Actueel
alle pijlers
"Foetus" in de brievenbus
woensdag 10 december 2008 om 09:33
"Foetus' in de brievenbus
(Door Floor Ligtvoet). dinsdag 09 december 2008 | 19:44 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 10 december 2008 | 08:53
DEN HAAG (GPD) - Anti-abortusorganisatie Schreeuw om Leven voert campagne door plastic foetussen rond te sturen. Op termijn kunnen alle Nederlanders een ongeboren imitatievruchtje op de mat verwachten.
De organisatie hoopt dat ongewenst zwangeren zich zo bewust worden van de levenswaarde van hun ongeboren kind. Het 5 centimeter grote plastic foetusje moet hen van een abortus afhouden.
In eerste instantie zijn de namaakfoetussen alleen naar Rotterdamse huisartsen en journalisten verstuurd. Volgens Rebecca Gomperts van Women on Waves, een organisatie die opkomt voor het recht op zwangerschapsonderbreking bij ongewenste zwangerschap, zitten veel mensen niet te wachten op zulke post. ‘Voor degenen die net een miskraam of abortus hebben gehad, kan dit pijnlijk zijn.’
Olga Loeber van het Nederlands Genootschap van Abortusartsen noemt de methode agressief. Zij vindt het ‘buitengewoon ongepast’ als bijvoorbeeld mensen die ongewenst kinderloos blijven het pakketje ontvangen. De mailing laat volgens haar ook slecht hulpverlenerschap zien. ‘Het suggereert dat je met een abortus echt een mens vermoordt. Dat boezemt angst in. En eenmaal angstig kun je geen zorgvuldige afweging meer maken.’
Buitenland
In Duitsland worden de poppetjes al op grote schaal verspreid, meldt Schreeuw om Leven. De Duitse tak van de organisatie heeft gisteren tijdens een bezoek aan Nederland enkele duizenden plastic foetussen geleverd.
Schreeuw om Leven-bestuurster Willy Dorenbos wil dat mensen inzien dat een foetus van tien weken al helemaal gevormd is en dat anderen die ‘stukmaken door het te aborteren’. Vrouwen die door het poppetje aan hun abortus worden herinnerd, worden zich volgens haar misschien pas goed bewust van wat er is gebeurd en kunnen dat gaan verwerken.
De namaakfoetus is op schaal gemaakt en komt qua gewicht overeen met een echte foetus van tien weken oud, aldus Dorenbos. Het model lijkt echter meer op een ongeboren vrucht van twaalf weken, aldus de Leidse abortusarts Willem Beekhuizen. ‘Als hiermee ook nog de verkeerde informatie wordt verstrekt, is dat zeer af te keuren. Dat is misleidend.’
Wat zouden jullie ervan vinden dat je "foetus" in je brievenbus vindt? Ik kan me voorstellen dat de stichting aandacht hiervoor wil, maar om het op deze manier te doen? Ik vind het veel te ver gaan en erg kwetsend voor vrouwen die een miskraam hebben gehad of worstelen met een abortus die ze hebben gehad!
(Door Floor Ligtvoet). dinsdag 09 december 2008 | 19:44 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 10 december 2008 | 08:53
DEN HAAG (GPD) - Anti-abortusorganisatie Schreeuw om Leven voert campagne door plastic foetussen rond te sturen. Op termijn kunnen alle Nederlanders een ongeboren imitatievruchtje op de mat verwachten.
De organisatie hoopt dat ongewenst zwangeren zich zo bewust worden van de levenswaarde van hun ongeboren kind. Het 5 centimeter grote plastic foetusje moet hen van een abortus afhouden.
In eerste instantie zijn de namaakfoetussen alleen naar Rotterdamse huisartsen en journalisten verstuurd. Volgens Rebecca Gomperts van Women on Waves, een organisatie die opkomt voor het recht op zwangerschapsonderbreking bij ongewenste zwangerschap, zitten veel mensen niet te wachten op zulke post. ‘Voor degenen die net een miskraam of abortus hebben gehad, kan dit pijnlijk zijn.’
Olga Loeber van het Nederlands Genootschap van Abortusartsen noemt de methode agressief. Zij vindt het ‘buitengewoon ongepast’ als bijvoorbeeld mensen die ongewenst kinderloos blijven het pakketje ontvangen. De mailing laat volgens haar ook slecht hulpverlenerschap zien. ‘Het suggereert dat je met een abortus echt een mens vermoordt. Dat boezemt angst in. En eenmaal angstig kun je geen zorgvuldige afweging meer maken.’
Buitenland
In Duitsland worden de poppetjes al op grote schaal verspreid, meldt Schreeuw om Leven. De Duitse tak van de organisatie heeft gisteren tijdens een bezoek aan Nederland enkele duizenden plastic foetussen geleverd.
Schreeuw om Leven-bestuurster Willy Dorenbos wil dat mensen inzien dat een foetus van tien weken al helemaal gevormd is en dat anderen die ‘stukmaken door het te aborteren’. Vrouwen die door het poppetje aan hun abortus worden herinnerd, worden zich volgens haar misschien pas goed bewust van wat er is gebeurd en kunnen dat gaan verwerken.
De namaakfoetus is op schaal gemaakt en komt qua gewicht overeen met een echte foetus van tien weken oud, aldus Dorenbos. Het model lijkt echter meer op een ongeboren vrucht van twaalf weken, aldus de Leidse abortusarts Willem Beekhuizen. ‘Als hiermee ook nog de verkeerde informatie wordt verstrekt, is dat zeer af te keuren. Dat is misleidend.’
Wat zouden jullie ervan vinden dat je "foetus" in je brievenbus vindt? Ik kan me voorstellen dat de stichting aandacht hiervoor wil, maar om het op deze manier te doen? Ik vind het veel te ver gaan en erg kwetsend voor vrouwen die een miskraam hebben gehad of worstelen met een abortus die ze hebben gehad!
donderdag 11 december 2008 om 04:33
quote:tilalia2 schreef op 11 december 2008 @ 00:12:
[...]
Een kind dat bij 25wekengeboren wordt,heeft zo'n 50% kans om te overleven. Met andere woorden: de helft vande groep gaat dood. Van die groep die overleeft, wordt nog eens de helft ernstig gehandicapt, en de rest die overleeft heeft overhet algemeen maar 'kleine' mankementjes.
Als je die kansen bij de staatsloterij zou hebben, zou je dan een lot kopen? Ik niet. .
Nou, ik wel, want de kans dat je iets wint bij de staatsloterij is veeeel kleiner dan dat..
Maar goed, daar ging het niet over natuurlijk. Ik vind eigenlijk ook wel dat de grens voor abortus van een ongewenst kindje op 12 weken zou moeten liggen. Mocht er op de 20 weken echo iets erg mis blijken, moet je nog mogen aborteren tot 24 weken.
Tot 12 weken, dan heb je bij een ongewenst kind toch zeker anderhalf tot 2 maanden de tijd om een beslissing te nemen? Waarom zou je dan langer wachten?
Volgens mij gebeurt dat in Nederland trouwens heel weinig, late abortussen!
[...]
Een kind dat bij 25wekengeboren wordt,heeft zo'n 50% kans om te overleven. Met andere woorden: de helft vande groep gaat dood. Van die groep die overleeft, wordt nog eens de helft ernstig gehandicapt, en de rest die overleeft heeft overhet algemeen maar 'kleine' mankementjes.
Als je die kansen bij de staatsloterij zou hebben, zou je dan een lot kopen? Ik niet. .
Nou, ik wel, want de kans dat je iets wint bij de staatsloterij is veeeel kleiner dan dat..
Maar goed, daar ging het niet over natuurlijk. Ik vind eigenlijk ook wel dat de grens voor abortus van een ongewenst kindje op 12 weken zou moeten liggen. Mocht er op de 20 weken echo iets erg mis blijken, moet je nog mogen aborteren tot 24 weken.
Tot 12 weken, dan heb je bij een ongewenst kind toch zeker anderhalf tot 2 maanden de tijd om een beslissing te nemen? Waarom zou je dan langer wachten?
Volgens mij gebeurt dat in Nederland trouwens heel weinig, late abortussen!
donderdag 11 december 2008 om 09:47
quote:moppetoet schreef op 10 december 2008 @ 21:55:
En wat is eigenlijk "vreselijk christelijk"? Een beetje christelijk is dan minder erg, of juist veel erger of zo ?
Je bent christen, of je bent het niet.
Je bent toch ook niet een beetje vegetariër of vreselijk vegetariër ?Nou daar zijn wel gradaties in hoor....in dat christen zijn. Er zijn mensen die bij zo'n beetje alles wat je verkeerd doet al hel en verdoemenis over je uitspreken, terwijl ik denk 'als er een lieve heer is, dan houd ie ook van mij'......en ik ben niet eens gelovig. En ja: je kunt ook een beetje vegatier zijn.Dan eet je geen vlees, maar wel eieren.
En wat is eigenlijk "vreselijk christelijk"? Een beetje christelijk is dan minder erg, of juist veel erger of zo ?
