Actueel
alle pijlers
Kloof tussen man en vrouw groeit
dinsdag 17 december 2019 om 20:01
World Economic Forum
Kloof tussen man en vrouw groeit, Nederland zakt op ranglijst emancipatie
17 december 2019 01:49
Aangepast: 17 december 2019 06:15
De kloof tussen mannen en vrouwen in ons land groeit. En daardoor zakt Nederland flink op de ranglijst over vrouwenemancipatie van het World Economic Forum (WEF). Nederland daalde het afgelopen jaar 11 plaatsen.
Ons land staat nu op de plek 38 op de lijst van het World Economic Forum, 11 plaatsen lager dan in 2018. En dat betekent dat Nicaragua, Rwanda, Cuba en Uruguay hoger staan. Koploper is IJsland.
Historische stap: vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven
De politieke invloed van vrouwen blijft nog steeds achter, zegt het WEF, terwijl de groei wat betreft carrièrekansen van vrouwen op de arbeidsmarkt stagneert. De onderzoekers hebben gekeken naar gelijkheid, niet naar ontwikkelingsniveau of welvaart. Zo moeten vrouwen in Rwanda werken om hun gezin te kunnen onderhouden.
Deze landen scoren het beste
IJsland
Noorwegen
Finland
Zweden
Nicaragua
Nieuw-Zeeland
Ierland
Spanje
Rwanda
Duitsland
Nederland staat op plaats 38 in de ranglijst.
Vrouwelijke premier
Van de 153 landen hebben 101 landen dit jaar en vorig jaar vooruitgang geboekt. Nederland hoort bij landen waar de kloof tussen man en vrouw juist niet is afgenomen. Volgens de studie is hier 73,6 procent van de ongelijkheidskloof gedicht, terwijl dit vorig jaar nog 74,7 procent was.
Wat meespeelt is dat Nederland nog nooit een vrouwelijke premier heeft gehad. Verder hebben vrouwen vaak deeltijdbanen en blijft hun aandeel in leidinggevende functies sterk achter. Ook besteden vrouwen in ons land twee keer zoveel tijd aan zorgtaken en onbetaald werk als mannen.
'Duurt nog 100 jaar'
Maar er zijn ook lichtpuntjes: wat betreft onderwijs, gezondheidszorg en levensverwachting doet ons land het wel goed. In politiek Den Haag wordt inmiddels gewerkt aan een vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven.
Wereldwijd is 68,6 procent van de kloof tussen mannen en vrouwen gedicht. Volgens het WEF duurt het nog minstens zo'n honderd jaar voordat de achterstand van vrouwen is opgeheven.
RTL Nieuws / ANP
Kloof tussen man en vrouw groeit, Nederland zakt op ranglijst emancipatie
17 december 2019 01:49
Aangepast: 17 december 2019 06:15
De kloof tussen mannen en vrouwen in ons land groeit. En daardoor zakt Nederland flink op de ranglijst over vrouwenemancipatie van het World Economic Forum (WEF). Nederland daalde het afgelopen jaar 11 plaatsen.
Ons land staat nu op de plek 38 op de lijst van het World Economic Forum, 11 plaatsen lager dan in 2018. En dat betekent dat Nicaragua, Rwanda, Cuba en Uruguay hoger staan. Koploper is IJsland.
Historische stap: vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven
De politieke invloed van vrouwen blijft nog steeds achter, zegt het WEF, terwijl de groei wat betreft carrièrekansen van vrouwen op de arbeidsmarkt stagneert. De onderzoekers hebben gekeken naar gelijkheid, niet naar ontwikkelingsniveau of welvaart. Zo moeten vrouwen in Rwanda werken om hun gezin te kunnen onderhouden.
Deze landen scoren het beste
IJsland
Noorwegen
Finland
Zweden
Nicaragua
Nieuw-Zeeland
Ierland
Spanje
Rwanda
Duitsland
Nederland staat op plaats 38 in de ranglijst.
Vrouwelijke premier
Van de 153 landen hebben 101 landen dit jaar en vorig jaar vooruitgang geboekt. Nederland hoort bij landen waar de kloof tussen man en vrouw juist niet is afgenomen. Volgens de studie is hier 73,6 procent van de ongelijkheidskloof gedicht, terwijl dit vorig jaar nog 74,7 procent was.
Wat meespeelt is dat Nederland nog nooit een vrouwelijke premier heeft gehad. Verder hebben vrouwen vaak deeltijdbanen en blijft hun aandeel in leidinggevende functies sterk achter. Ook besteden vrouwen in ons land twee keer zoveel tijd aan zorgtaken en onbetaald werk als mannen.
'Duurt nog 100 jaar'
Maar er zijn ook lichtpuntjes: wat betreft onderwijs, gezondheidszorg en levensverwachting doet ons land het wel goed. In politiek Den Haag wordt inmiddels gewerkt aan een vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven.
Wereldwijd is 68,6 procent van de kloof tussen mannen en vrouwen gedicht. Volgens het WEF duurt het nog minstens zo'n honderd jaar voordat de achterstand van vrouwen is opgeheven.
