Actueel
alle pijlers
Naar een nieuw feminisme...
vrijdag 20 maart 2020 om 16:54
In landen als Nederland vindt ongeveer 99% van de mensen (vrouwen en mannen) dat mannen en vrouwen gelijk zouden moeten zijn voor de wet. Tegelijk noemt minder dan 10% van de Nederlandse vrouwen zichzelf feminist (de cijfers zijn vergelijkbaar in VK en de VS). Wat betekent dat? Dat de meeste vrouwen kennelijk van mening zijn dat 'feminisme' niet meer gelijk gesteld kan worden aan de strijd voor gelijke rechten.
Ik denk dat deze 'silent majority' daar volkomen gelijk in heeft. Er is in Nederland rechtsgelijkheid tussen mannen en vrouwen. Niet alleen in de (Grond)wet, maar ook in de praktijk. Bij meldpunt voor discriminatie, komen eigenlijk nooit klachten binnen over ongelijke behandeling. Er bestaan geen bedrijven die ongelijke loontabellen voor mannen en vrouwen hanteren. De klachten hierover komen van opiniemakers en onderzoekers die nooit discriminatie hebben vastgesteld op de feitelijke werkvloer, maar heel veel data samenvoegen in een statistische analyse. Dan lijkt het weliswaar alsof mannen meer verdienen, maar er worden ongelijke banen en situaties met elkaar vergeleken. Bovendien is bekend dat vrouwen minder goed/fel onderhandelen, wat toch echt iets anders is dan geinstitutionaliseerde discriminatie.
Het is tijd voor een nieuw soort feminisme, een feminisme dat los staat van de maatschappij en de politiek. Het politieke feminisme is een variant van het socialisme, met overheidsdwang als gevolg. De overheid moet sommige belangen gaan veilig stellen, ten koste van de belangen van anderen. Zo moeten organisaties (gedwongen) meer vrouwen aannemen, wat een andere manier is om te zeggen dat ze minder mannen moeten gaan aannemen. Deze manier van denken leidt tot een nieuw soort discriminatie en zet mensen tegen elkaar op.
Het nieuwe feminisme moet niet politiek van aard zijn, maar louter psychologisch en opvoedkundig. Het moet een soort zelfhulp-cursus voor vrouwen zijn. Bijvoorbeeld:
- Assertief leren onderhandelen bij arbeidsvoorwaardengesprek
- Leren om tijdens dates niet proberen om "leuk gevonden te worden", maar te kijken of jij hem leuk vindt.
- Van je partner eisen dat hij zijn aandeel neemt in huishouden en opvoeding (of een andere partner zoeken). Maar niet bij de politiek gaan janken als je dit niet voor elkaar krijgt!
- Je dochters leren om eigenwaarde te ontlenen aan wie ze zijn, in plaats van obsessief bezig te zijn met kleding, make-up en afvallen.
- Je dochters leren dat vrouwen ook topfuncties kunnen bekleden (wat iets heel anders is dan zeuren om een quotum!)
- Minder roddelen over andere vrouwen, en al helemaal niet aan slut-shaming doen.
- Acceptatie hebben voor een (competente) vrouwelijke baas. Uit onderzoek blijkt dat tot op heden vrouwen nog meer moeite hebben met een vrouwelijke baas dan dat mannen dat hebben!
- Assertief durven zijn als hij de seks te vaak en te makkelijk beëindigt zonder dat je bent klaargekomen.
Dit is het type onderwerpen waar een modern feminisme zou moeten staan. Het feminisme moet zich afkeren van de discussies over topfuncties, quota, de vermeende loonkloof en alle onderwerpen waar politieke dwang aan te pas komt.
