Actueel
alle pijlers
mail over kindermishandeling
woensdag 11 november 2009 om 17:33
Ik ontving net op Hyves een mail van een vriendin die ging over kindermishandeling.
Echt een afschuwelijke mail met foto's van kinderen en een verdrietige tekst erbij.
Ik wilde reageren naar die vriendin, want ik moest er echt behoorlijk van slikken, maar dat reageren lukte niet, er kwam de volgende melding De kettingbrief breekt hier! Dit bericht is niet waar en is bedoeld om paniek te zaaien, je kunt het daarom niet doorsturen
De kinderen zaten onder de blauwe plekken /wonden, dus daar word ik al verdrietig genoeg van. Die foto's waren niet nep, hoe ze aan die verwondingen zijn gekomen is de vraag... maar het zet me wel behoorlijk aan het denken...
Paniek zaaien?!.. dit overkomt sommige kinderen! Laten we dat nooit vergeten!
Wat een kutwereld kan het soms toch zijn!
Echt een afschuwelijke mail met foto's van kinderen en een verdrietige tekst erbij.
Ik wilde reageren naar die vriendin, want ik moest er echt behoorlijk van slikken, maar dat reageren lukte niet, er kwam de volgende melding De kettingbrief breekt hier! Dit bericht is niet waar en is bedoeld om paniek te zaaien, je kunt het daarom niet doorsturen
De kinderen zaten onder de blauwe plekken /wonden, dus daar word ik al verdrietig genoeg van. Die foto's waren niet nep, hoe ze aan die verwondingen zijn gekomen is de vraag... maar het zet me wel behoorlijk aan het denken...
Paniek zaaien?!.. dit overkomt sommige kinderen! Laten we dat nooit vergeten!
Wat een kutwereld kan het soms toch zijn!
zondag 15 november 2009 om 15:58
Dat is het tweede artikel in jouw link. In het eerste staat dit: Kortom, veel drukke kinderen in Nederland slikken ritalin, terwijl het maar de vraag is of ze allemaal ADHD hebben. Is dat erg? De Gezondheidsraad vindt in ieder geval van wel. Buitelaar, een van de samenstellers van het Gezondheidsraad-rapport, vertelt wat er volgens hem moet veranderen. "Kinder- en huisartsen zullen in samenwerking met de Vereniging voor Psychiatrie richtlijnen moeten opstellen voor de diagnostiek en behandeling van ADHD. Verder zouden kinder- en huisartsen bij kinderen jonger dan vijf jaar en bij (jong)volwassenen de diagnose ADHD alleen nog maar mogen stellen in samenspraak met (kinder)psychiaters. Bovendien moeten huis- en kinderartsen bijgeschoold worden in de psychiatrie. Zo voorkom je enerzijds dat de diagnose ADHD onterecht wordt vastgesteld. Aan de andere kant zorg je er zo voor dat huisartsen de beste behandelmethode gebruiken. Dat betekent dat ze de patienten vaker terug moeten zien dan ze nu doen. Ze moeten ook niet kiezen voor een makkelijke lage dosering, maar ze moeten het middel driemaal daags voorschrijven."
En uiteindelijk draait het om geld. Buitelaar: "Een goede behandeling van ADHD is duur, het kost veel tijd van de behandelende artsen. In het ideale geval zou een patient elke maand weer bij een psychiater langs moeten. Het is aan de politiek om te beslissen of we daar met zijn allen het geld voor over hebben."
En uiteindelijk draait het om geld. Buitelaar: "Een goede behandeling van ADHD is duur, het kost veel tijd van de behandelende artsen. In het ideale geval zou een patient elke maand weer bij een psychiater langs moeten. Het is aan de politiek om te beslissen of we daar met zijn allen het geld voor over hebben."
zondag 15 november 2009 om 15:59
En nog dit:
"Nadelen van ADHD-medicijnen
Voor veel ouders is het een grote stap om hun kinderen met ADHD psychostimulantia te geven. Omdat methylfenidaat behoort tot de groep van de amfetaminen, wordt regelmatig de vraag gesteld of deze middelen de hersenen op lange termijn kunnen beschadigen. Bekend is immers dat amfetamineachtige middelen, zoals speed en cocaïne, schade kunnen veroorzaken aan de zenuwcellen.
Een antwoord hierop is niet te geven, aangezien er geen goede onderzoeksgegevens over de achterliggende periode beschikbaar zijn. Het verkrijgen van gegevens in de toekomst is niet mogelijk. Dan moeten kinderen met ADHD die medicatie krijgen, worden vergeleken met kinderen met ADHD zónder medicatie. Het is niet verantwoord een grote groep kinderen met ADHD langere tijd een effectieve behandeling te onthouden. Daarom kon de Gezondheidsraad alleen rapporteren: “De werkzaamheid, effectiviteit en veiligheid op de korte termijn van deze middelen is in onderzoek overtuigend aangetoond voor een behandeling tot circa twee jaar.”
Dit betekent niet dat het innemen van deze medicjnen over een langere periode onveilig is. Na ruim vijftig jaar gebruik van deze middelen zijn nog nooit schadelijke effecten op de zenuwcellen gerapporteerd. Uit een klein onderzoek bleek zelfs dat de hersenen van kinderen met ADHD die nooit met medicijnen waren behandeld kleiner zijn dan van kinderen met ADHD die behandeld werden met psychostimulantia. "
"Nadelen van ADHD-medicijnen
Voor veel ouders is het een grote stap om hun kinderen met ADHD psychostimulantia te geven. Omdat methylfenidaat behoort tot de groep van de amfetaminen, wordt regelmatig de vraag gesteld of deze middelen de hersenen op lange termijn kunnen beschadigen. Bekend is immers dat amfetamineachtige middelen, zoals speed en cocaïne, schade kunnen veroorzaken aan de zenuwcellen.
Een antwoord hierop is niet te geven, aangezien er geen goede onderzoeksgegevens over de achterliggende periode beschikbaar zijn. Het verkrijgen van gegevens in de toekomst is niet mogelijk. Dan moeten kinderen met ADHD die medicatie krijgen, worden vergeleken met kinderen met ADHD zónder medicatie. Het is niet verantwoord een grote groep kinderen met ADHD langere tijd een effectieve behandeling te onthouden. Daarom kon de Gezondheidsraad alleen rapporteren: “De werkzaamheid, effectiviteit en veiligheid op de korte termijn van deze middelen is in onderzoek overtuigend aangetoond voor een behandeling tot circa twee jaar.”
Dit betekent niet dat het innemen van deze medicjnen over een langere periode onveilig is. Na ruim vijftig jaar gebruik van deze middelen zijn nog nooit schadelijke effecten op de zenuwcellen gerapporteerd. Uit een klein onderzoek bleek zelfs dat de hersenen van kinderen met ADHD die nooit met medicijnen waren behandeld kleiner zijn dan van kinderen met ADHD die behandeld werden met psychostimulantia. "
zondag 15 november 2009 om 17:31
quote:Margaretha2 schreef op 15 november 2009 @ 15:58:
Dat is het tweede artikel in jouw link. In het eerste staat dit: Kortom, veel drukke kinderen in Nederland slikken ritalin, terwijl het maar de vraag is of ze allemaal ADHD hebben. Is dat erg? De Gezondheidsraad vindt in ieder geval van wel. Buitelaar, een van de samenstellers van het Gezondheidsraad-rapport, vertelt wat er volgens hem moet veranderen. "Kinder- en huisartsen zullen in samenwerking met de Vereniging voor Psychiatrie richtlijnen moeten opstellen voor de diagnostiek en behandeling van ADHD. Verder zouden kinder- en huisartsen bij kinderen jonger dan vijf jaar en bij (jong)volwassenen de diagnose ADHD alleen nog maar mogen stellen in samenspraak met (kinder)psychiaters. Bovendien moeten huis- en kinderartsen bijgeschoold worden in de psychiatrie. Zo voorkom je enerzijds dat de diagnose ADHD onterecht wordt vastgesteld. Aan de andere kant zorg je er zo voor dat huisartsen de beste behandelmethode gebruiken. Dat betekent dat ze de patienten vaker terug moeten zien dan ze nu doen. Ze moeten ook niet kiezen voor een makkelijke lage dosering, maar ze moeten het middel driemaal daags voorschrijven."
