Actueel
alle pijlers
Langer thuiswonen bejaarden veroorzaakt dit
zaterdag 3 oktober 2015 om 22:33
Alarm geslagen: meer ouderen lopen ernstige brandwonden op
3 dagen geleden door Elselien van Dieren
Het aantal ouderen met derdegraadsbrandwonden is de afgelopen 8 jaar met maar liefst 50% toegenomen. Brandwondencentra denken dat dit komt doordat ouderen steeds langer thuis moeten wonen.
Dit is erg voor die bejaarden, maar wat gebeurt er al zo'n oudje per ongeluk een hele flat in de fik steekt? De regering heeft door dit beleid een hoop mensen in gevaar gebracht, en niet alleen de ouderen.
3 dagen geleden door Elselien van Dieren
Het aantal ouderen met derdegraadsbrandwonden is de afgelopen 8 jaar met maar liefst 50% toegenomen. Brandwondencentra denken dat dit komt doordat ouderen steeds langer thuis moeten wonen.
Dit is erg voor die bejaarden, maar wat gebeurt er al zo'n oudje per ongeluk een hele flat in de fik steekt? De regering heeft door dit beleid een hoop mensen in gevaar gebracht, en niet alleen de ouderen.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
vrijdag 16 oktober 2015 om 00:27
quote:Dolfijntjee schreef op 15 oktober 2015 @ 23:42:
Je kan ook niet alles op de regering afschuiven. Het is een schande dat mensen hun bejaarde ouders laten verpieteren.
Met af en toe een kaartje sturen denken ze dat ze hun plicht al hebben gedaan.Als je niet weet waar het over gaat, wat het allemaal inhoud, kun je beter geen kwetsend commentaar geven. De "romantische tv-reclame" (van het echtpaar dat dansend door het leven gaat terwijl dochter liefkozend naar het dansend paar kijkt) is verre van de werkelijkheid.
Ouderen verpieteren niet vanwege hun leeftijd, ouderen zijn nou eenmaal oud als ze oud zijn geworden. Mankementen komen met de jaren.
Er zijn mensen die hun ouders elke dag gaan opzoeken, boodschappen doen, met hun een straatje-om wandelen, mee nemen op visite, en hun wasgoed wassen en strijken. Jouw reactie is een belediging voor hen.
Het gaat over ouderen die een eigen appartementje huren in een verzorgingtehuis (dus niet het duurdere verpleeghuis) Hun eigen leventje leiden onder een dak met leeftijdsgenoten. Slecht ter been, , in rolstoel of met rollator, slechtziend, halfzijdig verlamd, licht of iets zwaarder dementerend kunnen zijn. De ouderen zorgen voor werkgelegenheid. Verplegend personeel werkt in diensten. Kinderen hebben hun werk overdag en hun slaap nodig in de nacht. Het is niet vol te houden wanneer ze 24 uur per dag hun dementerende ouder in een thuissituatie in de gaten moeten houden.
Je kan ook niet alles op de regering afschuiven. Het is een schande dat mensen hun bejaarde ouders laten verpieteren.
Met af en toe een kaartje sturen denken ze dat ze hun plicht al hebben gedaan.Als je niet weet waar het over gaat, wat het allemaal inhoud, kun je beter geen kwetsend commentaar geven. De "romantische tv-reclame" (van het echtpaar dat dansend door het leven gaat terwijl dochter liefkozend naar het dansend paar kijkt) is verre van de werkelijkheid.
Ouderen verpieteren niet vanwege hun leeftijd, ouderen zijn nou eenmaal oud als ze oud zijn geworden. Mankementen komen met de jaren.
Er zijn mensen die hun ouders elke dag gaan opzoeken, boodschappen doen, met hun een straatje-om wandelen, mee nemen op visite, en hun wasgoed wassen en strijken. Jouw reactie is een belediging voor hen.
Het gaat over ouderen die een eigen appartementje huren in een verzorgingtehuis (dus niet het duurdere verpleeghuis) Hun eigen leventje leiden onder een dak met leeftijdsgenoten. Slecht ter been, , in rolstoel of met rollator, slechtziend, halfzijdig verlamd, licht of iets zwaarder dementerend kunnen zijn. De ouderen zorgen voor werkgelegenheid. Verplegend personeel werkt in diensten. Kinderen hebben hun werk overdag en hun slaap nodig in de nacht. Het is niet vol te houden wanneer ze 24 uur per dag hun dementerende ouder in een thuissituatie in de gaten moeten houden.
LOEP ME MAAR aub.
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:07
quote:Dolfijntjee schreef op 15 oktober 2015 @ 23:42:
Je kan ook niet alles op de regering afschuiven. Het is een schande dat mensen hun bejaarde ouders laten verpieteren.
Met af en toe een kaartje sturen denken ze dat ze hun plicht al hebben gedaan.
Die kinderen zijn er inderdaad, maar er zijn veel meer kinderen die wel naar hun ouders omkijken. Alleen voorheen konden ze het nog bolwerken met behulp van thuiszorg etc. Als dat minder wordt of helemaal wegvalt dankzij de regeringsbesluiten, kunnen ook de kinderen het niet meer volhouden. Veel mantelzorgers zitten tegen een burn-out aan omdat zij alleen niet die zorg kunnen geven die hulpbehoevende ouders nodig hebben.
En dat is toch dankzij de participatiewetgeving van deze regering.
Je kan ook niet alles op de regering afschuiven. Het is een schande dat mensen hun bejaarde ouders laten verpieteren.
Met af en toe een kaartje sturen denken ze dat ze hun plicht al hebben gedaan.
Die kinderen zijn er inderdaad, maar er zijn veel meer kinderen die wel naar hun ouders omkijken. Alleen voorheen konden ze het nog bolwerken met behulp van thuiszorg etc. Als dat minder wordt of helemaal wegvalt dankzij de regeringsbesluiten, kunnen ook de kinderen het niet meer volhouden. Veel mantelzorgers zitten tegen een burn-out aan omdat zij alleen niet die zorg kunnen geven die hulpbehoevende ouders nodig hebben.
En dat is toch dankzij de participatiewetgeving van deze regering.
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:26
quote:mary57 schreef op 16 oktober 2015 @ 08:07:
[...]
