Actueel
alle pijlers
Kloof tussen man en vrouw groeit
dinsdag 17 december 2019 om 20:01
World Economic Forum
Kloof tussen man en vrouw groeit, Nederland zakt op ranglijst emancipatie
17 december 2019 01:49
Aangepast: 17 december 2019 06:15
De kloof tussen mannen en vrouwen in ons land groeit. En daardoor zakt Nederland flink op de ranglijst over vrouwenemancipatie van het World Economic Forum (WEF). Nederland daalde het afgelopen jaar 11 plaatsen.
Ons land staat nu op de plek 38 op de lijst van het World Economic Forum, 11 plaatsen lager dan in 2018. En dat betekent dat Nicaragua, Rwanda, Cuba en Uruguay hoger staan. Koploper is IJsland.
Historische stap: vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven
De politieke invloed van vrouwen blijft nog steeds achter, zegt het WEF, terwijl de groei wat betreft carrièrekansen van vrouwen op de arbeidsmarkt stagneert. De onderzoekers hebben gekeken naar gelijkheid, niet naar ontwikkelingsniveau of welvaart. Zo moeten vrouwen in Rwanda werken om hun gezin te kunnen onderhouden.
Deze landen scoren het beste
IJsland
Noorwegen
Finland
Zweden
Nicaragua
Nieuw-Zeeland
Ierland
Spanje
Rwanda
Duitsland
Nederland staat op plaats 38 in de ranglijst.
Vrouwelijke premier
Van de 153 landen hebben 101 landen dit jaar en vorig jaar vooruitgang geboekt. Nederland hoort bij landen waar de kloof tussen man en vrouw juist niet is afgenomen. Volgens de studie is hier 73,6 procent van de ongelijkheidskloof gedicht, terwijl dit vorig jaar nog 74,7 procent was.
Wat meespeelt is dat Nederland nog nooit een vrouwelijke premier heeft gehad. Verder hebben vrouwen vaak deeltijdbanen en blijft hun aandeel in leidinggevende functies sterk achter. Ook besteden vrouwen in ons land twee keer zoveel tijd aan zorgtaken en onbetaald werk als mannen.
'Duurt nog 100 jaar'
Maar er zijn ook lichtpuntjes: wat betreft onderwijs, gezondheidszorg en levensverwachting doet ons land het wel goed. In politiek Den Haag wordt inmiddels gewerkt aan een vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven.
Wereldwijd is 68,6 procent van de kloof tussen mannen en vrouwen gedicht. Volgens het WEF duurt het nog minstens zo'n honderd jaar voordat de achterstand van vrouwen is opgeheven.
RTL Nieuws / ANP
Kloof tussen man en vrouw groeit, Nederland zakt op ranglijst emancipatie
17 december 2019 01:49
Aangepast: 17 december 2019 06:15
De kloof tussen mannen en vrouwen in ons land groeit. En daardoor zakt Nederland flink op de ranglijst over vrouwenemancipatie van het World Economic Forum (WEF). Nederland daalde het afgelopen jaar 11 plaatsen.
Ons land staat nu op de plek 38 op de lijst van het World Economic Forum, 11 plaatsen lager dan in 2018. En dat betekent dat Nicaragua, Rwanda, Cuba en Uruguay hoger staan. Koploper is IJsland.
Historische stap: vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven
De politieke invloed van vrouwen blijft nog steeds achter, zegt het WEF, terwijl de groei wat betreft carrièrekansen van vrouwen op de arbeidsmarkt stagneert. De onderzoekers hebben gekeken naar gelijkheid, niet naar ontwikkelingsniveau of welvaart. Zo moeten vrouwen in Rwanda werken om hun gezin te kunnen onderhouden.
Deze landen scoren het beste
IJsland
Noorwegen
Finland
Zweden
Nicaragua
Nieuw-Zeeland
Ierland
Spanje
Rwanda
Duitsland
Nederland staat op plaats 38 in de ranglijst.
Vrouwelijke premier
Van de 153 landen hebben 101 landen dit jaar en vorig jaar vooruitgang geboekt. Nederland hoort bij landen waar de kloof tussen man en vrouw juist niet is afgenomen. Volgens de studie is hier 73,6 procent van de ongelijkheidskloof gedicht, terwijl dit vorig jaar nog 74,7 procent was.
Wat meespeelt is dat Nederland nog nooit een vrouwelijke premier heeft gehad. Verder hebben vrouwen vaak deeltijdbanen en blijft hun aandeel in leidinggevende functies sterk achter. Ook besteden vrouwen in ons land twee keer zoveel tijd aan zorgtaken en onbetaald werk als mannen.
'Duurt nog 100 jaar'
Maar er zijn ook lichtpuntjes: wat betreft onderwijs, gezondheidszorg en levensverwachting doet ons land het wel goed. In politiek Den Haag wordt inmiddels gewerkt aan een vrouwenquotum voor beursgenoteerde bedrijven.
Wereldwijd is 68,6 procent van de kloof tussen mannen en vrouwen gedicht. Volgens het WEF duurt het nog minstens zo'n honderd jaar voordat de achterstand van vrouwen is opgeheven.
RTL Nieuws / ANP
Am Yisrael Chai!
woensdag 18 december 2019 om 13:04
Eens. Het probleem is niet zozeer het parttime werken van vrouwen, maar de combinatie van het parttime werken van vrouwen en fulltime werken van mannen en dat dat in Nederland als norm gezien wordt. Je wordt als man nog altijd als niet capabel gezien als je 3 dagen of minder werkt en als vrouw als kind-verwaarlozende carrièrebitch als je 5 dagen werkt. Toen mijn man en ik beiden 4 dagen per week werkten zei men tegen mij: "Poeh wat pittig zeg dat je zoveel werkt!" en tegen mijn man: "Oh, heb je een papadag, wat goed zeg!". Compleet van de zotte. Die ongelijkheid moet veranderen.COtweepuntnul schreef: ↑18-12-2019 10:08Ja. De sleutel ligt niet bij vrouwen meer werken maar mannen minder werken.
Als iedereen in deeltijd werkt, is het gelijk. Het ligt niet aan het deeltijdwerken maar aan het feit dat niet iedereen deeltijd werkt. (Of voltijd).
Ik denk dat dat deels kan door vrouwen als rolmodellen in belangrijke functies, die laten zien dat het prima kan om als vrouw een topbaan te hebben. En deels door mannen meer te stimuleren om parttime te werken, bijv. door een uitgebreider vaderschapsverlof rondom de geboorte (de nieuwe regeling hiervoor is een mooie eerste stap). Onderzoek in Noorwegen (een koploper wat betreft gelijkheid zie ik in het lijstje) heeft aangetoond dat dit uitgebreidere vaderschapsverlof ertoe leidt dat vanaf het begin de mindset en routines zodanig inslijten dat mannen ook daarna een grotere rol op zich nemen wat betreft het thuisfront en daardoor de vrouw meer mogelijkheden heeft op werkgebied.
woensdag 18 december 2019 om 13:21
In de academische wereld? In welke functie dan? Hier in ieder geval niet de hoogleraren en degenen die de ambitie hebben om hoogleraar te worden. Ik werk ook in deze wereld en zie mensen juist enorm veel werken. De academische wereld is een 'up or out' sector en alleen als je én heel goed bent én keihard werkt én een dosis geluk hebt dan red je het. 's Avonds en in het weekend doorwerken is eerder norm dan uitzondering, op alle werkplekken waar ik tot nu toe heb gezeten. De hoogleraar waarvoor ik werkte stelde doodleuk dat zijn promovendi overdag hun dataverzameling moesten doen en dan 's avonds thuis behoorden te schrijven aan hun proefschrift. Zo werkt hij zelf ook: waar hij ook is klapt hij zijn laptop open of beantwoordt hij mails. De hoogleraar voor wie ik nu werk heeft zijn 60e verjaardag gevierd met zijn collega's en vertelde in zijn speech dat hij dat deed omdat hij verder geen vrienden heeft, want geen tijd voor sociale contacten. Zal wel iets overdreven zijn, maar er zit een heel grote kern van waarheid in als ik om me heen kijk.
