Actueel
alle pijlers
Prins Johan Friso bedolven onder lawine
vrijdag 24 februari 2012 om 23:36
quote:Christiana schreef op 24 februari 2012 @ 23:34:
[...]
Vind niet dat de artsen gefaald hebben, ze hebben alles gedaan wat in hun vermogen lag, om zijn leven te redden, dat dit de uitkomst is, is triest maar niet verwijtbaar aan hun, dan zou er een protocol moeten zijn, van zolang reanimeren etc. Maar ik geloof dat als je in hun schoenen staat, dat je gewoon niet op wilt geven.Niet te vergeten, behandel protocollen verschillen per land. In Nederland, zoals iemand eerder uit eigen ervaring omschreef in dit topic, was iemand in de toestand van Friso niet meer behandeld. Met zulke hersenbeschadiging in vegetatieve toestand na een week niet meer bijkomen, dan houdt het op en dat is niet eens een overlegpunt met artsen. Artsen beslissen dat voor je, iemand komt niet meer bij als deze had wakker moeten worden (na onderkoeling en kunstmatig coma) dan staken ze de behandeling.
[...]
Vind niet dat de artsen gefaald hebben, ze hebben alles gedaan wat in hun vermogen lag, om zijn leven te redden, dat dit de uitkomst is, is triest maar niet verwijtbaar aan hun, dan zou er een protocol moeten zijn, van zolang reanimeren etc. Maar ik geloof dat als je in hun schoenen staat, dat je gewoon niet op wilt geven.Niet te vergeten, behandel protocollen verschillen per land. In Nederland, zoals iemand eerder uit eigen ervaring omschreef in dit topic, was iemand in de toestand van Friso niet meer behandeld. Met zulke hersenbeschadiging in vegetatieve toestand na een week niet meer bijkomen, dan houdt het op en dat is niet eens een overlegpunt met artsen. Artsen beslissen dat voor je, iemand komt niet meer bij als deze had wakker moeten worden (na onderkoeling en kunstmatig coma) dan staken ze de behandeling.
vrijdag 24 februari 2012 om 23:40
quote:jeane_avril schreef op 24 februari 2012 @ 23:36:
[...]
Niet te vergeten, behandel protocollen verschillen per land. In Nederland, zoals iemand eerder uit eigen ervaring omschreef in dit topic, was iemand in de toestand van Friso niet meer behandeld. Met zulke hersenbeschadiging in vegetatieve toestand na een week niet meer bijkomen, dan houdt het op en dat is niet eens een overlegpunt met artsen. Artsen beslissen dat voor je, iemand komt niet meer bij als deze had wakker moeten worden (na onderkoeling en kunstmatig coma) dan staken ze de behandeling.Gelukkig zou ik bijna zeggen als het mezelf zou betreffen.. Maar nu is het een prins uit een zeer belangrijke familie, waardoor ze misschien zelfs hun eigen protocollen overgingen? Maar sta maar in de schoenen van die artsen wat doe je. Lastig en moeilijk. En wellicht dat er nog complicatie's boven op komen.
[...]
Niet te vergeten, behandel protocollen verschillen per land. In Nederland, zoals iemand eerder uit eigen ervaring omschreef in dit topic, was iemand in de toestand van Friso niet meer behandeld. Met zulke hersenbeschadiging in vegetatieve toestand na een week niet meer bijkomen, dan houdt het op en dat is niet eens een overlegpunt met artsen. Artsen beslissen dat voor je, iemand komt niet meer bij als deze had wakker moeten worden (na onderkoeling en kunstmatig coma) dan staken ze de behandeling.Gelukkig zou ik bijna zeggen als het mezelf zou betreffen.. Maar nu is het een prins uit een zeer belangrijke familie, waardoor ze misschien zelfs hun eigen protocollen overgingen? Maar sta maar in de schoenen van die artsen wat doe je. Lastig en moeilijk. En wellicht dat er nog complicatie's boven op komen.
vrijdag 24 februari 2012 om 23:42
Dank voor je duidelijke posts jeane_avril, ik zou het jammer vinden als je ze weer weghaalt zoals je schrijft (zal echter niet quoten). Zou het - nu we er niet zijn bijgeweest en het ook achteraf lastig te reconstrueren zal zijn welke informatie op welk moment precies beschikbaar is geweest voor de artsen - mogelijk zijn om te bepalen na hoeveel minuten een reanimatie gestaakt dient te worden, en wat daarvoor de criteria zouden zijn? (Misschien niet het juiste topic, en niet het juiste forum).
vrijdag 24 februari 2012 om 23:43
Jeane avril het is algemeen bekend dat sterke onderkoeling voor veel gunstiger prognoses zorgt dan zomaar een hartstilstand. Schermen met algemene percentages heeft dus geen zin. En ja het gaat nog steeds om een zeer kleine minderheid maar er zijn echt mensen na 45 min succesvol onder het ijs vandaan gehaald en gereanimeerd. Met die kennis geef je toch niet op voordat je zeker weet dat het hopeloos is? En ik heb dat meerdere malen tijdens mijn academische opleiding geleerd
vrijdag 24 februari 2012 om 23:43
quote:jeane_avril schreef op 24 februari 2012 @ 23:36:
[...]
Niet te vergeten, behandel protocollen verschillen per land. In Nederland, zoals iemand eerder uit eigen ervaring omschreef in dit topic, was iemand in de toestand van Friso niet meer behandeld. Met zulke hersenbeschadiging in vegetatieve toestand na een week niet meer bijkomen, dan houdt het op en dat is niet eens een overlegpunt met artsen. Artsen beslissen dat voor je, iemand komt niet meer bij als deze had wakker moeten worden (na onderkoeling en kunstmatig coma) dan staken ze de behandeling.Het is me niet duidelijk wat je hier met "behandeling" bedoelt. Niet reanimatie, dat is duidelijk.
[...]
Niet te vergeten, behandel protocollen verschillen per land. In Nederland, zoals iemand eerder uit eigen ervaring omschreef in dit topic, was iemand in de toestand van Friso niet meer behandeld. Met zulke hersenbeschadiging in vegetatieve toestand na een week niet meer bijkomen, dan houdt het op en dat is niet eens een overlegpunt met artsen. Artsen beslissen dat voor je, iemand komt niet meer bij als deze had wakker moeten worden (na onderkoeling en kunstmatig coma) dan staken ze de behandeling.Het is me niet duidelijk wat je hier met "behandeling" bedoelt. Niet reanimatie, dat is duidelijk.
vrijdag 24 februari 2012 om 23:52
quote:pyridine schreef op 24 februari 2012 @ 23:43:
Jeane avril het is algemeen bekend dat sterke onderkoeling voor veel gunstiger prognoses zorgt dan zomaar een hartstilstand. Schermen met algemene percentages heeft dus geen zin. En ja het gaat nog steeds om een zeer kleine minderheid maar er zijn echt mensen na 45 min succesvol onder het ijs vandaan gehaald en gereanimeerd. Met die kennis geef je toch niet op voordat je zeker weet dat het hopeloos is? En ik heb dat meerdere malen tijdens mijn academische opleiding geleerdEr was natuurlijk geen sprake van sterke onderkoeling, maar hooguit een lichte (in ijswater vallen is vrij snel onderkoeld raken). Maar als je dat wordt geleerd, dan weet je ook dat richting een uur zonder afdoende zuurstof voor de hersenen (want ook reanimatie is niet optimale zuurstofvoorziening) een grote ernstige schade tot gevolg heeft. Dat is geen koffiedik kijken. En ik zeg het nogmaals: je zegt niet als verantwoordelijk arts zo maar: je zou kunnen zeggen dat de reanimatie te lang geduurd heeft (of woorden van gelijke strekking). Deze verklaring is met zorg opgesteld, ieder woord wordt afgewogen, ze wisten dat ze kritiek zouden kunnen krijgen van specialisten op de lange duur van de reanimatie. Ook zal zijn er geen criteria voor, het is lang en daarvan waren ze zich bewust. Er was ergens een sprankje hoop, een kleintje, dat het wellicht door koeling de beschadiging mee zou vallen. Ik geloof echt dat deze ervaring voor de artsen weer een enorm leermoment is geweest, zoals je dat je hele carriere blijft doormaken. De volgende keer zullen ze weer heel kritisch kijken naar: hoe lang gaan we door?
Jeane avril het is algemeen bekend dat sterke onderkoeling voor veel gunstiger prognoses zorgt dan zomaar een hartstilstand. Schermen met algemene percentages heeft dus geen zin. En ja het gaat nog steeds om een zeer kleine minderheid maar er zijn echt mensen na 45 min succesvol onder het ijs vandaan gehaald en gereanimeerd. Met die kennis geef je toch niet op voordat je zeker weet dat het hopeloos is? En ik heb dat meerdere malen tijdens mijn academische opleiding geleerdEr was natuurlijk geen sprake van sterke onderkoeling, maar hooguit een lichte (in ijswater vallen is vrij snel onderkoeld raken). Maar als je dat wordt geleerd, dan weet je ook dat richting een uur zonder afdoende zuurstof voor de hersenen (want ook reanimatie is niet optimale zuurstofvoorziening) een grote ernstige schade tot gevolg heeft. Dat is geen koffiedik kijken. En ik zeg het nogmaals: je zegt niet als verantwoordelijk arts zo maar: je zou kunnen zeggen dat de reanimatie te lang geduurd heeft (of woorden van gelijke strekking). Deze verklaring is met zorg opgesteld, ieder woord wordt afgewogen, ze wisten dat ze kritiek zouden kunnen krijgen van specialisten op de lange duur van de reanimatie. Ook zal zijn er geen criteria voor, het is lang en daarvan waren ze zich bewust. Er was ergens een sprankje hoop, een kleintje, dat het wellicht door koeling de beschadiging mee zou vallen. Ik geloof echt dat deze ervaring voor de artsen weer een enorm leermoment is geweest, zoals je dat je hele carriere blijft doormaken. De volgende keer zullen ze weer heel kritisch kijken naar: hoe lang gaan we door?
vrijdag 24 februari 2012 om 23:54
quote:Whympysinger schreef op 24 februari 2012 @ 23:43:
[...]
Het is me niet duidelijk wat je hier met "behandeling" bedoelt. Niet reanimatie, dat is duidelijk.Het is eerder in dit topic besproken, geen voeding, medicatie, infuusen meer, en geen bewaking meer en geen mogelijkheid tot kunstmatig beademen bieden mocht het weer nodig zijn. En als men in de gaten krijgt, dat de hersenschade heel ernstig is (weinig activiteit) en dat kunnen ze vaststellen als er nog beademd wordt, dan staken ze ook de beademing.
[...]
Het is me niet duidelijk wat je hier met "behandeling" bedoelt. Niet reanimatie, dat is duidelijk.Het is eerder in dit topic besproken, geen voeding, medicatie, infuusen meer, en geen bewaking meer en geen mogelijkheid tot kunstmatig beademen bieden mocht het weer nodig zijn. En als men in de gaten krijgt, dat de hersenschade heel ernstig is (weinig activiteit) en dat kunnen ze vaststellen als er nog beademd wordt, dan staken ze ook de beademing.
vrijdag 24 februari 2012 om 23:59
quote:Whympysinger schreef op 24 februari 2012 @ 23:42:
Dank voor je duidelijke posts jeane_avril, ik zou het jammer vinden als je ze weer weghaalt zoals je schrijft (zal echter niet quoten). Zou het - nu we er niet zijn bijgeweest en het ook achteraf lastig te reconstrueren zal zijn welke informatie op welk moment precies beschikbaar is geweest voor de artsen - mogelijk zijn om te bepalen na hoeveel minuten een reanimatie gestaakt dient te worden, en wat daarvoor de criteria zouden zijn? (Misschien niet het juiste topic, en niet het juiste forum).
Ik vond het zo nuffig klinken (artsenfamilie). Ieder land heeft weer andere protocollen, en eerlijk gezegd vind ik het dan in NL iets beter. Omdat ze niet door blijven gaan met die vegetatieve toestand als heel duidelijk is dat er sprake is van ernstig hersenletsel. Alhoewel in sommige gevallen toch kan worden besloten door te gaan, maar dan alleen voor mensen onder de 25 jaar (ik ken de exacte protocollen niet).
Het is en blijft een ellendige kwestie, je kunt reanimeren, je kunt koelen, je kunt van alles met iemand die eigenlijk al gestopt is met leven. En dan heb je ook nog het snelle ingrijpen van reddingsbrigades, helikopters die zorgen dat de patient supersnel ter plaatse is. En dan is 15 min. ineens een verschil tussen leven, dood en praktisch hersendood. En juist dat laatste is dan nu gebeurd. Zou mijn geliefde het zijn, dan zou ik nu tegen beter weten in hopen op een wonder. Maar het ergste is nog, dat je de persoon in kwestie niets kan vragen. Ook niet als hij zijn ogen weer open doet. Wat moet je doen? In dit geval op zoek naar de beste kliniek en roeien met die riemen die je hebt. Maar waar houdt het nou op?
Dank voor je duidelijke posts jeane_avril, ik zou het jammer vinden als je ze weer weghaalt zoals je schrijft (zal echter niet quoten). Zou het - nu we er niet zijn bijgeweest en het ook achteraf lastig te reconstrueren zal zijn welke informatie op welk moment precies beschikbaar is geweest voor de artsen - mogelijk zijn om te bepalen na hoeveel minuten een reanimatie gestaakt dient te worden, en wat daarvoor de criteria zouden zijn? (Misschien niet het juiste topic, en niet het juiste forum).
Ik vond het zo nuffig klinken (artsenfamilie). Ieder land heeft weer andere protocollen, en eerlijk gezegd vind ik het dan in NL iets beter. Omdat ze niet door blijven gaan met die vegetatieve toestand als heel duidelijk is dat er sprake is van ernstig hersenletsel. Alhoewel in sommige gevallen toch kan worden besloten door te gaan, maar dan alleen voor mensen onder de 25 jaar (ik ken de exacte protocollen niet).
Het is en blijft een ellendige kwestie, je kunt reanimeren, je kunt koelen, je kunt van alles met iemand die eigenlijk al gestopt is met leven. En dan heb je ook nog het snelle ingrijpen van reddingsbrigades, helikopters die zorgen dat de patient supersnel ter plaatse is. En dan is 15 min. ineens een verschil tussen leven, dood en praktisch hersendood. En juist dat laatste is dan nu gebeurd. Zou mijn geliefde het zijn, dan zou ik nu tegen beter weten in hopen op een wonder. Maar het ergste is nog, dat je de persoon in kwestie niets kan vragen. Ook niet als hij zijn ogen weer open doet. Wat moet je doen? In dit geval op zoek naar de beste kliniek en roeien met die riemen die je hebt. Maar waar houdt het nou op?