Die kinderen zijn er inderdaad, maar er zijn veel meer kinderen die wel naar hun ouders omkijken. Alleen voorheen konden ze het nog bolwerken met behulp van thuiszorg etc. Als dat minder wordt of helemaal wegvalt dankzij de regeringsbesluiten, kunnen ook de kinderen het niet meer volhouden. Veel mantelzorgers zitten tegen een burn-out aan omdat zij alleen niet die zorg kunnen geven die hulpbehoevende ouders nodig hebben.
En dat is toch dankzij de participatiewetgeving van deze regering.Ik geloof zeker dat het heel zwaar is, maar mensen die hun ouders in een bejaarden tehuis of apartementje douwen zal ik nooit begrijpen.
[...]
Die kinderen zijn er inderdaad, maar er zijn veel meer kinderen die wel naar hun ouders omkijken. Alleen voorheen konden ze het nog bolwerken met behulp van thuiszorg etc. Als dat minder wordt of helemaal wegvalt dankzij de regeringsbesluiten, kunnen ook de kinderen het niet meer volhouden. Veel mantelzorgers zitten tegen een burn-out aan omdat zij alleen niet die zorg kunnen geven die hulpbehoevende ouders nodig hebben.
En dat is toch dankzij de participatiewetgeving van deze regering.Ik geloof zeker dat het heel zwaar is, maar mensen die hun ouders in een bejaarden tehuis of apartementje douwen zal ik nooit begrijpen.
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:31
quote:Dolfijntjee schreef op 16 oktober 2015 @ 08:26:
[...]
Ik geloof zeker dat het heel zwaar is, maar mensen die hun ouders in een bejaarden tehuis of apartementje douwen zal ik nooit begrijpen.
Volgens mij praat je over iets zonder er zelf betrokken bij te zijn. Er zijn helemaal geen bejaardentehuizen meer waar je je ouders in kunt stoppen. En in een appartementje??
Sorry hoor, wat heeft dit met de overbelasting van de kinderen te maken die voor hun ouders zorgen?
[...]
Ik geloof zeker dat het heel zwaar is, maar mensen die hun ouders in een bejaarden tehuis of apartementje douwen zal ik nooit begrijpen.
Volgens mij praat je over iets zonder er zelf betrokken bij te zijn. Er zijn helemaal geen bejaardentehuizen meer waar je je ouders in kunt stoppen. En in een appartementje??
Sorry hoor, wat heeft dit met de overbelasting van de kinderen te maken die voor hun ouders zorgen?
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:37
quote:NYC schreef op 06 oktober 2015 @ 08:01:
[...]
Helemaal mee eens. Maar mijn ergernis ging (gaat) denk ik meer om een soort koppigheid. Dus niet eens willen gaan kijken of zo'n activiteit leuk of gezellig kan zijn maar alléén hulp accepteren van de eigen kinderen en kleinkinderen. Niet eens willen proeven of het eten van tafeltje dekje lekker is (oké ik kan me er iets bij voorstellen...) maar alléén dat je kinderen dagelijks voor je komen koken.
Overigens vind ik een lage mate van flexibiliteit mbt veranderingen/dingen proberen etc ook bij jongvolwassenen of pubers een irritante eigenschap, altijd gevonden. De types vroeger die zeiden niet binnen een halve kilometer uit de geboorteplaats te willen of durven verhuizen, de types die weigeren om iets te eten dat ze nog niet kennen. Nou ja, misschien worden dit later ook wel sneller de types die ook op oudere leeftijd niet zo flexibel zijn en is het meer een eigenschap dan een ouderdomskwaal. Toch zie ik het wel echt vaker bij ouderen dan bij mensen van mijn leeftijd of jonger.Het punt is dat de mens op een bepaalde leeftijd die hersencapaciteit mist om flexibel te zijn. Mensen die echt vol in het leven stonden willen idd niet meer ver reizen, of helemaal niet reizen, geen bezorgd eten etc.
Mijn schoonmoeder ging een paar keer per jaar met zo'n busreis met vriendinnen. Een aantal jaar geleden wilde ze niet eens meer boodschappen doen. Ze kán het ook niet meer dat flexibel zijn. Je moet het zien als iemand met een been minder, die loopt minder goed. Op een bepaalde leeftijd sterven je hersencellen af en denk je minder goed.
Kan zo'n mens totaal niets aan doen
[...]
Helemaal mee eens. Maar mijn ergernis ging (gaat) denk ik meer om een soort koppigheid. Dus niet eens willen gaan kijken of zo'n activiteit leuk of gezellig kan zijn maar alléén hulp accepteren van de eigen kinderen en kleinkinderen. Niet eens willen proeven of het eten van tafeltje dekje lekker is (oké ik kan me er iets bij voorstellen...) maar alléén dat je kinderen dagelijks voor je komen koken.
Overigens vind ik een lage mate van flexibiliteit mbt veranderingen/dingen proberen etc ook bij jongvolwassenen of pubers een irritante eigenschap, altijd gevonden. De types vroeger die zeiden niet binnen een halve kilometer uit de geboorteplaats te willen of durven verhuizen, de types die weigeren om iets te eten dat ze nog niet kennen. Nou ja, misschien worden dit later ook wel sneller de types die ook op oudere leeftijd niet zo flexibel zijn en is het meer een eigenschap dan een ouderdomskwaal. Toch zie ik het wel echt vaker bij ouderen dan bij mensen van mijn leeftijd of jonger.Het punt is dat de mens op een bepaalde leeftijd die hersencapaciteit mist om flexibel te zijn. Mensen die echt vol in het leven stonden willen idd niet meer ver reizen, of helemaal niet reizen, geen bezorgd eten etc.
Mijn schoonmoeder ging een paar keer per jaar met zo'n busreis met vriendinnen. Een aantal jaar geleden wilde ze niet eens meer boodschappen doen. Ze kán het ook niet meer dat flexibel zijn. Je moet het zien als iemand met een been minder, die loopt minder goed. Op een bepaalde leeftijd sterven je hersencellen af en denk je minder goed.
Kan zo'n mens totaal niets aan doen
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:40
quote:mienietjefietje schreef op 06 oktober 2015 @ 12:51:
[...]
Dit is allemaal al geprobeerd hier, het meisje wat kwam helpen douchen, heeft ze 2x binnengelaten en daarna gezegd dat ze niet meer hoefde te komen, want ze kon het allemaal nog zelf!
