Actueel
alle pijlers
Kloof tussen man en vrouw groeit
dinsdag 17 december 2019 om 20:01
World Economic Forum
Kloof tussen man en vrouw groeit, Nederland zakt op ranglijst emancipatie
17 december 2019 01:49
Aangepast: 17 december 2019 06:15
De kloof tussen mannen en vrouwen in ons land groeit. En daardoor zakt Nederland flink op de ranglijst over vrouwenemancipatie van het World Economic Forum (WEF). Nederland daalde het afgelopen jaar 11 plaatsen.
Ons land staat nu op de plek 38 op de lijst van het World Economic Forum, 11 plaatsen lager dan in 2018. En dat betekent dat Nicaragua, Rwanda, Cuba en Uruguay hoger staan. Koploper is IJsland.
Historische stap: vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven
De politieke invloed van vrouwen blijft nog steeds achter, zegt het WEF, terwijl de groei wat betreft carrièrekansen van vrouwen op de arbeidsmarkt stagneert. De onderzoekers hebben gekeken naar gelijkheid, niet naar ontwikkelingsniveau of welvaart. Zo moeten vrouwen in Rwanda werken om hun gezin te kunnen onderhouden.
Deze landen scoren het beste
IJsland
Noorwegen
Finland
Zweden
Nicaragua
Nieuw-Zeeland
Ierland
Spanje
Rwanda
Duitsland
Nederland staat op plaats 38 in de ranglijst.
Vrouwelijke premier
Van de 153 landen hebben 101 landen dit jaar en vorig jaar vooruitgang geboekt. Nederland hoort bij landen waar de kloof tussen man en vrouw juist niet is afgenomen. Volgens de studie is hier 73,6 procent van de ongelijkheidskloof gedicht, terwijl dit vorig jaar nog 74,7 procent was.
Wat meespeelt is dat Nederland nog nooit een vrouwelijke premier heeft gehad. Verder hebben vrouwen vaak deeltijdbanen en blijft hun aandeel in leidinggevende functies sterk achter. Ook besteden vrouwen in ons land twee keer zoveel tijd aan zorgtaken en onbetaald werk als mannen.
'Duurt nog 100 jaar'
Maar er zijn ook lichtpuntjes: wat betreft onderwijs, gezondheidszorg en levensverwachting doet ons land het wel goed. In politiek Den Haag wordt inmiddels gewerkt aan een vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven.
Wereldwijd is 68,6 procent van de kloof tussen mannen en vrouwen gedicht. Volgens het WEF duurt het nog minstens zo'n honderd jaar voordat de achterstand van vrouwen is opgeheven.
RTL Nieuws / ANP
Kloof tussen man en vrouw groeit, Nederland zakt op ranglijst emancipatie
17 december 2019 01:49
Aangepast: 17 december 2019 06:15
De kloof tussen mannen en vrouwen in ons land groeit. En daardoor zakt Nederland flink op de ranglijst over vrouwenemancipatie van het World Economic Forum (WEF). Nederland daalde het afgelopen jaar 11 plaatsen.
Ons land staat nu op de plek 38 op de lijst van het World Economic Forum, 11 plaatsen lager dan in 2018. En dat betekent dat Nicaragua, Rwanda, Cuba en Uruguay hoger staan. Koploper is IJsland.
Historische stap: vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven
De politieke invloed van vrouwen blijft nog steeds achter, zegt het WEF, terwijl de groei wat betreft carrièrekansen van vrouwen op de arbeidsmarkt stagneert. De onderzoekers hebben gekeken naar gelijkheid, niet naar ontwikkelingsniveau of welvaart. Zo moeten vrouwen in Rwanda werken om hun gezin te kunnen onderhouden.
Deze landen scoren het beste
IJsland
Noorwegen
Finland
Zweden
Nicaragua
Nieuw-Zeeland
Ierland
Spanje
Rwanda
Duitsland
Nederland staat op plaats 38 in de ranglijst.
