Actueel
alle pijlers
mail over kindermishandeling
woensdag 11 november 2009 om 17:33
Ik ontving net op Hyves een mail van een vriendin die ging over kindermishandeling.
Echt een afschuwelijke mail met foto's van kinderen en een verdrietige tekst erbij.
Ik wilde reageren naar die vriendin, want ik moest er echt behoorlijk van slikken, maar dat reageren lukte niet, er kwam de volgende melding De kettingbrief breekt hier! Dit bericht is niet waar en is bedoeld om paniek te zaaien, je kunt het daarom niet doorsturen
De kinderen zaten onder de blauwe plekken /wonden, dus daar word ik al verdrietig genoeg van. Die foto's waren niet nep, hoe ze aan die verwondingen zijn gekomen is de vraag... maar het zet me wel behoorlijk aan het denken...
Paniek zaaien?!.. dit overkomt sommige kinderen! Laten we dat nooit vergeten!
Wat een kutwereld kan het soms toch zijn!
Echt een afschuwelijke mail met foto's van kinderen en een verdrietige tekst erbij.
Ik wilde reageren naar die vriendin, want ik moest er echt behoorlijk van slikken, maar dat reageren lukte niet, er kwam de volgende melding De kettingbrief breekt hier! Dit bericht is niet waar en is bedoeld om paniek te zaaien, je kunt het daarom niet doorsturen
De kinderen zaten onder de blauwe plekken /wonden, dus daar word ik al verdrietig genoeg van. Die foto's waren niet nep, hoe ze aan die verwondingen zijn gekomen is de vraag... maar het zet me wel behoorlijk aan het denken...
Paniek zaaien?!.. dit overkomt sommige kinderen! Laten we dat nooit vergeten!
Wat een kutwereld kan het soms toch zijn!
vrijdag 20 november 2009 om 10:14
Nou, dat "heel terecht" is omdat het speciaal onderwijs, zoals ik al zei, heel erg duur is en er nu al hele lange wachtlijsten zijn. Dus ja, die selectie moet wel streng zijn. En moet alleen bestemd zijn voor de kinderen die er écht baat bij hebben/echt niet kunnen functioneren op het reguliere onderwijs. En geloof me, dat zijn er veel. Vandaar de wachtlijsten.
vrijdag 20 november 2009 om 10:16
vrijdag 20 november 2009 om 10:18
Oh, je begint weer zie ik. Het kind "normaal" maken (wat dat dan ook moge zijn) is niet, ik herhaal, niet het doel van medicatie. Waarom dringt dat niet tot jou door???
Toevoeging: ik ken aardig wat kinderen die medicatie krijgen, en ik kan je verzekeren dat ze geen van alle "normaal" zijn. Inclusief zoonlief
Toevoeging: ik ken aardig wat kinderen die medicatie krijgen, en ik kan je verzekeren dat ze geen van alle "normaal" zijn. Inclusief zoonlief
vrijdag 20 november 2009 om 10:30
quote:jaap schreef op 20 november 2009 @ 09:56:
[...]
Je mag twijfelen tot je een ons weegt, maar ADHD is een stigma, en niks meer, of minder. Als een kind zich misdraagt, zeggen we dat dat kind 'stout' is. Dat zegt niks, maar dan ook echt helemaal niks over de oorzaak van dat gedrag, of wat de beste manier is om dat kind zover te krijgen dat het in de toekomst niet meer 'stout' zal zijn. En zo is het met ADHD ook. Met één verschil:
Een 'stout' kind is alleen 'stout' als het zich misdraagt.
Daar zeg ik dan ook helemaal niets over, dus er iets niets waarvan je me hoeft te overtuigen wat dit betreft. .
quote:Dat een autistisch persoon 'niet normaal' is, is louter een kwestie van gradatie. Hij of zij vertegenwoordigt een minderheid. Dat is ook precies de betekenis van 'normaal'. Een Gaussische verdeling geeft een statistische 'normaal'. Wat niets, maar dan ook helemaal niets zegt over nut of (on)wenselijkheid van kwaliteiten die buiten de 'normaal' vallen. Newton, Einstein, Bohr, Freud, Nietsche, de broertjes Tinbergen en nog een hele reeks andere mensen waar wij vol bewondering en zelfs ontzag over horen spreken, waren 'niet normaal'. Maar ik durf de stelling wel te verdedigen dat het maar goed is ook dat dat soort mensen er waren, omdat als iedereen 'normaal' was, geïnstitutionaliseerde stagnatie de norm(aal) was.
Daar zeg ik ook niets over (dus ik zou niet weten waarom je denkt dat ik het daar niet mee eens zou zijn).
quote:Pogingen om middels 'chemo' (Amfetaminen) een kind 'normaal' te maken, is misplaatst idealisme.
En dat verdedig ik ook al niet.
