Actueel
alle pijlers
mail over kindermishandeling
woensdag 11 november 2009 om 17:33
Ik ontving net op Hyves een mail van een vriendin die ging over kindermishandeling.
Echt een afschuwelijke mail met foto's van kinderen en een verdrietige tekst erbij.
Ik wilde reageren naar die vriendin, want ik moest er echt behoorlijk van slikken, maar dat reageren lukte niet, er kwam de volgende melding De kettingbrief breekt hier! Dit bericht is niet waar en is bedoeld om paniek te zaaien, je kunt het daarom niet doorsturen
De kinderen zaten onder de blauwe plekken /wonden, dus daar word ik al verdrietig genoeg van. Die foto's waren niet nep, hoe ze aan die verwondingen zijn gekomen is de vraag... maar het zet me wel behoorlijk aan het denken...
Paniek zaaien?!.. dit overkomt sommige kinderen! Laten we dat nooit vergeten!
Wat een kutwereld kan het soms toch zijn!
Echt een afschuwelijke mail met foto's van kinderen en een verdrietige tekst erbij.
Ik wilde reageren naar die vriendin, want ik moest er echt behoorlijk van slikken, maar dat reageren lukte niet, er kwam de volgende melding De kettingbrief breekt hier! Dit bericht is niet waar en is bedoeld om paniek te zaaien, je kunt het daarom niet doorsturen
De kinderen zaten onder de blauwe plekken /wonden, dus daar word ik al verdrietig genoeg van. Die foto's waren niet nep, hoe ze aan die verwondingen zijn gekomen is de vraag... maar het zet me wel behoorlijk aan het denken...
Paniek zaaien?!.. dit overkomt sommige kinderen! Laten we dat nooit vergeten!
Wat een kutwereld kan het soms toch zijn!
zaterdag 14 november 2009 om 11:33
quote:Liv schreef op 14 november 2009 @ 11:28:
Jaap, ik vind je betoog best interessant hoor. Maar het geeft nog steeds geen antwoord op mijn vraag. En dat dreigement heb je niet helemaal goed begrepen.Dit schreef Jaap: "In hoeverre de ouders daarvoor verantwoordelijk gesteld kunnen worden, is nog maar de vraag. Zij gaan af op het advies van de 'man/vrouw' in de witte jas."
Jaap, ik vind je betoog best interessant hoor. Maar het geeft nog steeds geen antwoord op mijn vraag. En dat dreigement heb je niet helemaal goed begrepen.Dit schreef Jaap: "In hoeverre de ouders daarvoor verantwoordelijk gesteld kunnen worden, is nog maar de vraag. Zij gaan af op het advies van de 'man/vrouw' in de witte jas."
zaterdag 14 november 2009 om 11:35
quote:koko67 schreef op 14 november 2009 @ 11:25:
Ritalin zorgt er helemaal niet voor dat kinderen modelburgers worden.
Hoe kom je daar nu bij?
En dit soort medicijnen met chemokuren vergelijken gaat echt veel te ver.
Je hebt geen idee waar je het over hebt en waarschijnlijk ook nooit in aanraking geweest met een kind met ADHD die enorm is opgeknapt van medicatie.
Neem trouwens van mij aan dat die kinderen niet omgetoverd zij in modelburgers.
Exact: als ik naar mijn eigen kind kijk: hij heeft PDDNOS, dat wordt geen steek minder door die Ritalin. Hij heeft ook ADD en dáár heeft hij erge last van (op school). Zonder Ritalin zou hij niet kunnen functioneren (op school) en dat zuig ik niet uit mijn duim, dat is gebleken. Hij is bepaald geen modelburger, godzijdank niet!
Een pilletje om modelburgers te kweken? We leven niet in een science fiction film gelukkig...
Ritalin zorgt er helemaal niet voor dat kinderen modelburgers worden.
Hoe kom je daar nu bij?
En dit soort medicijnen met chemokuren vergelijken gaat echt veel te ver.
Je hebt geen idee waar je het over hebt en waarschijnlijk ook nooit in aanraking geweest met een kind met ADHD die enorm is opgeknapt van medicatie.
Neem trouwens van mij aan dat die kinderen niet omgetoverd zij in modelburgers.
Exact: als ik naar mijn eigen kind kijk: hij heeft PDDNOS, dat wordt geen steek minder door die Ritalin. Hij heeft ook ADD en dáár heeft hij erge last van (op school). Zonder Ritalin zou hij niet kunnen functioneren (op school) en dat zuig ik niet uit mijn duim, dat is gebleken. Hij is bepaald geen modelburger, godzijdank niet!
