Kinderen en topsport

08-08-2008 22:25 91 berichten
Alle reacties Link kopieren
Nav het topic over de Olympische Spelen vond ik diverse artikelen over kinderen en topsport. Ik schrok me wild.

Ik dacht dat landen als China en Rusland een patent hadden op het drillen van kids ihkv sport. Niet dus.

Er bestaat in de westerse sportwereld zoiets als een 10.000 uren norm. 'Een kind moet tien jaar lang elke dag drie uur trainen, pas dan kan het aansluiten bij de top van de sport. Zeggen de experts. Maar er is heel weinig onderzoek gedaan naar wat dat met kinderen op de lange termijn doet.’

Ik vind het aan mishandeling grenzen, zelfs als je een goede coach hebt die het kind ook mentaal coached. Tien jaar lang, 3 uur per dag! Wanneer kan zo'n kind spelen? Huiswerk maken? Niksen?

Wat doet dat met je lijf? Dat kan toch nooit goed zijn? En wat doet het met je psyche?



Ik zal straks nog wat artikelen plakken, hier alvast de vragen:

Stel je kind kan uitzonderlijk goed sporten, maakt niet uit wat. Zou jij een kind van een jaar of 10 (of jonger al tegenwoordig) dagelijks 3 uur per dag laten sporten? Waarom wel / niet?

Kan een kind van die leeftijd wel zelf die keuze maken?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
Module, nooit gedacht dat het zo werkt.



Stomme vraag; wat is breedtesport?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
Onder de term breedtesport verstaan we alle sport die niet-professioneel en niet op topsportniveau wordt beoefend
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Dank je Bianca :)
Alle reacties Link kopieren
Ik vind wel dat als je zoveel tijd in je wonderkind investeert dat jij ook recht hebt op de medailles/ het grote geld. Zeg nou zelf, zonder haar moeder was Britney nooit zover gekomen. Dus wel heldere financiele afspraken maken met dochters en zoontjes
Alle reacties Link kopieren
meds schreef op 11 augustus 2008 @ 01:39:

Ik vind wel dat als je zoveel tijd in je wonderkind investeert dat jij ook recht hebt op de medailles/ het grote geld. Zeg nou zelf, zonder haar moeder was Britney nooit zover gekomen. Dus wel heldere financiele afspraken maken met dochters en zoontjes
Tuurlijk Meds, dit is mijn perfecte oudedagsvoorziening :p
Alle reacties Link kopieren
Op Nederland 2 wordt iedere dag van alles over China uitgezonden. Gisteravond een interessant programma over een documentairemaakster.



Gevolgd door een programma over een circusschool. Och och wat was dat akelig om te zien. Kinderen die maar door en door moesten met trainen. En dat trainen voor die kleintjes was zo ongelooflijk zwaar. (Overigens lieten ze eigenlijk alleen maar van een paar kleinere kinderen - jaar of negen - zien hoe dat eraan toe kon gaan.)



Ik geloof niet dat de trainers en coaches onmenselijk waren, maar hun opvatting over hoe kinderen moesten leren doorzetten, daar had ik enorme moeite mee.
lindy schreef op 10 augustus 2008 @ 17:31:

On topic: Er vertelt hier iemand over haar jeugd als wedstrijdzwemster. Als ouders jarenlang iedere dag belachelijk vroeg hun bed uitgaan en jarenlang veel tijd en geld investeren voor hun kind zijn sport, dan is toch op een gegeven moment ook een verwachtingspatroon bij die ouders? Pikken die het dan als hun kind op een dag zegt; ik heb hier geen zin in?


Aangezien het over mijn verhaal ging, wil ik wel ff antwoorden ;-)

Qua tijd: alle trainingen gebeurden vóór werktijd, mijn vader bracht me door de weeks smorgens en ging dan thuis weer slapen. Na de training haalde hij me weer op (of hij versliep zich X-D )

De weekends nam mijn moeder vaak voor haar rekening, zaterdags trainen en zaterdags en/of zondags wedstrijden zwemmen. Zelf kwam ze ook uit de zwemwereld, dus voor haar was het eigenlijk vanzelfsprekend geloof ik.

Qua geld: wedstrijdzwemmen is niet duur. Contributie en eens in de zoveel tijd een nieuw zwempak en een badmuts :-p Mijn broer kostte meer met zijn gevoetbal.

Wat betreft het stoppen: mijn ouders zagen ook wel hoe het ging met die nieuwe trainster. Ik ben met ze nog wezen kijken naar clubs in de buurt, maar dat was logistiek niet echt haalbaar (als in; te ver rijden/nog vroeger uit bed/etc) Dus het stoppen was wel met "gezamelijk goedvinden".
Mijn jongste kind is bijna 10 en ze tennist. Dat doet ze nu 4 jaar. De laatste twee jaar traint ze 4x per week in een groepje, 1x per week privé en ook 2x per week een uur bewegingstraining ( geen krachttraining).



Ze begon met een cursus Maak kennis met tennis. De trainer vond dat zij als linkshandig kind heel vaardig was met de bal, met racket en met bewegen. Zo is het balletje gaan rollen..... ;-)

Ze heeft twee jaar in het trainingsprogramma van de tennisbond getraind. Nu is zij uitgeselecteerd en traint op dezelfde manier door bij een tennisschool.