Met zo'n werkcultuur plus een maatschappelijke norm dat fulltime werken voor mannen doodnormaal is (bewonderingswaardig als hij zo hard werkt!) en voor vrouwen een zonde (als zij hard werkt dan verwaarloost ze haar kinderen) is het heel logisch dat er nauwelijks vrouwelijke hoogleraren zijn.
woensdag 18 december 2019 om 13:46
Ik vermoed dat er een samenhang is tussen ongelijkheid op de werkvloer en een ander structureel probleem in onze maatschappij: een hoge druk die mensen nekt.
Het is een vicieuze cirkel: een baan met veel druk en stress is parttime beter vol te houden, waardoor het tekort aan mensen en dus de werkdruk toeneemt, waardoor nog minder mensen fulltime kunnen werken, etc.
Dat is niet iets dat beperkt blijft tot een paar sectoren of zelfs alleen het professionele leven. Het is een samenspel van verschillende factoren: werk en privé, individueel en systematisch. Als relatief veel mensen omvallen, of ervoor kiezen niet fulltime te werken, dan mis je denk ik veel als je dat wijt aan puur persoonlijke keuzes en draagkracht. Dan is er iets structureel aan de hand dat dit in stand houdt.
Het is een vicieuze cirkel: een baan met veel druk en stress is parttime beter vol te houden, waardoor het tekort aan mensen en dus de werkdruk toeneemt, waardoor nog minder mensen fulltime kunnen werken, etc.
Dat is niet iets dat beperkt blijft tot een paar sectoren of zelfs alleen het professionele leven. Het is een samenspel van verschillende factoren: werk en privé, individueel en systematisch. Als relatief veel mensen omvallen, of ervoor kiezen niet fulltime te werken, dan mis je denk ik veel als je dat wijt aan puur persoonlijke keuzes en draagkracht. Dan is er iets structureel aan de hand dat dit in stand houdt.
What a nuanced anxiety
woensdag 18 december 2019 om 13:57
Wat ook niet meehelpt is de mythe dat parttimewerkende vrouwen met jonge kinderen, die dus vaak het gros van de tweede en vaak de gehele derde shift draaien, 'lekker' minder hoeven te werken. Alsof zij degene zijn die in een luxepositie zitten. Dit vind ik misschien nog wel één van de grootste mythes waarin ook vooral veel mannen lijken te geloven. Of wellicht hebben mannen er juist baat bij deze mythe onderling en naar vrouwen toe in stand te houden (lang niet alle mannen natuurlijk).
Ik zou er niet aan moeten denken om én 3 dagen te werken én het grootste gedeelte van het huishouden te doen én te mantelzorgen én het denkwerk te moeten doen voor school/zwemles/feestjes/nieuwe schoenen/verjaardagen/ etc. /etc. Ik zou veel liever dan gewoon degene zijn die 40 uur werkt
Ik zou er niet aan moeten denken om én 3 dagen te werken én het grootste gedeelte van het huishouden te doen én te mantelzorgen én het denkwerk te moeten doen voor school/zwemles/feestjes/nieuwe schoenen/verjaardagen/ etc. /etc. Ik zou veel liever dan gewoon degene zijn die 40 uur werkt
woensdag 18 december 2019 om 14:02
Laten we vooral niet vergeten dat de meeste kritiek op fulltime werkende vrouwen, toch echt van andere vrouwen komt.
Ik blijf het verder apart vinden dat de mensen die aangeven dat er geen verschil is tussen mannen en vrouwen, ook degene zijn die vinden dat er meer vrouwen in de top van het bedrijfsleven zouden moeten zitten, omdat dat beter zou zijn voor die bedrijven. Dat spreekt elkaar redelijk tegen natuurlijk.
Ik ben niet tegen een 'vrouwenquotum', zolang dat er maar niet voor zorgt dat er incapabele mensen worden benoemd op posities, puur om om geslacht.
Ik blijf het verder apart vinden dat de mensen die aangeven dat er geen verschil is tussen mannen en vrouwen, ook degene zijn die vinden dat er meer vrouwen in de top van het bedrijfsleven zouden moeten zitten, omdat dat beter zou zijn voor die bedrijven. Dat spreekt elkaar redelijk tegen natuurlijk.