Een pilletje om modelburgers te kweken? We leven niet in een science fiction film gelukkig...
zaterdag 14 november 2009 om 11:35
zaterdag 14 november 2009 om 11:41
@ Koko
Het gegeven dat elk kind uniek is, is op zich al een argument tegen het hanteren van 'postzegels' als 'ADHD', 'PTSD', 'ASP' of God mag weten wat voor interessant klinkende afkortingen ze bij elkaar verzinnen in die commissie die bij handopsteken bepaalt wat er in de DSM komt, en wat niet.
Chemische middelen die de (productie van) stoffen in het lichaam beïnvloeden zijn soms een weldaad voor de gezondheid, en kunnen levens redden. Ze kunnen ook levens verwoesten. En soms is het korte-termijn effect een zichtbare verbetering, terwijl het effect op de (middel-) lange termijn te wensen overlaat, of zelfs uitgesproken catastrofaal kan zijn. Oliver Sacks heeft daar treffend over geschreven, en het door zijn 'case studies' geïllustreerd in zijn boek 'Awakenings', waarbij catatonische patiënten het middel L-Dopa kregen toegediend.
Waar ik hier (steeds weer) op wijs, is dat we het bij die kinderen die aan de dope worden geholpen in vrijwel alle gevallen niet hebben over individuen die catatonisch zijn, of een levensbedreigende ziekte hebben. Ik besef terdege dat je als medicus, en als ouder, álles probeert om een kind dat op het punt staat zichzelf van het leven te beroven, te redden. Als dat alleen maar kan met prozac, dan hoor je mij niet piepen.
Mijn bezwaar betreft de neiging bij de overheid, medici en ouders om ongewenst gedrag te medicaliseren.
Er rust in onze samenleving, waar het 'gemak' prevaleert, een groot taboe op het aansnijden van het thema 'vrije wil' en het daarmee rechtstreeks samenhangende fenomeen van 'leven met de consequenties'. Je bent geen 'slachtoffer' of 'patiënt' als je je misdraagt. En sommige 'misdragingen' zijn helemaal niet onacceptabel, maar louter 'onhandig' voor de ouders.
Het gegeven dat elk kind uniek is, is op zich al een argument tegen het hanteren van 'postzegels' als 'ADHD', 'PTSD', 'ASP' of God mag weten wat voor interessant klinkende afkortingen ze bij elkaar verzinnen in die commissie die bij handopsteken bepaalt wat er in de DSM komt, en wat niet.
Chemische middelen die de (productie van) stoffen in het lichaam beïnvloeden zijn soms een weldaad voor de gezondheid, en kunnen levens redden. Ze kunnen ook levens verwoesten. En soms is het korte-termijn effect een zichtbare verbetering, terwijl het effect op de (middel-) lange termijn te wensen overlaat, of zelfs uitgesproken catastrofaal kan zijn. Oliver Sacks heeft daar treffend over geschreven, en het door zijn 'case studies' geïllustreerd in zijn boek 'Awakenings', waarbij catatonische patiënten het middel L-Dopa kregen toegediend.
Waar ik hier (steeds weer) op wijs, is dat we het bij die kinderen die aan de dope worden geholpen in vrijwel alle gevallen niet hebben over individuen die catatonisch zijn, of een levensbedreigende ziekte hebben. Ik besef terdege dat je als medicus, en als ouder, álles probeert om een kind dat op het punt staat zichzelf van het leven te beroven, te redden. Als dat alleen maar kan met prozac, dan hoor je mij niet piepen.
Mijn bezwaar betreft de neiging bij de overheid, medici en ouders om ongewenst gedrag te medicaliseren.
Er rust in onze samenleving, waar het 'gemak' prevaleert, een groot taboe op het aansnijden van het thema 'vrije wil' en het daarmee rechtstreeks samenhangende fenomeen van 'leven met de consequenties'. Je bent geen 'slachtoffer' of 'patiënt' als je je misdraagt. En sommige 'misdragingen' zijn helemaal niet onacceptabel, maar louter 'onhandig' voor de ouders.
zaterdag 14 november 2009 om 11:50
In ons geval ging het een heel stuk verder dan "onhandig". (was het maar louter onhandig, tjonge, daar zou ik erg blij van worden!)
Ik heb trouwens in het verleden wel artikelen gelezen over de bijwerkingen van Ritalin op lange termijn, maar geen daarvan was echt goed wetenschappelijk onderbouwd. Heb je een link van een goed, wetenschappelijk onderzoek Jaap?