Je bent christen, of je bent het niet.
Je bent toch ook niet een beetje vegetariër of vreselijk vegetariër ?Nou daar zijn wel gradaties in hoor....in dat christen zijn. Er zijn mensen die bij zo'n beetje alles wat je verkeerd doet al hel en verdoemenis over je uitspreken, terwijl ik denk 'als er een lieve heer is, dan houd ie ook van mij'......en ik ben niet eens gelovig. En ja: je kunt ook een beetje vegatier zijn.Dan eet je geen vlees, maar wel eieren.
donderdag 11 december 2008 om 14:48
quote:tilalia2 schreef op 11 december 2008 @ 00:12:
[...]
Een kind dat bij 25wekengeboren wordt,heeft zo'n 50% kans om te overleven. Met andere woorden: de helft vande groep gaat dood. Van die groep die overleeft, wordt nog eens de helft ernstig gehandicapt, en de rest die overleeft heeft overhet algemeen maar 'kleine' mankementjes.
Als je die kansen bij de staatsloterij zou hebben, zou je dan een lot kopen? Ik niet. Nou niet net doen alsof er bij 25 weken een blozende baby uit je buik springt, want dat is niet zo.
?
Ik vertel alleen maar hoe het wettelijk zit. Ik zou de laatste zijn om te doen alsof er dan een blozende baby uit je lichaam springt hoor. Doe ff gewoon a.u.b. Heb zelf een te vroeg geboren baby gekregen in 1993 dus weet heel goed hoe dat kan gaan..
Het hangt gewoon van de omstandigheden af. Is de baby, ook al te vroeg, verder wel gezond en niet te klein voor de duur van de zwangerschap is het een prematuur en die heeft meer dan voldoende kansen het te halen. Daar is mijn kind het levende bewijs van. En zelfs een dysmatuur heeft dan nog een kans, gewoon omdat we medisch gezien al zover zijn.
Eventuele 'mankementjes' kunnen ontstaan door zuurstofgebrek. Veel te vroeg geboren kinderen moeten of beademd worden of flow toegevoegd krijgen, is extra zuurstof omdat hun % te laag is.
Dat kan ADHD veroorzaken. En zo is er wel meer.
Een te vroeg geboren baby is niet leuk. Er kunnen heel veel complicaties zijn. Een ductus botalli die niet sluiten wil bijvoorbeeld terwijl dat normaliter automatisch gebeurt.
Maar dit is meestal een korte nare periode. Als je kind overleeft, groeit het echt wel uit tot een blozende baby hoor. Dat dan weer wel.
Destijds hingen op de afdeling ook foto's van een heel klein kindje. Die was maar 500 gram geweest bij de geboorte maar deze kwam er doorheen en je zag ook foto's van die baby toen hij vier maanden was.
[...]
Een kind dat bij 25wekengeboren wordt,heeft zo'n 50% kans om te overleven. Met andere woorden: de helft vande groep gaat dood. Van die groep die overleeft, wordt nog eens de helft ernstig gehandicapt, en de rest die overleeft heeft overhet algemeen maar 'kleine' mankementjes.
Als je die kansen bij de staatsloterij zou hebben, zou je dan een lot kopen? Ik niet. Nou niet net doen alsof er bij 25 weken een blozende baby uit je buik springt, want dat is niet zo.
?
Ik vertel alleen maar hoe het wettelijk zit. Ik zou de laatste zijn om te doen alsof er dan een blozende baby uit je lichaam springt hoor. Doe ff gewoon a.u.b. Heb zelf een te vroeg geboren baby gekregen in 1993 dus weet heel goed hoe dat kan gaan..
Het hangt gewoon van de omstandigheden af. Is de baby, ook al te vroeg, verder wel gezond en niet te klein voor de duur van de zwangerschap is het een prematuur en die heeft meer dan voldoende kansen het te halen. Daar is mijn kind het levende bewijs van. En zelfs een dysmatuur heeft dan nog een kans, gewoon omdat we medisch gezien al zover zijn.
Eventuele 'mankementjes' kunnen ontstaan door zuurstofgebrek. Veel te vroeg geboren kinderen moeten of beademd worden of flow toegevoegd krijgen, is extra zuurstof omdat hun % te laag is.
Dat kan ADHD veroorzaken. En zo is er wel meer.
Een te vroeg geboren baby is niet leuk. Er kunnen heel veel complicaties zijn. Een ductus botalli die niet sluiten wil bijvoorbeeld terwijl dat normaliter automatisch gebeurt.
Maar dit is meestal een korte nare periode. Als je kind overleeft, groeit het echt wel uit tot een blozende baby hoor. Dat dan weer wel.
Destijds hingen op de afdeling ook foto's van een heel klein kindje. Die was maar 500 gram geweest bij de geboorte maar deze kwam er doorheen en je zag ook foto's van die baby toen hij vier maanden was.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 11 december 2008 om 14:52
quote:sharra schreef op 11 december 2008 @ 04:33:
[...]
Nou, ik wel, want de kans dat je iets wint bij de staatsloterij is veeeel kleiner dan dat..
Maar goed, daar ging het niet over natuurlijk. Ik vind eigenlijk ook wel dat de grens voor abortus van een ongewenst kindje op 12 weken zou moeten liggen. Mocht er op de 20 weken echo iets erg mis blijken, moet je nog mogen aborteren tot 24 weken.
Tot 12 weken, dan heb je bij een ongewenst kind toch zeker anderhalf tot 2 maanden de tijd om een beslissing te nemen? Waarom zou je dan langer wachten?
Volgens mij gebeurt dat in Nederland trouwens heel weinig, late abortussen!Klopt. Als het even kan moet het zo vroeg mogelijk gebeuren en in de meeste gevallen is het ook zo. Ik denk ook dat hele late abortussen uitzonderingsgevallen zijn. Ik las her en der op internet wel dat er plannen of wensen zijn om de grens naar beneden te brengen. Bijvoorbeeld van 24 naar 22 of zelfs nog lager. In Spanje is het bijvoorbeeld wettelijk al 22 weken.
[...]
Nou, ik wel, want de kans dat je iets wint bij de staatsloterij is veeeel kleiner dan dat..
Maar goed, daar ging het niet over natuurlijk. Ik vind eigenlijk ook wel dat de grens voor abortus van een ongewenst kindje op 12 weken zou moeten liggen. Mocht er op de 20 weken echo iets erg mis blijken, moet je nog mogen aborteren tot 24 weken.
Tot 12 weken, dan heb je bij een ongewenst kind toch zeker anderhalf tot 2 maanden de tijd om een beslissing te nemen? Waarom zou je dan langer wachten?
Volgens mij gebeurt dat in Nederland trouwens heel weinig, late abortussen!Klopt. Als het even kan moet het zo vroeg mogelijk gebeuren en in de meeste gevallen is het ook zo. Ik denk ook dat hele late abortussen uitzonderingsgevallen zijn. Ik las her en der op internet wel dat er plannen of wensen zijn om de grens naar beneden te brengen. Bijvoorbeeld van 24 naar 22 of zelfs nog lager. In Spanje is het bijvoorbeeld wettelijk al 22 weken.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 11 december 2008 om 14:54
Shahla, ik reageerde voornamelijk op jouw stelling dat een wezentje met een redelijke kans op een gezond leven een kans hoort te krijgen.
En hoe fijn ik het ook vindt dat er ernstig premature kinderen zijn die gezond worden, feit blijft dat een enorm grote groep (75%) dat niet wordt, want die gaan dood of raken ernstig gehandicapt.
Als je dat feit legt naast de uitkomsten van bijvoorbeeld vlokkentesten en kansberekeningen, mag mijns inziens de grens van 24 weken naar nog wel later worden gelegd. Maar goed, dat had ik al eerder betoogd. (Of was dat in het andere topic? Dat weet ik even niet meer)
En hoe fijn ik het ook vindt dat er ernstig premature kinderen zijn die gezond worden, feit blijft dat een enorm grote groep (75%) dat niet wordt, want die gaan dood of raken ernstig gehandicapt.
Als je dat feit legt naast de uitkomsten van bijvoorbeeld vlokkentesten en kansberekeningen, mag mijns inziens de grens van 24 weken naar nog wel later worden gelegd. Maar goed, dat had ik al eerder betoogd. (Of was dat in het andere topic? Dat weet ik even niet meer)
donderdag 11 december 2008 om 15:01
quote:Carlice schreef op 10 december 2008 @ 23:17:
[...]
Even los van de ontwikkelingsstadia van een ongeboren foetus en wanneer het wel en niet volgroeid en menselijk is. Is het niet belangrijk dat een kind gewenst is? Als een vrouw geen kind wilt en niet ongewenst het moederschap in geforceerd wilt worden, naast legitieme redenen als de fiancieen en de status van haar relatie, als ze echt geen kind wilt, waarom iemand die keuze niet geven?
Mee eens!
