India eist gestolen adoptiekind terug

quote: fashionvictim reageerde





Nee, natuurlijk denk ik niet "hij is toch al de weg kwijt, dus hij komt er wel weer bovenop". Wat ik wel denk is het volgende: hoe langer dit kind bij zijn adoptie ouders blijft, hoe moeilijker het zal worden om de band met zijn biologische ouders te herstellen. Iemand anders haalde Spoorloos aan, dat je daarin vaak ziet dat de band nooit van de grond komt, en ik denk dat dat als je een kind NIET terug laat gaan het meest waarschijnlijke scenario is. Over 10 jaar zijn zijn ouders inderdaad wildvreemden en die tijd krijgen zowel hij als zijn ouders nooit meer terug. Zijn bio ouders zijn nu al wildvreemden voor hem. De einige ouders die hij kent zijn zijn adoptieouders. Je laat je kind toch niet meegaan met voor hem vreemde, en zegt dan: schat, t is beter zo, get used to it, als we t nu niet doen dan went t nooit dus ga maar naar India. Er kan ook een gulden midddenweg bewandeld worden. Laat de bio ouders om de zoveel tijd een langere tijd naar nederland komen om zoon te laten wennen aan hen.Laat het kind als hij daar oud genoeg voor is dan zelf beslissen wat hij wil.





In allerlei verschillende verdragen enzo over kinderrechten en in verdragen over kinderontvoeringen wordt "cultuur ontnemen" ook als een inhumane and cruel act of child abuse gezien. Ik ben het met die visie eens, en vind daarom dat de adoptie ouders voor langere tijd met het kind in India zouden moeten gaan wonen. Laat hem daar maar kennis maken met zijn cultuur, in plaats van zijn ouders hier als bezoekers heen te halen en hem dus het recht op een wezenlijke culturele identiteit te ontnemen.



Daarnaast vind ik het ook gewoon niet meer dan fatsoenlijk om die mensen niet nog meer schade te berokkenen dan ze al hebben, ze zijn al alles kwijt omdat hun kind gestolen werd, dan moeten ze ook nog eens dat laatste beetje wat ze hebben opgeven om bij de godsgratie hun eigen kind te mogen zien? Dat vind ik bijna beestachtig, zo inhumaan.



Ik ben ervan overtuigd dat er schade zal zijn, sterker nog, ik vind dat er al schade is. Schade die in de eerste plaats het kind is aangedaan, en niet zijn ouders, dat komt voor mij pas daarna. Jij hebt zelf een dreumes, toch? Stel je eens voor wat er met jouw kind gebeurt als het vannacht bij jou wordt weggejat. Dan heb ik het dus totaal niet over de schade bij jou, nee, puur over de schade bij jouw kind. Bij mijn eigen zoon heeft het ruim een half jaar geduurd voordat de zichtbare schade die hij had toen mijn moeder overleed weer wat was bijgetrokken, en hij was veel jonger en was bovendien niet zijn moeder kwijt, maar zijn tweede verzorger. Ja die schade is er. Helemaal mee eens. En laten we dan nog eens die scahde herhalen door t m nog een keer aan te doen, alleen is hij nu bij zijn volle verstand. Kan ie nog een keer weggerukt worden uit zn omgeving.



Tja, hier blijven we nu eenmaal van mening over verschillen, want ik vind hem naar India meenemen en hem dáár laten wennen aan zijn ouders en zijn cultuur- samen met zijn adoptieouder som dat in goede banen te leiden dus- helemaal niet hem wegrukken, maar hem juist iets terug geven en iets toevoegen aan zijn leven. Hoe kan je eigen ouders, je eigen cultuur, je eigen land en je eigen familie leren kennen nu "wegrukken" zijn? Voor de tigste keer: ik zeg toch nergens en heb ook nooit gezegd dat zijn adoptie ouders niet meemogen of dat hij met slechts een tasje en een playstation op het vliegtuig gedumpt moet worden?

