Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 00:57
Jij bekijkt het alleen vanuit het standpunt van de biomoeder. Niet hoe het voor het kind moet zijn. En dat vind ik Heel Fout.
Maar dat zeg ik de hele discussie al.
Ik blijf erbij dat het kind voorop staat. Ik vind jouw standpunten dan ook gruwelijk egoistisch. Bij jou gaat de moeder voor. Bij mij niet.
Welzijn van de kinderen gaat altijd voor, En maak mij niet wijs dat het kind jankend van blijheid naar India gaat, afscheid moeten nemen van de mensen die hij als zijn ouders ziet en zijn hele vertrouwde leventje. Een mannetje van 9. Dat een leven hier heeft.
Ik weet niet wat er in jou is gevaren.
Maar dat zeg ik de hele discussie al.
Ik blijf erbij dat het kind voorop staat. Ik vind jouw standpunten dan ook gruwelijk egoistisch. Bij jou gaat de moeder voor. Bij mij niet.
Welzijn van de kinderen gaat altijd voor, En maak mij niet wijs dat het kind jankend van blijheid naar India gaat, afscheid moeten nemen van de mensen die hij als zijn ouders ziet en zijn hele vertrouwde leventje. Een mannetje van 9. Dat een leven hier heeft.
Ik weet niet wat er in jou is gevaren.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 01:02
En ik sta werkelijk versteld dat jij met droge ogen een kind uit zijn vertrouwde omgeving wilt rukken en naar een vreemde wereld wilt sturen zonder al zijn eigen dingen.
Wreder kan haast niet.
Ja, als argument heb je nu dat het wreed is dat ie van zijn moeder geroofd is, en dat is zo. Dat ontken ik niet.
Maar wat veel wreder is, is om hem weg te halen uit NL en zijn ouders en zijn hele leventje en naar iets heel anders te sturen, zonder zijn vertrouwde dingetjes. En dat is voor een negenjarige een heel leven verdomme!!!
Wreder kan haast niet.
Ja, als argument heb je nu dat het wreed is dat ie van zijn moeder geroofd is, en dat is zo. Dat ontken ik niet.
Maar wat veel wreder is, is om hem weg te halen uit NL en zijn ouders en zijn hele leventje en naar iets heel anders te sturen, zonder zijn vertrouwde dingetjes. En dat is voor een negenjarige een heel leven verdomme!!!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 01:02
Wat is dit nu weer voor rare gevolgtrekking? Je moet je als moeder neerleggen bij het feit dat je kind gejat is omdat dat in zij of haar belang is?! Beetje rare manier om uitspraken aan elkaar te verbinden.
Kind is gejat. Ja. Kind leeft al jaren in een ander land. Weet niet beter dan dat de mensen die voor hem zorgen, zijn ouders zijn. Slaapt in zijn eigen bedje, zijn eigen kamertje, speelt iedere dag met zijn vriendjes, gaat naar school, heeft zijn lievelingseten, crosst op zijn fiets door zijn woonplaats. Dan komt uit dat je als baby gestolen bent, en een paar maanden later zit je als negenjarige jongen met een container spullen in het vliegtuig naar een vreemd land omdat twee mensen die je niet kent, maar die je biologische ouders zijn, je terug willen. En daarom moet je alles wat je kent en hebt en waar je van houdt, achterlaten en een heel nieuw leven gaan opbouwen, in een land waarvan je de taal niet spreekt, de cultuur niet kent en bij mensen die tot je 1,5 was voor je hebben gezorgd. Dat kind is getekend voor het leven en zal nooit meer weten waar het werkelijk thuis hoort. Ontzettend zielig.
Ik weet dat het zonde is van mijn moeite, dat je je toch niet in een andere positie inleeft, jij ziet alleen je eigen belang en daarmee het belang van de ouders, maar houdt geen rekening met de impasse waarin je zo'n kind brengt.
zondag 27 mei 2007 om 01:04
Ik beweer ook niet dat het omgekeerd voor het kind geldt, dat hij zijn ouders over tig jaar nog herkent. Ik beweer slechts dat ook dat kind een ontzettend gruwelijk onrecht is aangedaan, waarvan hij waarschijnlijk de impact pas zal beseffen als hij veel ouder is.
