Kloof tussen man en vrouw groeit

Ik word:-)

Typo, sorry

isanthe schreef: ↑

05-01-2020 23:19

Ja, een helder stuk en ik herken het zeker ook, dat het zo (schijnbaar) werkt bij vrouwen (ik zie dat ook bij vriendinnen om me heen). Dat schuldgevoel en dat ‘opgelegde’ zo hoort het gevoel. Bah.

Ik heb zelf werkelijk waar die gedachte nog nooit gehad (mijn vriend ook niet anders waren we niet meer samen) en wordt zo allergisch van vrouwen die zo praten (kind verzorgen, man kan niet 4 dagen werken en enz). Als je lak hebt aan die sociale druk (zoals ik) en het als vanzelfsprekend ervaart dat man en vrouw beide kunnen zorgen en dat de 1 daar niet belangrijker in is dan de ander, is alles mi echt wel
Mogelijk.

Ik zie het bij vrouwen om me heen. Ene helft heel erg ambitieus en dus ook op (hele) hoge posities en andere helft soort van jaloers (lijkt het ivm afgeven op vrouwen die dus wel gewoon die topfunctie hebben en veel werken (‘want dat is niet goed voor de kinderen’).

Let wel: Ik heb het hier over superslimme vrouwen met academische opleiding die het carrière technisch gezien niet handig aangepakt nadat er kinderen kwamen en een man die wel 5 dagen is blijven werken (en vrouw maar 2 of 3).

Dat bedoelde ik te zeggen: als je je niet dat soort onzin laat aanpraten en je eigen koers vaart, is wel
Degelijk alles mogelijk in Nederland en ik weet heel goed waar ik het over heb.

Ik heb eerder dit artikel geplakt, en het gaat wel verder dan je ‘dat soort onzin laten aan praten’.

https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... b769cd40/

isanthe schreef: ↑

05-01-2020 23:19

Dat bedoelde ik te zeggen: als je je niet dat soort onzin laat aanpraten en je eigen koers vaart, is wel
Degelijk alles mogelijk in Nederland en ik weet heel goed waar ik het over heb.

Ik vind het knap dat je dat kunt. Ik kan het niet, mijn mening volledig los laten staan van mijn omgeving en de maatschappelijke normen. Mijn man en het gros van de rest van Nederland ook niet.

Mensen zijn sociale wezens, die - vooral onbewust - bijna voortdurend bezig zijn met hun relaties met andere mensen. Mensen willen erbij horen, willen aardig gevonden worden, zijn onzeker over hoe men vindt dat ze het doen en spiegelen zich aan hun omgeving. Dat kun je ontkennen of proberen tegen te gaan, maar het is simpelweg een groot deel van onze psyche.

Als mijn wieg in België had gestaan of in een reformatorisch gezin dan denk ik dat ik andere opvattingen had gehad en waarschijnlijk ook andere keuzes had gemaakt.

Dat betekent niet dat ik vind dat je alleen maar een speelbal bent van je omgeving en je je daarachter lekker kunt verschuilen. Je hebt eigen verantwoordelijkheid, het recht op een eigen mening en mag zelf je eigen keuzes maken. Maar 100% vrij? Nee. Ingaan tegen de gangbare normen in je omgeving? Het is mogelijk, maar heel erg lastig.

Vanaf dat allebei de kinderen naar school gingen ben ik 2 dagen per week gaan werken. Ik vond het niet leuk maar deed het puur om het geld. Mijn kinderen vonden de BSO de hel. Een schooldag duurde voor hen eigenlijk al te lang en dan daarna nog naar de BSO was te veel voor hen. Ze waren 's morgens al chagrijnig op de dagen dat ze wisten dat ze naar de BSO moesten. Na 2 jaar ellende hebben mijn man en ik in overleg besloten dat ik helemaal zou stoppen met werken. Ik vond het alleen maar fijn dat ik thuis kon blijven en sindsdien was er weer rust in het gezin. Voordat de kinderen kwamen werkte ik ook niet fulltime.