De insteek zou moeten zijn dit kind zijn van hem gestolen identiteit te herstellen. En bij een identiteit hoort een cultuur.



Ik vind dat aan die schade volledig wordt voorbijgegaan, terwijl er wel de mogelijkheid is om die enigszins te beperken en in te dammen.



Geen enkel kind kan een ouder-kind band opbouwen met iemand die hij twee keer per jaar ziet. Ik heb hier uit eerste hand ervaring met een ontvoering van de ene ouder, en de Centrale Autoriteit, de instantie die hier overgaat, noemt parental alienation een cruel and inhumane act against the rights of the child. En zij zijn van mening dat twee keer per jaar in de vakantie een bezoekje géén ouder-kind relatie is. Ben ik met je eens, maar het hoeft ook niet twee keer per jaar te zijn, dat kan best veel vaker



Wederom: dan ga je voorbij aan de cultuur die óók bij je identiteit hoort.



Dus wat mij betreft is deze situatie laten voortduren geen optie. Hoe langer het duurt, hoe groter en onherroepelijker de schade aan het kind.



De argumenten dat je een kind niet al zijn zekerheden kunt ontnemen vind ik niet valide, want zoals ik nu al 300 keer heb gezegd: in andere gevallen, waarbij geen sprake is van een ontvoering, vinden we met zijn allen dat kinderen dusdanig flexibel zijn dat ze daar wel overheen komen. Dat vind ik helemaal niet, ik neem aan dat je refereert aan adoptie?dit kind is al 9 jaar, en is zich bewust van alles. Toen hij als dreumes naar nederland werd gehaald was dat een heel ander verhaal. Dat kan je toch in de verste verte niet serieus met elkaar vergelijken met de adoptie van een dreumes die in een andere wereld wordt geplaatst?



Ik vind dat primair gezorgd moet worden dat de band met de biologische ouders opgebouwd kan worden. Dat zijn ouder sniet langer wildvreemden zijn, maar daadwerkelijk zijn ouders. Dat kan alleen als de adoptieouders een stap achteruit doen en niet aan het kind gaan trekken. Vrijwel iedereen in deze discussie vindt dat goede ouders in het belang van hun kinderen als het nodig is hun eigen verlangens en gevoelens opzij moeten zetten, welnu, ik zou zeggen: begin daar als adoptie ouders dan maar mee. Die hébben immers de band, terwijl de biologische ouders die nog from scratch zullen moeten opbouwen. Zij heben volgens jullie toch alleen het beste met hun kind voor? Als dat echt zo is, dan gunnen zij hun kind een band met zijn echte ouders. En hoe een ouder-kind band eruit ziet, daar is de Centrale Autoriteit heel duidelijk in. Die band níet faciliteren is volgens hen en volgens bijv. Unicef inhumane and cruel.



Ik zie dus geen enkele andere optie dan totdat de band met de echte ouders hersteld is, de rol op zich te nemen die iedereen altijd maar verwacht van ouders wiens kind van hen gestolen is: genoegen nemen met webcammen, emailen, bellen en vakanties.

FV je kan me niet wijsmaken dat jij je kind meegeeft aan de eerste de beste die voorbijkomt. en dan in de trant van wen dr maar aan,d as beter. En dan neem ik even het vooorbeeld wat hier werd geschetst, dat je zoon bij de geboorte verwisseld is. Geef je je zoon mee dan die wildvreemdem onder je eigen mom van alles hierboven? 