Ik ben niet tegen een 'vrouwenquotum', zolang dat er maar niet voor zorgt dat er incapabele mensen worden benoemd op posities, puur om om geslacht.
woensdag 18 december 2019 om 14:23
zelfde ervaring hier (ook academisch werkveld) Ik ben ook de enige vrouw op mijn afdeling, verder alleen maar mannen, en niemand werkt parttime en iedereen werkt over. Bij sollicitaties is het best al eens gebeurd dat we een vrouw uitnodigen, maar die ziet dan af omdat we toch echt geen parttimer zoeken.nicole123 schreef: ↑18-12-2019 13:21In de academische wereld? In welke functie dan? Hier in ieder geval niet de hoogleraren en degenen die de ambitie hebben om hoogleraar te worden. Ik werk ook in deze wereld en zie mensen juist enorm veel werken. De academische wereld is een 'up or out' sector en alleen als je én heel goed bent én keihard werkt én een dosis geluk hebt dan red je het. 's Avonds en in het weekend doorwerken is eerder norm dan uitzondering, op alle werkplekken waar ik tot nu toe heb gezeten. De hoogleraar waarvoor ik werkte stelde doodleuk dat zijn promovendi overdag hun dataverzameling moesten doen en dan 's avonds thuis behoorden te schrijven aan hun proefschrift. Zo werkt hij zelf ook: waar hij ook is klapt hij zijn laptop open of beantwoordt hij mails. De hoogleraar voor wie ik nu werk heeft zijn 60e verjaardag gevierd met zijn collega's en vertelde in zijn speech dat hij dat deed omdat hij verder geen vrienden heeft, want geen tijd voor sociale contacten. Zal wel iets overdreven zijn, maar er zit een heel grote kern van waarheid in als ik om me heen kijk.
Met zo'n werkcultuur plus een maatschappelijke norm dat fulltime werken voor mannen doodnormaal is (bewonderingswaardig als hij zo hard werkt!) en voor vrouwen een zonde (als zij hard werkt dan verwaarloost ze haar kinderen) is het heel logisch dat er nauwelijks vrouwelijke hoogleraren zijn.
woensdag 18 december 2019 om 14:26
Ik ook en hier is het dus heel anders. Verschilt dat misschien per discipline?
En werken ze dan ook écht parttime? Of werken ze op papier parttime, maar in de praktijk veel meer? Een fulltime aanstelling van een medisch specialist is 40 tot 48 uur (wat neerkomt op 48 uur) plús nog de diensten. Als je daar 36 uur plus diensten van maakt dan heet het voor die beroepsgroep al parttime, maar dan is het nog steeds meer dan de 36 uur van een fulltime kantoorbaan.
Mijn baas gaat heel hard lachen als een assistent in opleiding parttime wil werken, dat is hier echt not done. Voor diegene tien anderen die staan te popelen in de rij.
woensdag 18 december 2019 om 14:36
Het klopt dat er een hoge druk is in veel werkvelden. Maar waarom is er een verschil in man/vrouw, ze hebben er toch beide last van? Het verschil is er volgens mij omdat het thuisfront op een laag pitje zetten voor een man maatschappelijk acceptabel gevonden wordt als hij het druk heeft met zijn werk en voor een vrouw niet. De man 'hoort' zijn werk op plaats 1 te hebben staan en de vrouw 'hoort' haar gezin op plaats 1 te hebben.tyche schreef: ↑18-12-2019 13:46Ik vermoed dat er een samenhang is tussen ongelijkheid op de werkvloer en een ander structureel probleem in onze maatschappij: een hoge druk die mensen nekt.
Het is een vicieuze cirkel: een baan met veel druk en stress is parttime beter vol te houden, waardoor het tekort aan mensen en dus de werkdruk toeneemt, waardoor nog minder mensen fulltime kunnen werken, etc.
Dat is niet iets dat beperkt blijft tot een paar sectoren of zelfs alleen het professionele leven. Het is een samenspel van verschillende factoren: werk en privé, individueel en systematisch. Als relatief veel mensen omvallen, of ervoor kiezen niet fulltime te werken, dan mis je denk ik veel als je dat wijt aan puur persoonlijke keuzes en draagkracht. Dan is er iets structureel aan de hand dat dit in stand houdt.
