Actueel
alle pijlers
India eist gestolen adoptiekind terug
zaterdag 26 mei 2007 om 11:59
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.
Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.
Rapporten
Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.
Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.
De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.
(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 19:20
Sunlight FV heeft hier al opgeantwoord en ik sluit mij daar bij aan. Dat het doel de middelen heiligt, dat snap ik, ik vind echter dat het doel (hereniging met echte ouders) nu ook de middelen heiligt!!! Dat is voor mij het hele eiereneten. Het trauma wat het kind oploopt is blijkbaar zodanig dat het niet onoverkomelijk is (anders zou 't niet van India naar Nederland mogen verhuizen), dus waarom is het trauma opeens nu wél onoverkomelijk?!
Daarnaast wil ik nog even terugkomen op jouw opmerking dat jij vindt dat twee keer per jaar op vakantie te weinig is, dat dat ook vaker kan, nou dat kan dus niet als je uit India komt (www.ind.nl)
Dhelia, wat betreft 't white supremacy argument, tja, dat had van mij ook niet in de discussie gehoeven aangezien het weer zo'n hele beerput an sich opentrekt, en het ook zónder die white supremacy wel duidelijk is (voor mij) dat 't kind bij de bio ouders hoort, en ik daar genoeg argumenten voor kan kiezen. Iedereen voelt zich natuurlijk beledigd wanneer er gesproken wordt over etnocentrisch denken, maar iedereen doet 't natuurlijk (ook FV en ik bv.). Ik kan wel denken en mij dan realiseren dat dat misschien voor anderen niet zo hoeft te gelden of cultureel bepaald zou kunnen zijn, maar ik denk in eerste instantie wel zo. Zonder kader kan je namelijk helemaal niet redeneren
. Ons kader is natuurlijk vooral gevormd door Nederland, en onze cultuur en daarnaast onze ervaringen die af kunnen wijken van deze standaard. Als je gereisd hebt, contacten in 't buitenland, gewoond hebt in 't buitenland, contacten hebt in Nederland met immigranten, er zelf uitziet als een allochtoon, etc. dan vormt dat je denkkader ook natuurlijk. Wat betreft white supremacy is dat iets wat vrijwel altijd onbewust gebeurt. Zelfs wanneer er goede bedoelingen achtersteken. Een prachtige vind ik zelf altijd 'wij moeten hen leren vissen'. Wie die hen zijn? Iedereen in de 'derde wereld'. Dat hier het feit dat India de derde wereld zou zijn (ik gebruik de term maar even maar eigenlijk is hij natuurlijk sinds de val van de SU niet meer correct, maar soit) een argument is om 'm hier te houden, valt denk ik wel onder een soort superioriteitsgevoel. (echt offtopic maar laatst las ik in de krant van een Poolse schoonheidsspecialiste die minstens vier keer per jaar terugreisde naar Polen om daar de nieuwste technieken te leren, want Polen lag echt vér voor op Nederland wat dat betreft. Ik betrapte mijzelf erop dat ik (en ik denk dat ik daar niet zo alleen in ben) er vanuit ga dat landen als Polen en de rest van de wereld buiten west-Europa, Japan, VS en Australië zeker achter zouden moeten liggen. Toen ik in Guatemala naar de tandarts ging was ik bv. echt bang, wie weet wat voor beul met nijptang daar staat) Ik wil niet vervallen in bullshit als 'ik doe 't met een neger dus ben zeker geen racist', maar ik durf toch wel met hand op het hart te stellen dat ik absoluut niet racistisch denk, noch discrimineer. En toch betrap ik mij soms op dit soort aannames, waarvan ik dan nu ik volwassen ben zelf denk 'Margaretha! wat 'n ononderbouwde aanname!', en die toch érgens vandaan moeten komen (cultureel gevoed denk ik dus).
zondag 27 mei 2007 om 19:23
Marg,
Uit een artikel van Karin Spank over wet en ouderschap heb ik deze passage even voor je geknipt:
Van wie een kind nu wettelijk is bezorgt rechters derhalve hoofdbrekens en juristen volle werkdagen: is dat de donor van het zaad of de eicel, degene die de zwangerschap draagt, of zijn het degenen die het kind opvoeden? De wet bevoordeelt momenteel genetisch en biologisch ouderschap en tilt zwaarder aan moeders dan aan vaders.
Reden dat ik ging zoeken is omdat ik het vermoeden heb dat Zelide poep praat als ze zegt dat je een zorgplicht en geen zorgrecht hebt. Maar het definitieve oordeel daarover heb ik nog niet gevonden.
Uit een artikel van Karin Spank over wet en ouderschap heb ik deze passage even voor je geknipt:
Van wie een kind nu wettelijk is bezorgt rechters derhalve hoofdbrekens en juristen volle werkdagen: is dat de donor van het zaad of de eicel, degene die de zwangerschap draagt, of zijn het degenen die het kind opvoeden? De wet bevoordeelt momenteel genetisch en biologisch ouderschap en tilt zwaarder aan moeders dan aan vaders.
