Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 02:22
Ik lees prima. Ik ben het alleen niet met jou en de ouders eens. Ik vind dat adoptie ouders in alle gevallen de morele plicht hebben om er 10000 % van overtuigd te zijn dat een kind vrijwillig is afgestaan. En daarnaast vind ik dat als je zeker weet omdat er een brief van de politie op je deurmat valt dat jij meegewerkt hebt aan kinderhandel, dat je de plicht hebt er alles aan te doen om dat onrecht goed te maken. Ze weten het nu, en in plaats van die ouders met open armen te ontvangen om het leed dat het kind waar ze het zo geweldig mee voor hebben is aangedaan wat goed te maken, weigeren ze zelfs elke vorm van medewerking. Daar heb ik geen goed woord voor over.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 02:23
Helemaal niet cynisch, maar de complete waarheid. Geen mamma's, maar mammy's. Is iets heel anders.
Ofwel jij bent te jong, of ik te oud. Denk het eerste. Lees maar eens over de slavernij in de US, dan zie je het misschien.
Een simpel voorbeeld is Scarlett en haar zussen. Zij hadden een mammy, zoals elke southern belle.
Gone with the wind. Begin daar maar mee, en dan gaan we er dieper op in.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 02:25
Wat natuurlijk weer niets bewijst :D. mijn vriend komt niet uit hetzelfde land als de jouwe, dus het kan nog steeds zo zijn dat zoiets cultureel bepaald wordt.
Ik las een tijdje terug ook dat latino's vrijwel niet adopteren (ook bv. immigranten in de VS in verhouding met andere groepen) en dat 't pas nu een beetje aan 't opkomen was. Of dat dan cultureel is of bv. economisch weet ik niet zeker. Ik kende in Guatemala één meisje dat geadopteerd was, en één stel dat twee kindjes geadopteerd had, waarbij het die kindjes nooit verteld was (was een *groot geheim*), en waarbij over het meisje werd geroddeld 'je zou maar afgestaan zeg, ik zou dan liever dood zijn dan dat mijn ouders mij niet wilden'. Ik was daar geschokt over, want wij gaan er anders mee om.
Daarnaast ook mijn eigen ervaringen van vrouwen die hun kinderen uit geldgebrek afstaan (en ook uit geldgebrek geen pil slikken bv. want verder wel proberen aan gratis anticonceptie te doen), shokeerde mij ook. Dat verhaal erachter kende ik niet in Nederland (misschien naief, laat ik nog el even benadrukken dat ik 17 was
), daar hoor je alleen vondelingen, schande in 't dorp omdat een ongehuwde moeder een kind kreeg, etc. etc.
zondag 27 mei 2007 om 02:26
Eén wattenstaafje, Yasmijn. Eén wattenstaafje is er voor nodig om ouders die al zeven jaar elke dag van hun leven in wanhoop leven omdat ze niet weten wat er met hun kind gebeurd is in ieder geval peace of mind te geven. Eén wattenstaafje.
En dat ene wattenstaafje willen deze mensen in ieder geval al 3 maanden niet afstaan. Omdat ze zelf geen onzekerheid willen hebben. Dát maakt deze mensen in mijn ogen de term ouder sowieso niet waard. Ouders zouden geen enkele ouder die onzekerheid moeten gunnen.
En dat ene wattenstaafje willen deze mensen in ieder geval al 3 maanden niet afstaan. Omdat ze zelf geen onzekerheid willen hebben. Dát maakt deze mensen in mijn ogen de term ouder sowieso niet waard. Ouders zouden geen enkele ouder die onzekerheid moeten gunnen.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 02:27
Ik weet dat 't er zo niet staat en jij 't niet zo bedoelde, maar ik denk wel dat dat de reden is dat veel mensen uitwijken naar een ontwikkelingsland. Omdat je toch een kind van jezelf wil. En dat in Nederland (Europa) héél moeilijk is. Daar niet. Waarom dat daar wel mogelijk is, hoor je niets over.
zondag 27 mei 2007 om 02:29
Fles wijn is leeg, nog even laatste peuk. Dan ga ik proberen te slapen. Lukken is een tweede.
Moet zeggen dat het een record is dat ik zo weinig oneliners in één discussie heb gebruikt.
Ik hoop in te slapen met een gedachte aan Mirlo, het kind dat ik niet zelf gebaard heb maar waar ik zielsveel van hou. Net zoveel als van Yaszoon, ik voel namelijk geen verschil, baren of niet baren, zogen of niet zogen. Je kind is je kind, no matter hoe het in je leven is gekomen.
Goh! Alsof ze toch mijn eigen is!
Moet zeggen dat het een record is dat ik zo weinig oneliners in één discussie heb gebruikt.