Dus. Wat ik wél zeg, is dat bepaalde minderheden overduidelijk allemaal op dezelfde manier 'afwijkend' zijn en dat het daarom niet raar is daar een naam aan te hangen. Het blijkt ook dat die minderheden ook bij dezelfde levensstijl of aanpak baat hebben om mee te kunnen in de maatschappij, dus het heeft wel zin om die mensen als groep te bestuderen. Dat is zo bij schizofrenie, dat is zo bij hoogbegaafdheid, dat is zo bij autisme, en dat is zo bij blindheid. Dat er verschillende gradaties zijn, en dat er ook mensen zijn die tegen het één of het ander aanleunen, maar vrij normaal zijn, maakt het arbitrair om te beslissen wie wel of niet binnen die abnormale groep valt. Het trekt echter niet het bestaan van die groep in twijfel.
[...]
Je mag twijfelen tot je een ons weegt, maar ADHD is een stigma, en niks meer, of minder. Als een kind zich misdraagt, zeggen we dat dat kind 'stout' is. Dat zegt niks, maar dan ook echt helemaal niks over de oorzaak van dat gedrag, of wat de beste manier is om dat kind zover te krijgen dat het in de toekomst niet meer 'stout' zal zijn. En zo is het met ADHD ook. Met één verschil:
Een 'stout' kind is alleen 'stout' als het zich misdraagt.
Daar zeg ik dan ook helemaal niets over, dus er iets niets waarvan je me hoeft te overtuigen wat dit betreft. .
quote:Dat een autistisch persoon 'niet normaal' is, is louter een kwestie van gradatie. Hij of zij vertegenwoordigt een minderheid. Dat is ook precies de betekenis van 'normaal'. Een Gaussische verdeling geeft een statistische 'normaal'. Wat niets, maar dan ook helemaal niets zegt over nut of (on)wenselijkheid van kwaliteiten die buiten de 'normaal' vallen. Newton, Einstein, Bohr, Freud, Nietsche, de broertjes Tinbergen en nog een hele reeks andere mensen waar wij vol bewondering en zelfs ontzag over horen spreken, waren 'niet normaal'. Maar ik durf de stelling wel te verdedigen dat het maar goed is ook dat dat soort mensen er waren, omdat als iedereen 'normaal' was, geïnstitutionaliseerde stagnatie de norm(aal) was.
Daar zeg ik ook niets over (dus ik zou niet weten waarom je denkt dat ik het daar niet mee eens zou zijn).
quote:Pogingen om middels 'chemo' (Amfetaminen) een kind 'normaal' te maken, is misplaatst idealisme.
En dat verdedig ik ook al niet.
Dus. Wat ik wél zeg, is dat bepaalde minderheden overduidelijk allemaal op dezelfde manier 'afwijkend' zijn en dat het daarom niet raar is daar een naam aan te hangen. Het blijkt ook dat die minderheden ook bij dezelfde levensstijl of aanpak baat hebben om mee te kunnen in de maatschappij, dus het heeft wel zin om die mensen als groep te bestuderen. Dat is zo bij schizofrenie, dat is zo bij hoogbegaafdheid, dat is zo bij autisme, en dat is zo bij blindheid. Dat er verschillende gradaties zijn, en dat er ook mensen zijn die tegen het één of het ander aanleunen, maar vrij normaal zijn, maakt het arbitrair om te beslissen wie wel of niet binnen die abnormale groep valt. Het trekt echter niet het bestaan van die groep in twijfel.
vrijdag 20 november 2009 om 10:31
quote:Liv schreef op 20 november 2009 @ 10:16:
En of die praktijk nou vanzelfsprekend is of niet: het is zoals het is. Daar kun je tegen zijn, daar kun je voor zijn, daar kun je van alles van vinden, en als je vindt dat je er wat aan moet doen, moet je dat doen, maar voor ouders is dit nu eenmaal de praktijk.
Deo volente?
'De klassen zitten vol. Speciaal onderwijs is praktisch onbereikbaar. Ik wil mijn kind toch op school hebben, dus moet er maar een pil in om hem in staat te stellen zich te handhaven'.
De geld-kwestie is een interessante, in dit verband. Zoals in zoveel discussies zie je dat argument steeds weer opduiken, en bijna altijd verschuilt men zich achter de status quo. Of het nu gaat om een idee over gratis openbaar vervoer, een basisloon ter vervanging van die Toren van Babel die we het 'sociale vangnet' noemen, of hier de zorg voor kinderen, in de context van bezorgdheid over mishandeling.
Het argument dat 'speciaal' onderwijs duur is, is meteen gemaakt. Wat het bespaart, daar is geen oog voor. En waarom niet? Omdat het 'Ministerie van Onderwijs' niet gaat over de kosten van medische zorg. En dat kunstmatige schisma zet zich voort in de hoofden van de burgers.
