Onbeschofte klanten!

Daarom zeg ik Nijntje; gelukkig dat je het begrijpt! Zou het gewoon vervelend vinden, wanneer jij denkt dat jij die zere vinger bent!

Ik heb ook het idee dat de klanten steeds meer eisen gaan stellen en denken dat ze "rechten" hebben. Als er een foutje word gemaakt, probeer ik dat zo goed mogelijk te herstellen. De klant zal er nooit op achteruit gaan en eventuele kosten worden altijd door mij vergoed. Maar als dat voor elkaar is en ik mijn excuses heb aangeboden dan is dat vaak nog niet genoeg. De klant gaat zeuren en zuigen en wil dat je huilend op je knieen een drieweekse cruise naar hawai aanbied. Nou, mooi niet, een keertje sorry en een oplossing voor het probleem is genoeg!  

Oh ja, die rechten en zo.... Ik behandel iedere klant beleefd, maar sommige dingen kan en mag ik helaas niet voor ze doen. De meeste mensen reageren daar heel vriendelijk op...maaarrr...zo nu en dan heb je van die irritante types die dan meteen gaan dreigen van "Nou, dan ga ik gewoon ergens anders heen!". Tja...weet je, denken ze nou echt dat ik dan meteen maar even de regels van mijn enorme bedrijf (waar ik echt niet bovenaan sta!) om ga gooien omdat men daarmee dreigt? Ik doe mijn best al voor ze, vaak meer dan ik strikt zou hoeven, maar er zijn grenzen en ik ga echt niet meer mijn best als iemand dreigt weg te gaan. Sterker nog, het motiveerd mij allerminst om meer dan ik volgens de regels moet te doen...Dat stapje extra is er dan wel af.

Inderdaad.Mensen die iets vriendelijk vragen krijgen ook veel meer gedaan.Als ze meteen al beginnen met schelden dan houdt het bij mij ook snel op hoor.

Ik heb zelf 6,5 jaar lang in de supermarkt gewerkt (2 verschillende). Achter de kassa, maar ook in de slagerij, op de vleeswarenafdeling, op de broodafdeling en de kaasafdeling.Wat ik altijd bijzonder ergerlijk vond, waren de kinderen die achter elkaar aan renden in winkel, met hun kleine kinder-karretje, en dan dat gepaard met gillen en schreeuwen. Ze botsten dan regelmatig tegen andere (oudere) klanten of tegen het personeel aan. Maar wat ik nóg ergerlijker vond, was dat ik, als medewerker, aan ze duidelijk moest maken dat het hier geen speeltuin was en dat er nog andere mensen rondliepen. Waarom deden de ouders dat niet?!?! Maar goed, dit is duidelijk een opvoedkundig probleem.Ook herinner ik me nog een tweeling die altijd meteen naar de vleeswarenafdeling kwam rennen en 'worst! worst! worst!' gingen roepen. Ook als we bezig waren om andere klanten te helpen. Op een gegeven moment antwoordde ik al standaard met: "Kinderen die vragen..." of zei ik zelfs dat de worst op was. Soms trokken die jochies het kastje waar de worst lag om het zelf maar te pakken!! :O Die moeder keek helemaal niet om naar haar kinderen als ze boodschappen aan het doen was.. Dus dat is de vervelendste tweeling die ik ooit heb meegemaakt.Er waren ook ouders die reageerden: "Ja, jullie hebben het de kinderen zelf aangeleerd" als de kinderen zelf om worst kwamen vragen. Ok, kinderen krijgen een plakje worst bij de vleeswarenafdeling, maar ik herinner me zelf nog goed dat ik er vroeger nooit om mocht vragen van m'n moeder!! Kinderen die vragen, worden overgeslagen!De liefste kinderen vond ik die met een lief vragend gezichtje voor je toonbank komen staan. En die niets vragen, maar wel weten dat er iets te halen valt. Die bood ik dus spontaan een plakje worst aan.Inderdaad, mijn motto was altijd: De klant is koning, maar ik ben de keizer! ;)Klantvriendelijkheid staat bij mij hoog in het vaandel, maar soms kunnen klanten echt te ver gaan!Met kerstmis: Een vaste klant komt zeuren en mopperen dat juist met kerstmis de witlof op is... grommm!! Ik heb haar ook maar even vriendelijk (ahum...) duidelijk gemaakt dat er zoveel andere bijzondere groentes in de winkel liggen en dat ze niet zo moest zeuren. Moet ik er wel even bijzeggen dat zij áltijd iets te klagen had... En ze kwam iedere dag... :S (en dan vooral zeggen dat ze nooit meer komt omdat het slechte winkel is, maar tóch iedere dag komen)Of de klant die prei afweegt, de sticker op de zak plakt en er vervolgens nog meer prei bij in legt. Dit had ik gezien vanaf mijn kassa dus toen hij bij mij aan de kassa kwam ging ik de zak netjes opnieuw afwegen en heb er een nieuwe sticker opgeplakt met de juiste prijs erop. Jeetje, wat een scheldkanon kreeg ik over me uitgestort! :OOf dezelfde man die een AH-simkaart komt ruilen. Hij had netjes een bonnetje van de week ervoor. Maar... het was duidelijk te zien dat het pasje waar de simkaart uitgedrukt moet worden wél nieuw was, maar de simkaart zelf niet. Die was namelijk helemaal afgesleten (kleuren waren eraf etc.) en dus duidelijk al véél ouder dan een week. Ik nam deze simkaart uiteraard niet terug... Hij heeft uiteindelijk scheldend de winkel verraden, maar niet nadat hij even geroepen had dat ik een loeder was omdat ik hem niet geloofde (en dus zei dat hij loog, terwijl ik dat niet in die woorden had gezegd, maar het kwam er dus wel op neer.)Of die vrouw die speciaal een stuk kaas wilde laten afsnijden. Geen probleem! Maar dan niet gaan zeuren dat het een paar gram te zwaar is! :O Ik zat er juist best nog dichtbij in de buurt, want precies 3 ons kaas afsnijden is best moeilijk. Dus ze nam de kaas mee maar later die dag vonden we dat stuk kaas ergens tussen de frisdrank in het schap. Iedere volgende keer dat ze kaas liet afsnijden liepen we haar altijd achterna om te kijken of ze het wel afrekende bij de kassa ;)Ik vind het sowieso onbeschoft om producten in je kar te leggen en het dan weer op een andere plek in de winkel terug te leggen. En dan vooral producten die daardoor onverkoopbaar zijn geworden: sla in de vriezer leggen, of diepvriesproducten tussen het brood e.d.Zo! er komen weer een heleboel dingen naar boven, terwijl ik toch al anderhalf jaar uit de supermarkt weg ben...Als ik nog iets weet dan schrijf ik het op!