Ik heb trouwens in het verleden wel artikelen gelezen over de bijwerkingen van Ritalin op lange termijn, maar geen daarvan was echt goed wetenschappelijk onderbouwd. Heb je een link van een goed, wetenschappelijk onderzoek Jaap?
zaterdag 14 november 2009 om 11:50
quote:Liv schreef op 14 november 2009 @ 11:35:
Jemig, ben jij de vrouw van Jaap of zo??
Kijk nou eens naar de manier waarop jij discussies aangaat. Voor mij heb je een permaban in petto, omdat je meent als ouder die haar kind Ritalin voert in het beklaagdenbankje te staan. En als zich iemand aandient die je erop wijst dat ik toch vrij helder schrijf dat ouders in de meeste gevallen niet echt iets te verwijten valt, of het zou moeten zijn dat ze net iets té veel vertrouwen hebben in de (verkeerde) autoriteiten, dan zou het mijn vrouw zijn?
Is dat trouwens jouw beeld van de ideale relatie? Man en vrouw die elkaar door dik en dun steunen, ook als er niets op het spel staat? Loyaliteit voor alles?
Jemig, ben jij de vrouw van Jaap of zo??
Kijk nou eens naar de manier waarop jij discussies aangaat. Voor mij heb je een permaban in petto, omdat je meent als ouder die haar kind Ritalin voert in het beklaagdenbankje te staan. En als zich iemand aandient die je erop wijst dat ik toch vrij helder schrijf dat ouders in de meeste gevallen niet echt iets te verwijten valt, of het zou moeten zijn dat ze net iets té veel vertrouwen hebben in de (verkeerde) autoriteiten, dan zou het mijn vrouw zijn?
Is dat trouwens jouw beeld van de ideale relatie? Man en vrouw die elkaar door dik en dun steunen, ook als er niets op het spel staat? Loyaliteit voor alles?
zaterdag 14 november 2009 om 11:52
quote:jaap schreef op 14 november 2009 @ 11:50:
[...]
Kijk nou eens naar de manier waarop jij discussies aangaat. Voor mij heb je een permaban in petto, omdat je meent als ouder die haar kind Ritalin voert in het beklaagdenbankje te staan. En als zich iemand aandient die je erop wijst dat ik toch vrij helder schrijf dat ouders in de meeste gevallen niet echt iets te verwijten valt, of het zou moeten zijn dat ze net iets té veel vertrouwen hebben in de (verkeerde) autoriteiten, dan zou het mijn vrouw zijn?
Is dat trouwens jouw beeld van de ideale relatie? Man en vrouw die elkaar door dik en dun steunen, ook als er niets op het spel staat? Loyaliteit voor alles?
Wat een rare gedachtegang Jaap. Nee uiteraard denk ik niet zo. Doe es normaal.
Die permaban mag je krijgen als je mij persoonlijk beschuldigt van kindermishandeling. Vind ik heel logisch.
Edit: ik schreef dat trouwens omdat Omen wel vaker voor jou antwoordt.
[...]
Kijk nou eens naar de manier waarop jij discussies aangaat. Voor mij heb je een permaban in petto, omdat je meent als ouder die haar kind Ritalin voert in het beklaagdenbankje te staan. En als zich iemand aandient die je erop wijst dat ik toch vrij helder schrijf dat ouders in de meeste gevallen niet echt iets te verwijten valt, of het zou moeten zijn dat ze net iets té veel vertrouwen hebben in de (verkeerde) autoriteiten, dan zou het mijn vrouw zijn?
Is dat trouwens jouw beeld van de ideale relatie? Man en vrouw die elkaar door dik en dun steunen, ook als er niets op het spel staat? Loyaliteit voor alles?
Wat een rare gedachtegang Jaap. Nee uiteraard denk ik niet zo. Doe es normaal.
Die permaban mag je krijgen als je mij persoonlijk beschuldigt van kindermishandeling. Vind ik heel logisch.
Edit: ik schreef dat trouwens omdat Omen wel vaker voor jou antwoordt.
zaterdag 14 november 2009 om 12:01
Etiketjes op kinderen plakken doet niks af aan het feit dat elk kind uniek is.
Ik zie het als een handleiding.
Wanneer ik een kind met bv. MCdd of PDD-NOS in de klas krijg, weet ik wat ik beter niet of juist wel moet doen.
Dat is niet bij elk kind hetzelfde, maar er zijn natuurlijk wel overeenkomsten.
Daarbij geloof ik ook niet zo in de "wittenjassebrigade".
Ik denk dat de meeste dokters en/psychiaters zorgvuldig en correct met medicijnen omgaan.