Hoewel ik van mening ben dat onderwijs geen kostenpost is, maar een investering, begint het zo zoetjes aan wel duidelijk te worden dat we het (als samenleving) nu op twee fronten niet goed doen, in dit verband. Door te bezuinigen op onderwijs, exploderen de kosten van de zorg. Met ook nog eens als netto resultaat een land vol zombies!
En of die praktijk nou vanzelfsprekend is of niet: het is zoals het is. Daar kun je tegen zijn, daar kun je voor zijn, daar kun je van alles van vinden, en als je vindt dat je er wat aan moet doen, moet je dat doen, maar voor ouders is dit nu eenmaal de praktijk.
Deo volente?
'De klassen zitten vol. Speciaal onderwijs is praktisch onbereikbaar. Ik wil mijn kind toch op school hebben, dus moet er maar een pil in om hem in staat te stellen zich te handhaven'.
De geld-kwestie is een interessante, in dit verband. Zoals in zoveel discussies zie je dat argument steeds weer opduiken, en bijna altijd verschuilt men zich achter de status quo. Of het nu gaat om een idee over gratis openbaar vervoer, een basisloon ter vervanging van die Toren van Babel die we het 'sociale vangnet' noemen, of hier de zorg voor kinderen, in de context van bezorgdheid over mishandeling.
Het argument dat 'speciaal' onderwijs duur is, is meteen gemaakt. Wat het bespaart, daar is geen oog voor. En waarom niet? Omdat het 'Ministerie van Onderwijs' niet gaat over de kosten van medische zorg. En dat kunstmatige schisma zet zich voort in de hoofden van de burgers.
Hoewel ik van mening ben dat onderwijs geen kostenpost is, maar een investering, begint het zo zoetjes aan wel duidelijk te worden dat we het (als samenleving) nu op twee fronten niet goed doen, in dit verband. Door te bezuinigen op onderwijs, exploderen de kosten van de zorg. Met ook nog eens als netto resultaat een land vol zombies!
vrijdag 20 november 2009 om 10:34
quote:Liv schreef op 20 november 2009 @ 10:18:
Oh, je begint weer zie ik. Het kind "normaal" maken (wat dat dan ook moge zijn) is niet, ik herhaal, niet het doel van medicatie. Waarom dringt dat niet tot jou door???
Toevoeging: ik ken aardig wat kinderen die medicatie krijgen, en ik kan je verzekeren dat ze geen van alle "normaal" zijn. Inclusief zoonlief Margaretha gebruikte dat als referentie.
Oh, je begint weer zie ik. Het kind "normaal" maken (wat dat dan ook moge zijn) is niet, ik herhaal, niet het doel van medicatie. Waarom dringt dat niet tot jou door???
Toevoeging: ik ken aardig wat kinderen die medicatie krijgen, en ik kan je verzekeren dat ze geen van alle "normaal" zijn. Inclusief zoonlief Margaretha gebruikte dat als referentie.
vrijdag 20 november 2009 om 10:46
Ik heb nergens gezegd dat je een kind dat niet binnen die 80% valt 'normaal' zou moeten maken. Dat is iets wat jij steeds verzint om maar op iemand te kunnen reageren en je punt steeds weer te maken. En dat terwijl hier volgens mij de laatste 10 pagina's niemand gezegd heeft dat medicatie nodig is om een kind normaal te maken, noch dat het erg is als een kind niet bij de normale 80% hoort.
vrijdag 20 november 2009 om 10:53
quote:Margaretha2 schreef op 20 november 2009 @ 10:30:
(..)
Wat je nou wel zegt, en niet, dat kan iedereen nalezen. In de menswetenschappen is op zeker moment, onder invloed van de ideeën van Skinner, een nieuwe weg ingeslagen. Deze weg wordt aangeduid als 'behaviorisme'. En de naam zegt het al: Het voorstel is om af te zien van pogingen om te zoeken naar de oorzaken van het menselijke gedrag, en de 'zwarte doos' van het menselijk brein gesloten te laten.
Skinner en de generaties menswetenschappers die in zijn geest werden opgeleid, verlegden de focus naar de statistiek, en begonnen de mens te benaderen als een 'input-output' rekenmachine zonder eigen wil. Een aantal tamelijk onmenselijke 'uitkomsten' van deze benaderingswijze, en forse kritiek van lieden die meenden dat de mens onrecht wordt aangedaan door hem te benaderen als een robot, hebben geleid tot een 'PR-slag', maar de basis is vrijwel ongewijzigd.
Na een relatief bescheiden begin, waarin het manipulatieve karakter van therapeuten werd ontwikkeld, kwam de dope om het hoekje kijken. Ontdekt werd dat in de hersenen allerlei stoffen werkzaam waren. En stoffen kun je namaken in het laboratorium.