(maar ze doucht dus helemaal niet meer nu). De geriater vind ze een bemoeial en tests over haar geheugen, heeft ze verder geweigerd. (Wat moet ik met die onzin, wat interesseert het mij wat die aap in zijn poot heeft) (ging over plaatjes met aapjes, zodat ze het korte termijngeheugen kunnen testen)
Eten van een instantie is vies, volgens haar (ze heeft het nog nooit geprobeerd). Ze kan nu ook niet meer een maaltijd opwarmen, ze snapt de magnetron niet meer. Iemand die niet wil, daar kan je nu eenmaal niks mee doen. Jah, in een straightjacket het huis uitvoeren........
Ieuw, ben blij dat ik jouw oma of moeder niet ben.
Wat de magnetron betreft... stickertje op de 1 minuut knop en dan bellen dat ze die bv 3 keer in moet drukken, gaat echt prima. En dat van hulp weigeren.. dat moet je naar het juiste team. Dat weigeren is namelijk heel normaal en de juiste mensen kunnen daar echt prima mee omgaan hoor.
Ik wil wel eens zien hoe jij bent als je de 90 nadert.
[...]
Dit is allemaal al geprobeerd hier, het meisje wat kwam helpen douchen, heeft ze 2x binnengelaten en daarna gezegd dat ze niet meer hoefde te komen, want ze kon het allemaal nog zelf!
(maar ze doucht dus helemaal niet meer nu). De geriater vind ze een bemoeial en tests over haar geheugen, heeft ze verder geweigerd. (Wat moet ik met die onzin, wat interesseert het mij wat die aap in zijn poot heeft) (ging over plaatjes met aapjes, zodat ze het korte termijngeheugen kunnen testen)
Eten van een instantie is vies, volgens haar (ze heeft het nog nooit geprobeerd). Ze kan nu ook niet meer een maaltijd opwarmen, ze snapt de magnetron niet meer. Iemand die niet wil, daar kan je nu eenmaal niks mee doen. Jah, in een straightjacket het huis uitvoeren........
Ieuw, ben blij dat ik jouw oma of moeder niet ben.
Wat de magnetron betreft... stickertje op de 1 minuut knop en dan bellen dat ze die bv 3 keer in moet drukken, gaat echt prima. En dat van hulp weigeren.. dat moet je naar het juiste team. Dat weigeren is namelijk heel normaal en de juiste mensen kunnen daar echt prima mee omgaan hoor.
Ik wil wel eens zien hoe jij bent als je de 90 nadert.
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:43
quote:mienietjefietje schreef op 06 oktober 2015 @ 17:10:
[...]
nOu niet zo erg als nu, ze gaat steeds meer met de hakken in het zand, en we doen echt al alles voor haar, maar ik ga niet voor haar koken en een prakkie brengen terwijl zij een pensioen heeft waarvan ze iedere dag van kan gaan eten in een restaurant.Ik vind dit een hele nare reactie.
[...]
nOu niet zo erg als nu, ze gaat steeds meer met de hakken in het zand, en we doen echt al alles voor haar, maar ik ga niet voor haar koken en een prakkie brengen terwijl zij een pensioen heeft waarvan ze iedere dag van kan gaan eten in een restaurant.Ik vind dit een hele nare reactie.
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:55
quote:mary57 schreef op 16 oktober 2015 @ 08:31:
[...]
Volgens mij praat je over iets zonder er zelf betrokken bij te zijn. Er zijn helemaal geen bejaardentehuizen meer waar je je ouders in kunt stoppen. En in een appartementje??
Sorry hoor, wat heeft dit met de overbelasting van de kinderen te maken die voor hun ouders zorgen?
Voor bejaarden die intense verzorging nodig hebben blijft het wel bestaan?
In dat geval niet meer dan terecht.
[...]
Volgens mij praat je over iets zonder er zelf betrokken bij te zijn. Er zijn helemaal geen bejaardentehuizen meer waar je je ouders in kunt stoppen. En in een appartementje??
Sorry hoor, wat heeft dit met de overbelasting van de kinderen te maken die voor hun ouders zorgen?
Voor bejaarden die intense verzorging nodig hebben blijft het wel bestaan?
In dat geval niet meer dan terecht.
vrijdag 16 oktober 2015 om 08:58
quote:Dolfijntjee schreef op 16 oktober 2015 @ 08:26:
[...]
Ik geloof zeker dat het heel zwaar is, maar mensen die hun ouders in een bejaarden tehuis of apartementje douwen zal ik nooit begrijpen.Ik denk dat ouderen van nu zich echt niet láten douwen. En ik denk dat de meeste ouderen van nu er niet aan moeten dénken om jarenlang bij hun kinderen in te gaan wonen, in een druk gezin, met altijd hektiek om ze heen, geen privacy, en hooguit een kamertje van 2 bij 3 waar net een bed en een rechte stoel in past om zich terug te trekken. Die zitten dan toch echt liever in een eigen appartementje, waar ze kunnen doen en laten wat ze willen tussen hun eigen spulletjes.
[...]
Ik geloof zeker dat het heel zwaar is, maar mensen die hun ouders in een bejaarden tehuis of apartementje douwen zal ik nooit begrijpen.Ik denk dat ouderen van nu zich echt niet láten douwen. En ik denk dat de meeste ouderen van nu er niet aan moeten dénken om jarenlang bij hun kinderen in te gaan wonen, in een druk gezin, met altijd hektiek om ze heen, geen privacy, en hooguit een kamertje van 2 bij 3 waar net een bed en een rechte stoel in past om zich terug te trekken. Die zitten dan toch echt liever in een eigen appartementje, waar ze kunnen doen en laten wat ze willen tussen hun eigen spulletjes.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 16 oktober 2015 om 09:08
quote:pejeka schreef op 16 oktober 2015 @ 08:58:
[...]
Ik denk dat ouderen van nu zich echt niet láten douwen. En ik denk dat de meeste ouderen van nu er niet aan moeten dénken om jarenlang bij hun kinderen in te gaan wonen, in een druk gezin, met altijd hektiek om ze heen, geen privacy, en hooguit een kamertje van 2 bij 3 waar net een bed en een rechte stoel in past om zich terug te trekken. Die zitten dan toch echt liever in een eigen appartementje, waar ze kunnen doen en laten wat ze willen tussen hun eigen spulletjes.Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.