Ik denk dat deze 'silent majority' daar volkomen gelijk in heeft. Er is in Nederland rechtsgelijkheid tussen mannen en vrouwen. Niet alleen in de (Grond)wet, maar ook in de praktijk. Bij meldpunt voor discriminatie, komen eigenlijk nooit klachten binnen over ongelijke behandeling. Er bestaan geen bedrijven die ongelijke loontabellen voor mannen en vrouwen hanteren. De klachten hierover komen van opiniemakers en onderzoekers die nooit discriminatie hebben vastgesteld op de feitelijke werkvloer, maar heel veel data samenvoegen in een statistische analyse. Dan lijkt het weliswaar alsof mannen meer verdienen, maar er worden ongelijke banen en situaties met elkaar vergeleken. Bovendien is bekend dat vrouwen minder goed/fel onderhandelen, wat toch echt iets anders is dan geinstitutionaliseerde discriminatie.
Het is tijd voor een nieuw soort feminisme, een feminisme dat los staat van de maatschappij en de politiek. Het politieke feminisme is een variant van het socialisme, met overheidsdwang als gevolg. De overheid moet sommige belangen gaan veilig stellen, ten koste van de belangen van anderen. Zo moeten organisaties (gedwongen) meer vrouwen aannemen, wat een andere manier is om te zeggen dat ze minder mannen moeten gaan aannemen. Deze manier van denken leidt tot een nieuw soort discriminatie en zet mensen tegen elkaar op.
Het nieuwe feminisme moet niet politiek van aard zijn, maar louter psychologisch en opvoedkundig. Het moet een soort zelfhulp-cursus voor vrouwen zijn. Bijvoorbeeld:
- Assertief leren onderhandelen bij arbeidsvoorwaardengesprek
- Leren om tijdens dates niet proberen om "leuk gevonden te worden", maar te kijken of jij hem leuk vindt.
- Van je partner eisen dat hij zijn aandeel neemt in huishouden en opvoeding (of een andere partner zoeken). Maar niet bij de politiek gaan janken als je dit niet voor elkaar krijgt!
- Je dochters leren om eigenwaarde te ontlenen aan wie ze zijn, in plaats van obsessief bezig te zijn met kleding, make-up en afvallen.
- Je dochters leren dat vrouwen ook topfuncties kunnen bekleden (wat iets heel anders is dan zeuren om een quotum!)
- Minder roddelen over andere vrouwen, en al helemaal niet aan slut-shaming doen.
- Acceptatie hebben voor een (competente) vrouwelijke baas. Uit onderzoek blijkt dat tot op heden vrouwen nog meer moeite hebben met een vrouwelijke baas dan dat mannen dat hebben!
- Assertief durven zijn als hij de seks te vaak en te makkelijk beëindigt zonder dat je bent klaargekomen.
Dit is het type onderwerpen waar een modern feminisme zou moeten staan. Het feminisme moet zich afkeren van de discussies over topfuncties, quota, de vermeende loonkloof en alle onderwerpen waar politieke dwang aan te pas komt.
woensdag 29 april 2020 om 18:26
woensdag 29 april 2020 om 18:37
zijn vriendin is net zo oud als zijn dochter.Zazamaenade schreef: ↑29-04-2020 14:16Wat een dom geklets, zo te lezen weet jij (en je vriendin) helemaal niets over het feminisme en haar geschiedenis maar heb je er wel een berg meninkjes over
woensdag 29 april 2020 om 19:18
Als het je decennia lang niet lukt om een normale discussie met mensen daarover te voeren, zou het dan niet eens tijd worden om te kijken of dat ook aan jou kan liggen?Zazamaenade schreef: ↑29-04-2020 16:22Jij gaat ook maar door met dat gedram hè?
Integendeel, ik heb er zeer veel over te melden, ik weet alleen wanneer dat geen zin heeft. Decennia ervaring met wijsneuzerige mannekes op dit onderwerp.
Want de kans dat het aan de rest van de wereld ligt is astronomische klein.
woensdag 29 april 2020 om 19:22
Begrijpend lezen is moeilijk hè?
Wijsneuzerige mannekes zijn nog steeds de uitzondering namelijk, behalve op dit topic.
Helaas kom je ze af en toe tegen, ook online.
En het Vivaforum heeft een magische aantrekkingskracht op ze.