En uiteindelijk draait het om geld. Buitelaar: "Een goede behandeling van ADHD is duur, het kost veel tijd van de behandelende artsen. In het ideale geval zou een patient elke maand weer bij een psychiater langs moeten. Het is aan de politiek om te beslissen of we daar met zijn allen het geld voor over hebben."Heeft het zin om een tekst waar ik met een link zelf naar verwijs partieel integraal af te drukken, voorzover je je erin kunt vinden, en de rest achterwege te laten? Zo ja, wat is daar dan de zin van?
Dat is het tweede artikel in jouw link. In het eerste staat dit: Kortom, veel drukke kinderen in Nederland slikken ritalin, terwijl het maar de vraag is of ze allemaal ADHD hebben. Is dat erg? De Gezondheidsraad vindt in ieder geval van wel. Buitelaar, een van de samenstellers van het Gezondheidsraad-rapport, vertelt wat er volgens hem moet veranderen. "Kinder- en huisartsen zullen in samenwerking met de Vereniging voor Psychiatrie richtlijnen moeten opstellen voor de diagnostiek en behandeling van ADHD. Verder zouden kinder- en huisartsen bij kinderen jonger dan vijf jaar en bij (jong)volwassenen de diagnose ADHD alleen nog maar mogen stellen in samenspraak met (kinder)psychiaters. Bovendien moeten huis- en kinderartsen bijgeschoold worden in de psychiatrie. Zo voorkom je enerzijds dat de diagnose ADHD onterecht wordt vastgesteld. Aan de andere kant zorg je er zo voor dat huisartsen de beste behandelmethode gebruiken. Dat betekent dat ze de patienten vaker terug moeten zien dan ze nu doen. Ze moeten ook niet kiezen voor een makkelijke lage dosering, maar ze moeten het middel driemaal daags voorschrijven."
En uiteindelijk draait het om geld. Buitelaar: "Een goede behandeling van ADHD is duur, het kost veel tijd van de behandelende artsen. In het ideale geval zou een patient elke maand weer bij een psychiater langs moeten. Het is aan de politiek om te beslissen of we daar met zijn allen het geld voor over hebben."Heeft het zin om een tekst waar ik met een link zelf naar verwijs partieel integraal af te drukken, voorzover je je erin kunt vinden, en de rest achterwege te laten? Zo ja, wat is daar dan de zin van?
zondag 15 november 2009 om 17:48
quote:Liv schreef op 15 november 2009 @ 15:59:
En nog dit:
"Nadelen van ADHD-medicijnen
Voor veel ouders is het een grote stap om hun kinderen met ADHD psychostimulantia te geven. Omdat methylfenidaat behoort tot de groep van de amfetaminen, wordt regelmatig de vraag gesteld of deze middelen de hersenen op lange termijn kunnen beschadigen. Bekend is immers dat amfetamineachtige middelen, zoals speed en cocaïne, schade kunnen veroorzaken aan de zenuwcellen.
Een antwoord hierop is niet te geven, aangezien er geen goede onderzoeksgegevens over de achterliggende periode beschikbaar zijn. Het verkrijgen van gegevens in de toekomst is niet mogelijk. Dan moeten kinderen met ADHD die medicatie krijgen, worden vergeleken met kinderen met ADHD zónder medicatie. Het is niet verantwoord een grote groep kinderen met ADHD langere tijd een effectieve behandeling te onthouden. Daarom kon de Gezondheidsraad alleen rapporteren: “De werkzaamheid, effectiviteit en veiligheid op de korte termijn van deze middelen is in onderzoek overtuigend aangetoond voor een behandeling tot circa twee jaar.”
Dit betekent niet dat het innemen van deze medicjnen over een langere periode onveilig is. Na ruim vijftig jaar gebruik van deze middelen zijn nog nooit schadelijke effecten op de zenuwcellen gerapporteerd. Uit een klein onderzoek bleek zelfs dat de hersenen van kinderen met ADHD die nooit met medicijnen waren behandeld kleiner zijn dan van kinderen met ADHD die behandeld werden met psychostimulantia. "
Er zijn verschillende manieren om blijvende gevolgen van het gebruik van amfetaminen te onderzoeken. Er is overvloedig bewijs dat het langdurig gebruik van amfetamine in de recreatieve sfeer blijvende schade toebrengt:
Side Effects of Amphetamine Abuse
Amphetamines can be very dangerous or fatal. Users may die from exploded blood vessels in the brain, heart attack, or dangerously elevated body temperature just from the primary use of the drug. The effects of amphetamines in the short term are as follows:
Feelings of happiness and power, reduced fatigue leading to insomnia, loss of appetite, dry mouth, headache, dilated pupils, dry, itchy skin, acne, sores, dizziness and blurry vision, loss of coordination, uncontrolled movements such as twitching, jerking, trembling, fever, flushing, and sweating, diarrhea or constipation, numbness impaired speech, irregular heartbeat, increased heart rate and blood pressure, rapid breathing rate, rise in body temperature, and convulsions.
Those taking amphetamines quickly become addicted and will require rehab because the effects of coming “down” can be quite severe and will include extreme depression. Long term effects of amphetamine abuse are as follows: Restlessness, “amphetamine psychosis”, hallucinations, violent and aggressive or anti-social behavior, weight loss, tremors, gastrointestinal damage such as ulcers, and heart disease such as enlarged or weakened heart, disturbing thoughts, memory loss and brain damage, liver damage, and impotence.
Amphetamine Addiction and Treatment
Drugs damage the brain and it may take a considerable amount of time for that damage to be repaired. Once the user begins rehab treatment, it is important to understand some of the symptoms of withdrawal. Those symptoms can include some or all of the following effects: Severe craving, deep depression, fatigue, restlessness, and extreme anxiety, insomnia, deep uneasy sleep for as long as 48 hours, inertia, paranoia, mental confusion, psychosis and intense hunger.
It will take a while in a drug rehab facility to help a person recover from an acute amphetamine reaction or over dose. Body temperature must be kept stable and the patient will suffer psychological effects and need constant emotional support. It may be necessary to use tranquilizers in the event that a drug rehab patient becomes violent. Rehab patients will want to start using again in an attempt to cope with the fatigue they feel once the drug is out of their system. They may also need treatment for depression that comes as a side effect of the addiction. A long term rehab program for maintaining abstinence must be strictly followed. Recovering from amphetamine addiction is not unlike recovery from alcoholism and other forms of drug abuse.
Recovering addicts will profit from joining a support group. After the initial rehab period there is another 5 year period of sobriety before the rate of relapse drops to zero.
Vanuit de commercieel denkende pillenfabriek wordt er dan tegengeworpen dat de dosis via Ritalin (en soortgelijke procucten) veel kleiner zijn dan wat een 'speed-junk' gewoonlijk inneemt. Dat is ten eerste onmogelijk te controleren, omdat we het hier duidelijk niet hebben over een gecontroleerde dosis van een constante kwaliteit. En ten tweede is het onduidelijk of hersenen van kinderen die nog groeien wellicht juist gevoeliger zijn voor de effecten, dan de hersenen van een volwassen 'speed junk'.
Een andere methode is dierproeven, en die hebben ruwweg het beeld dat hierboven is geschets voor Ritalin bevestigd.
Dan is er het soort onderzoek waar Nolen naar verwijst, waarbij het voorkomen van klinische depressie (als één van de meest in het oog springende 'bijwerkingen') onder ex-Ritalin gebruikers wordt vergeleken met een controlegroep die geen Ritalin gebruikte. Ook dáár heeft de industrie (en de Gezondheidsraad) een antwoord op, zoals we kunnen zien: Dat bewijs moet gewoon meer worden tegengesproken..................
Nogmaals: Als je kind er compleet aan onderdoor dreigt te gaan, en hij staat op de rand van het balkon om er vanaf te springen en zijn leven te beëindigen omdat het een hel is, geef dat kind dan Ritalin. Maar wie de dokter opzoekt omdat zijn juf hem moeilijk hanteerbaar vind in een overvolle klas, en zijn leerprestaties achterblijven bij het gemiddelde, die moet toch écht nog eens goed bij zichzelf te rade gaan!
