Actueel
alle pijlers
Niet werkende moeders, zoek toch een baan!
dinsdag 3 juli 2007 om 10:07
Hi daar, het kan zijn dat deze discussie al ergens staat, of iets wat er op lijkt, maar ik kon t niet vinden.
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
woensdag 4 juli 2007 om 18:24
Dat je tegenwoordig toch altijd je keuzes moet verantwoorden of uit moet leggen vind ik eigenlijk zo ontzettend triest en als ze die keuze dan horen er zo hun conlusies aan verbinden of iemand in een hokje stoppen,
Vind dit eigenlijk maar een heel triest topic.
Zijn er ook nog, met alle respect, die mee dicussieren en nog helemaal geen kinderen hebben, neem maar van mij aan, je kunt voordat je ze hebt nooit van jezelf inschatten hoe je eenmaal reageert als je ze wel hebt, dan kan je zo van mening veranderen en het gevoel erbij, dus het is zo zinloos om je oordeel erover uit te spreken.
Vind dit eigenlijk maar een heel triest topic.
Zijn er ook nog, met alle respect, die mee dicussieren en nog helemaal geen kinderen hebben, neem maar van mij aan, je kunt voordat je ze hebt nooit van jezelf inschatten hoe je eenmaal reageert als je ze wel hebt, dan kan je zo van mening veranderen en het gevoel erbij, dus het is zo zinloos om je oordeel erover uit te spreken.
woensdag 4 juli 2007 om 18:35
Gewoon parttime werken is toch geen probleem?
Beide fulltime werken hebben we het helemaal niet over, de meeste gaan minder werken en ik ben erg blij dat dat ook kan in dit land (de discussie gaat nu vooral ook over de man maar die van mij werkte dus al minder en dat doet ons zoontje erg goed zoveel tijd met zijn vader).
Leuke stuk trouwens BGB over die apen enzo
En ik heb dus wel een kind maar denk over dit soort dingen nog precies hetzelfde als voor ik hem had hoor.
Beide fulltime werken hebben we het helemaal niet over, de meeste gaan minder werken en ik ben erg blij dat dat ook kan in dit land (de discussie gaat nu vooral ook over de man maar die van mij werkte dus al minder en dat doet ons zoontje erg goed zoveel tijd met zijn vader).
Leuke stuk trouwens BGB over die apen enzo
En ik heb dus wel een kind maar denk over dit soort dingen nog precies hetzelfde als voor ik hem had hoor.
woensdag 4 juli 2007 om 19:10
Ik ook, ik ben in feite gewoon doorgegaan met mijn leven zoals het was voordat ik een kind kreeg.
Ik ging dingen doen die ik al wilde voordat ik hem had, zoals een studie volgen en daarna werken. Het vergt alleen andere oplossingen, zoals het regelen van opvang. En je moet je er goed bij voelen natuurlijk. Als een kind van begin af aan niet beter weet, dan gaat het niet zo snel mis.
Ik denk dat een hele rigoreuze verandering soms niet goed kan uitpakken voor een kind (als hij echt elke dag verdrietig en onhandelbaar is als jij hem naar de nso brengt dan is dat niet handig.).
woensdag 4 juli 2007 om 19:16
En als het dan inderdaad zover komt, dat je uit elkaar gaat. Op dat moment zakt de grond toch al onder je voeten vandaan, je moet opnieuw beginnen. Vaak kun je het huis niet in je eentje opbrengen, vader wel want die heeft fulltime inkomen.
Geen enorme verandering voor hem dus, maar voor jou wel, in meerdere opzichten. Denk dat je op zo'n moment heel erg blij zou zijn dat je gewoon door kunt gaan met je leven. En dan het moment voordat je uit elkaar gaat; je gaat minder makkelijk weg als je financieel compleet vastzit. Dus in feite belemmer je jezelf dan al, door er niet voor te zorgen dat jij niet compleet vastzit. Als je dan twee jaar moet blijven in een zeer ongelukkig huwelijk dan is dat voor niemand goed, maar ja, je durft niet weg want je zou niet weten hoe je jezelf moet bedruipen. Lijkt mij een zeer beklemmend idee.