Vrouwelijke premier
Van de 153 landen hebben 101 landen dit jaar en vorig jaar vooruitgang geboekt. Nederland hoort bij landen waar de kloof tussen man en vrouw juist niet is afgenomen. Volgens de studie is hier 73,6 procent van de ongelijkheidskloof gedicht, terwijl dit vorig jaar nog 74,7 procent was.
Wat meespeelt is dat Nederland nog nooit een vrouwelijke premier heeft gehad. Verder hebben vrouwen vaak deeltijdbanen en blijft hun aandeel in leidinggevende functies sterk achter. Ook besteden vrouwen in ons land twee keer zoveel tijd aan zorgtaken en onbetaald werk als mannen.
'Duurt nog 100 jaar'
Maar er zijn ook lichtpuntjes: wat betreft onderwijs, gezondheidszorg en levensverwachting doet ons land het wel goed. In politiek Den Haag wordt inmiddels gewerkt aan een vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven.
Wereldwijd is 68,6 procent van de kloof tussen mannen en vrouwen gedicht. Volgens het WEF duurt het nog minstens zo'n honderd jaar voordat de achterstand van vrouwen is opgeheven.
RTL Nieuws / ANP
Am Yisrael Chai!
woensdag 18 december 2019 om 15:57
Daar denken ze in andere landen heel anders over, in diverse andere landen gaan kinderen 5 dagen per week een hele dag naar school en/of opvang. Ik wil dat zelf ook niet voor mijn kinderen, maar ik ben wat dat betreft ook sterk beïnvloed door de Nederlandse maatschappij. Als ik in België opgegroeid zou zijn zou ik het denk ik al veel normaler vinden.
Verder betekent 60 uur per week werken niet direct dat je kinderen fulltime naar de opvang gaan, áls je partner dan maar wel minder werkt. En die rol van het thuis voor de partner overnemen van diens verantwoordelijkheden nemen vrouwen massaal op zich en mannen bijna nooit.
De vraag is: waarom is dit verschillend voor mannen en vrouwen? Waarom vinden we het in Nederland voor mannen wel acceptabel om hun kinderen 5 dagen per week niet te zien en voor vrouwen niet? Waarom maken mannen de keuze om zo'n 60 uur per week baan aan te nemen en hun vrouw het thuisfront te laten oplossen en vrouwen de keuze om die baan te laten schieten en voor iets minder ambitieus te gaan? Waarom wordt er tegen mannen die een mooie promotie gemaakt hebben gezegd 'Wauw, goed gedaan, gefeliciteerd!' en tegen vrouwen bij dezelfde promotie 'Oh, maar hoe ga je dat dan thuis doen en is dat niet zielig voor je kinderen?'.
woensdag 18 december 2019 om 16:06
ik kan je vraag niet beantwoorden, mijn man en ik hebben de rollen omgedraaid, bevalt ons prima. Toch zie ik wel dat anderen het soms wel bijzonder vinden, we krijgen nooit negatieve reacties, maar meer dat mensen het apart of anders vinden. Maakt niet uit natuurlijk, maar zo zie je dus wel dat het ongebruikelijk is.nicole123 schreef: ↑18-12-2019 15:57
De vraag is: waarom is dit verschillend voor mannen en vrouwen? Waarom vinden we het in Nederland voor mannen wel acceptabel om hun kinderen 5 dagen per week niet te zien en voor vrouwen niet? Waarom maken mannen de keuze om zo'n 60 uur per week baan aan te nemen en hun vrouw het thuisfront te laten oplossen en vrouwen de keuze om die baan te laten schieten en voor iets minder ambitieus te gaan? Waarom wordt er tegen mannen die een mooie promotie gemaakt hebben gezegd 'Wauw, goed gedaan, gefeliciteerd!' en tegen vrouwen bij dezelfde promotie 'Oh, maar hoe ga je dat dan thuis doen en is dat niet zielig voor je kinderen?'.
