Actueel
alle pijlers
Non-agressie axioma en de aard van de overheid
vrijdag 10 februari 2012 om 10:44
Mijn topic over deurbeleid kwam voor sommigen wellicht wat uit de lucht vallen, doordat er nog geen filosofische fundering was gelegd. In dit topic zal ik de uitgangspunten die ten grondslag liggen aan al mijn topics op de actueel-pijler uit de doeken doen.
Graag alleen reacties nadat de volledige OP goed is gelezen. Ik ga in ieder geval geen honderden vragen beantwoorden die al in OP zijn beantwoord.
De ware vrijheidsideologie berust op één enkel axioma: geen mens of groep van mensen mag agressie plegen tegen de persoon of het eigendom van een ander. Dit noemen we het ‘non agressie axioma’. Agressie wordt gedefinieerd als het initiëren van het gebruik van fysiek geweld tegen de persoon of het eigendom van een ander of de dreiging met fysiek geweld. Agressie is daarmee synoniem aan invasie. Als niemand agressie mag plegen jegens een ander, heeft iedereen een absoluut recht om ‘vrij’ te zijn van agressie. Dit komt tot uiting in de burgerlijke vrijheden: de vrijheid om te spreken, te publiceren, bijeen te komen en om zogenaamd ‘crimineel’ gedrag te vertonen voor zover daarbij geen slachtoffers vallen (bijvoorbeeld het gebruik van pornografie en prostitutie). Ik zie de dienstplicht als slavernij. Oorlog, met name de moderne oorlog waarin burgerslachtoffers vallen, zie ik als massamoord en als totaal en onder alle omstandigheden illegitiem.
Al deze standpunten worden tegenwoordig ‘links’ genoemd. Een consistent denker is echter ook tegen elke schending van eigendomsrechten en tegen elke inmenging in de markteconomie door middel van controles, beperkingen, regulering, etc. Als elk individu het recht heeft op zijn eigendom, dan heeft hij ook het recht om dat eigendom weg te geven (al dan niet via erving) en om het te ruilen met anderen zonder inmenging van de overheid (de contractvrijheid). Ik ben aanhanger van onbeperkt ‘laissez faire kapitalisme’. Tegenwoordig zou men dat ‘extreem rechts’ noemen. Voor de consistente denker is er echter geen tegenstelling tussen links en rechts. De ware vrijheidsstrijder ziet zichzelf als de enige consistente ideoloog.
In tegenstelling tot vele anderen weiger ik de Staat een speciale positie toe te kennen, en hen de mogelijkheid te geven om dingen te doen die bij een individu als misdadig zouden worden gekwalificeerd. Iedereen, inclusief de Staat, moet aan dezelfde morele code worden gehouden. In mijn ogen pleegt de Staat massamoord wanneer zij oorlog voert; de Staat maakt mensen tot slaaf wanneer zij een dienstplicht verplicht stelt; de Staat pleegt op grote schaal diefstal wanneer zij mensen belasting oplegt. Dit soort praktijk zijn intrinsiek verkeerd, ongeacht wie ze beoefent.
Vroeger werd geclaimd dat de staat Goddelijke autoriteit had. Later is de mythe de wereld ingebracht dat de staat er is voor het ‘algemeen belang’ en dat overheidsuitgaven de welvaart bevorderen door middel van een Keynesiaanse ‘multiplier’. Voor mij zijn dit soort redenaties irrelevant. De handelingen van de staat zijn niet alleen ineffectief, maar vooral frauduleus, omdat ze niet voortkomen uit vrijwillige productie en transacties tussen private partijen.
Iemand die werkelijk gelooft in het sociale contract of in de vrijwilligheid van belastingheffing (omdat ‘we’ er zelf democratisch voor hebben gekozen) moet eens proberen om te weigeren belasting te betalen. Het wordt dan vanzelf duidelijk dat er helemaal geen sprake is van vrijwilligheid. De overheid en alleen de overheid kan zich middelen toe-eigenen via geweld. Ieder ander moet aan zijn middelen komen door vrijwillige gift of door het aanbieden van diensten of producten die vrijwillig worden gekocht door consumenten. Als iemand behalve de staat aan zijn geld zou komen zoals de Staat, zou dit ongetwijfeld als misdaad worden gezien.
De libertariër gelooft in natuurrechten als onderdeel van de grotere natuurwet. Dit berust op het inzicht dat we in een wereld leven met talloze entiteiten die allemaal bepaalde eigenschappen, een bepaalde ‘natuur’ hebben. En dat we deze eigenschappen kunnen bestuderen door middel van de menselijke rede. En dat de ‘mens’, net als koper of zout, dergelijke eigenschappen heeft. De mens heeft geen automatische instincten, en moet dus kennis vergaren over zichzelf en de wereld. Hij moet waarden adopteren. Hij moet leren over oorzaak en gevolg. Hij moet doelbewust keuzes te maken om zichzelf in stand te houden en verder te komen. Mensen kunnen alleen denken, voelen, evalueren en handelen als individuen. Om te kunnen overleven moeten ze dus vrije zijn om te leren, kiezen, ontwikkelen en handelen. Om de mens hierin te frustreren is een schending van wat noodzakelijk is voor zijn overleving en welvaart. Een agressieve tussenkomst in het leerproces en de keuzes van een mens, is daarom ‘inhumaan’. Het gaat in tegen de natuurlijke wet van de menselijke behoeften.
Individualisten worden door hun vijanden doorgaans beschuldigd van een atomisch wereldbeeld. Maar individualisten ontkennen niet de sociale aard van de mens. Mensen leren van elkaar, werken samen, gaan banden aan. Ook dat is noodzakelijk voor de overleving van de mens. Maar het punt is dat uiteindelijk de individuele mens moet kiezen voor welke invloeden hij open staat en welke hij naast zich neerlegt. De libertariër is een voorstander van vrijgekozen, vreedzame samenwerking tussen individuen. Maar hij gruwelt van geweld teneinde mensen te dwingen om te kiezen en de handelen op een manier die anders is dan zijn geest hem dicteert.
Laten we het voorbeeld nemen van een beeldhouwer. Er zijn weinig mensen die vinden dat een beeldhouwer zijn werk moet delen met de gemeenschap. Het beeld is een extensie van zijn persoonlijkheid. Hij heeft zijn ziel gedrukt in het basismateriaal. In de woorden van John Lock, de grote theoreticus op het gebied van eigendomsrecht, heeft hij zijn arbeid vermengt met de klei.. Het product is de materiële manifestatie van de visie en de ideeën van de beeldhouwer. Er zijn weer drie mogelijkheden: 1. Het beeld is van de beeldhouwer. 2. Het beeld behoort aan anderen toe of een klasse van anderen. 3. Elk individu in de wereld heeft recht op een gelijk deel van het beeld. Weinigen zullen optie 2 accepteren. Hetzelfde geldt voor optie 3, zeker omdat deze communistische oplossing volstrekt onuitvoerbaar is en neerkomt op een oligarchie van mensen die, in de naam van wereldeigendom, de macht krijgen over het beeld. In feite is het voorbeeld van de beeldhouwer niet wezenlijk anders dan bij andere vormen van productie. Andere producenten [bijvoorbeeld een schoonmaakster of een bakker] zijn misschien niet zo creatief als de beeldhouwer, maar ook zij combineren energie, ideeën en vaardigheden met de eigenschappen en opbrengsten van de aarde en transformeren een en ander zo tot bruikbare producten en diensten.