En is ook geen rooskleurig scenario maar we weten hoevaak dit voorkomt.
Ook bij vrouwen die eerst ook zeiden dat het hen nooit zou overkomen. Dat is dan toch een eye-opener? Gewaarschuwd mens telt voor twee, maar toch doen de meesten er niks mee. Dat vind ik zo raar.
Je bent dus tijdens je relatie afhankelijk en zelfs als het over is, blijf je nog ongewild afhankelijk, geen fijne positie.
woensdag 4 juli 2007 om 19:34
Je slaat de spijker op zijn kop! Je moet niet alleen je kinderen opvoeden tot zelfstandige volwassene, je moet er ook voor waken dat je zelf een zelfstandige volwassene bent en blijft. Als je kunt voorkomen dat je in een situatie komt waardoor je niet meer zelfstandig bent, door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat je ten alle tijde financieel voor jezelf kunt zorgen, dan doe je jezelf simpelweg een groot plezier!
Je kunt pas goed voor anderen zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt, in de eerste plaats door het stellen van een goed voorbeeld.
woensdag 4 juli 2007 om 19:42
Ik heb een hele lange werkdag gehad om nog eens goed te kunnen nadenken over dit onderwerp ;)
Oerinstinct vind ik een stom woord. Moeders zijn niet beter in het verzorgen van baby's, de meeste moeders weten écht niet wat ze met zo'n wurm aanmoeten de eerste dagen. De meeste vaders ook niet, maar van moeders wordt verwacht dat ze metéén weten hoe het moet. Daarbij, als je iets heel vaak doet wordt je er vanzelf beter in dan iemand die het nooit doet. Moeders brengen tijdens hun verlof heel veel tijd door met hun baby, en hun man maar weinig, dus niet zo gek dat moeders dan beter de behoeften van de baby aanvoelt en bijvoorbeeld eerder wakker wordt 's nachts als de baby huilt. Tel daarbij op dat de meeste moeders hun partner maar nauwelijks alleen durven laten met baby zonder toezicht en constant dingen roepen als 'kijk uit, geef maar hier, doe ik wel even' en daarmee nieuwe vaders meteen maar alle zelfvertrouwen ontnemen.
Hier was dat ook zo. Totdat ik ging werken en manlief toen dochter een maand of 4 was full-time thuis kwam te zitten. Toen waren de rollen binnen een paar weken omgedraaid. Dochter werd overgenomen met de woorden 'dat vind ze niet leuk, geef maar even hier', manlief werd 's nachts wakker van haar gehuil, ik sliep er straal doorheen, ik wist soms niet waarom ze nu huilde, hij wist meestal perfect wat er aan de hand was. Terwijl het dus eerst andersom was. Pas toen we beiden werkten en de taken verdeelden werd ook dat weer gelijk getrokken. Het is dus écht maar net hoeveel tijd je met een baby doorbrengt en hoeveel je aan je partner overlaat en hoeveel je de taken verdeelt, heeft niets te maken met oerinstinct.
Oerinstinct vind ik een stom woord. Moeders zijn niet beter in het verzorgen van baby's, de meeste moeders weten écht niet wat ze met zo'n wurm aanmoeten de eerste dagen. De meeste vaders ook niet, maar van moeders wordt verwacht dat ze metéén weten hoe het moet. Daarbij, als je iets heel vaak doet wordt je er vanzelf beter in dan iemand die het nooit doet. Moeders brengen tijdens hun verlof heel veel tijd door met hun baby, en hun man maar weinig, dus niet zo gek dat moeders dan beter de behoeften van de baby aanvoelt en bijvoorbeeld eerder wakker wordt 's nachts als de baby huilt. Tel daarbij op dat de meeste moeders hun partner maar nauwelijks alleen durven laten met baby zonder toezicht en constant dingen roepen als 'kijk uit, geef maar hier, doe ik wel even' en daarmee nieuwe vaders meteen maar alle zelfvertrouwen ontnemen.