woensdag 18 december 2019 om 16:10
Maar waarom neem je die baan dan niet en huur je extra opvang in voor die 2 extra dagen>?nicole123 schreef: ↑18-12-2019 15:08Nee. Mannen én vrouwen. Waarbij vooral bij vrouwen het er heel hard aan toe kan gaan qua veroordelen. Maar het ligt zeker niet alleen bij vrouwen. Ik krijg ook heel vaak van mannen de vraag of ik nog werk, nu ik een gezin heb. Daarna direct hoeveel uur dan en hoe ik dat dan thuis regel of of het niet heel zwaar is. Aan mijn man vragen ze dat nooit, hem vragen ze gewoon hoe het op zijn werk is. Pas geleden vroeg mijn zwager iets dergelijks aan mij, waarop mijn man hem direct vroeg hoe hij zelf zijn werk-privé balans ervoer. Daarop ging hij een enorme partij lacherig lopen doen, alsof dat voor hem een heel rare vraag was, terwijl hij hem net daarvoor aan mij had gesteld.
Daar zou je natuurlijk boven moeten staan, maar ik merk dat die dingen ons toch beïnvloeden, al doen we nog zo hard ons best om geëmancipeerd te zijn. Ik werk zelf 3 dagen en mijn man 4 (toen we nog 1 kind hadden 4 en 4,5). Ik zou best 4 of 5 dagen willen werken als mijn man 2 of 3 dagen werkt. Maar dat is voor hem een no-go, dan voelt hij zich maatschappelijk niks meer waard. Terwijl hij zijn niet- en parttime werkende (schoon)zussen niet op die manier bekijkt. En hoeveel gesprekken je er ook over hebt en hoezeer hij theoretisch het er ook mee eens is, zoiets zit heel diep en krijg je er niet zo 1-2-3 uit als iemand op zo'n manier is opgevoed en nog altijd in zo'n maatschappij leeft.
woensdag 18 december 2019 om 16:31
redbulletje ik weet dat kinderen voor jouw gewoon zielzuigende parasieten zijn, maar als maatschappij zijn we behoorlijk de lul als ouders niet investeren in hun kinderen. En dat investeren is niet alleen geld bij elkaar harken en de weg naar een goedbetaalde baan uitstippelen, maar met liefde, tijd, en aandacht zorgen dat ze opgroeien tot sociale, emotioneel stabiele mensen.
Nog even los van het feit dat de gemiddelde ouder houdt van z'n kind en het dus niet per se als een straf ziet om daar tijd mee door te brengen.
Nog even los van het feit dat de gemiddelde ouder houdt van z'n kind en het dus niet per se als een straf ziet om daar tijd mee door te brengen.
What a nuanced anxiety
woensdag 18 december 2019 om 16:38
Ik kom in mijn werk veel vrouwen uit het buitenland tegen, veel van deze vrouwen zouden minder willen werken om meer bij de kinderen te zijn, (of dat ze nu spijt hebben van het niet bij hun kinderen geweest zijn) alleen is dat vaak niet mogelijk.
Vergeet niet dat wij keuze vrijheid hebben in Nederland en dat dat een groot goed is, dat valt niet gemakkelijk mee te laten wegen in dergelijke ranglijsten. In Nederland is er dus vaak de keuze, wil je of wil je niet. Ik ken vrouwen met kinderen met voltijd banen en zonder voltijd banen, en ook andersom mannen met en zonder voltijd banen. Ik ken vrouwen zonder kinderen met voltijd banen en ook vrouwen zonder kinderen met deeltijdbaan. Het is in nl best divers, en ja we kunnen nog wel wat slagen maken daar ben ik het mee eens, maar ik vind Nederland een pracht land met erg veel mogelijkheden.