Waarom wordt de werkdruk in bepaalde sectoren 'opgelost' door massaal parttime te werken omdat fulltime te zwaar is (verpleegkundigen, leraren) en in andere sectoren door massaal 60 uur per week te draaien om het werk af te krijgen (CEOs, wetenschap, artsen, accountancy, consultancy, advocatuur, etc)?
woensdag 18 december 2019 om 14:40
Ja, liever 40 u werken, mits dat automatisch inhoudt dat je verder geheel vrijgesteld bent van mantelzorgen, huishouden en derde shift taken.Timetraveler schreef: ↑18-12-2019 13:57Wat ook niet meehelpt is de mythe dat parttimewerkende vrouwen met jonge kinderen, die dus vaak het gros van de tweede en vaak de gehele derde shift draaien, 'lekker' minder hoeven te werken. Alsof zij degene zijn die in een luxepositie zitten. Dit vind ik misschien nog wel één van de grootste mythes waarin ook vooral veel mannen lijken te geloven. Of wellicht hebben mannen er juist baat bij deze mythe onderling en naar vrouwen toe in stand te houden (lang niet alle mannen natuurlijk).
Ik zou er niet aan moeten denken om én 3 dagen te werken én het grootste gedeelte van het huishouden te doen én te mantelzorgen én het denkwerk te moeten doen voor school/zwemles/feestjes/nieuwe schoenen/verjaardagen/ etc. /etc. Ik zou veel liever dan gewoon degene zijn die 40 uur werkt
Ik vrees dat sommige vrouwen al deze taken nog naast hun fulltime baan erbij moeten doen.
woensdag 18 december 2019 om 14:43
Turtlerain schreef: ↑18-12-2019 14:40Ja, liever 40 u werken, mits dat automatisch inhoudt dat je verder geheel vrijgesteld bent van mantelzorgen, huishouden en derde shift taken.
Ik vrees dat sommige vrouwen al deze taken nog naast hun fulltime baan erbij moeten doen.
He gedver. Je bedoelt toch niet dat vrouwen hun leven ook nog moeten leven, buiten hun baan?
woensdag 18 december 2019 om 14:46
nicole123 schreef: ↑18-12-2019 14:36Het klopt dat er een hoge druk is in veel werkvelden. Maar waarom is er een verschil in man/vrouw, ze hebben er toch beide last van? Het verschil is er volgens mij omdat het thuisfront op een laag pitje zetten voor een man maatschappelijk acceptabel gevonden wordt als hij het druk heeft met zijn werk en voor een vrouw niet. De man 'hoort' zijn werk op plaats 1 te hebben staan en de vrouw 'hoort' haar gezin op plaats 1 te hebben.
En het zijn alleen mannen die vinden dat dat zo hoort?
Waarom wordt de werkdruk in bepaalde sectoren 'opgelost' door massaal parttime te werken omdat fulltime te zwaar is (verpleegkundigen, leraren) en in andere sectoren door massaal 60 uur per week te draaien om het werk af te krijgen (CEOs, wetenschap, artsen, accountancy, consultancy, advocatuur, etc)?
Een leraar of een verpleegkundige gaan niet meer verdienen als ze 60 uur per week in hun baan stoppen. Dat is bij die andere beroepen wel anders.
woensdag 18 december 2019 om 14:58
Quote unquote uit het artikel dat ik eerder postte:nicole123 schreef: ↑18-12-2019 14:36Het klopt dat er een hoge druk is in veel werkvelden. Maar waarom is er een verschil in man/vrouw, ze hebben er toch beide last van? Het verschil is er volgens mij omdat het thuisfront op een laag pitje zetten voor een man maatschappelijk acceptabel gevonden wordt als hij het druk heeft met zijn werk en voor een vrouw niet. De man 'hoort' zijn werk op plaats 1 te hebben staan en de vrouw 'hoort' haar gezin op plaats 1 te hebben.
Waarom wordt de werkdruk in bepaalde sectoren 'opgelost' door massaal parttime te werken omdat fulltime te zwaar is (verpleegkundigen, leraren) en in andere sectoren door massaal 60 uur per week te draaien om het werk af te krijgen (CEOs, wetenschap, artsen, accountancy, consultancy, advocatuur, etc)?