NU kan dat kind wel denken dat hij liever hier bij zijn playstation blijft, maar feit is dat ook dat kind een band met zijn liefhebbende ouders is ontnomen en dat het nu nog vroeg genoeg is om dat onrecht ongedaan te maken. En ja, daarbij zal het kind schade oplopen. Maar niemand in deze discussie kan bewijzen dat het kind niet veel meer schade oploopt van zijn ouders nooit kennen of op latere leeftijd erachter komen dat hij gestolen is en dat zijn adoptie ouders daar willens en wetens aan hebben meegewerkt of dat in ieder geval niet recht gezet hebben.
Ik heb toevallig een vriendinnetje en een ex vriend en een oom en tante die er als volwassene pas achter kwamen dat hun vader hun vader niet was. En wat hen het meest beschadigd heeft is het feit dat ze daarin door degenen die ze vertrouwden hun hele leven zijn voorgelogen. Ik denk dat de wetenschap dat je gestolen bent en dat je ouders dat weten en daar gewoon mee leven, nog veel erger is dan zoiets.
En daarnaast begrijp ik gewoon echt niet waarom ouders die een kind kopen, want daar komt het feitelijk gewoon op neer als je alles eromheen wegdenkt, meer bescherming verdienen dan ouders die slachtoffer zijn van een misdaad. Ik snap echt echt echt niet hoe makkelijk daar overheen gestapt kan worden. Die mensen hun kind is gestolen en daar zijn ze al meer dan zes jaar elke seconde van elke dag mee bezig. Maar toch is dat veel minder erg dan ontdekken dat een kind wat je koopt van een organisatie die al dubieus is inderdaad niet helemaal kosjer is? :?
In mijn optiek is dit het risico wat je weloverwogen neemt als je een kind van een ander adopteert. Het komt nauwelijks voor, en hoezeer ik ook begrijp dat je als adoptie ouder zulk soort scenarios voor jezelf wegredeneert, is het ALTIJD een risico als je kinderen adopteert.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 01:06
Het is onbegonnen werk. :?
FV denkt niet aan de gevoelens van het kind. Hoe erg en wreed en hard alles moet zijn voor hem. Wat voor haar telt is de biomoeder, daar draait alles om.
Wat haar is overkomen is te gruwelijk voor woorden. Maar jij wilt de hele situatie nog gruwelijker maken en een kind zijn vertrouwde leven ontnemen.
Hoe krijg je het uit je toetsenbord. Ben er confuus van. En dat gebeurt me niet meer snel op dit forum.
FV denkt niet aan de gevoelens van het kind. Hoe erg en wreed en hard alles moet zijn voor hem. Wat voor haar telt is de biomoeder, daar draait alles om.
Wat haar is overkomen is te gruwelijk voor woorden. Maar jij wilt de hele situatie nog gruwelijker maken en een kind zijn vertrouwde leven ontnemen.
Hoe krijg je het uit je toetsenbord. Ben er confuus van. En dat gebeurt me niet meer snel op dit forum.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 01:06
Persoonlijk vind ik dat de rechten van de biologische ouders, die ook slachtoffer zijn, ook mee moeten spelen. En ik ben dan van mening dat zolang het kind er wel weer bovenop komt, die rechten ook nageleefd moeten worden.
Dit zijn allemaal hypothetische voorbeeldjes dus don't hate me, maar misschien is het beter voor het kind op te groeien in een gezin met twee ouders. Toch is het niet verschrikkelijk voor het kind wanneer ouders scheiden.
Misschien is het beter voor kinderen op te groeien met broertjes en zusjes, maar als een kind enig kind is leert 't al die vaardigheden ook wel.
Misschien is het beter voor een kind op te groeien op 't platteland, maar een kind uit de stad komt er ook wel.
In de groepen die kiezen voor scheiding, één kind en stad zitten zélfs gelukkige kinderen die met een warm gevoel terugkijken op een gelukkige jeugd. Ondanks die dingen die het niet ideaal maken.
Als het zo is dat het voor een kind niet onoverkomelijk is te verhuizen naar India, dan vind ik het niet zo'n groot probleem. Ook al is de ideale situatie anders. Soms 't leven nou eenmaal niet zo. Zolang je het kind er niet erg mee schaadt, is het nou eenmaal zo.