Iets anders is dat ik merk in mijn omgeving is dat vrije tijd erg belangrijk gevonden wordt, vrije tijd wordt schaarser en ik denk dat als je je het kunt veroorloven om, als je wilt, niet of niet veel te hoeven werken dat dat een enorme luxe in het leven is.
Vergeet niet dat wij keuze vrijheid hebben in Nederland en dat dat een groot goed is, dat valt niet gemakkelijk mee te laten wegen in dergelijke ranglijsten. In Nederland is er dus vaak de keuze, wil je of wil je niet. Ik ken vrouwen met kinderen met voltijd banen en zonder voltijd banen, en ook andersom mannen met en zonder voltijd banen. Ik ken vrouwen zonder kinderen met voltijd banen en ook vrouwen zonder kinderen met deeltijdbaan. Het is in nl best divers, en ja we kunnen nog wel wat slagen maken daar ben ik het mee eens, maar ik vind Nederland een pracht land met erg veel mogelijkheden.
Iets anders is dat ik merk in mijn omgeving is dat vrije tijd erg belangrijk gevonden wordt, vrije tijd wordt schaarser en ik denk dat als je je het kunt veroorloven om, als je wilt, niet of niet veel te hoeven werken dat dat een enorme luxe in het leven is.
tęssa44- wijzigde dit bericht op 18-12-2019 17:33
1.91% gewijzigd
woensdag 18 december 2019 om 16:42
Maar dat is dus de denkwijze van de gemiddelde vrouw, niet van de gemiddelde man, want die vinden het niet erg om hun kroost alleen bij de avondmaaltijd te zien of zelfs alleen in het weekend als ze veel overwerken.tyche schreef: ↑18-12-2019 16:31redbulletje ik weet dat kinderen voor jouw gewoon zielzuigende parasieten zijn, maar als maatschappij zijn we behoorlijk de lul als ouders niet investeren in hun kinderen. En dat investeren is niet alleen geld bij elkaar harken en de weg naar een goedbetaalde baan uitstippelen, maar met liefde, tijd, en aandacht zorgen dat ze opgroeien tot sociale, emotioneel stabiele mensen.
Nog even los van het feit dat de gemiddelde ouder houdt van z'n kind en het dus niet per se als een straf ziet om daar tijd mee door te brengen.
Maakt niet uit, maar als de voorkeur van de voortplantende vrouw uitgaat naar tijd met de kinderen boven carriere dan blijven mannen natuurlijk aan de top. Vind ik persoonlijk niet veel mis mee. Je moet keuzes maken in het leven tenslotte, je kunt niet én én.
woensdag 18 december 2019 om 17:36
Dat is dan wel op voorwaarde dat er goed voor hun kinderen gezorgd worden.redbulletje schreef: ↑18-12-2019 16:42Maar dat is dus de denkwijze van de gemiddelde vrouw, niet van de gemiddelde man, want die vinden het niet erg om hun kroost alleen bij de avondmaaltijd te zien of zelfs alleen in het weekend als ze veel overwerken.
Maakt niet uit, maar als de voorkeur van de voortplantende vrouw uitgaat naar tijd met de kinderen boven carriere dan blijven mannen natuurlijk aan de top. Vind ik persoonlijk niet veel mis mee. Je moet keuzes maken in het leven tenslotte, je kunt niet én én.
Bij mannen die weduwnaar worden terwijl ze jonge kinderen hebben of die de zorg voor de kinderen na de scheiding volledig op zich nemen, zie je vaak juist dat ze stoppen met werken of heel erg parttime gaan werken. Omdat ze het anders niet aan kunnen.