[...]
Ik denk dat ouderen van nu zich echt niet láten douwen. En ik denk dat de meeste ouderen van nu er niet aan moeten dénken om jarenlang bij hun kinderen in te gaan wonen, in een druk gezin, met altijd hektiek om ze heen, geen privacy, en hooguit een kamertje van 2 bij 3 waar net een bed en een rechte stoel in past om zich terug te trekken. Die zitten dan toch echt liever in een eigen appartementje, waar ze kunnen doen en laten wat ze willen tussen hun eigen spulletjes.Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.
vrijdag 16 oktober 2015 om 09:23
quote:Dolfijntjee schreef op 16 oktober 2015 @ 08:55:
[...]
Voor bejaarden die intense verzorging nodig hebben blijft het wel bestaan?
In dat geval niet meer dan terecht.Alleen verpleeghuiszorg. D.w.z. heel intensieve 24-uurs zorg. Als één helft van een echtpaar naar een verpleeghuis moest, blijft de andere helft verplicht thuis wonen thuis. En wil toch, ondanks eigen lichamelijke ongemakken, dagelijks op bezoek. En dát is pas schrijnend.
[...]
Voor bejaarden die intense verzorging nodig hebben blijft het wel bestaan?
In dat geval niet meer dan terecht.Alleen verpleeghuiszorg. D.w.z. heel intensieve 24-uurs zorg. Als één helft van een echtpaar naar een verpleeghuis moest, blijft de andere helft verplicht thuis wonen thuis. En wil toch, ondanks eigen lichamelijke ongemakken, dagelijks op bezoek. En dát is pas schrijnend.
vrijdag 16 oktober 2015 om 09:24
quote:Dolfijntjee schreef op 16 oktober 2015 @ 09:08:
[...]
Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.
Vereenzamen heeft vele oorzaken. Naarmate je ouder wordt, vallen er steeds meer mensen om je heen weg. Je broers en zussen overlijden, je vrienden overlijden, verenigingsleven e.d. valt weg, dus je kringetje wordt inderdaad steeds kleiner. Kinderen kunnen dat maar ten dele opvangen. Want het gaat niet alleen om gezelschap (de fysieke aanwezigheid van iemand), maar ook om mensen waar je herinneringen mee kunt delen, kunt praten over hoe het vroeger was, die nog weten hoe het was toen je zelf jong was. Ik merk dat nu al. Mijn beide ouders zijn overleden (mijn vader vrij recent), en dan kun je opeens met niemand meer praten over hoe het was toen je een kind was, de verhalen en herinneringen delen, nog eens lachen om die gekke ouwe tante van toen, enz.
En dat maken oude mensen dus, naarmate ze ouder worden, ook mee. Hun sociale kring dunt uit.
En natuurlijk zien ze hun kinderen graag, maar dan nog moeten de meeste oude mensen er niet aan denken 24 uur per dag in het huishouden van hun kinderen gevangen te zitten, zonder een plekje voor zichzelf.
[...]
Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.
Vereenzamen heeft vele oorzaken. Naarmate je ouder wordt, vallen er steeds meer mensen om je heen weg. Je broers en zussen overlijden, je vrienden overlijden, verenigingsleven e.d. valt weg, dus je kringetje wordt inderdaad steeds kleiner. Kinderen kunnen dat maar ten dele opvangen. Want het gaat niet alleen om gezelschap (de fysieke aanwezigheid van iemand), maar ook om mensen waar je herinneringen mee kunt delen, kunt praten over hoe het vroeger was, die nog weten hoe het was toen je zelf jong was. Ik merk dat nu al. Mijn beide ouders zijn overleden (mijn vader vrij recent), en dan kun je opeens met niemand meer praten over hoe het was toen je een kind was, de verhalen en herinneringen delen, nog eens lachen om die gekke ouwe tante van toen, enz.
En dat maken oude mensen dus, naarmate ze ouder worden, ook mee. Hun sociale kring dunt uit.
En natuurlijk zien ze hun kinderen graag, maar dan nog moeten de meeste oude mensen er niet aan denken 24 uur per dag in het huishouden van hun kinderen gevangen te zitten, zonder een plekje voor zichzelf.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 16 oktober 2015 om 09:41
quote:Dolfijntjee schreef op 16 oktober 2015 @ 09:08:
[...]
Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.
Als je zelf een gezin hebt en een normale eengezinswoning, is het echt niet mogelijk om een hulpbehoevende ouder in huis te nemen. Zij hebben ook wat ruimte en privacy nodig, anders gaat het onherroepelijk mis.
En buiten dat, veel ouderen hebben hulp nodig bij medicijnen innemen, prikken voor diabetes of trombose, steunkousen aan- en uittrekken, aan- en uitkleden, of erger nog ze hebben een stoma of permanente catheter waarbij ze hulp nodig hebben. Om nog maar niet te spreken over ouders die beginnend dementerend zijn.
Als de kinderen allebei werken, wie gaat die ouder dan helpen die bij in je huis woont? Hulp heb je dan helemaal geen recht meer op, want ja, je woont bij je kinderen. In theorie is dit allemaal leuk bedacht, maar in de praktijk is dit gewoon niet mogelijk.
[...]
Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.
Als je zelf een gezin hebt en een normale eengezinswoning, is het echt niet mogelijk om een hulpbehoevende ouder in huis te nemen. Zij hebben ook wat ruimte en privacy nodig, anders gaat het onherroepelijk mis.
En buiten dat, veel ouderen hebben hulp nodig bij medicijnen innemen, prikken voor diabetes of trombose, steunkousen aan- en uittrekken, aan- en uitkleden, of erger nog ze hebben een stoma of permanente catheter waarbij ze hulp nodig hebben. Om nog maar niet te spreken over ouders die beginnend dementerend zijn.
Als de kinderen allebei werken, wie gaat die ouder dan helpen die bij in je huis woont? Hulp heb je dan helemaal geen recht meer op, want ja, je woont bij je kinderen. In theorie is dit allemaal leuk bedacht, maar in de praktijk is dit gewoon niet mogelijk.
vrijdag 16 oktober 2015 om 09:43
Iedereen heeft het hier maar over de kinderen, veel van mijn bijna bejaarde collega's, vriendinnen, broers, nichten etc. hebben helemaal geen kinderen.