Dat een gestolen kind teruggaat naar de ouders, wanneer 't gevonden wordt, lijkt mij meer regel dan uitzondering. Als dat kan zonder dat 't kind er met kleerscheuren vanaf komt, moet dat ook gedaan worden denk ik.
Daarnaast heeft iedereen het maar over 'het beste voo 't kind' en gaat dan iedereen er vanuit dat het voor het kind het beste is in Nederlnd te blijven omdat het gewend is. Ik denk eerlijk gezegd dat wij niet weten wat 't beste voor 't kind is. Ik heb geen psychologie of pedagogiek oid gestudeerd, ik ben geen antropoloog. Een team van die mensen, en dan uit beide landen, dat kan beoordelen wat 't beste is voor 't kind. Wij niet.
zondag 27 mei 2007 om 01:08
Fash,
even om aan te geven hoe jouw berichten soms op mij overkomen. In 1 bericht, sterker nog, in 1 zin vermeerder je de factor met meer dan 50%, waarna je in de volgende zin er nog eens wat bovenop gooit. Op mij maakt dit de indruk dat je vooral door at random wat getallen de ether in te slingeren je je standpunt kracht probeert bij te zetten. Heel eerlijk gezegd vind ik dit type berichten wat manipulerend omdat een onoplettende lezer zich mogelijk geïmponeerd voelt door de aantallen, voortkomend uit een (ogenschijnlijk) opbouwend verhaal. Ik betreur dat, omdat ik weet dat je wel degelijk op reële gronden kan argumenteren.
Nogmaals, ik heb nog niet bepaald mijn positie bepaald in dit verhaal, laat daar geen misverstand over bestaan.
zondag 27 mei 2007 om 01:09
"Ik heb toevallig een vriendinnetje en een ex vriend en een oom en tante die er als volwassene pas achter kwamen dat hun vader hun vader niet was. En wat hen het meest beschadigd heeft is het feit dat ze daarin door degenen die ze vertrouwden hun hele leven zijn voorgelogen. Ik denk dat de wetenschap dat je gestolen bent en dat je ouders dat weten en daar gewoon mee leven, nog veel erger is dan zoiets."
Wederom aannames. Hoe kun jij weten wat het kind wel/niet weet? Dat ie geadopteerd is weet ie, want andere kleur. En ik denk dat er bij dat gezin al een team van hulpverleners aan het werk is, denk je ook niet?
Wederom aannames. Hoe kun jij weten wat het kind wel/niet weet? Dat ie geadopteerd is weet ie, want andere kleur. En ik denk dat er bij dat gezin al een team van hulpverleners aan het werk is, denk je ook niet?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 01:13
Nee hoor, ik ga wel degelijk ook van het belang van het kind uit. Maar mijn punt is juist dat dat kind helemaal niet kan oordelen over de gevolgen, net zomin als wij dat kunnen. De onderzoeken naar adoptiekinderen wekken bij mij in ieder geval de indruk dat het zeer in het belang van het kind is om te weten dat het niet is afgestaan. Dat het zeer in het belang is van het kind om te weten dat zijn ouders van hem houden. Dat het zeer in zijn belang is om te weten dat zij voor hem willen zorgen. Dat het zeer in zijn belang is om hen te kennen. Dat het zeer in zijn belang is om te weten dat hij niet is afgedankt als oud vuil.
En om dat te weten en ook te voelen, lijkt het mij het meest logische om het kind in staat te stellen een band met hen op te bouwen. Ik vind dat de adoptieouders in deze kwestie veel meer altruisme aan de dag zouden moeten leggen dan de biologische ouders, want het was om te beginnen hun kind niet en zij hebben ondanks aanwijzingen over kinderhandel, hem tóch opgehaald. Als er dus al mensen zijn die water bij de wijn moeten doen, zijn zij het. Al was het alleen maar omdat zij rijker zijn dan de biologische ouders.
Hoe ze dat vormgeven, daar doe ik geen uitspraken over. Ik zeg ook nergens dat terug naar de ouders betekent dat de adoptie ouders voor altijd buitenspel staan. integendeel, want dat vind ik echt niet.
Jij daarentegen zet de biologische ouders met een simpel "jammer dan" volledig buitenspel. Dáár ageer ik tegen.