Wat de gevolgen zijn op de lange termijn voor bv. Ritalin is niet echt bekend.
Neem echter van mij aan Jaap, dat wanneer jij een kind met echt ADHD hebt, je blij bent dat er een middel bestaat dat jouw kind een beetje rust in het koppie geeft.
Ik zie het als een handleiding.
Wanneer ik een kind met bv. MCdd of PDD-NOS in de klas krijg, weet ik wat ik beter niet of juist wel moet doen.
Dat is niet bij elk kind hetzelfde, maar er zijn natuurlijk wel overeenkomsten.
Daarbij geloof ik ook niet zo in de "wittenjassebrigade".
Ik denk dat de meeste dokters en/psychiaters zorgvuldig en correct met medicijnen omgaan.
Wat de gevolgen zijn op de lange termijn voor bv. Ritalin is niet echt bekend.
Neem echter van mij aan Jaap, dat wanneer jij een kind met echt ADHD hebt, je blij bent dat er een middel bestaat dat jouw kind een beetje rust in het koppie geeft.
zaterdag 14 november 2009 om 12:03
quote:Omen schreef op 14 november 2009 @ 11:33:
[...]
Dit schreef Jaap: "In hoeverre de ouders daarvoor verantwoordelijk gesteld kunnen worden, is nog maar de vraag. Zij gaan af op het advies van de 'man/vrouw' in de witte jas."
Okee, en dan wil ik hier ook nog wel eventjes op ingaan.
Ik begrijp dus dat Jaap de ouders niet perse verantwoordelijk houdt. En ik ben van mening dat de meeste ouders niet alléén maar afgaan op het advies van de arts, maar zelf ook nog wel nadenken en informatie zoeken. Ouders van tegenwoordig zijn meestal behoorlijk kritisch, is mijn ervaring. En als je dan(na die lange zoektocht) dus tot de conclusie komt dat Ritalin toch écht nodig is en je merkt dat het je kind goed doet, dan ben je in mijn ogen alleen maar in het belang van je kind bezig.
[...]
Dit schreef Jaap: "In hoeverre de ouders daarvoor verantwoordelijk gesteld kunnen worden, is nog maar de vraag. Zij gaan af op het advies van de 'man/vrouw' in de witte jas."
Okee, en dan wil ik hier ook nog wel eventjes op ingaan.
Ik begrijp dus dat Jaap de ouders niet perse verantwoordelijk houdt. En ik ben van mening dat de meeste ouders niet alléén maar afgaan op het advies van de arts, maar zelf ook nog wel nadenken en informatie zoeken. Ouders van tegenwoordig zijn meestal behoorlijk kritisch, is mijn ervaring. En als je dan(na die lange zoektocht) dus tot de conclusie komt dat Ritalin toch écht nodig is en je merkt dat het je kind goed doet, dan ben je in mijn ogen alleen maar in het belang van je kind bezig.
zaterdag 14 november 2009 om 13:30
quote:Liv schreef op 14 november 2009 @ 11:50:
[..]
Ik heb trouwens in het verleden wel artikelen gelezen over de bijwerkingen van Ritalin op lange termijn, maar geen daarvan was echt goed wetenschappelijk onderbouwd.[..]
Er bestaat geen informatie over de effecten van methylfenidaat op de lange termijn. Dat is nu juist ook het vervelende van het voorschrijven van dergelijke medicatie, dat niemand weet wat het op de langere termijn zal doen met deze jonge mensen.
Het European Medicines Agency (EMEA), de organisatie die over toelating en veiligheid van Europese geneesmiddelen waakt besloot op 22 januari 2009 dat de behandeling van kinderen van 6 jaar en ouder met aandachtsstoornis en hyperactiviteit (ADHD) veiliger wordt als er beter gecontroleerd wordt op mogelijke nadelige effecten die het middel methylfenidaat kan hebben.
EMEA beoordeelde de veiligheid van methylfenidaat en vindt dat het gebruik niet hoeft te worden beperkt. Wel wordt erop gewezen dat ADHD medicijnen alleen gebruikt moeten worden in het kader van een volledige behandeling, waarbij ook sport, opvoeding en sociale interventies een rol spelen; en dan ook alleen maar als andere manieren om kinderen bij gedragsverandering te begeleiden onvoldoende zijn gebleken.
Potentiële risico’s bij gebruik van methylfenidaat voor hart, hersenen en lengtegroei zijn bekend en daar moet meer rekening mee worden gehouden. Voor een recept voorgeschreven wordt moeten bloeddruk en hartritme worden gecontroleerd. Ook de familiegeschiedenis rond hartziekten moet uitgevraagd worden door je arts. Als er iets mee aan de hand is, wordt er niet voorgeschreven, maar volgt een bezoekje aan de cardioloog. Verder zal men tijdens de behandeling regelmatig gecontroleerd moeten worden (ook lengtegroei en gewicht moeten worden bijgehouden) en als er problemen blijken te zijn moet de behandeling gestopt worden.
Het vreemde is dus dat de EMEA niet over informatie beschikt m.b.t. het langere termijn effect van methylfenidaat, maar toch vindt dat het voorgeschreven mag worden.
Een dergelijke situatie baart de ene mens meer zorgen dan de ander, dat blijkt wel uit deze discussie.
[..]
Ik heb trouwens in het verleden wel artikelen gelezen over de bijwerkingen van Ritalin op lange termijn, maar geen daarvan was echt goed wetenschappelijk onderbouwd.[..]
Er bestaat geen informatie over de effecten van methylfenidaat op de lange termijn. Dat is nu juist ook het vervelende van het voorschrijven van dergelijke medicatie, dat niemand weet wat het op de langere termijn zal doen met deze jonge mensen.
Het European Medicines Agency (EMEA), de organisatie die over toelating en veiligheid van Europese geneesmiddelen waakt besloot op 22 januari 2009 dat de behandeling van kinderen van 6 jaar en ouder met aandachtsstoornis en hyperactiviteit (ADHD) veiliger wordt als er beter gecontroleerd wordt op mogelijke nadelige effecten die het middel methylfenidaat kan hebben.
EMEA beoordeelde de veiligheid van methylfenidaat en vindt dat het gebruik niet hoeft te worden beperkt. Wel wordt erop gewezen dat ADHD medicijnen alleen gebruikt moeten worden in het kader van een volledige behandeling, waarbij ook sport, opvoeding en sociale interventies een rol spelen; en dan ook alleen maar als andere manieren om kinderen bij gedragsverandering te begeleiden onvoldoende zijn gebleken.
Potentiële risico’s bij gebruik van methylfenidaat voor hart, hersenen en lengtegroei zijn bekend en daar moet meer rekening mee worden gehouden. Voor een recept voorgeschreven wordt moeten bloeddruk en hartritme worden gecontroleerd. Ook de familiegeschiedenis rond hartziekten moet uitgevraagd worden door je arts. Als er iets mee aan de hand is, wordt er niet voorgeschreven, maar volgt een bezoekje aan de cardioloog. Verder zal men tijdens de behandeling regelmatig gecontroleerd moeten worden (ook lengtegroei en gewicht moeten worden bijgehouden) en als er problemen blijken te zijn moet de behandeling gestopt worden.
Het vreemde is dus dat de EMEA niet over informatie beschikt m.b.t. het langere termijn effect van methylfenidaat, maar toch vindt dat het voorgeschreven mag worden.
Een dergelijke situatie baart de ene mens meer zorgen dan de ander, dat blijkt wel uit deze discussie.
zaterdag 14 november 2009 om 13:41
Dat is niet zo heel vreemd, zo is het toch ook met bijvoorbeeld het vaccin tegen HPV en nog wel wat meer zaken?
Als er een 'nieuwe' ziekte komt of een 'nieuw' medicijn weet je sowieso de bijwerkingen op lange termijn pas over 30, 40 of 50 jaar (of nog langer). Als er dan in het verleden medicijnen met vergelijkbare stoffen geen rare bijwerkingen ehbben gegeven, stel ik mij zo voor dat er in principe geen reden is om aan te nemen dat het nieuwe medicijn dat wel zou doen. Maar een zekerheid heb je natuurlijk pas over een generatie of wat.
Als er een 'nieuwe' ziekte komt of een 'nieuw' medicijn weet je sowieso de bijwerkingen op lange termijn pas over 30, 40 of 50 jaar (of nog langer). Als er dan in het verleden medicijnen met vergelijkbare stoffen geen rare bijwerkingen ehbben gegeven, stel ik mij zo voor dat er in principe geen reden is om aan te nemen dat het nieuwe medicijn dat wel zou doen. Maar een zekerheid heb je natuurlijk pas over een generatie of wat.
zaterdag 14 november 2009 om 13:51
Jaap, iedereen is uniek maar grotendeels toch hetzelfde. Homo sapiens enzo. Weet je best. Ik denk zelf wel dat er te veel wordt gediagnosticeerd, maar dat neemt niet weg dat er zeker wel gevallen bestaan van autisme, ADD, ADHD, etcetera. Dan zou je volgens jouw analogie ook geen andere 'universele' ziektes kunnen diagnosticeren.
zaterdag 14 november 2009 om 14:07
quote:Margaretha2 schreef op 14 november 2009 @ 13:41:
Dat is niet zo heel vreemd, zo is het toch ook met bijvoorbeeld het vaccin tegen HPV en nog wel wat meer zaken?
Als er een 'nieuwe' ziekte komt of een 'nieuw' medicijn weet je sowieso de bijwerkingen op lange termijn pas over 30, 40 of 50 jaar (of nog langer). Als er dan in het verleden medicijnen met vergelijkbare stoffen geen rare bijwerkingen ehbben gegeven, stel ik mij zo voor dat er in principe geen reden is om aan te nemen dat het nieuwe medicijn dat wel zou doen. Maar een zekerheid heb je natuurlijk pas over een generatie of wat.
Dat het vaker gebeurt, wil toch niet zeggen dat het 'dus' goed is?
Wat betreft het HPV-vaccin... Het biedt mogelijk bescherming tegen een paar varianten van het HPV virus, maar niet tegen alle. Het is geen garantie dat een HPV infectie zal uitblijven. Het biedt gedurende een beperkte tijd (5 jaar) bescherming. Het is niet bekend hoe vaak men het vaccin moet krijgen. Het is onduidelijk wat de gevolgen op de lange termijn zijn van het toedienen van het vaccin. De bijwerkingen zijn in een klein-schalig onderzoek onderzocht bij twaalfjarige meisjes en beslaan slechts een periode van 6,5 jaar. Er had ook gekozen kunnen worden voor het vervroegen van het uitstrijkje naar een jongere leeftijd. Hoe dan ook is het uitstrijkje nog even hard nodig om te kunnen bepalen of er sprake is van baarmoederhalskanker, dat is met het geven van het vaccin niet weggenomen.
Kortom: ja, ook bij het HPV vaccin kun je vraagtekens plaatsen.
Blijft staan dat het een ieders goed recht is gebruik te maken van dergelijke medicatie. Zoals het ook ieders goed recht is om kritisch te zijn t.a.v. diezelfde medicatie.
In het geval van ritalin, concerta, e.d. zijn er wel degelijk ernstige bijwerkingen bekend.
Dat is niet zo heel vreemd, zo is het toch ook met bijvoorbeeld het vaccin tegen HPV en nog wel wat meer zaken?
Als er een 'nieuwe' ziekte komt of een 'nieuw' medicijn weet je sowieso de bijwerkingen op lange termijn pas over 30, 40 of 50 jaar (of nog langer). Als er dan in het verleden medicijnen met vergelijkbare stoffen geen rare bijwerkingen ehbben gegeven, stel ik mij zo voor dat er in principe geen reden is om aan te nemen dat het nieuwe medicijn dat wel zou doen. Maar een zekerheid heb je natuurlijk pas over een generatie of wat.
Dat het vaker gebeurt, wil toch niet zeggen dat het 'dus' goed is?
Wat betreft het HPV-vaccin... Het biedt mogelijk bescherming tegen een paar varianten van het HPV virus, maar niet tegen alle. Het is geen garantie dat een HPV infectie zal uitblijven. Het biedt gedurende een beperkte tijd (5 jaar) bescherming. Het is niet bekend hoe vaak men het vaccin moet krijgen. Het is onduidelijk wat de gevolgen op de lange termijn zijn van het toedienen van het vaccin. De bijwerkingen zijn in een klein-schalig onderzoek onderzocht bij twaalfjarige meisjes en beslaan slechts een periode van 6,5 jaar. Er had ook gekozen kunnen worden voor het vervroegen van het uitstrijkje naar een jongere leeftijd. Hoe dan ook is het uitstrijkje nog even hard nodig om te kunnen bepalen of er sprake is van baarmoederhalskanker, dat is met het geven van het vaccin niet weggenomen.
Kortom: ja, ook bij het HPV vaccin kun je vraagtekens plaatsen.
Blijft staan dat het een ieders goed recht is gebruik te maken van dergelijke medicatie. Zoals het ook ieders goed recht is om kritisch te zijn t.a.v. diezelfde medicatie.
In het geval van ritalin, concerta, e.d. zijn er wel degelijk ernstige bijwerkingen bekend.
zaterdag 14 november 2009 om 14:18
zaterdag 14 november 2009 om 14:37
quote:Margaretha2 schreef op 13 november 2009 @ 17:54:
Toch vind ik het wel veel hoor, in elke klas zitten tegenwoordig wel twee of drie kindjes ofzo met ADHD, dus zeg maar dat we het hebben over 10% van de kindjes die permanent medicijngebruik hebben vanwege gedrag!!!