Terwijl ik bij vrouwen die 100% voor hun kinderen zorgen na de scheiding juist steeds vaker zie dat ze fulltime werken en de boel draaiende houden.
woensdag 18 december 2019 om 17:56
Toen ik een baan had die minimaal 4 dagen aanwezigheid vereiste gingen mijn kinderen inderdaad een dag extra naar de opvang (destijds 3, nu 2). Meer dan 3 dagen opvang wil ik niet, dus daar moeten ik en/of mijn man offers voor brengen op werkgebied.redbulletje schreef: ↑18-12-2019 16:10Maar waarom neem je die baan dan niet en huur je extra opvang in voor die 2 extra dagen>?
woensdag 18 december 2019 om 18:03
nicole123 schreef: ↑18-12-2019 15:57
De vraag is: waarom is dit verschillend voor mannen en vrouwen? Waarom vinden we het in Nederland voor mannen wel acceptabel om hun kinderen 5 dagen per week niet te zien en voor vrouwen niet? Waarom maken mannen de keuze om zo'n 60 uur per week baan aan te nemen en hun vrouw het thuisfront te laten oplossen en vrouwen de keuze om die baan te laten schieten en voor iets minder ambitieus te gaan? Waarom wordt er tegen mannen die een mooie promotie gemaakt hebben gezegd 'Wauw, goed gedaan, gefeliciteerd!' en tegen vrouwen bij dezelfde promotie 'Oh, maar hoe ga je dat dan thuis doen en is dat niet zielig voor je kinderen?'.
Zou het zo kunnen zijn dat er gewoon een verschil is tussen mannen en vrouwen?
Ik ken best een hoop vrouwen die voordat ze een kind kregen, heel stellig waren over het feit dat zij fulltime zou blijven werken, carrière maken, blablabla, maar als hun kindje er eenmaal was, stante pede parttimer werden omdat ze niet zoveel van hun kind wilden missen.
Mannen hebben dat kennelijk een stuk minder. Dat kan natuurlijk gewoon iets biologisch zijn?
woensdag 18 december 2019 om 18:03
Is dat zo? Het verbaast me, ik zou andersom verwachten.-jolijn- schreef: ↑18-12-2019 17:36Dat is dan wel op voorwaarde dat er goed voor hun kinderen gezorgd worden.
Bij mannen die weduwnaar worden terwijl ze jonge kinderen hebben of die de zorg voor de kinderen na de scheiding volledig op zich nemen, zie je vaak juist dat ze stoppen met werken of heel erg parttime gaan werken. Omdat ze het anders niet aan kunnen.
Terwijl ik bij vrouwen die 100% voor hun kinderen zorgen na de scheiding juist steeds vaker zie dat ze fulltime werken en de boel draaiende houden.
Bij ons is het zo dat mijn man 4 of 5 dagen opvang minder problematisch zou vinden dan ik. Het teruggaan van 3 naar 2 dagen opvang komt ook uit mijn koker en daarvoor ben ik ook teruggegaan in uren. Ondanks dat we ons best doen om heel geëmancipeerd te zijn denkt mijn man meer vanuit zijn werk en plant de kinderen daar omheen en denk ik vanuit de kinderen en plan daar mijn werk omheen (heel zwart-wit gesteld hoor). Volgens mij gewoon door de ons ingeprente rollen van werken en zorgen, hoe oneens we het ook zijn met de ongelijkheid. En dat verschil zie je in het groot ook.
woensdag 18 december 2019 om 18:06
Verschillen zijn er wel, maar meer maatschappelijk dan biologisch denk ik. Waarom zouden vrouwen biologisch een kleinere drang tot werken hebben?julius schreef: ↑18-12-2019 18:03Zou het zo kunnen zijn dat er gewoon een verschil is tussen mannen en vrouwen?
Ik ken best een hoop vrouwen die voordat ze een kind kregen, heel stellig waren over het feit dat zij fulltime zou blijven werken, carrière maken, blablabla, maar als hun kindje er eenmaal was, stante pede parttimer werden omdat ze niet zoveel van hun kind wilden missen.