Heeft iemand een theorie waarom dat is?
nounou
woensdag 29 april 2020 om 19:23
Een keer buiten je bubble kijken helpt.Zazamaenade schreef: ↑29-04-2020 18:52Voorlopig zie ik hier maar één gemarginaliseerd clubje dat aversie oproept, en dat zijn niet de feministen
Overigens heb je duidelijk niet begrepen wat ik schreef, want het was niet gericht tegen feministen.
woensdag 29 april 2020 om 19:26
woensdag 29 april 2020 om 20:43
Zazamaenade schreef: ↑29-04-2020 19:22Begrijpend lezen is moeilijk hè?
Wijsneuzerige mannekes zijn nog steeds de uitzondering namelijk, behalve op dit topic.
Helaas kom je ze af en toe tegen, ook online.
En het Vivaforum heeft een magische aantrekkingskracht op ze.
Heeft iemand een theorie waarom dat is?
Omdat het in het echte leven nogal afstotelijkmwerkt, dat mansplainen.
woensdag 29 april 2020 om 20:44
Dat to denkt dat wij het met elkaar eens zijn wil niet zeggen dat het zo is (ik heb ook niet alles doorgenomen eerlijk gezegd).Zazamaenade schreef: ↑29-04-2020 19:26Dit was dan ook niet aan jou gericht maar een parafrase van wat TO schreef op pagina 1 van dit topic.
woensdag 29 april 2020 om 20:47
Als je naar aanleiding van 1 reactie die conclusie al trekt...Zazamaenade schreef: ↑29-04-2020 19:22Begrijpend lezen is moeilijk hè?
Wijsneuzerige mannekes zijn nog steeds de uitzondering namelijk, behalve op dit topic.
Helaas kom je ze af en toe tegen, ook online.
En het Vivaforum heeft een magische aantrekkingskracht op ze.
Heeft iemand een theorie waarom dat is?
donderdag 30 april 2020 om 00:23
Ik vind de entertainmentsectie heel prettig (en biedt af en toe inspiratie voor goede haat-tv), en ik kom hier tenminste een beetje uit mijn reguliere bubbel.
Je mag mijn vriendin bedanken voor het aandragen van dit forum als optie.
donderdag 30 april 2020 om 07:07
Het is hier eigenlijk nog veel te vroeg voor, maar darn it, here I am.
Doorgaans vind ik discussies omtrent feminisme te vaak stranden in 'wat is feminisme nou?' en 'wanneer ben je feminist' om me er echt in te mengen, maar wat steevast een terugkerend punt is, naast de rol van religie in (het ontbreken van) vrouwenrechten is dit:
"Dit is nu eenmaal zo". Het "is nu eenmaal zo" dat vrouwen lastig gevallen worden door mannen door hun biologische behoeften. Het "is nu eenmaal zo" dat vrouwen meer risico lopen dan mannen. Het "is nu eenmaal zo" dat ...
Hier struikel ik consequent over, want de onderliggende gedachte is dus dat vrouwen consequent maar gewoon moeten leren leven met situaties die een bedreiging zijn, of oneerlijk zijn. En dat vind ik uiterst kwalijk, en verkeerd om een scala aan redenen.
In hoeverre mag je (en wil je) als maatschappij een mate van acceptatie verwachten hiervan? En waarom zijn het dan de vrouwen die het moeten accepteren, en niet de mannen? Waarom moet ik als vrouw accepteren dat mannen kennelijk geen controle over zichzelf hebben en dat ik als persoon daardoor altijd een zeker risico zal lopen? Moet ik, als er eenmaal echt een keer iets gebeurd, dan m'n schouders maar ophalen en concluderen dat die kerels er ook niks aan kunnen doen?
Dat kunnen ze wél. Dat is de hele crux. En dan heb ik het niet over topfuncties bekleden, maar over fysiek geweld/aanranding/verkrachting. En dat is een kwestie van inzien dat er een probleem is, waar de oorsprong van dat probleem zit en daar iets aan doen.