Waarbij ik niet wil zeggen dat er niet zorgvuldig gehandeld wordt, daar heb ik geen idee van, maar wel dat ik het toch wel schokkend vind hoeveel kindjes tegenwoordig danwel de ene danwel de andere gedragsstoornis hebben.
Er waait een wind in NL, die van van mening is, dat AD(H)D te maken zou kunnen hebben met de veranderde maatschappij, de multi-media consumerende zappende (jeugd)cultuur. M.a.w. er komt te veel op de kinderen af. Daarnaast is het leven van alledag nog nooit zo snel geweest.
Een peuter van 9 mnd wordt al voor de TV gezet met een eigen ab en kan kiezen uit 100 verschillende zenders. Vroeger speelde je met een paar knikkers of een bal op straat tot je 13de. En dat is dan nog maar 1 voorbeeld. De wereld is nog nooit zo veel en zo snel veranderd als in de laatste 50 jaar.
NB. dit is niet mijn mening.
Toch vind ik het wel veel hoor, in elke klas zitten tegenwoordig wel twee of drie kindjes ofzo met ADHD, dus zeg maar dat we het hebben over 10% van de kindjes die permanent medicijngebruik hebben vanwege gedrag!!!
Waarbij ik niet wil zeggen dat er niet zorgvuldig gehandeld wordt, daar heb ik geen idee van, maar wel dat ik het toch wel schokkend vind hoeveel kindjes tegenwoordig danwel de ene danwel de andere gedragsstoornis hebben.
Er waait een wind in NL, die van van mening is, dat AD(H)D te maken zou kunnen hebben met de veranderde maatschappij, de multi-media consumerende zappende (jeugd)cultuur. M.a.w. er komt te veel op de kinderen af. Daarnaast is het leven van alledag nog nooit zo snel geweest.
Een peuter van 9 mnd wordt al voor de TV gezet met een eigen ab en kan kiezen uit 100 verschillende zenders. Vroeger speelde je met een paar knikkers of een bal op straat tot je 13de. En dat is dan nog maar 1 voorbeeld. De wereld is nog nooit zo veel en zo snel veranderd als in de laatste 50 jaar.
NB. dit is niet mijn mening.
zaterdag 14 november 2009 om 16:36
quote:Omen schreef op 14 november 2009 @ 14:07:
[...]
Dat het vaker gebeurt, wil toch niet zeggen dat het 'dus' goed is?
Dat zeg ik dan ook niet, ik zeg dat het niet vreemd is, het is iets wat aan de lopende band gebeurt, niet alleen bij Ritalin.
Ik reageerde overigens op jouw eigen stelling dat het vreemd zou zijn dat het voorgeschreven mag worden voor de langetermijn gevolgen bekend zijn:
quote:Omen schreef op 14 november 2009 @ 13:30:
[...]
Het vreemde is dus dat de EMEA niet over informatie beschikt m.b.t. het langere termijn effect van methylfenidaat, maar toch vindt dat het voorgeschreven mag worden.
Ik zeg verder niets over het medicijn an sich of de keus die ieder voor zich maakt, ik zeg alleen dat het geen vreemde praktijk is.
En inhoudelijk gezien zou ik zelf waarschijnlijk alleen voor medicatie kiezen mocht het écht niet anders gaan. Ik weet dat het niet hetzelfde is maar tijdens mijn studie heb ik met verstandelijk beperkte mensen gewerkt van zo ongeveer alle niveaus en als je ziet wat een onbeschrijflijk groot verschil een andere manier in benaderen en omgaan met iemand al kan maken in het gedrag van diegene, zou ik dat eerst tot in den treure uitproberen voor ik naar medicijnen zou grijpen.
[...]
Dat het vaker gebeurt, wil toch niet zeggen dat het 'dus' goed is?
Dat zeg ik dan ook niet, ik zeg dat het niet vreemd is, het is iets wat aan de lopende band gebeurt, niet alleen bij Ritalin.
Ik reageerde overigens op jouw eigen stelling dat het vreemd zou zijn dat het voorgeschreven mag worden voor de langetermijn gevolgen bekend zijn:
quote:Omen schreef op 14 november 2009 @ 13:30:
[...]
Het vreemde is dus dat de EMEA niet over informatie beschikt m.b.t. het langere termijn effect van methylfenidaat, maar toch vindt dat het voorgeschreven mag worden.