Ik hoop in te slapen met een gedachte aan Mirlo, het kind dat ik niet zelf gebaard heb maar waar ik zielsveel van hou. Net zoveel als van Yaszoon, ik voel namelijk geen verschil, baren of niet baren, zogen of niet zogen. Je kind is je kind, no matter hoe het in je leven is gekomen.
Goh! Alsof ze toch mijn eigen is!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 02:38
Nee! Weet lees je niet! Zogende vrouwen krijgen een band met een kind, ongeacht of ze hun eigen of dat van een ander aan de tiet leggen!
Toe nou toch, in Kenya maak ik dat dagelijks mee!
Die vrouwen vinden trouwen dat wij hier in het westen te weinig gehecht zijn aan onder babies. Wij leggen ze in hun eigen bedje, wij binden ze niet op de rug, maar stoppen ze in een buggy, Geen lijfelijk contact en dat vinden ze hoogst merkwaardig. Want je houdt je baby altijd bij je, hij zat in je buik en als het eruit is, in het westen is het dan finished. Zullen zij nooit doen! Baby gaat op de rug in doek en beweegt exact met je mee.
Ik deed dat ook, bond ze op mijn rug, die babies en dat was gaaf!
Ik persoonlijk denk dat dat veel beter is, Had ik het toen maar geweten, dan had ik Yaszoon ook in een kanga op mijn rug gebonden.
Is echt super.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 02:52
Juist niet! Verduiveld goed plan! Zie het vaak in Kenya, is mooi.
Ze zijn uberhaupt goed in voedsel delen, hoe arm ze ook zijn, Heb jij niks? Neem de helft van mij. Morgen moet ik misschien jouw helft.
Sociale leven daar is groot en mooi.
Ze zijn uberhaupt goed in voedsel delen, hoe arm ze ook zijn, Heb jij niks? Neem de helft van mij. Morgen moet ik misschien jouw helft.
Sociale leven daar is groot en mooi.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 27 mei 2007 om 10:09
Ik ben het met Zelide eens dat het een multidimensionaal probleem betreft en dat je dus niet zo snel kan zeggen of het kind wel of niet terug moet. Ten eerste heb je te maken met een afschuwelijk strafbaar feit, namelijk de diefstal. Feitelijk maakt dat de adoptie een soort 'heling'. Maar wel met mensen in plaats van bijvoorbeeld fietsen..
Dan zijn er de onmiskenbare rechten van diverse partijen. De biologische ouders, hun rechten zijn duidelijk. Wat mij betreft heeft het kind echter de grootste rechten, het gaat hier om hem en om zijn geluk. En dat is niet automatisch verbonden met een van beide ouderparen. Dus zullen ze hem, los van de praktische problemen) een tijdje moeten gaan delen met elkaar. UIteindelijk kan de jongen dan een band opbouwen met zijn biologische ouders en zal dan uiteindelijk zelf wel kunnen aangeven waar hij zijn tijd zo'n beetje wil doorbrengen.
Je moet de schuldvraag nietin de schoenen van de adoptieouders schuiven maar in de schoenen van de kinderrovers. Het slaat dus nergens op om nu te zeggen dat 'ze er dus mooi mee weg komen als je het kind in NL laat'. Want, het feit dat het kind hier is wil nog niet zeggen dat daarmee de rovers vrijuit gaan. Dit ook weer los van wat de adoptieouders wisten dan wel niet wisten dan wel hadden kunnen vermoeden. Daarvoor wet ik te weinig van de zaak, en in mijn ogen is het voor de uiteindelijke oplossing van de zaak niet erg relevant. Omdat het de gevoelens van het kind niet beinvloedt. Hij is tenslotte voor zijn gevoel lekker veilig thuis bij papa en mama. En als papa een fiets heelt - dan magtie hem inleveren en krijgt papa straf. Maar een kind kan je niet een-twee-drie inleveren omwille van het kind. Als papa schuld heeft dan moet er straf komen, alleen niet noodzakelijkwijs door het kind weg te halen. Want dan straf je het kind ook.
Marga: Adoptie is niet hetzelfde als pleegouders zijn. Pleegouders hebben inderdaad geen rechten op het kind, adoptieouders wél. Ik heb een aangepaste geboorte-akte, waarin staat dat ik het kind van mijn ouders ben, hoewel dat biologisch gezien niet waar is. Pleegkinderen hebben (als ze geen wees zijn) eigen ouders en pleegouders. Yasmijn is dus ook geen adoptiefouder maar een pleegouder. Dit neemt niet weg dat je net zo veel van je kind kan houden als biologische ouders, maar wettelijk gezien is een adoptiefkind dus je eigen kind, en pleegkinderen zijn dat niet. Volgens de nederlandse wet ben je dus een kind van je ouders en kan niemand je weghalen als je geadopteerd bent. In geen enkel geval.