Met nog steeds het 'input-output' concept, en de statistiek, met haar 'normaal-verdeling' als uitgangspunt, begon men te knutselen, met de 'maakbare mens' als ideaal.
We zitten op (of net voor) de piek van deze collectieve verdwazing, en het valt niet goed te voorspellen welke vorm de 'backlash' aan gaat nemen. Maar nu al zie je dat een groeiende groep 'patiënten' eist dat ze, binnen kaders die voor alle burgers gelden, hun eigen mast overboord mogen zeilen. Met andere woorden: Men eist het recht op om te mogen lijden, en daardoor te groeien, en het geluk te mogen smaken van de persoonlijke overwinning.
(..)
Wat je nou wel zegt, en niet, dat kan iedereen nalezen. In de menswetenschappen is op zeker moment, onder invloed van de ideeën van Skinner, een nieuwe weg ingeslagen. Deze weg wordt aangeduid als 'behaviorisme'. En de naam zegt het al: Het voorstel is om af te zien van pogingen om te zoeken naar de oorzaken van het menselijke gedrag, en de 'zwarte doos' van het menselijk brein gesloten te laten.
Skinner en de generaties menswetenschappers die in zijn geest werden opgeleid, verlegden de focus naar de statistiek, en begonnen de mens te benaderen als een 'input-output' rekenmachine zonder eigen wil. Een aantal tamelijk onmenselijke 'uitkomsten' van deze benaderingswijze, en forse kritiek van lieden die meenden dat de mens onrecht wordt aangedaan door hem te benaderen als een robot, hebben geleid tot een 'PR-slag', maar de basis is vrijwel ongewijzigd.
Na een relatief bescheiden begin, waarin het manipulatieve karakter van therapeuten werd ontwikkeld, kwam de dope om het hoekje kijken. Ontdekt werd dat in de hersenen allerlei stoffen werkzaam waren. En stoffen kun je namaken in het laboratorium.
Met nog steeds het 'input-output' concept, en de statistiek, met haar 'normaal-verdeling' als uitgangspunt, begon men te knutselen, met de 'maakbare mens' als ideaal.
We zitten op (of net voor) de piek van deze collectieve verdwazing, en het valt niet goed te voorspellen welke vorm de 'backlash' aan gaat nemen. Maar nu al zie je dat een groeiende groep 'patiënten' eist dat ze, binnen kaders die voor alle burgers gelden, hun eigen mast overboord mogen zeilen. Met andere woorden: Men eist het recht op om te mogen lijden, en daardoor te groeien, en het geluk te mogen smaken van de persoonlijke overwinning.
vrijdag 20 november 2009 om 11:11
Ja, inderdaad kan iedereen dat nalezen, en daarom begrijp ik ook niet waarom je steeds op mij reageert door te zeggen dat medicatie om maar in het gareel te passen slecht is, en toen doen of ik daar voor zou zijn, want ik heb daar volgens mij nooit een positieve mening over uitgesproken. En dat stoort me ontzettend.
vrijdag 20 november 2009 om 11:44
quote:Margaretha2 schreef op 20 november 2009 @ 11:11:
Ja, inderdaad kan iedereen dat nalezen, en daarom begrijp ik ook niet waarom je steeds op mij reageert door te zeggen dat medicatie om maar in het gareel te passen slecht is, en toen doen of ik daar voor zou zijn, want ik heb daar volgens mij nooit een positieve mening over uitgesproken. En dat stoort me ontzettend.Misschien besef je zelf niet goed wat de conclusie is van wat je schrijft? Je hebt het, bij voortduring, over 'normaal'. Stel dat er in de wereld meer 'autisten' zouden leven dan mensen zoals jij. Dan was jij 'niet normaal'. Dat geeft haarscherp aan hoe betrekkelijk dat is.
Die nadruk op 'normaal' (en 'niet normaal') staat aan de basis van het streven te komen tot een 'maakbare mens' in een 'maakbare samenleving'. Een streven dat feitelijk, ethisch en moreel volkomen failliet is, maar op het individuele niveau bij mensen die volwassen werden in de laatste (laten we zeggen dertig jaar), niet uit hun gedachtengoed is weg te denken, want dan blijft er 'niks' over. Dat recht op 'geluk', in de 'normaal'-definitie, is de vlag die bij hen de lading dekt. En daar verwijs je mij ook bij voortduring naar.
Zelfs áls het mogelijk zou zijn mensen die 'niet normaal' zijn te transformeren tot mensen die het 'geluk' mogen proeven van een leven als 'normaal' mens (dus binnen de bandbreedte die door de statistiek, maar geen enkel moreel of ethisch principe wordt afgebakend!), dan schept dit alleen maar een nieuwe groep 'niet normalen'. Want zo werkt dat in de statistiek.
Dat jij het intuïtiever bedoelt, doet daar totaal niks aan af. Want het hele concept rond die 'gedragsstoornissen' houdt daar totaal geen rekening mee.
