Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 12:42
Het gaat mij dus om het feit dat het een heel ánder leven hier is. Met andere ouders, andere leefomstandigheden, een andere taal, ander onderwijs, andere familie, andere vriendjes. Het kind is geen object, maar een méns, met gevoelens en wensen. Het is allang de leeftijd gepasseerd waarop het makkelijk vanuit de een cultuur in de andere geplaatst kan worden en zich daaraan snel kan aanpassen. Zelfs Duisland en Nederland kennen cultuurverschillen, en zal het kind aanpassingsproblemen krijgen, al was het alleen maar omdat het kind alles wat het kende, zowel in immaterieel als in materieel opzicht, zal moeten missen. Natuurlijk missen de biologische ouders het kind, maar mist het kind de ouders ook? Ouderschap is geen eenrichtingsverkeer, en kinderen zijn geen bezittingen.
zondag 27 mei 2007 om 12:42
Yasmijn indirect geef je constant aan dat de biologische ouders minder zijn dan de adoptiefouders, dat hier zovel beter is dan daar. Jij bent blij Mirlo te hebben en stelt haar, terecht, gelijk aan een eigen kind aan je zoon.
Nu ga ik even hypothetisch doen:
Jouw zoon is nog maar een hummel en een of andere malloot steelt jouw zoon en die komt terecht in Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden. Het is daar goed, hij heeft alles dat jij hem hier niet zou kunnen geven, denken de Amerikaanse adoptiefouders en zo'n beetje de rest van Amerika. Het zou zowat onmenselijk zijn om hem naar jou terug te sturen, een land waar drugs welig tieren en jij gescheiden en samen met een negert.
Intusen ben jij er na jaren achter waar je zoon leeft. Wat wil je? Moet hij terug, uit zijn nieuwe gezin, uit zijn bekende wereld naar een levensstandaard die jij als normaal ziet maar in de ogen van Amerika slecht gezien wordt? Je kind heeft het dáár beter, maar jouw hart is al jaren verscheurd. Kun jij met droge ogen zeggen dat hij daar moet blijven?
Hoe voel jij je dat er over jou én je kind wordt geoordeeld?
zondag 27 mei 2007 om 12:42
Dát is de hamvraag, Shining, precies wat ik ook wil weten.
Mormeltje,
Heb je ook gezien dat die mensen hun baan en alles wat ze bezaten kwijt zijn omdat ze hun kind zes jaar lang gezocht hebben? Dat de armoede dus een GEVOLG is van het stelen van hun kind?
Bovendien, India wordt hier steeds afgeschilderd als ontwikkelingsland, terwijl het een van de meest booming economieën ter wereld is op dit moment. Qua kennisniveau overstijgt India Nederland by far, en staat het hoger op de wereldranglijst van kenniseconomieën. De verwachting is dat dat in de komende decennia alleen maar zal toenemen.
Het is dus gewoon een onwaarheid om te stellen dat een kind dat in India opgroeit per definitie minder kansen heeft dan een kind dat in Nederland opgroeit.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 12:45
We weten inderdaad niet hoe de ouders in India leven. Wat ik wel weet is dat het in India mogelijk is behoorlijk luxe te leven.
Kinderen zijn flexibel. De kindjes van de ambassadeur, of de Shell-kindjes die hebben ook niet allemaal psychische problemen gekregen omdat ze vaak verhuisd zijn naar verschillende landen met verschillende culturen.
Wel denk ik dat je niet het kind op 't vliegtuig kan zetten en zeggen 'zoek 't maar uit'. Wellicht kunnen de ouders eerst hier een tijdje komen, kunnen ouders en kind elkaar leren kennen, kan 't kind de taal leren, kunnen de adoptieouders een tijd meegaan naar India, etc. etc. etc.
Xaloy, jij zegt dat je denkt dat je het hier beter hebt dan wanneer je bij je biologische ouders was gebleven. Ik wil je niet beledigen oid en vin 't altijd erg lastig om over persoonlijke situaties te spreken waar ik niets van weet, maar denk je niet dat het een belangrijk verschil is dat jouw biologische ouders je afgestaan hebben ter adoptie, en dus waarschijnlijk zelf ook de overtuiging hadden niet goed (genoeg) voor je te kunnen zorgen, of dat je elders beter af zou zijn, en dat deze biologische ouders dat helemaal niet wilden. Die gingen er vanuit dat ze hun kind zélf een goed leven zouden kunnen bieden, die hebben 'm niet opgegeven ter adoptie. Dat lijkt mij in elk geval een belangrijk verschil.