Hoe zit het met de rechten van de maatschappij? Zijn deze niet van een hogere orde van individuele rechten? In de ogen van individualisten kunnen slechts individuen bestaan, denken, voelen, kiezen en handelen. De ‘maatschappij’ is niet een levende entiteit, maar simpelweg een etiket of een label dat verwijst naar interacterende individuen. Door de maatschappij te behandelen als een levende entiteit wordt in feite een rookgordijn opgeworpen. Wat bedoelen we precies wanneer we zeggen dat Frankrijk binnenvalt? Wat we in feite bedoelen is dat van een groep van 60 miljoen mensen er een paar besluiten om 30.000 buurtgenoten naar Tunesië te sturen. Deze manier van formuleren roept meteen vragen op. Wie zijn die ‘paar mensen’? Waarom sturen ze 30.000 ‘landgenoten’ naar Tunesië? Waarom gehoorzamen deze 30.000? We moeten ons goed realiseren dat de belangen van ‘Frankrijk’ in casu niet worden behartigd door Frankrijk, maar door individuele mensen.
Laten we de progressieve opvatting bekijken dat niet de individuele misdadiger, maar de maatschappij verantwoordelijk is voor misdaad. Dit lijkt heel vooruitstrevend en genuanceerd. Maar wanneer we een individualistisch perspectief gebruiken, dan zien we hoe woorden als ‘de maatschappij’ een rookgordijn opwerpen. Wat progressieve mensen in feite zeggen is dat ieder individu behalve de dader verantwoordelijk is. Dat wil dus zeggen: ieder individu inclusief het slachtoffer!
De centrale kern van mijn gedachtegoed is dus om een absoluut eigendomsrecht van elke mens te funderen. Ten eerste het recht op zijn eigen lichaam. Ten tweede het recht op nog ongebruikte natuurlijke hulpbronnen die hij transformeert door zijn eigen arbeid. Deze twee axioma’s (the right of self-ownership en the right to ‘homestead’ vormen in feite de hele basis van het ysteem. Alle andere standpunten zijn slechts een consequente uitwerking van deze ideeën). Als een man iets bezit, heeft hij dus ook het recht om zijn bezit weg te geven of om zijn bezit te ruilen of te verhandelen (vanaf welk moment de ander dus een absoluut eigendomsrecht heeft). Want wat houdt absoluut eigendom in als je je bezit niet mag weggeven? Kennelijk was je dan niet werkelijk de bezitter. Omdat mensen mogen bezitten, mogen ze ook ruilen en handelen. Dit is in feite de rechtvaardiging voor de contractvrijheid en de vrije markteconomie. Mensen mogen niet alleen objecten verhandelen, maar ook diensten als onderwijs, arbeid, etc.
Graag alleen reacties nadat de volledige OP goed is gelezen. Ik ga in ieder geval geen honderden vragen beantwoorden die al in OP zijn beantwoord.
De ware vrijheidsideologie berust op één enkel axioma: geen mens of groep van mensen mag agressie plegen tegen de persoon of het eigendom van een ander. Dit noemen we het ‘non agressie axioma’. Agressie wordt gedefinieerd als het initiëren van het gebruik van fysiek geweld tegen de persoon of het eigendom van een ander of de dreiging met fysiek geweld. Agressie is daarmee synoniem aan invasie. Als niemand agressie mag plegen jegens een ander, heeft iedereen een absoluut recht om ‘vrij’ te zijn van agressie. Dit komt tot uiting in de burgerlijke vrijheden: de vrijheid om te spreken, te publiceren, bijeen te komen en om zogenaamd ‘crimineel’ gedrag te vertonen voor zover daarbij geen slachtoffers vallen (bijvoorbeeld het gebruik van pornografie en prostitutie). Ik zie de dienstplicht als slavernij. Oorlog, met name de moderne oorlog waarin burgerslachtoffers vallen, zie ik als massamoord en als totaal en onder alle omstandigheden illegitiem.
Al deze standpunten worden tegenwoordig ‘links’ genoemd. Een consistent denker is echter ook tegen elke schending van eigendomsrechten en tegen elke inmenging in de markteconomie door middel van controles, beperkingen, regulering, etc. Als elk individu het recht heeft op zijn eigendom, dan heeft hij ook het recht om dat eigendom weg te geven (al dan niet via erving) en om het te ruilen met anderen zonder inmenging van de overheid (de contractvrijheid). Ik ben aanhanger van onbeperkt ‘laissez faire kapitalisme’. Tegenwoordig zou men dat ‘extreem rechts’ noemen. Voor de consistente denker is er echter geen tegenstelling tussen links en rechts. De ware vrijheidsstrijder ziet zichzelf als de enige consistente ideoloog.
In tegenstelling tot vele anderen weiger ik de Staat een speciale positie toe te kennen, en hen de mogelijkheid te geven om dingen te doen die bij een individu als misdadig zouden worden gekwalificeerd. Iedereen, inclusief de Staat, moet aan dezelfde morele code worden gehouden. In mijn ogen pleegt de Staat massamoord wanneer zij oorlog voert; de Staat maakt mensen tot slaaf wanneer zij een dienstplicht verplicht stelt; de Staat pleegt op grote schaal diefstal wanneer zij mensen belasting oplegt. Dit soort praktijk zijn intrinsiek verkeerd, ongeacht wie ze beoefent.
Vroeger werd geclaimd dat de staat Goddelijke autoriteit had. Later is de mythe de wereld ingebracht dat de staat er is voor het ‘algemeen belang’ en dat overheidsuitgaven de welvaart bevorderen door middel van een Keynesiaanse ‘multiplier’. Voor mij zijn dit soort redenaties irrelevant. De handelingen van de staat zijn niet alleen ineffectief, maar vooral frauduleus, omdat ze niet voortkomen uit vrijwillige productie en transacties tussen private partijen.
Iemand die werkelijk gelooft in het sociale contract of in de vrijwilligheid van belastingheffing (omdat ‘we’ er zelf democratisch voor hebben gekozen) moet eens proberen om te weigeren belasting te betalen. Het wordt dan vanzelf duidelijk dat er helemaal geen sprake is van vrijwilligheid. De overheid en alleen de overheid kan zich middelen toe-eigenen via geweld. Ieder ander moet aan zijn middelen komen door vrijwillige gift of door het aanbieden van diensten of producten die vrijwillig worden gekocht door consumenten. Als iemand behalve de staat aan zijn geld zou komen zoals de Staat, zou dit ongetwijfeld als misdaad worden gezien.