Eerst terug naar de ouders, en dan vanuit de ouders bepalen wat goed voor het kind is. Wie zegt niet dat de biologische ouders zelf ervoor zouden kiezen dat kind na een aantal maanden terug naar Nederland te laten gaan? Alle opties zijn wat mij betreft mogelijk, maar wel nadat voor alle partijen erkend is wie deze jongen zijn ouders zijn.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 01:15
In mijn optiek is dit het risico wat je weloverwogen neemt als je een kind van een ander adopteert. Het komt nauwelijks voor, en hoezeer ik ook begrijp dat je als adoptie ouder zulk soort scenarios voor jezelf wegredeneert, is het ALTIJD een risico als je kinderen adopteert.
Adoptie-ouders gaan er van uit dat ze het kind dat ze adopteren, een beter leven bieden dan wat het heeft. En niet het kind wegrukken bij een goed leven en een goed gezin omdat zij nu eenmaal rijker zijn.
Adoptie-ouders gaan er van uit dat ze het kind dat ze adopteren, een beter leven bieden dan wat het heeft. En niet het kind wegrukken bij een goed leven en een goed gezin omdat zij nu eenmaal rijker zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 27 mei 2007 om 01:15
In mijn optiek is dit het risico wat je weloverwogen neemt als je een kind van een ander adopteert. Het komt nauwelijks voor, en hoezeer ik ook begrijp dat je als adoptie ouder zulk soort scenarios voor jezelf wegredeneert, is het ALTIJD een risico als je kinderen adopteert.
Adoptie-ouders gaan er van uit dat ze het kind dat ze adopteren, een beter leven bieden dan wat het heeft. En niet het kind wegrukken bij een goed leven en een goed gezin omdat zij nu eenmaal rijker zijn.
Adoptie-ouders gaan er van uit dat ze het kind dat ze adopteren, een beter leven bieden dan wat het heeft. En niet het kind wegrukken bij een goed leven en een goed gezin omdat zij nu eenmaal rijker zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 27 mei 2007 om 01:19
Zelide,
Ik ken zeer nabij twee kinderen die door een ouder ontvoerd zijn ( ik doe het met de andere ouder, zeg maar :P). Dat is een zaak die binnen Europa speelt en dat is zaak nummer 163 of 165, ik weet niet meer precies welke van de twee.
Vanuit die zaak weet ik dat inter- Europa ontvoeringen slechts een fractie zijn van het totaal aantal ontvoeringen, maar ik weet niet meer precies hoeveel het er precies zijn. Volgens mij meer dan 1000, maar nogmaals, dat weet ik niet zeker.
Overigens staat die zaak volledig los van mijn mening over deze zaak, want ze zijn totaal niet met elkaar te vergelijken. Sterker nog, ook in die zaak vind ik het moeilijk om de rol van de moeder weg te redeneren en ben ik geneigd te vinden dat kinderen beter af zijn bij hun moeder dan bij iemand anders. ( Het is dan ook gezellig in bed
).
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 01:20
Ik beweer ook niet dat het omgekeerd voor het kind geldt, dat hij zijn ouders over tig jaar nog herkent. Ik beweer slechts dat ook dat kind een ontzettend gruwelijk onrecht is aangedaan, waarvan hij waarschijnlijk de impact pas zal beseffen als hij veel ouder is.
NU kan dat kind wel denken dat hij liever hier bij zijn playstation blijft, maar feit is dat ook dat kind een band met zijn liefhebbende ouders is ontnomen en dat het nu nog vroeg genoeg is om dat onrecht ongedaan te maken. En ja, daarbij zal het kind schade oplopen. Maar niemand in deze discussie kan bewijzen dat het kind niet veel meer schade oploopt van zijn ouders nooit kennen of op latere leeftijd erachter komen dat hij gestolen is en dat zijn adoptie ouders daar willens en wetens aan hebben meegewerkt of dat in ieder geval niet recht gezet hebben.
Er zijn m.i. meer wegen die naar Rome leiden zonder meteen heel drastische maatregelen te moeten nemen. Zijn ouders zijn nu bekend, als hij in Nederland blijft wonen wil dat niet zeggen dat hij zijn biologische ouders nooit zal kennen, integendeel. Vind het ook erg kort door de bocht dat je impliceert dat zijn adoptie-ouders hebben meegewerkt aan het stelen van de baby.
Ik heb toevallig een vriendinnetje en een ex vriend en een oom en tante die er als volwassene pas achter kwamen dat hun vader hun vader niet was. En wat hen het meest beschadigd heeft is het feit dat ze daarin door degenen die ze vertrouwden hun hele leven zijn voorgelogen. Ik denk dat de wetenschap dat je gestolen bent en dat je ouders dat weten en daar gewoon mee leven, nog veel erger is dan zoiets.
Ik vermoed dat het duidelijk genoeg is dat het kindje is geadopteerd, de spiegel zegt meer dan duizend woorden. Overigens vind ik adoptie niet te vergelijken met het hebben van een andere biologische vader dan degene die de man van je moeder is. Ik kan me niet voorstellen dat dit kind niet wist dat 'ie geadopteerd was, met kinderen met een andere huidskleur kun je niet echt lang volhouden dat je de biologische pappa en mamma bent. Ik ken Indiërs met een licht olijfkleurige huid, maar toch een stuk exotischer dan de gemiddelde hollandse kaaskop.
En daarnaast begrijp ik gewoon echt niet waarom ouders die een kind kopen, want daar komt het feitelijk gewoon op neer als je alles eromheen wegdenkt, meer bescherming verdienen dan ouders die slachtoffer zijn van een misdaad. Ik snap echt echt echt niet hoe makkelijk daar overheen gestapt kan worden. Die mensen hun kind is gestolen en daar zijn ze al meer dan zes jaar elke seconde van elke dag mee bezig. Maar toch is dat veel minder erg dan ontdekken dat een kind wat je koopt van een organisatie die al dubieus is inderdaad niet helemaal kosjer is? :?
Het gaat hier m.i. niet om bescherming van een van beide ouderparen, maar om bescherming van de belangen van het kind. Welke beslissing dan ook genomen wordt, ik vind dat het ouderpaar dat 'verliest' (weet even niet hoe ik het anders moet uitdrukken) een onbeperkte omgangsregeling met de jongen zou moeten krijgen. Op de een of andere manier moet dit om te draaien zijn tot een win-win situatie voor de jongen in plaats van dat hij afscheid moet nemen van veel mensen, dát zou in mijn ogen de allerbeste oplossing zijn. Het gaat hier om een kind, een mens, met gevoelens en een toekomst. Het is geen gestolen voorwerp dat teruggebracht moet worden naar de rechtmatige eigenaar.
In mijn optiek is dit het risico wat je weloverwogen neemt als je een kind van een ander adopteert. Het komt nauwelijks voor, en hoezeer ik ook begrijp dat je als adoptie ouder zulk soort scenarios voor jezelf wegredeneert, is het ALTIJD een risico als je kinderen adopteert.
Ja, en dus? Is het gewoon een gevalletje jammer voor het kind dat 'ie huis en haard moet verlaten?
NU kan dat kind wel denken dat hij liever hier bij zijn playstation blijft, maar feit is dat ook dat kind een band met zijn liefhebbende ouders is ontnomen en dat het nu nog vroeg genoeg is om dat onrecht ongedaan te maken. En ja, daarbij zal het kind schade oplopen. Maar niemand in deze discussie kan bewijzen dat het kind niet veel meer schade oploopt van zijn ouders nooit kennen of op latere leeftijd erachter komen dat hij gestolen is en dat zijn adoptie ouders daar willens en wetens aan hebben meegewerkt of dat in ieder geval niet recht gezet hebben.
Er zijn m.i. meer wegen die naar Rome leiden zonder meteen heel drastische maatregelen te moeten nemen. Zijn ouders zijn nu bekend, als hij in Nederland blijft wonen wil dat niet zeggen dat hij zijn biologische ouders nooit zal kennen, integendeel. Vind het ook erg kort door de bocht dat je impliceert dat zijn adoptie-ouders hebben meegewerkt aan het stelen van de baby.
Ik heb toevallig een vriendinnetje en een ex vriend en een oom en tante die er als volwassene pas achter kwamen dat hun vader hun vader niet was. En wat hen het meest beschadigd heeft is het feit dat ze daarin door degenen die ze vertrouwden hun hele leven zijn voorgelogen. Ik denk dat de wetenschap dat je gestolen bent en dat je ouders dat weten en daar gewoon mee leven, nog veel erger is dan zoiets.