Waar het link wordt, is waar belangrijke 'spelers', zoals de farmaceutische industrie en anderen die vreten van het 'behandelen' van 'patiënten' middels zorgvuldig uitgedokterde campagnes (Met dank aan Skinner's 'input-output' research, dat geweldig werkt op massa-psychologisch niveau, maar niet op het individuele) de consensus weten te beïnvloeden, ten bate van hun producten.
Ja, inderdaad kan iedereen dat nalezen, en daarom begrijp ik ook niet waarom je steeds op mij reageert door te zeggen dat medicatie om maar in het gareel te passen slecht is, en toen doen of ik daar voor zou zijn, want ik heb daar volgens mij nooit een positieve mening over uitgesproken. En dat stoort me ontzettend.Misschien besef je zelf niet goed wat de conclusie is van wat je schrijft? Je hebt het, bij voortduring, over 'normaal'. Stel dat er in de wereld meer 'autisten' zouden leven dan mensen zoals jij. Dan was jij 'niet normaal'. Dat geeft haarscherp aan hoe betrekkelijk dat is.
Die nadruk op 'normaal' (en 'niet normaal') staat aan de basis van het streven te komen tot een 'maakbare mens' in een 'maakbare samenleving'. Een streven dat feitelijk, ethisch en moreel volkomen failliet is, maar op het individuele niveau bij mensen die volwassen werden in de laatste (laten we zeggen dertig jaar), niet uit hun gedachtengoed is weg te denken, want dan blijft er 'niks' over. Dat recht op 'geluk', in de 'normaal'-definitie, is de vlag die bij hen de lading dekt. En daar verwijs je mij ook bij voortduring naar.
Zelfs áls het mogelijk zou zijn mensen die 'niet normaal' zijn te transformeren tot mensen die het 'geluk' mogen proeven van een leven als 'normaal' mens (dus binnen de bandbreedte die door de statistiek, maar geen enkel moreel of ethisch principe wordt afgebakend!), dan schept dit alleen maar een nieuwe groep 'niet normalen'. Want zo werkt dat in de statistiek.
Dat jij het intuïtiever bedoelt, doet daar totaal niks aan af. Want het hele concept rond die 'gedragsstoornissen' houdt daar totaal geen rekening mee.
Waar het link wordt, is waar belangrijke 'spelers', zoals de farmaceutische industrie en anderen die vreten van het 'behandelen' van 'patiënten' middels zorgvuldig uitgedokterde campagnes (Met dank aan Skinner's 'input-output' research, dat geweldig werkt op massa-psychologisch niveau, maar niet op het individuele) de consensus weten te beïnvloeden, ten bate van hun producten.
vrijdag 20 november 2009 om 11:59
Wat zou de conclusie zijn van normaal en niet normaal?
Je moet wel even zeshonderd stappen nemen om dan uit te komen bij drogeren om maar 'normaal' te zijn, stappen waarvan ik hier nergens zeg dat ze volgens mij goed zijn. Dat gebeurt allemaal in jouw hoofd.
Ik heb helemaal geen behoefte aan een samenleving waarin iedereen normaal is, en ik zie 'niet normaal' ook niet als slecht, alleen, niet volgens de norm. Ik noem extra blinden en hoogbegaafden als voorbeeld, om aan te geven dat er zoveel dingen buiten de norm vallen en dat dat niet geeft, of zelfs goed is. Het is absoluut niet erg om buiten de norm te vallen. Het lijkt me wel prettig om mee te kunnen in de samenleving. Daarom zijn blindegeleidenhonden goed, daarom is het fijn dat stoplichten geluid maken, en daarom is het fijn dat er voor blinden speciale scholen zijn, want zij hebben namelijk een andere aanpak nodig dan het gros van de kinderen. In een normale klas zouden ze waarschijnlijk te weinig aandacht krijgen, én zouden andere kinderen die wel kunnen zien ook te weinig aandacht krijgen wanneer er veel aandacht gaat naar het blinde kindje. En het blinde kindje zal ongetwijfeld véél aandacht moeten hebben, want hij moet leren lezen in braille, de klas mag niet veranderd worden want dan valt hij, enzovoort enzovoort enzovoort. Veel efficiënter om hem samen met andere blinde kindjes naar school te laten gaan.
Je moet wel even zeshonderd stappen nemen om dan uit te komen bij drogeren om maar 'normaal' te zijn, stappen waarvan ik hier nergens zeg dat ze volgens mij goed zijn. Dat gebeurt allemaal in jouw hoofd.