De libertariër gelooft in natuurrechten als onderdeel van de grotere natuurwet. Dit berust op het inzicht dat we in een wereld leven met talloze entiteiten die allemaal bepaalde eigenschappen, een bepaalde ‘natuur’ hebben. En dat we deze eigenschappen kunnen bestuderen door middel van de menselijke rede. En dat de ‘mens’, net als koper of zout, dergelijke eigenschappen heeft. De mens heeft geen automatische instincten, en moet dus kennis vergaren over zichzelf en de wereld. Hij moet waarden adopteren. Hij moet leren over oorzaak en gevolg. Hij moet doelbewust keuzes te maken om zichzelf in stand te houden en verder te komen. Mensen kunnen alleen denken, voelen, evalueren en handelen als individuen. Om te kunnen overleven moeten ze dus vrije zijn om te leren, kiezen, ontwikkelen en handelen. Om de mens hierin te frustreren is een schending van wat noodzakelijk is voor zijn overleving en welvaart. Een agressieve tussenkomst in het leerproces en de keuzes van een mens, is daarom ‘inhumaan’. Het gaat in tegen de natuurlijke wet van de menselijke behoeften.
Individualisten worden door hun vijanden doorgaans beschuldigd van een atomisch wereldbeeld. Maar individualisten ontkennen niet de sociale aard van de mens. Mensen leren van elkaar, werken samen, gaan banden aan. Ook dat is noodzakelijk voor de overleving van de mens. Maar het punt is dat uiteindelijk de individuele mens moet kiezen voor welke invloeden hij open staat en welke hij naast zich neerlegt. De libertariër is een voorstander van vrijgekozen, vreedzame samenwerking tussen individuen. Maar hij gruwelt van geweld teneinde mensen te dwingen om te kiezen en de handelen op een manier die anders is dan zijn geest hem dicteert.
Laten we het voorbeeld nemen van een beeldhouwer. Er zijn weinig mensen die vinden dat een beeldhouwer zijn werk moet delen met de gemeenschap. Het beeld is een extensie van zijn persoonlijkheid. Hij heeft zijn ziel gedrukt in het basismateriaal. In de woorden van John Lock, de grote theoreticus op het gebied van eigendomsrecht, heeft hij zijn arbeid vermengt met de klei.. Het product is de materiële manifestatie van de visie en de ideeën van de beeldhouwer. Er zijn weer drie mogelijkheden: 1. Het beeld is van de beeldhouwer. 2. Het beeld behoort aan anderen toe of een klasse van anderen. 3. Elk individu in de wereld heeft recht op een gelijk deel van het beeld. Weinigen zullen optie 2 accepteren. Hetzelfde geldt voor optie 3, zeker omdat deze communistische oplossing volstrekt onuitvoerbaar is en neerkomt op een oligarchie van mensen die, in de naam van wereldeigendom, de macht krijgen over het beeld. In feite is het voorbeeld van de beeldhouwer niet wezenlijk anders dan bij andere vormen van productie. Andere producenten [bijvoorbeeld een schoonmaakster of een bakker] zijn misschien niet zo creatief als de beeldhouwer, maar ook zij combineren energie, ideeën en vaardigheden met de eigenschappen en opbrengsten van de aarde en transformeren een en ander zo tot bruikbare producten en diensten.
Hoe zit het met de rechten van de maatschappij? Zijn deze niet van een hogere orde van individuele rechten? In de ogen van individualisten kunnen slechts individuen bestaan, denken, voelen, kiezen en handelen. De ‘maatschappij’ is niet een levende entiteit, maar simpelweg een etiket of een label dat verwijst naar interacterende individuen. Door de maatschappij te behandelen als een levende entiteit wordt in feite een rookgordijn opgeworpen. Wat bedoelen we precies wanneer we zeggen dat Frankrijk binnenvalt? Wat we in feite bedoelen is dat van een groep van 60 miljoen mensen er een paar besluiten om 30.000 buurtgenoten naar Tunesië te sturen. Deze manier van formuleren roept meteen vragen op. Wie zijn die ‘paar mensen’? Waarom sturen ze 30.000 ‘landgenoten’ naar Tunesië? Waarom gehoorzamen deze 30.000? We moeten ons goed realiseren dat de belangen van ‘Frankrijk’ in casu niet worden behartigd door Frankrijk, maar door individuele mensen.
Laten we de progressieve opvatting bekijken dat niet de individuele misdadiger, maar de maatschappij verantwoordelijk is voor misdaad. Dit lijkt heel vooruitstrevend en genuanceerd. Maar wanneer we een individualistisch perspectief gebruiken, dan zien we hoe woorden als ‘de maatschappij’ een rookgordijn opwerpen. Wat progressieve mensen in feite zeggen is dat ieder individu behalve de dader verantwoordelijk is. Dat wil dus zeggen: ieder individu inclusief het slachtoffer!
De centrale kern van mijn gedachtegoed is dus om een absoluut eigendomsrecht van elke mens te funderen. Ten eerste het recht op zijn eigen lichaam. Ten tweede het recht op nog ongebruikte natuurlijke hulpbronnen die hij transformeert door zijn eigen arbeid. Deze twee axioma’s (the right of self-ownership en the right to ‘homestead’ vormen in feite de hele basis van het ysteem. Alle andere standpunten zijn slechts een consequente uitwerking van deze ideeën). Als een man iets bezit, heeft hij dus ook het recht om zijn bezit weg te geven of om zijn bezit te ruilen of te verhandelen (vanaf welk moment de ander dus een absoluut eigendomsrecht heeft). Want wat houdt absoluut eigendom in als je je bezit niet mag weggeven? Kennelijk was je dan niet werkelijk de bezitter. Omdat mensen mogen bezitten, mogen ze ook ruilen en handelen. Dit is in feite de rechtvaardiging voor de contractvrijheid en de vrije markteconomie. Mensen mogen niet alleen objecten verhandelen, maar ook diensten als onderwijs, arbeid, etc.
vrijdag 10 februari 2012 om 15:39
Dit epistel verbaasd me écht. Mijn docenten op het simpele HBO accepteerden nog geen reflectieverslag zonder bronvermelding (als er een bron was).
Al die procenten en cijfers en beweringen die ik hier zie... zonder bewijzen en wetenschappelijke onderzoeken is dat allemaal maar, hoe zal ik het zeggen..
.. gezwets in de ruimte
Alleen Avril doet netjes aan bronvermelding! Hulde!
Al die procenten en cijfers en beweringen die ik hier zie... zonder bewijzen en wetenschappelijke onderzoeken is dat allemaal maar, hoe zal ik het zeggen..