RTL Nieuws / ANP
Am Yisrael Chai!
zondag 5 januari 2020 om 09:33
Ja natuurlijk kan zzp’er in 4 dagen, ik had over betaald ouderschapsverlof.COtweepuntnul schreef: ↑05-01-2020 09:20Ja dat snap ik ook.
Mijn man is overigens ook zzp'er. Maar dat kan dus wel prima in vier dagen. Nou ja alles kan prima in deeltijd, ook zzp'en.
zondag 5 januari 2020 om 09:38
Ja hij is er dus ook 20 procent in inkomen in achteruit gegaan (ik overigens ook, ondanks ouderschapsverlof).
Ik bedoelde meer dat als het argument was dat zzp in 4 dagen niet kan, dat dus niet per se hoeft te kloppen.
Toen man overigens bij onze eerste vier dagen ging werken (was loondienst) was er gedoe want kon niet in die functie. Ze moesten wel want geen zwaarwegend bedrijfsbelang. Hebben het dus voor maximaal een jaar toegestaan.
Er bleken drie vrouwen parttime te werken in dezelfde functie...
zondag 5 januari 2020 om 14:35
Bij ons eigenlijk hetzelfde als bij CO2, duidelijke afspraken en het niet pikken als die afspraken geschonden worden. Als mijn man eenzijdig zo'n afspraak zou verbreken dan zou me dat een heel fikse ruzie waard zijn en zet ik dat gerust door tot hij zich alsnog aan de afspraak houdt. Ik vind dit van dezelfde orde als dat één van ons zomaar een bod op een ander huis zou uitbrengen terwijl de ander het daar niet mee eens is, zijn baan opzegt zonder overleg vooraf, etc. In dit soort dingen je eigen zo'n doordrijven tegen afspraken in, dat doe je gewoon niet, punt. Nou heb ik makkelijk praten, want nog nooit aan de orde gehad dat mijn man dit soort dingen deed, maar aan de andere kant denk ik dat hij ook wel weet dat hij het niet moet wagen want dat hij anders een fiks probleem met me heeft.Mevrouw75 schreef: ↑05-01-2020 09:05Hoe kun je je man ‘dwingen’? Die van mij zij ook steeds ‘als dit, dan ga ik 4 dagen werken’ en ik kan hoog en laag springen, maar hij werkt na 5 jaar nog steeds niet 4 dagen. Hij heeft wel kortere dagen trouwens, dus qua werkuren draait hij minder dan ik denk ik, maar wel verspreid over 5 dagen.
Hoe is dat bij jullie gegaan dan, heeft zoiets niet een heel negatieve impact op je relatie?
zondag 5 januari 2020 om 14:47
Dan heb ik jou ook verkeerd begrepen denk iknicole123 schreef: ↑02-01-2020 19:31Zwart-wit denk ik niet hoor, ik geef toch juist aan dat kinderen verschillen en dit voor míjn kinderen geldt?
Ik vatte jouw bericht denk ik ook iets zwart-witter op dan jij bedoelde, met je uitspraak dat in jouw ogen kinderen in jouw omgeving die naar de opvang gaan stress ervaren en niet genoeg rust krijgen om hun eigen ding te doen. Ik vatte dat op als algemeenheid, maar wellicht bedoel je dat niet zo en is die grote behoefte aan rust iets wat voor jouw eigen kinderen geldt en die specifieke kinderen in jouw omgeving en niet voor kinderen in het algemeen.
Het enige wat ik er tegenover wilde zetten is dat ik dit in ieder geval bij mijn eigen kinderen helemaal niet herken en het dus zeker geen algemeenheid is dat kinderen het beste zouden gedijen bij enkel thuis zijn en gestresst zouden worden van opvang. Bij kinderen zoals de mijne is het zelfs tegengesteld. Maar hierover zijn het eens denk ik.
En waarom mijn kinderen zich vervelen als ze veel thuis zijn (ik zie dat ze enorm gaan hangen, zeuren, irriteren en elkaar klieren als ze langere tijd thuis zijn): ik denk omdat ze gedijen bij dingen samen met anderen doen. Maar broer en zus samen dat gaat vaak dan weer net niet goed en mondt uit in ruzie. En kleine zusje is nog te jong om echt mee te spelen. Bij de middelste is het ook omdat ze zich niet zelf kan vermaken inderdaad en dan de andere twee gaat klieren. Dit soort dingen verschillen heel erg per kind. Ik weet nog uit mijn eigen jeugd dat voor mijn ene vriendinnetje de vakantie niet lang genoeg kon duren en mijn andere vriendinnetje elke dag bij me voor de deur stond om te spelen en reikhalzend uitkeek naar het weer naar school mogen.
.Ik denk dat wat werkt voor je kinderen vaak ook is hoe je er als ouders in staat. En hoe je werk is natuurlijk.
Mijn kinderen zijn niet altijd thuis geweest maar bij een gastouder. Sinds ze naar school gaan hebben ze geen opvang meer.