Ik heb helemaal geen behoefte aan een samenleving waarin iedereen normaal is, en ik zie 'niet normaal' ook niet als slecht, alleen, niet volgens de norm. Ik noem extra blinden en hoogbegaafden als voorbeeld, om aan te geven dat er zoveel dingen buiten de norm vallen en dat dat niet geeft, of zelfs goed is. Het is absoluut niet erg om buiten de norm te vallen. Het lijkt me wel prettig om mee te kunnen in de samenleving. Daarom zijn blindegeleidenhonden goed, daarom is het fijn dat stoplichten geluid maken, en daarom is het fijn dat er voor blinden speciale scholen zijn, want zij hebben namelijk een andere aanpak nodig dan het gros van de kinderen. In een normale klas zouden ze waarschijnlijk te weinig aandacht krijgen, én zouden andere kinderen die wel kunnen zien ook te weinig aandacht krijgen wanneer er veel aandacht gaat naar het blinde kindje. En het blinde kindje zal ongetwijfeld véél aandacht moeten hebben, want hij moet leren lezen in braille, de klas mag niet veranderd worden want dan valt hij, enzovoort enzovoort enzovoort. Veel efficiënter om hem samen met andere blinde kindjes naar school te laten gaan.
vrijdag 20 november 2009 om 12:05
Jaap, ik zie onderwijs ook als een investering. En daar mag wat mij betreft ook veel meer geld naartoe. Maar goed, ík heb het niet voor het zeggen, kan alleen maar stemmen.
Ik begrijp ook niet zo goed wat je hier nu mee wilt bereiken verder. Dit heeft allemaal niks meer met Ritalin te maken. Dit gaat veel verder. Want, zoals ik al zei: zélfs op speciaal onderwijs, wat compleet is aangepast aan en toegespitst op die speciale kinderen, krijgen kinderen nog medicatie.
Ik begrijp ook niet zo goed wat je hier nu mee wilt bereiken verder. Dit heeft allemaal niks meer met Ritalin te maken. Dit gaat veel verder. Want, zoals ik al zei: zélfs op speciaal onderwijs, wat compleet is aangepast aan en toegespitst op die speciale kinderen, krijgen kinderen nog medicatie.
vrijdag 20 november 2009 om 20:21
quote:Margaretha2 schreef op 20 november 2009 @ 11:59:
Wat zou de conclusie zijn van normaal en niet normaal?
Je moet wel even zeshonderd stappen nemen om dan uit te komen bij drogeren om maar 'normaal' te zijn, stappen waarvan ik hier nergens zeg dat ze volgens mij goed zijn. Dat gebeurt allemaal in jouw hoofd.
Ik heb helemaal geen behoefte aan een samenleving waarin iedereen normaal is, en ik zie 'niet normaal' ook niet als slecht, alleen, niet volgens de norm. Ik noem extra blinden en hoogbegaafden als voorbeeld, om aan te geven dat er zoveel dingen buiten de norm vallen en dat dat niet geeft, of zelfs goed is. Het is absoluut niet erg om buiten de norm te vallen. Het lijkt me wel prettig om mee te kunnen in de samenleving. Daarom zijn blindegeleidenhonden goed, daarom is het fijn dat stoplichten geluid maken, en daarom is het fijn dat er voor blinden speciale scholen zijn, want zij hebben namelijk een andere aanpak nodig dan het gros van de kinderen. In een normale klas zouden ze waarschijnlijk te weinig aandacht krijgen, én zouden andere kinderen die wel kunnen zien ook te weinig aandacht krijgen wanneer er veel aandacht gaat naar het blinde kindje. En het blinde kindje zal ongetwijfeld véél aandacht moeten hebben, want hij moet leren lezen in braille, de klas mag niet veranderd worden want dan valt hij, enzovoort enzovoort enzovoort. Veel efficiënter om hem samen met andere blinde kindjes naar school te laten gaan.
@ Margaretha
Maar is het nodig om blinden aan te duiden met 'niet normaal', voordat ze de zorg en aandacht krijgen die ze nodig hebben?
(Voor hoogbegaafden geldt niet alleen (ongeveer) hetzelfde als voor kinderen met ADHD of PDD-NOS: Veel hoogbegaafden zijn 'autistisch' en bepaalde 'vormen' van autisme zijn oorspronkelijk welhaast de definitie van 'hoogbegaafd').
Het onderzoek naar 'autisme' is ondertussen niet te stuiten. Nu is er weer 'oxytocine die de 'autist' normaal kan maken. De volgende generatie 'dope' zit in de pijplijn. Want het begrijpen van de 'sociale codes' is van het grootste belang in een samenleving die het moet hebben van gecodeerde manieren van communicatie, vanwege de 'natuurlijke' lange tenen bij het grootste deel van de bevolking, die model staat voor wat 'normaal' is.
Waarom geen pilletje voor de 'normale' mensen, zodat ze wat minder die 'emo'-kaart spelen als het ergens om gaat? En wat minder hypocrisie en neiging anderen te manipuleren kan mij zo nu en dan ook best wel bekoren..................