Zorg door niet bestaande kinderen, in huis komen wonen bij je niet bestaande kinderen, de niet bestaande kinderen sturen zelfs geen kaartje.
Ik ken een hoogbejaard stel met twee kinderen, de kinderen zijn 65 en 67 en die kinderen hebben het te druk met hun eigen steunkousen aantrekken en doktersafspraken en dergelijke.
Zorg door niet bestaande kinderen, in huis komen wonen bij je niet bestaande kinderen, de niet bestaande kinderen sturen zelfs geen kaartje.
Ik ken een hoogbejaard stel met twee kinderen, de kinderen zijn 65 en 67 en die kinderen hebben het te druk met hun eigen steunkousen aantrekken en doktersafspraken en dergelijke.
vrijdag 16 oktober 2015 om 16:29
quote:benq schreef op 16 oktober 2015 @ 09:43:
Iedereen heeft het hier maar over de kinderen, veel van mijn bijna bejaarde collega's, vriendinnen, broers, nichten etc. hebben helemaal geen kinderen.
Zorg door niet bestaande kinderen, in huis komen wonen bij je niet bestaande kinderen, de niet bestaande kinderen sturen zelfs geen kaartje.
Ik ken een hoogbejaard stel met twee kinderen, de kinderen zijn 65 en 67 en die kinderen hebben het te druk met hun eigen steunkousen aantrekken en doktersafspraken en dergelijke.Of de "bestaande kinderen" hebben een flinke burn-out, of burn-out gehad, en kunnen die stress niet meer aan. Of ze zijn zelf aan het "dokteren" met chemo en bestralen en moeten het klagen van hun ouwe moeder of vader (dat ze vroeger zo hard hebben gewerkt en toen was er geen tijd voor een burn-out, Maar zwaar werk of veel werk is niet te vergelijken met grote werkdruk/stress op vandaag) aan horen terwijl ze zelf op een andere manier erger d'r aan toe zijn.
Daarbij is schoonmoeder en schoondochter echt niet zo'n aan-te-raden-combinatie, hoe goed men ook met elkaar kan opschieten, bij elkaar wonen is funest.
Iedereen heeft het hier maar over de kinderen, veel van mijn bijna bejaarde collega's, vriendinnen, broers, nichten etc. hebben helemaal geen kinderen.
Zorg door niet bestaande kinderen, in huis komen wonen bij je niet bestaande kinderen, de niet bestaande kinderen sturen zelfs geen kaartje.
Ik ken een hoogbejaard stel met twee kinderen, de kinderen zijn 65 en 67 en die kinderen hebben het te druk met hun eigen steunkousen aantrekken en doktersafspraken en dergelijke.Of de "bestaande kinderen" hebben een flinke burn-out, of burn-out gehad, en kunnen die stress niet meer aan. Of ze zijn zelf aan het "dokteren" met chemo en bestralen en moeten het klagen van hun ouwe moeder of vader (dat ze vroeger zo hard hebben gewerkt en toen was er geen tijd voor een burn-out, Maar zwaar werk of veel werk is niet te vergelijken met grote werkdruk/stress op vandaag) aan horen terwijl ze zelf op een andere manier erger d'r aan toe zijn.
Daarbij is schoonmoeder en schoondochter echt niet zo'n aan-te-raden-combinatie, hoe goed men ook met elkaar kan opschieten, bij elkaar wonen is funest.
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 17 oktober 2015 om 11:35
quote:Dolfijntjee schreef op 16 oktober 2015 @ 09:08:
[...]
Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.En dan gaan deze hoogbejaarde ouderen met bijv. dementie en lichamelijke kwalen, bij hun fulltime werkende kinderen en hun puberende kleinkinderen wonen, Wat een gezelligheid overdag niemand thuis, en s'avonds hectiek, pubers die gedoe hebben met huiswerk, sportclubs, muziek draaien, stampen etc, ouders die hun huishoudelijke taken nog moeten doen, en daar zitten opa en oma tussen, die ook aandacht willen, want ja overdag alleen thuis...
[...]
Ik denk juist dat ze dat heel fijn zouden vinden omdat ze anders zo vereenzamen. Vreselijk zielig van die hangouderen in winkelcentras en supermarkten die gewoon even een praatje willen maken. Vele zijn ook slecht ter been en komen hun huis bijna nooit meer uit, haast geen bezoek en afleiding. Wat ook weer eerder tot dementie leidt.En dan gaan deze hoogbejaarde ouderen met bijv. dementie en lichamelijke kwalen, bij hun fulltime werkende kinderen en hun puberende kleinkinderen wonen, Wat een gezelligheid overdag niemand thuis, en s'avonds hectiek, pubers die gedoe hebben met huiswerk, sportclubs, muziek draaien, stampen etc, ouders die hun huishoudelijke taken nog moeten doen, en daar zitten opa en oma tussen, die ook aandacht willen, want ja overdag alleen thuis...
zaterdag 17 oktober 2015 om 11:40
quote:nina1966 schreef op 16 oktober 2015 @ 08:40:
[...]
Ieuw, ben blij dat ik jouw oma of moeder niet ben.
Wat de magnetron betreft... stickertje op de 1 minuut knop en dan bellen dat ze die bv 3 keer in moet drukken, gaat echt prima. En dat van hulp weigeren.. dat moet je naar het juiste team. Dat weigeren is namelijk heel normaal en de juiste mensen kunnen daar echt prima mee omgaan hoor.
Ik wil wel eens zien hoe jij bent als je de 90 nadert.Als iemand echt niet wil dan heb je een enorm probleem, mijn schoonvader werkte onder lichte dwang van ons en thuiszorg wel mee, zijn buurman niet, vervuilde zich etc. Maar weigerde hulp, dan komt er iemand van de instanties kijken, maar zolang hij geen gevaar voor de omgeving of zich zelf is, gebeurd er niets, behalve dat hij verder vervuild etc. Vorige week escaleerde het doordat hij (niet bewust) brand stichtte en is hij onder dwang met crisisdienst en politie afgevoerd, erg leuk als je 85 bent,
[...]
Ieuw, ben blij dat ik jouw oma of moeder niet ben.