Hier spelen ze heel veel samen. En met vriendinnen. Ze hebben echt behoefte aan doen waar ze zin in hebben. Maar wij hebben dat ook dus ik denk dat dat ook een kwestie is van aangeleerd of aangeboren gedrag.
Het is zo belangrijk om als gezin te doen wat goed voelt. Maar soms ook moeilijk door de druk die je kan ervaren door de maatschappij en je omgeving.
zondag 5 januari 2020 om 14:54
Hoe ver ga je door? En ja natuurlijk had dat effect op de relatie en ik heb er echt wel ruzie om geschopt (nou ja, vooral in het algemeen over meer respect, aandacht voor mij en niet zomaar aannemen dat alles maar vanzelf gaat, dat ik op mijn tandvlees loop en daarin zijn die 4 dagen wel in mee genomen) Ik ben in andere dingen dus ook niet zo soepel meer, ergo: dat los jij dan maar op. Bij een ziek kind dat niet naar school kan dan ben ik gewoon al naar mijn werk (ik vertrek vroeg) en moet hij het zelf oplossen. Kortere dagen werkt dan weer wel.nicole123 schreef: ↑05-01-2020 14:35Bij ons eigenlijk hetzelfde als bij CO2, duidelijke afspraken en het niet pikken als die afspraken geschonden worden. Als mijn man eenzijdig zo'n afspraak zou verbreken dan zou me dat een heel fikse ruzie waard zijn en zet ik dat gerust door tot hij zich alsnog aan de afspraak houdt. Ik vind dit van dezelfde orde als dat één van ons zomaar een bod op een ander huis zou uitbrengen terwijl de ander het daar niet mee eens is, zijn baan opzegt zonder overleg vooraf, etc. In dit soort dingen je eigen zo'n doordrijven tegen afspraken in, dat doe je gewoon niet, punt. Nou heb ik makkelijk praten, want nog nooit aan de orde gehad dat mijn man dit soort dingen deed, maar aan de andere kant denk ik dat hij ook wel weet dat hij het niet moet wagen want dat hij anders een fiks probleem met me heeft.
Hoe is dat bij jullie gegaan dan, heeft zoiets niet een heel negatieve impact op je relatie?
Ik sta er nu niet meer zo star in, maar ik heb met zo’n starre houding wel wat weten te doorbreken. Mijn man is dan nog best van het flexibele en best geëmancipeerde soort, dus ik kan me ook wel voorstellen dat andere vrouwen het dan zelf maar oplossen door minder te gaan werken ( waar ze dan later weer over op hun falie krijgen, ‘want ze heeft het zelf gewild’).
zondag 5 januari 2020 om 14:58
Tegelijk merk ik op kleinere schaal wel dat ik nog steeds dingen moet bevechten wat betreft het werken van mijn man.
De afspraak die we gemaakt hadden (allang voor de eerste zwangerschap) was beiden 4 dagen werken. Tijdens de zwangerschap kwam hij ermee dat hij dan 4x9 wilde gaan werken. Want echt parttime, dat wilde hij eigenlijk liever niet. Ik heb dit geweigerd, want dan zou de ochtend- en avondspits onevenredig zwaar op mij terechtkomen en zou ik altijd moeten halen en brengen, of onze baby zou heel erg lange dagen op de opvang moeten maken. Na een hoop praten was mijn man ook wel ervan overtuigd dat 4x9 inderdaad niet zo wenselijk zou zijn, maar dat had wel even nodig. Op dat soort momenten merk ik wel dat hij eerst aan zijn werk denkt en pas daarna welke impact dat heeft op het gezin en ik andersom. Uiteindelijk is het er trouwens op uitgekomen dat ik naar 32 uur ging en hij op 36 uur bleef en daarvan 4 thuis werkte tijdens zijn zorgdag en 's avonds. Dat vond ik ook niet ideaal, maar ik kon daar wel mee leven. Bij kind 2 hebben we de discussie opnieuw gehad en heeft hij wel ouderschapsverlof opgenomen om naar 32 en op een gegeven moment zelfs naar 30 uur te gaan. Toen was werken met 2 kinderen thuis niet meer goed te doen op zijn dag thuis en hij was ook wat meer gewend aan zijn zorgrol.
In de toekomst zullen we wel weer discussie hebben, want man denkt dat als de kinderen ouder zijn dat hij wel weer fulltime kan gaan werken. Ik denk dat er juist méér van ons als ouders gevraagd wordt. Geen hele dagen lang, zoals bij kleintjes, maar je hebt volgens mij een fase 'te oud voor de BSO maar te jong om lang/vaak alleen thuis te zijn'. Met 3 kinderen waarvan de oudste en jongste 6 jaar schelen duurt die fase best lang. En je hebt dan te maken met sporttrainingen, ze aanporen om huiswerk te maken, etc. Ik zie dat nog niet echt werken in combinatie met fulltime werken en denk zelf dat tot de jongste 18 is het wenselijk is dat we parttime werken. Het is nu nog niet aan de orde, maar over een paar jaar denk ik dat er wel weer wel wat avondjes discussie zullen zijn, waarbij ik mijn man weer moet 'lostrekken' van zijn neiging om veel te willen werken. Dus in die zin herken ik een tegenwerkende man wel als het om dit soort werk/zorg-verdelingskwesties gaat.