Bestaat het eigenlijk nog dat je een kind na geboorte kunt afstaan? Dus weggeven voor adoptie ofzo? Anders is de keuze tussen wel/geen abortus nog moeilijker (dus als je eigenlijk liever geen abortus wilt, maar het ook niet kunt weggeven, dan zit je er mooi mee).
[...]
Even los van de ontwikkelingsstadia van een ongeboren foetus en wanneer het wel en niet volgroeid en menselijk is. Is het niet belangrijk dat een kind gewenst is? Als een vrouw geen kind wilt en niet ongewenst het moederschap in geforceerd wilt worden, naast legitieme redenen als de fiancieen en de status van haar relatie, als ze echt geen kind wilt, waarom iemand die keuze niet geven?
Mee eens!
Bestaat het eigenlijk nog dat je een kind na geboorte kunt afstaan? Dus weggeven voor adoptie ofzo? Anders is de keuze tussen wel/geen abortus nog moeilijker (dus als je eigenlijk liever geen abortus wilt, maar het ook niet kunt weggeven, dan zit je er mooi mee).
donderdag 11 december 2008 om 15:01
Ik ben dus zo'n grappenmaker die wel het woord gggristelijk gebruikt. Maar ik zal even uitleggen wat ik bedoel want bij ons thuis is het een soort inside joke. Wij zijn christelijk opgevoed door mijn ouders en op zich heb ik best nog wel feeling met het geloof (ik neig nu alleen wat meer naar de katholieke kerk).
Maar ja, wel opgegroeit op de Bible belt. Voor mij betekent christelijk (kristelijk) mensen die gelovig zijn er er gewoon relaxed mee omgaan (leven en laten leven, steun waar nodig, niet veroordelend zijn etc) dat type mensen. En chistelijk (uitgesproken als gristelijk) is voor ons de zware tak, die elke zondag met hoedjes op naar de kerk gaan, die meestal (mijn ervaring! doordat ik er veel mee te hebben heb gehad) met het vingertje klaar staan.
Dus ik maak het onderscheid wel want dat type christenen is not my cup of tea. Ik zit er namelijk niet zo op te wachten als mijn oom is overleden en mijn man slaat een kruisje in de kerk na het bidden dat hij als blikken konden doden hij er niet meer was, en dat er niks persoonlijks wordt verteld over mijn oom tijdens de dienst maar dat de dominee alleen maar donderpreken houdt en op slinkse wijze een nichtje steeds aanpakt die niet meer naar de kerk ging wiens kindje overleden is (in de trant van eigen schuld). Daar heb ik gewoon helemaal niks mee en dat soort mensen noem ik dus ggristenen (het veroordelende type gelovigen).
Maar voor mij staat dat helemaal los van de discussie want het maakt me niet uit wie zoiets zou sturen naar mij want ik zou er sowieso verdrietig over worden. Maar ik las dat er een discussie-tje was over mensen die het hip vinden om tegen christenen aan te trappen en hun zo te noemen, en ik was dat, en als dat kwetsend is zal ik dat niet meer doen. Omdat ik mezelf toch wel een beetje christelijk vind (uitgesproken met een k).
Maar ja, wel opgegroeit op de Bible belt. Voor mij betekent christelijk (kristelijk) mensen die gelovig zijn er er gewoon relaxed mee omgaan (leven en laten leven, steun waar nodig, niet veroordelend zijn etc) dat type mensen. En chistelijk (uitgesproken als gristelijk) is voor ons de zware tak, die elke zondag met hoedjes op naar de kerk gaan, die meestal (mijn ervaring! doordat ik er veel mee te hebben heb gehad) met het vingertje klaar staan.
Dus ik maak het onderscheid wel want dat type christenen is not my cup of tea. Ik zit er namelijk niet zo op te wachten als mijn oom is overleden en mijn man slaat een kruisje in de kerk na het bidden dat hij als blikken konden doden hij er niet meer was, en dat er niks persoonlijks wordt verteld over mijn oom tijdens de dienst maar dat de dominee alleen maar donderpreken houdt en op slinkse wijze een nichtje steeds aanpakt die niet meer naar de kerk ging wiens kindje overleden is (in de trant van eigen schuld). Daar heb ik gewoon helemaal niks mee en dat soort mensen noem ik dus ggristenen (het veroordelende type gelovigen).
Maar voor mij staat dat helemaal los van de discussie want het maakt me niet uit wie zoiets zou sturen naar mij want ik zou er sowieso verdrietig over worden. Maar ik las dat er een discussie-tje was over mensen die het hip vinden om tegen christenen aan te trappen en hun zo te noemen, en ik was dat, en als dat kwetsend is zal ik dat niet meer doen. Omdat ik mezelf toch wel een beetje christelijk vind (uitgesproken met een k).
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 11 december 2008 om 15:10
quote:tilalia2 schreef op 11 december 2008 @ 14:54:
Shahla, ik reageerde voornamelijk op jouw stelling dat een wezentje met een redelijke kans op een gezond leven een kans hoort te krijgen.
En hoe fijn ik het ook vindt dat er ernstig premature kinderen zijn die gezond worden, feit blijft dat een enorm grote groep (75%) dat niet wordt, want die gaan dood of raken ernstig gehandicapt.
Als je dat feit legt naast de uitkomsten van bijvoorbeeld vlokkentesten en kansberekeningen, mag mijns inziens de grens van 24 weken naar nog wel later worden gelegd. Maar goed, dat had ik al eerder betoogd. (Of was dat in het andere topic? Dat weet ik even niet meer)
Nou, dat was dus niet echt een stelling. Meer hoe de wet het ziet.
Ik moet stiekem wel even glimlachen, niet uitlachen, dat je het hebt over ernstig prematuur. Dat kan niet hoor. Je bent prematuur of dysmatuur. Het verschil tussen die beide is simpelweg dat prematuur betekent dat je voor de duur van de zwangerschap precies het juiste gewicht hebt en verder gezond er wereld bent gekomen. Prematuur is dus juist niet ernstig of heel erg. Dat is dus heel erg gunstig, want dat betekent dat als er buiten de normale complicaties ( dingen die kunnen gebeuren omdat je te vroeg bent, zoals die ductus botalli waar ik het eerder over had) niks aan de hand is jij je kind echt wel mee naar huis krijgt. Je moet alleen geduld hebben en je voorbereiden op een lange ziekenhuis periode. In deze gevallen zijn voornamelijk de eerste 48 uur het meest kritiek. Komen er complicaties of niet?
De ernstige gevallen waar jij het over hebt, zijn dan denk ik de dysmaturen of als er hele erge complicaties optreden. Maar dan kun je ook bijna niet meer spreken over een redelijke kans op een gezond leven want dat ligt dan relatief laag. De prematuren echter vallen daar wel onder dus in die gevallen ben ik het er wel mee eens dat een prematuur een kans hoort te krijgen want dezen halen het gewoon bijna altijd.
Shahla, ik reageerde voornamelijk op jouw stelling dat een wezentje met een redelijke kans op een gezond leven een kans hoort te krijgen.
En hoe fijn ik het ook vindt dat er ernstig premature kinderen zijn die gezond worden, feit blijft dat een enorm grote groep (75%) dat niet wordt, want die gaan dood of raken ernstig gehandicapt.
Als je dat feit legt naast de uitkomsten van bijvoorbeeld vlokkentesten en kansberekeningen, mag mijns inziens de grens van 24 weken naar nog wel later worden gelegd. Maar goed, dat had ik al eerder betoogd. (Of was dat in het andere topic? Dat weet ik even niet meer)
Nou, dat was dus niet echt een stelling. Meer hoe de wet het ziet.
Ik moet stiekem wel even glimlachen, niet uitlachen, dat je het hebt over ernstig prematuur. Dat kan niet hoor. Je bent prematuur of dysmatuur. Het verschil tussen die beide is simpelweg dat prematuur betekent dat je voor de duur van de zwangerschap precies het juiste gewicht hebt en verder gezond er wereld bent gekomen. Prematuur is dus juist niet ernstig of heel erg. Dat is dus heel erg gunstig, want dat betekent dat als er buiten de normale complicaties ( dingen die kunnen gebeuren omdat je te vroeg bent, zoals die ductus botalli waar ik het eerder over had) niks aan de hand is jij je kind echt wel mee naar huis krijgt. Je moet alleen geduld hebben en je voorbereiden op een lange ziekenhuis periode. In deze gevallen zijn voornamelijk de eerste 48 uur het meest kritiek. Komen er complicaties of niet?