Reden dat ik ging zoeken is omdat ik het vermoeden heb dat Zelide poep praat als ze zegt dat je een zorgplicht en geen zorgrecht hebt. Maar het definitieve oordeel daarover heb ik nog niet gevonden.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 19:27
De oplossing die FV voorteld, dat of de bio-ouders naar Nederland komen of de adoptieouders naar India verkassen ( waarbij dat laaste duidelijk haar voorkeur heeft). Is theoretisch een hele goede.<br />Ik vrees echter dat ze practisch niet haalbaar zijn. De Indiase ouders zouden nooit een verblijfsvergunning in nederland krijgen, tenzij een van de ouders inderdaad een economische aanwinst zou zijn en hier werk kan doen dat dermate ingewilkkeld is. Is vader of moeder vooraanstaand wetenschapper of iCT-specialist, dan zoueden ze mss ee kans hebben, maar aangezien ze op straat sliepen toen het kind gestolen was, lijkt me dat zeer onwaarschijnlijk. Daarnaast is het nog maar de vraag of die Indiase ouders daadwerkeijk hun leven in India op zouden willen geven, Zij willen gewoon "hun kind" terug. Ik geloof er geen barst van dat ze dat willen omdat ze het beste met het kind voorhebben, maar gewoon omdat die bloedband zo sterk is.<br /><br />Omgekeerd vraag ik me af of een Nedrelands gezin zich wel zomaar in India zou mogen vestigen, daar gelden vast ook regels mbt immigratie. En ook daar geldt dat ik me afvraag of de adoptie-ouders bereid zouden zijn om alles wat ze hier hebben opgebouwd op te geven voor een kind dat ze hoogstwaarschijnlijk gaan kwijtraken. Ook zij willen het liefst "hun kind" houden. En aangezien zij het kind op een legale manier verkregen hadden, of in ieder geval altijd geloofd hebben dat dat het geval was, zal het wel degelijk voor hun voelen alsof hun ook hun kind wordt afgenomen, als het terugmoet naar de bio-ouders.<br /><br />FV, Ik vind het bewonderenswaardig dat jij bereid bent te emigreren om de kinderen van jouw vriend niet uit hun vertrouwde omgeving te halen, vrees alleen dat je daarin een uitzondering bent en dat betrokkenen ion dit verhaal die optie niet eens hebben overwogen. Beide partijen vinden dat hun kind bij hun gezin in hun land hoort te zijn.<br />In de praktijk gaat er dus waarschijnlijk op neerkomen dat kind wel degelijk of met een knuffel en een koffer op het vliegtuig gezet gaat worden, of dat het slechts een paar weken per jaar zijn biologische ouders gaat zien.
zondag 27 mei 2007 om 19:34
Ik weet dat Yasmijn het zo niet bedoelde, maar ik trek 't even in 't belachelijke om de zaak duidelijk te maken. Want zo is het natuurlijk wel, anders zorg je wel gewoon voor een Nederlands kindje dat opvang nodig heeft. Maar deze ouders willen 'toch een kindje van zichzelf'. Nou, en dan hou je (dus) geen rekening met eventuele biologische ouders en de redenen die zij gehad kunnen hebben om 't kindje op te geven, of dat boeit je gewoon niet (ik persoonlijk snap bv. niet dat je het wel prima vind het kind van een andere moeder mee te nemen, terwijl die moeder best voor haar kind wil zorgen en daar ook toe in staat is, alleen niet genoeg geld heeft. Ik vind dat een verknipte wereld). En dan is het echt erg als de ouders opeens weer in beeld komen, want daarom was je nou nét naar 'de derde wereld' gegaan, om dát te voorkomen. Toch?
Ik denk trouwens niet dat mensen bewust zo hard denken hoor, maar ik geloof wel dat het de achterliggende gedachte is.
zondag 27 mei 2007 om 19:40
Vader had gewoon een baan en ze hadden een eigen huis dat ze zijn kwijtgeraakt door de zoektocht naar 't kind.
Ik neem aan dat er wel een materiele schadevergoeding komt. Wat betreft naar Nederland komen, dat kan denk ik onder 't mom van gezinshereniging. Zeker nu 't zo in de picture staat, dan blijkt veel mogelijk (en er niet meer zo'n regels zijn regels trien de scepter zwaait).
Persoonlijk had ik ook al gedacht dat ik in dit geval misschien wel naar India zou verhuizen als ik de adoptie ouders was, maar ik had 't net gepost want ik dacht dat het té was. Ik ben niet zo honkvast, en mij lijkt het gewoon erg bevredigend 'het juiste' gedaan te hebben in die situatie. Ik had in élk geval al contact opgenomen met de biologische ouders, en ik had ook al lang laten testen of 't kind wel écht hun kind is.
zondag 27 mei 2007 om 19:52
Krengetje,
Zowel de vader als ikzelf vinden dat de consequentie van een internationale relatie waarin je kinderen krijgt nu eenmaal is dat een kind recht heeft op de cultuur van beide ouders, recht heeft op de familie van beide ouders, recht heeft op de liefde van beide ouders en recht heeft op een band met beide ouders. Een band ontwikkel je nu eenmaal niet in een week kerstvakantie en 3 weken grote vakantie. Een band ontwikkel je door samen te leven, samen dingen te delen, samen te zijn.
Ik kan mij erg goed verplaatsen in de moeder in kwestie, overigens. Ik snap dat het voor haar onverteerbaar is dat haar kinderen opgroeien in een cultuur en een land waar zij geen deel meer van wenst uit te maken. Ik snap dat zij haar kinderen bij zich wil houden. Wat ik echter niet snap, is dat zij haar kinderen bewust beschadigt omdat ze bang is hen te verliezen.
En dat snap ik ook niet van deze adoptieouders. Feitelijk verschilt de situatie niet zo gek veel van aan elke kant 1 ouder, hier zijn het aan elke kant 2 ouders die beiden vinden dat zij de ouders zijn. En net als in de situatie waar ik dus getuige van ben, is er aan 1 kant een stel ouders dat het kind al lang bij zich heeft en het dús van de andere ouders vervreemdt.
De kindjes van mijn vriendje spreken nu al geen Nederlands meer, terwijl ze hier geboren, getogen en opgegroeid zijn. In minder dan 1 jaar tijd kun je een kind dus totaal vervreemden van zijn cultuur, van zijn taal, van zijn identiteit. Dat lijkt handig, in dit soort zaken, net zoals het bij adoptie zo lekker handig is dat een jong kind snel zijn culturele identiteit en roots "vergeet". Toch wijzen vrijwel alle onderzoeken uit dat juist dat "vergeten" van de eigen cultuur en identiteit hetgeen is dat kinderen tot ver in hun volwassen leven schade berokkent. En daarom kan ik maar niet begrijpen dat als je zegt van je kind te houden, zoveel dat je er zelfs illegale praktijken voor over hebt, dat je die schade voor het gemak maar wegwuift. Dat snap ik niet van de moeder in kwestie, dat snap ik ook niet van de adoptieouders.
Als een kind ongewenst was in de eigen cultuur, ja, dan neem je die schade op de koop toe en is die schade acceptabeler dan de schade van ongewenst zijn, maar als een kind gewenst, zelfs intens liefgehad, is in de eigen cultuur die nu eenmaal onlosmakelijk bij identiteit hoort, dan snap ik niet dat je dat je kind kunt wíllen ontnemen. Dan geef je je kind gewoon bewust een gat in zijn zijn, omdat het jou beter uitkomt.