Dus dat maakt deze discussie ook eigenlijk overbodig. India wil het kind terug, terecht in mijn ogen, maar Nederland zal het kind nooit kunnen uitleveren. Terecht, in mijn ogen. En zo moet je dus naar een humane oplossing toe die alle partijen min of meer tegemoet komt maar vooral het kind centraal zet. Een poldermodel oplossing....
Dan zijn er de onmiskenbare rechten van diverse partijen. De biologische ouders, hun rechten zijn duidelijk. Wat mij betreft heeft het kind echter de grootste rechten, het gaat hier om hem en om zijn geluk. En dat is niet automatisch verbonden met een van beide ouderparen. Dus zullen ze hem, los van de praktische problemen) een tijdje moeten gaan delen met elkaar. UIteindelijk kan de jongen dan een band opbouwen met zijn biologische ouders en zal dan uiteindelijk zelf wel kunnen aangeven waar hij zijn tijd zo'n beetje wil doorbrengen.
Je moet de schuldvraag nietin de schoenen van de adoptieouders schuiven maar in de schoenen van de kinderrovers. Het slaat dus nergens op om nu te zeggen dat 'ze er dus mooi mee weg komen als je het kind in NL laat'. Want, het feit dat het kind hier is wil nog niet zeggen dat daarmee de rovers vrijuit gaan. Dit ook weer los van wat de adoptieouders wisten dan wel niet wisten dan wel hadden kunnen vermoeden. Daarvoor wet ik te weinig van de zaak, en in mijn ogen is het voor de uiteindelijke oplossing van de zaak niet erg relevant. Omdat het de gevoelens van het kind niet beinvloedt. Hij is tenslotte voor zijn gevoel lekker veilig thuis bij papa en mama. En als papa een fiets heelt - dan magtie hem inleveren en krijgt papa straf. Maar een kind kan je niet een-twee-drie inleveren omwille van het kind. Als papa schuld heeft dan moet er straf komen, alleen niet noodzakelijkwijs door het kind weg te halen. Want dan straf je het kind ook.
Marga: Adoptie is niet hetzelfde als pleegouders zijn. Pleegouders hebben inderdaad geen rechten op het kind, adoptieouders wél. Ik heb een aangepaste geboorte-akte, waarin staat dat ik het kind van mijn ouders ben, hoewel dat biologisch gezien niet waar is. Pleegkinderen hebben (als ze geen wees zijn) eigen ouders en pleegouders. Yasmijn is dus ook geen adoptiefouder maar een pleegouder. Dit neemt niet weg dat je net zo veel van je kind kan houden als biologische ouders, maar wettelijk gezien is een adoptiefkind dus je eigen kind, en pleegkinderen zijn dat niet. Volgens de nederlandse wet ben je dus een kind van je ouders en kan niemand je weghalen als je geadopteerd bent. In geen enkel geval.
Dus dat maakt deze discussie ook eigenlijk overbodig. India wil het kind terug, terecht in mijn ogen, maar Nederland zal het kind nooit kunnen uitleveren. Terecht, in mijn ogen. En zo moet je dus naar een humane oplossing toe die alle partijen min of meer tegemoet komt maar vooral het kind centraal zet. Een poldermodel oplossing....
zondag 27 mei 2007 om 10:40
Xaloy,
Ik vraag me ten zeerste af of het laatste wat jij zegt waar is. Want zoals ik al eerder zei: er bestaat ook zoiets als internationale verdragen, universele kinder- en mensenrechten en simpelweg iets als imago van de Nederlandse staat. Dat is toch al niet zo formidabel de laatste jaren, en kinderroof belonen en gedogen lijkt me nou niet echt meewerken.
Feit is dat Justitie een bemiddelingsorganisatie die BEWEZEN gehandeld heeft in gestolen kinderen een vergunning heeft gegeven.
Feit is dat die bemiddelingsorganisatie, die onder verantwoordelijkheid van Justitie handelt, van die gestolen kinderen op de hoogte was en zelfs geprobeerd heeft dat onder het tapijt te vegen.
Feit is dat deze kwestie al vanaf 2005 speelt, maar dat de minister pas in 2007 daarvan op de hoogte wordt gesteld, door een televisieprogramma nota bene.
Feit is dat Nederland in India de grootste afnemer van deze kinderhandelaars was.
Feit is dat Nederland sowieso een erg grote afnemer van adoptiekinderen is, volgens mij zelfs de grootste van heel Europa.
Feit is dat de adoptieouders niet alleen niet meewerken vanuit juridisch oogpunt, maar zelfs niet eens uit HUMAAN oogpunt.