zaterdag 25 februari 2012 om 00:12
zaterdag 25 februari 2012 om 00:22
Prutteldepruttel, de enige reden die ik daarvoor kan bedenken (voor het kiezen van een vegetatief leven boven de dood) is de gedachte van mijn ouders achter mijn kist. Ik heb dat gezien, andere ouders achter de kist van hun zoon, het is de hel op aarde.... Maar of mijn ouders dan minder zouden lijden dan met een vegeterend kind is de vraag
zaterdag 25 februari 2012 om 00:23
quote:Merelin schreef op 25 februari 2012 @ 00:03:
jeane_avril,
had je ook gezegd dat de artsen iemand maar dood hadden moeten laten gaan als het om jouw familie ging?dit is niet een kwestie van iemand zo maar dood laten gaan, de persoon was eigenlijk al dood, het is niet alsof iemand bij bewustzijn was, hartslag en en goed functionerende hersenen. De persoon was al het hoekje om, maar is met brute kracht terug gesleurd. Minder lang doorgaan noem ik niet 'dood laten gaan'.
jeane_avril,
had je ook gezegd dat de artsen iemand maar dood hadden moeten laten gaan als het om jouw familie ging?dit is niet een kwestie van iemand zo maar dood laten gaan, de persoon was eigenlijk al dood, het is niet alsof iemand bij bewustzijn was, hartslag en en goed functionerende hersenen. De persoon was al het hoekje om, maar is met brute kracht terug gesleurd. Minder lang doorgaan noem ik niet 'dood laten gaan'.
zaterdag 25 februari 2012 om 00:27
quote:Merelin schreef op 25 februari 2012 @ 00:12:
Ik vind het heel logisch dat je als artsen blijft reanimeren en niet denkt 'laat maar, hij blijft toch een kasplantje'.
Als familie hoop je altijd dat er een wonder gebeurt. Dat hij misschien een uitzondering is en weer de oude wordt. Dat hij weer herstelt.
Moeten de artsen het daarom maar opgeven?Daar is niets logisch aan, en ze geven niet zo maar op na zo'n lange reanimatie periode. Ze zijn extreem lang door gegaan. Zal ik het maar weer herhalen; een verantwoordelijk arts zegt niet zo maar in een verklaring: je zou kunnen zeggen dat we te lang zijn door gegaan.Ik zei het al eerder, het wordt een herhaling van zetten deze discussie.
Ik vind het heel logisch dat je als artsen blijft reanimeren en niet denkt 'laat maar, hij blijft toch een kasplantje'.
Als familie hoop je altijd dat er een wonder gebeurt. Dat hij misschien een uitzondering is en weer de oude wordt. Dat hij weer herstelt.
Moeten de artsen het daarom maar opgeven?Daar is niets logisch aan, en ze geven niet zo maar op na zo'n lange reanimatie periode. Ze zijn extreem lang door gegaan. Zal ik het maar weer herhalen; een verantwoordelijk arts zegt niet zo maar in een verklaring: je zou kunnen zeggen dat we te lang zijn door gegaan.Ik zei het al eerder, het wordt een herhaling van zetten deze discussie.
zaterdag 25 februari 2012 om 00:35
quote:jeane_avril schreef op 25 februari 2012 @ 00:27:
[...]Zal ik het maar weer herhalen; een verantwoordelijk arts zegt niet zo maar in een verklaring: je zou kunnen zeggen dat we te lang zijn door gegaan.Ik zei het al eerder, het wordt een herhaling van zetten deze discussie.Dat was het allang, maar het is fijn dat iemand die er kennelijk verstand van heeft een en ander even komt uitleggen, en c'est le ton qui fait la musique; de rellerige toon van eerdere bijdragen waarin grofkorrelig hetzelfde werd gezegd streek mij enigszins tegen de toch al gedecimeerde haren in.