Wat de magnetron betreft... stickertje op de 1 minuut knop en dan bellen dat ze die bv 3 keer in moet drukken, gaat echt prima. En dat van hulp weigeren.. dat moet je naar het juiste team. Dat weigeren is namelijk heel normaal en de juiste mensen kunnen daar echt prima mee omgaan hoor.
Ik wil wel eens zien hoe jij bent als je de 90 nadert.Als iemand echt niet wil dan heb je een enorm probleem, mijn schoonvader werkte onder lichte dwang van ons en thuiszorg wel mee, zijn buurman niet, vervuilde zich etc. Maar weigerde hulp, dan komt er iemand van de instanties kijken, maar zolang hij geen gevaar voor de omgeving of zich zelf is, gebeurd er niets, behalve dat hij verder vervuild etc. Vorige week escaleerde het doordat hij (niet bewust) brand stichtte en is hij onder dwang met crisisdienst en politie afgevoerd, erg leuk als je 85 bent,
zaterdag 17 oktober 2015 om 11:46
quote:benq schreef op 16 oktober 2015 @ 09:43:
Iedereen heeft het hier maar over de kinderen, veel van mijn bijna bejaarde collega's, vriendinnen, broers, nichten etc. hebben helemaal geen kinderen.
Zorg door niet bestaande kinderen, in huis komen wonen bij je niet bestaande kinderen, de niet bestaande kinderen sturen zelfs geen kaartje.
Ik ken een hoogbejaard stel met twee kinderen, de kinderen zijn 65 en 67 en die kinderen hebben het te druk met hun eigen steunkousen aantrekken en doktersafspraken en dergelijke.Dat is de groep die buiten de boot gaat vallen die moeten voor zich zelf opkomen, zolang je geestelijk niets mankeert gaat dat goed, niet als je bijv. gaat dementeren, en wat als je kinderen zoals in mijn situatie maar 40+ is met fulltime baan, zieke partner en twee puberkinderen, erg om te zeggen maar de dood van mijn schoonvader voelde als een opluchting die zorg en het geregel werd voor mijn schoonmoeder en mij veel te zwaar, nu nog mijn hoogbejaarde ouders, met mijn vader die dementeert zijn de volgende waar de zorg steeds intensiever van wordt, gelukkig nog wel een zus waar ik dat mee kan delen. En op mijn werk is de werkdruk ook heel hoog door de reorganisaties e.d. dus aan alle kanten druk. Sommige kennissen plannen voor weken, bij mij was op een gegeven moment zo, dat ik blij was als ik de dag doorkwam.. Werk, pubers, school, een schoonvader die kwijt was en snachts gezocht moest worden, die kut instanties met hun bureaucratisch geneuzel, en formaliteiten, en leuk als zoals iemand hier boven noemde, dat haar ouder zich niet verder wilde laten testen, die test is wel belangrijk, afhankelijk van de zwaarte wat daar uit komt, kun je nl. hulp inschakelen en krijgen! Anders helaas pindakaas.
Iedereen heeft het hier maar over de kinderen, veel van mijn bijna bejaarde collega's, vriendinnen, broers, nichten etc. hebben helemaal geen kinderen.
Zorg door niet bestaande kinderen, in huis komen wonen bij je niet bestaande kinderen, de niet bestaande kinderen sturen zelfs geen kaartje.
Ik ken een hoogbejaard stel met twee kinderen, de kinderen zijn 65 en 67 en die kinderen hebben het te druk met hun eigen steunkousen aantrekken en doktersafspraken en dergelijke.Dat is de groep die buiten de boot gaat vallen die moeten voor zich zelf opkomen, zolang je geestelijk niets mankeert gaat dat goed, niet als je bijv. gaat dementeren, en wat als je kinderen zoals in mijn situatie maar 40+ is met fulltime baan, zieke partner en twee puberkinderen, erg om te zeggen maar de dood van mijn schoonvader voelde als een opluchting die zorg en het geregel werd voor mijn schoonmoeder en mij veel te zwaar, nu nog mijn hoogbejaarde ouders, met mijn vader die dementeert zijn de volgende waar de zorg steeds intensiever van wordt, gelukkig nog wel een zus waar ik dat mee kan delen. En op mijn werk is de werkdruk ook heel hoog door de reorganisaties e.d. dus aan alle kanten druk. Sommige kennissen plannen voor weken, bij mij was op een gegeven moment zo, dat ik blij was als ik de dag doorkwam.. Werk, pubers, school, een schoonvader die kwijt was en snachts gezocht moest worden, die kut instanties met hun bureaucratisch geneuzel, en formaliteiten, en leuk als zoals iemand hier boven noemde, dat haar ouder zich niet verder wilde laten testen, die test is wel belangrijk, afhankelijk van de zwaarte wat daar uit komt, kun je nl. hulp inschakelen en krijgen! Anders helaas pindakaas.
vrijdag 11 december 2015 om 13:24
In de krant van 10 dec. 2015 stond een artikel over een jonge vrouw die ná haar derde zwangerschap door ernstige bekkeninstabiliteit gehandicapt raakte. Het artikel luid: 214 dagen aan bed gekluisterd. Hulpmiddelen laten soms zeer lang op zich wachten. Deze mevrouw is nog jong, heeft een gezin, en haalt de krant. Maar hoeveel ouderen halen het klachtenloket niet?
LOEP ME MAAR aub.
vrijdag 11 december 2015 om 13:38
Niet zomaar je ouders in een tehuis douwen...Ik zal je heel eerlijk vertellen hoe het er hier aan toe gaat. Liever niet quoten want ik ga dit wel weghalen.
Ik wil mijn moeder niet in een tehuis hebben, zij raakt zelf enorm van slag van een vreemde omgeving. En aangezien ze alzheimer heeft blijft elke vreemde omgeving vreemd behalve haar eigen huis. Ze heeft 24/7 hulp nodig. Iedereen heeft een normale baan behalve ik, ik werk vanuit huis.