.. gezwets in de ruimte
Alleen Avril doet netjes aan bronvermelding! Hulde!
vrijdag 10 februari 2012 om 15:40
quote:martin81 schreef op 10 februari 2012 @ 15:32:
@Avril: hier heb ik al op gereageerd. Je punt is dat de werknemer iets meer marktmacht heeft in een krappe arbeidsmacht en de werkgever iets meer in een ruime arbeidsmarkt. Dat is nogal een open deur en ook totaal niet strijdig met wat ik heb gepost.
Ik verzet me alleen tegen simplificaties zoals door jou dat de macht eenzijdig bij de een of eenzijdig bij de andere partij zouden liggen. En dat was wel degelijk de context van de oorspronkelijke discussie.
Iemand (ik meen zelfs jij) meende dat een overheid nodig was, omdat bedrijven op winst belust zijn. Dat suggereert dus dat de bedrijven onbeperkte marktmacht zouden hebben (in ieder geval in economisch slechte tijden). Wat dus niet zo is.
Ik wil er best verder met je over discussieren, maar als je enige doel is om op enig moment te kunnen zeggen "Wat val je weer door de mand", dan kunnen we elkaar beter negeren.Je samenvatting gaat mank, je maakt er nu maar wat van. Dus eerst maar eens goed lezen, voordat er uberhaupt een discussie mogelijk is. En nee, ik heb nergens gezegd dat er een overheid nodig is om die reden. Lezen, lezen lezen en lees eens wat over macroeconomie, voordat je hier komt posten. Succes.
@Avril: hier heb ik al op gereageerd. Je punt is dat de werknemer iets meer marktmacht heeft in een krappe arbeidsmacht en de werkgever iets meer in een ruime arbeidsmarkt. Dat is nogal een open deur en ook totaal niet strijdig met wat ik heb gepost.
Ik verzet me alleen tegen simplificaties zoals door jou dat de macht eenzijdig bij de een of eenzijdig bij de andere partij zouden liggen. En dat was wel degelijk de context van de oorspronkelijke discussie.
Iemand (ik meen zelfs jij) meende dat een overheid nodig was, omdat bedrijven op winst belust zijn. Dat suggereert dus dat de bedrijven onbeperkte marktmacht zouden hebben (in ieder geval in economisch slechte tijden). Wat dus niet zo is.
Ik wil er best verder met je over discussieren, maar als je enige doel is om op enig moment te kunnen zeggen "Wat val je weer door de mand", dan kunnen we elkaar beter negeren.Je samenvatting gaat mank, je maakt er nu maar wat van. Dus eerst maar eens goed lezen, voordat er uberhaupt een discussie mogelijk is. En nee, ik heb nergens gezegd dat er een overheid nodig is om die reden. Lezen, lezen lezen en lees eens wat over macroeconomie, voordat je hier komt posten. Succes.
vrijdag 10 februari 2012 om 15:47
quote:Andj schreef op 10 februari 2012 @ 15:39:
Dit epistel verbaasd me écht. Mijn docenten op het simpele HBO accepteerden nog geen reflectieverslag zonder bronvermelding (als er een bron was).
Al die procenten en cijfers en beweringen die ik hier zie... zonder bewijzen en wetenschappelijke onderzoeken is dat allemaal maar, hoe zal ik het zeggen..
.. gezwets in de ruimte
Alleen Avril doet netjes aan bronvermelding! Hulde!Sinds wanneer doen we aan bronvermelding op het viva-forum? Dit is mijn proefschrift niet hoor...!
Dit epistel verbaasd me écht. Mijn docenten op het simpele HBO accepteerden nog geen reflectieverslag zonder bronvermelding (als er een bron was).
Al die procenten en cijfers en beweringen die ik hier zie... zonder bewijzen en wetenschappelijke onderzoeken is dat allemaal maar, hoe zal ik het zeggen..
.. gezwets in de ruimte
Alleen Avril doet netjes aan bronvermelding! Hulde!Sinds wanneer doen we aan bronvermelding op het viva-forum? Dit is mijn proefschrift niet hoor...!
vrijdag 10 februari 2012 om 15:50
Martin, ik denk dat je Avril met mij verwart, wat me niet verbaast: het opnemen van informatie aangaande menselijke individuen is bepaald niet je sterke punt zie ik wel. Het is je ook nog niet één keer gelukt om mijn naam correct over te typen. Hoe dan ook: ik heb iets geschreven over het winstoogmerk van bedrijven. De portee van die opmerking was vooral dat het mij niet wenselijk toe lijkt dat ieder individu (met een behoefte en een zwakke onderhandelingspositie) in onderhandelingen treed met een bedrijf om de door dit bedrijf verleende dienst te verkrijgen.
Een deel van jouw utopie vind ik schitterend, de primitieve samenleving maar dan (oh, hoe onmenselijk) vredelievend en vrij van aggressie, waarin een ieder naar zijn vermogen bijdraagt aan erm... de samenleving of de maatschappij kunnen we het niet noemen, he?, nou ja, aan het welzijn van een ieder, zonder dat de een de ander bekritiseert op de kwaliteit van zijn bijdrage. Maar, zo'n erm... verdikkie, weer dat woord dat je niet moet gebruiken, "samenleving" is naar mijn idee onverenigbaar met het concept "bedrijf" .
Hé ja, zo schrijvend valt het me ineens binnen: bedrijven (met een winstoogmerk anders is het geen bedrijf) zijn per definitie agressief (anders gaat het met die winst niet werken) en derhalve niet te verenigen met "het non-agressie axioma". Ai! Wat nu?!
Enne... @ je conclusie dat Avril hier de trol zou zijn.
Een deel van jouw utopie vind ik schitterend, de primitieve samenleving maar dan (oh, hoe onmenselijk) vredelievend en vrij van aggressie, waarin een ieder naar zijn vermogen bijdraagt aan erm... de samenleving of de maatschappij kunnen we het niet noemen, he?, nou ja, aan het welzijn van een ieder, zonder dat de een de ander bekritiseert op de kwaliteit van zijn bijdrage. Maar, zo'n erm... verdikkie, weer dat woord dat je niet moet gebruiken, "samenleving" is naar mijn idee onverenigbaar met het concept "bedrijf" .
Hé ja, zo schrijvend valt het me ineens binnen: bedrijven (met een winstoogmerk anders is het geen bedrijf) zijn per definitie agressief (anders gaat het met die winst niet werken) en derhalve niet te verenigen met "het non-agressie axioma". Ai! Wat nu?!
Enne... @ je conclusie dat Avril hier de trol zou zijn.
vrijdag 10 februari 2012 om 16:01
@zeniiba: hoezo gaat het met de winst niet werken zonder agressie?
Agressie gebruik ik volgens de uiteengezette definitie, als een schending van eigendomsrecht. Concurreren met een ander bedrijf op prijs, kwaliteit of service, is geen agressie in die zin.
De vrije markt wordt juist gekenmerkt door harmonie en vrijwillige samenwerking. Vrijwillige samenwerking met leveranciers, met werknemers, met klanten.
De markteconomie is sociaal en cooperatief. Juist samenwerking maakt specialisatie en arbeidsdeling en ruil mogelijk (zie het beroemdste economieboek ooit, dat van Adam Smith) en is de grootste bron van onze welvaart.
Agressie gebruik ik volgens de uiteengezette definitie, als een schending van eigendomsrecht. Concurreren met een ander bedrijf op prijs, kwaliteit of service, is geen agressie in die zin.
De vrije markt wordt juist gekenmerkt door harmonie en vrijwillige samenwerking. Vrijwillige samenwerking met leveranciers, met werknemers, met klanten.
De markteconomie is sociaal en cooperatief. Juist samenwerking maakt specialisatie en arbeidsdeling en ruil mogelijk (zie het beroemdste economieboek ooit, dat van Adam Smith) en is de grootste bron van onze welvaart.
vrijdag 10 februari 2012 om 16:08
Juist. Allereerst dank voor het eindelijk correct typen van mijn naam. De definitie van agressie is dan natuurlijk slechts geldig binnen een zeer beperkt domein: dat van de zakelijke/economische wereld, terwijl jij in je uiteengezette ideeën deze definitie van agressie doorvoert tot ver buiten dat domein. Hoe noem je het wanneer iemand een ander slaat? Dat zou volgens jou definitie geen agressie zijn? Wanneer iemand een ander uitscheld? En om terug te keren in het economische en op het probleem van aggressie en winstoogmerk: hoe zou je het willen betitelen wanneer iemand een ander onder druk zet om méér te geven in ruil voor een dienst dan de ander zou willen geven? Of... meer als dat de dienst de dienstverlener kost (oftewel: winst).
vrijdag 10 februari 2012 om 16:09
Krediet-crisis toont euvel van privatiseringen
De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan
Vooralsnog zijn er tijdens de krediet-crisis in Nederland drie banken failliet gegaan. Zonder staatssteun waren ING en SNS en ABN dat voorbeeld gevolgd. Het probleem van banken is dat ze grote schulden hebben. Het onderpand daarvoor–rommelhypotheken, Dubai vastgoedfondsen en Griekse staatsobligaties- bleek overgewaardeerd. Evengoed zijn op grond van die overgewaardeerde bezittingen niet terugvorderbare dividenden en bonussen uitgekeerd.
Dit spelletje – veel lenen; bezittingen overwaarderen; bonussen uitkeren; bedrijf insolvabel - is niet beperkt tot de financiële sector. Het is de manier waarop bij privatiseringen 'winst' wordt gemaakt. Een hypothetisch maar niet zo hypothetisch voorbeeld moge dit illustreren. Stel dat woningbouwcorporaties aandelen gaan uitgeven zoals vast wel iemand bepleit. Een zakenbank koopt (met geleend geld) de aandelen van de corporatie. Vervolgens gaan de bankiers aan de slag om de bezittingen – hier de woningen - boekhoudkundig te pimpen.
Dit kan op vele manieren. Als huizenprijzen stijgen, stijgt de boekwaarde van de huizen automatisch. Een manier om een handje te helpen is om de huizen van een door een bevriende zakenbank overgenomen corporatie te ruilen voor de eigen huizen. Op papier voor een hoge prijs, maar omdat er geruild wordt, alles met gesloten beurzen. Daarna ruilt men weer terug, uiteraard tegen een op papier nog hogere prijs. Als dat niet werkt, worden de huizen in de boekhouding 'geherclassificeerd' zodat ze niet meer tegen marktwaarde worden gewaardeerd. Uit een intern model komt dan een hogere prijs. Van de accountant mag het allemaal. Met alle banken die sinds 2008 failliet of insolvabel bleken, was volgens de accountant helemaal niets mis.
Als de bezittingen eenmaal overgewaardeerd zijn, maakt de corporatie winst. Let wel: op papier, er is geen euro binnengekomen. Vervolgens leent de woningbouwcorporatie op instigatie van de eigenaar wat miljoenen. De overgewaardeerde bezittingen vormen het onderpand voor de lening. De lening zelf wordt als 'winst' uitgekeerd als bonus en dividend. Enkele jaren blijken de huizen toch niet zo veel waard en zijn de corporaties insolvabel. De corporatie bezuinigt of de overheid springt bij. De bonussen zijn niet terug te vorderen.
Vergezocht? Zo ging het bij de banken, zo ging het bij PCM en zo ging het bij de Hema. Zo gaat het bij privatiseringen. Zoals het spreekwoord luidt 'a balance sheet consists of two sides, the left side and the right side. On the left side nothing is right, and on the right side nothing is left.' Privatiseren is het op grond van overgewaardeerde bezittingen als bonus uitkeren van geleend geld, waarna faillissement volgt. Behalve dat dit door sommigen mogelijk als weinig rechtvaardig ervaren zal worden, is het desastreus voor produktie en werkgelegenheid. De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan.
De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan
Vooralsnog zijn er tijdens de krediet-crisis in Nederland drie banken failliet gegaan. Zonder staatssteun waren ING en SNS en ABN dat voorbeeld gevolgd. Het probleem van banken is dat ze grote schulden hebben. Het onderpand daarvoor–rommelhypotheken, Dubai vastgoedfondsen en Griekse staatsobligaties- bleek overgewaardeerd. Evengoed zijn op grond van die overgewaardeerde bezittingen niet terugvorderbare dividenden en bonussen uitgekeerd.
Dit spelletje – veel lenen; bezittingen overwaarderen; bonussen uitkeren; bedrijf insolvabel - is niet beperkt tot de financiële sector. Het is de manier waarop bij privatiseringen 'winst' wordt gemaakt. Een hypothetisch maar niet zo hypothetisch voorbeeld moge dit illustreren. Stel dat woningbouwcorporaties aandelen gaan uitgeven zoals vast wel iemand bepleit. Een zakenbank koopt (met geleend geld) de aandelen van de corporatie. Vervolgens gaan de bankiers aan de slag om de bezittingen – hier de woningen - boekhoudkundig te pimpen.
Dit kan op vele manieren. Als huizenprijzen stijgen, stijgt de boekwaarde van de huizen automatisch. Een manier om een handje te helpen is om de huizen van een door een bevriende zakenbank overgenomen corporatie te ruilen voor de eigen huizen. Op papier voor een hoge prijs, maar omdat er geruild wordt, alles met gesloten beurzen. Daarna ruilt men weer terug, uiteraard tegen een op papier nog hogere prijs. Als dat niet werkt, worden de huizen in de boekhouding 'geherclassificeerd' zodat ze niet meer tegen marktwaarde worden gewaardeerd. Uit een intern model komt dan een hogere prijs. Van de accountant mag het allemaal. Met alle banken die sinds 2008 failliet of insolvabel bleken, was volgens de accountant helemaal niets mis.
Als de bezittingen eenmaal overgewaardeerd zijn, maakt de corporatie winst. Let wel: op papier, er is geen euro binnengekomen. Vervolgens leent de woningbouwcorporatie op instigatie van de eigenaar wat miljoenen. De overgewaardeerde bezittingen vormen het onderpand voor de lening. De lening zelf wordt als 'winst' uitgekeerd als bonus en dividend. Enkele jaren blijken de huizen toch niet zo veel waard en zijn de corporaties insolvabel. De corporatie bezuinigt of de overheid springt bij. De bonussen zijn niet terug te vorderen.
Vergezocht? Zo ging het bij de banken, zo ging het bij PCM en zo ging het bij de Hema. Zo gaat het bij privatiseringen. Zoals het spreekwoord luidt 'a balance sheet consists of two sides, the left side and the right side. On the left side nothing is right, and on the right side nothing is left.' Privatiseren is het op grond van overgewaardeerde bezittingen als bonus uitkeren van geleend geld, waarna faillissement volgt. Behalve dat dit door sommigen mogelijk als weinig rechtvaardig ervaren zal worden, is het desastreus voor produktie en werkgelegenheid. De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan.
vrijdag 10 februari 2012 om 16:17
quote:zeniiba schreef op 10 februari 2012 @ 16:08:
Juist. Allereerst dank voor het eindelijk correct typen van mijn naam. De definitie van agressie is dan natuurlijk slechts geldig binnen een zeer beperkt domein: dat van de zakelijke/economische wereld, terwijl jij in je uiteengezette ideeën deze definitie van agressie doorvoert tot ver buiten dat domein. Hoe noem je het wanneer iemand een ander slaat? Dat zou volgens jou definitie geen agressie zijn? Wanneer iemand een ander uitscheld? En om terug te keren in het economische en op het probleem van aggressie en winstoogmerk: hoe zou je het willen betitelen wanneer iemand een ander onder druk zet om méér te geven in ruil voor een dienst dan de ander zou willen geven? Of... meer als dat de dienst de dienstverlener kost (oftewel: winst).
Iemand slaan: agressie.
Uitschelden: geen agressie
Druk zetten in de zin van bedreigen: agressie
Meer vragen dan de kostprijs: geen agressie
Iemand bedreigen om meer te vragen dan de kostprijs: agressie.
Zie OP.
Juist. Allereerst dank voor het eindelijk correct typen van mijn naam. De definitie van agressie is dan natuurlijk slechts geldig binnen een zeer beperkt domein: dat van de zakelijke/economische wereld, terwijl jij in je uiteengezette ideeën deze definitie van agressie doorvoert tot ver buiten dat domein. Hoe noem je het wanneer iemand een ander slaat? Dat zou volgens jou definitie geen agressie zijn? Wanneer iemand een ander uitscheld? En om terug te keren in het economische en op het probleem van aggressie en winstoogmerk: hoe zou je het willen betitelen wanneer iemand een ander onder druk zet om méér te geven in ruil voor een dienst dan de ander zou willen geven? Of... meer als dat de dienst de dienstverlener kost (oftewel: winst).
Iemand slaan: agressie.
Uitschelden: geen agressie
Druk zetten in de zin van bedreigen: agressie
Meer vragen dan de kostprijs: geen agressie
Iemand bedreigen om meer te vragen dan de kostprijs: agressie.
Zie OP.
vrijdag 10 februari 2012 om 16:20
quote:avril_ schreef op 10 februari 2012 @ 16:09:
Krediet-crisis toont euvel van privatiseringen
De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan
Vooralsnog zijn er tijdens de krediet-crisis in Nederland drie banken failliet gegaan. Zonder staatssteun waren ING en SNS en ABN dat voorbeeld gevolgd. Het probleem van banken is dat ze grote schulden hebben. Het onderpand daarvoor–rommelhypotheken, Dubai vastgoedfondsen en Griekse staatsobligaties- bleek overgewaardeerd. Evengoed zijn op grond van die overgewaardeerde bezittingen niet terugvorderbare dividenden en bonussen uitgekeerd.
Dit spelletje – veel lenen; bezittingen overwaarderen; bonussen uitkeren; bedrijf insolvabel - is niet beperkt tot de financiële sector. Het is de manier waarop bij privatiseringen 'winst' wordt gemaakt. Een hypothetisch maar niet zo hypothetisch voorbeeld moge dit illustreren. Stel dat woningbouwcorporaties aandelen gaan uitgeven zoals vast wel iemand bepleit. Een zakenbank koopt (met geleend geld) de aandelen van de corporatie. Vervolgens gaan de bankiers aan de slag om de bezittingen – hier de woningen - boekhoudkundig te pimpen.
Dit kan op vele manieren. Als huizenprijzen stijgen, stijgt de boekwaarde van de huizen automatisch. Een manier om een handje te helpen is om de huizen van een door een bevriende zakenbank overgenomen corporatie te ruilen voor de eigen huizen. Op papier voor een hoge prijs, maar omdat er geruild wordt, alles met gesloten beurzen. Daarna ruilt men weer terug, uiteraard tegen een op papier nog hogere prijs. Als dat niet werkt, worden de huizen in de boekhouding 'geherclassificeerd' zodat ze niet meer tegen marktwaarde worden gewaardeerd. Uit een intern model komt dan een hogere prijs. Van de accountant mag het allemaal. Met alle banken die sinds 2008 failliet of insolvabel bleken, was volgens de accountant helemaal niets mis.
Als de bezittingen eenmaal overgewaardeerd zijn, maakt de corporatie winst. Let wel: op papier, er is geen euro binnengekomen. Vervolgens leent de woningbouwcorporatie op instigatie van de eigenaar wat miljoenen. De overgewaardeerde bezittingen vormen het onderpand voor de lening. De lening zelf wordt als 'winst' uitgekeerd als bonus en dividend. Enkele jaren blijken de huizen toch niet zo veel waard en zijn de corporaties insolvabel. De corporatie bezuinigt of de overheid springt bij. De bonussen zijn niet terug te vorderen.
Vergezocht? Zo ging het bij de banken, zo ging het bij PCM en zo ging het bij de Hema. Zo gaat het bij privatiseringen. Zoals het spreekwoord luidt 'a balance sheet consists of two sides, the left side and the right side. On the left side nothing is right, and on the right side nothing is left.' Privatiseren is het op grond van overgewaardeerde bezittingen als bonus uitkeren van geleend geld, waarna faillissement volgt. Behalve dat dit door sommigen mogelijk als weinig rechtvaardig ervaren zal worden, is het desastreus voor produktie en werkgelegenheid. De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan.
Is dit een stuk van jou of van iemand anders?
Ik vind het een warrig, onsamenhangend stuk. Maar volgens mij haal ik er o.m. uit dat de overheid in de fout gaat door private bedrijven te redden met publiek geld. Op zo'n manier wordt de economische structuur verstoord en ontstaat er ook onzekerheid door de willekeur.