Nou, ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik als ik deze adoptieouders was al lang in India gewoond zou hebben en alles wat er in mijn macht ligt zou doen om mijn kind terug te geven wat hem rechtmatig toebehoort. Ik heb deze situatie nu zelf aan de hand omdat ik verliefd ben op iemand wiens kinderen ontvoerd zijn door hun moeder en hoewel justitie nog steeds van mening is dat de kinderen gewoon terug moeten naar Nederland ben ik van mening dat deze kinderen ook niet hun moeder afgenomen kan worden, noch de rest van hun familie, noch hun niet-Nederlandse cultuur. Dat wil dus zeggen dat als ik met deze man een toekomst op ga bouwen, ik ervan uitga dat wij samen naar een ander land zullen moeten emigreren om de schade voor zijn kinderen zoveel mogelijk te beperken. De moeder heeft door de ontvoering al haar rechten - ook juridisch- verspeeld, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de kinderen haar niet meer nodig hebben, haar niet meer willen zien of niet evenveel recht hebben op een Nederlandse identiteit als op de buitenlandse. De enige manier om dat te waarborgen is door de kinderen terug te geven aan de vader, zodat hij vervolgens alle aanpassingen in ZIJN leven kan maken om daar op toe te zien, door bijvoorbeeld te emigreren.  



Ik vind dat de adoptie ouders in deze kwestie er ook zo over zouden moeten denken. Dat zij wellicht door onwetendheid ( die ik zeer betwijfel, ik heb het idee dat het kop in het zand gedrag was) ook slachtoffer zijn van de situatie, ontslaat hen niet van de verantwoordelijkheid om die schade zoveel mogelijk ongedaan te maken. Samen met het kind gaan werken aan zijn identiteitsvorming en band met zijn ouders lijkt mij vereist.

 



Als dat voor de bestolen ouder genoeg moet zijn en een ouder-kind band dan zogenaamd niet in de weg staat, dan staat het dat voor de ouders die het kind onrechtmatig hebben toch ook niet?

quote: sunlight reageerde



Dat vind ik helemaal niet, ik neem aan dat je refereert aan adoptie?dit kind is al 9 jaar, en is zich bewust van alles. Toen hij als dreumes naar nederland werd gehaald was dat een heel ander verhaal. Dat kan je toch in de verste verte niet serieus met elkaar vergelijken met de adoptie van een dreumes die in een andere wereld wordt geplaatst?

Een kind van negen uit India kan nog wel geadopteerd worden door Nederlandse ouders, anders.

quote: Margaretha2 reageerde





quote: sunlight reageerde





Een kind van negen uit India kan nog wel geadopteerd worden door Nederlandse ouders, anders.

Daar gaat het hier niet om.het gaat er hier toch om dat er een verschil zit tussen een dreumes naar een ander land verschepen of een kind van 9 jaar. Dat kan je niet met elkaar vergelijken.





Oh ging 't daar om. Ik dacht namelijk dat het er om ging dat je het een kind van negen niet aan kan doen naar India te verhuizen (om naar zijn biologische ouders terug te gaan). Ik plaatste daar tegenover dat wij het wel okee vinden om het een kind van negen aan te doen naar Nederland te verhuizen (om bij zijn adoptieouders te gaan wonen).



Dat 't op jongere leeftij makkelijker is te verhuizen, misschien wel. Aan de andere kant is een trauma voor kinderen die op jongere leeftijd een stabiel gezinsleven hebben gehad (en veiligheid gekend hebben) minder ingrijpend dan een trauma op die jonge leeftijd waardoor een stabiel gezinsleven niet kan.

Nee daar ging t dus niet om.

En natuurlijk is een trauma een trauma, ongeacht uit welk soort omgeving je komt, en dat is altijd ingrijpend. Maar dan nog kan je, om je vergelijking door te trekken: een kind wat met 9 jaar nu een veilig en stabiel leven heeft, niet vergelijken met een kansarm kind wat in een weeshuis onder erbarmelijke omstandigheden opgroeit, of wel?

Als het belang van het kind voorop staat tenminste niet.

Een kind heeft t meeste baat bij liefde en een dak boven zijn hoofd. En een kind wat liefde krijgt en een dak boven zijn hoofd heeft in een derdewereldland moet lekker daar blijven want het is niet in het belang van het kind om het dan in een westerse wereld te plaatsen. Maar als een kind onder erbarmelijke omstandigheden leeft, en vanwege geen geld zonder liefde in een weeshuis opgroeit, dan is het uiteindelijk wel in het belang van het kind dat het liefde krijgt en een veilig thuis. En als dat in een westers land is, dan is dat zo. Dat neemt niet weg dat dat traumatisch is voor het kind.