Ik vermoed dat het duidelijk genoeg is dat het kindje is geadopteerd, de spiegel zegt meer dan duizend woorden. Overigens vind ik adoptie niet te vergelijken met het hebben van een andere biologische vader dan degene die de man van je moeder is. Ik kan me niet voorstellen dat dit kind niet wist dat 'ie geadopteerd was, met kinderen met een andere huidskleur kun je niet echt lang volhouden dat je de biologische pappa en mamma bent. Ik ken Indiërs met een licht olijfkleurige huid, maar toch een stuk exotischer dan de gemiddelde hollandse kaaskop.
En daarnaast begrijp ik gewoon echt niet waarom ouders die een kind kopen, want daar komt het feitelijk gewoon op neer als je alles eromheen wegdenkt, meer bescherming verdienen dan ouders die slachtoffer zijn van een misdaad. Ik snap echt echt echt niet hoe makkelijk daar overheen gestapt kan worden. Die mensen hun kind is gestolen en daar zijn ze al meer dan zes jaar elke seconde van elke dag mee bezig. Maar toch is dat veel minder erg dan ontdekken dat een kind wat je koopt van een organisatie die al dubieus is inderdaad niet helemaal kosjer is? :?
Het gaat hier m.i. niet om bescherming van een van beide ouderparen, maar om bescherming van de belangen van het kind. Welke beslissing dan ook genomen wordt, ik vind dat het ouderpaar dat 'verliest' (weet even niet hoe ik het anders moet uitdrukken) een onbeperkte omgangsregeling met de jongen zou moeten krijgen. Op de een of andere manier moet dit om te draaien zijn tot een win-win situatie voor de jongen in plaats van dat hij afscheid moet nemen van veel mensen, dát zou in mijn ogen de allerbeste oplossing zijn. Het gaat hier om een kind, een mens, met gevoelens en een toekomst. Het is geen gestolen voorwerp dat teruggebracht moet worden naar de rechtmatige eigenaar.
In mijn optiek is dit het risico wat je weloverwogen neemt als je een kind van een ander adopteert. Het komt nauwelijks voor, en hoezeer ik ook begrijp dat je als adoptie ouder zulk soort scenarios voor jezelf wegredeneert, is het ALTIJD een risico als je kinderen adopteert.
Ja, en dus? Is het gewoon een gevalletje jammer voor het kind dat 'ie huis en haard moet verlaten?
zondag 27 mei 2007 om 01:22
Als het kind volledig op de hoogte is, dan weet het op dit moment dat er ouders naar hem op zoek zijn en dat zijn adoptie ouders niet meewerken aan DNA onderzoek. Zal hij misschien nu nog niet zo kunnen beseffen wat dat betekent, maar als hij ouder is wel.
Als hij het niet weet, komt hij er over een paar jaar achter.
In beide gevallen weet hij in ieder geval zeker dat zijn adoptie ouders kinderroof niet afkeuren.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 01:23
"Dat het zeer in het belang is van het kind om te weten dat zijn ouders van hem houden. Dat het zeer in zijn belang is om te weten dat zij voor hem willen zorgen. Dat het zeer in zijn belang is om hen te kennen. Dat het zeer in zijn belang is om te weten dat hij niet is afgedankt als oud vuil."
En waar staat dat het kind dat niet weet? Wie beweert dat? Voor de zoveelste keer aannames jouwerzijds. Jij weet daar namelijk niets van. Alhoewel jij denkt dat je de wijsheid in pacht hebt inzake deze. Maar helaas, dat heb je niet, dat heb je wel bewezen met je gelul over 'andere liefde' van adoptieouders, gebaarde toestanden en blabla. Echt ongelooflijk!
Jij weet wel dat de ouders een vakantie naar India hebben geboekt, goh, zou dat random zijn gekozen? Zouden ze hem iets willen laten zien?
Maar ja, door angst om daar gearresteerd te worden grote kans op abrupte afneming van het kind, hebben ze dat geannuleerd.
Tsssss...........
En waar staat dat het kind dat niet weet? Wie beweert dat? Voor de zoveelste keer aannames jouwerzijds. Jij weet daar namelijk niets van. Alhoewel jij denkt dat je de wijsheid in pacht hebt inzake deze. Maar helaas, dat heb je niet, dat heb je wel bewezen met je gelul over 'andere liefde' van adoptieouders, gebaarde toestanden en blabla. Echt ongelooflijk!