En nog dit:
"Nadelen van ADHD-medicijnen
Voor veel ouders is het een grote stap om hun kinderen met ADHD psychostimulantia te geven. Omdat methylfenidaat behoort tot de groep van de amfetaminen, wordt regelmatig de vraag gesteld of deze middelen de hersenen op lange termijn kunnen beschadigen. Bekend is immers dat amfetamineachtige middelen, zoals speed en cocaïne, schade kunnen veroorzaken aan de zenuwcellen.
Een antwoord hierop is niet te geven, aangezien er geen goede onderzoeksgegevens over de achterliggende periode beschikbaar zijn. Het verkrijgen van gegevens in de toekomst is niet mogelijk. Dan moeten kinderen met ADHD die medicatie krijgen, worden vergeleken met kinderen met ADHD zónder medicatie. Het is niet verantwoord een grote groep kinderen met ADHD langere tijd een effectieve behandeling te onthouden. Daarom kon de Gezondheidsraad alleen rapporteren: “De werkzaamheid, effectiviteit en veiligheid op de korte termijn van deze middelen is in onderzoek overtuigend aangetoond voor een behandeling tot circa twee jaar.”
Dit betekent niet dat het innemen van deze medicjnen over een langere periode onveilig is. Na ruim vijftig jaar gebruik van deze middelen zijn nog nooit schadelijke effecten op de zenuwcellen gerapporteerd. Uit een klein onderzoek bleek zelfs dat de hersenen van kinderen met ADHD die nooit met medicijnen waren behandeld kleiner zijn dan van kinderen met ADHD die behandeld werden met psychostimulantia. "
Er zijn verschillende manieren om blijvende gevolgen van het gebruik van amfetaminen te onderzoeken. Er is overvloedig bewijs dat het langdurig gebruik van amfetamine in de recreatieve sfeer blijvende schade toebrengt:
Side Effects of Amphetamine Abuse
Amphetamines can be very dangerous or fatal. Users may die from exploded blood vessels in the brain, heart attack, or dangerously elevated body temperature just from the primary use of the drug. The effects of amphetamines in the short term are as follows:
Feelings of happiness and power, reduced fatigue leading to insomnia, loss of appetite, dry mouth, headache, dilated pupils, dry, itchy skin, acne, sores, dizziness and blurry vision, loss of coordination, uncontrolled movements such as twitching, jerking, trembling, fever, flushing, and sweating, diarrhea or constipation, numbness impaired speech, irregular heartbeat, increased heart rate and blood pressure, rapid breathing rate, rise in body temperature, and convulsions.
Those taking amphetamines quickly become addicted and will require rehab because the effects of coming “down” can be quite severe and will include extreme depression. Long term effects of amphetamine abuse are as follows: Restlessness, “amphetamine psychosis”, hallucinations, violent and aggressive or anti-social behavior, weight loss, tremors, gastrointestinal damage such as ulcers, and heart disease such as enlarged or weakened heart, disturbing thoughts, memory loss and brain damage, liver damage, and impotence.
Amphetamine Addiction and Treatment
Drugs damage the brain and it may take a considerable amount of time for that damage to be repaired. Once the user begins rehab treatment, it is important to understand some of the symptoms of withdrawal. Those symptoms can include some or all of the following effects: Severe craving, deep depression, fatigue, restlessness, and extreme anxiety, insomnia, deep uneasy sleep for as long as 48 hours, inertia, paranoia, mental confusion, psychosis and intense hunger.
It will take a while in a drug rehab facility to help a person recover from an acute amphetamine reaction or over dose. Body temperature must be kept stable and the patient will suffer psychological effects and need constant emotional support. It may be necessary to use tranquilizers in the event that a drug rehab patient becomes violent. Rehab patients will want to start using again in an attempt to cope with the fatigue they feel once the drug is out of their system. They may also need treatment for depression that comes as a side effect of the addiction. A long term rehab program for maintaining abstinence must be strictly followed. Recovering from amphetamine addiction is not unlike recovery from alcoholism and other forms of drug abuse.
Recovering addicts will profit from joining a support group. After the initial rehab period there is another 5 year period of sobriety before the rate of relapse drops to zero.
Vanuit de commercieel denkende pillenfabriek wordt er dan tegengeworpen dat de dosis via Ritalin (en soortgelijke procucten) veel kleiner zijn dan wat een 'speed-junk' gewoonlijk inneemt. Dat is ten eerste onmogelijk te controleren, omdat we het hier duidelijk niet hebben over een gecontroleerde dosis van een constante kwaliteit. En ten tweede is het onduidelijk of hersenen van kinderen die nog groeien wellicht juist gevoeliger zijn voor de effecten, dan de hersenen van een volwassen 'speed junk'.
Een andere methode is dierproeven, en die hebben ruwweg het beeld dat hierboven is geschets voor Ritalin bevestigd.
Dan is er het soort onderzoek waar Nolen naar verwijst, waarbij het voorkomen van klinische depressie (als één van de meest in het oog springende 'bijwerkingen') onder ex-Ritalin gebruikers wordt vergeleken met een controlegroep die geen Ritalin gebruikte. Ook dáár heeft de industrie (en de Gezondheidsraad) een antwoord op, zoals we kunnen zien: Dat bewijs moet gewoon meer worden tegengesproken..................
Nogmaals: Als je kind er compleet aan onderdoor dreigt te gaan, en hij staat op de rand van het balkon om er vanaf te springen en zijn leven te beëindigen omdat het een hel is, geef dat kind dan Ritalin. Maar wie de dokter opzoekt omdat zijn juf hem moeilijk hanteerbaar vind in een overvolle klas, en zijn leerprestaties achterblijven bij het gemiddelde, die moet toch écht nog eens goed bij zichzelf te rade gaan!
zondag 15 november 2009 om 20:12
quote:jaap schreef op 15 november 2009 @ 17:31:
[...]
Heeft het zin om een tekst waar ik met een link zelf naar verwijs partieel integraal af te drukken, voorzover je je erin kunt vinden, en de rest achterwege te laten? Zo ja, wat is daar dan de zin van?
Ja dat heeft zin, namelijk om dit punt te maken:
quote:Margaretha2 schreef op 15 november 2009 @ 15:16:
[...]
In dit artikel wordt juist gezegd dat de Gezondheidsraad vindt dat kinderen te snel met ADHD worden gediagnosticeerd en dat kinderen die geen ADHD hebben maar wel ADHD-verschijnselen (oftewel druk gedrag) Ritalin voorgeschreven krijgen, en dat is volgens de Gezondheidsraad een probleem.Dat gaat namelijk nogal in tegen jouw assumptie dat de Gezondheidsraad per definitie wel voor het zo veel mogelijk voorschrijven van medicijnen en zo weinig mogelijk kijken naar bijwerkingen, andere oplossingen, foute diagnoses, etc. zou zijn, omdat de Gezondheidsraad door 'Big Pharma' onderhouden wordt. In het artikel, wat je nota bene zelf aanhaalt, staat echter dat de Gezondheidsraad tegen het snel voorschrijven van medicijnen is en bang is dat een groter aantal kinderen met ADHD gediagnosticeerd is dan het aantal dat het daadwerkelijk heeft, en dat is, hoewel Ritalin ook werkt tegen de verschijnselen van ADHD (dus drukke kindjes) volgens de Gezondheidsraad geen goeie zaak.
[...]
Heeft het zin om een tekst waar ik met een link zelf naar verwijs partieel integraal af te drukken, voorzover je je erin kunt vinden, en de rest achterwege te laten? Zo ja, wat is daar dan de zin van?
Ja dat heeft zin, namelijk om dit punt te maken:
quote:Margaretha2 schreef op 15 november 2009 @ 15:16:
[...]