De ernstige gevallen waar jij het over hebt, zijn dan denk ik de dysmaturen of als er hele erge complicaties optreden. Maar dan kun je ook bijna niet meer spreken over een redelijke kans op een gezond leven want dat ligt dan relatief laag. De prematuren echter vallen daar wel onder dus in die gevallen ben ik het er wel mee eens dat een prematuur een kans hoort te krijgen want dezen halen het gewoon bijna altijd.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 11 december 2008 om 15:11
quote:Maleficent schreef op 11 december 2008 @ 15:01:
Dus ik maak het onderscheid wel want dat type christenen is not my cup of tea. Ik zit er namelijk niet zo op te wachten als mijn oom is overleden en mijn man slaat een kruisje in de kerk na het bidden dat hij als blikken konden doden hij er niet meer was, en dat er niks persoonlijks wordt verteld over mijn oom tijdens de dienst maar dat de dominee alleen maar donderpreken houdt en op slinkse wijze een nichtje steeds aanpakt die niet meer naar de kerk ging wiens kindje overleden is (in de trant van eigen schuld). Daar heb ik gewoon helemaal niks mee en dat soort mensen noem ik dus ggristenen (het veroordelende type gelovigen).
Van mij mag je dit soort gelovers noemen hoe je wilt hoor, die geloven alleen maar in de wraakzuchtige God, en alles over vergeven of echt Christen zijn hebben ze uit hun bijbeltje geschrapt.
Dus ik maak het onderscheid wel want dat type christenen is not my cup of tea. Ik zit er namelijk niet zo op te wachten als mijn oom is overleden en mijn man slaat een kruisje in de kerk na het bidden dat hij als blikken konden doden hij er niet meer was, en dat er niks persoonlijks wordt verteld over mijn oom tijdens de dienst maar dat de dominee alleen maar donderpreken houdt en op slinkse wijze een nichtje steeds aanpakt die niet meer naar de kerk ging wiens kindje overleden is (in de trant van eigen schuld). Daar heb ik gewoon helemaal niks mee en dat soort mensen noem ik dus ggristenen (het veroordelende type gelovigen).
Van mij mag je dit soort gelovers noemen hoe je wilt hoor, die geloven alleen maar in de wraakzuchtige God, en alles over vergeven of echt Christen zijn hebben ze uit hun bijbeltje geschrapt.
donderdag 11 december 2008 om 15:14
quote:tilalia2 schreef op 11 december 2008 @ 14:54:
Shahla, ik reageerde voornamelijk op jouw stelling dat een wezentje met een redelijke kans op een gezond leven een kans hoort te krijgen.
En hoe fijn ik het ook vindt dat er ernstig premature kinderen zijn die gezond worden, feit blijft dat een enorm grote groep (75%) dat niet wordt, want die gaan dood of raken ernstig gehandicapt.
Als je dat feit legt naast de uitkomsten van bijvoorbeeld vlokkentesten en kansberekeningen, mag mijns inziens de grens van 24 weken naar nog wel later worden gelegd. Maar goed, dat had ik al eerder betoogd. (Of was dat in het andere topic? Dat weet ik even niet meer)
De grens worden verhoogd naar wat? Sorry, heb geen zin het hele topic door te knallen, heb het wel vluchtig doorgelezen.
Mijn zoon is vorige maand met 28,5 weken geboren. Ik gruwelde toen ik hoorde dat iemand uit Boxtel vervolgd werd omdat ze in Spanje met 28 wkn abortus had laten plegen. Mijn zoon is een klein kindje maar wel een echt levend kind hoor. Hij doet het, heeft handjes, voetjes, doet zijn ogen open, zwaait met zijn handjes, poept, plast en huilt. Zo'n kind is harstikke levend en kan zeker overleven (heeft alleen even med. ondersteuning nodig omdat de boel nog niet rijp genoeg is, wat logisch is). Als je dan nog abortus pleegt is het moord, dit is mijn mening. Tenzij het kindje weinig kans op overleven heeft omdat het afwijkingen heeft en uiteindelijk of geen leven heeft, of snel komt te overlijden. Dat is een ander verhaal. Maar als het kindje je niet uitkomt, dan vind ik het moord. Zowiezo vind ik dat iedereen zelf moet beslissen of ze een kindje willen of niet, maar daar zit toch wel een grens aan.
Gaan we dan door tot week 40? Zie dan het verschil namelijk niet. Iemand kindje van 28 weken is ook levensvatbaar.
En die ADHD door zuurstof, tjsa dat kan. Iets meer kans op dan kinderen die op tijd geboren worden. Maar goed, ADHD is ook erfelijk. Dus ook kinderen die op tijd geboren worden kunnen het krijgen.
Shahla, ik reageerde voornamelijk op jouw stelling dat een wezentje met een redelijke kans op een gezond leven een kans hoort te krijgen.
En hoe fijn ik het ook vindt dat er ernstig premature kinderen zijn die gezond worden, feit blijft dat een enorm grote groep (75%) dat niet wordt, want die gaan dood of raken ernstig gehandicapt.
Als je dat feit legt naast de uitkomsten van bijvoorbeeld vlokkentesten en kansberekeningen, mag mijns inziens de grens van 24 weken naar nog wel later worden gelegd. Maar goed, dat had ik al eerder betoogd. (Of was dat in het andere topic? Dat weet ik even niet meer)
De grens worden verhoogd naar wat? Sorry, heb geen zin het hele topic door te knallen, heb het wel vluchtig doorgelezen.
Mijn zoon is vorige maand met 28,5 weken geboren. Ik gruwelde toen ik hoorde dat iemand uit Boxtel vervolgd werd omdat ze in Spanje met 28 wkn abortus had laten plegen. Mijn zoon is een klein kindje maar wel een echt levend kind hoor. Hij doet het, heeft handjes, voetjes, doet zijn ogen open, zwaait met zijn handjes, poept, plast en huilt. Zo'n kind is harstikke levend en kan zeker overleven (heeft alleen even med. ondersteuning nodig omdat de boel nog niet rijp genoeg is, wat logisch is). Als je dan nog abortus pleegt is het moord, dit is mijn mening. Tenzij het kindje weinig kans op overleven heeft omdat het afwijkingen heeft en uiteindelijk of geen leven heeft, of snel komt te overlijden. Dat is een ander verhaal. Maar als het kindje je niet uitkomt, dan vind ik het moord. Zowiezo vind ik dat iedereen zelf moet beslissen of ze een kindje willen of niet, maar daar zit toch wel een grens aan.
Gaan we dan door tot week 40? Zie dan het verschil namelijk niet. Iemand kindje van 28 weken is ook levensvatbaar.
En die ADHD door zuurstof, tjsa dat kan. Iets meer kans op dan kinderen die op tijd geboren worden. Maar goed, ADHD is ook erfelijk. Dus ook kinderen die op tijd geboren worden kunnen het krijgen.
donderdag 11 december 2008 om 15:28
quote:toffifee schreef op 11 december 2008 @ 15:14:
Als je dan nog abortus pleegt is het moord, dit is mijn mening. Tenzij het kindje weinig kans op overleven heeft omdat het afwijkingen heeft en uiteindelijk of geen leven heeft, of snel komt te overlijden. Dat is een ander verhaal.
De club van Schreeuw voor Leven, die deze foetusjes verstuurt, denkt daar anders over. Die vindt het ook in de gevallen waar jij van vindt dat het een ander verhaal is, abortus nog net zo goed moord.
Over de vrouw uit Boxtel lees ik overigens het volgende:
Een 25-jarige vrouw uit Boxtel die verdacht wordt van een te late abortus in Barcelona wordt niet verder vervolgd. Het Openbaar Ministerie (OM) in Den Bosch is van mening dat er in deze zaak bijzondere omstandigheden meespelen.
De vrouw heeft sinds haar jeugd te kampen met 'ernstige psychiatrische' problematiek, wat zou hebben meegespeeld bij haar besluit tot abortus.
Als je dan nog abortus pleegt is het moord, dit is mijn mening. Tenzij het kindje weinig kans op overleven heeft omdat het afwijkingen heeft en uiteindelijk of geen leven heeft, of snel komt te overlijden. Dat is een ander verhaal.
De club van Schreeuw voor Leven, die deze foetusjes verstuurt, denkt daar anders over. Die vindt het ook in de gevallen waar jij van vindt dat het een ander verhaal is, abortus nog net zo goed moord.
Over de vrouw uit Boxtel lees ik overigens het volgende:
Een 25-jarige vrouw uit Boxtel die verdacht wordt van een te late abortus in Barcelona wordt niet verder vervolgd. Het Openbaar Ministerie (OM) in Den Bosch is van mening dat er in deze zaak bijzondere omstandigheden meespelen.
De vrouw heeft sinds haar jeugd te kampen met 'ernstige psychiatrische' problematiek, wat zou hebben meegespeeld bij haar besluit tot abortus.
donderdag 11 december 2008 om 15:31
Offtopic: gaat het goed met je zoontje, Toffifee?
On topic: Maar waar leg je dan de grens? Ik vind 28 weken ook veel te laat, maar waarom dan wel bij 20 weken? (wat ik overigens ook rijkelijk laat vind, maar ik kan niet precies zeggen waarom).
Wanneer vind je het "moord" en wanneer is het abortus?
En waar is de grens, zoals ie er nu is, eigenlijk op gebaseerd?
On topic: Maar waar leg je dan de grens? Ik vind 28 weken ook veel te laat, maar waarom dan wel bij 20 weken? (wat ik overigens ook rijkelijk laat vind, maar ik kan niet precies zeggen waarom).
Wanneer vind je het "moord" en wanneer is het abortus?
En waar is de grens, zoals ie er nu is, eigenlijk op gebaseerd?
donderdag 11 december 2008 om 15:32
quote:loomii schreef op 11 december 2008 @ 15:28:
[...]
De club van Schreeuw voor Leven, die deze foetusjes verstuurt, denkt daar anders over. Die vindt het ook in de gevallen waar jij van vindt dat het een ander verhaal is, abortus nog net zo goed moord.
Over de vrouw uit Boxtel lees ik overigens het volgende:
Een 25-jarige vrouw uit Boxtel die verdacht wordt van een te late abortus in Barcelona wordt niet verder vervolgd. Het Openbaar Ministerie (OM) in Den Bosch is van mening dat er in deze zaak bijzondere omstandigheden meespelen.
De vrouw heeft sinds haar jeugd te kampen met 'ernstige psychiatrische' problematiek, wat zou hebben meegespeeld bij haar besluit tot abortus.Die club is gewoon niet goed bij hun hoofd. Je kunt best tegen abortus zijn, maar je gaat geen foetus versturen. Daar kwets je mensen mee. En ik vind echt dat mensen zelf moeten weten wat ze doen, maar wel tot een bepaalde grens en niet als het kindje al echt levensvatbaar is.
[...]
De club van Schreeuw voor Leven, die deze foetusjes verstuurt, denkt daar anders over. Die vindt het ook in de gevallen waar jij van vindt dat het een ander verhaal is, abortus nog net zo goed moord.
Over de vrouw uit Boxtel lees ik overigens het volgende:
Een 25-jarige vrouw uit Boxtel die verdacht wordt van een te late abortus in Barcelona wordt niet verder vervolgd. Het Openbaar Ministerie (OM) in Den Bosch is van mening dat er in deze zaak bijzondere omstandigheden meespelen.
De vrouw heeft sinds haar jeugd te kampen met 'ernstige psychiatrische' problematiek, wat zou hebben meegespeeld bij haar besluit tot abortus.Die club is gewoon niet goed bij hun hoofd. Je kunt best tegen abortus zijn, maar je gaat geen foetus versturen. Daar kwets je mensen mee. En ik vind echt dat mensen zelf moeten weten wat ze doen, maar wel tot een bepaalde grens en niet als het kindje al echt levensvatbaar is.
donderdag 11 december 2008 om 15:33
Ik weet eerlijk gezegd niet waar je de grens wel zou moeten leggen. Ik denk dat het kindje met 20 nog niet levensvatbaar is, maar daar heb ik mij verder niet in verdiept. Ik besefte alleen op het moment dat ik het hoorde dat mijn zoontje net zo oud is en gewoon leeft. Dus dat dat met haar kindje ook het geval zou zijn geweest.
Overigens gaat alles goed met mijn kleine kanjer! Dank je!
Overigens gaat alles goed met mijn kleine kanjer! Dank je!
donderdag 11 december 2008 om 15:36
had dit op het andere topic ook al gepost.quote:RosieRo schreef op 11 december 2008 @ 15:24:
ik heb helaas wel zowat alles meegemaakt wat dit betreft: twee gezonde kinderen (niet helaas:)) waarvan 1 een 'ongelukje' dat welkom was en eentje bewust gemaakt, een ongewenste zwangerschap door de pil heen die een paar dagen na de positieve test spontaan eindigde en een ongewenste zwangerschap alweer dwars door een zwaardere pil heen die ik heb afgebroken met een week of tien.
wie beweert dat adoptie een gelijkwaardige optie is als abortus moet zich laten nakijken. Je bent echt in emotioneel opzicht een hork van jewelste als je denkt dat dat vergelijkbaar is. No way dat ik ooit een kind op de wereld kan zetten en het vervolgens weg zou geven, terwijl ik bij een ongewenste zwangerschap zonder meer weer voor abortus zou kiezen.
Om vragen/vooroordelen te voorkomen, wij zijn blijkbaar hypervruchtbaar want ik ben dus totaal 3 x per ongeluk zwanger geworden ondanks verantwoorde, correct toegepaste anticonceptie.
De eerste keer kwam het niet zo goed uit maar ook niet heel slecht, en hebben we (ik, man wilde eigenlijk niet) besloten het kindje te krijgen.
Tweede was gepland.
Derde kwam op een twijfelmoment: gezin compleet of niet? Ik denk dat we het hadden gehouden, maar het eindigde al heel snel in een miskraam. Daar heb ik niet echt verdriet om gehad, het was nog erg pril en het voelde alsof het blijkbaar niet zo heeft moeten zijn.
toch maar een zwaardere pil gehaald
en toch, na jaren, weer zwanger. kinderen waren toen al best groot, het zou echt een nakomertje worden.
Onze banen, ons huis, onze studie, onze financien, ons hele leven was niet toegesneden om een kindje erbij.
Had het gekund? Ja, als het echt niet anders kon had het er wel bij gekund en was er veel van gehouden.
Maar het kon wel anders.
Ik wilde niet zwanger zijn, ik werd doodongelukkig van mijn grote borsten, de misselijkheid, de moeheid. Ik voelde me niet thuis in mijn lichaam, ik voelde me alsof er een parasiet in me zat die me leegzoog en ik was doodsbang voor de toekomst van ons gezin.
De academische carriere van mijn man, promoveren met een krijsende baby?
Mijn werk, nu de kinderen naar school waren en ik had net mijn droombaan gevnden?
De kinderen, wij leven materieel gezien al vrij sober, zouden een stap terug moeten doen omwille van een baby. Geen vakantie meer, geen eigen kamer meer, en vooral: minder aandacht van ons dan ze al ie jaren gewend waren?
onze relatie, we hebben het al zo druk, zon babietje die helemaal weer van voren af aan door de opvang gehannest moet worden, voedingen, luiers..
en, het belangrijkste, het kindje zelf. Zou ik niet heel gefrustreerd raken van het gevoel overal tekort te schieten? Zouden we het niet, onbewust, zon kindje kwalijk nemen ons leven zo te veranderen? Zouden we het net zo veel liefde, aandacht en onbevangen plezier kunnen geven als de oudste twee? Ons antwoord op die vraag was: nee waarschijnlijk niet. We zijn die babyfase voorbij.
Het zou op ons hele leven en gezin een onverantwoord zware druk leggen, in materieel, maar vooral in emotioneel opzicht.
Dus maakten we een afspraak en een paar dagen voor kerstmis is het weggehaald. Het was gezond, het was er eentje, en het was een week of tien. Op de echo, een week of 9, kon ik er niet zo veel van zien, een zakje met een kluitje erin.
Na afloop voelde ik me opgelucht, de zwangerschapssymptomen verdwenen snel en ik heb er tot de dag van vandaag geen spijt van gehad, geen moment.
Als ik naar mijn kinderen en ons leven kijk ben ik nog elke dag blij dat ik dat kindje niet heb gekregen, ik heb het gevoel dat ik met die beslissing ons alle 4 een dienst heb bewezen en het babietje zelf ook.
Dat wil niet zeggen dat ik er geen verdriet van heb gehad.
Natuurlijk wel.
Als ik een kindje zie van de leeftijd die ons kind nu zou hebben, denk ik er vaak wel over na hoe dat zou zijn. Nu zo rond de kerst speelt het ook altijd wel even op, de herinnering aan die moeilijke dagen rond de beslissing, de abortus, de opluchting en het vage gevoel van verlies, de lieve verpleegster die zo goed, professioneel en warm mij begeleidde.
Het was geen lichtvaardig besluit, het was geen decadente keuze, maar het was wel de juiste beslissing.
Het zal me altijd bijblijven, er zit een klein gaatje in mijn leven en een littekentje op mijn ziel, maar het is echt goed zo.
Wie mij deze weloverwogen, hoogstpersoonlijke en emotionele beslissing wil betwisten staat dat vrij, maar niemand heeft het recht in dit proces van een vrouw in te grijpen of invloed uit te oefenen met terreur (ja, ik vind plastic foetussen terreur) of misplaatste moraalridderij.
ik heb helaas wel zowat alles meegemaakt wat dit betreft: twee gezonde kinderen (niet helaas:)) waarvan 1 een 'ongelukje' dat welkom was en eentje bewust gemaakt, een ongewenste zwangerschap door de pil heen die een paar dagen na de positieve test spontaan eindigde en een ongewenste zwangerschap alweer dwars door een zwaardere pil heen die ik heb afgebroken met een week of tien.
wie beweert dat adoptie een gelijkwaardige optie is als abortus moet zich laten nakijken. Je bent echt in emotioneel opzicht een hork van jewelste als je denkt dat dat vergelijkbaar is. No way dat ik ooit een kind op de wereld kan zetten en het vervolgens weg zou geven, terwijl ik bij een ongewenste zwangerschap zonder meer weer voor abortus zou kiezen.
Om vragen/vooroordelen te voorkomen, wij zijn blijkbaar hypervruchtbaar want ik ben dus totaal 3 x per ongeluk zwanger geworden ondanks verantwoorde, correct toegepaste anticonceptie.