vrijenblij20220 schreef: ↑

06-01-2020 10:02

Vanaf dat allebei de kinderen naar school gingen ben ik 2 dagen per week gaan werken. Ik vond het niet leuk maar deed het puur om het geld. Mijn kinderen vonden de BSO de hel. Een schooldag duurde voor hen eigenlijk al te lang en dan daarna nog naar de BSO was te veel voor hen. Ze waren 's morgens al chagrijnig op de dagen dat ze wisten dat ze naar de BSO moesten. Na 2 jaar ellende hebben mijn man en ik in overleg besloten dat ik helemaal zou stoppen met werken. Ik vond het alleen maar fijn dat ik thuis kon blijven en sindsdien was er weer rust in het gezin. Voordat de kinderen kwamen werkte ik ook niet fulltime.

Begrijpelijk, dat je je kinderen dan niet op die BSO wilt laten. Twee keer per week ergens heen waar je het verschrikkelijk vindt is echt niet tof. Je hebt het flink lang geprobeerd nog! Ik zou het zelf denk ik anders opgelost hebben (bijv. man minder/andere tijden werken of gastouder aan huis) maar ik snap jullie keuze ook als je je werk al niet leuk vond.

Waar ik wel benieuwd naar ben: vind je werken überhaupt niet leuk of had je het in een andere baan wel naar je zin kunnen hebben? En in hoeverre speelt het gat in je cv daar in mee? Ik zie bijv. bij mijn schoonzus, dat zij door het gat in haar cv door het thuisblijven voor de kinderen nu geen baan meer kan vinden waar ze echt blij van wordt, terwijl als ze was blijven werken dat waarschijnlijk heel anders geweest was.

Wat ik me verder in het algemeen afvraag (dus niet specifiek aan jou gericht): waarom hoor je heel vaak van vrouwen dat ze stoppen met werken omdat ze het niet leuk vinden en heb ik dat nog nooit van mannen gehoord? Althans, ik ken wel mannen die hun baan opgegeven hebben omdat ze het niet leuk vonden, maar die begonnen dan hun eigen bedrijf of namen een sabbatical van een half jaar, waarna ze weer begonnen in een baan die ze wél leuk vonden. En ik ken ook voorbeelden van mannen die door een bepaalde strategie al vroeg financieel onafhankelijk waren door sparen en/of passief inkomen en daardoor genoeg hadden om niet meer te hoeven werken, maar ook dat vind ik iets anders dan thuisblijven omdat je partner genoeg verdient.

Ik neem aan dat er net zoveel mannen als vrouwen zijn die op een gegeven moment de balen hebben van hun baan, of die vooral werken voor het geld en niet omdat ze nou zoveel passie hebben voor hun werk. Waarom is bij werk dat niet leuk is het voor veel vrouwen de oplossing om dan maar thuis te blijven bij de kinderen en bij mannen om een andere baan te zoeken of toch maar gewoon te blijven? Ligt dit aan financiële mogelijkheden (het kan natuurlijk alleen als je partner genoeg verdient om het gezin van te onderhouden), aan minder ambitie van vrouwen wat betreft hun werk, aan de status die werken versus huisvrouw/huisman zijn met zich meebrengt, aan het soort banen / studies waar mannen en vrouwen voor kiezen?

Ik ben zelf er niet op tegen als één van de ouders thuisblijft om voor de kinderen te zorgen, dat is in mijn ogen een eigen vrije keuze (al is het wel slim om bij een heel scheve verdeling bepaalde risico's financieel goed af te dichten). Maar ik ben wel van mening dat ik de emancipatie pas voltooid vind als ik net zo vaak van mannen hoor dat ze thuisblijfouder worden omdat ze hun werk niet zo leuk vinden als dat ik het van vrouwen hoor. Want waarom zou zoiets afhangen van je sekse?