Ik vind 't daarnaast onzin te denken dat elk kind dat niet in Europa, VS, Australie of Japan opgroeit een slechter leven heeft dan de kindjes die wel dat voorrecht hebben. (algemeen bedoeld)
zondag 27 mei 2007 om 12:46
Daar ben ik oprecht blij om, Xaloy. Maar feit blijft dat kind niet is afgestaan voor adoptie, maar gestolen is en verhandeld. Lijkt me een zeer essentieel verschil.
En daarnaast, het feit dat kinderen van negen jaar geadopteerd mogen worden om een beter leven te krijgen, haalt ELK argument dat je een kind van negen niet uit de vertrouwde cultuur zou mogen rukken genadeloos onderuit.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 12:49
Mormeltje, ik heb het idee dat er in deze discussie mensen zijn die meteen denken 'he wat fijn, wat een wonder, kan 't kind terug!' en die vervolgens de mitsen en maren zien. Want ikzelf en ik denk de anderen die in principe vinden dat 't kind naar de biologische ouders moet zien echt wel de haken en ogen hiervan in. Maar wanneer je als uitgangspunt hebt 'natuurlijk, vanzelfsprekend, gaat 't kind terug naar zijn biologische ouders', sta je er anders in dan mensen waarvan ik 't idee heb dat zij meteen denken 'no way dat 't kind teruggaat naar India!'. Dat is gewoon een andere insteek.
Verder met Shining eens, biologische ouders hebben rechten.
zondag 27 mei 2007 om 12:51
Malta, ik ga ook van het belang van de biologische ouders uit en niet alleen van het belang van het kind.
Dat het hier een compleet andere wereld is dan in India weet ik, dat het hier luxer is in het algemeen dan in India weet ik ook, maar dan is de grote vraag, wat is belangrijker, het luxe Nederland, één van de rijkste landen ter wereld, of India waar sommige mensne straatarm zijn, maar waar het jongetje wél bij zijn biologische ouders opgroeit,in zijn eigen land.
Daarnaast, stel dat ik alleen zou kijken wat goed is voor het jongetje, dan nog ben ik geneigd te denken dat elk kind liever bij zijn biologische ouders opgroeit. ( Uiteraard alleen als de ouders voor het kind kunnen zorgen, liefdevol zijn e.d.).
Dat het hier een compleet andere wereld is dan in India weet ik, dat het hier luxer is in het algemeen dan in India weet ik ook, maar dan is de grote vraag, wat is belangrijker, het luxe Nederland, één van de rijkste landen ter wereld, of India waar sommige mensne straatarm zijn, maar waar het jongetje wél bij zijn biologische ouders opgroeit,in zijn eigen land.
Daarnaast, stel dat ik alleen zou kijken wat goed is voor het jongetje, dan nog ben ik geneigd te denken dat elk kind liever bij zijn biologische ouders opgroeit. ( Uiteraard alleen als de ouders voor het kind kunnen zorgen, liefdevol zijn e.d.).
zondag 27 mei 2007 om 12:55
Ik kan alleen maar mijn persoonlijke two cents in deze discussie inbrengen.
Ik heb twee kinderen die in Nigeria wonen, de vader is een half jaar na hun emigratie overleden. Familie heeft ze niet terug laten komen toen, nu 3,5 jaar geleden.
Kan me niet voorstellen dat ik mijn kinderen er een plezier mee doe om ze te ontwortelen, iets wat ze al drie keer eerder in hun leven is overkomen -weg bij mij, emigratie, overlijden van hun vader-. Dus ze blijven daar en wanneer ze zelf aan -kunnen- geven dat ze terug willen keren kunnen ze wat mij betreft terugkeren, graag zelfs.
Maar wat voor keuze ik of anderen ook zouden maken, die schade die ís er al bij ze, alleen de toekomst kan uitwijzen of ze wel of niet veilig genoeg gehecht zijn.
Verder ben ik het met FV eens dat ik me niet kan voorstellen dat ik níet zou meewerken aan DNA onderzoek, zou zelf ook zeker willen weten dat mijn kind wel of niet een gestolen kind is. En samenwerking met de biologische ouders lijkt me niet meer dan logisch. Wat gezien de implicaties van afreizen naar India verdomd moeilijk zal zijn. Mochten mijn kinderen hier in NL verschijnen dan werk ik niks meer samen met hun familie, dan mogen alleen zíj beslissen over hun nabije toekomst. Denk dat adoptiefouders en kind die zekerheid niet hebben als ze naar India afreizen.
Ik heb twee kinderen die in Nigeria wonen, de vader is een half jaar na hun emigratie overleden. Familie heeft ze niet terug laten komen toen, nu 3,5 jaar geleden.
Kan me niet voorstellen dat ik mijn kinderen er een plezier mee doe om ze te ontwortelen, iets wat ze al drie keer eerder in hun leven is overkomen -weg bij mij, emigratie, overlijden van hun vader-. Dus ze blijven daar en wanneer ze zelf aan -kunnen- geven dat ze terug willen keren kunnen ze wat mij betreft terugkeren, graag zelfs.
Maar wat voor keuze ik of anderen ook zouden maken, die schade die ís er al bij ze, alleen de toekomst kan uitwijzen of ze wel of niet veilig genoeg gehecht zijn.
Verder ben ik het met FV eens dat ik me niet kan voorstellen dat ik níet zou meewerken aan DNA onderzoek, zou zelf ook zeker willen weten dat mijn kind wel of niet een gestolen kind is. En samenwerking met de biologische ouders lijkt me niet meer dan logisch. Wat gezien de implicaties van afreizen naar India verdomd moeilijk zal zijn. Mochten mijn kinderen hier in NL verschijnen dan werk ik niks meer samen met hun familie, dan mogen alleen zíj beslissen over hun nabije toekomst. Denk dat adoptiefouders en kind die zekerheid niet hebben als ze naar India afreizen.
zondag 27 mei 2007 om 12:57
Mijn broer gaat trouwen met een Indiase, en haar hele familie is stinkend rijk. Zowel de familie in India zelf als de familie in Engeland. Allemaal top universiteiten gedaan, etcetera. Mijn schoonzusje vindt Nederland over het algemeen nogal "vulgar" en "uncivilised". Ongelogen.
Dus het hangt er nogal vanaf met welk India je je identificeert, imo. En wat ik nu ook bedenk, we doen allemaal alsof dat Nederlandse gezin een toonbeeld van Hollandsch Welvaren is, maar wie zegt niet dat het een achterlijk gezin in Staphorst is? Of asos uit de Schilderswijk? Of Wilders-stemmers? :P
Dus het hangt er nogal vanaf met welk India je je identificeert, imo. En wat ik nu ook bedenk, we doen allemaal alsof dat Nederlandse gezin een toonbeeld van Hollandsch Welvaren is, maar wie zegt niet dat het een achterlijk gezin in Staphorst is? Of asos uit de Schilderswijk? Of Wilders-stemmers? :P
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 13:03
Nu ga je weer alleen in op materiële aspecten en ga je voorbij aan het feit dat het kind hier zijn leven heeft, met mensen die van hem houden, van wie hij houdt. Ik vind het ook te kort door de bocht als je stelt dat ieder kind liever bij zijn biologische ouders opgroeit. Ik denk dat ieder kind liever bij de ouders is die hij of zij kent, bij wie ze zijn opgegroeid en die van hem houden en verzorgen. Wat moet je als kind nou met wildvreemden die zeggen je biologische ouders te zijn? Ja, leren kennen, graag zelfs, maar er meteen bij gaan wonen? Denk je nou echt dat je daar zo'n kind gelukkig mee maakt?
De vergelijking met kinderen die met hun ouders over de wereld reizen omdat pa (of ma) bij een multinational werkt, raakt ook kant noch wal. Immers, de ouders met wie zo'n kind reist vormen voor het kind een stabiele en continue factor, en dat mist het volkomen als het van het ene ouderpaar in het ene land naar het andere ouder paar in een ander land wordt gestuurd.
zondag 27 mei 2007 om 13:05
Dat ben ik met je eens, Mormeltje. Ik zei eerder in de discussie al: een gepaste schadevergoeding van de staat der nederlanden lijkt me sowieso het minste, en daarbovenop een alimentatie van de adoptie ouders. Dat moet de mensen die beweren dat adoptie primair bedoeld is om een kind een beter leven te geven en niets te maken heeft met "hebben" toch als muziek in de oren klinken, of niet?
Kind bij zijn eigen papa en mamma, een beter leven voor het hele gezin dankzij een financiele injectie, win-win situatie lijkt me.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 13:07
Malta, allereerst heb ik die vergerlijking van de kinderen die de hele wereld over reizen niet gemaakt, maar goed. Ik ben het er wel mee eens. Kinderen kunnen zich over het algemeen goed aanpassen.Dus dan kunnen ze zich zeéker anapassen aan de biologische ouders.
Het argument dat kinderen uit hun vertrouwde omgeving worden gehaald en zich dus niet kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie, gaat voor mij dan ook niet op.
Daarnaast heb ik gezegd dat ik geneigd ben te denken dat kinderen liever bij hun biologische ouders opgroeien MITS deze goed voor hun zorgen.
Mamzelle, heb jij het gevoel dat jouw kinderen het goed hebben in Afrika?
Het argument dat kinderen uit hun vertrouwde omgeving worden gehaald en zich dus niet kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie, gaat voor mij dan ook niet op.
