen nam juist af met 1200.

En nog een expert, Jaap Seidell (hoogleraar voeding en gezondheid), zei in een gesprek met NRC Handelsblad dat ongezond eten en overgewicht weinig te maken hebben met vrije wil. Hij vindt dat de overheid moet ingrijpen om obesitas te voorkomen (de wereld telt een miljard mensen met obesitas). Seidell promoveerde in 1984 op buikvet, toen het nog simpel was: als je meer calorieën binnenkrijgt dan je verbrandt, word je dik. En dat is je eigen verantwoordelijkheid. Maar toen er in de jaren 90 ineens een enorme groei van obesitas was in de grote steden (Johannesburg, Mexico-Stad, New Delhi) besefte hij dat er geen andere verklaring was voor die groei dan dat de omgeving was veranderd. Hij zegt: mensen hebben geen vrije keuze zolang de levensmiddelenindustrie hen stuurt; de overheid moet ingrijpen. Hij zegt dat het verzet tegen 'betutteling' hardnekkig is omdat het deprimerend is om te beseffen dat wij gestuurd worden door factoren die buiten onszelf liggen: 'Daar willen mensen gewoon niet aan.' Ook zegt hij dat sturen op menselijk gedrag nu eenmaal heel impopulair is, en politici weten dat ook.

Dus ja, ik denk inderdaad in overheidsingrijpen de enige effectieve oplossing is. Te beginnen met die suikertaks. In het VK bleek na de aankondiging van de Suikertaks (2016) dat de suikerconsumptie van Britse kinderen binnen een jaar was gehalveerd. Volwassenen consumeerden een derde minder suiker. En daarnaast: meer bewegen.

Je gooit meerdere dingen op 1 hoop en doet alsof het over hetzelfde gaat.
Je neemt alsnog geen enkele input serieus van mensen met obesitas.

Bijvoorbeeld RIVM. Die hebben dus niet direct als doel obesitas te verminderen, die hebben als doel een gezondere voedsel en leefomgevings te creeren. Mogelijk hebben die twee dingen met elkaar te maken, maar binnen de gedragsverandering kun je niet concluderen dat een oplossing voor het één ook geldt voor het ander.

Over engeland: Het is mooi om een succevol voorbeeld ter inspiratie te nemen. Al is het mij nog niet duidelijk dat de hoeveelheid suikerinname hier in nederland de directe oorzaak is voor obesitas. Bovendien is de leefstijl en cultuur in engeland anders, dus de kans is vrij groot dat iets wat daar werkt, hier helemaal niet hoeft te werken.

Om dat uit te kunnen zoeken zul je dus wel moeten luisteren naar wat er speelt binnen de groep mensen met een hoog BMI. Hongergevoel wordt als voorbeeld genomen, dat speelt in veel gevallen een grote rol. Jouw oplossing gaat daar op geen ene manier in op.

Je repliek over 'experts' is wat mij betreft af. Je bent zelf niet expert genoeg om die informatie goed te kunnen wegen. En je bent kortzichtig in je benadering van de mensen om wie het gaat. Ik kan het jou bijna niet verwijten, je doet wat veel mensen doen: Je volgt de redenering "ik ben een mens, dus als het over mensen gaat ben ik expert, ik heb geen enkele aanleiding om aan mijn eigen oordeel of beperkte referentiekader te twijfelen".
Maar dat wil dus allemaal nog niet zeggen dat je het bij het rechte eind hebt.

Zoccellia schreef: ↑

09-12-2024 13:34

Je gooit meerdere dingen op 1 hoop en doet alsof het over hetzelfde gaat.
Je neemt alsnog geen enkele input serieus van mensen met obesitas.

Bijvoorbeeld RIVM. Die hebben dus niet direct als doel obesitas te verminderen, die hebben als doel een gezondere voedsel en leefomgevings te creeren. Mogelijk hebben die twee dingen met elkaar te maken, maar binnen de gedragsverandering kun je niet concluderen dat een oplossing voor het één ook geldt voor het ander.

Over engeland: Het is mooi om een succevol voorbeeld ter inspiratie te nemen. Al is het mij nog niet duidelijk dat de hoeveelheid suikerinname hier in nederland de directe oorzaak is voor obesitas. Bovendien is de leefstijl en cultuur in engeland anders, dus de kans is vrij groot dat iets wat daar werkt, hier helemaal niet hoeft te werken.

Om dat uit te kunnen zoeken zul je dus wel moeten luisteren naar wat er speelt binnen de groep mensen met een hoog BMI. Hongergevoel wordt als voorbeeld genomen, dat speelt in veel gevallen een grote rol. Jouw oplossing gaat daar op geen ene manier in op.

Je repliek over 'experts' is wat mij betreft af. Je bent zelf niet expert genoeg om die informatie goed te kunnen wegen. En je bent kortzichtig in je benadering van de mensen om wie het gaat. Ik kan het jou bijna niet verwijten, je doet wat veel mensen doen: Je volgt de redenering "ik ben een mens, dus als het over mensen gaat ben ik expert, ik heb geen enkele aanleiding om aan mijn eigen oordeel of beperkte referentiekader te twijfelen".
Maar dat wil dus allemaal nog niet zeggen dat je het bij het rechte eind hebt.

Wat een goede post. Dank je wel voor je heldere betoog, je legt precies de vinger op de zere plek. En nu gaat het over obesitas, maar deze denkwijze geldt natuurlijk voor tal van maatschappelijke problemen. Mensen denken vanuit hun eigen referentiekader.

Lorem_Ipsum schreef: ↑

09-12-2024 11:58

Dat iedereen zijn best doet is duidelijk. Maar waarom moeten steeds meer mensen zo hard hun best doen om op gewicht te blijven. Waarom was dat vroeger makkelijker (of geen onderwerp) voor de meeste mensen? Moet toch aan een verandering in onze voeding en eetpatronen liggen. Ja, de dieetcultuur wellicht, maar dat hangt samen met het zwaarder worden.

Dat kan een individu niet oplossen, dat is een verandering die blijkbaar met de welvaart komt. Het is groter dan de persoon. Die trend zie je overal waar de welvaart groeit. Dat kom je toch een beetje uit bij betutteling van overheidswege, maar dat schijnt dan ook geen zin te hebben, want de kennis is er. Dus dan is het een verloren zaak?

Er was vroeger minder reclame, de snoepafdeling was lang zo groot niet, je kon snoepjes per stuk kopen , iets lekkers was voor in het weekend. Er was ook geen geld ( of men had het er niet voor over ) om dingen die alleen maar lekker zijn ipv voedzaam en gezond te kopen.
Er waren amper pakjes of zakjes om mee te koken. Je had geen vriezer voor je kroketten en pizza’s en Magnums. Chocola en ijs werd nog niet geassocieerd met liefdesverdriet.
De buurt was veiliger dus je speelde meer buiten en je ging alleen op de fiets.
Snoep en chips etc wordt zo gemaakt dat je meer wilt. Het wordt op manieren “ aangeboden “ dat je er acuut zin in krijgt.
https://www.culy.nl/inspiratie/chips-verslavend/

Lorem_Ipsum schreef: ↑

09-12-2024 12:30

Wat voor andere factoren dan? Ja, social media en andere druk, ofzo? Laten we dan op zijn minst die 20 factoren op een rijtje zetten.

Maar uiteindelijk is er biologisch waarschijnlijk niet veel aan ons veranderd in zo’n korte periode. En het gebeurt overal, ook in China worden de mensen dikker en dikker, dat is nou eenmaal zo.

Ik zeg juist niet dat mensen daar zelf individueel schuld aan hebben, maar er moet toch ongemerkt iets veranderd zijn waardoor het voor mensen moeilijker is zich staande te houden.