Zowel de vader als ikzelf vinden dat de consequentie van een internationale relatie waarin je kinderen krijgt nu eenmaal is dat een kind recht heeft op de cultuur van beide ouders, recht heeft op de familie van beide ouders, recht heeft op de liefde van beide ouders en recht heeft op een band met beide ouders. Een band ontwikkel je nu eenmaal niet in een week kerstvakantie en 3 weken grote vakantie. Een band ontwikkel je door samen te leven, samen dingen te delen, samen te zijn.
Ik kan mij erg goed verplaatsen in de moeder in kwestie, overigens. Ik snap dat het voor haar onverteerbaar is dat haar kinderen opgroeien in een cultuur en een land waar zij geen deel meer van wenst uit te maken. Ik snap dat zij haar kinderen bij zich wil houden. Wat ik echter niet snap, is dat zij haar kinderen bewust beschadigt omdat ze bang is hen te verliezen.
En dat snap ik ook niet van deze adoptieouders. Feitelijk verschilt de situatie niet zo gek veel van aan elke kant 1 ouder, hier zijn het aan elke kant 2 ouders die beiden vinden dat zij de ouders zijn. En net als in de situatie waar ik dus getuige van ben, is er aan 1 kant een stel ouders dat het kind al lang bij zich heeft en het dús van de andere ouders vervreemdt.
De kindjes van mijn vriendje spreken nu al geen Nederlands meer, terwijl ze hier geboren, getogen en opgegroeid zijn. In minder dan 1 jaar tijd kun je een kind dus totaal vervreemden van zijn cultuur, van zijn taal, van zijn identiteit. Dat lijkt handig, in dit soort zaken, net zoals het bij adoptie zo lekker handig is dat een jong kind snel zijn culturele identiteit en roots "vergeet". Toch wijzen vrijwel alle onderzoeken uit dat juist dat "vergeten" van de eigen cultuur en identiteit hetgeen is dat kinderen tot ver in hun volwassen leven schade berokkent. En daarom kan ik maar niet begrijpen dat als je zegt van je kind te houden, zoveel dat je er zelfs illegale praktijken voor over hebt, dat je die schade voor het gemak maar wegwuift. Dat snap ik niet van de moeder in kwestie, dat snap ik ook niet van de adoptieouders.
Als een kind ongewenst was in de eigen cultuur, ja, dan neem je die schade op de koop toe en is die schade acceptabeler dan de schade van ongewenst zijn, maar als een kind gewenst, zelfs intens liefgehad, is in de eigen cultuur die nu eenmaal onlosmakelijk bij identiteit hoort, dan snap ik niet dat je dat je kind kunt wíllen ontnemen. Dan geef je je kind gewoon bewust een gat in zijn zijn, omdat het jou beter uitkomt.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 20:06
<div class="forumquote">Ik weet dat Yasmijn het zo niet bedoelde, maar ik trek 't even in 't belachelijke om de zaak duidelijk te maken. Want zo is het natuurlijk wel, anders zorg je wel gewoon voor een Nederlands kindje dat opvang nodig heeft. Maar deze ouders willen 'toch een kindje van zichzelf'. <br /><font color="#ff00ff">Daarom kiezen ze voor adoptie en niet voor pleegzorg. En waarin verschillen zijn van ouders die er voor kiezen om zelf te baren? Overigens ook in Nederland worden kinderen ter adopttie aangeboden, Ook in Nederland staan moeders hun kinderen af. Omdat in Nederland abortus legaal is, zijn er meer wens-ouders dan nederlandse kinderen. Omdat in derde werledlander ongewentse kinderen veel slechter af zijn en vaak in weeshuizen wonen waar ze nauwelijks aandacht krijgen denk ik eerder dat mensen uit "derde wereldlanden"adopteren omdat ze serieus menen dat ze daarmee niet aleen hun eigen kinderwens vervullen, maar ook het geadopteerde kindje een betere toekost geven dan in een derdewereld weeshuis. De Meeste adoptieouders zijn geen Madonna, die ff een kindje koopt.<br /></font>Nou, en dan hou je (dus) geen rekening met eventuele biologische ouders en de redenen die zij gehad kunnen hebben om 't kindje op te geven, of dat boeit je gewoon niet <br /><font color="#ff00ff">Die biologische ouders hebben het kindje afgestaan, of omdat ze het niet wilden, of omdat ze er niet voor konden zorgen. Ik denk dat de meeste geadopteerde kinderen in hun adoptiegezin beter af zijn dan wanneer zij niet geadopteerd waren. De meeste adoptiekinderen zijn nl NIET afkomstig vanuit kinderroof.<br /></font>(ik persoonlijk snap bv. niet dat je het wel prima vind het kind van een andere moeder mee te nemen, terwijl die moeder best voor haar kind wil zorgen en daar ook toe in staat is, alleen niet genoeg geld heeft. Ik vind dat een verknipte wereld) <font color="#ff00ff">Als die moeder het kind achterlaat op de stoep van het weeshuis? Te vondeling heeft gelegd? Dood is? Die kinderen zitten ook in een weeshuis. Ik mag hopen dat daar de background-check beter wordt uitgevoerd dan hier gebeurt is en dit is allemaal verschrikkelijk, maar wel een uitzondering. Meeste kinderen die ter adoptie worden aangeboden, daarvan heeft de moeder afstand gedaan omdat het het niet wilde of kon verzorgen. Waarom is het dan erg als iemand anders die het wel wil en kan, die zorg overneemt? Moeten we dan alleen maar binnenlandse adoptie toestaan? <br /></font> <br />En dan is het echt erg als de ouders opeens weer in beeld komen, want daarom was je nou nét naar 'de derde wereld' gegaan, om dát te voorkomen. Toch? <br /><font color="#ff00ff">Dat vind ik wel een hele negatieve redenering. Ik denk dat bij de meeste adoptie-ouders dat idee niet in hun hoofd opkomt. Je adopteerd vanuit zo'n land denk ik vooral uit ideologische overwegingen <br /></font><font color="#ff00ff"> Dat daar misschien een misplaatst superioriteitsgevoel aan tebn grondslag ligt wil ik niet ontkennen, maar ik vind het een belediging voor alle adoptieouders dat hier wordt gesuggereerd dat ze kinderen uit derderwereldlanden halen "omdat die daar toch niks tegen kinnen doen". <br /></font>Ik denk trouwens niet dat mensen bewust zo hard denken hoor, maar ik geloof wel dat het de achterliggende gedachte is. <font color="#ff00ff">Dat weiger ik te geloven. Al vind ik wel dat je een punt hebt mbt dat suoperioriteitsgevoel</font></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
zondag 27 mei 2007 om 20:17
Op het moment van de adoptie wisten de adoptie-ouders niets van de illegale praktijken. Zij wisten toemn niet beter dan dat het kind niet gewenst was, het zat immers in een weeshuis.<br /><br />Ik snap niet dat ze een DNA-test weigeren, en ik vind ook dat ze absoluut contact van Bio-ouders met het kind moeten toestaan. Ben het ook met je eens dat je geen band opbouwt in 3 weken kerst en zomervakantie.<br /><br />Ik vraag me echter af of het wettelijk en praktisch mogelijk is voor de adoptie-ouders om een leven in India op te bouwen, en hier in Nederland dragen we nog steeds de erfenis van regels-zijn-regels- trien en zijn de indiase ouders ws niet welkom. Dus ik vrees dat er toch een keuze gemaakt zal worden en dat een van beide ouderparen hun kind verliest. Welk van de ouderparen dat zal moeten zijn, dat kan ik niet beooordelen. MIjn gevoel zegt de bio-ouders. Ik vind echter de manier waarop hier over adoptie-ouders gesproken word wel erg kwetstend en negatief. Die mensen houden ook van dat kind alsof ze het zelf op de wereld gezet hebben.<br />
zondag 27 mei 2007 om 20:25
Krengetje,
Overigens is er niet echt sprake van nobele motieven of opofferingsgezindheid hoor, in gesprekken over de toekomst hebben we gewoon vooral logisch nagedacht.
Zijn werk is al internationaal, het mijne kan desnoods vanuit huis gedaan worden. Wij spreken allebei veel talen, waaronder de taal van de moeder "redelijk". Die kunnen we beiden dus makkelijk opkrikken tot het niveau goed. Als wij zouden verhuizen, dan zijn wij in ieder geval met zijn tweeën, en is het voor ons dus makkelijker om ons sociale leven achter te laten, je hebt immers dan elkaar. Dat heeft de moeder niet. En dan komt het belangrijkste: de kinderen. Mijn kind heeft natuurlijk ook een vader, ook al heeft hij daar geen contact mee. Maar zijn vader en ik hebben dezelfde cultuur, ook al is de mijne dan gemengd. Bovendien is vriendje net als zijn vader Brabo, dus zelfs die culturele identiteit is vertegenwoordigt. Van vervreemding van de cultuur van zijn vader is dus geen sprake. Zijn kinderen moeten terug, dat heeft de rechter al besloten. Of dat nageleefd zal worden is een tweede, maar daar blijven we vanuit gaan. Dat wil zeggen dat de kinderen bij de Nederlandse ouder wonen, en dus in de thuissituatie alleen de Nederlandse cultuur kennen. De makkelijkste manier om ervoor te zorgen dat ze ook binding blijven houden met de cultuur van hun moeder is dus om in het land van de moeder of in ieder geval samen met de moeder ergens anders te gaan wonen, zodat de kinderen ook frequent contact kunnen blijven houden.
Overigens is vriendje officieel mijn vriendje niet meer, dus dit is hoe we er tot voor kort over dachten. De reden dat hij mijn vriendje niet meer is is eigenlijk omdat zijn kinderen gestolen zijn. Ik had natuurlijk al weleens gelezen over ontvoerde kinderen, maar nu ik heb gezien wat het écht met mensen doet ben ik er toch echt wel van geschrokken. Ik noem zijn leven "Groundhog Day", dat is het ook echt. Alles in zijn leven staat stil vanaf het moment dat zijn kinderen gestolen zijn. Het speelgoed ligt nog op dezelfde plek, de kamers zijn nog hetzelfde, maar ook hijzelf staat stil. Want elke keuze die je maakt, kan een keuze zijn die betekent dat je kinderen niet meer bij je terug mogen of kunnen komen. Hij heeft me regelmatig gezegd dat hij vaak denkt dat ze beter dood hadden kunnen zijn, omdat hij dan in ieder geval nog een leven zou hebben. Nu heeft hij dat niet, elke vrije seconde staat in het teken van vechten om zijn kinderen terug te krijgen, en ondertussen tikt de klok oorverdovend op de achtergrond. Want als ze een jaar weg zijn ( dat zijn ze bijna), dan is hij ze waarschijnlijk kwijt. Om al die redenen die in dit topic aangevoerd worden alsof ze in het belang van de kinderen zijn.
Ik hoop voor hem dat het niet zover komt, maar ik ben meestal bang dat het daarop uit zal draaien. En dan weet ik niet wat er van hem over zal blijven. Niet veel, denk ik. Het is echt ontzettend moeilijk allemaal, echt hartverscheurend om te zien. En tja, ook gewoon kut. Want het was een verdomd leuk vriendje :) die mij ook een verdomd leuk vriendinnetje vond. Maar ja, zo lang die kinderen niet terug zijn kunnen we niks. Zijn leven wordt geregeerd door wat er met de kinderen gaat gebeuren en pas als daar wat meer zekerheid over is kan je weer gaan nadenken over je eigen leven. Wordt het rouwen om kinderen die je nooit meer terugziet, wordt het verhuizen om kinderen die je terug hebt, wordt het ...? Niemand weet het en dat is killing.
Overigens is er niet echt sprake van nobele motieven of opofferingsgezindheid hoor, in gesprekken over de toekomst hebben we gewoon vooral logisch nagedacht.
Zijn werk is al internationaal, het mijne kan desnoods vanuit huis gedaan worden. Wij spreken allebei veel talen, waaronder de taal van de moeder "redelijk". Die kunnen we beiden dus makkelijk opkrikken tot het niveau goed. Als wij zouden verhuizen, dan zijn wij in ieder geval met zijn tweeën, en is het voor ons dus makkelijker om ons sociale leven achter te laten, je hebt immers dan elkaar. Dat heeft de moeder niet. En dan komt het belangrijkste: de kinderen. Mijn kind heeft natuurlijk ook een vader, ook al heeft hij daar geen contact mee. Maar zijn vader en ik hebben dezelfde cultuur, ook al is de mijne dan gemengd. Bovendien is vriendje net als zijn vader Brabo, dus zelfs die culturele identiteit is vertegenwoordigt. Van vervreemding van de cultuur van zijn vader is dus geen sprake. Zijn kinderen moeten terug, dat heeft de rechter al besloten. Of dat nageleefd zal worden is een tweede, maar daar blijven we vanuit gaan. Dat wil zeggen dat de kinderen bij de Nederlandse ouder wonen, en dus in de thuissituatie alleen de Nederlandse cultuur kennen. De makkelijkste manier om ervoor te zorgen dat ze ook binding blijven houden met de cultuur van hun moeder is dus om in het land van de moeder of in ieder geval samen met de moeder ergens anders te gaan wonen, zodat de kinderen ook frequent contact kunnen blijven houden.