Nou jij over afwegen begint schiet mij het volgende weer te binnen:



Ik heb op de traiteurafdeling gewerkt van een supermarkt. Op een gegeven moment wilde een man een pond babi pangang.

Ik woog af, was het 502 gram.

Zei hij doodleuk: Niks ervan, een pond is een pond. Ik mag dan wel een zeikerd zijn maar ik hoef gaan 502 gram.

sorry, gaan is geen.

Haha, ja net zoiets als mensen die compleet hysterisch aan de telefoon hangen omdat ze bepaalde brieven nog niet hebben gehad terwijl ze die toch echt vandaag hadden moeten hebben (volgens hun eigen berekening trouwens, niet die van ons) Eén dag later he? Compleet onbelangrijke documentatie die je online ook op kunt vragen. Wat van geen enkel invloed heeft op hun producten en verdere leven...zucht....

Haha! JoniJoni! Die is wel erg!Een collega was een keer ham aan het afsnijden voor een klant (extra dunne plakken). Vraag die vrouw: 'hoeveel heb je nu?' Dus m'n collega antwoordt: '200 gram'. Dat was goed volgens de vrouw, dus ze pakt het netjes in en legt het op de weegschaal om er een sticker op te plakken. De weegschaal geeft 204 gram. Ging ze daar een potje moeilijk om doen! :ODat ze niet voor de verpakking betaald. Maar de weegschaal was al getarreert (dus het gewicht van de verpakking was er al afgehaald, hij stond al op -12 gram) dus ze betaalde helemaal niet voor de verpakking. En waarom mijn collega dan zei dat ze 200 gram had terwijl ze eigenlijk 204 gram had...Jeetje... dat was iets met een mug en een olifant... :S

Die mensen hebben vast nog nooit van het fenomeen 'afronden' gehoord...Doet me er ook opeens aan denken dat er veel mensen gingen zeuren toen er werd besloten om de eurocenten weer af te ronden... En dan natuurlijk alleen als het in hun nadeel is, dus wanneer er naar boven afgerond werd... :S