Vrouwen verdienen vaak minder, omdat ze in de zorg en onderwijs werken.
‘Ik draai het om: je moet er toch niet aan denken dat vrouwen er níét zouden werken? Dan waren de huidige en te verwachten personeelstekorten helemaal niet te overzien. Daarnaast lijkt het opnieuw alsof vrouwen iets ‘fout’ doen, want werkzaam zijn in de ‘verkeerde’ sectoren.
Ik werkte trouwens wél 60u pw om het werk af te krijgen en ben daar om bepaalde redenen mee gestopt. En nu krijg ik massaal op mijn kop omdat ik een aanstelling van 80% heb (en regelmatig klassen overneem, kán overnemen, dus méer dan die 80% aanstelling heb). Ik had ook ergens anders kunnen werken waar ik wel normaal had kunnen werken, maar gelukkig maar, ik ben door die 80% aanstelling blijven hangen in dit tekort vak.
Daarnaast, even refererend aan je vorige post: op papíer werk ik parttime.
woensdag 18 december 2019 om 15:08
Nee. Mannen én vrouwen. Waarbij vooral bij vrouwen het er heel hard aan toe kan gaan qua veroordelen. Maar het ligt zeker niet alleen bij vrouwen. Ik krijg ook heel vaak van mannen de vraag of ik nog werk, nu ik een gezin heb. Daarna direct hoeveel uur dan en hoe ik dat dan thuis regel of of het niet heel zwaar is. Aan mijn man vragen ze dat nooit, hem vragen ze gewoon hoe het op zijn werk is. Pas geleden vroeg mijn zwager iets dergelijks aan mij, waarop mijn man hem direct vroeg hoe hij zelf zijn werk-privé balans ervoer. Daarop ging hij een enorme partij lacherig lopen doen, alsof dat voor hem een heel rare vraag was, terwijl hij hem net daarvoor aan mij had gesteld.
Daar zou je natuurlijk boven moeten staan, maar ik merk dat die dingen ons toch beïnvloeden, al doen we nog zo hard ons best om geëmancipeerd te zijn. Ik werk zelf 3 dagen en mijn man 4 (toen we nog 1 kind hadden 4 en 4,5). Ik zou best 4 of 5 dagen willen werken als mijn man 2 of 3 dagen werkt. Maar dat is voor hem een no-go, dan voelt hij zich maatschappelijk niks meer waard. Terwijl hij zijn niet- en parttime werkende (schoon)zussen niet op die manier bekijkt. En hoeveel gesprekken je er ook over hebt en hoezeer hij theoretisch het er ook mee eens is, zoiets zit heel diep en krijg je er niet zo 1-2-3 uit als iemand op zo'n manier is opgevoed en nog altijd in zo'n maatschappij leeft.
[/quote]
woensdag 18 december 2019 om 15:16
Ja ik ben het met je eens; ik bedoelde dat dit twee problemen zijn die tegelijk bestaan en op elkaar inwerken, niet dat er een eenvoudige 1-op-1 relatie is.nicole123 schreef: ↑18-12-2019 14:36Het klopt dat er een hoge druk is in veel werkvelden. Maar waarom is er een verschil in man/vrouw, ze hebben er toch beide last van? Het verschil is er volgens mij omdat het thuisfront op een laag pitje zetten voor een man maatschappelijk acceptabel gevonden wordt als hij het druk heeft met zijn werk en voor een vrouw niet. De man 'hoort' zijn werk op plaats 1 te hebben staan en de vrouw 'hoort' haar gezin op plaats 1 te hebben.
Waarom wordt de werkdruk in bepaalde sectoren 'opgelost' door massaal parttime te werken omdat fulltime te zwaar is (verpleegkundigen, leraren) en in andere sectoren door massaal 60 uur per week te draaien om het werk af te krijgen (CEOs, wetenschap, artsen, accountancy, consultancy, advocatuur, etc)?
Vrouwen zijn ook oververtegenwoordigd in grote sectoren die emotioneel zwaar zijn (zorg, onderwijs). Bij de sectoren uit je voorbeeld van extreme uren zijn mensen die ook belang hechten aan gezin, sociaal leven, mantelzorg, etc. er al uitgefilterd, juist door die meer-dan-fulltime eisen die daar gesteld worden.