Als je niets kunt benoemen, wat is er dan mogelijk?

mn punt is eigenlijk dat je het teveel versimpelt om er conclusies aan te kunnen verbinden.
'voeding en eetpatronen' bestaat al uit meerdere componenten: samenstelling van voedsel, verkrijgbaarheid van voedsel door het jaar heen, verkrijgbaarheid van aantal plekken, de presentatie van voedsel, de verpakkingsgrote, de portiegrote. Maar ook eetpatronen: wat we 'normaal' vinden met kerst is anders, hoe je verjaardagen viert, wat je in de kantine van je werk en school kunt krijgen, hoevaak je eet op een dag, hoe vrij je bent om zelf je eetritme in te delen - mensen zijn meer gaan werken - kinderen zijn vaker op de opvang -

Dan heb je nog de 'norm' over eten die verschilt afhankelijk van leeftijd en waar je je op het internet bevind. Wat de norm was in nederland is door globalisering nogal veranderd, en daarmee wellicht minder passend bij de nederlandse biologie. Er lijken grotere verschillen tussen generaties te bestaan over waar men info (feitelijke kennis én voorbeeld gedrag) vandaan haalt.

smaak is veranderd: hoe we het ervaren, maar ook hoe producten smaken. De samenstelling van producten (ook van groentes en fruit is veranderd). informatievoorziening vanuit de overheid is veranderd. Het aantal mensen is toegenomen, mensen leven langer, het aantal auto's is toegenomen. Het onderwijssysteem is veranderd net als de zorg. Er is woningnood, mensen wonen langer thuis. We zijn welvarender geworden.

Over het algemeen richt overheidsbeleid zich op beinvloedbare zaken. Wat overigens niet wil zeggen dat ze daarmee de oorzaak aanpakken. Simpelweg omdat de oorzaak waarschijnlijk een complexe samenloop van verschillende factoren is waarbij de meesten buiten de directe invloedssfeer van onze overheid liggen.

Zoccellia: er is algemene consensus binnen de wetenschap en leefstijlbeweging dat de belangrijkste oorzaken van de toename van het aantal mensen mensen met overgewicht zijn: het goedkoop en makkelijk verkrijgbaar zijn van slecht eten, en het feit dat we steeds minder bewegen en meer zitten. Zie ook https://npokennis.nl/longread/7492/hoe- ... vergewicht

In mijn ogen zit de oplossing in 2 zaken:
-het vergoeden van medicijnen voor mensen met obesitas
- preventie dus goede voeding en meer beweging stimuleren, en slechte voeding duurder en minder algemeen verkrijgbaar maken (conform het beleid tegen roken).

Bourdalou hier, na heel lang wachten op goedkeuring. Al jarenlang raak ik van topics als deze finaal van de leg. Ik slaap er amper van. En er zijn er veel meer hier waarop het onderwerp gewicht zo’n impact heeft. Geschreven, weggerend, geschreven, weggerend. Nick weg, andere nick. De lading die er op uiterlijk en gewicht ligt is gigantisch

Ik heb vanmorgen vroeg een bericht geschreven vanuit het perspectief van iemand die inderdaad leeft op junkfood. Want het is mijn perspectief

Bourdalou hier, het topic laat me niet los. Excuses voor de Heintje Davids St. Vitusdans

Ik ga open zijn op een onveilige plek, maar ik wil het vertellen. Wat gezien wordt als het laagste van het laagste, dat ben ik. Ik leef van eetbui tot eetbui, Thuisbezorgd is mijn hofleverancier en ik leef op junkfood, snacks en snoep. Sinds kort af en toe wat maaltijden van Uitgekookt, daar zit groente in. Ik ben die dikke persoon die rotzooi naar binnen schuift. Dag in, dag uit.