Mannen hebben dat kennelijk een stuk minder. Dat kan natuurlijk gewoon iets biologisch zijn?
woensdag 18 december 2019 om 18:08
woensdag 18 december 2019 om 18:12
Ik denk eerder dat vrouwen een grotere drang hebben om bij hun kinderen te zijn dan dat ze een kleinere drang tot werken hebben,
woensdag 18 december 2019 om 20:12
Ik denk dat ideeën van mannen en vrouwen en over mannen en vrouwen wat betreft werken en zorgen voor een heel groot deel ‘nurture’ is, cultuurbepaald. Waarom zou het anders zijn dat Belgische vrouwen zich minder schuldig voelen dan Nederlandse vrouwen om fulltime te werken? Waarom zou het anders zijn dat in Burundi juist de mannen niets uitvoeren en de vrouwen al het werk doen? Genetisch en hormonaal zijn de verschillen tussen Nederlanders, Belgen en Burundezen vrijwel nihil, maar cultuurverschillen zijn er wel. Als je als meisje in Nederland vanaf je geboorte (veelal indirect) ingeprent krijgt dat je lief, zorgzaam en niet te ambitieus hoort te zijn en dat als rolmodel om je heen ziet dan ga je dat vanzelf geloven, als je als meisje in Burundi ingeprent krijgt dat jij het werk moet doen dan ga je dat doen. Daar zit weinig biologie aan, vooral maatschappelijke druk en verwachtingen.
nicole123 wijzigde dit bericht op 18-12-2019 20:15
0.00% gewijzigd
woensdag 18 december 2019 om 20:14
Ik denk dat je dat toch een beetje verkeerd ziet.redbulletje schreef: ↑18-12-2019 16:42Maar dat is dus de denkwijze van de gemiddelde vrouw, niet van de gemiddelde man, want die vinden het niet erg om hun kroost alleen bij de avondmaaltijd te zien of zelfs alleen in het weekend als ze veel overwerken.
Maakt niet uit, maar als de voorkeur van de voortplantende vrouw uitgaat naar tijd met de kinderen boven carriere dan blijven mannen natuurlijk aan de top. Vind ik persoonlijk niet veel mis mee. Je moet keuzes maken in het leven tenslotte, je kunt niet én én.
vrijdag 27 december 2019 om 08:45
Dat denk ik ook.
Bij mij op het werk ook, 3 weken overtijd en ze zitten bij personeelszaken om van 5 dagen naar 3.5 te gaan en een pakket voorkeuren voor dagen ivm opa's / oma's en partners die "oppasdagen" hebben.
En het is gewoon uit vrije wil, de meeste zeggen letterlijk: Ik neem geen kinderen om ze door opa & oma te laten opvoeden.
Van de 50 vrouwen werken er geloof ik 48 partime en zelfs als de kinderen uit huis zijn blijven ze dat doen, 1 dag vrij om thuis de boel op orde te brengen, de kapper, vriendinnen etc.
Mijn werkgever investeert nauwelijks in deze krachten omdat ze weinig flexibel zijn en eigenlijk niet actief op functies waar promotie mogelijk is.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 27 december 2019 om 10:31
Bizar....maar goed laten we ook de rol van mannen op de werkvloer niet bejubelen. En waarom investeert jouw werkgever niet in deze dames?hollebollegijs schreef: ↑27-12-2019 08:45Dat denk ik ook.
Bij mij op het werk ook, 3 weken overtijd en ze zitten bij personeelszaken om van 5 dagen naar 3.5 te gaan en een pakket voorkeuren voor dagen ivm opa's / oma's en partners die "oppasdagen" hebben.
En het is gewoon uit vrije wil, de meeste zeggen letterlijk: Ik neem geen kinderen om ze door opa & oma te laten opvoeden.
Van de 50 vrouwen werken er geloof ik 48 partime en zelfs als de kinderen uit huis zijn blijven ze dat doen, 1 dag vrij om thuis de boel op orde te brengen, de kapper, vriendinnen etc.