Bovendien levert 60 uur werken als verpleegkundige of docent zeer weinig op vergeleken met diezelfde uren werken als arts, advocaat of CEO.
What a nuanced anxiety
woensdag 18 december 2019 om 15:19
Bij die andere beroepen wordt overwerk ook niet uitbetaald, maar is het 'up or out' als je je doelen niet haalt en daarvoor moet je die 60 uur vaak wel maken. En nemen ze je domweg niet aan als je bij je sollicitatie vermeldt dat je 24-32 uur wilt werken. In sectoren als accountancy en wetenschap kun je in de praktijk niet vrijwillig kiezen voor een parttime baan, dan word je niet aangenomen of vlieg je eruit na je tijdelijke contracten. Grotendeels is dat denk ik omdat de top van die wereld gedomineerd wordt door fulltime werkende mannen met een vrouw die het thuisfront voor haar rekening neemt, die het maar lastig vinden om het anders te doen dan hoe het decennia geleden altijd al ging. Want het kan natuurlijk best anders als men maar wil. Niet zo makkelijk van onderaf, want voor jou tien anderen, maar wel door degenen die in de sollicitatiecommissies zitten.
woensdag 18 december 2019 om 15:22
Maar zijn het dan gewoon zeikerige trutjes, al die vrouwen in het onderwijs en de zorg? Of wat dan?nicole123 schreef: ↑18-12-2019 15:19Bij die andere beroepen wordt overwerk ook niet uitbetaald, maar is het 'up or out' als je je doelen niet haalt en daarvoor moet je die 60 uur vaak wel maken. En nemen ze je domweg niet aan als je bij je sollicitatie vermeldt dat je 24-32 uur wilt werken. In sectoren als accountancy en wetenschap kun je in de praktijk niet vrijwillig kiezen voor een parttime baan, dan word je niet aangenomen of vlieg je eruit na je tijdelijke contracten. Grotendeels is dat denk ik omdat de top van die wereld gedomineerd wordt door fulltime werkende mannen met een vrouw die het thuisfront voor haar rekening neemt, die het maar lastig vinden om het anders te doen dan hoe het decennia geleden altijd al ging. Want het kan natuurlijk best anders als men maar wil. Niet zo makkelijk van onderaf, want voor jou tien anderen, maar wel door degenen die in de sollicitatiecommissies zitten.
woensdag 18 december 2019 om 15:24
nicole123 schreef: ↑18-12-2019 15:19Bij die andere beroepen wordt overwerk ook niet uitbetaald, maar is het 'up or out' als je je doelen niet haalt en daarvoor moet je die 60 uur vaak wel maken. En nemen ze je domweg niet aan als je bij je sollicitatie vermeldt dat je 24-32 uur wilt werken. In sectoren als accountancy en wetenschap kun je in de praktijk niet vrijwillig kiezen voor een parttime baan, dan word je niet aangenomen of vlieg je eruit na je tijdelijke contracten. Grotendeels is dat denk ik omdat de top van die wereld gedomineerd wordt door fulltime werkende mannen met een vrouw die het thuisfront voor haar rekening neemt, die het maar lastig vinden om het anders te doen dan hoe het decennia geleden altijd al ging. Want het kan natuurlijk best anders als men maar wil. Niet zo makkelijk van onderaf, want voor jou tien anderen, maar wel door degenen die in de sollicitatiecommissies zitten.
Als je 60 uur per week werkt en je kan je vervolgens geen nanny of manny veroorloven, doe je echt iets verkeerd.
woensdag 18 december 2019 om 15:26
Ca. 1/3 van de aios werkt hier 85% (4 dagen maar dienstenblok fulltime). En dat zijn bijna net zo veel mannen als vrouwen.nicole123 schreef: ↑18-12-2019 14:26Ik ook en hier is het dus heel anders. Verschilt dat misschien per discipline?
En werken ze dan ook écht parttime? Of werken ze op papier parttime, maar in de praktijk veel meer? Een fulltime aanstelling van een medisch specialist is 40 tot 48 uur (wat neerkomt op 48 uur) plús nog de diensten. Als je daar 36 uur plus diensten van maakt dan heet het voor die beroepsgroep al parttime, maar dan is het nog steeds meer dan de 36 uur van een fulltime kantoorbaan.