Overigens is vriendje officieel mijn vriendje niet meer, dus dit is hoe we er tot voor kort over dachten. De reden dat hij mijn vriendje niet meer is is eigenlijk omdat zijn kinderen gestolen zijn. Ik had natuurlijk al weleens gelezen over ontvoerde kinderen, maar nu ik heb gezien wat het écht met mensen doet ben ik er toch echt wel van geschrokken. Ik noem zijn leven "Groundhog Day", dat is het ook echt. Alles in zijn leven staat stil vanaf het moment dat zijn kinderen gestolen zijn. Het speelgoed ligt nog op dezelfde plek, de kamers zijn nog hetzelfde, maar ook hijzelf staat stil. Want elke keuze die je maakt, kan een keuze zijn die betekent dat je kinderen niet meer bij je terug mogen of kunnen komen. Hij heeft me regelmatig gezegd dat hij vaak denkt dat ze beter dood hadden kunnen zijn, omdat hij dan in ieder geval nog een leven zou hebben. Nu heeft hij dat niet, elke vrije seconde staat in het teken van vechten om zijn kinderen terug te krijgen, en ondertussen tikt de klok oorverdovend op de achtergrond. Want als ze een jaar weg zijn ( dat zijn ze bijna), dan is hij ze waarschijnlijk kwijt. Om al die redenen die in dit topic aangevoerd worden alsof ze in het belang van de kinderen zijn.
Ik hoop voor hem dat het niet zover komt, maar ik ben meestal bang dat het daarop uit zal draaien. En dan weet ik niet wat er van hem over zal blijven. Niet veel, denk ik. Het is echt ontzettend moeilijk allemaal, echt hartverscheurend om te zien. En tja, ook gewoon kut. Want het was een verdomd leuk vriendje :) die mij ook een verdomd leuk vriendinnetje vond. Maar ja, zo lang die kinderen niet terug zijn kunnen we niks. Zijn leven wordt geregeerd door wat er met de kinderen gaat gebeuren en pas als daar wat meer zekerheid over is kan je weer gaan nadenken over je eigen leven. Wordt het rouwen om kinderen die je nooit meer terugziet, wordt het verhuizen om kinderen die je terug hebt, wordt het ...? Niemand weet het en dat is killing.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 20:37
Dat moet idd heel erg moeilijk zijn.<br /> het lijkt mij absoluut vreselijk om je kind kwijt te raken.<br /><br />In mijn kennisenkring heeft een stel een kindje geadopteerd ( niet uit India overigens) en een andere kennis zit in de procedure. <br />Ik zie met hoeveel liefde en andacht dat stel hun kindje opvoedt, idd alsof het hun eigen vlees en bloed is. Ik zou het vreselijk voor ze vinden als zij dat kindje zouden kwijtraken omdat ik wwet hoe erg ze ernaar verlangd hebben en hoeveel tijd en moeite het gekost heeft voordat ze het in hun armen konden houden. Zij hebben voor adoptie gekozen om dat kindje een betere toekomst te kunnen geven en omdat ze nooit op de natuurlijke manier ouder hadden kunnen worden, en ze zijn dolgelukkig met "hun kind". ( Ookal is dat in jouw ogen een "gekocht"kind.
zondag 27 mei 2007 om 20:42
Marg,
met die zin bedoel ik, dat er niet een soortement van recht bestaat waaruit voortvloeit dat wanneer je een kind hebt gebaard dat je daar dan ook zondermeer en in alle omstandigheden een zorgrecht op hebt. Kinderen worden bijvoorbeeld ook uit huis geplaatst, of krijgen adoptiefouders waarmee het zorgrecht komt te vervallen. In dit verhaal is het dus niet zo dat de biologische ouders een zorgrecht toekomt enkel en alleen omdat zij de biologische ouders zijn. Wat het uiteraard gecompliceerd maakt is dat de ouders nimmer toestemming hebben gegeven waarmee ze dat zorgrecht niet vrijwillig hebben opgegeven, alleen zijn de omstandigheden nu zo enorm gecompliceerd, en zitten er zoveel verschillende aspecten aan dat het niet zo eenvoudig en zondermeer te stellen valt dat het belang van de biologische ouders zou moeten prevaleren. Het belang van kind moet prevaleren en of dat belang nu wel of niet gepaard gaat met een terugkeer naar de ouders vind ik in ieder geval niet zo eenvoudig te bepalen. Knap dat anderen dat wel kunnen, maar ik ken de omstandigheden die ermee gemoeid onvoldoende.
Fash,
Ik vind het jammer te moeten constateren dat je op deze wijze je punt probeert te drukken. Ik ben echt geen jankerd en hou wel van een stevig debat maar zodra je mensen weg gaat zetten door te zeggen dat ze 'poep praten' en te doen alsof je zaken niet begrijpt dan haak ik af. Het lijkt wel alsof je je grote gelijk belangrijker acht dan het willen doorgronden van alles rondom dit verhaal en dat betreur ik.
zondag 27 mei 2007 om 20:48
Kreng,
Ik ben absoluut niet tegen adoptie, al zou je dat misschien wel denken na deze discussie. Ik heb het zelf ook regelmatig overwogen, zelfs.
Maar ondanks dat ik dus echt wel voel dat je van een kind kan houden dat je niet zelf gebaard heb, vind ik dat biologische ouders nooit zomaar buitenspel kunnen en mogen worden gezet. En dat zij in dit soort situaties de eerste stem hebben. Dan gaat voor mij idd de genetische band en de bloedband voor op de band met de adoptieouders. Maar goed, ik vind in zijn algemeenheid en dat heb ik altijd zo gevonden, dat je een kind nooit bij zijn ouders vandaan mag houden, in welk geval dan ook. Als de ouders de intentie, de wens en de bekwaamheid hebben om een band te hebben, dan moet die hoe dan ook tot stand worden gebracht. Dat vind ik bijvoorbeeld ook van de vader van mijn eigen zoon. Zodra hij of mijn kind dat willen, dan heb ik geen andere keuze en zelfs de plicht om dat te faciliteren.
Ik ben absoluut niet tegen adoptie, al zou je dat misschien wel denken na deze discussie. Ik heb het zelf ook regelmatig overwogen, zelfs.
Maar ondanks dat ik dus echt wel voel dat je van een kind kan houden dat je niet zelf gebaard heb, vind ik dat biologische ouders nooit zomaar buitenspel kunnen en mogen worden gezet. En dat zij in dit soort situaties de eerste stem hebben. Dan gaat voor mij idd de genetische band en de bloedband voor op de band met de adoptieouders. Maar goed, ik vind in zijn algemeenheid en dat heb ik altijd zo gevonden, dat je een kind nooit bij zijn ouders vandaan mag houden, in welk geval dan ook. Als de ouders de intentie, de wens en de bekwaamheid hebben om een band te hebben, dan moet die hoe dan ook tot stand worden gebracht. Dat vind ik bijvoorbeeld ook van de vader van mijn eigen zoon. Zodra hij of mijn kind dat willen, dan heb ik geen andere keuze en zelfs de plicht om dat te faciliteren.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 20:50
Eehm ben heel erg achter met lezen, maar ik zag dat geloof FV het niet eens is met mijn stelling "je hoeft niet te baren om moeder te zijn"
Dan ben ik toch benieuwd waarom de niet barenden zoals: MOEDER Theresa, AdoptieMOEDER, PleegMOEDER het woord MOEDER meekrijgen. Alle andere woorden waren op dat moment op?
Dan ben ik toch benieuwd waarom de niet barenden zoals: MOEDER Theresa, AdoptieMOEDER, PleegMOEDER het woord MOEDER meekrijgen. Alle andere woorden waren op dat moment op?
zondag 27 mei 2007 om 20:54
Sjezus Zelide "je praat poep" is een volkomen normale internet uitdrukking die uitdrukt dat iets onwaar is of onzin is. Ik vermoed dat die ene bewering inderdaad onzin is, maar heb zoals gezegd daar nog geen duidelijke bevestiging voor gevonden, want er zijn niet zoveel bronnen die andere zaken dan het ouderlijk gezag beschrijven. Ik heb er in ieder geval geen een kunnen vinden dat het ouderlijk gezag een RECHT is, zoals jij beweert.
en gut gut, nu doe ik alsof ik je niet begrijp? Newsflash: ik begrijp ook wel eens gewoon iets niet. Ik vind - en dat heb ik je al vaker gezegd - dat jij een hele ingewikkelde manier van schrijven heb waardoor ik in de brij van juridische en filosofische en anderszins intellectuele begrippen en uitdrukkingen heel vaak niet begrijp wat je nu eigenlijk zegt. Ik heb desondanks gewoon gereageerd op wat ik dácht dat je bedoelde, maar wel aangegeven dat ik die hele zin gewoon niet snap en dus maar wat in de ruimte zit te gokken of ik wel reageer op wat je bedoelt.
Nu de rest lezen. En oh ja, zou jij nu eindelijk ook eens op mij willen reageren? Wel zo netjes, jij hebt me al een aantal maal bevólen om op je postings te reageren en dat heb ik ook gedaan, ik heb jou net hetzelfde gevraagd.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 21:03
Ik heb zelf de discussie aangezwengeld dus ga er ook maar even op in hoewel 't natuurlijk wel een beetje offtopic is (maar ook weer niet echt).
Adoptieouders met een kinderwens zijn niet anders dan mensen die zelf kinderen baren met een kinderwens.
Stellen die zelf onvruchtbaar blijken in de rijke landen zijn wél anders dan stellen die zelf onvruchtbaar blijken in arme landen. In dat opzicht, dat iemand die een kind wil en het niet kan krijgen in een rijk land, naar een arm land kan afreizen en 't daar kan gaan halen. Die 'maakbaarheid', het niet neerleggen bij een gegeven, dat staat mij al een klein beetje tegen eerlijk gezegd, dus wie weet wordt mijn mening ook daardoor gekleurd.
Ik ben 't met je eens dat het beter is op te groeien in een liefdevol westers gezin dan in een verschrikkelijk weeshuis a la Annie.
Wat echter (in mijn ogen) nog veel beter is, is geadopteerd dan wel opgevangen te worden in eigen land.
Dat abortus legaal moet worden, daar ben ik 't mee eens. Wat m.i. ook zou helpen is het gratis danwel héél goedkoop verstrekken van de pil. Ik kan er met mijn pet niet bij dat dat nog niet allang is ingevoerd in de wereld (of in 't ontwikkelingswerk).
Misschien is het waar dat de meeste geadopteerde kinderen beter af waren in het adoptiegezin dan wanneer zij niet geadopteerd waren maar wel afgestaan. Maar, ik denk dat de meeste kinderen nog veel beter af geweest zouden zijn wanneer zij überhaupt niet afgestaan zouden worden.
Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die hun kindje afstaan. Zelfs in Nederland waar de situatie heel erg ideaal is, en er legio andere mogelijkheden zijn. Maar niet zoveel. Dat geloof ik niet. Ik vind dat op het moment dat een moeder / gezin een kind afstaat wegens geldgebrek, dat er iets helemaal verkeerd zit. Ik persoonlijk wens er niet aan mee te werken dit soort dingen in stand te houden. Als je écht zou willen helpen, werken m.i. andere dingen veel beter. Een kindje financieel adopteren. Een kind naar school sturen. Een moeder de pil verstrekken. Blijkbaar willen noch de mensen hier, noch de regeringen dit probleem oplossen, want blijkbaar zien mensen adoptie gewoon als iets positiefs. Maar ik vind het feit dat het nodig is, echt héél erg. En dan heb ik 't niet over die paar mensen die hoe dan ook hun kind zouden afstaan. Dan heb ik 't puur over de mensen die hun kind niet afgestaan hadden als ze financiele middelen hadden. Over de mensen die als ze financiele middelen hadden niet eens zwanger waren geraakt. En dan vind ik 't erg dat wij uit 't westen, in onze maakbare wereld, die kindjes komen ophalen. Die kindjes zouden er niet eens mogen zijn en we moeten ons de ogen uit de bol schamen dat het nog steeds zo is dat verder compleet capabele en liefdevolle moeders hun kind wegdoen uit een motief dat echt zo vulgair is als GELD.