Maar ze betaalt juist helemaal niet voor de verpakking, al dacht ze dat zelf wel. Toen ze vroeg hoeveel mijn collega al had afgeschreven antwoordde ze: 200 gram (ipv 204 gram). Ik bedoel: wat maakt die 4 gram nou uit?!?Maar goed... het was een behoorlijke kakmadam en het leek alsof ze gewend was om haar zin te krijgen... En ze had ook zo'n air over zich waaruit wel heel duidelijk bleek dat ze op ons neer keek, omdat we maar simpel winkelpersoneel waren. Misschien hadden we er even bij moeten vertellen dat dit ons bijbaantje was en dat we allebei een hbo-opleiding volgen... :SZelf liet ik, uit een milieubewust oogpunt, die cellofaantjes weg als het kon. Maar dus niet bij de dunne gerookte soorten (ontbijtspek, rookvlees, coburger ham etc.). Die krijg je namelijk écht niet meer van elkaar zonder cellofaan en die verkleuren dan ook eerder.**sorry voor het offtopic**

Maar goed... het was een behoorlijke kakmadam en het leek alsof ze gewend was om haar zin te krijgen... En wie ben jij om dat te veronderstellen over een ander mens.



 En ze had ook zo'n air over zich waaruit wel heel duidelijk bleek dat ze op ons neer keek hoe weet je dat? Wat arrogant zeg, om dat zomaar aan te nemen.

 omdat we maar simpel winkelpersoneel waren. Dat zit tussen jouw eigen oren.

 Misschien hadden we er even bij moeten vertellen dat dit ons bijbaantje was en dat we allebei een hbo-opleiding volgen... :S En dát vind ik juist zo´n kutinstelling. Jij kijkt dus zélf neer op zo´n baan en probeert dat in de schoenen van die klant te schuiven.

quote: AgentL reageerde



Maar goed... het was een behoorlijke kakmadam en het leek alsof ze gewend was om haar zin te krijgen... En wie ben jij om dat te veronderstellen over een ander mens.

iik zou hetzelfde idee hebben als agentl..wat maakt het beetje mee nou uit?



 En ze had ook zo'n air over zich waaruit wel heel duidelijk bleek dat ze op ons neer keek hoe weet je dat? Wat arrogant zeg, om dat zomaar aan te nemen.

 omdat we maar simpel winkelpersoneel waren. Dat zit tussen jouw eigen oren.

 Misschien hadden we er even bij moeten vertellen dat dit ons bijbaantje was en dat we allebei een hbo-opleiding volgen... :S En dát vind ik juist zo´n kutinstelling. Jij kijkt dus zélf neer op zo´n baan en probeert dat in de schoenen van die klant te schuiven.

en hier geef ik nijntje weer gelijk...beetje simpel agent van jezelf om eerst het een te zeggen en vervolgens dit te denken...

quote: Nijntje reageerde

Maar goed... het was een behoorlijke kakmadam en het leek alsof ze gewend was om haar zin te krijgen... En wie ben jij om dat te veronderstellen over een ander mens.

Hai Nijntje. Het klinkt inderdaad niet al te aardig, maar ik heb zelf ook heel vaak, dat ik op het eerste gezicht al kan zien wat voor een klant er voor mijn neus staat. Daar ontwikkel je geloof ik een extra zintuig voor. Maar al te vaak komt er iemand binnen met een uitstraling binnen, dat ik al weet dat ik op mijn hoede moet zijn. Helaas klopt mijn voorgevoel negen van de tien keer. Dat betekent niet overigens niet dat ze een hele andere behandeling van me krijgen. Elke klant is gelijk, tot ze zelf hebben bewezen dat ze vervelend zijn. Hooguit ben ik wat minder spontaan in mijn kletspraatje over het weer en zo.

Beste Nijn,Ik heb jarenlang met plezier in de supermarkt gewerkt. Ik zou het zo weer gaan doen als ik een (bij)baan nodig had.Dus ik weet niet hoe je erbij komt dat ík neerkijk op zo'n baantje. Net zoals Pruttel heb ik een soort zintuig ontwikkeld om in te schatten met wat voor soort klant je te maken hebt. En bij deze desbetreffende klant had ik het inderdaad goed ingeschat. En weer ben ik het Pruttel eens: Elke klant is gelijk, tot ze zelf hebben bewezen dat ze vervelend zijn. Ik ben altijd professioneel gebleven naar de klanten toe.Het zijn ook juist de klanten die neerkijken op een baantje in de supermarkt. Gelukkig is dat maar een klein percentage, ik kan meer leuke-klant-ervaringen vertellen dan onbeschofte-klant-ervaringen. Misschien moeten we daar maar eens een topic over openen, om het geheel weer iets positiever te maken ;)Maar goed, er lopen dus een aantal klanten tussen (en die zullen er altijd zijn) die het winkelpersoneel als een slaaf behandelen. Die duidelijk laten merken dat ze vinden dat ze zogenaamd 'beter' zijn dan jij. Die dus echt denken: "klant is koning" en daar ook naar handelen. Het enige juiste wat je dan kan doen is professioneel blijven.Ik heb ook meer dan eens de opmerking gehoord: "Had je maar een vak moeten leren". Dat zegt toch al genoeg lijkt me...Heb je trouwens ooit zelf in een winkel/supermarkt gewerkt Nijn?