In sommige delen zijn de weeshuizen gesubsidieerd en kunnen kindjes daar heel gelukkig zijn. Maar je ziet ze in verschillende docu's ook wel vervuild, en stinkend verwaarloosd over de grond kruipen in een vochtige tochtige betonnen ruimte, zonder enige vorm van liefde of noodzakelijke voorzieningen. En dan heiligt wat mij betreft het doel de middelen. Ook als een kind al 9 is.

quote: fashionvictim reageerde





Overigens was ik zeker niet de eerste en ook al niet de enige die het vermoeden van Westers superioriteitsdenken aka white supremacy uitsprak. Ach, het maakt toch voor de discussie niet uit wie de eerste was of de enige? feit lijkt me dat als jij dat verkondigt dat je erachter staat. En ik vind t werkelijk waanzin dat je die termen erbij haalt. Je beticht mij, en anderen van racisme, en dat vind ik nogal wat! Maar hoezeer je ingaat op alle onderdelen van postings, de kritiek die op je beschuldiging van racisme komt, daar ga je niet op in. Dat vind ik jammer, het zou je sieren als je daar op in zou gaan namelijk. Dan schreeuw je niet alleen, maar dan leidt t misschien ook nog ergens toe.

Nu niet.

quote: Zelide reageerde





quote: fashionvictim reageerde





quote: Zelide reageerde





quote: fashionvictim reageerde



Malta,



Het lijkt mij nog altijd dat de BIOLOGISCHE ouders degene moeten zijn die bepalen hoe dit traject zou moeten verlopen. Het is HUN kind. Misschien vinden zij het wel een veel betere oplossing als dat andere gezin heen en weer gaat reizen, dat kan toch net zo prima? Waarom zouden ouders wiens kind gestolen is vervolgens lijdzaam moeten toezien hoe ze buitenspel worden gezet? Hadden ze maar niet zo dom moeten zijn om hun kind te laten jatten, ofzo? Een kind is geen bezit. Dat moet wel het uitgangspunt blijven dunkt mij.





Nee, dus al zeker niet het bezit van mensen die het voor 2 x 5000 dollar in India gekocht hebben.



En mijn kind is dan wel mijn bezit niet, toch word ik door zowel de moraal als de wet geacht verantwoordelijk voor hem te zijn. Wat bedoel je nu eigenlijk met 'de moraal' en waarom zou dat niet gelden voor de adoptiefouders? Ik vind deze term in deze context je argument op een oneigenlijke manier kracht bij zetten omdat 'de moraal' aan iedereen toebehoort.



Sorry, ik snap niet wat hier staat. Mijn antwoord was dat ik niet alleen juridisch, maar ook moreel verplicht ben om op te treden als "de eigenaar" van mijn zoon. Dat is inherent aan ouder zijn, ik heb een zorgplicht en ik ben juridisch verantwoordelijk. Bovendien is ouderschap iets wat mij ontnomen kan worden als ik niet goed genoeg aan mijn plichten voldoe. De opmerking "een kind is geen bezit" vind ik dus nogal een holle frase die eigenlijk nergens op slaat.





Maar buiten dat, dat jij een kind hebt gebaard, of dat jij een kind hebt geadopteerd impliceert nog niet dat de belangen die jij daarbij hebt voorop moeten staan. Het mag dus niet doorslaggevend zijn in wat er vervolgens moet gebeuren. Het kind zélf staat voorop en is niet een soortement van eigendom (óók niet wanneer je het gebaard hebt) waaruit automatisch voortvloeit dat er dan naar hartelust mee geschoven kan worden.