Ik zeg verder niets over het medicijn an sich of de keus die ieder voor zich maakt, ik zeg alleen dat het geen vreemde praktijk is.
En inhoudelijk gezien zou ik zelf waarschijnlijk alleen voor medicatie kiezen mocht het écht niet anders gaan. Ik weet dat het niet hetzelfde is maar tijdens mijn studie heb ik met verstandelijk beperkte mensen gewerkt van zo ongeveer alle niveaus en als je ziet wat een onbeschrijflijk groot verschil een andere manier in benaderen en omgaan met iemand al kan maken in het gedrag van diegene, zou ik dat eerst tot in den treure uitproberen voor ik naar medicijnen zou grijpen.
zaterdag 14 november 2009 om 16:45
Zamirah, ik ben geen professional zeg ik alvast dus dit is slechts een indruk van een leek. Ik denk dat de wereld ook heel veel veranderd is in de tijd van mijn opa, zeg maar van eind 19e eeuw tot na de oorlog. Telefoon, televisie, auto, vliegtuig, etc.
Ik denk daarnaast ook dat bijna alle mensen wel een trekje van het één of het ander hebben, de één neigt meer naar autisme, de ander meer naar neurose, de ander weer naar adhd enzovoort.
In mijn eigen omgeving heb ik gezien dat kindjes een diagnose kregen (ofja, dat mag dan niet officieel dus dan is het iets van 'vertoont autistische trekken' ofzoiets) en geadviseerd werden naar speciale scholen te gaan, en dat dat dan niet gebeurd is en die kindjes drie, vier jaar verder compleet 'normaal' zijn en je er niets meer aan merkt. Dan denk ik, het was dus gewoon een fase waarbij het kind meer naar het één of naar het andere heeft geneigd. Als je zo'n kind al zo vroeg een etiketje opplakt komt het er nooit meer vanaf.
Oh en voor de duideiljkheid, kindjes die binnen een paar jaar weer 'normaal' zijn, die zijn in mijn ogen nooit autistisch, adhd, neurotisch of whatever geweest. Die hebben slechts die trekken vertoond. Als je kind écht autistisch is is dat natuurlijk wel even andere koek en dat gaat ook nooit meer over. Maar ik zet dus wel mijn twijfels bij de snelheid van diagnosticeren en aanraden naar speciaal onderwijs te gaan en het kind als een autist (even een voorbeeld) te behandelen. Ik denk dat als je een 'normaal' mens als een autist behandelt hij op een geven moment ook gaat reageren als een autist.
Ik denk daarnaast ook dat bijna alle mensen wel een trekje van het één of het ander hebben, de één neigt meer naar autisme, de ander meer naar neurose, de ander weer naar adhd enzovoort.
In mijn eigen omgeving heb ik gezien dat kindjes een diagnose kregen (ofja, dat mag dan niet officieel dus dan is het iets van 'vertoont autistische trekken' ofzoiets) en geadviseerd werden naar speciale scholen te gaan, en dat dat dan niet gebeurd is en die kindjes drie, vier jaar verder compleet 'normaal' zijn en je er niets meer aan merkt. Dan denk ik, het was dus gewoon een fase waarbij het kind meer naar het één of naar het andere heeft geneigd. Als je zo'n kind al zo vroeg een etiketje opplakt komt het er nooit meer vanaf.
Oh en voor de duideiljkheid, kindjes die binnen een paar jaar weer 'normaal' zijn, die zijn in mijn ogen nooit autistisch, adhd, neurotisch of whatever geweest. Die hebben slechts die trekken vertoond. Als je kind écht autistisch is is dat natuurlijk wel even andere koek en dat gaat ook nooit meer over. Maar ik zet dus wel mijn twijfels bij de snelheid van diagnosticeren en aanraden naar speciaal onderwijs te gaan en het kind als een autist (even een voorbeeld) te behandelen. Ik denk dat als je een 'normaal' mens als een autist behandelt hij op een geven moment ook gaat reageren als een autist.
zaterdag 14 november 2009 om 16:50
Mee eens Marg. Ik zou erg jong in deze tijd wellicht ook gediagnosticeerd zijn met autisme. Was een fase. Ik denk ook dat er te snel wordt gediagnosticeerd en dat er wordt vergeten dat sommige kinderen gewoon druk zijn of erg verlegen. Of dromertjes, of avonturiers. Doet niets af aan kinderen die wel echt een stoornis hebben, maar ik denk niet dat het goed is te vroeg te beginnen met etiketjes. Je stigmatiseert een kind natuurlijk wel.