Ik zou heel graag met kind bij mijn moeder intrekken om voor haar te zorgen maar ik kan dan niet meer werken, ik ben dan echt letterlijk 24/7 bezig en dat bedoel ik ook echt letterlijk. Zelfs nachts slapen kan ik dan vergeten dus werken zit er al helemaal niet meer in. Ik ben dan mijn inkomen kwijt en mijn moeders inkomen gaat dan omlaag omdat ik bij haar woon. Nu ben ik bij de gemeente geweest om te vragen wat de opties zijn voor een bijstandsuitkering voor mij mocht ik bij haar intrekken. Die opties waren er NIET. Dus mijn moeder zal dan verantwoordelijk zijn voor de rekeningen van mij en mijn kind en ook voor verdere uitgaves. Dat kan natuurlijk niet. Dus ben ik verder gaan kijken naar PGB. Mijn moeder heeft indicatie nr 4. Maar ik kan dan nauwelijks PGB krijgen voor de zorg voor haar. Dus dat betekend in de schulden komen, niet alleen ik maar ook mijn moeder.
En nu hebben we geen idee meer hoe we verder moeten, nachts doordeweeks is mijn broer bij haar. Die moet om 6 uur de deur uit en dan ben ik er met mijn zoon, wij blijven tot de avond en gaan dan weg want mijn broer is er dan weer maar hij gaat er ook aan onderdoor. Hj heeft een zware baan en bij mijn moeder slaap je gewoon niet meer dan 3 uur per nacht.
In een tehuis zou er voor haar gezorgd worden, de zorgen dat ze om 4 uur nachts op de snelweg gaat wandelen zijn weg, wij krijgen zelf weer een leven ( wat we nu eigenlijk niet meer hebben) financieel zou er niemand in de schulden komen en we kunnen allemaal weer een nacht gewoon slapen. Liever geen tehuis maar ik zie op dit moment even geen andere opties meer. Hier intrekken kan helaas niet, ze zou gek worden in een vreemde omgeving hetzelfde als bij een tehuis...
Ik wil mijn moeder niet in een tehuis hebben, zij raakt zelf enorm van slag van een vreemde omgeving. En aangezien ze alzheimer heeft blijft elke vreemde omgeving vreemd behalve haar eigen huis. Ze heeft 24/7 hulp nodig. Iedereen heeft een normale baan behalve ik, ik werk vanuit huis.
Ik zou heel graag met kind bij mijn moeder intrekken om voor haar te zorgen maar ik kan dan niet meer werken, ik ben dan echt letterlijk 24/7 bezig en dat bedoel ik ook echt letterlijk. Zelfs nachts slapen kan ik dan vergeten dus werken zit er al helemaal niet meer in. Ik ben dan mijn inkomen kwijt en mijn moeders inkomen gaat dan omlaag omdat ik bij haar woon. Nu ben ik bij de gemeente geweest om te vragen wat de opties zijn voor een bijstandsuitkering voor mij mocht ik bij haar intrekken. Die opties waren er NIET. Dus mijn moeder zal dan verantwoordelijk zijn voor de rekeningen van mij en mijn kind en ook voor verdere uitgaves. Dat kan natuurlijk niet. Dus ben ik verder gaan kijken naar PGB. Mijn moeder heeft indicatie nr 4. Maar ik kan dan nauwelijks PGB krijgen voor de zorg voor haar. Dus dat betekend in de schulden komen, niet alleen ik maar ook mijn moeder.
En nu hebben we geen idee meer hoe we verder moeten, nachts doordeweeks is mijn broer bij haar. Die moet om 6 uur de deur uit en dan ben ik er met mijn zoon, wij blijven tot de avond en gaan dan weg want mijn broer is er dan weer maar hij gaat er ook aan onderdoor. Hj heeft een zware baan en bij mijn moeder slaap je gewoon niet meer dan 3 uur per nacht.
In een tehuis zou er voor haar gezorgd worden, de zorgen dat ze om 4 uur nachts op de snelweg gaat wandelen zijn weg, wij krijgen zelf weer een leven ( wat we nu eigenlijk niet meer hebben) financieel zou er niemand in de schulden komen en we kunnen allemaal weer een nacht gewoon slapen. Liever geen tehuis maar ik zie op dit moment even geen andere opties meer. Hier intrekken kan helaas niet, ze zou gek worden in een vreemde omgeving hetzelfde als bij een tehuis...
vrijdag 11 december 2015 om 13:47
Vrijwel alle demente en dementerende bejaarden raken van slag als ze uiteindelijk worden opgenomen, het is niet anders. Ik zit in hetzelfde schuitje, mijn moeder glijdt langzaam maar zeker naar het tweede stadium, ik kan er niet voortdurend zijn. Ze maakt nog wel eten klaar, daarmee bedoel ik niet koken maar dingen opwarmen die ik voor haar klaarmaak en invries. Er komt iedere avond iemand van een zorginstelling langs, huishoudelijke hulp is nog maar anderhalf uur per week en douchehulp twee keer in de week. Een vrijwilliger doet de supermarktboodschappen, ik doe de andere boodschappen, de was, administratie enzovoort. Iemand die helemaal niets meer kan heeft daar niets aan. Ik ben niet bang dat ze over straat gaat zwerven, ze haalt niet eens de krant meer uit de brievenbus omdat ze dan helemaal naar de brievenbussen in de hal moet. Ze wil ook niet naar een verzorgingshuis maar het zal echt niet meer zo lang duren eer dat een bittere noodzaak is en dan zet ik dat toch echt door.
verba volant, scripta manent.
vrijdag 11 december 2015 om 13:50
Lovely, je denkt dat je moeder niet zal kunnen wennen in een tehuis door haar Alzheimer, maar dat zou weleens heel anders kunnen uitpakken.
Mijn oudere achter buurvrouw heeft Alzheimer, uiteindelijk had ze ook 24 uurs zorg nodig. Ze zit nu op een gesloten kamerproject met andere dementerenden. Ze had even tijd nodig om daar te wennen, maar nu is dat voor haar gevoel haar "thuis". Ze mogen daar meehelpen in hun huiskamer, samen eten klaar maken, andere mensen helpen. Ze is werkelijk helemaal opgebloeid. Heeft altijd aanspraak, krijgt hulp bij medicijngebruik etc.
Misschien zou je samen met je familie eerst eens zoiets kunnen gaan bekijken voordat je besluit dat dit niks voor haar is.
Mijn oudere achter buurvrouw heeft Alzheimer, uiteindelijk had ze ook 24 uurs zorg nodig. Ze zit nu op een gesloten kamerproject met andere dementerenden. Ze had even tijd nodig om daar te wennen, maar nu is dat voor haar gevoel haar "thuis". Ze mogen daar meehelpen in hun huiskamer, samen eten klaar maken, andere mensen helpen. Ze is werkelijk helemaal opgebloeid. Heeft altijd aanspraak, krijgt hulp bij medicijngebruik etc.