Ik kwam dit nieuwsbericht net tegen, over een voorstel in Finland om naar een werkweek van 4x6 uur te gaan voor iedereen: https://www.ad.nl/ad-werkt/finse-premie ... ~a5bba6c2/.

Wat vinden jullie hiervan? Wenselijk? Goed voor de emancipatie? Haalbaar?

Ik denk dat het heel goed zou zijn voor de emancipatie. In heel veel anderhalfverdieners-gezinnen zouden dan beide ouders 4x6 gaan werken denk ik. En geen problemen meer met kinderen die BSO niet leuk vinden, of met sporttrainingen om 17:00 die je anders niet haalt, nog-niet-schoolgaande kinderen die naar de opvang gaan hoeven maar 3 dagen van 6 uur (dus 18 uur, vergelijkbaar met nu ongeveer 2 dagen) en kinderen kunnen meer tijd met hun vader doorbrengen. Ideaal.

De vraag is wel in hoeverre dit haalbaar is. Hoe productief is men in 24 uur tov 36 uur, gaat dit veel kosten of valt dat mee? Wat doe je als je als bedrijf wel de hele dag open / bereikbaar / in 'productie' wilt zijn, vroege en late shifts? Hoeveel kost dat en gaat dat wel werken als er veel overleg nodig is / wanneer kun je vergaderingen dan nog plannen? Zal er krapte op de arbeidsmarkt ontstaan door dit plan, of zullen er juist meer moeders met een opleiding of passie voor onderwijs of zorg weer gaan werken waardoor tekorten in deze sectoren juist ingelopen worden? Ik hoop dat het in Finland doorgaat en dan ben ik benieuwd naar het resultaat!

Dit voorstel is trouwens gedaan door een vrouwelijke premier van 34 jaar, met een regering die ook voor een groot deel uit jonge vrouwen bestaat. Zoiets geeft voor mij al wel aan wat een tijdelijk quotum voor meer vrouwen op belangrijke plekken kan doen. In een regering van mannen van 60, die volop in de traditionele patronen zitten en het wel best vinden om veel van huis te zijn en dat hun vrouwen het thuisfront altijd bestuurd hebben, zou zo'n voorstel denk ik niet zo snel gedaan zijn.

Die 2 jaar dat de kinderen met tegenzin naar de BSO gingen waren erg lang. Ik wilde eigenlijk graag al eerder stoppen met werken maar durfde dat niet zo goed tegen mijn man te zeggen. Toen mijn man zelf met het voorstel kwam was de keuze snel gemaakt. Ik heb mijn werk eigenlijk nooit leuk gevonden. Het was saai en eentonig. Vroeger werkte ik daar 4 dagen van half 1 tot kwart over 5. Toen ben ik gestopt en toen de kinderen allebei naar school gingen mocht ik daar terug komen voor 2 dagen in de week.

vrijenblij20220 schreef: ↑

06-01-2020 14:23

Die 2 jaar dat de kinderen met tegenzin naar de BSO gingen waren erg lang. Ik wilde eigenlijk graag al eerder stoppen met werken maar durfde dat niet zo goed tegen mijn man te zeggen. Toen mijn man zelf met het voorstel kwam was de keuze snel gemaakt. Ik heb mijn werk eigenlijk nooit leuk gevonden. Het was saai en eentonig. Vroeger werkte ik daar 4 dagen van half 1 tot kwart over 5. Toen ben ik gestopt en toen de kinderen allebei naar school gingen mocht ik daar terug komen voor 2 dagen in de week.

Dat lijken me zware jaren zo en wat jammer dat je nooit plezier in je werk hebt gehad. Heb je nooit overwogen iets anders te gaan doen?

nicole123 schreef: ↑

06-01-2020 14:36

Dat lijken me zware jaren zo en wat jammer dat je nooit plezier in je werk hebt gehad. Heb je nooit overwogen iets anders te gaan doen?

Wel eens overwogen maar ik had geen zin om weer een studie te gaan doen.