Hier was dat ook zo. Totdat ik ging werken en manlief toen dochter een maand of 4 was full-time thuis kwam te zitten. Toen waren de rollen binnen een paar weken omgedraaid. Dochter werd overgenomen met de woorden 'dat vind ze niet leuk, geef maar even hier', manlief werd 's nachts wakker van haar gehuil, ik sliep er straal doorheen, ik wist soms niet waarom ze nu huilde, hij wist meestal perfect wat er aan de hand was. Terwijl het dus eerst andersom was. Pas toen we beiden werkten en de taken verdeelden werd ook dat weer gelijk getrokken. Het is dus écht maar net hoeveel tijd je met een baby doorbrengt en hoeveel je aan je partner overlaat en hoeveel je de taken verdeelt, heeft niets te maken met oerinstinct.
woensdag 4 juli 2007 om 19:48
En heb er dus nog eens over nagedacht, en op zich is het inderdaad ieders eigen keuze of ze willen werken of niet. Dat is waar. Maar hoeveel gezinnen zijn er waarvan er maar 1 werkt en die zeggen dat ze prima rondkomen van 1 inkomen, maar die wél huurtoeslag, zorgtoeslag en weet ik het wat voor toeslagen ontvangen van de overheid om maar te zorgen dat ze rondkomen?
Ik vind dat in gezinnen waar er maar 1 lid van het gezin werkt dat soort toeslagen gewoon moeten worden afgeschaft. En die aanrechtpremie ook, ga volwassen mensen niet betalen om thuis te zitten zeg! Als je kunt werken maar je wilt het niet, prima, je eigen keus, maar zorg dan ook dat je écht rond kunt komen van 1 inkomen, dus zonder extratjes van de overheid. Dan zul je mij niet horen zeuren. En ga je scheiden? Dan ook geen bijstandsuitkering. Dan had je maar over je keuzes na moeten denken voordat je besloot werkeloos thuis te gaan zitten.
Vrije keuze, prima, maar dan moet je ook niet gesponsord willen worden door de overheid. Die regelingen zijn voor mensen die het zonder niet redden en niet anders kunnen, niet voor mensen die gewoon niet willen werken.
Ik vind dat in gezinnen waar er maar 1 lid van het gezin werkt dat soort toeslagen gewoon moeten worden afgeschaft. En die aanrechtpremie ook, ga volwassen mensen niet betalen om thuis te zitten zeg! Als je kunt werken maar je wilt het niet, prima, je eigen keus, maar zorg dan ook dat je écht rond kunt komen van 1 inkomen, dus zonder extratjes van de overheid. Dan zul je mij niet horen zeuren. En ga je scheiden? Dan ook geen bijstandsuitkering. Dan had je maar over je keuzes na moeten denken voordat je besloot werkeloos thuis te gaan zitten.
Vrije keuze, prima, maar dan moet je ook niet gesponsord willen worden door de overheid. Die regelingen zijn voor mensen die het zonder niet redden en niet anders kunnen, niet voor mensen die gewoon niet willen werken.
woensdag 4 juli 2007 om 19:55
woensdag 4 juli 2007 om 19:55
heb je dan zelf in de gaten wat je doet, of niet?
Krengisweer is haar keuze aan het verdedigen en jij komt dan ook nog met de opmerking dat ze met die keuze eigenlijk geen kinderen waard is....
Laat ieder toch in zijn waarde. Hou er toch mee op mensen in de verdediging te dringen. Ik hoef echt van niemand te horen waaróm ze besloten hebben om bij de kinderen te blijven, of waarom ze 1,2,3,4,5,6,7 dagen werken. Ieder zijn keuze en ieder draagt daarvan de consequentie. Punt
woensdag 4 juli 2007 om 19:59
Dus jij vindt zelf je kinderen verzorgen geen goed voorbeeld ? Misschien is het dat ook niet als je uit al je porieën uitstraalt liever te hebben gewerkt....... ik vind mezelf een héél goed voorbeeld , ook al ben ik zeker een jaar of vijf, zes full time thuis geweest. Waarom ook niet ? En als ik in die jaren in de bijstand had gekomen en ik had met minimale middelen rond moeten komen is dat ook geen goeie levensles als dat lukt én je bent nog altijd een hele blije moeder ?