Dat het onbewust is, om in 'de derde wereld' te adopteren omdat je daar geen problemen meer hebt weet ik niet. Ik sluit 't niet uit, dat heb ik ook gezegd. Ik heb ook gezegd dat ik niet denk dat de adoptie ouders echt zo hard redeneren als ik, dat geloof ik niet. Zij willen ook iets goeds doen en een kindje liefde geven. Ik ken verschillende mensen die geadopteerd hebben en dat zijn echt geen antichrists ofzo.
Maar op 't moment dat als reden voor adoptie wordt gegeven 'we wilden toch een kind van onszelf', ben je natuurlijk wel bezig met het compleet ontkennen van de situatie in 't betreffende land, van die moeders, de andere manieren om 't op te lossen (maar waarom zou je dat ook willen, dan is er voor westerse / rijke ouders die kinderen willen geen mogelijkheid meer! dan krijg je net zo'n situatie als in Nederland, aanbod veel kleiner dan vraag, en dat is niet wenselijk voor de adoptie-ouders). En ik vind eigenlijk dat wanneer je serieus bezig gaat met adoptie je daar toch op zijn minst eens over na kan denken. En dan kan denken of jij dat eigenlijk wel wil, zoiets. Of dat je er niet liever voor kiest een kind uit eigen land op te vangen, ook al is dat dan niet 'van jou'. Je kan er net zoveel van houden als wanneer 't wel van jou was, is mij al verteld, dus die wettelijke meerwaarde zie ik niet zo één twee drie. Dat bij een pleegkind de ouder nog in beeld is en bij een adoptie niet vind ik ook jammer. Misschien zijn er in de adoptie-landen wel heel veel ouders die heel graag deel zouden blijven uitmaken van 't leven van hun kind, mocht dat mogelijk zijn. Maar doordat het daar anders is geregeld kunnen wij er hier van profiteren en 'een eigen kind' halen. Waarmee je in mijn ogen dus voorbij gaat aan het feit dat het iemand anders' 'eigen kind' is. (en nogmaals dan heb ik 't niet over die paar die sowieso afstaan, maar puur over mensen die afstaan vanuit economische motieven).
Ik vind dat dat een probleem is dat 't waard is om op te lossen.
zondag 27 mei 2007 om 21:07
Even voor alle duidelijkheid, dit ontken ik absoluut niet. Ik zie zelf bij de mensen die ik ken die geadopteerde kindjes hebben dat ze er heel liefdevol mee omgaan. De kinderen zijn heel erg gewenst, ze zien het als eigen kinderen, etc. etc.
Ik vraag mij alleen af of de praktijk an sich wel zo geweldig in elkaar steekt, en of daar niet een en ander aan ontbreekt, veranderd zou moeten worden, etc. Ik zie 't gewoon net als een win-win situatie, wat wel de algemene visie is in Nederland volgens mij.
zondag 27 mei 2007 om 21:10
Maar alas, toch nog even een vraag die ik me bedacht net in de auto. Was jij het niet die toentertijd er zo op tegen was dat Taida terug zou moeten? Want dan zou ze (ondermeer) uit haar sociale omgeving worden weggerukt? Ik meen mij te herinneren dat dat argument sowieso veel werd ingebracht. Waarom gaat dat argument dan niet, of in mindere mate op voor dit jongetje?
Ik ben er vandoor, fijne avond tezaam.
zondag 27 mei 2007 om 21:14
FANTÁSTISCHE post, Margaretha. echt, ik kan niet anders dan je op alle punten die je aandraagt volledig gelijk geven.
Ik heb overigens wel een kleine aanvulling, wat ik net al tegen Krengetje wou zeggen:
Bij mijn weten is het nu al zo dat de vraag naar kinderen het aanbod ver overstijgt. Organisaties als Defence for children bijvoorbeeld vermelden dat altijd in hun documentatie. En ik heb het ook gelezen in officiele bronnen als die internationale verklaring over kinderhandel. Dat het onterechte beeld bestaat dat in ontwikkelingslanden waanzinnig veel kinderen liggen te kreperen in weeshuizen, maar dat dat niet zo is. Juist daarom staat gelukkig sinds 2006 kinderhandel toch wel redelijk hoog op de agenda, omdat het gewoon big business is.
Ik heb overigens wel een kleine aanvulling, wat ik net al tegen Krengetje wou zeggen:
Bij mijn weten is het nu al zo dat de vraag naar kinderen het aanbod ver overstijgt. Organisaties als Defence for children bijvoorbeeld vermelden dat altijd in hun documentatie. En ik heb het ook gelezen in officiele bronnen als die internationale verklaring over kinderhandel. Dat het onterechte beeld bestaat dat in ontwikkelingslanden waanzinnig veel kinderen liggen te kreperen in weeshuizen, maar dat dat niet zo is. Juist daarom staat gelukkig sinds 2006 kinderhandel toch wel redelijk hoog op de agenda, omdat het gewoon big business is.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 21:21
Laten we het erop houden dat meermaals dezelfde posting quoten met daaronder slechts een aanmaning tot reageren zacht gezegd nogal ... dwingend overkomt. Want ook ik heb daardoor een aantal maal dingen moeten herhalen die ik in reacties op anderen al had gezegd.
Net zoals ik al god weet hoe vaak heb gezegd dat het RECHT van kinderen op hun ouders, op hun cultuur en op hun identiteit, zoals dat oa in de Universele Verklaring voor de Rechten van het Kind gespecificeerd staat, vele malen belangrijker vind dan voetbal en vriendjes missen. Wat mij betreft is dat een grondrecht waar niet aan getornd mag worden, en al zeker niet door een misdaad.
Net zoals ik al god weet hoe vaak heb gezegd dat het RECHT van kinderen op hun ouders, op hun cultuur en op hun identiteit, zoals dat oa in de Universele Verklaring voor de Rechten van het Kind gespecificeerd staat, vele malen belangrijker vind dan voetbal en vriendjes missen. Wat mij betreft is dat een grondrecht waar niet aan getornd mag worden, en al zeker niet door een misdaad.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 21:22
"Adoptieouders met een kinderwens zijn niet anders dan mensen die zelf kinderen baren met een kinderwens.
Stellen die zelf onvruchtbaar blijken in de rijke landen zijn wél anders dan stellen die zelf onvruchtbaar blijken in arme landen. In dat opzicht, dat iemand die een kind wil en het niet kan krijgen in een rijk land, naar een arm land kan afreizen en 't daar kan gaan halen. Die 'maakbaarheid', het niet neerleggen bij een gegeven, dat staat mij al een klein beetje tegen eerlijk gezegd, dus wie weet wordt mijn mening ook daardoor gekleurd."
Ik woon in een "rijk" land, maar kan niet afreizen naar een arm land voor een kind, omdat ik het geld niet heb. M.a.w. moet ik me bij het feit neerleggen dat als het na de laatste IVF niet gelukt is dat we kinderloos blijven. Dat we hierin een rijk land zijn vind ik dus ook kul. Het is echt maar voor weinig mensen weg gelegd om een kind te adopteren, of in jullie woorden te kopen.
Stellen die zelf onvruchtbaar blijken in de rijke landen zijn wél anders dan stellen die zelf onvruchtbaar blijken in arme landen. In dat opzicht, dat iemand die een kind wil en het niet kan krijgen in een rijk land, naar een arm land kan afreizen en 't daar kan gaan halen. Die 'maakbaarheid', het niet neerleggen bij een gegeven, dat staat mij al een klein beetje tegen eerlijk gezegd, dus wie weet wordt mijn mening ook daardoor gekleurd."
Ik woon in een "rijk" land, maar kan niet afreizen naar een arm land voor een kind, omdat ik het geld niet heb. M.a.w. moet ik me bij het feit neerleggen dat als het na de laatste IVF niet gelukt is dat we kinderloos blijven. Dat we hierin een rijk land zijn vind ik dus ook kul. Het is echt maar voor weinig mensen weg gelegd om een kind te adopteren, of in jullie woorden te kopen.
zondag 27 mei 2007 om 21:23
@ Margareta,<br /> In het topic over abortus wordt juist bij een ongewenste zwangerschap aangedrongen op adoptie in plaats van abortus, omdat juist abortus wordt gezien als inhumaan en het "vermoorden"van een kindje. Ook onze huidige regering wil juist dat ongewenst zwangeren in nederland de "alternatieven" ( Dus opgeven ter adoptie) overwegen voordat ze het leven van nog ongeboren kinderen beeindigen. In die zin stimulleert de huidige overheid dus (binnenlandse) adoptie.<br /><br />Ik ben het op zich wel met je eens dat er geen ongewnste kinderen meer zouden moeten zijn, en dat goede voorlichting en beschikbaarheid van anticonceptie een hoop ongewenste kindertjes en een hoop leed zou besparen. Echter ik denk dat er altijd ongewenste kinderen zullen zijn, er zullen altijd moeders zijn die hun kinderen niet zelf willen of kunnen opvoeden, maar ook geen abortus wensen of simpelweg te laat ondekken dat ze zwanger zijn. <br />Het lijkt mij voor die kinderen die toch worden afgestaan beter om op te groeien in een liefhebbend gezin dan in een weeshuis. Dat geldt voor ongewenste kinderen in Nederland en in het buitenland.<br />
zondag 27 mei 2007 om 21:24
Ik doel daarbij op oa deze twee artikelen:
Artikel 71. Het kind wordt onmiddellijk na de geboorte ingeschreven en heeft vanaf de geboorte het recht op een naam, het recht een nationaliteit te verwerven en, voor zover mogelijk, het recht zijn of haar ouders te kennen en door hen te worden verzorgd.
2. De Staten die partij zijn, waarborgen de verwezenlijking van deze rechten in overeenstemming met hun nationale recht en hun verplichtingen krachtens de desbetreffende internationale akten op dit gebied, in het bijzonder wanneer het kind anders staatloos zou zijn.
Artikel 81. De Staten die partij zijn, verbinden zich tot eerbiediging van het recht van het kind zijn of haar identiteit te behouden, met inbegrip van nationaliteit, naam en familiebetrekkingen zoals wettelijk erkend, zonder onrechtmatige inmenging.
2. Wanneer een kind op niet rechtmatige wijze wordt beroofd van enige of alle bestanddelen van zijn of haar identiteit, verlenen de Staten die partij zijn passende bijstand en bescherming, teneinde zijn identiteit snel te herstellen.
Artikel 71. Het kind wordt onmiddellijk na de geboorte ingeschreven en heeft vanaf de geboorte het recht op een naam, het recht een nationaliteit te verwerven en, voor zover mogelijk, het recht zijn of haar ouders te kennen en door hen te worden verzorgd.
2. De Staten die partij zijn, waarborgen de verwezenlijking van deze rechten in overeenstemming met hun nationale recht en hun verplichtingen krachtens de desbetreffende internationale akten op dit gebied, in het bijzonder wanneer het kind anders staatloos zou zijn.
Artikel 81. De Staten die partij zijn, verbinden zich tot eerbiediging van het recht van het kind zijn of haar identiteit te behouden, met inbegrip van nationaliteit, naam en familiebetrekkingen zoals wettelijk erkend, zonder onrechtmatige inmenging.
2. Wanneer een kind op niet rechtmatige wijze wordt beroofd van enige of alle bestanddelen van zijn of haar identiteit, verlenen de Staten die partij zijn passende bijstand en bescherming, teneinde zijn identiteit snel te herstellen.
Am Yisrael Chai!
zondag 27 mei 2007 om 21:27
Goed, laat ik mezelf nuanceren. Het is niet voor iedereen mogelijk in Nederland (het rijke deel van de wereld) om een kind te adopteren uit het buitenland, maar de meeste mensen die adopteren uit ontwikkelingslanden komen wel uit het rijke deel van de wereld.
(nog een nuance, dat kan ook aan mentaliteit of cultuur liggen. Feit blijft dat het benodigde geld voor een groter percentage van de Nederlandse bevolking bereikbaar is, dan voor een precentage van de Colombiaanse bevolking)