De afspraak die we gemaakt hadden (allang voor de eerste zwangerschap) was beiden 4 dagen werken. Tijdens de zwangerschap kwam hij ermee dat hij dan 4x9 wilde gaan werken. Want echt parttime, dat wilde hij eigenlijk liever niet. Ik heb dit geweigerd, want dan zou de ochtend- en avondspits onevenredig zwaar op mij terechtkomen en zou ik altijd moeten halen en brengen, of onze baby zou heel erg lange dagen op de opvang moeten maken. Na een hoop praten was mijn man ook wel ervan overtuigd dat 4x9 inderdaad niet zo wenselijk zou zijn, maar dat had wel even nodig. Op dat soort momenten merk ik wel dat hij eerst aan zijn werk denkt en pas daarna welke impact dat heeft op het gezin en ik andersom. Uiteindelijk is het er trouwens op uitgekomen dat ik naar 32 uur ging en hij op 36 uur bleef en daarvan 4 thuis werkte tijdens zijn zorgdag en 's avonds. Dat vond ik ook niet ideaal, maar ik kon daar wel mee leven. Bij kind 2 hebben we de discussie opnieuw gehad en heeft hij wel ouderschapsverlof opgenomen om naar 32 en op een gegeven moment zelfs naar 30 uur te gaan. Toen was werken met 2 kinderen thuis niet meer goed te doen op zijn dag thuis en hij was ook wat meer gewend aan zijn zorgrol.
In de toekomst zullen we wel weer discussie hebben, want man denkt dat als de kinderen ouder zijn dat hij wel weer fulltime kan gaan werken. Ik denk dat er juist méér van ons als ouders gevraagd wordt. Geen hele dagen lang, zoals bij kleintjes, maar je hebt volgens mij een fase 'te oud voor de BSO maar te jong om lang/vaak alleen thuis te zijn'. Met 3 kinderen waarvan de oudste en jongste 6 jaar schelen duurt die fase best lang. En je hebt dan te maken met sporttrainingen, ze aanporen om huiswerk te maken, etc. Ik zie dat nog niet echt werken in combinatie met fulltime werken en denk zelf dat tot de jongste 18 is het wenselijk is dat we parttime werken. Het is nu nog niet aan de orde, maar over een paar jaar denk ik dat er wel weer wel wat avondjes discussie zullen zijn, waarbij ik mijn man weer moet 'lostrekken' van zijn neiging om veel te willen werken. Dus in die zin herken ik een tegenwerkende man wel als het om dit soort werk/zorg-verdelingskwesties gaat.
zondag 5 januari 2020 om 15:08
Is een oppas die die taken (kinderen halen/brengen naar clubjes) op zich kan nemen, dan niet praktischer?nicole123 schreef: ↑05-01-2020 14:58Tegelijk merk ik op kleinere schaal wel dat ik nog steeds dingen moet bevechten wat betreft het werken van mijn man.
De afspraak die we gemaakt hadden (allang voor de eerste zwangerschap) was beiden 4 dagen werken. Tijdens de zwangerschap kwam hij ermee dat hij dan 4x9 wilde gaan werken. Want echt parttime, dat wilde hij eigenlijk liever niet. Ik heb dit geweigerd, want dan zou de ochtend- en avondspits onevenredig zwaar op mij terechtkomen en zou ik altijd moeten halen en brengen, of onze baby zou heel erg lange dagen op de opvang moeten maken. Na een hoop praten was mijn man ook wel ervan overtuigd dat 4x9 inderdaad niet zo wenselijk zou zijn, maar dat had wel even nodig. Op dat soort momenten merk ik wel dat hij eerst aan zijn werk denkt en pas daarna welke impact dat heeft op het gezin en ik andersom. Uiteindelijk is het er trouwens op uitgekomen dat ik naar 32 uur ging en hij op 36 uur bleef en daarvan 4 thuis werkte tijdens zijn zorgdag en 's avonds. Dat vond ik ook niet ideaal, maar ik kon daar wel mee leven. Bij kind 2 hebben we de discussie opnieuw gehad en heeft hij wel ouderschapsverlof opgenomen om naar 32 en op een gegeven moment zelfs naar 30 uur te gaan. Toen was werken met 2 kinderen thuis niet meer goed te doen op zijn dag thuis en hij was ook wat meer gewend aan zijn zorgrol.