Hier ben ik het niet mee eens. De juridische en morele verplichting die ik heb hebben wel degelijk tot gevolg dat ook mijn belangen gediend moeten zijn. En heeft ook tot gevolg dat ik mijn belang mág laten prevaleren boven dat van het kind. Cru gezegd mag ik mijn kind verkloten zoals het mij uitkomt, zolang ik daarbij de wet maar niet overtreed. Er is namelijk niemand anders dan ik die geacht wordt de verantwoordelijkheid voor mijn kind te hebben en zolang ik er niemand mee lastig val of de maatschappij er niet mee schaad zal het diezelfde maatschappij worst wezen wat ik uitvoer met mijn eigen kind.



Je hebt een zorgplicht, niet een zorgrecht. Dus hoe schrijnend het ook is wanneer dit gebeurd, het betekent niet dat het belang van de (adoptief)ouders voorop dienen te staan, dat zou namelijk toch de wereld op z'n kop zijn? Let wel, ik heb mijn positie nog helemaal niet bepaald over waar het kind het beste af is, ik sta er te ver vanaf (ook professioneel) om daar een adequaat oordeel over te kunnen vellen. Waar het mij om gaat, is dat het kind niet in het bezit van wie dan ook is, want wanneer dat zo is dan kun je net zo goed alle rechten van het kind opzij schuiven en enkel nog kijken naar de rechten van de ouders. Eerst dus het belang van het kind, de belangen van de beide ouders zijn in mijn optiek (nogmaals hoe schrijnend ook) toch van ondergeschikt belang in deze.



en hier ga jij ervanuit dat ik redeneer vanuit het belang van de ouders, terwijl ik toch echt al de hele discussie aangeef dat mijn mening is dat het belang van het KIND is dat het recht heeft op zijn ouders, op zijn identiteit en zijn cultuur. En dat het KIND recht heeft op genoegdoening van de misdaad die jegens HEM gepleegd is. Daarnaast, dus niet DAARBOVEN, vind ik dat de biologische ouders in deze een groter slachtoffer zijn, hun kind is immers gestolen. De adoptie ouders zouden nu een ander kind hun zoon noemen als dit kind niet gejat was, want dan zou dit kind niet in dat weeshuis zijn geweest en hadden ze daar dus een ander kind uitgezocht. Terwijl de biologische moeder nooit een ander kind gebaard zou hebben dan dit kind.





Buiten dit alles moeten ook de verdere consequenties worden meegewogen in dit verhaal, het staat simpelweg niet op zichzelf, dat kan ook niet want de uitkomst hiervan heeft gevolgtrekkingen voor elk ander adoptiegerelateerd vraagstuk en zaken die betrekking hebben op mensenhandel.



Des te vreemder dat de algemene consensus lijkt te zijn dat we in deze zaak vooral geen oordeel over kinderhandel mogen hebben en voor het gemak maar moeten vergeten dat dit kind gestolen is. "Jammer dan" en "het zij zo" zijn slechts twee van de vele  opmerkingen die over dat gruwelijke feit gemaakt zijn.





Fashion,



Misschien kun je ook nog even op bovenstaande post reageren?

quote: fashionvictim reageerde





Er is in deze discussie bovendien niemand die me heeft kunnen overtuigen van het feit dat het voor het kind beter is dat de Indiase ouders maar naar Nederland moeten verkassen, ipv dat de Nederlandse ouders naar India verkassen. De enige argumenten die daarvoor keer op keer worden aangehaald is dat Nederland nu eenmaal beter is dan India en dat India een derdewereldland is, wat het niet eens is. Wat is dat anders dan westers superioriteitsdenken dan?



Ik heb het waarschijnlijk over het hoofd gezien hoor, maar precies gebeurt dat? Er wordt wellicht wel gesteld dat het kind hier beter af zou zijn, maar dat heeft alles te maken met het niet willen onthechten en met een continuiteitsverhaal, en volgens mij niets met de vraag welk land beter is pur sang. Lijkt me ook onmogelijk om daar een gedegen oordeel over te kunnen geven, niet?