En Sousa, gelukkig dat jij me wel snapt :)Ik vind het inderdaad ook stom dat klanten niet voor verpakking willen betalen. (het gaat dan maar om een paar cent) Tuurlijk betalen ze er al zelf voor, want de winkelier verkoopt natuurlijk zijn vleeswaren (e.d.) ook met winst. Daar wordt gewoon het geld voor het verpakkingsmateriaal vanaf gehaald. Maar ik heb het meerdere keren meegemaakt dat een klant daar moeilijk om ging doen. Als ik nu nog in de winkel zou werken, dan zou ik zeker die opmerking onthouden dat ze het dan maar in de hand mee moeten nemen! ;) Erg goed is die!

Beste Nijn,



Ik heb jarenlang met plezier in de supermarkt gewerkt. Ik zou het zo weer gaan doen als ik een (bij)baan nodig had.

Dus ik weet niet hoe je erbij komt dat ík neerkijk op zo'n baantje. Ja, die indruk creer je door te zeggen dat je toch echt HBO studeert en dus eigenlijk te goed bent voor dit baantje.

Net zoals Pruttel heb ik een soort zintuig ontwikkeld om in te schatten met wat voor soort klant je te maken hebt. En bij deze desbetreffende klant had ik het inderdaad goed ingeschat. En daar verzet ik me juist tegen. Dat vooroordeel dat iemand "wel gewend zal zijn in alles haar zin te krijgen" alleen gebaseerd op hoe ze eruit ziet. Ik denk niet dat er dan nog sprake kan zijn van zo´n klant onbevangen tegemoet treden. Maargoed, dat is dan weer míjn interpretatie.



Maar goed, er lopen dus een aantal klanten tussen (en die zullen er altijd zijn) die het winkelpersoneel als een slaaf behandelen. Die duidelijk laten merken dat ze vinden dat ze zogenaamd 'beter' zijn dan jij. Die dus echt denken: "klant is koning" en daar ook naar handelen. Het enige juiste wat je dan kan doen is professioneel blijven.

Ik heb ook meer dan eens de opmerking gehoord: "Had je maar een vak moeten leren". Dat zegt toch al genoeg lijkt me... Ja, dat is natuurlijk ronduit bot, dat ben ik met je eens. Hoort helemaal in dit topic thuis.



Heb je trouwens ooit zelf in een winkel/supermarkt gewerkt Nijn? Bij de gardarobe en receptie van een partycentrum, telt dat ook? ;)

Oh, en btw nog sorry dat ik kut zei. Dat moest natuurlijk "kul" zijn! :D

zo, ik had vandaag weer een dag vol inspiratie :D

ik vind het altijd vreselijk irritant als mensen steeds om groentezakjes vragen om hun boodschappen in te pakken. (volgens mij omdat ze te gierig zijn om een tasje te kopen.) Ze gaan daar werkelijk alles instoppen, tot aan 2-liter kannen melk aan toe (en dat houden die zakjes echt niet hoor). Of ze kopen 1 brood en vragen dan om zo'n zakje. Of je nou dat brood of dat zakje in je handen houdt maakt dan toch ook nirt uit?? Bovendien past t brood er niet eens in. Het klinkt een beetje pietluttig maar na de zoveelste klant die er steeds om vraagt ben ik het wel zat! 'T zijn ook wel vaak dezelfden die t doen trouwens, ze zouden toch ooit eens kunnen leren een tas van thuis mee te nemen?

quote: AgentL reageerde



Beste Nijn,



Ik heb jarenlang met plezier in de supermarkt gewerkt. Ik zou het zo weer gaan doen als ik een (bij)baan nodig had.

Dus ik weet niet hoe je erbij komt dat ík neerkijk op zo'n baantje. Ja, die indruk creer je door te zeggen dat je toch echt HBO studeert en dus eigenlijk te goed bent voor dit baantje.

Net zoals Pruttel heb ik een soort zintuig ontwikkeld om in te schatten met wat voor soort klant je te maken hebt. En bij deze desbetreffende klant had ik het inderdaad goed ingeschat. En daar verzet ik me juist tegen. Dat vooroordeel dat iemand "wel gewend zal zijn in alles haar zin te krijgen" alleen gebaseerd op hoe ze eruit ziet. Ik denk niet dat er dan nog sprake kan zijn van zo´n klant onbevangen tegemoet treden. Maargoed, dat is dan weer míjn interpretatie.



En de supermarktdame heeft  dan een vooroordeel over de klant, en de klant heeft een voor oordeel over de superrmarktdame.  Kringetje rond.



Maar goed, er lopen dus een aantal klanten tussen (en die zullen er altijd zijn) die het winkelpersoneel als een slaaf behandelen. Die duidelijk laten merken dat ze vinden dat ze zogenaamd 'beter' zijn dan jij. Die dus echt denken: "klant is koning" en daar ook naar handelen. Het enige juiste wat je dan kan doen is professioneel blijven.

Ik heb ook meer dan eens de opmerking gehoord: "Had je maar een vak moeten leren". Dat zegt toch al genoeg lijkt me... Ja, dat is natuurlijk ronduit bot, dat ben ik met je eens. Hoort helemaal in dit topic thuis.



Heb je trouwens ooit zelf in een winkel/supermarkt gewerkt Nijn? Bij de gardarobe en receptie van een partycentrum, telt dat ook? ;)

Soms, maar dan ook soms, heb je zo gelijk he Nijn....:P

ik vind het altijd vreselijk irritant als mensen steeds om groentezakjes vragen om hun boodschappen in te pakken. (volgens mij omdat ze te gierig zijn om een tasje te kopen. Sinds wanneer is het verboden om zunig te zijn? Ze gaan daar werkelijk alles instoppen, tot aan 2-liter kannen melk aan toe (en dat houden die zakjes echt niet hoor Dat merken ze dan vanzelf, hun probleem.). Of ze kopen 1 brood en vragen dan om zo'n zakje. Of je nou dat brood of dat zakje in je handen houdt maakt dan toch ook nirt uit?? Wat kan jou dat nou schelen. Misschien willen ze er nog een pakkie peuken bij stoppen of gaan ze thuis iets freubelen van dat zakje. Bovendien past t brood er niet eens in. Het klinkt een beetje pietluttig maar na de zoveelste klant die er steeds om vraagt ben ik het wel zat! 'T zijn ook wel vaak dezelfden die t doen trouwens, ze zouden toch ooit eens kunnen leren een tas van thuis mee te nemen? Misschien moet je dat eens met je baas overleggen, dat jullie de klanten een beetje beter moeten opvoeden. Als er weer iemand om zo´n tassie vraagt, dat je de manager erbij roept, en dat die dan de klant toespreekt :"Mevrouw! Dit is nu al de 2de keer deze week dat u uw eigen plastic tas vergeten bent! U krijgt nog 1 kans en dan is het afgelopen hoor, dan gaat u maar bij de Aldi shoppen. We blijven niet aan de gang zeg!"

Werkelijk waar. Als dit en die andere poster de doorsnee zijn van de Nederlandse winkeldames, dan vind ik het tollerantienivo echt om te huilen.

Kijk, dat je als klant geen drol draait in een pashokje, dat snappen we allemaal heus wel. En de meesten hier vinden dat ook heel vies. Ja toch?



Maar dat jouw cassiere zich vreselijk iriteert omdat jij je Appietas vergeten bent en dus zo´n klein tasje wilt voor je brood, holy crap zeg.





Poez, alleen heel soms hoor. :D

ik heb ook wel eens een plastic zakje meegenomen voor mijn brood. Waarom? omdat je een brood niet aan je stuur kunt hangen, en het heel lastig fietst met een zware rugzak (waar de andere boodschappen in zitten) en een hand los. Vandaar. Dus voortaan even vragen of iemand op de fiets is, voor je je druk gaat maken over het misbruik der zakjes...;)

oh shit. Dat was natuurlijk niet goed hè? Vertellen waar je plastic zakje voor is is vast al even irritant als vertellen waar de zegels voor zijn of waarom je de bon niet hebben wilt...