[...]Zal ik het maar weer herhalen; een verantwoordelijk arts zegt niet zo maar in een verklaring: je zou kunnen zeggen dat we te lang zijn door gegaan.Ik zei het al eerder, het wordt een herhaling van zetten deze discussie.Dat was het allang, maar het is fijn dat iemand die er kennelijk verstand van heeft een en ander even komt uitleggen, en c'est le ton qui fait la musique; de rellerige toon van eerdere bijdragen waarin grofkorrelig hetzelfde werd gezegd streek mij enigszins tegen de toch al gedecimeerde haren in.
zaterdag 25 februari 2012 om 00:35
quote:Merelin schreef op 25 februari 2012 @ 00:26:
Oke JA, als een van jouw kinderen/familie/vriend of iemand anders waar je veel van houdt dit was overkomen, had je dan ook gewild dat ze niet hadden gereanimeerd, hem niet hadden 'teruggesleurd'?LEES nou eens, ik zou niet willen dat men onnodig en extreem lang doorgaat met een risicovolle behandeling. Vijftig (!!!) mag ik het nog even benadrukken VIJFTIG minuten reanimeren van iemand die reeds 25 minuten zonder zuurstof is geweest. Nee, dat wil ik niet en de kans dat andere artsen dat zo zouden doen, is gelukkg klein. Daar ga ik weer: de verantwoordelijke arts verklaarde vandaag al: 50 minuten reanimatie is zeer zeer lang (tot 2x toe zeer) en men kan zeggen dat dit te lang is.
Hallo mensen, dat verklaart de verantwoordelijk arts. Oepsie, het was eigenlijk een beetje te lang, maar ja, we kunnen als argument aanvoeren dat lichte onderkoeling een beetje hoop gaf op minder schade. Zwak argument, maar het is een argument. De familie koopt er nu niets voor, die woorden in de verklaring. Dus nogmaals en voor de laatste keer, zo extreem lang doorgaan met reanimatie tegen beter weten in, met een zeer zeer kleine hoop op een zeer zeer kleine meevaller. Nee, zulke extreme ingrepen wil ik niet bij mijn dierbaren. Behandelen en ingrijpen: ja, natuurlijk. Maar zo hard doorzetten tot het extreme: nee.
Oke JA, als een van jouw kinderen/familie/vriend of iemand anders waar je veel van houdt dit was overkomen, had je dan ook gewild dat ze niet hadden gereanimeerd, hem niet hadden 'teruggesleurd'?LEES nou eens, ik zou niet willen dat men onnodig en extreem lang doorgaat met een risicovolle behandeling. Vijftig (!!!) mag ik het nog even benadrukken VIJFTIG minuten reanimeren van iemand die reeds 25 minuten zonder zuurstof is geweest. Nee, dat wil ik niet en de kans dat andere artsen dat zo zouden doen, is gelukkg klein. Daar ga ik weer: de verantwoordelijke arts verklaarde vandaag al: 50 minuten reanimatie is zeer zeer lang (tot 2x toe zeer) en men kan zeggen dat dit te lang is.
Hallo mensen, dat verklaart de verantwoordelijk arts. Oepsie, het was eigenlijk een beetje te lang, maar ja, we kunnen als argument aanvoeren dat lichte onderkoeling een beetje hoop gaf op minder schade. Zwak argument, maar het is een argument. De familie koopt er nu niets voor, die woorden in de verklaring. Dus nogmaals en voor de laatste keer, zo extreem lang doorgaan met reanimatie tegen beter weten in, met een zeer zeer kleine hoop op een zeer zeer kleine meevaller. Nee, zulke extreme ingrepen wil ik niet bij mijn dierbaren. Behandelen en ingrijpen: ja, natuurlijk. Maar zo hard doorzetten tot het extreme: nee.
zaterdag 25 februari 2012 om 00:38
quote:Nana76 schreef op 25 februari 2012 @ 00:22:
Prutteldepruttel, de enige reden die ik daarvoor kan bedenken (voor het kiezen van een vegetatief leven boven de dood) is de gedachte van mijn ouders achter mijn kist. Ik heb dat gezien, andere ouders achter de kist van hun zoon, het is de hel op aarde....
Ik sprak vandaag met een collega, die vorig jaar haar zoon heeft moeten begraven (motorongeluk) en die ik achter zijn kist aan heb zien lopen.
Zij verzuchtte vandaag, na de persconferentie, uit de grond van haar hart; "Ik ben dankbaar dat dit leed ons bespaard is gebleven". Hiermee bedoelt ze dat ze inderdaad door die hel is gegaan die jij beschrijft, maar zich realiseert dat het altijd nóg een tandje erger had gekund, namelijk Friso's scenario.
Prutteldepruttel, de enige reden die ik daarvoor kan bedenken (voor het kiezen van een vegetatief leven boven de dood) is de gedachte van mijn ouders achter mijn kist. Ik heb dat gezien, andere ouders achter de kist van hun zoon, het is de hel op aarde....
Ik sprak vandaag met een collega, die vorig jaar haar zoon heeft moeten begraven (motorongeluk) en die ik achter zijn kist aan heb zien lopen.
Zij verzuchtte vandaag, na de persconferentie, uit de grond van haar hart; "Ik ben dankbaar dat dit leed ons bespaard is gebleven". Hiermee bedoelt ze dat ze inderdaad door die hel is gegaan die jij beschrijft, maar zich realiseert dat het altijd nóg een tandje erger had gekund, namelijk Friso's scenario.
Wish I could be home, with my head in a toilet, like all normal people...
zaterdag 25 februari 2012 om 00:39
quote:Merelin schreef op 25 februari 2012 @ 00:36:
Maar geef ees antwoord JA? Wees eens eerlijk, zou jij willen dat de artsen zouden stoppen met reanimeren als het om jouw kind/ man/ vader ging?Jeetje. Dat zegt ze toch net, hierboven.
Maar geef ees antwoord JA? Wees eens eerlijk, zou jij willen dat de artsen zouden stoppen met reanimeren als het om jouw kind/ man/ vader ging?Jeetje. Dat zegt ze toch net, hierboven.
Wish I could be home, with my head in a toilet, like all normal people...
zaterdag 25 februari 2012 om 00:40
quote:Whympysinger schreef op 25 februari 2012 @ 00:35:
[...]
Dat was het allang, maar het is fijn dat iemand die er kennelijk verstand van heeft een en ander even komt uitleggen, en c'est le ton qui fait la musique; de rellerige toon van eerdere bijdragen waarin grofkorrelig hetzelfde werd gezegd streek mij enigszins tegen de toch al gedecimeerde haren in.
Die discussie had ik maar even over geslagen, leek me beter
Weet je, die artsen deden niets (uiteraard) met verkeerde intentie, maar hebben wel grote risco's genomden, met heel veel argumenten tegen en een paar voor. Het is niet alsof je even een middag kunt nemen om de voors en tegens door te nemen. Het zou niet zeer onwaarschijnlijk zijn dat ze dicht bij het moment waren (voor niet de eerste keer gedurende die 50 min.) dat ze zeiden: nu stoppen we echt. En toen nam het hart de puls over en kwam weer tot actie. Tja... het was allemaal erg op het randje. De berichtgeving was niet voor niets steeds: nog niet buiten levensgevaar.
[...]
Dat was het allang, maar het is fijn dat iemand die er kennelijk verstand van heeft een en ander even komt uitleggen, en c'est le ton qui fait la musique; de rellerige toon van eerdere bijdragen waarin grofkorrelig hetzelfde werd gezegd streek mij enigszins tegen de toch al gedecimeerde haren in.
Die discussie had ik maar even over geslagen, leek me beter
Weet je, die artsen deden niets (uiteraard) met verkeerde intentie, maar hebben wel grote risco's genomden, met heel veel argumenten tegen en een paar voor. Het is niet alsof je even een middag kunt nemen om de voors en tegens door te nemen. Het zou niet zeer onwaarschijnlijk zijn dat ze dicht bij het moment waren (voor niet de eerste keer gedurende die 50 min.) dat ze zeiden: nu stoppen we echt. En toen nam het hart de puls over en kwam weer tot actie. Tja... het was allemaal erg op het randje. De berichtgeving was niet voor niets steeds: nog niet buiten levensgevaar.