Feit is dat dit jongetje, nog meer dan de biologische ouders, iets ontnomen is. Dat zijn rechten als kind op de meest gruwelijke wijze geschonden zijn. en dat noch de staat der Nederlanden, noch zijn zogenaamd liefhebbende ouders, de indruk wekken zelfs maar een póging te willen wagen die geschonden rechten enigszins in ere te herstellen.
Ik vraag me ten zeerste af of het laatste wat jij zegt waar is. Want zoals ik al eerder zei: er bestaat ook zoiets als internationale verdragen, universele kinder- en mensenrechten en simpelweg iets als imago van de Nederlandse staat. Dat is toch al niet zo formidabel de laatste jaren, en kinderroof belonen en gedogen lijkt me nou niet echt meewerken.
Feit is dat Justitie een bemiddelingsorganisatie die BEWEZEN gehandeld heeft in gestolen kinderen een vergunning heeft gegeven.
Feit is dat die bemiddelingsorganisatie, die onder verantwoordelijkheid van Justitie handelt, van die gestolen kinderen op de hoogte was en zelfs geprobeerd heeft dat onder het tapijt te vegen.
Feit is dat deze kwestie al vanaf 2005 speelt, maar dat de minister pas in 2007 daarvan op de hoogte wordt gesteld, door een televisieprogramma nota bene.
Feit is dat Nederland in India de grootste afnemer van deze kinderhandelaars was.
Feit is dat Nederland sowieso een erg grote afnemer van adoptiekinderen is, volgens mij zelfs de grootste van heel Europa.
Feit is dat de adoptieouders niet alleen niet meewerken vanuit juridisch oogpunt, maar zelfs niet eens uit HUMAAN oogpunt.
Feit is dat dit jongetje, nog meer dan de biologische ouders, iets ontnomen is. Dat zijn rechten als kind op de meest gruwelijke wijze geschonden zijn. en dat noch de staat der Nederlanden, noch zijn zogenaamd liefhebbende ouders, de indruk wekken zelfs maar een póging te willen wagen die geschonden rechten enigszins in ere te herstellen.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 10:59
zondag 27 mei 2007 om 11:14
De tweede zin in de Haagse "convention on protection of Children and co-operation in respect of intercountry adoption" (die in 1993 is opgesteld en in 1995 bekrachtigd werd), en die Nederland ondertekend heeft, luidt overigens:
Recalling that each State should take, as a matter of priority, appropriate measures to enable the child to remain in the care of his or her family of origin,
Recalling that each State should take, as a matter of priority, appropriate measures to enable the child to remain in the care of his or her family of origin,
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 11:34
Ik begrijp wel dat er een vergelijking met Madeleine wordt gemaakt, maar toch vind ik 'm niet helemaal terecht. Bij dit jongetje was het niet evident dat hij was ontvoerd door de schakels die er tussenzaten. Zou Madeleine via via over een x-aantal jaar opduiken en op dezelfde wijze bij adoptief ouders worden geplaats, dan wordt het een vergelijkbare zaak.
zondag 27 mei 2007 om 11:39
zondag 27 mei 2007 om 11:44
Als Madeleine inmiddels verkocht is aan kindhandelaren in een kindertehuis in laten we zeggen Saoedie Arabië ofzo, waar er ander voorpaginanieuws is dan waar wij in Europa mee bezig zijn, dan is het toch wel vergelijkbaar? Dat wij in Nederland ons nou niet bezig houden met de posters van vermiste kinderen die in India geplakt worden...
In het hypothetische geval dat dat gebeurt, en een kinderloos stel in Saoedie adopteert haar te goeder trouw, dan verwacht ik, en die mening deelt Lindy blijkbaar met mij, dat NIEMAND zal vinden dat ze daar beter af is, ook al is ze daar gelukkig en zijn haar adoptie ouders lief voor haar.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 11:45
Oke, maar dan vind ik de zin nog lastig te plaatsen in combinatie met deze casus daar we nu eenmaal óók te maken hebben met een adoptiesysteem, waarmee eens en te meer blijkt dat dat systeem zich op een hellend vlak bevindt. Ik ben dan ook geneigd te denken dat het systeem als zodanig weleens flink onder de loep zou moet worden genomen. Feitelijk is het een verkapte vorm van mensenhandel, hoe je het ook wendt of keert, en wordt uiteindelijk in eerste instantie niet het belang van de ouder behartigd door het toestaan van adoptie? Het zijn wat kritische vragen hoor, waar ik niet eens zozeer direct een waardeoordeel mee wil uiten, maar ik vraag mij werkelijk af of het hele systeem wel zou mogen bestaan.