Jij weet wel dat de ouders een vakantie naar India hebben geboekt, goh, zou dat random zijn gekozen? Zouden ze hem iets willen laten zien?
Maar ja, door angst om daar gearresteerd te worden grote kans op abrupte afneming van het kind, hebben ze dat geannuleerd.
Tsssss...........
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 01:27
Daar ben ik niet van overtuigd. Ik denk dat net als bij biologische ouders de primaire drijfveer is een kind te willen hebben. Dat je dat kind, of het nu biologisch of geadopteerd is, een goed of beter leven geeft, is mijns inziens een gevolg van het willen hebben van een kind.
Als het enkel om een beter leven zou gaan kun je ook gewoon geld doneren en zouden deze ouders niet zo ongelooflijk bang zijn het kind te verliezen. Het "hebben" is mijns inziens wel degelijk een enorm grote factor, die overigens voor alle soorten ouders geldt.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 01:28
zondag 27 mei 2007 om 01:30
Ik zou 't persoonlijk niet weten, maar geloof 't meteen wanneer mensen pleegkinderen hebben of adoptiekinderen (dat maakt dan geen fluit uit denk ik) en eigen kinderen en van allebei evenveel zeggen te houden.
Laten we er vanuit gaan dat pleegouders en adoptieouders evenveel van hun kinderen houden als biologische ouders. Dan nog is het in Nederland meen ik zo dat de biologische ouders meer rechten hebben. Adoptie is erg moeilijk in Nederland, volgens mij vooral om de biologische ouders te beschermen. Zodra de biologische ouders weer enigszins in staat zijn voor hun eigen kind te zorgen gaat 't terug. Ongeacht hoeveel de pleegouders van 't kind houden. Wij gaan er als land vanuit dat het kind het beste af is bij eigen ouders.
In andere landen zijn de rechten van biologische ouders soms niet zo sterk gewaarborgd en is het makkelijker een kind te adopteren. In dit geval is het kind via een misdrijf weggehaald. Maar hoe dan ook, wíj als Nederland, vinden de rechten van de biologische ouders héél belangrijk. Waarom nu het dan om een buitenlandse moeder gaat niet?
zondag 27 mei 2007 om 01:31
[quote=
quote: Margaretha2 reageerde
]
quote: fashionvictim reageerde
En Poezewoes, ik zeg helemaal nergens dat hij a la minute nu het vliegtuig ingesleurd moet worden. Maar eindelijk eens DNA afstaan lijkt me toch wel de eerste stap. En ja, uiteindelijk moet hij gewoon herenigd worden met zijn ouders.
Als die adoptieouders het zo erg vinden dat hij aan een bepaalde levensstandaard gewend is, dan sturen ze maar elke maand alimentatie naar India, kan hij daar in dezelfde omstandigheden leven. Maar geef zijn ouders op zijn minst de KANS om een band met hun bloedeigen kind op te bouwen. En dan niet in 3 weken, maar net zo als bij deze mensen die dit kind illegaal verkregen hebben: een paar jaar.
Een mooie schadevergoeding van de Nederlandse staat en zakgeld/alimentatie van de adoptieouders die immers beweren het beste met hem voor te hebben, en dat kind heeft in India evenveel kansen als in Nederland, als het er niet meer zijn ( gezien het feit dat India Nederland al lang voorbij gestreefd is als kennisland en zwaar booming is op economisch gebied, kan hij daar net zo prima studeren en naar school als hier).
Ik snap gewoon niet hoe je van de ouders, die slachtoffer zijn geworden van een gruwelijke misdaad wél kunt verwachten dat die lijdzaam toekijken, maar van de mensen die die misdaad gefaciliteerd hebben niet. Laten we wel zijn, als verwende Westerlingen niet zo bereid waren om grof geld te dokken voor kinderen, werden er niet elk jaar 1,2 miljoen kinderen als broodjes verhandeld.
Eens. [/quote]
Eveneens eens.
Voor wat betreft de biologische ouders kan ik het me zo goed indenken wat ze voelen.
Ik ben mijn kind al jaren kwijt, weet dat hij overleden is en wel in mijn armen. Ik zou hem zo terug willen hebben, maar weet en besef dat dat nooit zal gebeuren.
De biologische ouders waar het nu om draait zijn hun kind kwijt, willen hun kind net zo goed terug en proberen alles om dat voor elkaar te krijgen. Wie zijn wij om aan de echte ouders te zeggen dat zij hun eigen kind niet meer terug krijgen?