Het zal je niet verbazen dat ik van mening ben dat de kredietcrisis voor de volle 100% de schuld is van de overheid.
Krediet-crisis toont euvel van privatiseringen
De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan
Vooralsnog zijn er tijdens de krediet-crisis in Nederland drie banken failliet gegaan. Zonder staatssteun waren ING en SNS en ABN dat voorbeeld gevolgd. Het probleem van banken is dat ze grote schulden hebben. Het onderpand daarvoor–rommelhypotheken, Dubai vastgoedfondsen en Griekse staatsobligaties- bleek overgewaardeerd. Evengoed zijn op grond van die overgewaardeerde bezittingen niet terugvorderbare dividenden en bonussen uitgekeerd.
Dit spelletje – veel lenen; bezittingen overwaarderen; bonussen uitkeren; bedrijf insolvabel - is niet beperkt tot de financiële sector. Het is de manier waarop bij privatiseringen 'winst' wordt gemaakt. Een hypothetisch maar niet zo hypothetisch voorbeeld moge dit illustreren. Stel dat woningbouwcorporaties aandelen gaan uitgeven zoals vast wel iemand bepleit. Een zakenbank koopt (met geleend geld) de aandelen van de corporatie. Vervolgens gaan de bankiers aan de slag om de bezittingen – hier de woningen - boekhoudkundig te pimpen.
Dit kan op vele manieren. Als huizenprijzen stijgen, stijgt de boekwaarde van de huizen automatisch. Een manier om een handje te helpen is om de huizen van een door een bevriende zakenbank overgenomen corporatie te ruilen voor de eigen huizen. Op papier voor een hoge prijs, maar omdat er geruild wordt, alles met gesloten beurzen. Daarna ruilt men weer terug, uiteraard tegen een op papier nog hogere prijs. Als dat niet werkt, worden de huizen in de boekhouding 'geherclassificeerd' zodat ze niet meer tegen marktwaarde worden gewaardeerd. Uit een intern model komt dan een hogere prijs. Van de accountant mag het allemaal. Met alle banken die sinds 2008 failliet of insolvabel bleken, was volgens de accountant helemaal niets mis.
Als de bezittingen eenmaal overgewaardeerd zijn, maakt de corporatie winst. Let wel: op papier, er is geen euro binnengekomen. Vervolgens leent de woningbouwcorporatie op instigatie van de eigenaar wat miljoenen. De overgewaardeerde bezittingen vormen het onderpand voor de lening. De lening zelf wordt als 'winst' uitgekeerd als bonus en dividend. Enkele jaren blijken de huizen toch niet zo veel waard en zijn de corporaties insolvabel. De corporatie bezuinigt of de overheid springt bij. De bonussen zijn niet terug te vorderen.
Vergezocht? Zo ging het bij de banken, zo ging het bij PCM en zo ging het bij de Hema. Zo gaat het bij privatiseringen. Zoals het spreekwoord luidt 'a balance sheet consists of two sides, the left side and the right side. On the left side nothing is right, and on the right side nothing is left.' Privatiseren is het op grond van overgewaardeerde bezittingen als bonus uitkeren van geleend geld, waarna faillissement volgt. Behalve dat dit door sommigen mogelijk als weinig rechtvaardig ervaren zal worden, is het desastreus voor produktie en werkgelegenheid. De krediet-crisis heeft geleid tot de grootste recessie sinds de jaren '30. En gewone bedrijven laat de overheid wel failliet gaan.
Is dit een stuk van jou of van iemand anders?
Ik vind het een warrig, onsamenhangend stuk. Maar volgens mij haal ik er o.m. uit dat de overheid in de fout gaat door private bedrijven te redden met publiek geld. Op zo'n manier wordt de economische structuur verstoord en ontstaat er ook onzekerheid door de willekeur.
Het zal je niet verbazen dat ik van mening ben dat de kredietcrisis voor de volle 100% de schuld is van de overheid.
vrijdag 10 februari 2012 om 16:33
vrijdag 10 februari 2012 om 16:41
quote:martin81 schreef op 10 februari 2012 @ 16:20:
[...]
Is dit een stuk van jou of van iemand anders?Als je daadwerkelijk in het vakgebied zit, zou je het weten.quote:Ik vind het een warrig, onsamenhangend stuk.Verwarring; jij schrijf warrige onsamenhangende stukken. Hence, de irritatie van vele forummers op jouw postings.
[...]
Is dit een stuk van jou of van iemand anders?Als je daadwerkelijk in het vakgebied zit, zou je het weten.quote:Ik vind het een warrig, onsamenhangend stuk.Verwarring; jij schrijf warrige onsamenhangende stukken. Hence, de irritatie van vele forummers op jouw postings.
vrijdag 10 februari 2012 om 16:44
quote:guirne schreef op 10 februari 2012 @ 16:33:
Dus je bent een anarchist. Zeg dat dan.
Dus je hebt wel een erg positief beeld van de mensheid. Of naïef. Want vrijheid vraagt verantwoordelijkheid.
Zelf zie ik te weinig verantwoordelijkheid bij de mensheid om in zoveel vrijheid te kunnen geloven.
Dream on.
Dus we leveren ons uit aan een willekeurige groep mensen? En dat is dan realistisch?
Wat als de overheid zegt dat onze zonen zich kapot moet laten schieten door de Nazi's? Goed plan? Wat als de overheid besluit dat vrouwen wilsonbekwaam zijn? Een gezonde beperking van onze vrijheid? Wat als de overheid ons geld van ons afpakt om diefstal juist te voorkomen?
Dus je bent een anarchist. Zeg dat dan.
Dus je hebt wel een erg positief beeld van de mensheid. Of naïef. Want vrijheid vraagt verantwoordelijkheid.
Zelf zie ik te weinig verantwoordelijkheid bij de mensheid om in zoveel vrijheid te kunnen geloven.
Dream on.
Dus we leveren ons uit aan een willekeurige groep mensen? En dat is dan realistisch?
Wat als de overheid zegt dat onze zonen zich kapot moet laten schieten door de Nazi's? Goed plan? Wat als de overheid besluit dat vrouwen wilsonbekwaam zijn? Een gezonde beperking van onze vrijheid? Wat als de overheid ons geld van ons afpakt om diefstal juist te voorkomen?
vrijdag 10 februari 2012 om 16:55
Democracy is the worst form of government, except for all those other forms that have been tried from time to time.
Je werkt voor een overheidsorganisatie. Ik heb jarenlang voor een lokale overheid gewerkt en daardoor juist ingezien dat overheidsbemoeienis niet weg te denken is. Particuliere initiatieven en verantwoordelijkheden draaiden stuk voor stuk uit op enorme fiasco's. Zelfs iets kleins als een geadopteerde boomspiegel leidt soms al tot een buurtrel.