Daarnaast heb ik gezegd dat ik geneigd ben te denken dat kinderen liever bij hun biologische ouders opgroeien MITS deze goed voor hun zorgen.
Mamzelle, heb jij het gevoel dat jouw kinderen het goed hebben in Afrika?
zondag 27 mei 2007 om 13:08
Malta,
Nogmaals: je kunt de ouders en het kind helemaal niet aanrekenen dat zij wildvreemden voor elkaar zijn, dat is hen namelijk door een misdaad OVERKOMEN. Beetje vreemd om vervolgens voor straf die situatie in stand te willen houden. Ja doei, hadden die mensen hun kind maar moeten kennen, nu is het te laat hoor.
Nogmaals: je kunt de ouders en het kind helemaal niet aanrekenen dat zij wildvreemden voor elkaar zijn, dat is hen namelijk door een misdaad OVERKOMEN. Beetje vreemd om vervolgens voor straf die situatie in stand te willen houden. Ja doei, hadden die mensen hun kind maar moeten kennen, nu is het te laat hoor.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 13:11
Daarom heb ik vandaag al een paar keer, en gister al een keer of twintig gezegd, dat de ouders in Nederland bv. mee kunnen gaan naar India de eerste tijd. Dat de ouders uit India eerst een tijd in Nederland kunnen komen zodat ze elkaar leren kennen. Dat het jongetje de taal kan leren die zijn ouders spreken, zijn broertje kan leren kennen. etc. etc. etc. Maar daar had je zeker voor 't gemak even overheen gelezen?
zondag 27 mei 2007 om 13:12
Stel je voor, je raakt door een ongeluk in coma. Vervolgens kom je als door een wonder weer bij, maar je kinderen moeten helaas wel weer aan je wennen, die waren immers nog babies toen jij in coma raakte. Vervolgens zegt degene die terwijl jij in coma lag je kinderen onder zijn hoede had: ja doei, nu mag je ze ook niet leren kennen hoor, had je maar niet in coma moeten raken.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 13:13
Je vergeet één 'ding': het kind zelf. Tegen de tijd dat het geacclimatiseerd is, geaccepteerd heeft dat hij terug is bij zijn biologische ouders, de taal geleerd heeft en er onderwijs in kan volgen en zo meer is hij onderhand meerderjarig en in staat zelf voor zijn levensonderhoud te zorgen. Ik zou het zelf anders oplossen, nl. de ouders financiële ondersteuning geven om hun leven weer op te bouwen en hen tot het kind 18 is in staat stellen zonder beperkingen heen en weer te reizen om het kind te bezoeken, en zo ook voor het kind, om vaak naar de ouders en India te kunnen gaan. Er is onmiskenbaar een fout gemaakt in het verleden, maar die herstel je niet zo maar door het kind terug te plaatsen. Of geef het kind de keuze als het de leeftijd van 12 jaar bereikt heeft, dat is geloof ik ook de leeftijd waarop een kind zelf mag kiezen als ouders gaan scheiden en is dus een leeftijd waarop men inschat dat een kind zelf een weloverwogen keuze kan maken.
zondag 27 mei 2007 om 13:15
Ik denk dat mijn kinderen het naar omstandigheden goed hebben daar, ja. Ook in materiele zin.
Het is wel makkelijker om te zeggen dat ze daar kunnen blijven als ze daar zijn door ongelukkige samenloop van omstandigheden, dan als ze daar zijn door een misdrijf.
Voor de ouders van Rahul zullen de adoptiefouders hoe dan ook mensen zijn die de ontvoering hebben gefacilieerd, gewoon door adoptief ouders te zijn, een kind van een ander te wíllen.
Het is wel makkelijker om te zeggen dat ze daar kunnen blijven als ze daar zijn door ongelukkige samenloop van omstandigheden, dan als ze daar zijn door een misdrijf.
Voor de ouders van Rahul zullen de adoptiefouders hoe dan ook mensen zijn die de ontvoering hebben gefacilieerd, gewoon door adoptief ouders te zijn, een kind van een ander te wíllen.
zondag 27 mei 2007 om 13:17
Helemaal eens met Malta. En nu stop ik er echt mee, ik lees hier dingen waar ik woedend van word.
En ik ga mezelf alleen maar herhalen, ik steek er geen energie meer in.
Zelden zulke domme postings en achterlijke vergelijkingen en aannames gelezen in een discussie hier door mensen die anders wél rationeel kunnen nadenken.
En ik ga mezelf alleen maar herhalen, ik steek er geen energie meer in.
Zelden zulke domme postings en achterlijke vergelijkingen en aannames gelezen in een discussie hier door mensen die anders wél rationeel kunnen nadenken.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.