Nee, ik pleit niet voor de medicalisering van 'normaal' gedrag. Ik pleit voor minder medicijnen en 'therapie', en meer eerlijkheid en vrije keuze.
Wat zou de conclusie zijn van normaal en niet normaal?
Je moet wel even zeshonderd stappen nemen om dan uit te komen bij drogeren om maar 'normaal' te zijn, stappen waarvan ik hier nergens zeg dat ze volgens mij goed zijn. Dat gebeurt allemaal in jouw hoofd.
Ik heb helemaal geen behoefte aan een samenleving waarin iedereen normaal is, en ik zie 'niet normaal' ook niet als slecht, alleen, niet volgens de norm. Ik noem extra blinden en hoogbegaafden als voorbeeld, om aan te geven dat er zoveel dingen buiten de norm vallen en dat dat niet geeft, of zelfs goed is. Het is absoluut niet erg om buiten de norm te vallen. Het lijkt me wel prettig om mee te kunnen in de samenleving. Daarom zijn blindegeleidenhonden goed, daarom is het fijn dat stoplichten geluid maken, en daarom is het fijn dat er voor blinden speciale scholen zijn, want zij hebben namelijk een andere aanpak nodig dan het gros van de kinderen. In een normale klas zouden ze waarschijnlijk te weinig aandacht krijgen, én zouden andere kinderen die wel kunnen zien ook te weinig aandacht krijgen wanneer er veel aandacht gaat naar het blinde kindje. En het blinde kindje zal ongetwijfeld véél aandacht moeten hebben, want hij moet leren lezen in braille, de klas mag niet veranderd worden want dan valt hij, enzovoort enzovoort enzovoort. Veel efficiënter om hem samen met andere blinde kindjes naar school te laten gaan.
@ Margaretha
Maar is het nodig om blinden aan te duiden met 'niet normaal', voordat ze de zorg en aandacht krijgen die ze nodig hebben?
(Voor hoogbegaafden geldt niet alleen (ongeveer) hetzelfde als voor kinderen met ADHD of PDD-NOS: Veel hoogbegaafden zijn 'autistisch' en bepaalde 'vormen' van autisme zijn oorspronkelijk welhaast de definitie van 'hoogbegaafd').
Het onderzoek naar 'autisme' is ondertussen niet te stuiten. Nu is er weer 'oxytocine die de 'autist' normaal kan maken. De volgende generatie 'dope' zit in de pijplijn. Want het begrijpen van de 'sociale codes' is van het grootste belang in een samenleving die het moet hebben van gecodeerde manieren van communicatie, vanwege de 'natuurlijke' lange tenen bij het grootste deel van de bevolking, die model staat voor wat 'normaal' is.
Waarom geen pilletje voor de 'normale' mensen, zodat ze wat minder die 'emo'-kaart spelen als het ergens om gaat? En wat minder hypocrisie en neiging anderen te manipuleren kan mij zo nu en dan ook best wel bekoren..................
Nee, ik pleit niet voor de medicalisering van 'normaal' gedrag. Ik pleit voor minder medicijnen en 'therapie', en meer eerlijkheid en vrije keuze.
vrijdag 20 november 2009 om 22:36
Wat is er mis met de term niet-normaal? Je legt me eerst uit dat het slechts 'niet volgens de norm' betekent, en op die manier gebruik ik het ook constant. Blind is uiteraard niet-normaal, want de norm is en blijft ziend.
Met 'dat gebeurt in jouw hoofd' bedoel ik, ik denk voor de duizendste keer, aan te geven dat ik óók niet pleit voor medicatie en drogering om maar te voldoen aan de norm.
Over autisme. Sommige dingen zijn onhandig, bijvoorbeeld dat autisten vaak niet houden van aanraking en dat ze vaak gezichtsuitdrukkingen, ironie, etc. niet snappen. Sommige dingen maken het leven vrij moeilijk, bijvoorbeeld dat ze niet om kunnen gaan met onverwachte gebeurtenissen (ik weet niet hoeveel jij er op een dag hebt, ik denk ik wel een stuk of twintig). En sommige dingen maken het leven op bepaalde vlakken onmogelijk / gekmakend. Zoals het niet kunnen scheiden van hoofd- en bijzaken, dus je hoort, in je hoofd, keihard, én de tv, en de vogeltjes buiten, én de wasmachine, én de buurman op de trap, én het getik van het stoplicht voor het raam, enzovoort. Of je ziet geen hamer, maar je ziet een stok en een stuk ijzer, en in jouw hoofd komt dat niet bij elkaar.
In hoeverre het wenselijk is bepaalde dingen met medicatie te ondervangen, is wat mij betreft niet aan mij, maar eerder aan degene die hiermee moet leven.