In een van je topics opper je dat commerciële partijen ook wel een weg of park aan kunnen leggen. Ik heb ze gezien, die wegen en die parken, aangelegd door commerciële rakkers, grote puinhopen. En als dan blijkt dat het toch niet functioneert moeten burgers klagen tegen een dichte deur.
Vrijheid kan alleen in verantwoordelijkheid.
Wie is er in jouw utopie verantwoordelijk?
Je werkt voor een overheidsorganisatie. Ik heb jarenlang voor een lokale overheid gewerkt en daardoor juist ingezien dat overheidsbemoeienis niet weg te denken is. Particuliere initiatieven en verantwoordelijkheden draaiden stuk voor stuk uit op enorme fiasco's. Zelfs iets kleins als een geadopteerde boomspiegel leidt soms al tot een buurtrel.
In een van je topics opper je dat commerciële partijen ook wel een weg of park aan kunnen leggen. Ik heb ze gezien, die wegen en die parken, aangelegd door commerciële rakkers, grote puinhopen. En als dan blijkt dat het toch niet functioneert moeten burgers klagen tegen een dichte deur.
Vrijheid kan alleen in verantwoordelijkheid.
Wie is er in jouw utopie verantwoordelijk?
zaterdag 11 februari 2012 om 12:51
quote:martin81 schreef op 10 februari 2012 @ 16:17:
[...]
Iemand slaan: agressie.
Uitschelden: geen agressie
Druk zetten in de zin van bedreigen: agressie
Meer vragen dan de kostprijs: geen agressie
Iemand bedreigen om meer te vragen dan de kostprijs: agressie.
Zie OP.Duidelijk. Dan hebben we hier een meer onderliggend verschil van mening waardoor ik al niet in staat ben om in jouw verhaal en redenaties mee te gaan. Voor mij is iemand uitschelden ook aggressie en in onze huidige samenleving vind ik meer vragen dan de kostprijs niet aggressief, maar in een ideale (non aggressieve samenleving) zou ik dat wél agressief vinden.
[...]
Iemand slaan: agressie.
Uitschelden: geen agressie
Druk zetten in de zin van bedreigen: agressie
Meer vragen dan de kostprijs: geen agressie
Iemand bedreigen om meer te vragen dan de kostprijs: agressie.
Zie OP.Duidelijk. Dan hebben we hier een meer onderliggend verschil van mening waardoor ik al niet in staat ben om in jouw verhaal en redenaties mee te gaan. Voor mij is iemand uitschelden ook aggressie en in onze huidige samenleving vind ik meer vragen dan de kostprijs niet aggressief, maar in een ideale (non aggressieve samenleving) zou ik dat wél agressief vinden.
maandag 13 februari 2012 om 09:37
quote:guirne schreef op 10 februari 2012 @ 16:55:
Democracy is the worst form of government, except for all those other forms that have been tried from time to time.
Wie is er in jouw utopie verantwoordelijk?
Wanneer het park gewoon in private handen is, valt er ook niets te klagen.
Bovendien: wie is er NU verantwoordelijk? De overheid neemt elk jaar gigantische bedragen van mij af. Bij wie kan ik daar NU over klagen?
Democracy is the worst form of government, except for all those other forms that have been tried from time to time.
Wie is er in jouw utopie verantwoordelijk?
Wanneer het park gewoon in private handen is, valt er ook niets te klagen.
Bovendien: wie is er NU verantwoordelijk? De overheid neemt elk jaar gigantische bedragen van mij af. Bij wie kan ik daar NU over klagen?
maandag 13 februari 2012 om 09:40
quote:zeniiba schreef op 11 februari 2012 @ 12:51:
[...]
Duidelijk. Dan hebben we hier een meer onderliggend verschil van mening waardoor ik al niet in staat ben om in jouw verhaal en redenaties mee te gaan. Voor mij is iemand uitschelden ook aggressie en in onze huidige samenleving vind ik meer vragen dan de kostprijs niet aggressief, maar in een ideale (non aggressieve samenleving) zou ik dat wél agressief vinden.
Schelden is weliswaar onbeleefd, maar zou natuurlijk niet illegaal moeten zijn (en valt dus buiten de invloed van de rechtsstaat).
Je stelling dat er in de ideale samenleving niet meer dan de kostprijs gevraagd zou worden is gespeend van enige economische kennis. Niet alleen moet de ondernemer gecompenseerd worden voor de risico's die hij loopt en het uitstel van zijn behoeftebevrediging (itt de werknemer die gewoon elke maand krijgt betaald), maar ook zijn winstprikkels juist essentieel voor een juiste allocatie van productiefactoren. Zonder winstprikkels zijn er geen marktprijzen, en ontbreekt de marktinformatie die het onderscheid met een planeconomie nodig maakt.
[...]
Duidelijk. Dan hebben we hier een meer onderliggend verschil van mening waardoor ik al niet in staat ben om in jouw verhaal en redenaties mee te gaan. Voor mij is iemand uitschelden ook aggressie en in onze huidige samenleving vind ik meer vragen dan de kostprijs niet aggressief, maar in een ideale (non aggressieve samenleving) zou ik dat wél agressief vinden.
Schelden is weliswaar onbeleefd, maar zou natuurlijk niet illegaal moeten zijn (en valt dus buiten de invloed van de rechtsstaat).
Je stelling dat er in de ideale samenleving niet meer dan de kostprijs gevraagd zou worden is gespeend van enige economische kennis. Niet alleen moet de ondernemer gecompenseerd worden voor de risico's die hij loopt en het uitstel van zijn behoeftebevrediging (itt de werknemer die gewoon elke maand krijgt betaald), maar ook zijn winstprikkels juist essentieel voor een juiste allocatie van productiefactoren. Zonder winstprikkels zijn er geen marktprijzen, en ontbreekt de marktinformatie die het onderscheid met een planeconomie nodig maakt.
maandag 13 februari 2012 om 14:45
axioma
axi` o - ma («Latijn«Grieks) het -woord axioma`s, axiomata grondstelling; niet bewezen en naar men aanneemt geen bewijs vorderende uitspraak of eigenschap, a priori als waarheid aangenomen
Gevonden op http://www.woorden.org/woord/axioma
axi` o - ma («Latijn«Grieks) het -woord axioma`s, axiomata grondstelling; niet bewezen en naar men aanneemt geen bewijs vorderende uitspraak of eigenschap, a priori als waarheid aangenomen
Gevonden op http://www.woorden.org/woord/axioma
maandag 13 februari 2012 om 14:50
maandag 13 februari 2012 om 14:51
axioma
propositie of een formule die als waar wordt aangenomen
Gevonden op http://www.mijnwoordenboek.nl/vertaal/NL/NL/axioma
propositie of een formule die als waar wordt aangenomen
Gevonden op http://www.mijnwoordenboek.nl/vertaal/NL/NL/axioma