De eerste keer kwam het niet zo goed uit maar ook niet heel slecht, en hebben we (ik, man wilde eigenlijk niet) besloten het kindje te krijgen.
Tweede was gepland.
Derde kwam op een twijfelmoment: gezin compleet of niet? Ik denk dat we het hadden gehouden, maar het eindigde al heel snel in een miskraam. Daar heb ik niet echt verdriet om gehad, het was nog erg pril en het voelde alsof het blijkbaar niet zo heeft moeten zijn.
toch maar een zwaardere pil gehaald
en toch, na jaren, weer zwanger. kinderen waren toen al best groot, het zou echt een nakomertje worden.
Onze banen, ons huis, onze studie, onze financien, ons hele leven was niet toegesneden om een kindje erbij.
Had het gekund? Ja, als het echt niet anders kon had het er wel bij gekund en was er veel van gehouden.
Maar het kon wel anders.
Ik wilde niet zwanger zijn, ik werd doodongelukkig van mijn grote borsten, de misselijkheid, de moeheid. Ik voelde me niet thuis in mijn lichaam, ik voelde me alsof er een parasiet in me zat die me leegzoog en ik was doodsbang voor de toekomst van ons gezin.
De academische carriere van mijn man, promoveren met een krijsende baby?
Mijn werk, nu de kinderen naar school waren en ik had net mijn droombaan gevnden?
De kinderen, wij leven materieel gezien al vrij sober, zouden een stap terug moeten doen omwille van een baby. Geen vakantie meer, geen eigen kamer meer, en vooral: minder aandacht van ons dan ze al ie jaren gewend waren?
onze relatie, we hebben het al zo druk, zon babietje die helemaal weer van voren af aan door de opvang gehannest moet worden, voedingen, luiers..
en, het belangrijkste, het kindje zelf. Zou ik niet heel gefrustreerd raken van het gevoel overal tekort te schieten? Zouden we het niet, onbewust, zon kindje kwalijk nemen ons leven zo te veranderen? Zouden we het net zo veel liefde, aandacht en onbevangen plezier kunnen geven als de oudste twee? Ons antwoord op die vraag was: nee waarschijnlijk niet. We zijn die babyfase voorbij.
Het zou op ons hele leven en gezin een onverantwoord zware druk leggen, in materieel, maar vooral in emotioneel opzicht.
Dus maakten we een afspraak en een paar dagen voor kerstmis is het weggehaald. Het was gezond, het was er eentje, en het was een week of tien. Op de echo, een week of 9, kon ik er niet zo veel van zien, een zakje met een kluitje erin.
Na afloop voelde ik me opgelucht, de zwangerschapssymptomen verdwenen snel en ik heb er tot de dag van vandaag geen spijt van gehad, geen moment.
Als ik naar mijn kinderen en ons leven kijk ben ik nog elke dag blij dat ik dat kindje niet heb gekregen, ik heb het gevoel dat ik met die beslissing ons alle 4 een dienst heb bewezen en het babietje zelf ook.
Dat wil niet zeggen dat ik er geen verdriet van heb gehad.
Natuurlijk wel.
Als ik een kindje zie van de leeftijd die ons kind nu zou hebben, denk ik er vaak wel over na hoe dat zou zijn. Nu zo rond de kerst speelt het ook altijd wel even op, de herinnering aan die moeilijke dagen rond de beslissing, de abortus, de opluchting en het vage gevoel van verlies, de lieve verpleegster die zo goed, professioneel en warm mij begeleidde.
Het was geen lichtvaardig besluit, het was geen decadente keuze, maar het was wel de juiste beslissing.
Het zal me altijd bijblijven, er zit een klein gaatje in mijn leven en een littekentje op mijn ziel, maar het is echt goed zo.
Wie mij deze weloverwogen, hoogstpersoonlijke en emotionele beslissing wil betwisten staat dat vrij, maar niemand heeft het recht in dit proces van een vrouw in te grijpen of invloed uit te oefenen met terreur (ja, ik vind plastic foetussen terreur) of misplaatste moraalridderij.
donderdag 11 december 2008 om 15:48
Voor mensen die zich afvragen waarom de grens op 24 weken ligt: omdat alle baby's tot dat moment gewoon niet levensvatbaar zijn en weinig tot geen kansen hebben zo'n erge vroeggeboorte te overleven. Pas vanaf 25 weken worden kansen reëel.
Mijn kind werd overigens met 26 weken geboren. Een week vroeger en zijn kansen waren relatief veel en veel kleiner geweest maar dus nog steeds een reële kans.
Mijn kind werd overigens met 26 weken geboren. Een week vroeger en zijn kansen waren relatief veel en veel kleiner geweest maar dus nog steeds een reële kans.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 11 december 2008 om 15:54
quote:toffifee schreef op 11 december 2008 @ 15:14:
[...]
De grens worden verhoogd naar wat? Sorry, heb geen zin het hele topic door te knallen, heb het wel vluchtig doorgelezen.
Mijn zoon is vorige maand met 28,5 weken geboren. Ik gruwelde toen ik hoorde dat iemand uit Boxtel vervolgd werd omdat ze in Spanje met 28 wkn abortus had laten plegen. Mijn zoon is een klein kindje maar wel een echt levend kind hoor. Hij doet het, heeft handjes, voetjes, doet zijn ogen open, zwaait met zijn handjes, poept, plast en huilt. Zo'n kind is harstikke levend en kan zeker overleven (heeft alleen even med. ondersteuning nodig omdat de boel nog niet rijp genoeg is, wat logisch is). Als je dan nog abortus pleegt is het moord, dit is mijn mening. Tenzij het kindje weinig kans op overleven heeft omdat het afwijkingen heeft en uiteindelijk of geen leven heeft, of snel komt te overlijden. Dat is een ander verhaal. Maar als het kindje je niet uitkomt, dan vind ik het moord. Zowiezo vind ik dat iedereen zelf moet beslissen of ze een kindje willen of niet, maar daar zit toch wel een grens aan.
Gaan we dan door tot week 40? Zie dan het verschil namelijk niet. Iemand kindje van 28 weken is ook levensvatbaar.
En die ADHD door zuurstof, tjsa dat kan. Iets meer kans op dan kinderen die op tijd geboren worden. Maar goed, ADHD is ook erfelijk. Dus ook kinderen die op tijd geboren worden kunnen het krijgen.
Toffifee,mijn betoog stond op het andere topic. Ik zal het stuk over later de zwangerschap afbreken even copypasten:
Er zijn nu regels en die vind ik redelijk oke. Na 24 weken geen afbreking van de zwangerschap meer, daar kan ik inkomen. Maar het feit dat als je er later achter komt dat je een ernstig ziek kind in je buik hebt, dat je dan eerst toestemming moet hebben van de hele ziekenhuisstaf en de officier van justitie voor je de zwangerschap mag laten afbreken vind ik ziek. Net als het feit dat als een zwangere vrouw heel ziek is, de medici het welzijn van de baby boven dat van de moeder stellen, ook al kan dat levenslange gezondheidsproblemen of handicaps veroorzaken. Bezopen, echt waar.
Doe dan Belgie: als je eigen gezondheid het niet meer toelaat of de baby blijkt ernstig ziek of gehandicapt, dan kan je altijd (tot de geboorte zelfs) de zwangerschap laten afbreken. Je moet een arts vinden die het doet, maar het mag wel.
Ik ken een vrouw die van de 19e tot de 33e week van de zwangerschap in angst heeft gezeten of haar kind een bepaalde infectie had doorstaan (met ernstige achterlijkheid tot gevolg). Het feit dat ze tot zo laat nog mocht beslissen, heeft haar doen besluiten de zwangerschap voort te zetten. Pas bij 33 weken kwam de verlossende uitslag en bleek haar kind gezond. In NL had ze de zwangerschap dus af laten breken.
[...]
De grens worden verhoogd naar wat? Sorry, heb geen zin het hele topic door te knallen, heb het wel vluchtig doorgelezen.
Mijn zoon is vorige maand met 28,5 weken geboren. Ik gruwelde toen ik hoorde dat iemand uit Boxtel vervolgd werd omdat ze in Spanje met 28 wkn abortus had laten plegen. Mijn zoon is een klein kindje maar wel een echt levend kind hoor. Hij doet het, heeft handjes, voetjes, doet zijn ogen open, zwaait met zijn handjes, poept, plast en huilt. Zo'n kind is harstikke levend en kan zeker overleven (heeft alleen even med. ondersteuning nodig omdat de boel nog niet rijp genoeg is, wat logisch is). Als je dan nog abortus pleegt is het moord, dit is mijn mening. Tenzij het kindje weinig kans op overleven heeft omdat het afwijkingen heeft en uiteindelijk of geen leven heeft, of snel komt te overlijden. Dat is een ander verhaal. Maar als het kindje je niet uitkomt, dan vind ik het moord. Zowiezo vind ik dat iedereen zelf moet beslissen of ze een kindje willen of niet, maar daar zit toch wel een grens aan.