Is jezelf kunnen bedruipen de belangrijkste levensles die je je kinderen mee kunt geven; dát vind ik pas armoeiig ..........
woensdag 4 juli 2007 om 20:07
Ik veroordeel niemand over zijn keuze, maar geef wel aan wat de voors en tegens zijn. Maar ik vind wel dat het in dit topic allemaal erg ver gaat allemaal. Er wordt wel heel veel bijgehaald, van het schrappen van allerlei subsidies, tot boetes als je niet lang genoeg werkt na je studie.
Gaat mij allemaal te ver, en komt niet meer zo (vrouw)vriendelijk over.
Lijkt wel of sommigen een ander helemaal niks gunnen, alléén maar omdat zij ervoor kiezen om tbm te zijn. Zo ver ga ik niet en zo ver wil ik ook niet gaan.
Gaat mij allemaal te ver, en komt niet meer zo (vrouw)vriendelijk over.
Lijkt wel of sommigen een ander helemaal niks gunnen, alléén maar omdat zij ervoor kiezen om tbm te zijn. Zo ver ga ik niet en zo ver wil ik ook niet gaan.
woensdag 4 juli 2007 om 20:09
Moet de overheid dan wat aan je hebben? Als je nou het pure geluk vindt door thuis te zijn en voor je gezin te zorgen als vader of moeder (kan allebei!!), waarom zou dat dan niet mogen? Wie bepaald dat je MOET werken als je dat kan, het is jouw leven hoor. En tot nu toe weten we nog steeds niet wat we op deze wereld doen en wat er met je gebeurd na dit leven dus voor t zelfde geld zit jij je leven te verspillen met werken!! Ik geniet zoveel mogelijk van dit leven en daar past nu een studie in en straks een leuke baan en samenwonen enzo maar later vast ook kindje en als mijn kindje er dan is, ga ik er optimaal van genieten. Ik wil niet hebben dat een ander het eerste stapje van mijn kind ziet ipv ikzelf.
woensdag 4 juli 2007 om 20:12
Ik heb soms het idee dat de full-time moeders vooral aan de buitenwereld willen laten zien hoe goed ze hun leven op de rit hebben en alles voor elkaar hebben, carriere maken, onafhankelijk zijn blabla...
Dan wordt er nogal neergekeken op de niet-werkende moeders die erg veel tijd en energie in hun kinderen (maar ook als hulpouder op school, waar alle kinderen van profiteren). Want die moeders doen niets anders dan de hele dag winkelen, thee drinken en naar de speeltuin gaan met de kinderen blabla..
Misschien zijn de full-time moeders stiekem wel een beetje jaloers op dat (zoals jullie dat vinden) luizenleventje...
(ohjee, nu ga ik het over me heen krijgen hoor ;))
Dan wordt er nogal neergekeken op de niet-werkende moeders die erg veel tijd en energie in hun kinderen (maar ook als hulpouder op school, waar alle kinderen van profiteren). Want die moeders doen niets anders dan de hele dag winkelen, thee drinken en naar de speeltuin gaan met de kinderen blabla..
Misschien zijn de full-time moeders stiekem wel een beetje jaloers op dat (zoals jullie dat vinden) luizenleventje...
(ohjee, nu ga ik het over me heen krijgen hoor ;))
woensdag 4 juli 2007 om 20:19
Dan mist je man dus wél het eerste stapje? En dat is dan niet erg?
Overigens werk ik 4 dagen en heb ik alles wel zelf voor het eerst gezien, eerste stapje, eerste keer zitten, eerste keer optrekken dan weer niet, maar mijn man wel. Overigens hebben we de eerste paar keer dat ze zich omdraaide niet gezien, want toen lag ze in haar bed en vonden we haar omgedraaid in bed.
Ik vind gewoon dat het als volwassen mens niet alleen draait om waar je je het best bij voelt. Je hebt ook gewoon verplichtingen, net als mannen. Die kunnen ook niet massaal zeggen dat ze thuisblijven. Vind het zo achterlijk dat vrouwen mogen kiezen en mannen gewoon te werken hebben. En als je geen zin hebt om te werken vind ik dat prima, kan er niet van wakker liggen. Maar ik snap dan niet waarom de overheid je moet helpen om bijvoorbeeld je huur te betalen.