In de toekomst zullen we wel weer discussie hebben, want man denkt dat als de kinderen ouder zijn dat hij wel weer fulltime kan gaan werken. Ik denk dat er juist méér van ons als ouders gevraagd wordt. Geen hele dagen lang, zoals bij kleintjes, maar je hebt volgens mij een fase 'te oud voor de BSO maar te jong om lang/vaak alleen thuis te zijn'. Met 3 kinderen waarvan de oudste en jongste 6 jaar schelen duurt die fase best lang. En je hebt dan te maken met sporttrainingen, ze aanporen om huiswerk te maken, etc. Ik zie dat nog niet echt werken in combinatie met fulltime werken en denk zelf dat tot de jongste 18 is het wenselijk is dat we parttime werken. Het is nu nog niet aan de orde, maar over een paar jaar denk ik dat er wel weer wel wat avondjes discussie zullen zijn, waarbij ik mijn man weer moet 'lostrekken' van zijn neiging om veel te willen werken. Dus in die zin herken ik een tegenwerkende man wel als het om dit soort werk/zorg-verdelingskwesties gaat.
Als je man zolang blijft parttimen zullen promoties er ook niet snel inzitten lijkt mij...
zondag 5 januari 2020 om 15:16
Lastig. Goed dat je op bepaalde punten hem voor het blok hebt gezet. Maar goed, zo'n pressiemiddel heb je niet voor alles (ouderschapsverlof aanvragen kun je niet voor hem doen bijv). En of je het zo ver doorvoert dat je voortdurend ruzie hebt of uit elkaar zou gaan hierom, tsja, ik weet ik ook niet of ik zover zou gaan.Mevrouw75 schreef: ↑05-01-2020 14:54Hoe ver ga je door? En ja natuurlijk had dat effect op de relatie en ik heb er echt wel ruzie om geschopt (nou ja, vooral in het algemeen over meer respect, aandacht voor mij en niet zomaar aannemen dat alles maar vanzelf gaat, dat ik op mijn tandvlees loop en daarin zijn die 4 dagen wel in mee genomen) Ik ben in andere dingen dus ook niet zo soepel meer, ergo: dat los jij dan maar op. Bij een ziek kind dat niet naar school kan dan ben ik gewoon al naar mijn werk (ik vertrek vroeg) en moet hij het zelf oplossen. Kortere dagen werkt dan weer wel.
Ik sta er nu niet meer zo star in, maar ik heb met zo’n starre houding wel wat weten te doorbreken. Mijn man is dan nog best van het flexibele en best geëmancipeerde soort, dus ik kan me ook wel voorstellen dat andere vrouwen het dan zelf maar oplossen door minder te gaan werken ( waar ze dan later weer over op hun falie krijgen, ‘want ze heeft het zelf gewild’).
Ik vind zelf intellectuele uitdaging erg belangrijk en zou heel lamlendig worden van thuismoederen of een klein baantje waar geen uitdaging in zit, maar ik kan me voorstellen dat vrouwen die hun werk niet zo erg leuk vinden en een beetje thuis aankeutelen wel aantrekkelijk vinden hun zelfstandigheid dan maar overboord gooien en zich in zo'n situatie maar schikken naar hun man die opeens toch echt niet minder kan werken.
Ik vind het eigenlijk wel erg dat de situatie blijkbaar zo is dat mannen zoals die van jou en mij 'van het flexibele en geëmancipeerde soort' zijn. Dat mensen tegen mij zeggen dat ik in mijn handjes mag knijpen met een man die een papadag heeft, kookt en de boodschappen doet. Dat zegt wel wat over een hoop andere mannen (en vrouwen) helaas en wat er vandaag de dag normaal gevonden wordt.
nicole123 wijzigde dit bericht op 05-01-2020 15:23
0.51% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 om 15:21
Dat zou kunnen ja, al is zoiemand vinden voor een paar uurtjes per dag niet zo simpel als het lijkt. Maar mijn man wil helemaal geen promotie maken. Promotie zou voor hem betekenen manager worden en dat past helemaal niet bij hem en wil hij ook zeker niet. Zijn huidige werk of een zijstap hierin kan prima in 32 uur gedaan worden. Hij werkt voor de overheid en het gros van zijn collega's werkt 4 dagen, dat is in zijn sector heel normaal. Het zit puur tussen zijn oren dat hij veel wil werken, het is niet nodig om bepaalde ambities te bereiken.redbulletje schreef: ↑05-01-2020 15:08Is een oppas die die taken (kinderen halen/brengen naar clubjes) op zich kan nemen, dan niet praktischer?