Mijn baas gaat heel hard lachen als een assistent in opleiding parttime wil werken, dat is hier echt not done. Voor diegene tien anderen die staan te popelen in de rij.
Ook veel medisch specialisten die 4 dagen werken.
De opleiders en/of afdelingshoofden gaan hier soepel mee om. Is niet altijd zo geweest. De laatste 2 opleiders en/of afdelingshoofden zijn moderner dan hun voorgangers.
Hard lachen? Slaat nergens op. Voor 4 aios die parttime willen werken, kun je een nieuwe in dienst nemen.
Bovendien móet het toegestaan worden.
woensdag 18 december 2019 om 15:32
Huh? Nee, dat bedoel ik niet, ik heb het helemaal niet over onderwijs en zorg in die post. Juist alle respect voor degenen die in onderwijs en zorg keihard werken! Ik geef alleen het verschil aan, dat in die sectoren parttime werken mogelijk (en vaak juist de norm) is en in de 'up or out' / glazen plafond banen niet. Waardoor iemand die in onderwijs en zorg werkt de waanzinnige werkdruk opvangt door parttime te gaan werken (op papier, want in de praktijk wil je de kinderen/patiënten niet benadelen en moet je bij alle vergaderingen zijn en maak je dus alsnog fulltime uren) en iemand in een 'up or out' cultuur het thuisfront op zijn partner schuift (even een beetje cru gesteld). Omdat vrouwen dat afschuiven op het thuisfront niet kunnen (omdat hun man weigert parttime te werken) of willen, zitten zij weinig in die 'up or out' culturen of botsen ze tegen het glazen plafond aan. Terwijl in de lagere regionen van die culturen vaak zat vrouwen werken, in de wetenschap en medische wereld in ieder geval wel. Dus het is niet dat ze geen interesse hebben volgens mij, maar meer de 60 uur per week moeten maken waardoor ze afhaken.
woensdag 18 december 2019 om 15:33
De vraag is denk ik niet of je je dat kunt veroorloven, maar of je het wilt. Vrouwen die hun kind 5 dagen per week laten opvangen worden zo ongeveer gelyncht in Nederland.
Overigens worden mensen die 60 uur per week werken niet voor 60 uur betaald. En zijn ze niet in één keer CEO, hoogleraar of medisch specialist. Van een baan als promovendus, waarvan ik dus heel veel mensen 60 uur zie maken in de week, word je niet rijk hoor.
woensdag 18 december 2019 om 15:37
Dan hebben jullie denk ik geluk met die moderne laatste 2 opleiders/afdelingshoofden, op heel veel plekken is het helaas nog stukken minder modern. En uiteraard moet het toegestaan worden, maar wat moet en wat in de praktijk gebeurt is nog altijd een wereld van verschil.amarna schreef: ↑18-12-2019 15:26Ca. 1/3 van de aios werkt hier 85% (4 dagen maar dienstenblok fulltime). En dat zijn bijna net zo veel mannen als vrouwen.
Ook veel medisch specialisten die 4 dagen werken.
De opleiders en/of afdelingshoofden gaan hier soepel mee om. Is niet altijd zo geweest. De laatste 2 opleiders en/of afdelingshoofden zijn moderner dan hun voorgangers.
Hard lachen? Slaat nergens op. Voor 4 aios die parttime willen werken, kun je een nieuwe in dienst nemen.
Bovendien móet het toegestaan worden.
woensdag 18 december 2019 om 15:40
Ik zou ook niet weten waarom je een kinderen zou willen als je ze vervolgens full time naar de opvang brengt. Geldt voor vrouwen EN mannen, overigens.
Overigens worden mensen die 60 uur per week werken niet voor 60 uur betaald. En zijn ze niet in één keer CEO, hoogleraar of medisch specialist. Van een baan als promovendus, waarvan ik dus heel veel mensen 60 uur zie maken in de week, word je niet rijk hoor.
Nee, maar dan ligt de beloning in de toekomst, of het is de intrinsieke motivatie die ze drijft.
Prima natuurlijk, maar als je dan ook nog kinderen wilt, zul je keuzes moeten maken.