Ik weiger te geloven dat "mannen zijn nu eenmaal zo" een geldig argument is voor ongewenst gedrag jegens vrouwen. Hetzelfde geldt overigens ook andersom, wanneer dat van toepassing is. Frustratie, irritatie, zelfs soms schelden vind ik menselijk - een ander iets aandoen omdat je kruis zo jeukt, niet. We zijn geen apen meer, en ik mag verwachten van mijn medemens (man óf vrouw) zich kunnen beheersen.
EDIT: een toevoeging aan mijn monoloog; ik ben ook van mening dat vrouwen onderling een probleem in stand blijven houden. We kunnen echt smerig kritisch naar elkaar zijn (ik betrap mezelf er ook nog wel eens op hoor!). En dat beledigd zijn ook een keuze is.
Doorgaans vind ik discussies omtrent feminisme te vaak stranden in 'wat is feminisme nou?' en 'wanneer ben je feminist' om me er echt in te mengen, maar wat steevast een terugkerend punt is, naast de rol van religie in (het ontbreken van) vrouwenrechten is dit:
"Dit is nu eenmaal zo". Het "is nu eenmaal zo" dat vrouwen lastig gevallen worden door mannen door hun biologische behoeften. Het "is nu eenmaal zo" dat vrouwen meer risico lopen dan mannen. Het "is nu eenmaal zo" dat ...
Hier struikel ik consequent over, want de onderliggende gedachte is dus dat vrouwen consequent maar gewoon moeten leren leven met situaties die een bedreiging zijn, of oneerlijk zijn. En dat vind ik uiterst kwalijk, en verkeerd om een scala aan redenen.
In hoeverre mag je (en wil je) als maatschappij een mate van acceptatie verwachten hiervan? En waarom zijn het dan de vrouwen die het moeten accepteren, en niet de mannen? Waarom moet ik als vrouw accepteren dat mannen kennelijk geen controle over zichzelf hebben en dat ik als persoon daardoor altijd een zeker risico zal lopen? Moet ik, als er eenmaal echt een keer iets gebeurd, dan m'n schouders maar ophalen en concluderen dat die kerels er ook niks aan kunnen doen?
Dat kunnen ze wél. Dat is de hele crux. En dan heb ik het niet over topfuncties bekleden, maar over fysiek geweld/aanranding/verkrachting. En dat is een kwestie van inzien dat er een probleem is, waar de oorsprong van dat probleem zit en daar iets aan doen.
Ik weiger te geloven dat "mannen zijn nu eenmaal zo" een geldig argument is voor ongewenst gedrag jegens vrouwen. Hetzelfde geldt overigens ook andersom, wanneer dat van toepassing is. Frustratie, irritatie, zelfs soms schelden vind ik menselijk - een ander iets aandoen omdat je kruis zo jeukt, niet. We zijn geen apen meer, en ik mag verwachten van mijn medemens (man óf vrouw) zich kunnen beheersen.
EDIT: een toevoeging aan mijn monoloog; ik ben ook van mening dat vrouwen onderling een probleem in stand blijven houden. We kunnen echt smerig kritisch naar elkaar zijn (ik betrap mezelf er ook nog wel eens op hoor!). En dat beledigd zijn ook een keuze is.
donderdag 30 april 2020 om 07:43
Vrouwen hebben eeuwenlang overlevingsstrategieën ontwikkeld die nog steeds van generatie op generatie worden overgebracht.
Een voorbeeld daarvan uit mijn persoonlijke situatie: ik kom niet eens door de doktersassistente heen voor een afspraak bij de huisarts, omdat ik weiger om dingen 'aan te dikken', dus leek het in het afgelopen jaar alleen ernstig genoeg voor een afspraak toen ik daarna ook daadwerkelijk een spoedoperatie nodig had in het ziekenhuis. En zelfs toen kreeg ik een huisbezoek niet voor elkaar (terwijl ik van diezelfde afspraak niet meer terug mocht lopen).