Het voelt niet als een keuze, maar ik neem aan dat het dat wel is. Ik ben doodongelukkig, ik kom zelden buiten, dat voelt als een walk of shame. Ik loop zo slecht, dat ik een stok nodig heb. Heavy metal heet het ding. (Ik noem m Danzig, naar Glenn Danzig). Speciaal voor mijn type postuur. Omdat ook dat niet zeker genoeg voelt en ik ermee zwalk, heb ik in overleg met Zorgsaam (waar ik lid van ben) een rollator gekocht. Voor mijn gewichtsklasse, model Goliath. Lach daar gerust om, dat doe ik ook.

De rollator is de laatste hoop, de laatste stap tot de scootmobiel, de echte immobiliteit. Goliath staat hier al een paar weken glimmend de laatste hoop te zijn, maar alleen durf ik niet. Rib uit mijn lijf, die Bijbelse reus. Ik ga nu met mijn woonbegeleider en ik heb m gevraagd geen nee te accepteren. Het moet. Maar ik word misselijk bij het idee.

Ik ben pas verhuisd en daarbij had ik hulp nodig van familie. Die hadden mij al heel lang niet gezien want dat wilde ik niet. Wel goed contact via internet. Een deugd van mij (zelfs mensen die zo diep gevallen zijn als ik hebben die) is dat ik veel belangstelling heb voor andere mensen. Dus ik was op de hoogte van het wel en wee van iedereen en anticipeerde daar ook op. Over mezelf zo min mogelijk. Familie schrok zich rot en het werd een soort interventie. ‘We willen je niet kwijt.’ Dat raakte me, voor het eerst in mijn leven kreeg ik commentaar op mijn gewicht uit bezorgdheid, niet omdat het lelijk is. Waarom willen jullie mij eigenlijk niet kwijt? Dacht ik die avond in bed. Ik ben niks, een gedrocht. Horizonvervuiling. Gelukkig heb ik me niet voortgeplant. Dan ga ik vroeg dood, nou én.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Bij mij was één van de oorzaken wel degelijk mijn moeder. Die precies wilde monitoren wat ik at, ik kreeg cadeautjes als ik afviel en valse sneren als ik dat niet deed. Zolang als ze leefde zag ze elke hap die ik in mijn mond deed. En zei daar wat over in de trant van: sla, iets afslaan: “geweldig, schat’ bonbonnetje: ‘ik zou het niet doen’. En ik voel de noodzaak om te zeggen dat ik totaal geen overgewicht had. Mijn moeder walgde van dikke mensen en dat zouden ze weten. En ze vond mijn lichaam onaantrekkelijk, al lang voor het dik was.

Ik kreeg psychische problemen en medicatie daarvoor en toen ging het mis. Em ik had het net voor elkaar. Superslank gehongerd en dit medicijn zou me geen kilo gewichtstoename bezorgen. Het was helemaal nieuw. Quetiapine, Seroquel. Deze claim hebben mijn behandelaars helaas niet waar kunnen maken.

Wat ik mensen die nog nooit overgewicht hebben gehad zou willen vragen is dit: stel je eens voor dat je het over jouw lichaam leest. Onaantrekkelijk. Vies. Papperig. Lillend. Kwabbig. Onsmakelijk. Ik slaap zelfs nooit naakt sinds ik katten heb om ze de visuele marteling te besparen (en dat is niet eens een grap,) Zou je je lijf dan nuchter en rationeel kunnen benaderen, als een instrument dat je anders moet leren bespelen qua voedsel? Of keer je je er vanaf, wil je er niks meer mee te maken hebben?

Ik wil daar zeker aan toevoegen dat ook slanke mensen afschuwelijke dingen te horen kunnen krijgen. Zoals Celine hier voor mij: ‘ik kan er niet naar kijken’. Zo’n opmerking, dat vind ik nou smerig, goor en walgelijk. Gelukkig Celine dat het je qua uiterlijk niet heeft geraakt.