Als je man zolang blijft parttimen zullen promoties er ook niet snel inzitten lijkt mij...
zondag 5 januari 2020 om 15:34
Veel vrouwen nemen alles opzich als de kinderen klein zijn. Wat ik merk is dat als de kinderen zelfstandiger worden de vrouw het niet meer trekt. Burnout of scheiding tot gevolg. Bij mijn oudste zijn er in groep 6 t/m groep 8 veel uit ouders uit elkaar gegaan. Steeds kwam het initiatief van de vrouw uit.nicole123 schreef: ↑05-01-2020 15:16
Ik vind het eigenlijk wel erg dat de situatie blijkbaar zo is dat mannen zoals die van jou en mij 'van het flexibele en geëmancipeerde soort' zijn. Dat mensen tegen mij zeggen dat ik in mijn handjes mag knijpen met een man die een papadag heeft, kookt en de boodschappen doet. Dat zegt wel wat over een hoop andere mannen (en vrouwen) helaas en wat er vandaag de dag normaal gevonden wordt.
zondag 5 januari 2020 om 15:49
Maar dat kun jij toch niet voor hem bepalen? Ik lees alleen maar stellen die elkaar dwingen, om maar een punt te maken. Pffff, wij werken beide veertig uur en thuis is ook goed verdeeld. Begin dan niet aan kinderen.... de oplossing is zo makkelijk en voor de hand liggend.nicole123 schreef: ↑05-01-2020 15:21Dat zou kunnen ja, al is zoiemand vinden voor een paar uurtjes per dag niet zo simpel als het lijkt. Maar mijn man wil helemaal geen promotie maken. Promotie zou voor hem betekenen manager worden en dat past helemaal niet bij hem en wil hij ook zeker niet. Zijn huidige werk of een zijstap hierin kan prima in 32 uur gedaan worden. Hij werkt voor de overheid en het gros van zijn collega's werkt 4 dagen, dat is in zijn sector heel normaal. Het zit puur tussen zijn oren dat hij veel wil werken, het is niet nodig om bepaalde ambities te bereiken.
zondag 5 januari 2020 om 15:52
Niet aan kinderen beginnen? Hm nou ik weet niet of dat de oplossing is.viavia2013 schreef: ↑05-01-2020 15:49Maar dat kun jij toch niet voor hem bepalen? Ik lees alleen maar stellen die elkaar dwingen, om maar een punt te maken. Pffff, wij werken beide veertig uur en thuis is ook goed verdeeld. Begin dan niet aan kinderen.... de oplossing is zo makkelijk en voor de hand liggend.
En dit was al afgesproken he, dan had ie een andere afspraak moeten maken.
zondag 5 januari 2020 om 15:56
zondag 5 januari 2020 om 15:59
Ik vind het geen gezeur als je gewend bent aan een lang weekend door die vrije vrijdag.COtweepuntnul schreef: ↑05-01-2020 15:56Mijn man heeft heel lang de vrijdag vrin gehad want dat kwam hem goed uit. Ik deed de woensdag. Nu heb ik aangegeven dat dit niet meer goed uitkomt en daar heb ik een half jaar over moeten "zeuren" voordat hij zijn vrije dag om wilde ruilen. Vond ik wel een beetje gezeur.
zondag 5 januari 2020 om 16:01
Ja, maar ik wil dat ook wel, dus het werd tijd dat dit omgedraaid werd.redbulletje schreef: ↑05-01-2020 15:59Ik vind het geen gezeur als je gewend bent aan een lang weekend door die vrije vrijdag.
Bovendien kwam het hem goed uit qua werk, niet privé.
En heeft hij altijd 1 of 2 kinderen bij zich dus vrije tijd kun je t nauwelijks noemen.
zondag 5 januari 2020 om 20:01
Jij vindt een dag met kinderen om je heen een vrije dag? Ik dacht dat je dat de grootste verschrikking vond.redbulletje schreef: ↑05-01-2020 15:59Ik vind het geen gezeur als je gewend bent aan een lang weekend door die vrije vrijdag.
zondag 5 januari 2020 om 20:20
Nee, dat kun je niet voor je partner bepalen, dat bepaal je samen. Daar gaat het juist om. Mijn man en ik hebben samen heel duidelijk afgesproken dat we graag kinderen wilden en dat we als die er zouden zijn we werk en zorg gelijk zouden verdelen en beiden minimaal 1 doordeweekse dag met de kinderen thuis zouden zijn. Mevrouw75 heeft met haar man ook samen duidelijke afspraken gemaakt, waarna hij die toen puntje bij paaltje kwam schond en gewoon zijn eigen zin doordreef, waardoor zijn vrouw met de gebakken peren zat. Zij bepaalde dus niet voor hem, hij was het die voor haar bepaalde. Zo werkt het in mijn optiek dus niet in een relatie en daar zou ik een fikse ruzie en op mijn strepen staan voor over hebben, mocht het met gewoon praten niet lukken. Niet omdat ik mijn man zou willen dwingen tot een bepaalde zorg/werkverdeling, wel omdat we voor we kinderen kregen bepaalde afspraken gemaakt hebben. Als mijn man destijds aangegeven zou hebben dat hij een traditionele rolverdeling ambieerde, dan was ik gestopt met de relatie (of was ik de relatie niet eens begonnen) en had ik iemand gezocht die wel samen wilde werken en zorgen. Ook wilde ik heel bewust geen chirurg, topadvocaat, directeur, piloot, militair, etc of iemand met dergelijke ambities als partner, omdat dan een gelijke verdeling wel heel erg lastig zou worden, alle geëmancipeerdheid en goede bedoelingen van zoiemand ten spijt. Gelukkig hoef ik niet te dwingen om een punt te maken, want met mijn man valt gewoon te praten.viavia2013 schreef: ↑05-01-2020 15:49Maar dat kun jij toch niet voor hem bepalen? Ik lees alleen maar stellen die elkaar dwingen, om maar een punt te maken. Pffff, wij werken beide veertig uur en thuis is ook goed verdeeld. Begin dan niet aan kinderen.... de oplossing is zo makkelijk en voor de hand liggend.