Ik weet van generatiegenoten dat aankomende artsen in hun opleiding al leerden dat vrouwen altijd overdrijven en niet al te serieus genomen moesten worden.
Ik weiger daaraan mee te doen.
Emancipatie bestaat uit vele facetten. Ik ken werkelijk geen enkele vrouw die anderen verguist vanwege 'te vrouwelijk' zijn. Ik ken er voldoende die me aanraden om toch op zijn minst wat mascara te gebruiken. Zo zie je maar weer dat dat kennelijk persoonsgebonden is en afhangt van de groep waarin je zit.
Ik vind vrouwen van rond de 19 nog net iets te jong om een uitgesproken mening over de onzin van vrouwenemancipatie te hebben. Op die leeftijd ben je nog niet tegen voldoende problematiek aangelopen en ben je, net als mannen, puur filosofisch en theoretisch aan het lullen.
Een voorbeeld daarvan uit mijn persoonlijke situatie: ik kom niet eens door de doktersassistente heen voor een afspraak bij de huisarts, omdat ik weiger om dingen 'aan te dikken', dus leek het in het afgelopen jaar alleen ernstig genoeg voor een afspraak toen ik daarna ook daadwerkelijk een spoedoperatie nodig had in het ziekenhuis. En zelfs toen kreeg ik een huisbezoek niet voor elkaar (terwijl ik van diezelfde afspraak niet meer terug mocht lopen).
Ik weet van generatiegenoten dat aankomende artsen in hun opleiding al leerden dat vrouwen altijd overdrijven en niet al te serieus genomen moesten worden.
Ik weiger daaraan mee te doen.
Emancipatie bestaat uit vele facetten. Ik ken werkelijk geen enkele vrouw die anderen verguist vanwege 'te vrouwelijk' zijn. Ik ken er voldoende die me aanraden om toch op zijn minst wat mascara te gebruiken. Zo zie je maar weer dat dat kennelijk persoonsgebonden is en afhangt van de groep waarin je zit.
Ik vind vrouwen van rond de 19 nog net iets te jong om een uitgesproken mening over de onzin van vrouwenemancipatie te hebben. Op die leeftijd ben je nog niet tegen voldoende problematiek aangelopen en ben je, net als mannen, puur filosofisch en theoretisch aan het lullen.
donderdag 30 april 2020 om 08:12
Ik begrijp het wellicht verkeerd, maar als ik dit lees lijkt het alsof je er vanuit gaat dat de maatschappij seksueel geweld door mannen goedkeurt. Dat is echter allesbehalve correct naar mijn mening.Suusje666 schreef: ↑30-04-2020 07:07Het is hier eigenlijk nog veel te vroeg voor, maar darn it, here I am.
Doorgaans vind ik discussies omtrent feminisme te vaak stranden in 'wat is feminisme nou?' en 'wanneer ben je feminist' om me er echt in te mengen, maar wat steevast een terugkerend punt is, naast de rol van religie in (het ontbreken van) vrouwenrechten is dit:
"Dit is nu eenmaal zo". Het "is nu eenmaal zo" dat vrouwen lastig gevallen worden door mannen door hun biologische behoeften. Het "is nu eenmaal zo" dat vrouwen meer risico lopen dan mannen. Het "is nu eenmaal zo" dat ...
Hier struikel ik consequent over, want de onderliggende gedachte is dus dat vrouwen consequent maar gewoon moeten leren leven met situaties die een bedreiging zijn, of oneerlijk zijn. En dat vind ik uiterst kwalijk, en verkeerd om een scala aan redenen.
In hoeverre mag je (en wil je) als maatschappij een mate van acceptatie verwachten hiervan? En waarom zijn het dan de vrouwen die het moeten accepteren, en niet de mannen? Waarom moet ik als vrouw accepteren dat mannen kennelijk geen controle over zichzelf hebben en dat ik als persoon daardoor altijd een zeker risico zal lopen? Moet ik, als er eenmaal echt een keer iets gebeurd, dan m'n schouders maar ophalen en concluderen dat die kerels er ook niks aan kunnen doen?