Ik ken dat gevoel ook dat je voor bepaalde mensen op moet passen. De mensen die een mentaal eetdagboek van je bijhouden om je daarop te kunnen pakken. De ‘vind je het gek met al die bezorgers aan de deur’ roddelburen Ik eet zelden waar mensen bij zijn, ik kijk wel linker uit, Er zijn gelukkig ook lieve mensen, die begrijpen dat het wanhoop is.

Obesitas bij anderen voorkomen, ik denk dat er twee dingen nodig zijn, ingrijpen in het voedselaanbod, maar ook ingrijpen bij welke vorm van body shaming dan ook.
Ik zie dat als een vorm van sexual assault. Mensen pakken je het plezier in je lichaam af en dat recht hebben ze niet.

Zou ik het erg vinden als ze mij mijn fix afpakken? Als ik niet meer met drie klikjes een hoop junk heb? Van mij mogen ze, al zal ik in het begin finaal gek worden, misschien zelfs even psychotisch. Zoals ik al schreef, het voelt voor mij niet als een keuze, maar als een eenzame, donkere kelder waar amper leven mogelijk is.

En waarom die rotstrijd tussen dun en dik? Dat valse gedoe, dat mensen willen knakken? Of tussen oud en jong. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en iedereen heeft het (soms) moeilijk. We moeten het doen met onszelf en met elkaar en ik zou zo graag willen dat dat met mildheid kan

Lieveheersbeestje schreef: ↑

09-12-2024 08:37

Je begint door te krijgen hoe het hier werkt.

Maar ik zal even schrijven wat men wil horen. Ik ben slank, heel slank. Slanke genen. Ik kan al mijn hele leven eten wat ik wil. Ik hoef nooit te letten op wat of hoeveel ik eet. Zwangerschappen: binnen no time weer terug op gewicht, lichter zelfs dan daarvoor. Ik sport al jaren, soms 3x per week, soms 1x per 2 weken, maar het maakt allemaal geen reet uit want ook al doe ik niks, ik blijf slank. Ik heb zichtbare buikspieren zonder enige inspanning. Ik zet zo af en toe een foto op social media van wat sportmateriaal en dan denken mensen vast ‘Zo die Lieveheersbeestje, vind je het gek dat zij zo slank is, die is goed bezig!’ Ik heb een trein van een verbranding. Ben een enorme snoepkont. Krijg iedere keer complimenten van de tandarts ‘dat het duidelijk is dat ik weinig snoep’. Ze moesten eens weten.

Oh ja en voor de zekerheid: dit is geen sarcasme.

Disclaimer: mijn ervaringsverhaal, dus ik zeg nergens dat alle slanke mensen ‘gewoon geluk’ hebben.

ik zal je eerlijk zeggen dat ik daar best jaloers op ben, maar voor jou vind ik het fijn.

Bourdalou, hier kan ik even niet anders op reageren dan met een dikke knuffel





en ik gun je heel veel zelfliefde

MrsM schreef: ↑

09-12-2024 11:14

Nou ja dit dus eigenlijk. En dat ben ik met je eens. En ik vind dat dat ook wel benoemd mag worden zonder dat iemand met overgewicht daardoor denkt ja fijn hoor voor je maar.... je hebt gewoon geluk omdat je die discipline wel hebt. Dat voelt namelijk ook een beetje als het zijn niet je eigen prestaties.

Daarmee wil ik dus absoluut niet beweren dat mensen met overgewicht overgevoelig zijn of die gevoelens niet mogen hebben, maar meer dat je ook de moeite die iemand ergens voor doet ook mag zien als eigen verdienste al dan niet met een stukje geluk.

Bij heel veel mensen komt het namelijk niet voor niets aanwaaien. En dat geldt voor alles. De ene zal altijd meer moeite moeten doen ergens voor dan de andere.

het gaat er voor mij niet om dat iemand niet blij en trots mag zijn op de eigen prestatie. Ik weet echt wel dat er genoeg mensen zijn met een normaal gewicht die daar echt het nodige voor moeten laten of doen. Waar het voor mij op fout gaat, is als diegene vervolgens een houding heeft van, als het mij lukt, moet het jou ook lukken, met als ondertoon als het je dan niet lukt, doe je niet hard genoeg je best.