Als 'onderdeel van de maatschappij', zal ik er rekening mee proberen te houden als ik het weet, en dus zal ik bv. een autistische buurvrouw niet gauw een knuffel geven als haar zus overlijdt, en ik zou ook geen problemen hebben een autistische collega te ontzien met onverwachte gevallen zodat diegene gewoon zijn programmaatje af kan draaien, maar daarmee ben je er niet. Dat is niet het enige waar autisten 'last' van hebben. En als iemand autistisch is en voor zichzelf een manier heeft gevonden om voor zichzelf prettig te leven, geweldig. Als iemand daar graag medicatie bij wil gebruiken, bijvoorbeeld vanwege die prikkels, dan kan ik mij dat ook voorstellen.
Met 'dat gebeurt in jouw hoofd' bedoel ik, ik denk voor de duizendste keer, aan te geven dat ik óók niet pleit voor medicatie en drogering om maar te voldoen aan de norm.
Over autisme. Sommige dingen zijn onhandig, bijvoorbeeld dat autisten vaak niet houden van aanraking en dat ze vaak gezichtsuitdrukkingen, ironie, etc. niet snappen. Sommige dingen maken het leven vrij moeilijk, bijvoorbeeld dat ze niet om kunnen gaan met onverwachte gebeurtenissen (ik weet niet hoeveel jij er op een dag hebt, ik denk ik wel een stuk of twintig). En sommige dingen maken het leven op bepaalde vlakken onmogelijk / gekmakend. Zoals het niet kunnen scheiden van hoofd- en bijzaken, dus je hoort, in je hoofd, keihard, én de tv, en de vogeltjes buiten, én de wasmachine, én de buurman op de trap, én het getik van het stoplicht voor het raam, enzovoort. Of je ziet geen hamer, maar je ziet een stok en een stuk ijzer, en in jouw hoofd komt dat niet bij elkaar.
In hoeverre het wenselijk is bepaalde dingen met medicatie te ondervangen, is wat mij betreft niet aan mij, maar eerder aan degene die hiermee moet leven.
Als 'onderdeel van de maatschappij', zal ik er rekening mee proberen te houden als ik het weet, en dus zal ik bv. een autistische buurvrouw niet gauw een knuffel geven als haar zus overlijdt, en ik zou ook geen problemen hebben een autistische collega te ontzien met onverwachte gevallen zodat diegene gewoon zijn programmaatje af kan draaien, maar daarmee ben je er niet. Dat is niet het enige waar autisten 'last' van hebben. En als iemand autistisch is en voor zichzelf een manier heeft gevonden om voor zichzelf prettig te leven, geweldig. Als iemand daar graag medicatie bij wil gebruiken, bijvoorbeeld vanwege die prikkels, dan kan ik mij dat ook voorstellen.
zaterdag 21 november 2009 om 01:00
quote:Liv schreef op 20 november 2009 @ 08:19:
Oh, en ik voeg nog even toe dat zijn klas een zgn structuurklas is. Structuur is altijd goed, maar voor deze kinderen helemaal. Prima aanpak is het.
structuurklassen zijn idd sowieso 12 ( en dat is nodig ook) en echt niet meer, speciaal onderwijs kan het oplopen tot 18, gestreeft wordt naar 15.
maar dat lukt gewoon niet altijd.
Oh, en ik voeg nog even toe dat zijn klas een zgn structuurklas is. Structuur is altijd goed, maar voor deze kinderen helemaal. Prima aanpak is het.
structuurklassen zijn idd sowieso 12 ( en dat is nodig ook) en echt niet meer, speciaal onderwijs kan het oplopen tot 18, gestreeft wordt naar 15.
maar dat lukt gewoon niet altijd.
maandag 23 november 2009 om 13:20
De discussie is (helaas) volledig afgedreven van het oorspronkelijke onderwerp (kindermishandeling), dat toch actueel en belangrijk genoeg is, in een land waar meer kinderen 'achter de tralies' zitten dan waar ook ter wereld.
Voor degenen die grote vraagtekens hebben bij het gebruik van 'medicijnen' om kinderen met bepaalde 'disabilities' ('stoornissen') te helpen, kan ik het boek 'The Brain That Changes Itself' van Norman Doidge aanraden. Ook de site van de Arrowsmith School in Toronto biedt bruikbare informatie over het benutten van de plasticiteit van de menselijke hersenen door gerichte therapie, na gericht onderzoek, zonder tussenkomst van 'dope'.
Voor degenen die grote vraagtekens hebben bij het gebruik van 'medicijnen' om kinderen met bepaalde 'disabilities' ('stoornissen') te helpen, kan ik het boek 'The Brain That Changes Itself' van Norman Doidge aanraden. Ook de site van de Arrowsmith School in Toronto biedt bruikbare informatie over het benutten van de plasticiteit van de menselijke hersenen door gerichte therapie, na gericht onderzoek, zonder tussenkomst van 'dope'.