Mijn werkgever investeert nauwelijks in deze krachten omdat ze weinig flexibel zijn en eigenlijk niet actief op functies waar promotie mogelijk is.
De opmerkingen die ik heb gehad sinds ik zwanger ben zijn ook niet flauw (allemaal mannen):
Oh dan zal ik vast afscheid nemen, want we zullen ja na xxx niet meer terug zien?
Nou dan zien we je in xxx terug op afdeling x, want je huidige functie kan niet in 3 dagen.
Voorlopig dan maar even een pas op de plaats want een kind krijgen en het 1e jaar is zwaar genoeg
Een directeur die mij contstant mama noemen
Mannen van een andere business unit die zaken met mijn collega gaan regelend omdat ik zwanger ben.
Opmerkingen van vrouwen focussen zich voornamelijk op dat het zielig is dat mijn kind 4 dagen naar de opvang gaat. En dat ik zoveel ga missen.
vrijdag 27 december 2019 om 11:51
Heel herkenbaar. Recent was collega zwanger en nog voordat kind geboren was, begon ze al te twijfelen over haar aantal uren. En daarna kwam ze dus voor veel minder uren terug. En totaal niet meer flexibel in haar planning van werk. Dan ben je dus een onbetrouwbare collega.hollebollegijs schreef: ↑27-12-2019 08:45Dat denk ik ook.
Bij mij op het werk ook, 3 weken overtijd en ze zitten bij personeelszaken om van 5 dagen naar 3.5 te gaan en een pakket voorkeuren voor dagen ivm opa's / oma's en partners die "oppasdagen" hebben.
En het is gewoon uit vrije wil, de meeste zeggen letterlijk: Ik neem geen kinderen om ze door opa & oma te laten opvoeden.
Van de 50 vrouwen werken er geloof ik 48 partime en zelfs als de kinderen uit huis zijn blijven ze dat doen, 1 dag vrij om thuis de boel op orde te brengen, de kapper, vriendinnen etc.
Mijn werkgever investeert nauwelijks in deze krachten omdat ze weinig flexibel zijn en eigenlijk niet actief op functies waar promotie mogelijk is.
vrijdag 27 december 2019 om 11:54
Huh?viavia2013 schreef: ↑27-12-2019 11:51Heel herkenbaar. Recent was collega zwanger en nog voordat kind geboren was, begon ze al te twijfelen over haar aantal uren. En daarna kwam ze dus voor veel minder uren terug. En totaal niet meer flexibel in haar planning van werk. Dan ben je dus een onbetrouwbare collega.
vrijdag 27 december 2019 om 13:09
In Nederland “kiezen” stellen er opvallend vaak voor om één van de partners minder te laten werken als er kinderen komen. In tegenstelling tot andere landen is in Nederland 1 1/2 inkomen kennelijk voldoende. Heel “toevallig” is het echter in 99% van de gevallen de partner met een kutje dat korter gaat werken en de partner met een lulletje dat voltijds blijft werken. Ze zeggen vaak dat het een persoonlijke keuze is. Ik denk toch dat het eerder peer-pressure en een cultuurdingetje is.hollebollegijs schreef: ↑27-12-2019 08:45Dat denk ik ook.
Bij mij op het werk ook, 3 weken overtijd en ze zitten bij personeelszaken om van 5 dagen naar 3.5 te gaan en een pakket voorkeuren voor dagen ivm opa's / oma's en partners die "oppasdagen" hebben.
En het is gewoon uit vrije wil, de meeste zeggen letterlijk: Ik neem geen kinderen om ze door opa & oma te laten opvoeden.
Van de 50 vrouwen werken er geloof ik 48 partime en zelfs als de kinderen uit huis zijn blijven ze dat doen, 1 dag vrij om thuis de boel op orde te brengen, de kapper, vriendinnen etc.
Mijn werkgever investeert nauwelijks in deze krachten omdat ze weinig flexibel zijn en eigenlijk niet actief op functies waar promotie mogelijk is.