Misschien zou je samen met je familie eerst eens zoiets kunnen gaan bekijken voordat je besluit dat dit niks voor haar is.
vrijdag 11 december 2015 om 13:54
Hier begint de noodzaak ook steeds erger te worden. De thuiszorg komt nu elke ochtend omdat ik het vaak niet red om er om 6 uur al te zijn. Ze moeten dan medicatie en een boterham geven en controleren of ze heeft gedoucht ( douchekop tegen de muur aan betekend niet gedoucht) en nooit geven ze haar een boterham of zorgen dat ze doucht. Dat doe ik dus. Dagbesteding weigert ze, huishoudelijke hulp is er met de bezem uitgeslagen. Ik doe nu het huishouden maar aangezien ze zo'n enorme zooi maakt is het nooit echt netjes, zonder ons eet ze niet, administratie, boodschappen en koken doen wij al jaren. Echt alles doen we eigenlijk. Ook een bakje in de magnetron zetten doet ze niet zonder ons.
Helaas is het over straat zwerven hier een aantal maanden geleden begonnen. Ik was bij haar en met mijn stomme kop was ik in slaap gevallen. 4 uur nachts wordt ik wakker van de deur, ging ze haar vuile was naar de overkant brengen. Ook toen ik haar wel eventjes alleen moest laten omdat ik met zoon naar de huisarts moest is ze naar buiten gegaan en heeft op straat zich vastgeklampt aan mensen. Ze heeft wel een spotter in de kraag van haar jas genaaid zitten dus we zien altijd waar ze heengaat en goddank heeft ze die jas altijd aan maar er komt een dag dat 1 van ons zo uitgeput is dat we gewoon in slaap vallen en dat ze wordt gevonden door de politie. In een tehuis zou dat niet zo snel gebeuren.
Het is altijd makkelijk praten voor de mensen die niet weten wat het inhoudt.
Helaas is het over straat zwerven hier een aantal maanden geleden begonnen. Ik was bij haar en met mijn stomme kop was ik in slaap gevallen. 4 uur nachts wordt ik wakker van de deur, ging ze haar vuile was naar de overkant brengen. Ook toen ik haar wel eventjes alleen moest laten omdat ik met zoon naar de huisarts moest is ze naar buiten gegaan en heeft op straat zich vastgeklampt aan mensen. Ze heeft wel een spotter in de kraag van haar jas genaaid zitten dus we zien altijd waar ze heengaat en goddank heeft ze die jas altijd aan maar er komt een dag dat 1 van ons zo uitgeput is dat we gewoon in slaap vallen en dat ze wordt gevonden door de politie. In een tehuis zou dat niet zo snel gebeuren.
Het is altijd makkelijk praten voor de mensen die niet weten wat het inhoudt.
vrijdag 11 december 2015 om 13:55
quote:mary57 schreef op 11 december 2015 @ 13:50:
Lovely, je denkt dat je moeder niet zal kunnen wennen in een tehuis door haar Alzheimer, maar dat zou weleens heel anders kunnen uitpakken.
Mijn oudere achter buurvrouw heeft Alzheimer, uiteindelijk had ze ook 24 uurs zorg nodig. Ze zit nu op een gesloten kamerproject met andere dementerenden. Ze had even tijd nodig om daar te wennen, maar nu is dat voor haar gevoel haar "thuis". Ze mogen daar meehelpen in hun huiskamer, samen eten klaar maken, andere mensen helpen. Ze is werkelijk helemaal opgebloeid. Heeft altijd aanspraak, krijgt hulp bij medicijngebruik etc.
Misschien zou je samen met je familie eerst eens zoiets kunnen gaan bekijken voordat je besluit dat dit niks voor haar is.Dat hebben we allemaal allang geprobeerd, maandenlang zelfs. Zelfs nog voordat ze haar officieel diagnose had ( omdat ze niet meewerkte heeft de diagnose zelfs nog 3 jaar geduurd) maar dat gaat echt niet. Zo vreselijk in paniek is ze dan en daar komt ze niet uit, ook niet na 26 weken op een afdeling zoals we hebben geprobeerd.
Lovely, je denkt dat je moeder niet zal kunnen wennen in een tehuis door haar Alzheimer, maar dat zou weleens heel anders kunnen uitpakken.
Mijn oudere achter buurvrouw heeft Alzheimer, uiteindelijk had ze ook 24 uurs zorg nodig. Ze zit nu op een gesloten kamerproject met andere dementerenden. Ze had even tijd nodig om daar te wennen, maar nu is dat voor haar gevoel haar "thuis". Ze mogen daar meehelpen in hun huiskamer, samen eten klaar maken, andere mensen helpen. Ze is werkelijk helemaal opgebloeid. Heeft altijd aanspraak, krijgt hulp bij medicijngebruik etc.
Misschien zou je samen met je familie eerst eens zoiets kunnen gaan bekijken voordat je besluit dat dit niks voor haar is.Dat hebben we allemaal allang geprobeerd, maandenlang zelfs. Zelfs nog voordat ze haar officieel diagnose had ( omdat ze niet meewerkte heeft de diagnose zelfs nog 3 jaar geduurd) maar dat gaat echt niet. Zo vreselijk in paniek is ze dan en daar komt ze niet uit, ook niet na 26 weken op een afdeling zoals we hebben geprobeerd.
vrijdag 11 december 2015 om 14:00
quote:Lovely1987 schreef op 11 december 2015 @ 13:38:
Niet zomaar...
Iemand zomaar in een tehuis "douwen" lukt sowieso niet. Er moet eerst een onderzoek worden gedaan, dan komt er iemand van de indicatiecommissie, daar gaat al geruime tijd overheen. Als er dan eindelijk een indicatie is voor opname kan het nog een tijd duren eer ergens een plaats is gevonden.
Niet zomaar...
Iemand zomaar in een tehuis "douwen" lukt sowieso niet. Er moet eerst een onderzoek worden gedaan, dan komt er iemand van de indicatiecommissie, daar gaat al geruime tijd overheen. Als er dan eindelijk een indicatie is voor opname kan het nog een tijd duren eer ergens een plaats is gevonden.
verba volant, scripta manent.