In dit artikel wordt juist gezegd dat de Gezondheidsraad vindt dat kinderen te snel met ADHD worden gediagnosticeerd en dat kinderen die geen ADHD hebben maar wel ADHD-verschijnselen (oftewel druk gedrag) Ritalin voorgeschreven krijgen, en dat is volgens de Gezondheidsraad een probleem.Dat gaat namelijk nogal in tegen jouw assumptie dat de Gezondheidsraad per definitie wel voor het zo veel mogelijk voorschrijven van medicijnen en zo weinig mogelijk kijken naar bijwerkingen, andere oplossingen, foute diagnoses, etc. zou zijn, omdat de Gezondheidsraad door 'Big Pharma' onderhouden wordt. In het artikel, wat je nota bene zelf aanhaalt, staat echter dat de Gezondheidsraad tegen het snel voorschrijven van medicijnen is en bang is dat een groter aantal kinderen met ADHD gediagnosticeerd is dan het aantal dat het daadwerkelijk heeft, en dat is, hoewel Ritalin ook werkt tegen de verschijnselen van ADHD (dus drukke kindjes) volgens de Gezondheidsraad geen goeie zaak.
maandag 16 november 2009 om 10:47
quote:Margaretha2 schreef op 15 november 2009 @ 20:12:
Overigens was dat niet iets waar ik me zelf in kon vinden, maar was dat iets wat mij opviel, je haalt namelijk een artikel aan om een punt te maken terwijl dat artikel juist ondersteunend werkt om jouw punt onderuit te halen.
Hoe grappig dat jij dat leest in dit artikel! Wat was mijn punt dan?
Nog even in herinnering roepen:
Mijn punt is dat de voortschrijdende medicalisering van ons antwoord (in de samenleving) op onacceptabel gedrag bij kinderen (en volwassenen) een ernstige misser is, met grote gevolgen voor het individu, en de samenleving, op de langere termijn.
Jij spits dat nu toe op medicijngebruik, maar dat is slechts één aspect van het totaalbeeld. Ook dát aspect komt in die link uitvoerig aan de orde, maar jij kiest ervoor dat weg te laten. Dan nóg bevestigt het artikel exact wat ik hierboven beweer. Lees nog maar eens wat Buitelaar schrijft.
Buitelaar is psychiater, en hij komt op voor zijn broodwinning. Dus vraagt hij, via zijn bijdrage aan dit artikel, om méér psychiatrie. Terwijl hij eigenlijk zou moeten zeggen: Totale onzin, die ADHD-hype!
Daarnaast verdedigt hij Ritalin tegen alle bezwaren van zijn vakbroeders met een geweten, én onderzoek dat op de gevaren wijst, door te stellen dat die bezwaren intensiever tegengesproken moeten worden.
Overigens was dat niet iets waar ik me zelf in kon vinden, maar was dat iets wat mij opviel, je haalt namelijk een artikel aan om een punt te maken terwijl dat artikel juist ondersteunend werkt om jouw punt onderuit te halen.
Hoe grappig dat jij dat leest in dit artikel! Wat was mijn punt dan?
Nog even in herinnering roepen:
Mijn punt is dat de voortschrijdende medicalisering van ons antwoord (in de samenleving) op onacceptabel gedrag bij kinderen (en volwassenen) een ernstige misser is, met grote gevolgen voor het individu, en de samenleving, op de langere termijn.
Jij spits dat nu toe op medicijngebruik, maar dat is slechts één aspect van het totaalbeeld. Ook dát aspect komt in die link uitvoerig aan de orde, maar jij kiest ervoor dat weg te laten. Dan nóg bevestigt het artikel exact wat ik hierboven beweer. Lees nog maar eens wat Buitelaar schrijft.
Buitelaar is psychiater, en hij komt op voor zijn broodwinning. Dus vraagt hij, via zijn bijdrage aan dit artikel, om méér psychiatrie. Terwijl hij eigenlijk zou moeten zeggen: Totale onzin, die ADHD-hype!
Daarnaast verdedigt hij Ritalin tegen alle bezwaren van zijn vakbroeders met een geweten, én onderzoek dat op de gevaren wijst, door te stellen dat die bezwaren intensiever tegengesproken moeten worden.
maandag 16 november 2009 om 11:26
Ik begrijp best je bezorgdheid Jaap. Maar ondanks alle links die je geeft deel ik die bezorgheid toch niet helemaal. Want tegenover al die, zeg maar, "negatieve" links kun je evenzoveel positieve links plaatsen. Jij bent altijd degene die zegt dat we niet zo snel de "witte jassen" moeten vertrouwen en geloven, maar ik zie in die links óók de nodige witte jassen voorbij komen. En die geloof jij dus klakkeloos. Dat vind ik apart.
Ik denk dat we het er wel over eens kunnen zijn dat je met medicatie voor psychische aandoeningen (of hoe je ze ook wilt noemen) altíjd voorzichtig moet zijn, en met name bij kinderen. De meeste ouders willen het liefste géén medicijn en zijn er huiverig voor, ik heb de indruk dat jij dat niet beseft.
Maar soms (en nee, dat punt bereik je níet altijd pas als een kind van een flat wil springen) is medicatie écht nodig. En dan is het risico van eventuele gevolgen op de lange termijn (die dus nog nooit aangetoond zijn) iets wat je er bij moet nemen, om een kind te kunnen laten functioneren op een voor hem passende wijze (nee, dus geen "standaard").
Ik vraag me werkelijk af of jij ooit wel eens kinderen of volwassenen hebt gesproken met ADHD. En of je ooit gehoord hebt dat die soms enorme baat kunnen hebben bij Ritalin. Dat ze zo blij zijn dat ze weer een stukje rust in hun hoofd ervaren. Dus niks niet omdat het zo handig is voor ouders of leerkrachten, nee, omdat het kind zich zélf veel beter voelt. En dat laatste lijkt me enorm belangrijk, dat moet je met me eens zijn.
Dus om nou van kindermishandeling te spreken vind ik pure opruierij en bangmakerij. Maar goed, misschien vind jij de inenting tegen de mexicaanse griep dan ook kindermishandeling, want ook dáárvan weten we de gevolgen op de lange termijn nog niet.
Verder heb ik de indruk dat jij nogal in complottheoriën denkt. Dat vind ik jammer, want die achterdocht maakt het open staan voor eventuele andere opinies vrijwel onmogelijk.
Ik denk dat we het er wel over eens kunnen zijn dat je met medicatie voor psychische aandoeningen (of hoe je ze ook wilt noemen) altíjd voorzichtig moet zijn, en met name bij kinderen. De meeste ouders willen het liefste géén medicijn en zijn er huiverig voor, ik heb de indruk dat jij dat niet beseft.
Maar soms (en nee, dat punt bereik je níet altijd pas als een kind van een flat wil springen) is medicatie écht nodig. En dan is het risico van eventuele gevolgen op de lange termijn (die dus nog nooit aangetoond zijn) iets wat je er bij moet nemen, om een kind te kunnen laten functioneren op een voor hem passende wijze (nee, dus geen "standaard").
Ik vraag me werkelijk af of jij ooit wel eens kinderen of volwassenen hebt gesproken met ADHD. En of je ooit gehoord hebt dat die soms enorme baat kunnen hebben bij Ritalin. Dat ze zo blij zijn dat ze weer een stukje rust in hun hoofd ervaren. Dus niks niet omdat het zo handig is voor ouders of leerkrachten, nee, omdat het kind zich zélf veel beter voelt. En dat laatste lijkt me enorm belangrijk, dat moet je met me eens zijn.
Dus om nou van kindermishandeling te spreken vind ik pure opruierij en bangmakerij. Maar goed, misschien vind jij de inenting tegen de mexicaanse griep dan ook kindermishandeling, want ook dáárvan weten we de gevolgen op de lange termijn nog niet.
Verder heb ik de indruk dat jij nogal in complottheoriën denkt. Dat vind ik jammer, want die achterdocht maakt het open staan voor eventuele andere opinies vrijwel onmogelijk.
maandag 16 november 2009 om 12:36
Liv,
Het venijn zit 'm in de uitsmijter, nietwaar? 'Complot-denken' als wapen in de strijd tegen onderbouwde kritiek heeft een gigantische vlucht genomen in onze samenleving.
Kort en goed is het áltijd verstandig om je af te vragen: 'Wie heeft hier voordeel bij?' Niet om dan onmiddelijk diegene in het beklaagdenbankje te zetten, maar meer om je in staat te stellen gericht te zoeken naar tekortkomingen in het systeem dat geacht wordt om, namens ons allen, controle uit te oefenen. Dat geldt voor het financiële systeem, voor de aanbesteding van publieke werken, en voor beleidskeuzes op het gebeid van de gezondheidszorg of de sociale zekerheid.