Dan kun je hier wel zeggen dat het hier beter voor het kind is, maar met ondersteuning hoeft het daar helemaal niet zo slecht te gaan als er nu gedacht wordt. Denk je eens in dat je je kind kwijt bent, probeer je de radeloosheid eens echt voor te stellen en bedenk dan eens dat een ander voor jou gaat beslissen dat je minder bent, niet goed genoeg, voor je kind. Iemand die mij zoiets zou flikken zou heel erg moeten oppassen.
quote: Margaretha2 reageerde
]
quote: fashionvictim reageerde
En Poezewoes, ik zeg helemaal nergens dat hij a la minute nu het vliegtuig ingesleurd moet worden. Maar eindelijk eens DNA afstaan lijkt me toch wel de eerste stap. En ja, uiteindelijk moet hij gewoon herenigd worden met zijn ouders.
Als die adoptieouders het zo erg vinden dat hij aan een bepaalde levensstandaard gewend is, dan sturen ze maar elke maand alimentatie naar India, kan hij daar in dezelfde omstandigheden leven. Maar geef zijn ouders op zijn minst de KANS om een band met hun bloedeigen kind op te bouwen. En dan niet in 3 weken, maar net zo als bij deze mensen die dit kind illegaal verkregen hebben: een paar jaar.
Een mooie schadevergoeding van de Nederlandse staat en zakgeld/alimentatie van de adoptieouders die immers beweren het beste met hem voor te hebben, en dat kind heeft in India evenveel kansen als in Nederland, als het er niet meer zijn ( gezien het feit dat India Nederland al lang voorbij gestreefd is als kennisland en zwaar booming is op economisch gebied, kan hij daar net zo prima studeren en naar school als hier).
Ik snap gewoon niet hoe je van de ouders, die slachtoffer zijn geworden van een gruwelijke misdaad wél kunt verwachten dat die lijdzaam toekijken, maar van de mensen die die misdaad gefaciliteerd hebben niet. Laten we wel zijn, als verwende Westerlingen niet zo bereid waren om grof geld te dokken voor kinderen, werden er niet elk jaar 1,2 miljoen kinderen als broodjes verhandeld.
Eens. [/quote]
Eveneens eens.
Voor wat betreft de biologische ouders kan ik het me zo goed indenken wat ze voelen.
Ik ben mijn kind al jaren kwijt, weet dat hij overleden is en wel in mijn armen. Ik zou hem zo terug willen hebben, maar weet en besef dat dat nooit zal gebeuren.
De biologische ouders waar het nu om draait zijn hun kind kwijt, willen hun kind net zo goed terug en proberen alles om dat voor elkaar te krijgen. Wie zijn wij om aan de echte ouders te zeggen dat zij hun eigen kind niet meer terug krijgen?
Dan kun je hier wel zeggen dat het hier beter voor het kind is, maar met ondersteuning hoeft het daar helemaal niet zo slecht te gaan als er nu gedacht wordt. Denk je eens in dat je je kind kwijt bent, probeer je de radeloosheid eens echt voor te stellen en bedenk dan eens dat een ander voor jou gaat beslissen dat je minder bent, niet goed genoeg, voor je kind. Iemand die mij zoiets zou flikken zou heel erg moeten oppassen.
zondag 27 mei 2007 om 01:31
"Als het enkel om een beter leven zou gaan kun je ook gewoon geld doneren en zouden deze ouders niet zo ongelooflijk bang zijn het kind te verliezen. Het "hebben" is mijns inziens wel degelijk een enorm grote factor, die overigens voor alle soorten ouders geldt."
Wederom bull! Deze mensen zijn doodsbang om hun zoon te verliezen omdat het al 7 jaar hun zoon is! En hun doodsangst dat ie zijn leven moet achterlaten! Godver, FV, het gaat hier om een kind wat hier een compleet leven heeft!
"Hebben!!" Waar heb je het over?!
Wederom bull! Deze mensen zijn doodsbang om hun zoon te verliezen omdat het al 7 jaar hun zoon is! En hun doodsangst dat ie zijn leven moet achterlaten! Godver, FV, het gaat hier om een kind wat hier een compleet leven heeft!
"Hebben!!" Waar heb je het over?!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