Dat kunnen ze wél. Dat is de hele crux. En dan heb ik het niet over topfuncties bekleden, maar over fysiek geweld/aanranding/verkrachting. En dat is een kwestie van inzien dat er een probleem is, waar de oorsprong van dat probleem zit en daar iets aan doen.
Ik weiger te geloven dat "mannen zijn nu eenmaal zo" een geldig argument is voor ongewenst gedrag jegens vrouwen. Hetzelfde geldt overigens ook andersom, wanneer dat van toepassing is. Frustratie, irritatie, zelfs soms schelden vind ik menselijk - een ander iets aandoen omdat je kruis zo jeukt, niet. We zijn geen apen meer, en ik mag verwachten van mijn medemens (man óf vrouw) zich kunnen beheersen.
EDIT: een toevoeging aan mijn monoloog; ik ben ook van mening dat vrouwen onderling een probleem in stand blijven houden. We kunnen echt smerig kritisch naar elkaar zijn (ik betrap mezelf er ook nog wel eens op hoor!). En dat beledigd zijn ook een keuze is.
Dus ik vraag mij af waar je nu precies op doelt.
donderdag 30 april 2020 om 08:18
Maar waar haal jij het vandaan dat je niet voorbij de doktersassistente heen komt vanwege vrouw zijn? En is het niet juist dat altijd gezegd wordt dat mannen aanstellers zijn als ze ziek zijn?-jolijn- schreef: ↑30-04-2020 07:43Vrouwen hebben eeuwenlang overlevingsstrategieën ontwikkeld die nog steeds van generatie op generatie worden overgebracht.
Een voorbeeld daarvan uit mijn persoonlijke situatie: ik kom niet eens door de doktersassistente heen voor een afspraak bij de huisarts, omdat ik weiger om dingen 'aan te dikken', dus leek het in het afgelopen jaar alleen ernstig genoeg voor een afspraak toen ik daarna ook daadwerkelijk een spoedoperatie nodig had in het ziekenhuis. En zelfs toen kreeg ik een huisbezoek niet voor elkaar (terwijl ik van diezelfde afspraak niet meer terug mocht lopen).
Ik weet van generatiegenoten dat aankomende artsen in hun opleiding al leerden dat vrouwen altijd overdrijven en niet al te serieus genomen moesten worden.
Ik weiger daaraan mee te doen.
Emancipatie bestaat uit vele facetten. Ik ken werkelijk geen enkele vrouw die anderen verguist vanwege 'te vrouwelijk' zijn. Ik ken er voldoende die me aanraden om toch op zijn minst wat mascara te gebruiken. Zo zie je maar weer dat dat kennelijk persoonsgebonden is en afhangt van de groep waarin je zit.
Ik vind vrouwen van rond de 19 nog net iets te jong om een uitgesproken mening over de onzin van vrouwenemancipatie te hebben. Op die leeftijd ben je nog niet tegen voldoende problematiek aangelopen en ben je, net als mannen, puur filosofisch en theoretisch aan het lullen.
Bij mij in de familie zitten aardig wat artsen en ik heb dus nooit gehoord over vrouwen die overdrijven en niet serieus genomen moeten worden (wel dat de medische wereld uitgaat van mannen, wat veel praktische problemen met zich brengt).
donderdag 30 april 2020 om 08:28
Ik ga er nergens vanuit dat het door de maatschappij goedgekeurd wordt, ik zeg dat het een terugkerend punt is als argument voor waarom bepaald gedrag nu eenmaal voorkomt, en ik leg uit waarom ik erover val en waarom ik het kwalijk vind. Derhalve doel ik niet echt ergens op, ik poste gewoon iets op een forum
Begrijp me niet verkeerd; ik wil ook zeer zeker niet het idee wekken dat ik alle mannen stiekem varkens vind met een onwil om zichzelf in de hand te houden