Het is volkomen menselijk dat je, werkzaam als ambtenaar in de sociale zekerheid (om maar eens een ander terrein te kiezen), 'getrouwd' bent met het bestaande systeem, en bij elke gelegenheid zult pleiten voor uitbreiding die jouw kansen op promotie, meer (maatschappelijke) status en meer geld ten goede komen. En hoe groter de groep, hoe meer macht in de samenleving om dat af te dwingen, waardoor het uiteindelijk een 'self-fulfilling prophesy' wordt. Een vanzelfsprekendheid, waar slechts een enkele verdwaasde zondaar zich over verbaast, omdat het er alle schijn van heeft dat er sprake is van een krankzinnige verspilling van de toch niet oneindige algemene middelen.
Op het gebied van de medische voorzieningen is het niet anders. Natúúrlijk kun je verwachten dat die psychiater die zitting heeft in de Gezondheidsraad zich opwerpt als pleitbezorger voor zijn beroepsgroep. Alleen al het gegeven dat de man zitting neemt in een Gezondheidsraad in plaats van zijn vak uit te oefenen en patiënten te helpen duidt erop dat hij ambitie heeft. En daar is niks mis mee. Die mensen moeten er ook zijn. Maar het is extreem naïef om je ogen te sluiten voor de 'drive' achter die ambitie, en de verkooppraatjes voetstoots aan te nemen, louter omdat meneer op enig moment een academische graad heeft gehaald.
Het is voor de meesten ondoenlijk om zélf in de materie te duiken en na het lezen van alle beschikbare informatie tot een afgewogen oordeel te komen. Een bruikbare 'short-cut' is een open oog hebben voor wat tegenwoordig 'klokkenluiders' heet. Oftewel: Mensen binnen de beroepsgroep die last hebben van hun geweten. Lieden die beweren dat de Keizer geen kleren aan heeft. En dan niet om onmiddelijk achter hen in het gelid te springen, maar om je te helpen een eigen mening te vormen.
In mijn directe omgeving heb ik te maken met mensen die anno 2009 de meest uiteenlopende etiketjes opgeplakt hebben gekregen, of zichzelf, of anderen die etiketjes opplakken op basis van beschrijvingen die ze op het internet vinden van 'aandoeningen' of 'stoornissen' zoals die inmiddels in de steeds dikker wordende 'DSM' worden beschreven. Van PDD-NOS, Borderline, ADHD, CD tot Manisch-Depressief, Schizofreen en anderszins Psychotisch.
De oorzaak van deze epidemie van 'stoornissen' en 'aandoeningen' is voornamelijk gelegen in het gegeven dat onze Westerse maatschappij ernstig ziek is. Niet de mensen, maar de maatschappij.
Het venijn zit 'm in de uitsmijter, nietwaar? 'Complot-denken' als wapen in de strijd tegen onderbouwde kritiek heeft een gigantische vlucht genomen in onze samenleving.
Kort en goed is het áltijd verstandig om je af te vragen: 'Wie heeft hier voordeel bij?' Niet om dan onmiddelijk diegene in het beklaagdenbankje te zetten, maar meer om je in staat te stellen gericht te zoeken naar tekortkomingen in het systeem dat geacht wordt om, namens ons allen, controle uit te oefenen. Dat geldt voor het financiële systeem, voor de aanbesteding van publieke werken, en voor beleidskeuzes op het gebeid van de gezondheidszorg of de sociale zekerheid.
Het is volkomen menselijk dat je, werkzaam als ambtenaar in de sociale zekerheid (om maar eens een ander terrein te kiezen), 'getrouwd' bent met het bestaande systeem, en bij elke gelegenheid zult pleiten voor uitbreiding die jouw kansen op promotie, meer (maatschappelijke) status en meer geld ten goede komen. En hoe groter de groep, hoe meer macht in de samenleving om dat af te dwingen, waardoor het uiteindelijk een 'self-fulfilling prophesy' wordt. Een vanzelfsprekendheid, waar slechts een enkele verdwaasde zondaar zich over verbaast, omdat het er alle schijn van heeft dat er sprake is van een krankzinnige verspilling van de toch niet oneindige algemene middelen.
Op het gebied van de medische voorzieningen is het niet anders. Natúúrlijk kun je verwachten dat die psychiater die zitting heeft in de Gezondheidsraad zich opwerpt als pleitbezorger voor zijn beroepsgroep. Alleen al het gegeven dat de man zitting neemt in een Gezondheidsraad in plaats van zijn vak uit te oefenen en patiënten te helpen duidt erop dat hij ambitie heeft. En daar is niks mis mee. Die mensen moeten er ook zijn. Maar het is extreem naïef om je ogen te sluiten voor de 'drive' achter die ambitie, en de verkooppraatjes voetstoots aan te nemen, louter omdat meneer op enig moment een academische graad heeft gehaald.
Het is voor de meesten ondoenlijk om zélf in de materie te duiken en na het lezen van alle beschikbare informatie tot een afgewogen oordeel te komen. Een bruikbare 'short-cut' is een open oog hebben voor wat tegenwoordig 'klokkenluiders' heet. Oftewel: Mensen binnen de beroepsgroep die last hebben van hun geweten. Lieden die beweren dat de Keizer geen kleren aan heeft. En dan niet om onmiddelijk achter hen in het gelid te springen, maar om je te helpen een eigen mening te vormen.
In mijn directe omgeving heb ik te maken met mensen die anno 2009 de meest uiteenlopende etiketjes opgeplakt hebben gekregen, of zichzelf, of anderen die etiketjes opplakken op basis van beschrijvingen die ze op het internet vinden van 'aandoeningen' of 'stoornissen' zoals die inmiddels in de steeds dikker wordende 'DSM' worden beschreven. Van PDD-NOS, Borderline, ADHD, CD tot Manisch-Depressief, Schizofreen en anderszins Psychotisch.
De oorzaak van deze epidemie van 'stoornissen' en 'aandoeningen' is voornamelijk gelegen in het gegeven dat onze Westerse maatschappij ernstig ziek is. Niet de mensen, maar de maatschappij.
maandag 16 november 2009 om 12:50
Mmm, ik kan op zich een end met je meegaan. Toch houd ik de indruk dat jij altijd een enorme achterdocht houdt naar bepaalde instanties en daarmee dus ook altijd afschrijft wat zij beweren. Dat heb je net zoveel oogkleppen op als iemand die niet openstaat voor enige kritiek. Dat bedoelde ik dus ook met mijn laatste zin (die overigens niet zo venijnig bedoeld was als jij schijnt te denken, het was meer een constatering).
Dat de Westerse maatschappij ziek is, tja, daar kun je over discussieren. Feit is wel dat de maatschappij nú totaal anders is dan die van zeg maar 50 jaar geleden. En dat sommige kinderen daar erg veel "last" van hebben.
Buiten dat, dat er vroeger niet snel een stempel werd gegeven betekent nog niet dat aandoeningen als PDDNOS of ADHD toen niet bestonden.
Dat de Westerse maatschappij ziek is, tja, daar kun je over discussieren. Feit is wel dat de maatschappij nú totaal anders is dan die van zeg maar 50 jaar geleden. En dat sommige kinderen daar erg veel "last" van hebben.
Buiten dat, dat er vroeger niet snel een stempel werd gegeven betekent nog niet dat aandoeningen als PDDNOS of ADHD toen niet bestonden.
maandag 16 november 2009 om 13:33
Jaap, ik denk dat ik wel duidelijk heb gemaakt welk punt het was. Namelijk: de Gezondheidsraad wil alleen maar meer medicijnen voorschrijven daar ze in dienst zijn van "Big Pharma", en zal dus nooit objectief onderzoek doen of zeggen dat het medicijngebruik minder moet / gevaarlijk is.
Dat is nou precies wat de gezondheidsraad in het artikel wel doet.
Ik ga natuurlijk niet zin voor zin dat artikel analyseren en eventueel tegenargumenten voor verzinnen ik haal dit alleen aan omdat het me opvalt. Wat verder dus niets zegt over de rest van de inhoud van je posts. Maar het is uiteraard wel een goeie bliksemafleider om daar over te beginnen.