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
dinsdag 31 december 2019 om 09:23
Stel een training kost €1200,- en die investering wil hij doen in een personeelslid dan kiest hij voor het personeelslid dat het meest flexibel is en de meeste uren werkt.
Dat is dan niet de vrouw die 3.5 dag werkt en pas om 08:30 kan beginnen ivm wegbrengen kinderen (kind)
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
dinsdag 31 december 2019 om 10:00
Scholing is aftrekbaar en wat jouw werkgever doet is discriminatie. Who cares dat iemand pas om 830 kan beginnen zolang hij/zij haar werkt doet?hollebollegijs schreef: ↑31-12-2019 09:23Stel een training kost €1200,- en die investering wil hij doen in een personeelslid dan kiest hij voor het personeelslid dat het meest flexibel is en de meeste uren werkt.
Dat is dan niet de vrouw die 3.5 dag werkt en pas om 08:30 kan beginnen ivm wegbrengen kinderen (kind)
dinsdag 31 december 2019 om 10:09
Nu spreek ik alleen voor mijn man, maar die vindt het niet leuk om zijn kind alleen in de avondster zien en al helemaal niet alleen in het weekend. Op de een of andere manier zit er wel een soort overheersende angst overheen om dan naar 3 dagen in de week te werken, of helemaal te gaan huismannen. (Dan moet ie gaan huismannen naar mijn maatstaven, misschien is dat hetredbulletje schreef: ↑18-12-2019 16:42Maar dat is dus de denkwijze van de gemiddelde vrouw, niet van de gemiddelde man, want die vinden het niet erg om hun kroost alleen bij de avondmaaltijd te zien of zelfs alleen in het weekend als ze veel overwerken.
Maakt niet uit, maar als de voorkeur van de voortplantende vrouw uitgaat naar tijd met de kinderen boven carriere dan blijven mannen natuurlijk aan de top. Vind ik persoonlijk niet veel mis mee. Je moet keuzes maken in het leven tenslotte, je kunt niet én én.
).
dinsdag 31 december 2019 om 10:22
Wat ook meespeelt is dat vrouwen vaak in sectoren werken waarbij gratis veel overwerken de norm is (bv. onderwijs en zorg) én ik zie dat vrouwen vaak de lat hoog leggen voor zichzelf op de werkvloer. Ik werk op papier 80% maar in de praktijk meer. Hierdoor is de combinatie werk en ouderschap erg pittig. Ik heb de rust in de avonduren nodig maar die kan ik niet altijd pakken omdat er nog deadlines te halen zijn. Ik denk dat er in de zorg in het onderwijs veel parttimers zijn omdat die vrouwen het graag goed doen en daarom een dag minder gaan werken, niet omdat ze niet ambitieus zouden zijn. Ik hoor nooit mannen zeggen dat ze een dag minder gaan werken omdat ze anders hun werk niet goed kunnen doen.oudebaas schreef: ↑27-12-2019 13:09In Nederland “kiezen” stellen er opvallend vaak voor om één van de partners minder te laten werken als er kinderen komen. In tegenstelling tot andere landen is in Nederland 1 1/2 inkomen kennelijk voldoende. Heel “toevallig” is het echter in 99% van de gevallen de partner met een kutje dat korter gaat werken en de partner met een lulletje dat voltijds blijft werken. Ze zeggen vaak dat het een persoonlijke keuze is. Ik denk toch dat het eerder peer-pressure en een cultuurdingetje is.
dinsdag 31 december 2019 om 13:40
Dit vind ik eigenlijk wel een beetje de essentie.
Als je als vrouw kinderen wilt, dan moet je kennelijk een keuze maken tegen een carrière.
Als je als man kinderen krijgt, heeft dat geen impact op wel/geen carrière, zij hoeven geen keuze te maken.
Dát is het probleem.