nicole123 wijzigde dit bericht op 05-01-2020 20:41
20.13% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 om 20:32
Wat gewoontes al niet doen hè? Bij ons is het andersom, ik werk op woensdag en ben op vrijdag thuis omdat dat voor mijn werk destijds essentieel was, hij is op woensdag thuis en werkt op vrijdag. Voor mijn werk zou het nu beide kunnen, voor zijn werk maakt het ook niet zoveel uit. Als hij zou willen ruilen dan zou ik daar wel voor open staan. Ook als het qua werk niet zoveel uitmaakt, maar de vrijdag vrij hebben gewoon fijner is voor beiden dan de woensdag. Dan is het eerlijker om beiden een aantal jaar dat voordeel te hebben. En als het voor jouw werk beter uitkomt om de woensdag te werken dan heb je al helemaal een punt, want dan is de situatie voor jou nu hetzelfde als voor hem destijds.COtweepuntnul schreef: ↑05-01-2020 15:56Mijn man heeft heel lang de vrijdag vrin gehad want dat kwam hem goed uit. Ik deed de woensdag. Nu heb ik aangegeven dat dit niet meer goed uitkomt en daar heb ik een half jaar over moeten "zeuren" voordat hij zijn vrije dag om wilde ruilen. Vond ik wel een beetje gezeur.
zondag 5 januari 2020 om 20:56
Ik ben ooit, met heel veel pijn en moeite hoor, ik heb er een psych voor nodig gehad, op mijn 33e 4 dagen gaan werken en werk nu, met een kleuter, nog steeds minimaal 4 dagen.
zondag 5 januari 2020 om 20:59
Ik zat er nog eens over na te denken en ik denk dat ik - voor een vrouw - redelijk lui en egocentrisch ben (ik kan niet helemaal de juiste woorden vinden, maar die richting op). Zeg maar een beetje zoals mannen vaak ook zijn. Ik denk dat dat ook helpt om de balans een beetje goed te houden.
Alleen wordt van vrouwen verwacht dat ze alles opzij zetten voor hun kind en van mannen niet, dus ik denk dat mensen mij best een beetje apart vinden soms (ik geloof dat ze vinden dat ik wat meer opofferend moet zijn enzo), maar goed dat is hun probleem. En ook een wat andere discussie.
Alleen wordt van vrouwen verwacht dat ze alles opzij zetten voor hun kind en van mannen niet, dus ik denk dat mensen mij best een beetje apart vinden soms (ik geloof dat ze vinden dat ik wat meer opofferend moet zijn enzo), maar goed dat is hun probleem. En ook een wat andere discussie.
anoniem_370114 wijzigde dit bericht op 05-01-2020 21:01
6.23% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 om 21:00
Inderdaad ja. In mijn geval zijn heel veel belangrijke dingen op woensdagen en ze zijn nooit op vrijdagen. Ik moet dus zo'n 6 keer per jaar gaan regelen dat ik op woensdag kan werken. En nee, dat kan niet verplaatst worden, de tweede kamer houdt helaas geen rekening met mijn agendanicole123 schreef: ↑05-01-2020 20:32Wat gewoontes al niet doen hè? Bij ons is het andersom, ik werk op woensdag en ben op vrijdag thuis omdat dat voor mijn werk destijds essentieel was, hij is op woensdag thuis en werkt op vrijdag. Voor mijn werk zou het nu beide kunnen, voor zijn werk maakt het ook niet zoveel uit. Als hij zou willen ruilen dan zou ik daar wel voor open staan. Ook als het qua werk niet zoveel uitmaakt, maar de vrijdag vrij hebben gewoon fijner is voor beiden dan de woensdag. Dan is het eerlijker om beiden een aantal jaar dat voordeel te hebben. En als het voor jouw werk beter uitkomt om de woensdag te werken dan heb je al helemaal een punt, want dan is de situatie voor jou nu hetzelfde als voor hem destijds.
Dus ik besteed veel tijd en energie aan het wijzigen en regelen en ik ben dat een beetje zat. Dus dit is een mooie oplossing.
zondag 5 januari 2020 om 21:18
Bizar hè? Een kennis van mij wilde ooit ook naar 4 dagen, ivm zijn kinderen. Zijn baas: “Nee. Je hebt toch een vrouw?” Ik weet niet zeker of hij het nou uiteindelijk wel of niet voor elkaar gekregen heeft, maar in ieder geval werd hem het leven daarna zo onmogelijk gemaakt op zijn werkplek dat hij een andere baan gezocht heeft. Toevallig solliciteerde een vrouwelijk familielid van me kort daarna precies op die functie bij diezelfde baas. Zij kreeg 4 dagen werken makkelijk voor elkaar en heeft daar nooit problemen mee gehad.COtweepuntnul schreef: ↑05-01-2020 09:38Toen man overigens bij onze eerste vier dagen ging werken (was loondienst) was er gedoe want kon niet in die functie. Ze moesten wel want geen zwaarwegend bedrijfsbelang. Hebben het dus voor maximaal een jaar toegestaan.
Er bleken drie vrouwen parttime te werken in dezelfde functie...
zondag 5 januari 2020 om 22:49
Dit klopt dus niet. Hierbij de link naar een wetenschappelijk onderzoek: https://www.socialevraagstukken.nl/de-k ... W5yL1oPBwcisanthe schreef: ↑04-01-2020 22:58Ja hoor, volledig eens met Nicole. Hier juist groot voorstander van kdv en bso. Kinderen die
Op kdv hebben gezeten, zijn over het algemeen relaxter, meer open naar anderen en meer zelfstandig en minder ‘piepig’ dan kinderen die alleen maar onder (99%) moeders vleugels hebben gezeten. Hoe vaak ik niet te horen krijg dat we zulke relaxte, vrije kinderen (4 en 6 jaar) hebben...jaaa denk ik dan: deels eigen opvoeding maar zeker ook omdat ze vanaf 12 weken 2-3 x dagen per week n kdv zijn geweest en daar zulke lieve juffen en andere kindjes om zich hebben gehad. Gashouders is in dat opzicht toch veel meer beperkt. Maar goed daarmee komen we weer
Op de al oude discussie;-)
Het gaat niet goed met de vrouwenprticipatie maar ben er van overtuigd dat dat door de vrouwen zelf komt....Als je wiegje in Nederland staat, je hebt en goed intellect, is er voor vrouwen alles mogelijk (net zoals voor mannen) maar helaas willen vrouwen een echte carrière vaak zelf niet meer als er kinderen komen. Zo ontzettend zonde want allebei 4 dagen meer dan prima te
Doen met kinderen!
De keuze van vrouwen voor deeltijd werken is minder vrij dan we denken.
zondag 5 januari 2020 om 23:19
Ja, een helder stuk en ik herken het zeker ook, dat het zo (schijnbaar) werkt bij vrouwen (ik zie dat ook bij vriendinnen om me heen). Dat schuldgevoel en dat ‘opgelegde’ zo hoort het gevoel. Bah.
Ik heb zelf werkelijk waar die gedachte nog nooit gehad (mijn vriend ook niet anders waren we niet meer samen) en wordt zo allergisch van vrouwen die zo praten (kind verzorgen, man kan niet 4 dagen werken en enz). Als je lak hebt aan die sociale druk (zoals ik) en het als vanzelfsprekend ervaart dat man en vrouw beide kunnen zorgen en dat de 1 daar niet belangrijker in is dan de ander, is alles mi echt wel
Mogelijk.
Ik zie het bij vrouwen om me heen. Ene helft heel erg ambitieus en dus ook op (hele) hoge posities en andere helft soort van jaloers (lijkt het ivm afgeven op vrouwen die dus wel gewoon die topfunctie hebben en veel werken (‘want dat is niet goed voor de kinderen’).
Let wel: Ik heb het hier over superslimme vrouwen met academische opleiding die het carrière technisch gezien niet handig aangepakt nadat er kinderen kwamen en een man die wel 5 dagen is blijven werken (en vrouw maar 2 of 3).
Dat bedoelde ik te zeggen: als je je niet dat soort onzin laat aanpraten en je eigen koers vaart, is wel
Degelijk alles mogelijk in Nederland en ik weet heel goed waar ik het over heb.
Ik heb zelf werkelijk waar die gedachte nog nooit gehad (mijn vriend ook niet anders waren we niet meer samen) en wordt zo allergisch van vrouwen die zo praten (kind verzorgen, man kan niet 4 dagen werken en enz). Als je lak hebt aan die sociale druk (zoals ik) en het als vanzelfsprekend ervaart dat man en vrouw beide kunnen zorgen en dat de 1 daar niet belangrijker in is dan de ander, is alles mi echt wel
Mogelijk.
Ik zie het bij vrouwen om me heen. Ene helft heel erg ambitieus en dus ook op (hele) hoge posities en andere helft soort van jaloers (lijkt het ivm afgeven op vrouwen die dus wel gewoon die topfunctie hebben en veel werken (‘want dat is niet goed voor de kinderen’).
Let wel: Ik heb het hier over superslimme vrouwen met academische opleiding die het carrière technisch gezien niet handig aangepakt nadat er kinderen kwamen en een man die wel 5 dagen is blijven werken (en vrouw maar 2 of 3).
Dat bedoelde ik te zeggen: als je je niet dat soort onzin laat aanpraten en je eigen koers vaart, is wel
Degelijk alles mogelijk in Nederland en ik weet heel goed waar ik het over heb.