Gaan we dan door tot week 40? Zie dan het verschil namelijk niet. Iemand kindje van 28 weken is ook levensvatbaar.
En die ADHD door zuurstof, tjsa dat kan. Iets meer kans op dan kinderen die op tijd geboren worden. Maar goed, ADHD is ook erfelijk. Dus ook kinderen die op tijd geboren worden kunnen het krijgen.
Toffifee,mijn betoog stond op het andere topic. Ik zal het stuk over later de zwangerschap afbreken even copypasten:
Er zijn nu regels en die vind ik redelijk oke. Na 24 weken geen afbreking van de zwangerschap meer, daar kan ik inkomen. Maar het feit dat als je er later achter komt dat je een ernstig ziek kind in je buik hebt, dat je dan eerst toestemming moet hebben van de hele ziekenhuisstaf en de officier van justitie voor je de zwangerschap mag laten afbreken vind ik ziek. Net als het feit dat als een zwangere vrouw heel ziek is, de medici het welzijn van de baby boven dat van de moeder stellen, ook al kan dat levenslange gezondheidsproblemen of handicaps veroorzaken. Bezopen, echt waar.
Doe dan Belgie: als je eigen gezondheid het niet meer toelaat of de baby blijkt ernstig ziek of gehandicapt, dan kan je altijd (tot de geboorte zelfs) de zwangerschap laten afbreken. Je moet een arts vinden die het doet, maar het mag wel.
Ik ken een vrouw die van de 19e tot de 33e week van de zwangerschap in angst heeft gezeten of haar kind een bepaalde infectie had doorstaan (met ernstige achterlijkheid tot gevolg). Het feit dat ze tot zo laat nog mocht beslissen, heeft haar doen besluiten de zwangerschap voort te zetten. Pas bij 33 weken kwam de verlossende uitslag en bleek haar kind gezond. In NL had ze de zwangerschap dus af laten breken.
donderdag 11 december 2008 om 16:04
quote:shahla schreef op 11 december 2008 @ 15:10:
[...]
Nou, dat was dus niet echt een stelling. Meer hoe de wet het ziet.
Ik moet stiekem wel even glimlachen, niet uitlachen, dat je het hebt over ernstig prematuur. Dat kan niet hoor. Je bent prematuur of dysmatuur. Het verschil tussen die beide is simpelweg dat prematuur betekent dat je voor de duur van de zwangerschap precies het juiste gewicht hebt en verder gezond er wereld bent gekomen. Prematuur is dus juist niet ernstig of heel erg. Dat is dus heel erg gunstig, want dat betekent dat als er buiten de normale complicaties ( dingen die kunnen gebeuren omdat je te vroeg bent, zoals die ductus botalli waar ik het eerder over had) niks aan de hand is jij je kind echt wel mee naar huis krijgt. Je moet alleen geduld hebben en je voorbereiden op een lange ziekenhuis periode. In deze gevallen zijn voornamelijk de eerste 48 uur het meest kritiek. Komen er complicaties of niet?
De ernstige gevallen waar jij het over hebt, zijn dan denk ik de dysmaturen of als er hele erge complicaties optreden. Maar dan kun je ook bijna niet meer spreken over een redelijke kans op een gezond leven want dat ligt dan relatief laag. De prematuren echter vallen daar wel onder dus in die gevallen ben ik het er wel mee eens dat een prematuur een kans hoort te krijgen want dezen halen het gewoon bijna altijd.
Okee,mijn terminologie klopt niet helemaal,kennelijk. Met ernstig prematuur bedoel ik dat een kindje van 25 weken oud er heel wat ernstiger aan toe is dan een kindje dat bij 36 weken wordt geboren.
Ik heb even gegoogled en ik zie dat de overlevingskansen hoger zijn dan ik dacht,maar de risico's op handicaps zijn groter dan ik dacht. Zie hier
Ik snap niet dat je prematuriteit als 'niet heel erg' kan bestempelen: een kind dat in een couveuse moet omdat ie anders dood gaat, niet zelf kan ademen, niet kan slikken en niet kan zuigen en een enorm risico heeft op hersenbloedingen, extreem geveolig is voor infecties is in mijn ogen juist heel ziek. Maar goed, da's offtopic.
[...]
Nou, dat was dus niet echt een stelling. Meer hoe de wet het ziet.
Ik moet stiekem wel even glimlachen, niet uitlachen, dat je het hebt over ernstig prematuur. Dat kan niet hoor. Je bent prematuur of dysmatuur. Het verschil tussen die beide is simpelweg dat prematuur betekent dat je voor de duur van de zwangerschap precies het juiste gewicht hebt en verder gezond er wereld bent gekomen. Prematuur is dus juist niet ernstig of heel erg. Dat is dus heel erg gunstig, want dat betekent dat als er buiten de normale complicaties ( dingen die kunnen gebeuren omdat je te vroeg bent, zoals die ductus botalli waar ik het eerder over had) niks aan de hand is jij je kind echt wel mee naar huis krijgt. Je moet alleen geduld hebben en je voorbereiden op een lange ziekenhuis periode. In deze gevallen zijn voornamelijk de eerste 48 uur het meest kritiek. Komen er complicaties of niet?
De ernstige gevallen waar jij het over hebt, zijn dan denk ik de dysmaturen of als er hele erge complicaties optreden. Maar dan kun je ook bijna niet meer spreken over een redelijke kans op een gezond leven want dat ligt dan relatief laag. De prematuren echter vallen daar wel onder dus in die gevallen ben ik het er wel mee eens dat een prematuur een kans hoort te krijgen want dezen halen het gewoon bijna altijd.
Okee,mijn terminologie klopt niet helemaal,kennelijk. Met ernstig prematuur bedoel ik dat een kindje van 25 weken oud er heel wat ernstiger aan toe is dan een kindje dat bij 36 weken wordt geboren.
Ik heb even gegoogled en ik zie dat de overlevingskansen hoger zijn dan ik dacht,maar de risico's op handicaps zijn groter dan ik dacht. Zie hier
Ik snap niet dat je prematuriteit als 'niet heel erg' kan bestempelen: een kind dat in een couveuse moet omdat ie anders dood gaat, niet zelf kan ademen, niet kan slikken en niet kan zuigen en een enorm risico heeft op hersenbloedingen, extreem geveolig is voor infecties is in mijn ogen juist heel ziek. Maar goed, da's offtopic.
donderdag 11 december 2008 om 16:14
Vaste vijf-dagen-termijn bij abortus moet variabel worden
evaluatie abortuswet
Er moet een variabele bedenktijd komen in de abortuswet, menen onderzoekers van het Academisch medisch centrum in Amsterdam. De huidige vaste termijn van vijf dagen is voor veel vrouwen emotioneel te belastend. „De termijn is geen doel op zich", stellen de onderzoekers. Een kamermeerderheid is voor, maar staatssecretaris Ross (Volksgezondheid) loopt op eieren.
reacties (8) print stuur artikel door
De vaste beraadtermijn van vijf dagen in de abortuswet moet worden vervangen door een variabele bedenktijd. Overtijdbehandeling moet onder de werking van de abortuswet worden gebracht.
Dit zijn de belangrijkste aanbevelingen uit het evaluatierapport over de Wet afbreking zwangerschap (WAZ), zoals de abortuswet officieel heet.
Het rapport werd gisteren overhandigd aan staatssecretaris Ross van volksgezondheid. Zij verwacht dat het kabinet maart volgend jaar met een standpunt over de aanbevelingen zal komen. Het rapport is opgesteld door onderzoekers van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam onder leiding van hoogleraar gezondheidsrecht Sjef Gevers.
In het algemeen wordt de abortuswet goed nageleefd. Destijds, in 1984, is de wet onder grote politieke spanning tot stand gekomen. De wet moest twee doelen tegelijk dienen: bescherming bieden aan het ongeboren leven en het recht van de vrouw op hulp bij ongewenste zwangerschap. Volgens de commissie wordt in de praktijk aan beide doelen recht gedaan: voor vrouwen in nood is hulpverlening bij abortus beschikbaar en toegankelijk; tegelijk krijgt het ongeboren leven bescherming dankzij wettelijk vastgelegde procedures en regels.
Een van die regels is de bepaling dat vijf dagen bedenktijd in acht moet worden genomen. Volgens de commissie is het beter een variabele bedenktijd in te voeren. Gevers: „In 80 procent van de gevallen nemen vrouwen een langere bedenktijd dan die vijf dagen. Soms is een kortere termijn voldoende. Het gaat er om dat vrouwen een weloverwogen en vrijwillige beslissing nemen. De termijn is geen doel op zich.”
De commissie stelt nu ook de overtijdbehandeling (zwangerschapsafbreking binnen 16 dagen over tijd) ter discussie. Die overtijdbehandeling werd bij de invoering buiten de wet gehouden, omdat het destijds niet mogelijk was zo vroeg met zekerheid vast te stellen of er sprake was van een zwangerschap. Nu kan dat wel. Daarom hoort deze behandeling onder de werking van de abortuswet te worden gebracht.