Dat is nou precies wat de gezondheidsraad in het artikel wel doet.
Ik ga natuurlijk niet zin voor zin dat artikel analyseren en eventueel tegenargumenten voor verzinnen ik haal dit alleen aan omdat het me opvalt. Wat verder dus niets zegt over de rest van de inhoud van je posts. Maar het is uiteraard wel een goeie bliksemafleider om daar over te beginnen.
maandag 16 november 2009 om 16:14
quote:Margaretha2 schreef op 16 november 2009 @ 13:33:
Jaap, ik denk dat ik wel duidelijk heb gemaakt welk punt het was. Namelijk: de Gezondheidsraad wil alleen maar meer medicijnen voorschrijven daar ze in dienst zijn van "Big Pharma", en zal dus nooit objectief onderzoek doen of zeggen dat het medicijngebruik minder moet / gevaarlijk is.
Dat is nou precies wat de gezondheidsraad in het artikel wel doet.
Ik ga natuurlijk niet zin voor zin dat artikel analyseren en eventueel tegenargumenten voor verzinnen ik haal dit alleen aan omdat het me opvalt. Wat verder dus niets zegt over de rest van de inhoud van je posts. Maar het is uiteraard wel een goeie bliksemafleider om daar over te beginnen.Je discussieert nu met jezelf. Jij 'vertaalt' wat ik zeg naar iets wat ik niet beweer, en trekt vervolgens tegen je eigen bewering, die je aan mij toeschrijft, ten strijde.
Jaap, ik denk dat ik wel duidelijk heb gemaakt welk punt het was. Namelijk: de Gezondheidsraad wil alleen maar meer medicijnen voorschrijven daar ze in dienst zijn van "Big Pharma", en zal dus nooit objectief onderzoek doen of zeggen dat het medicijngebruik minder moet / gevaarlijk is.
Dat is nou precies wat de gezondheidsraad in het artikel wel doet.
Ik ga natuurlijk niet zin voor zin dat artikel analyseren en eventueel tegenargumenten voor verzinnen ik haal dit alleen aan omdat het me opvalt. Wat verder dus niets zegt over de rest van de inhoud van je posts. Maar het is uiteraard wel een goeie bliksemafleider om daar over te beginnen.Je discussieert nu met jezelf. Jij 'vertaalt' wat ik zeg naar iets wat ik niet beweer, en trekt vervolgens tegen je eigen bewering, die je aan mij toeschrijft, ten strijde.
maandag 16 november 2009 om 16:21
quote:Liv schreef op 16 november 2009 @ 12:50:
Mmm, ik kan op zich een end met je meegaan. Toch houd ik de indruk dat jij altijd een enorme achterdocht houdt naar bepaalde instanties en daarmee dus ook altijd afschrijft wat zij beweren. Dat heb je net zoveel oogkleppen op als iemand die niet openstaat voor enige kritiek. Dat bedoelde ik dus ook met mijn laatste zin (die overigens niet zo venijnig bedoeld was als jij schijnt te denken, het was meer een constatering).
Dat de Westerse maatschappij ziek is, tja, daar kun je over discussieren. Feit is wel dat de maatschappij nú totaal anders is dan die van zeg maar 50 jaar geleden. En dat sommige kinderen daar erg veel "last" van hebben.
Buiten dat, dat er vroeger niet snel een stempel werd gegeven betekent nog niet dat aandoeningen als PDDNOS of ADHD toen niet bestonden.
Je kan nou wel blijven beweren dat ik oogkleppen op heb, maar wat zie ik dan over het hoofd?
PDD-NOS en ADHD zijn geen 'aandoeningen', al schrijf je het tienduizend keer op. Het is een verzameling gedragskenmerken, en meer niet. PDD-NOS is daarbij al helemáál het schoolvoorbeeld van gelul-in-de-ruimte, zoals het 'NOS' (Not Otherwise Specified) al wel aangeeft: Een vergaarbak.
Mmm, ik kan op zich een end met je meegaan. Toch houd ik de indruk dat jij altijd een enorme achterdocht houdt naar bepaalde instanties en daarmee dus ook altijd afschrijft wat zij beweren. Dat heb je net zoveel oogkleppen op als iemand die niet openstaat voor enige kritiek. Dat bedoelde ik dus ook met mijn laatste zin (die overigens niet zo venijnig bedoeld was als jij schijnt te denken, het was meer een constatering).
Dat de Westerse maatschappij ziek is, tja, daar kun je over discussieren. Feit is wel dat de maatschappij nú totaal anders is dan die van zeg maar 50 jaar geleden. En dat sommige kinderen daar erg veel "last" van hebben.
Buiten dat, dat er vroeger niet snel een stempel werd gegeven betekent nog niet dat aandoeningen als PDDNOS of ADHD toen niet bestonden.
Je kan nou wel blijven beweren dat ik oogkleppen op heb, maar wat zie ik dan over het hoofd?
PDD-NOS en ADHD zijn geen 'aandoeningen', al schrijf je het tienduizend keer op. Het is een verzameling gedragskenmerken, en meer niet. PDD-NOS is daarbij al helemáál het schoolvoorbeeld van gelul-in-de-ruimte, zoals het 'NOS' (Not Otherwise Specified) al wel aangeeft: Een vergaarbak.
maandag 16 november 2009 om 16:24
Mankeert er dan helemaal niets met die kinderen (en volwassenen) Jaap? Serieuze vraag. Kijk, ik heb ook nogal mijn bedenkingen bij wat ik noem 'randdiagnoses' (geen echte hardcore aandoeningen), maar stel iemand heeft een probleem, dat kan kennelijk worden opgelost met medicatie en therapie en kennelijk zijn er veel mensen met ongeveer soortgelijke problematiek (hence het NOS). Dan is dat toch ok? Voor de rest ben ik in veel gevallen voor aanpassen aan de norm en niet andersom.
maandag 16 november 2009 om 16:27
quote:jaap schreef op 15 november 2009 @ 09:40:
[...]
Het bovenstaande stuk tekst is gepubliceerd door de 'Gezondheidsraad'. Het is belangrijk om te weten hoe dit adviesorgaan van de overheid werkt. De Raad doet niet zelf onderzoek. In commissies en 'beraadsgroepen' komen aangewezen medewerkers bijeen om te beslissen over advies aan overheidsinstellingen, gebaseerd op research van derden, waarvan bekend is dat die ernstig is 'vergiftigd' door de financiële belangen van de grote farmaceutische bedrijven.
'Onder de streep' staat, of valt het advies van de Gezondheidsraad bij de kwaliteit van de gebruikte 'research'. En dát is de zwakke schakel, omdat er nagenoeg nergens nog onafhankelijk onderzoek wordt gedaan. De conclusie dat het gebruik van amfetamine door jonge kinderen veilig is, is gedaan op basis van gepubliceerd onderzoek. En zelfs een totale leek die af en toe de krant leest moet toch onderhand wel weten dat de 'belangenverstrengeling' in de academische wereld niet eens in het geniep gebeurt, maar door de overheden in Westerse landen zelfs van harte wordt toegejuicht! Dit alles in het kader van lagere kosten voor de overheid, en een 'praktijkgerichte' studie.
Het wemelt echt van de artikelen waarin uiteenlopende deskundigen zware kritiek uiten op het werk van de Gezondheidsraad. Ik haal er, voor de volledigheid, maar een paar aan:
(...)
Het gebruik van Ritalin voor 'ADHD-achtige verschijnselen'.
Hier reageerde ik op. In het artikel wordt geen kritiek geleverd op de gezondheidsraad maar is het juist de gezondheidsraad zelf die kritiek levert, in het artikel komt belangenverstrengeling niet naar voren want de Gezondheidsraad gaat tegen de belangen van de farmaceutische bedrijven in met haar advies,
Hopelijk is het zo duidelijk voor je. Het is namelijk niet zo extreem belangrijk dat we hier ontelbare posts aan moeten wijden, denk ik. Al moet ik natuurlijk wel steeds reageren wanneer jij net doet of ik het hier uit mijn grote teen zit te zuigen, dat snap je
[...]
