NMP ook tegen abortus, euthanasie en homohuwelijk

01-03-2010 13:28 77 berichten
Ik las net op de website van Elsevier dat de Nederlandse Moslim Partij (NMP), die dit jaar aan de gemeenteraadsverkiezingen meedoet en ook aan de Tweede Kamerverkiezingen wil meedoen, abortus en het homohuwelijk willen verbieden en euthanasie sterk wil inperken. Dit zijn o.a. speerpunten in hun verkiezingsprogramma.



Da's in mijn opinie net wat we nodig hebben, nog zo'n fundamentalistische partij die vanuit geloofsovertuiging andere mensen het recht ontzegt op eigen handelen. Alsof de Christen Unie en de SGP al niet genoeg zijn.



Leuk, na de christenen willen nu ook de moslims baas over eigen buik en leven in Nederland onmogelijk maken. Driewerf bah! Doe met je geloof wat je zelf wilt (christelijk, moslim, of whatever), maar laat mij een abortus doen of euthanasie plegen als IK vind dat mijn leven niet meer leefbaar is. Ik wens niet in de naam van onbewezen opperwezens beperkt te worden in mijn handelen. Hoog tijd voor de definitieve scheiding van kerk en staat.



Wat vinden jullie? Mag vanuit geloofsovertuiging van een minderheid of meerdere minderheden (en dan bedoel ik zowel christelijke als Islamitische minderheden) verworvenheden als euthanasie, abortus en het homohuwelijk verboden worden voor een meerderheid die niet gelooft?
Alle reacties Link kopieren
quote:Ikbenanoniem schreef op 02 maart 2010 @ 16:29:

Uiteraard gun ik iedereen een eigen visie en stem in deze. Voor mij staat ook niet ter discussie dat mensen nu eenmaal met elkaar van mening verschillen en op een andere manier tegen dingen aankijken. Jij hebt duidelijk ook nagedacht waar jij zelf staat in deze discussie. En dat is een goed ding.



Dankje. Dat klinkt ook al weer heel anders dan je openingspost



Ik ben het niet met je eens dat euthanasie in Nederland goed geregeld is.



Nou, zo zei ik het ook niet helemaal, maar kun je aangeven wat er mis is gegaan bij je ouders dan?

Volgens de wet is het volgens mij zo dat als je terminaal ziek bent, dan mág een arts, mits aan de zorgvuldigheidseisen is voldaan, euthanasie plegen. In geval van kanker in een terminaal stadium hoeft de wet dus geen beletsel te zijn.

Betekent dat dat de arts bedenkingen heeft gekregen, of dat je geen tweede arts kon vinden, of dat een weekendarts niet mee wilde werken of zoiets?



In dat geval kan ik me voorstellen dat je een pil achter de hand wilt hebben, om de zaak in eigen hand te houden. Maar dat vind ik dan ook een heel specifieke situatie, waarin in mijn ogen aan dezelfde eisen voldaan zou moeten zijn. Er is sprake van uitzichtloos en ondraaglijk lijden, dat kun je door een tweede arts laten toetsen, en dan moet er een medicijn verstrekt kunnen worden waarmee de patient op zijn eigen moment er een eind aan kan maken. Dan hoef je niet afhankelijk te zijn van de arts die op dat moment dienst heeft of bedenkingen krijgt.



Tenzij er natuurlijk iets heel anders heeft gespeeld, maar dat weet ik natuurlijk niet.



Hoe dan ook, ik vind het, hoe triest ik je verhaal ook vind, nog steeds geen goed idee om iedereen dan maar op voorhand die pil te verstrekken.

Vandaar ook dat ik nieuwe partijen die anti euthanasie (o.a.) zijn een ongunstig verschijnsel vindt.



Je gelooft het misschien niet, maar ik ben tégen een inperking van het recht op euthanasie. Ik vind dat het in bepaalde omstandigheden mogelijk moet zijn.

Alleen ben ik, op grond van levensovertuiging, tegen een onbeperkte vrijheid van abortus en euthanasie. En in mijn ogen moeten partijen daar ook een mening over kunnen hebben. Er is dan ook geen partij te vinden die politieke standpunten inneemt zonder dat daar een bepaalde overtuiging achter zit .
Kort gezegd komt het erop neer dat volgens de artsen mijn ouders niet meer wilsbekwaam waren.



Mijn vader had longkanker en in een vroeg stadium was de mogelijkheid tot euthanasie besproken. De chemo leek aan te slaan, maar al heel snel bleek dat de hersenen vol met uitgezaaide kanker zaten. Daardoor was mijn vader in de war/niet helder meer en kon de huisarts, ondanks dat was besproken dat mijn vader euthanasie wou in het eindstadium, niet meer voldoen aan de wens tot euthanasie. Mijn vader was formeel wilsonbekwaam. En heeft bijna 2 weken op het onvermijdelijke liggen wachten.



Mijn moeder had de pech longkanker te hebben wat pas werd ontdekt na een zware beroerte. Die beroerte kwam van het ene op het andere monet, zonder waarschuwingen. Haar spraak was dusdanig aangetast, dat ze niet 100% duidelijk haar wens kon overbrengen volgens de verpleeghuisarts. Aangezien haar armen ook verlamd waren, kon ze haar wens ook niet opschrijven en ondertekenen. Na bijna anderhalve maand ellende heeft mijn moeder de sondevoeding geweigerd en is een paar dagen later gekozen voor de laffe weg, de palliatieve sedatie.



Dit zijn dus voorbeelden waarin mijn ouders de pech hadden om niet formeel aan de letter van de wet te kunnen voldoen. En de wet is duidelijk: geen helder geformuleerd verzoek of wilsonbekwaamheid, dan ook geen mogelijkheid tot euthanasie.



Ik kan mij zo voorstellen dat er veel meer gevallen zijn waarbij het ziekteverloop van mensen niet zodanig is dat euthanasie, ondanks de wens van een patiënt, geregeld kan worden. Vanuit het standpunt van de artsen begrijp ik het. Hun carrière staat op het spel en ze moeten zorgvuldig zijn en zichzelf beschermen. Maar dat die bescherming ten koste gaat van mensen die op een vreselijke manier liggen dood te gaan, dat begrijp ik niet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven