Actueel
alle pijlers
Ontslag vanwege gebrek aan fatsoen of diefstal?
dinsdag 5 januari 2010 om 07:23
De Duitse publieke opinie is in de ban van een golf van ontslagen vanwege ‘Bagatelldelikten’ op de werkvloer. Zo is een secretaresse na 34 jaar trouwe dienst ontslagen omdat ze een broodje gehakt van een karretje had genomen, en een arbeider de laan uitgestuurd omdat hij zijn mobieltje op het werk had opgeladen.
In alle gevallen verklaarden arbeidsrechtbanken de ontslagen rechtmatig, tot grote verontwaardiging van Duitse vakbonden en politici.
In oktober was er de Duitse secretaresse en medewerkster van een verzorgingstehuis die na decennia trouwe dienst aan de deur werden gezet omdat ze een paar gehaktballen respectievelijk deegpakketjes op de werkplek hadden verdonkeremaand.
Vorige maand werd een fabrieksarbeider uit Oberhausen ontslagen omdat hij zijn mobieltje op kosten van de baas had opgeladen – wat zijn werkgever 0,014 cent kostte. Vervolgens haalde ‘Emmely’, een Berlijnse caissière en alleenstaande moeder die in 2008 na meer dan 30 jaar trouwe dienst werd ontslagen omdat ze een achtergelaten statiegeldbon ter waarde van 1,30 euro had geïnd, wekenlang de krantenkoppen.
Ingrid Schmidt, de voorzitster van het Duitse arbeidsgerecht, mengt zich nu in het wespennest. ‘Kleinigheden bestaan niet, die kritiek is volledig bezijden de kwestie’, zegt ze. ‘Diefstal is altijd een reden voor ontslag. Iedereen kan zich afvragen hoeveel hij uit zijn eigen zak laat stelen, voor hij reageert. Hoe kom je er eigenlijk bij om stiekem deegpakketjes of wc-papier van het werk mee naar huis te nemen? Dat heeft ook met een gebrek aan fatsoen te maken.’
Aan de linkerzijde van het politieke spectrum brak prompt een storm van kritiek los na Schmidts uitspraken. Sociaal-democraten en groenen vinden de ontslagen niet in verhouding staan tot de vergrijpen. Dat hoeft niet te verbazen, schrijft Der Spiegel: de werknemers die ontslagen werden om een wissewasje, zijn allemaal laagopgeleide verkoopsters, secretaresses en arbeiders. Medewerkers dus die, als de vraag na de crisis weer aantrekt, makkelijk te vervangen zijn door jongere en goedkopere krachten.
Maar tegelijk, zo is het gevoel in Duitsland, zijn op veel grotere schaal frauderende managers en graaiende commissarissen afgelopen jaar opvallend gespaard gebleven. Het ontslag van een winkelmanager - nog een relatief 'kleine vis' - die ervan verdacht werd een privé-rekening van 83 euro met een creditcard van zijn werkgever te hebben vereffend, werd bijvoorbeeld opgeheven. Reden volgens de arbeidsrechtbank: een dergelijk gering bedrag alleen rechtvaardigt geen ontslag.
De SPD wil nu een wetsvoorstel indienen om te verbieden dat werknemers om een ‘kleine misstap’ ontslagen worden. Rechter Schmidt en veel van haar collega's vinden dan weer dat zo’n grens moeilijk te trekken valt. ‘Stel: je legt die grens op 5 euro', aldus Schmidt in de Süddeutsche. 'Wat doe je dan als het om 5,10 euro gaat?’
Waar ligt de grens?
In alle gevallen verklaarden arbeidsrechtbanken de ontslagen rechtmatig, tot grote verontwaardiging van Duitse vakbonden en politici.
In oktober was er de Duitse secretaresse en medewerkster van een verzorgingstehuis die na decennia trouwe dienst aan de deur werden gezet omdat ze een paar gehaktballen respectievelijk deegpakketjes op de werkplek hadden verdonkeremaand.
Vorige maand werd een fabrieksarbeider uit Oberhausen ontslagen omdat hij zijn mobieltje op kosten van de baas had opgeladen – wat zijn werkgever 0,014 cent kostte. Vervolgens haalde ‘Emmely’, een Berlijnse caissière en alleenstaande moeder die in 2008 na meer dan 30 jaar trouwe dienst werd ontslagen omdat ze een achtergelaten statiegeldbon ter waarde van 1,30 euro had geïnd, wekenlang de krantenkoppen.
Ingrid Schmidt, de voorzitster van het Duitse arbeidsgerecht, mengt zich nu in het wespennest. ‘Kleinigheden bestaan niet, die kritiek is volledig bezijden de kwestie’, zegt ze. ‘Diefstal is altijd een reden voor ontslag. Iedereen kan zich afvragen hoeveel hij uit zijn eigen zak laat stelen, voor hij reageert. Hoe kom je er eigenlijk bij om stiekem deegpakketjes of wc-papier van het werk mee naar huis te nemen? Dat heeft ook met een gebrek aan fatsoen te maken.’
Aan de linkerzijde van het politieke spectrum brak prompt een storm van kritiek los na Schmidts uitspraken. Sociaal-democraten en groenen vinden de ontslagen niet in verhouding staan tot de vergrijpen. Dat hoeft niet te verbazen, schrijft Der Spiegel: de werknemers die ontslagen werden om een wissewasje, zijn allemaal laagopgeleide verkoopsters, secretaresses en arbeiders. Medewerkers dus die, als de vraag na de crisis weer aantrekt, makkelijk te vervangen zijn door jongere en goedkopere krachten.
Maar tegelijk, zo is het gevoel in Duitsland, zijn op veel grotere schaal frauderende managers en graaiende commissarissen afgelopen jaar opvallend gespaard gebleven. Het ontslag van een winkelmanager - nog een relatief 'kleine vis' - die ervan verdacht werd een privé-rekening van 83 euro met een creditcard van zijn werkgever te hebben vereffend, werd bijvoorbeeld opgeheven. Reden volgens de arbeidsrechtbank: een dergelijk gering bedrag alleen rechtvaardigt geen ontslag.
De SPD wil nu een wetsvoorstel indienen om te verbieden dat werknemers om een ‘kleine misstap’ ontslagen worden. Rechter Schmidt en veel van haar collega's vinden dan weer dat zo’n grens moeilijk te trekken valt. ‘Stel: je legt die grens op 5 euro', aldus Schmidt in de Süddeutsche. 'Wat doe je dan als het om 5,10 euro gaat?’
Waar ligt de grens?
dinsdag 5 januari 2010 om 10:11
Moppetoet, doe jij dat nooit? Je mobiel opladen? Bij ons zijn daar geen regels voor hoor. Die stroomkabel van mijn laptop is gewoon vergeten, ook door de werkgever. Geen opzet. In Duitsland zou dat dus reden zijn voor ontslag, gezien de jurisprudentie.
Notitieblokken gaan per ongeluk mee, na een klantenbezoek of na thuis werken blijven ze liggen.
Pennen idem dito.
In Nederland is dat kennelijk geen reden tot ontslag. In Duitsland wel.
Notitieblokken gaan per ongeluk mee, na een klantenbezoek of na thuis werken blijven ze liggen.
Pennen idem dito.
In Nederland is dat kennelijk geen reden tot ontslag. In Duitsland wel.
dinsdag 5 januari 2010 om 10:32
Er wordt hier nergens geschreven dat sommige regels alleen voor anderen gelden. Er wordt alleen gesuggereerd dat ook voor de betroffenen de regels wel heel erg zwart wit gebruikt worden, zonder enig gevoel voor nuance. Vervolgens wordt gezegd dat als de regels zo rigide zouden zijn, ik, en vele anderen met mij, allang duizend keer ontslagen zouden zijn.
Dus ik snap jouw post niet HPL.
Dus ik snap jouw post niet HPL.
dinsdag 5 januari 2010 om 10:32
quote:Xaloy schreef op 05 januari 2010 @ 10:11:
Moppetoet, doe jij dat nooit? Je mobiel opladen? Bij ons zijn daar geen regels voor hoor. Die stroomkabel van mijn laptop is gewoon vergeten, ook door de werkgever. Geen opzet. In Duitsland zou dat dus reden zijn voor ontslag, gezien de jurisprudentie.
Notitieblokken gaan per ongeluk mee, na een klantenbezoek of na thuis werken blijven ze liggen.
Pennen idem dito.
In Nederland is dat kennelijk geen reden tot ontslag. In Duitsland wel.
Nou,
toen ik nog bij een bouwmarkt werkte had ik eens een stapel elastiekjes in mijn tas zitten ( van die dunne rubberen dingen waar bij ons veel verpakkingen bijeengebonden waren ).
Ik had aan mijn baas gevraagd of ik ze mee naar huis mocht nemen want mijn exman kon ze ergens voor gebruiken ( geen ideeeee meer wat hij met 500 van die dingen moest trouwens )
Van het hoofdkantoor stond er uitgangscontrole, ik moest mijn tas open maken en werd op het matje geroepen door het hoofdkantoor. Waarom ik rubberen elastiekjes gejat had. ( Terwijl dat dus verpakkingsmateriaal was, niets stelen, anders had het in de container beland, maar goed. )
Pas toen mijn baas ging bellen met het hoofdkantoor en vertelde dat ik toestemming had om die verdomde elastiekjes mee te nemen liep het goed af .
Moppetoet, doe jij dat nooit? Je mobiel opladen? Bij ons zijn daar geen regels voor hoor. Die stroomkabel van mijn laptop is gewoon vergeten, ook door de werkgever. Geen opzet. In Duitsland zou dat dus reden zijn voor ontslag, gezien de jurisprudentie.
Notitieblokken gaan per ongeluk mee, na een klantenbezoek of na thuis werken blijven ze liggen.
Pennen idem dito.
In Nederland is dat kennelijk geen reden tot ontslag. In Duitsland wel.
Nou,
toen ik nog bij een bouwmarkt werkte had ik eens een stapel elastiekjes in mijn tas zitten ( van die dunne rubberen dingen waar bij ons veel verpakkingen bijeengebonden waren ).
Ik had aan mijn baas gevraagd of ik ze mee naar huis mocht nemen want mijn exman kon ze ergens voor gebruiken ( geen ideeeee meer wat hij met 500 van die dingen moest trouwens )
Van het hoofdkantoor stond er uitgangscontrole, ik moest mijn tas open maken en werd op het matje geroepen door het hoofdkantoor. Waarom ik rubberen elastiekjes gejat had. ( Terwijl dat dus verpakkingsmateriaal was, niets stelen, anders had het in de container beland, maar goed. )
Pas toen mijn baas ging bellen met het hoofdkantoor en vertelde dat ik toestemming had om die verdomde elastiekjes mee te nemen liep het goed af .
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 5 januari 2010 om 10:36
Het is inderdaad niet zo zwart-wit.
Ook juridisch gezien niet. Wat voor de een een terecht gegeven ontslag op staande voet kan zijn, kan voor de ander een onterecht ontslag op staande voet zijn. Juridisch gezien dan, dus los van wat iemand zelf terecht of onterecht vind.
In Nederland kijkt de rechter voornamelijk naar de "omstandigheden van het geval", zoals bijvoorbeeld de leeftijd van de werknemer, dienstjaren, kansen op de arbeidsmarkt, gebruiken binnen het bedrijf etc. En daarbij dus ook naar de gevolgen van het ontslag.
Een kerngezonde, 21-jarige die pas een halfjaar in dienst is zal anders worden beoordeeld dan iemand van 63 met een slechte rug die al 35 jaar in dienst is. De gevolgen van een o.o.s.v. zijn vaak voor die laatste namelijk veel heftiger dan voor die eerste.
Overigens gaat het hierbij niet alleen om leeftijd, een jonge alleenstaande moeder zal ook anders beoordeeld worden dan een "oude" directeur met een miljoen op de bank.
Dit gaat misschien wel tegen het "rechtsgevoel" in. De ene persoon wordt om eenzelfde handeling wel ontslagen en de andere niet.
Volgens de Hoge Raad moet je dus niet alleen naar de oorzaken (bijvoorbeeld diefstal) van het o.o.s.v. kijken maar ook naar de gevolgen.
Dus zelfs als de oorzaak "terecht" is, kunnen de gevolgen het "onterecht" maken.
Is best lastige materie, en er is ook geen harde lijn, ieder geval zal apart beoordeeld moeten worden.
Ook juridisch gezien niet. Wat voor de een een terecht gegeven ontslag op staande voet kan zijn, kan voor de ander een onterecht ontslag op staande voet zijn. Juridisch gezien dan, dus los van wat iemand zelf terecht of onterecht vind.
In Nederland kijkt de rechter voornamelijk naar de "omstandigheden van het geval", zoals bijvoorbeeld de leeftijd van de werknemer, dienstjaren, kansen op de arbeidsmarkt, gebruiken binnen het bedrijf etc. En daarbij dus ook naar de gevolgen van het ontslag.
Een kerngezonde, 21-jarige die pas een halfjaar in dienst is zal anders worden beoordeeld dan iemand van 63 met een slechte rug die al 35 jaar in dienst is. De gevolgen van een o.o.s.v. zijn vaak voor die laatste namelijk veel heftiger dan voor die eerste.
Overigens gaat het hierbij niet alleen om leeftijd, een jonge alleenstaande moeder zal ook anders beoordeeld worden dan een "oude" directeur met een miljoen op de bank.
Dit gaat misschien wel tegen het "rechtsgevoel" in. De ene persoon wordt om eenzelfde handeling wel ontslagen en de andere niet.
Volgens de Hoge Raad moet je dus niet alleen naar de oorzaken (bijvoorbeeld diefstal) van het o.o.s.v. kijken maar ook naar de gevolgen.
Dus zelfs als de oorzaak "terecht" is, kunnen de gevolgen het "onterecht" maken.
Is best lastige materie, en er is ook geen harde lijn, ieder geval zal apart beoordeeld moeten worden.
dinsdag 5 januari 2010 om 10:38
Jeetje. Misschien moet ik wel beter opletten wat ik allemaal wel niet mee naar huis sleep. Ik sta daar echt niet zo bij stil.
Het is een beetje geven en nemen, en ik vind altijd dat ik meer geef dan neem, vooral qua werkuren. Hoeveel uur heb ik wel niet thuis nog doorgewerkt, of overuren gemaakt zonder die betaald te krijgen! Dat zijn er echt enorm veel. Ik werk nooit precies 8 uur per dag. Altijd meer.
Het is een beetje geven en nemen, en ik vind altijd dat ik meer geef dan neem, vooral qua werkuren. Hoeveel uur heb ik wel niet thuis nog doorgewerkt, of overuren gemaakt zonder die betaald te krijgen! Dat zijn er echt enorm veel. Ik werk nooit precies 8 uur per dag. Altijd meer.
dinsdag 5 januari 2010 om 10:41
quote:borodini schreef op 05 januari 2010 @ 10:32:
[...]
Nou,
toen ik nog bij een bouwmarkt werkte had ik eens een stapel elastiekjes in mijn tas zitten ( van die dunne rubberen dingen waar bij ons veel verpakkingen bijeengebonden waren ).
Ik had aan mijn baas gevraagd of ik ze mee naar huis mocht nemen want mijn exman kon ze ergens voor gebruiken ( geen ideeeee meer wat hij met 500 van die dingen moest trouwens )
Van het hoofdkantoor stond er uitgangscontrole, ik moest mijn tas open maken en werd op het matje geroepen door het hoofdkantoor. Waarom ik rubberen elastiekjes gejat had. ( Terwijl dat dus verpakkingsmateriaal was, niets stelen, anders had het in de container beland, maar goed. )
Pas toen mijn baas ging bellen met het hoofdkantoor en vertelde dat ik toestemming had om die verdomde elastiekjes mee te nemen liep het goed af .
Maar als het voor de rechter was gekomen en je baas had daar ook aangegeven dat het mocht was het waarschijnlijk een onterecht gegeven ontslag geweest!
De regels binnen een bedrijf kunnen "strenger" zijn dan die van de rechter!
[...]
Nou,
toen ik nog bij een bouwmarkt werkte had ik eens een stapel elastiekjes in mijn tas zitten ( van die dunne rubberen dingen waar bij ons veel verpakkingen bijeengebonden waren ).
Ik had aan mijn baas gevraagd of ik ze mee naar huis mocht nemen want mijn exman kon ze ergens voor gebruiken ( geen ideeeee meer wat hij met 500 van die dingen moest trouwens )
Van het hoofdkantoor stond er uitgangscontrole, ik moest mijn tas open maken en werd op het matje geroepen door het hoofdkantoor. Waarom ik rubberen elastiekjes gejat had. ( Terwijl dat dus verpakkingsmateriaal was, niets stelen, anders had het in de container beland, maar goed. )
Pas toen mijn baas ging bellen met het hoofdkantoor en vertelde dat ik toestemming had om die verdomde elastiekjes mee te nemen liep het goed af .
Maar als het voor de rechter was gekomen en je baas had daar ook aangegeven dat het mocht was het waarschijnlijk een onterecht gegeven ontslag geweest!
De regels binnen een bedrijf kunnen "strenger" zijn dan die van de rechter!
dinsdag 5 januari 2010 om 10:45
quote:Xaloy schreef op 05 januari 2010 @ 10:39:
QQQ, dat snap ik, maar kennelijk is dat in Duitsland wel zo zwart wit. Of tenminste, dat doet het artikel vermoeden, gezien een juridisch bevestigd ontslag naar aanleiding van het opladen van een mobieltje.
Duitsland is inderdaad erg strikt op dit gebied, of beter gezegd, in Nederland zijn we erg "los". Het Nederlandse arbeidsrecht gaat uit van de bescherming van de werknemer, in het buitenland gaat het vaak meer uit van de bescherming van de werkgever. (Dat je bijvoorbeeld mensen makkelijk kan ontslaan om je bedrijf te redden, etc)
In Amerika kan je bijvoorbeeld ook zonder reden en zonder toets door de rechter op staande voet worden ontslagen als dat bepaald is in je contract! (en geloof me, een groot deel van de beroepsbevolking heeft zo'n bepaling in Amerika!)
QQQ, dat snap ik, maar kennelijk is dat in Duitsland wel zo zwart wit. Of tenminste, dat doet het artikel vermoeden, gezien een juridisch bevestigd ontslag naar aanleiding van het opladen van een mobieltje.
Duitsland is inderdaad erg strikt op dit gebied, of beter gezegd, in Nederland zijn we erg "los". Het Nederlandse arbeidsrecht gaat uit van de bescherming van de werknemer, in het buitenland gaat het vaak meer uit van de bescherming van de werkgever. (Dat je bijvoorbeeld mensen makkelijk kan ontslaan om je bedrijf te redden, etc)
In Amerika kan je bijvoorbeeld ook zonder reden en zonder toets door de rechter op staande voet worden ontslagen als dat bepaald is in je contract! (en geloof me, een groot deel van de beroepsbevolking heeft zo'n bepaling in Amerika!)
dinsdag 5 januari 2010 om 10:47
quote:Xaloy schreef op 05 januari 2010 @ 10:38:
Jeetje. Misschien moet ik wel beter opletten wat ik allemaal wel niet mee naar huis sleep. Ik sta daar echt niet zo bij stil.
Het is een beetje geven en nemen, en ik vind altijd dat ik meer geef dan neem, vooral qua werkuren. Hoeveel uur heb ik wel niet thuis nog doorgewerkt, of overuren gemaakt zonder die betaald te krijgen! Dat zijn er echt enorm veel. Ik werk nooit precies 8 uur per dag. Altijd meer.
Ik zou het gewoon zeggen tegen mijn baas.
Mijn ervaring is dat de baas er echt niet moeilijk om doet hoor
"Joh Kees, ik heb een notitieblok in mijn tas laten zitten van de week, is het goed als ik die thuis hou" ?
mss heel mutserig van mij hoor , maar ik kon er niet mee leven als ik het "ongevraagd" thuis bleef houden.
Jeetje. Misschien moet ik wel beter opletten wat ik allemaal wel niet mee naar huis sleep. Ik sta daar echt niet zo bij stil.
Het is een beetje geven en nemen, en ik vind altijd dat ik meer geef dan neem, vooral qua werkuren. Hoeveel uur heb ik wel niet thuis nog doorgewerkt, of overuren gemaakt zonder die betaald te krijgen! Dat zijn er echt enorm veel. Ik werk nooit precies 8 uur per dag. Altijd meer.
Ik zou het gewoon zeggen tegen mijn baas.
Mijn ervaring is dat de baas er echt niet moeilijk om doet hoor
"Joh Kees, ik heb een notitieblok in mijn tas laten zitten van de week, is het goed als ik die thuis hou" ?
mss heel mutserig van mij hoor , maar ik kon er niet mee leven als ik het "ongevraagd" thuis bleef houden.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 5 januari 2010 om 10:48
De tekst uit de Süddeutsche:
Weil Mohammed Sheikh an seinem Arbeitsplatz sein Handy aufgeladen hatte, hat seine Firma ihn fristlos entlassen. Die Kosten des Stroms: 0,00014 Euro.
Kein Vergehen zu gering, kein Gegenstand zu banal: Wieder sorgt ein Kündigungsprozess für Aufsehen, gegen den der Emmely-Prozess um gestohlene Pfandbons im Wert von 1,30 Euro oder der um ein weggeworfenes Kinderbett geradezu wie Kapitalverbrechen wirken.
Diesmal geht es um umgerechnet 0,014 Cent. Diese stolze Summe, das hat ein Fachingenieur errechnet, verschlingt eine Akku-Ladung für ein leeres Handy an Strom. 0,014 Cent, das sind ganze 0,00014 Euro.
Wollte ein Mitarbeiter seiner Firma einen ganzen Euro an Stromkosten "klauen", müsste er jahrelang jeden Arbeitstag sein Handy aufladen.
Unerlaubt Fotos geschossen
Lächerlich - und doch stehen sich wegen dieses "Vergehens" in Oberhausen gerade der aus Pakistan stammende Arbeiter Mohammed Sheikh und sein ehemaliger Arbeitgeber gegenüber: Sheikh hatte sein Handy am Arbeitsplatz aufgeladen. Der Chef der Firma für Industriedichtungen erkannte darin einen Straftatbestand und kündigte dem 51-Jährigen - fristlos und nach mehr als 14 Jahren im Unternehmen.
Zudem, so der zweite Vorwurf des Vorgesetzten, habe Sheikh mit besagtem Handy auch noch die Maschine fotografiert, an der er arbeitet. Auch das sei im Unternehmen verboten. Warum genau, bleibt allerdings unklar. "Dass Herr Sheikh damit Industriespionage hätte betreiben wollen, zu dieser Behauptung hat sich auch die Firma nicht verstiegen", sagt Arbeitsrechtler Hans Henning Klingen, der Mohammed Sheikh vertritt. "Das hätte ohnehin niemand geglaubt, denn da gibt es nichts zu spionieren. Herr Sheikh presst simple Dichtungen."
Mohammed Sheikh selbst sagt, sein fünfjähriger Sohn habe einfach einmal sehen wollen, womit der Papa seinen Tag verbringt. Also habe er seinen Arbeitsplatz geknipst, um die Neugier des Jungen zu befriedigen. Nachdem sein Chef ihn gebeten habe, dies nicht wieder zu tun, habe er sich an die Vorschrift gehalten. Zudem habe man ihm als Strafe eine halbe Stunde Arbeitszeit vom Lohn abgezogen.
Prozesskostenhilfe gewährt
"Schon das war nicht rechtens", sagt Anwalt Klingen. "Doch Herr Sheikh hat die Strafe klaglos akzeptiert, um das Verhältnis zu seinem Arbeitgeber nicht zu belasten. Offenbar hat ihm das nichts genutzt."
Das Gericht hat Sheikh, der seit der fristlosen Kündigung vom 5. Juni Hartz IV bezieht, Prozesskostenhilfe gewährt. So muss der Pakistaner, der seit mehr als 20 Jahren in Oberhausen lebt und eine fünfköpfige Familie ernährt, zumindest nicht selbst für das Verfahren aufkommen. "Es ist absurd", sagt Arbeitsrechtler Klingen. "Da wird ein Gericht wegen eines Cent-Betrags beschäftigt und ein Vater von drei Kindern muss jetzt überlegen, wie er die Miete zahlt."
(..)
Doch steht zu befürchten, dass schon die nächsten absurden Kündigungsprozesse die Gerichte beschäftigen werden: Nach dem Fall Emmely, der sich um zwei Pfandbons im Wert von 1,30 Euro drehte, sorgte zuletzt der Streit um Mehmet G. für Schlagzeilen. Der Müllmann hatte ein ausrangiertes Kinderbett aus einem Müllcontainer mitnehmen wollen und war deshalb ebenfalls fristlos entlassen worden.
Zijn dit nou gekke Duitsers of wat?!
Weil Mohammed Sheikh an seinem Arbeitsplatz sein Handy aufgeladen hatte, hat seine Firma ihn fristlos entlassen. Die Kosten des Stroms: 0,00014 Euro.
Kein Vergehen zu gering, kein Gegenstand zu banal: Wieder sorgt ein Kündigungsprozess für Aufsehen, gegen den der Emmely-Prozess um gestohlene Pfandbons im Wert von 1,30 Euro oder der um ein weggeworfenes Kinderbett geradezu wie Kapitalverbrechen wirken.
Diesmal geht es um umgerechnet 0,014 Cent. Diese stolze Summe, das hat ein Fachingenieur errechnet, verschlingt eine Akku-Ladung für ein leeres Handy an Strom. 0,014 Cent, das sind ganze 0,00014 Euro.
Wollte ein Mitarbeiter seiner Firma einen ganzen Euro an Stromkosten "klauen", müsste er jahrelang jeden Arbeitstag sein Handy aufladen.
Unerlaubt Fotos geschossen
Lächerlich - und doch stehen sich wegen dieses "Vergehens" in Oberhausen gerade der aus Pakistan stammende Arbeiter Mohammed Sheikh und sein ehemaliger Arbeitgeber gegenüber: Sheikh hatte sein Handy am Arbeitsplatz aufgeladen. Der Chef der Firma für Industriedichtungen erkannte darin einen Straftatbestand und kündigte dem 51-Jährigen - fristlos und nach mehr als 14 Jahren im Unternehmen.
Zudem, so der zweite Vorwurf des Vorgesetzten, habe Sheikh mit besagtem Handy auch noch die Maschine fotografiert, an der er arbeitet. Auch das sei im Unternehmen verboten. Warum genau, bleibt allerdings unklar. "Dass Herr Sheikh damit Industriespionage hätte betreiben wollen, zu dieser Behauptung hat sich auch die Firma nicht verstiegen", sagt Arbeitsrechtler Hans Henning Klingen, der Mohammed Sheikh vertritt. "Das hätte ohnehin niemand geglaubt, denn da gibt es nichts zu spionieren. Herr Sheikh presst simple Dichtungen."
Mohammed Sheikh selbst sagt, sein fünfjähriger Sohn habe einfach einmal sehen wollen, womit der Papa seinen Tag verbringt. Also habe er seinen Arbeitsplatz geknipst, um die Neugier des Jungen zu befriedigen. Nachdem sein Chef ihn gebeten habe, dies nicht wieder zu tun, habe er sich an die Vorschrift gehalten. Zudem habe man ihm als Strafe eine halbe Stunde Arbeitszeit vom Lohn abgezogen.
Prozesskostenhilfe gewährt
"Schon das war nicht rechtens", sagt Anwalt Klingen. "Doch Herr Sheikh hat die Strafe klaglos akzeptiert, um das Verhältnis zu seinem Arbeitgeber nicht zu belasten. Offenbar hat ihm das nichts genutzt."
Das Gericht hat Sheikh, der seit der fristlosen Kündigung vom 5. Juni Hartz IV bezieht, Prozesskostenhilfe gewährt. So muss der Pakistaner, der seit mehr als 20 Jahren in Oberhausen lebt und eine fünfköpfige Familie ernährt, zumindest nicht selbst für das Verfahren aufkommen. "Es ist absurd", sagt Arbeitsrechtler Klingen. "Da wird ein Gericht wegen eines Cent-Betrags beschäftigt und ein Vater von drei Kindern muss jetzt überlegen, wie er die Miete zahlt."
(..)
Doch steht zu befürchten, dass schon die nächsten absurden Kündigungsprozesse die Gerichte beschäftigen werden: Nach dem Fall Emmely, der sich um zwei Pfandbons im Wert von 1,30 Euro drehte, sorgte zuletzt der Streit um Mehmet G. für Schlagzeilen. Der Müllmann hatte ein ausrangiertes Kinderbett aus einem Müllcontainer mitnehmen wollen und war deshalb ebenfalls fristlos entlassen worden.
Zijn dit nou gekke Duitsers of wat?!
dinsdag 5 januari 2010 om 10:49
quote:Xaloy schreef op 05 januari 2010 @ 10:38:
Jeetje. Misschien moet ik wel beter opletten wat ik allemaal wel niet mee naar huis sleep. Ik sta daar echt niet zo bij stil.
Het is een beetje geven en nemen, en ik vind altijd dat ik meer geef dan neem, vooral qua werkuren. Hoeveel uur heb ik wel niet thuis nog doorgewerkt, of overuren gemaakt zonder die betaald te krijgen! Dat zijn er echt enorm veel. Ik werk nooit precies 8 uur per dag. Altijd meer.
Die redenering schijnt vaak aan "diefstal van de baas" ten grondslag te liggen, maar het klopt helaas niet. De verhouding is niet symetrisch: je werkgever steelt niet van je als je overwerkt. In je arbeidsovereenkomst heb je afspraken gemaakt over wat je doet, en wat je daarvoor terug krijgt. Overwerk valt binnen die afspraken (eventueel binnen de wettelijke bepalingen), en er ontstaat dus geen aanvullend recht op beloning, en al helemaal niet op beloning in zelfgekozen vorm. Het is dus géén kwestie van geven en nemen. Je mag niet zonder meer de ene (vermeende) vordering wegstrepen tegen de andere ontvreemding.
Los daarvan, wat HPL al zei: het is simpel een kwestie van even overleg met je werkgever. Als die nadrukkelijk eist dat je van de nootjes af blijft, blijf je er af. Als die geen probleem heeft met de manier waarop je je tijd indeelt, inclusief privé-activiteiten vanaf de werkplek, dan is er geen probleem. Hoe moeilijk is dat?
Jeetje. Misschien moet ik wel beter opletten wat ik allemaal wel niet mee naar huis sleep. Ik sta daar echt niet zo bij stil.
Het is een beetje geven en nemen, en ik vind altijd dat ik meer geef dan neem, vooral qua werkuren. Hoeveel uur heb ik wel niet thuis nog doorgewerkt, of overuren gemaakt zonder die betaald te krijgen! Dat zijn er echt enorm veel. Ik werk nooit precies 8 uur per dag. Altijd meer.
Die redenering schijnt vaak aan "diefstal van de baas" ten grondslag te liggen, maar het klopt helaas niet. De verhouding is niet symetrisch: je werkgever steelt niet van je als je overwerkt. In je arbeidsovereenkomst heb je afspraken gemaakt over wat je doet, en wat je daarvoor terug krijgt. Overwerk valt binnen die afspraken (eventueel binnen de wettelijke bepalingen), en er ontstaat dus geen aanvullend recht op beloning, en al helemaal niet op beloning in zelfgekozen vorm. Het is dus géén kwestie van geven en nemen. Je mag niet zonder meer de ene (vermeende) vordering wegstrepen tegen de andere ontvreemding.
Los daarvan, wat HPL al zei: het is simpel een kwestie van even overleg met je werkgever. Als die nadrukkelijk eist dat je van de nootjes af blijft, blijf je er af. Als die geen probleem heeft met de manier waarop je je tijd indeelt, inclusief privé-activiteiten vanaf de werkplek, dan is er geen probleem. Hoe moeilijk is dat?
dinsdag 5 januari 2010 om 10:51
quote:Xaloy schreef op 05 januari 2010 @ 10:32:
Er wordt hier nergens geschreven dat sommige regels alleen voor anderen gelden. Er wordt alleen gesuggereerd dat ook voor de betroffenen de regels wel heel erg zwart wit gebruikt worden, zonder enig gevoel voor nuance. Vervolgens wordt gezegd dat als de regels zo rigide zouden zijn, ik, en vele anderen met mij, allang duizend keer ontslagen zouden zijn.
Dus ik snap jouw post niet HPL.Dat hoeft ook niet.
Er wordt hier nergens geschreven dat sommige regels alleen voor anderen gelden. Er wordt alleen gesuggereerd dat ook voor de betroffenen de regels wel heel erg zwart wit gebruikt worden, zonder enig gevoel voor nuance. Vervolgens wordt gezegd dat als de regels zo rigide zouden zijn, ik, en vele anderen met mij, allang duizend keer ontslagen zouden zijn.
Dus ik snap jouw post niet HPL.Dat hoeft ook niet.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 5 januari 2010 om 11:00
@ Rider: Eens!
Dat je er niet altijd terecht om ontslagen kan worden, betekend niet automatisch dat het een recht is of dat het mag. Er kunnen wel andere sancties tegenover staan!
Ik ben er trouwens van overtuigd dat een groot deel van de mensen wel eens een pen meeneemt of zijn telefoon oplaad of prive internet o.i.d. en daarbij helemaal niet door hebben dat dit als stelen gezien kan worden.
Dat je er niet altijd terecht om ontslagen kan worden, betekend niet automatisch dat het een recht is of dat het mag. Er kunnen wel andere sancties tegenover staan!
Ik ben er trouwens van overtuigd dat een groot deel van de mensen wel eens een pen meeneemt of zijn telefoon oplaad of prive internet o.i.d. en daarbij helemaal niet door hebben dat dit als stelen gezien kan worden.