Het bovenstaande stuk tekst is gepubliceerd door de 'Gezondheidsraad'. Het is belangrijk om te weten hoe dit adviesorgaan van de overheid werkt. De Raad doet niet zelf onderzoek. In commissies en 'beraadsgroepen' komen aangewezen medewerkers bijeen om te beslissen over advies aan overheidsinstellingen, gebaseerd op research van derden, waarvan bekend is dat die ernstig is 'vergiftigd' door de financiële belangen van de grote farmaceutische bedrijven.
'Onder de streep' staat, of valt het advies van de Gezondheidsraad bij de kwaliteit van de gebruikte 'research'. En dát is de zwakke schakel, omdat er nagenoeg nergens nog onafhankelijk onderzoek wordt gedaan. De conclusie dat het gebruik van amfetamine door jonge kinderen veilig is, is gedaan op basis van gepubliceerd onderzoek. En zelfs een totale leek die af en toe de krant leest moet toch onderhand wel weten dat de 'belangenverstrengeling' in de academische wereld niet eens in het geniep gebeurt, maar door de overheden in Westerse landen zelfs van harte wordt toegejuicht! Dit alles in het kader van lagere kosten voor de overheid, en een 'praktijkgerichte' studie.
Het wemelt echt van de artikelen waarin uiteenlopende deskundigen zware kritiek uiten op het werk van de Gezondheidsraad. Ik haal er, voor de volledigheid, maar een paar aan:
(...)
Het gebruik van Ritalin voor 'ADHD-achtige verschijnselen'.
Hier reageerde ik op. In het artikel wordt geen kritiek geleverd op de gezondheidsraad maar is het juist de gezondheidsraad zelf die kritiek levert, in het artikel komt belangenverstrengeling niet naar voren want de Gezondheidsraad gaat tegen de belangen van de farmaceutische bedrijven in met haar advies,
Hopelijk is het zo duidelijk voor je. Het is namelijk niet zo extreem belangrijk dat we hier ontelbare posts aan moeten wijden, denk ik. Al moet ik natuurlijk wel steeds reageren wanneer jij net doet of ik het hier uit mijn grote teen zit te zuigen, dat snap je
maandag 16 november 2009 om 17:18
quote:Digitalis schreef op 16 november 2009 @ 16:24:
Mankeert er dan helemaal niets met die kinderen (en volwassenen) Jaap? Serieuze vraag. Kijk, ik heb ook nogal mijn bedenkingen bij wat ik noem 'randdiagnoses' (geen echte hardcore aandoeningen), maar stel iemand heeft een probleem, dat kan kennelijk worden opgelost met medicatie en therapie en kennelijk zijn er veel mensen met ongeveer soortgelijke problematiek (hence het NOS). Dan is dat toch ok? Voor de rest ben ik in veel gevallen voor aanpassen aan de norm en niet andersom.Hét grote probleem is hoe we 'mankeren' zijn gaan zien. Vanuit mijn perspectief mankeert er inderdaad niets aan die kinderen (en volwassenen).
Mankeert er dan helemaal niets met die kinderen (en volwassenen) Jaap? Serieuze vraag. Kijk, ik heb ook nogal mijn bedenkingen bij wat ik noem 'randdiagnoses' (geen echte hardcore aandoeningen), maar stel iemand heeft een probleem, dat kan kennelijk worden opgelost met medicatie en therapie en kennelijk zijn er veel mensen met ongeveer soortgelijke problematiek (hence het NOS). Dan is dat toch ok? Voor de rest ben ik in veel gevallen voor aanpassen aan de norm en niet andersom.Hét grote probleem is hoe we 'mankeren' zijn gaan zien. Vanuit mijn perspectief mankeert er inderdaad niets aan die kinderen (en volwassenen).
maandag 16 november 2009 om 17:33
quote:Margaretha2 schreef op 16 november 2009 @ 16:27:
Hier reageerde ik op. In het artikel wordt geen kritiek geleverd op de gezondheidsraad maar is het juist de gezondheidsraad zelf die kritiek levert, in het artikel komt belangenverstrengeling niet naar voren want de Gezondheidsraad gaat tegen de belangen van de farmaceutische bedrijven in met haar advies,
Hopelijk is het zo duidelijk voor je. Het is namelijk niet zo extreem belangrijk dat we hier ontelbare posts aan moeten wijden, denk ik. Al moet ik natuurlijk wel steeds reageren wanneer jij net doet of ik het hier uit mijn grote teen zit te zuigen, dat snap je
Je zuigt het tóch uit je grote teen. Die belangenverstrengeling is een gegeven, en het tweede deel van wat er op die pagina stond waarnaar ik verwees gaat daar ook over. Maar dat wil je niet lezen.
Het eerste deel, dat je wél wilt lezen, spreek mijn stelling in het geheel niet tegen. Lees maar:
ADHD is goed te behandelen met het medicijn ritalin. De werkzame stof daarvan is methylfenidaat, dat zorgt ervoor dat de neurotransmitter dopamine beter zijn werk doet. Als gevolg daarvan worden behandelde kinderen een stuk rustiger. Ritalin helpt goed tegen ADHD, maar ook tegen 'ADHD-achtige verschijnselen', zoals de Gezondheidsraad het uitdrukt in zijn recente rapportage aan de minister van Volksgezondheid.
Alleen wil Buitelaar, als lid van de Gezondheidsraad (maar de commissie die hierover een oordeel velde was groter dan meneer Buitelaar alleen), dat zíjn 'witte jassen-club' mee mag delen in de feestvreugde. Iets wat niet gaat gebeuren als de huisarts Ritalin voorschrijft, waardoor alleen de huisarts en de apotheker er wel bij varen, maar niet de psychiaters als belangengroep. Hij begrijpt echter dondersgoed dat hij zijn vrienden bij Big Pharma niet voor het hoofd moet stoten, dus besluit hij zijn alternatieve voorstel, waarin een belangrijke rol is weggelegd voor psychiaters, met de volgende opsteker (voor Big Pharma):
Ze (de huisartsen) moeten ook niet kiezen voor een makkelijke lage dosering, maar ze moeten het middel driemaal daags voorschrijven.
Buitelaar pleit voor zijn kansen als psychiater in deze 'groeimarkt'.
Hier reageerde ik op. In het artikel wordt geen kritiek geleverd op de gezondheidsraad maar is het juist de gezondheidsraad zelf die kritiek levert, in het artikel komt belangenverstrengeling niet naar voren want de Gezondheidsraad gaat tegen de belangen van de farmaceutische bedrijven in met haar advies,
Hopelijk is het zo duidelijk voor je. Het is namelijk niet zo extreem belangrijk dat we hier ontelbare posts aan moeten wijden, denk ik. Al moet ik natuurlijk wel steeds reageren wanneer jij net doet of ik het hier uit mijn grote teen zit te zuigen, dat snap je
Je zuigt het tóch uit je grote teen. Die belangenverstrengeling is een gegeven, en het tweede deel van wat er op die pagina stond waarnaar ik verwees gaat daar ook over. Maar dat wil je niet lezen.
Het eerste deel, dat je wél wilt lezen, spreek mijn stelling in het geheel niet tegen. Lees maar:
ADHD is goed te behandelen met het medicijn ritalin. De werkzame stof daarvan is methylfenidaat, dat zorgt ervoor dat de neurotransmitter dopamine beter zijn werk doet. Als gevolg daarvan worden behandelde kinderen een stuk rustiger. Ritalin helpt goed tegen ADHD, maar ook tegen 'ADHD-achtige verschijnselen', zoals de Gezondheidsraad het uitdrukt in zijn recente rapportage aan de minister van Volksgezondheid.
Alleen wil Buitelaar, als lid van de Gezondheidsraad (maar de commissie die hierover een oordeel velde was groter dan meneer Buitelaar alleen), dat zíjn 'witte jassen-club' mee mag delen in de feestvreugde. Iets wat niet gaat gebeuren als de huisarts Ritalin voorschrijft, waardoor alleen de huisarts en de apotheker er wel bij varen, maar niet de psychiaters als belangengroep. Hij begrijpt echter dondersgoed dat hij zijn vrienden bij Big Pharma niet voor het hoofd moet stoten, dus besluit hij zijn alternatieve voorstel, waarin een belangrijke rol is weggelegd voor psychiaters, met de volgende opsteker (voor Big Pharma):
Ze (de huisartsen) moeten ook niet kiezen voor een makkelijke lage dosering, maar ze moeten het middel driemaal daags voorschrijven.
Buitelaar pleit voor zijn kansen als psychiater in deze 'groeimarkt'.
maandag 16 november 2009 om 19:42
quote:jaap schreef op 16 november 2009 @ 16:21:
[...]
Je kan nou wel blijven beweren dat ik oogkleppen op heb, maar wat zie ik dan over het hoofd?
Oogkleppen ophebben is iets anders dan dingen over het hoofd zien. Ik denk dat jouw wantrouwen naar bepaalde instanties ervoor zorgt dat je nooit of te nimmer zult geloven wat zij zeggen. En als andere mensen het met hen eens zijn en hun mening ook nog onderbouwen met eigen ervaring, geloof je die ook niet. Kijk, ik kan nog honderd keer beweren dat Ritalin goed kán zijn voor bepaalde kinderen en dat er nog nooit bewezen is dat het kwaad kan op lange termijn, maar jij zult altijd blijven roepen: nee, is niet zo, het ís niet goed. Tja....
PDD-NOS en ADHD zijn geen 'aandoeningen', al schrijf je het tienduizend keer op. Het is een verzameling gedragskenmerken, en meer niet. PDD-NOS is daarbij al helemáál het schoolvoorbeeld van gelul-in-de-ruimte, zoals het 'NOS' (Not Otherwise Specified) al wel aangeeft: Een vergaarbak.
De naam is niet zo belangrijk Jaap. Het wordt NOS genoemd omdat het inderdaad een vergaarbak is, omdat er (nog) geen andere naam voor is, maar het zijn wel degelijk allemaal kinderen met autistische trekken. Jij lijkt dat heel belangrijk te vinden, die naam (of althans, je maakt je er nogal druk om dat er überhaupt een naam voor verzonnen is), maar er is geen psychiater die je iets anders zal vertellen dan wat ik je nu vertel, dat het inderdaad een "rest-diagnose" is. Maar ik kan je vertellen dat dat gelul in de ruimte, zoals jij dat noemt, voor veel kinderen ernstige beperkingen met zich mee kan brengen. En wat iedereen ook wel weet (iedereen die met zulke kinderen te maken krijgt) is dat ieder kind met PDD-NOS anders is en dat elk kind dus ook een andere benadering vergt.
Tja, makkelijk is het allemaal niet, maar dat er "iets" met die kinderen is, is wel duidelijk. Maar dat het een vaag gebied is, is ook duidelijk. Dus in die zin geef ik je gelijk, dat klopt.
[...]
Je kan nou wel blijven beweren dat ik oogkleppen op heb, maar wat zie ik dan over het hoofd?
Oogkleppen ophebben is iets anders dan dingen over het hoofd zien. Ik denk dat jouw wantrouwen naar bepaalde instanties ervoor zorgt dat je nooit of te nimmer zult geloven wat zij zeggen. En als andere mensen het met hen eens zijn en hun mening ook nog onderbouwen met eigen ervaring, geloof je die ook niet. Kijk, ik kan nog honderd keer beweren dat Ritalin goed kán zijn voor bepaalde kinderen en dat er nog nooit bewezen is dat het kwaad kan op lange termijn, maar jij zult altijd blijven roepen: nee, is niet zo, het ís niet goed. Tja....
PDD-NOS en ADHD zijn geen 'aandoeningen', al schrijf je het tienduizend keer op. Het is een verzameling gedragskenmerken, en meer niet. PDD-NOS is daarbij al helemáál het schoolvoorbeeld van gelul-in-de-ruimte, zoals het 'NOS' (Not Otherwise Specified) al wel aangeeft: Een vergaarbak.
De naam is niet zo belangrijk Jaap. Het wordt NOS genoemd omdat het inderdaad een vergaarbak is, omdat er (nog) geen andere naam voor is, maar het zijn wel degelijk allemaal kinderen met autistische trekken. Jij lijkt dat heel belangrijk te vinden, die naam (of althans, je maakt je er nogal druk om dat er überhaupt een naam voor verzonnen is), maar er is geen psychiater die je iets anders zal vertellen dan wat ik je nu vertel, dat het inderdaad een "rest-diagnose" is. Maar ik kan je vertellen dat dat gelul in de ruimte, zoals jij dat noemt, voor veel kinderen ernstige beperkingen met zich mee kan brengen. En wat iedereen ook wel weet (iedereen die met zulke kinderen te maken krijgt) is dat ieder kind met PDD-NOS anders is en dat elk kind dus ook een andere benadering vergt.
Tja, makkelijk is het allemaal niet, maar dat er "iets" met die kinderen is, is wel duidelijk. Maar dat het een vaag gebied is, is ook duidelijk. Dus in die zin geef ik je gelijk, dat klopt.
maandag 16 november 2009 om 20:25
quote:Margaretha2 schreef op 16 november 2009 @ 18:33:
Maar hoe verklaar je dan het feit dat de Gezondheidsraad het een probleem vindt dat kindjes die geen ADHD hebben wel gediagnosticeerd zijn met ADHD en ervoor behandeld worden (veelal met medicijnen)?Om te beginnen even een onderscheid maken tussen wat de Gezondheidsraad vindt, en wat Buitelaar als lid van de Gezondheidsraad vindt.
Het bewijzen van lippendienst aan een aanzwellend sentiment (ook en vooral in wetenschappelijke kring, voorzover nog onafhankelijk) buigt Buitelaar heel handig om in een pleidooi voor bemoeienis van zijn vakgroep. Het is voor hem een 'Paard van Troje': Dergelijke zwaarwegende beslissingen kun je niet overlaten aan een eenvoudige huisarts! Daar moet een heuse psychiater aan te pas komen!
Maar voor het geval hij al doende zijn eigen glazen in zou gooien, omdat een verbond tussen Big Pharma en de huisartsen iets te veel hooi op zijn vork zou zijn, stelt hij hen gerust door te beloven dat zijn vakbroeders de omzet voor de resterende groep minstens zullen verdrievoudigen. Waarbij het nog maar de vraag is natuurlijk of zijn vakboeders uiteindelijk minder vaak de diagnose 'ADHD' zouden afgeven. Want:
"Voor ADHD geldt hetzelfde als voor alle andere psychiatrische stoornissen, de afgrenzing tussen gezond en ziek is arbitrair", zo begint prof dr Jan Buitelaar zijn verhaal over ADHD.
Zo de wind waait, waait je petje.
Maar hoe verklaar je dan het feit dat de Gezondheidsraad het een probleem vindt dat kindjes die geen ADHD hebben wel gediagnosticeerd zijn met ADHD en ervoor behandeld worden (veelal met medicijnen)?Om te beginnen even een onderscheid maken tussen wat de Gezondheidsraad vindt, en wat Buitelaar als lid van de Gezondheidsraad vindt.
Het bewijzen van lippendienst aan een aanzwellend sentiment (ook en vooral in wetenschappelijke kring, voorzover nog onafhankelijk) buigt Buitelaar heel handig om in een pleidooi voor bemoeienis van zijn vakgroep. Het is voor hem een 'Paard van Troje': Dergelijke zwaarwegende beslissingen kun je niet overlaten aan een eenvoudige huisarts! Daar moet een heuse psychiater aan te pas komen!
Maar voor het geval hij al doende zijn eigen glazen in zou gooien, omdat een verbond tussen Big Pharma en de huisartsen iets te veel hooi op zijn vork zou zijn, stelt hij hen gerust door te beloven dat zijn vakbroeders de omzet voor de resterende groep minstens zullen verdrievoudigen. Waarbij het nog maar de vraag is natuurlijk of zijn vakboeders uiteindelijk minder vaak de diagnose 'ADHD' zouden afgeven. Want:
"Voor ADHD geldt hetzelfde als voor alle andere psychiatrische stoornissen, de afgrenzing tussen gezond en ziek is arbitrair", zo begint prof dr Jan Buitelaar zijn verhaal over ADHD.
Zo de wind waait, waait je petje.