Voor abortus na dertien weken hebben ziekenhuizen en klinieken een speciale vergunning nodig. De commissie bepleit deze grens vooralsnog te handhaven. De grens is bedoeld als scheidslijn tussen gewone en complexere zwangerschapsafbrekingen. De commissie bepleit een discussie over andere manieren om de grens te bepalen.
De onderzoekers vinden dat het verstrekken van de zogenaamde abortuspil voorbehouden moet blijven aan klinieken en ziekenhuizen. Zouden huisartsen deze pil gaan voorschrijven dan verdwijnt het zicht op abortushulpverlening. Daarnaast dreigt het gevaar dat de abortuspil online kan worden besteld.
Om die reden adviseren de onderzoekers om ook in de toekomst abortushulp laagdrempelig te houden. Zij zien geen reden om te tornen aan de levensvatbaarheidsgrens van –in de praktijk– 24 weken. Na die termijn mag geen abortus worden gepleegd. Er gaan stemmen op om die termijn te verlagen, omdat vroeggeborenen tegenwoordig al eerder in leven kunnen worden gehouden.
Hulpverleners houden zich goed aan de plicht om voorlichting te geven over anticonceptie, blijkt verder uit het rapport. Minder is dat het geval bij de verplichte voorlichting over alternatieven voor abortus. Volgens een aantal hulpverleners is het contraproductief en onethisch om vrouwen te wijzen op de mogelijkheid van adoptie, als ze al hebben besloten tot abortus.
Laag abortuscijfer ondanks liberale wet
Ondanks de ’liberale’ abortuswet heeft Nederland vergeleken met andere landen nog steeds een van de laagste abortuscijfers: 8,7 per duizend vrouwen in de leeftijdscategorie van 15 tot 44 jaar. België en Duitsland kennen met respectievelijk 7,9 en 7,6 per duizend vrouwen nog lagere cijfers. In Engeland/Wales, Zweden en de Verenigde Staten komt abortus juist veel meer voor: respectievelijk 16,6, 20 en 20,9 abortussen per duizend vrouwen.
Vrouwen die in Nederland een abortus ondergaan zijn grotendeels (51 procent) van niet-Nederlandse herkomst. Surinaamse en Antilliaanse vrouwen besluiten acht keer vaker dan autochtone vrouwen tot een abortus. Was voor Nederlandse vrouwen dat cijfer in 2004 4,7 per duizend, voor Surinaamse vrouwen was dat 33,1 en voor vrouwen uit de Nederlandse Antillen 44,1. Voor Turkse en Marokkaanse vrouwen zijn die cijfers 12,2 en 18,5. Onder asielzoekers is het aantal abortussen erg hoog: 60 per duizend vrouwen.
(uit: Trouw, de Verdieping)
evaluatie abortuswet
Er moet een variabele bedenktijd komen in de abortuswet, menen onderzoekers van het Academisch medisch centrum in Amsterdam. De huidige vaste termijn van vijf dagen is voor veel vrouwen emotioneel te belastend. „De termijn is geen doel op zich", stellen de onderzoekers. Een kamermeerderheid is voor, maar staatssecretaris Ross (Volksgezondheid) loopt op eieren.
reacties (8) print stuur artikel door
De vaste beraadtermijn van vijf dagen in de abortuswet moet worden vervangen door een variabele bedenktijd. Overtijdbehandeling moet onder de werking van de abortuswet worden gebracht.
Dit zijn de belangrijkste aanbevelingen uit het evaluatierapport over de Wet afbreking zwangerschap (WAZ), zoals de abortuswet officieel heet.
Het rapport werd gisteren overhandigd aan staatssecretaris Ross van volksgezondheid. Zij verwacht dat het kabinet maart volgend jaar met een standpunt over de aanbevelingen zal komen. Het rapport is opgesteld door onderzoekers van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam onder leiding van hoogleraar gezondheidsrecht Sjef Gevers.
In het algemeen wordt de abortuswet goed nageleefd. Destijds, in 1984, is de wet onder grote politieke spanning tot stand gekomen. De wet moest twee doelen tegelijk dienen: bescherming bieden aan het ongeboren leven en het recht van de vrouw op hulp bij ongewenste zwangerschap. Volgens de commissie wordt in de praktijk aan beide doelen recht gedaan: voor vrouwen in nood is hulpverlening bij abortus beschikbaar en toegankelijk; tegelijk krijgt het ongeboren leven bescherming dankzij wettelijk vastgelegde procedures en regels.
Een van die regels is de bepaling dat vijf dagen bedenktijd in acht moet worden genomen. Volgens de commissie is het beter een variabele bedenktijd in te voeren. Gevers: „In 80 procent van de gevallen nemen vrouwen een langere bedenktijd dan die vijf dagen. Soms is een kortere termijn voldoende. Het gaat er om dat vrouwen een weloverwogen en vrijwillige beslissing nemen. De termijn is geen doel op zich.”
De commissie stelt nu ook de overtijdbehandeling (zwangerschapsafbreking binnen 16 dagen over tijd) ter discussie. Die overtijdbehandeling werd bij de invoering buiten de wet gehouden, omdat het destijds niet mogelijk was zo vroeg met zekerheid vast te stellen of er sprake was van een zwangerschap. Nu kan dat wel. Daarom hoort deze behandeling onder de werking van de abortuswet te worden gebracht.
Voor abortus na dertien weken hebben ziekenhuizen en klinieken een speciale vergunning nodig. De commissie bepleit deze grens vooralsnog te handhaven. De grens is bedoeld als scheidslijn tussen gewone en complexere zwangerschapsafbrekingen. De commissie bepleit een discussie over andere manieren om de grens te bepalen.
De onderzoekers vinden dat het verstrekken van de zogenaamde abortuspil voorbehouden moet blijven aan klinieken en ziekenhuizen. Zouden huisartsen deze pil gaan voorschrijven dan verdwijnt het zicht op abortushulpverlening. Daarnaast dreigt het gevaar dat de abortuspil online kan worden besteld.
Om die reden adviseren de onderzoekers om ook in de toekomst abortushulp laagdrempelig te houden. Zij zien geen reden om te tornen aan de levensvatbaarheidsgrens van –in de praktijk– 24 weken. Na die termijn mag geen abortus worden gepleegd. Er gaan stemmen op om die termijn te verlagen, omdat vroeggeborenen tegenwoordig al eerder in leven kunnen worden gehouden.
Hulpverleners houden zich goed aan de plicht om voorlichting te geven over anticonceptie, blijkt verder uit het rapport. Minder is dat het geval bij de verplichte voorlichting over alternatieven voor abortus. Volgens een aantal hulpverleners is het contraproductief en onethisch om vrouwen te wijzen op de mogelijkheid van adoptie, als ze al hebben besloten tot abortus.
Laag abortuscijfer ondanks liberale wet
Ondanks de ’liberale’ abortuswet heeft Nederland vergeleken met andere landen nog steeds een van de laagste abortuscijfers: 8,7 per duizend vrouwen in de leeftijdscategorie van 15 tot 44 jaar. België en Duitsland kennen met respectievelijk 7,9 en 7,6 per duizend vrouwen nog lagere cijfers. In Engeland/Wales, Zweden en de Verenigde Staten komt abortus juist veel meer voor: respectievelijk 16,6, 20 en 20,9 abortussen per duizend vrouwen.
Vrouwen die in Nederland een abortus ondergaan zijn grotendeels (51 procent) van niet-Nederlandse herkomst. Surinaamse en Antilliaanse vrouwen besluiten acht keer vaker dan autochtone vrouwen tot een abortus. Was voor Nederlandse vrouwen dat cijfer in 2004 4,7 per duizend, voor Surinaamse vrouwen was dat 33,1 en voor vrouwen uit de Nederlandse Antillen 44,1. Voor Turkse en Marokkaanse vrouwen zijn die cijfers 12,2 en 18,5. Onder asielzoekers is het aantal abortussen erg hoog: 60 per duizend vrouwen.
(uit: Trouw, de Verdieping)
donderdag 11 december 2008 om 16:40
heel interessant carlice.
ik vond die vijf dagen een kwelling, echt een kwelling.
mijn besluit stond vast, er had niets kunne gebeuren om van gedachten te veranderen en ik voelde me gegijzeld en machteloos. Die knoop was allang doorgehakt.
ik voelde me als een debiel behandeld, niet serieus genomen en betutteld.
En mijn lichaam was overduidelijk heel erg zwanger.
die bedenktijd is een gruwel.
ik vond die vijf dagen een kwelling, echt een kwelling.
mijn besluit stond vast, er had niets kunne gebeuren om van gedachten te veranderen en ik voelde me gegijzeld en machteloos. Die knoop was allang doorgehakt.
ik voelde me als een debiel behandeld, niet serieus genomen en betutteld.
En mijn lichaam was overduidelijk heel erg zwanger.
die bedenktijd is een gruwel.