VGM1980 schreef: ↑

09-12-2024 11:37

Sommige mensen vertalen het als jou iets gelukt is (met pijn en moeite) als een oordeel over een ander, terwijl dat meestal niet het geval is.
Ik denk helemaal niet ' als ik het kan, kan jij het ook' .

jij niet, genoeg anderen wel.

rosanna08 schreef: ↑

09-12-2024 14:31

ik zal je eerlijk zeggen dat ik daar best jaloers op ben, maar voor jou vind ik het fijn.

Het is aan de ene kant fijn. Aan de andere kant is het daarom soms juist moeilijk mezelf af te remmen. Want je ziet het toch niet. Terwijl het voor mijn gezondheid net zo slecht is als voor iemand die zwaarder is. Ik voel me dus verre van verheven boven zwaardere mensen. Ik zou het echt heel taai hebben als het wel bleef plakken namelijk. Daar ben ik dan weer eerlijk in.

Bourdalou, ik ben echt even stil van jouw posting

Lieveheersbeestje schreef: ↑

09-12-2024 14:46

Het is aan de ene kant fijn. Aan de andere kant is het daarom soms juist moeilijk mezelf af te remmen. Want je ziet het toch niet. Terwijl het voor mijn gezondheid net zo slecht is als voor iemand die zwaarder is. Ik voel me dus verre van verheven boven zwaardere mensen. Ik zou het echt heel taai hebben als het wel bleef plakken namelijk. Daar ben ik dan weer eerlijk in.

dus je begrijpt die drang naar eten wel?

rosanna08 schreef: ↑

09-12-2024 14:38

jij niet, genoeg anderen wel.

Ik ook niet, en ik hoop dat je dat ook nergens in mijn posts hebt gelezen. Heb er juist erg mijn best voor gedaan om duidelijk te maken dat dit voor mij geldt (en ook alleen maar op dit moment) en niet te plakken is op een ander.

rosanna08 schreef: ↑

09-12-2024 14:50

dus je begrijpt die drang naar eten wel?

Vertel mij wat.

Bourdalou: wat gun ik het jou om liever over jezelf te denken. Wat mij betreft ben je zo waardevol als elk ander mens, echt. In je post klinkt veel verdriet door, ik hoop dat je hulp hebt om daarmee om te gaan. En dat je, ongeacht je formaat, jezelf waardevol leert vinden. Ook als er mensen zijn die dat niet vinden, dat ligt aan hen, niet aan jou.

Niks geen oordeel vanaf hier, echt niet.

Tavistock, ik vond jouw post ook helemaal niet veroordelend. Wel herkende ik de pijn. Ongelooflijk knap hoe ver jij hierin gekomen bent. Ik hoop dat je een modus kunt vinden waarin je op een manier die voor jou leefbaar is het gewicht kunt behouden dat je graag wilt hebben

Bourdalou.

En bedankt voor de knuffels

En de slanke mensen (jullie weten zelf wie jullie zijn) die heel empathisch zijn geweest in dit topic: I got your back too!

Tavistock schreef: ↑

09-12-2024 14:56

Bourdalou: wat gun ik het jou om liever over jezelf te denken. Wat mij betreft ben je zo waardevol als elk ander mens, echt. In je post klinkt veel verdriet door, ik hoop dat je hulp hebt om daarmee om te gaan. En dat je, ongeacht je formaat, jezelf waardevol leert vinden. Ook als er mensen zijn die dat niet vinden, dat ligt aan hen, niet aan jou.

Niks geen oordeel vanaf hier, echt niet.

Hier sluit ik me bij aan.

Bourdalou, ben er stil van