Dus ik rijd van hot naar her ( en dat zijn echt heel veel kilometers) voor training, want niet allemaal in ons dorp, voor toernooien en competitie.

Zij wil dolgraag en heeft in haar hoofd een toptennisser te worden. Ik zie dat dat nooit zal lukken want zij is te lief!!! op de baan. Ze is geen killer en zal dat ook niet worden.



Mijn dilemma is .... Hoelang moet ik door gaan met haar faciliteren in tijd en vooral veel geld ( alle kosten moeten we zelf betalen! Voor competitie en voor elk toernooi moet je betalen) ?

Zij wil zo graag.
Zo lang zij het zo graag wil, zou ik haar blijven steunen. Als ze niet de juiste sport-/vechtmentaliteit heeft om het ver te schoppen, komt ze daar vanzelf achter en zal dan een zware, maar heel goede levensles krijgen. Stop je het hele zaakje voordat ze die les heeft geleerd, dan zal ze dat dus nooit zelluf hebben kunnen ervaren. Daarnaast kan ze ook van anderen leren en haar instelling op de baan wijzigen. Wie weet wat daar nog van komt...
Natuurlijk steunen wij haar maar soms..... Het kost echt veel moeite op welke manier dan ook.



Natuurlijk is het ook zo dat alle bijkomende effecten: op tijd opstaan, op tijd je spullen klaarhebben, goed eten en drinken, mondig worden, assertief worden, discipline krijgen, het zijn allemaal dingen waarvan ik denk dat zij er later voordeel van heeft, ook al wordt zij geen topper.

Dat is ook precies de levensles die jij bedoelt, Compli.



En gelukkig beschouw ik ons als reeel.....

Ons kind heeft en krijgt ook tijd om met haar vriendinnetjes te spelen, op haar trampoline te springen, te skaten, te computeren e.d..



Ik verzeker jullie dat er in elk geval in de tennissport ook verschrikkelijk zware druk op kinderen wordt gelegd, vooral door ouders @-(
Ik snap dat je er als ouder met gemengde gevoelens bij betrokken bent. Uitgangspunt zou voor mij zijn dat ze het zelf zo graag wil. Klinkt heel gemakkelijk, maar een uitgangspunt moet ook niet te moeilijk zijn, natuurlijk :)
Alle reacties Link kopieren
Helaholala

ik denk dat je inderdaad je kind zelf moet laten ondervinden dat ze het uiteindelijk niet redt, omdat ze anders altijd met een 'what if' gevoel blijft lopen. En.. wie weet, krijgt ze toch de ambitie te winnen en wordt ze daardoor juist minder lief. Misschien werkt het wel zo.

(waarshuw je even als ze op Wimbledon staat, gaan wij hier ook voor haar juichen.. hoewel.. als er een NLse staat, zit Dreamlief sowieso al aan de buis gekluisterd, dus juichen doen we dan al :-P)



En anders, doorgaan tot jullie het niet meer kunnen opbrengen in samenspraak met haar. Ze wordt ouder en je zult steeds beter en makkelijker met haar kunnen praten hierover, lijkt me zo. Ze ziet ook de anderen om zich heen, dus..



Ik zie bij de voetbal ook wel ouders, die druk op de kinderen leggen. Echt soms uitschelden als ze een bal missen @-(

(bij F-jes al, kinderen tot 9 jaar :-( bij ons staat plezier echt voorop, wij hebben vooral erg veel plezier met de andere ouders langs de kant en ik juich af en toe ook best om een mooie actie van de tegenstanders of als de tegenstanders ver achterstaan [wat zelden gebeurt ;-) ]en eindelijk scoren.. dan toch ook een prestatie op zich)
Later is nu
Ja, ze mag ook voorlopig nog doorgaan ;-) Als ze geen vechter wordt, moet ze toch zelf ervaren waar haar grens ligt.



Overigens, om ook nog even te reageren op de openingspost. Ik ken kinderen die al dat getrain als spelen beschouwen....



En Dreamer, natuurlijk waarschuw ik even als zij op Wimbledon staat..... :-p



Je moest eens weten hoeveel "tennisouders" langs de lijn over de rooie gaan. Om je dood te schamen!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb vaak medelijden met de div. scheidsen, wat zij allemaal te horen krijgen achter de backstop......





Maar helaholalala, zolang de kids genieten en met een lach op het veld staan is er niet aan de hand, zo denk ik er over. En wie weet, krijgt ze ineens haar op haar tanden en wordt het een echte pitbull.



En toch blijft het best speciaal, die kinderen die al zo jong hun droom proberen waar te maken....

Ik zeg soms, we zijn op een trein gesprongen die steeds harder gaat en we weten niet wat het eindpunt is.
Ik vind het ook heel speciaal, ModuleX ;-)
Gisteren heb ik het genoegen gehad een meisje van bijna 11 jaar met heel veel talent te zien en vooral te horen tennissen. Haar gedrag op de baan was akelig. Ik mag toch hopen dat dat niet bij topsport hoort. Of is dat juist dé manier om hogerop te komen? Janken op de baan, tegenstander kleineren en nog wat van die dingetjes.

:-(

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven