Actueel
alle pijlers
"Over vijftig jaar is de islam mogelijk de leidende godsdienst van Europa"
dinsdag 24 april 2007 om 00:02
dinsdag 24 april 2007 om 08:04
dinsdag 24 april 2007 om 09:25
Ja, de opmerking was wat ongenuanceerd. Had beter kunnen schrijven: Het recentere Nieuwe Testament.
Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.
De tijd dat ik voor èn na iedere maatijd moest bidden thuis, iedere zondag naar de kerk ging èn op school de nodige keren per week... ligt al jàren achter mij. Ik was iets te nonchalant met het typen.
dinsdag 24 april 2007 om 10:00
Sja, ik vraag me af of dat wat zal uitmaken mocht het zover komen. Bij de bepalingen over hoe te handelen met homo's maakt de Islam nergens een uitzondering over getrouwde homo's.
Overigens komt in moslimlanden homofilie officieel niet voor, net zo min als bijvoorbeeld prostitutie. In zulke landen heerst een cultuur van "wat je niet ziet daar praten we niet over want het bestaat niet". Pas als een homo zich openlijk manifesteert komt hij zwaar in de problemen. Stiekem homo zijn wordt wel getolereerd. Wat niet weet, wat niet deert.
En voor prostitutie is het briljante concept van het "tijdelijk huwelijk" natuurlijk een uitkomst. Een tijdelijk huwelijk hoeft niet langer dan een uur te duren. Je betaalt de bruidsschat, hebt sex met de bruid, maakt je kleren in orde en gaat weer de hort op. En uiteraard geen gezeur over alimentatie of zo. Je vindt er geen prostitutie maar wel heel veel huwelijken dus. Niet alleen bloed kruipt waar het niet gaan kan.
In Pakistan, zowat het strengste moslimland ter wereld, is weer een andere oplossing bedacht: het dansmeisje. Die zit achter een raam en biedt haar danskunsten aan aan in dans geinteresseerde mannen. Na betaling aan de madam gaan dansmeisje en man in een kamertje apart met ramen en deuren dicht. Wat daarbinnen gebeurt wordt vervolgens een dans genoemd. Zo wordt de eer beschermd en de schijn opgehouden.
Toch hebben deze "dansmeisjes" een gevaarlijk beroep: ze lopen veel beroepsziektes op (SOA's) en regelmatig worden ze vermoord door moslims die vinden dat ze de Islamitische wet overtreden.
dinsdag 24 april 2007 om 10:20
dinsdag 24 april 2007 om 10:46
Mannen zijn misschien minder benauwd om een standpunt in te nemen dat afwijkt van de heersende mening. Dat moeten ze trouwens ook regelmatig bezuren; er zijn er al een aantal van het forum afgeknikkerd.
Dat is wel jammer want zonder een paar eigenwijze dwarsliggers wordt een forum saai. Als iedereen het met elkaar eens is valt er niet veel te discussiëren.
Controversiële topics zijn meestal ook meteen de meest gelezen topics en uiteindelijk gaat het toch om de pageviews ?
Dat is wel jammer want zonder een paar eigenwijze dwarsliggers wordt een forum saai. Als iedereen het met elkaar eens is valt er niet veel te discussiëren.
Controversiële topics zijn meestal ook meteen de meest gelezen topics en uiteindelijk gaat het toch om de pageviews ?
dinsdag 24 april 2007 om 10:47
Nou, vergis je niet tenderlover. Dit zijn ook de jongens die clubjes als Al Qaeda en andere extreme moslimgroeperingen sponsoren via omwegen.
De Salafisten en Wahabieten, opererend vanuit Saoudi Arabie, zijn rijk en sponsoren overal in en buiten het midden-oosten moskees, madrassas (moslimscholen) en andere instellingen en verkondigen zo hun extreme leer. Neem die hardline moskee in Eindhoven b.v. Die krijgt geld uit SA. Daar lopen ook veel bekeerde nederlanders rond. Vaak ex-christenen en jonge marokkanen die zich niet kunnen vinden in de geloofsbeleving van hun ouders. Dus gaan ze voor het pure ware geloof van die salafisten. Lekker streng.
Dat geld trouwens, halen ze op via de Zakaat (armenbelasting) en is eigenlijk dus bedoelt voor sociale projecten.
Jan
dinsdag 24 april 2007 om 11:10
Ik weet het; die lui zijn net zo fanatiek en net zo intolerant als de nazi's waren, en minstens net zo gevaarlijk. En ze worden sterker en invloedrijker.
Waakzaam zijn tegen het oprukken van dit soort invloeden wordt iets te gauw afgedaan als paniekzaaierij. Ik ben van nature niet erg paniekerig maar dat deze lui een gevaar vormen is een feit.
Uiteraard roept dan iemand: "ja maar dat is maar een minderheid; de meeste moslims zijn niet zo". Dat klopt. Maar wat mij zorgen baart is dat de zg. gematigde moslims zo weinig tegengas geven. Het is een bekend feit dat een georganiseerde minderheid een niet georganiseerde meerderheid kan overheersen. En de minderheid van fanatieke moslims is erg goed georganiseerd (en zeer vastberaden om het decadente Goddeloze Westen kapot te maken op welke manier dan ook)
Waakzaam zijn tegen het oprukken van dit soort invloeden wordt iets te gauw afgedaan als paniekzaaierij. Ik ben van nature niet erg paniekerig maar dat deze lui een gevaar vormen is een feit.
Uiteraard roept dan iemand: "ja maar dat is maar een minderheid; de meeste moslims zijn niet zo". Dat klopt. Maar wat mij zorgen baart is dat de zg. gematigde moslims zo weinig tegengas geven. Het is een bekend feit dat een georganiseerde minderheid een niet georganiseerde meerderheid kan overheersen. En de minderheid van fanatieke moslims is erg goed georganiseerd (en zeer vastberaden om het decadente Goddeloze Westen kapot te maken op welke manier dan ook)
dinsdag 24 april 2007 om 11:37
Ja, Henk Krol (? ofzo, van de gaykrant) was bang voor de toetreding van Oost Europese landen tot de Europese Unie omdat die misschien te grote invloed zouden hebben op de wetgeving rond het homohuwelijk. Er is altijd wel wat. Daarbij denk ik dat als moslims het voor het zeggen krijgen op de wijze die Joop impliceert, hij gewoon gestenigd wordt, dus dan maakt het toch al geen drol meer uit.
dinsdag 24 april 2007 om 11:45
Wat ik me afvraag is waarom men bij fundmentalistische moslims meteen ook er vanuit gaat dat zij de macht zullen krijgen als de islam de grootste religie is. Dus stel er is een strenge imam die zich in Nederland verkiesbaar stelt over 50 jaar. We hebben nog altijd een democratie. Zullen alle moslims op hem stemmen? En als de partij heel groot wordt, zullen andere partijen hier dan meteen mee in zee gaan. Kijk naar het Vlaams Blok of hoe dat nu dan ook heet. Andere Vlaamse partijen zorgen er toch voor dat deze partij niet de invloed heeft die het zou kunnen hebben. Denk je dat als er een fundamentalistische islamitische partij is, alle andere partijen meteen zeggen: 'oh sharia, ja is goed.' De partij moet dus al meer dan de helft van de stemmen halen, wil het een enorme invloed hebben.
Het stuk wat Willem neerzet over Iran. Dat gaat over een streng regime. Als je hoort wat er verder allemaal gebeurt in Iran, meisjes met de kledingverkoper naar bed gaan voor een jurk van Gucci, feesten van jongeren met alcohol die stiekem gegeven worden, dan kan je je juist afvragen hoeveel mensen een streng islamitisch regime zouden steunen.
Het stuk wat Willem neerzet over Iran. Dat gaat over een streng regime. Als je hoort wat er verder allemaal gebeurt in Iran, meisjes met de kledingverkoper naar bed gaan voor een jurk van Gucci, feesten van jongeren met alcohol die stiekem gegeven worden, dan kan je je juist afvragen hoeveel mensen een streng islamitisch regime zouden steunen.
dinsdag 24 april 2007 om 12:04
Toch nog maar even een parallel naar WO II: vrijwel niemand had voor mogelijk gehouden dat een ontwikkeld Westers volk als de Duitsers zich zo zou laten verblinden door de Nazi ideologie. Maar het gebeurde wèl.
Achteraf is als belangrijke reden gegeven dat de Duitsers zeer gefrustreerd waren (WO I, herstelbetalingen, de economische depressie).
Toen kwam er een sterke man die beloofde wat de mensen dolgraag wilde horen. Hij gaf de Duitsers hun zelfrespekt terug en ze volgden hem.
In onze samenleving is de frustratie van vooral jonge moslimjongens torenhoog. Ze hebben van jongsaf geleerd dat ze heel bijzonder zijn, want moslim èn man. Moslims zijn verheven boven ongelovigen, en mannen boven vrouwen. Marokkaanse prinsjes en zo. En dan groeien ze op en ontdekken dat ze helemaal niet bijzonder zijn. En hun cultuur is een eer en schaamte cultuur waarbij kritisch zelfonderzoek volkomen onbekend is. Als er iets niet goed gaat is een ander de schuld en die ander is uiteraard onze Westerse manier van leven.
Dat is een vruchtbare voedingsbodem voor de verkondigers van de Ware Islam. Deskundigen rapporteren dan ook niet voor niets dat de radicalisering onder jonge allochtone jongens snel toeneemt.
Kortom: ik ga er niet van uit dat de fundamentalistische moslims de macht zullen krijgen maar ik hou er wel rekening mee dat het kan gebeuren.
Jij ook ?
dinsdag 24 april 2007 om 12:06
Volgens mij wordt de islam de grootste religie, niet omdat de meeste mensen moslim worden, maar omdat het grootste gedeelte van de christenen ontkerkelijkt. Dus om 'grootste religie' te linken aan 'politiek overwicht' lijkt me niet kloppen.
Wat betreft moslims en democratie, dat is een lastige. Op het moment is Turkije de enige seculiere moslimstaat , en daar gaat het niet van een lijen dakje. Maar ja, Afrika heeft een lekkere democratische reputatie, of azie.
dinsdag 24 april 2007 om 12:22
"Het zal wel goedkomen met de Moslims in Nederland" lees ik regelmatig. Waaruit blijkt dat?
Persoonlijk denk ik dat we nog heel veel last zullen krijgen met de Islam, ik sluit burgeroorlogen in west Europa niet uit. Natuurlijk hoop ik dat niet, maar er is zeer reden tot zorg.
Ik vind de naiviteit van veel deelnemers aan deze discussie ongehoord. Op zijn minst moeten zij de kranten niet hebben gelezen de laatste tijd. Wel eens van Fleur Jurgens gehoord, de laatste tijd, met haar pas uitgekomen boek "het Marrokanendrama"? Ik zal jullie helpen:
De vier mythen van de Marokkaanse onderklasse
Geplaatst op 28-03-2007
Volgens Fleur Jurgens belemmeren vier hardnekkige mythen het debat over Marokkaanse criminele jongens. Hoog tijd om deze mythen ut de wereld te helpen.
Mythe 1
Er is geen sprake van een Marokkanenprobleem. Alles wat Marokkanen verkeerd doen, wordt uitvergroot in de media. In werkelijkheid gaat het om een klein groepje lastpakken.
De boodschapper als boosdoener aanwijzen is een beproefde methode als het om Marokkanen gaat: zij worden ‘gestigmatiseerd’. Maar dat is omdraaien van oorzaak en gevolg. In Amsterdam is er wel degelijk een dubieuze Marokkaanse onderklasse aan het ontstaan van verongelijkte jongemannen, die nauwelijks boodschap hebben aan de Nederlandse samenleving.
Enkele feiten (uit onder meer het rapport Marokkanen in Amsterdam, Dienst O+S, 2006): bijna zeven op de tien Marokkaanse jongens verlaten het onderwijs zonder bruikbaar diploma; 40 procent van de Marokkaanse jongeren is werkloos; en één op de tien staat bij de politie als verdachte geregistreerd van ten minste één strafbaar feit. Bijna één op de drie jongens in justitiële jeugdinrichtingen is van Marokkaanse afkomst. Het percentage verdachten onder de tweede generatie Marokkanen is zelfs het hoogst van alle etnische minderheden en is meer dan twee keer zo hoog als onder de eerste generatie Marokkanen. Ook zijn Marokkaanse jongens oververtegenwoordigd in de harde kern van jeugdige draaideurcriminelen.
Deze jongens groeien op in bedenkelijke milieus, waarin het hebben van een uitkering heel gewoon is en het hebben van werk heel bijzonder. Van de Marokkaanse mannen heeft 60 procent een uitkering, waarvan de helft een WAO-uitkering. In Amsterdam komt een op de vier Marokkaanse gezinnen rond van een bijstandsuitkering. De helft van de Marokkaanse kinderen in Amsterdam groeit op in armoede. Marokkaanse kinderen wonen te krap, groeien op in Marokkaanse wijken, zijn relatief ongezond en gaan het vaakst naar speciaal onderwijs, vanwege een lichamelijke of geestelijke beperking.
In de Westelijke Tuinsteden huizen inmiddels al een paar honderd Marokkaanse ‘probleemgezinnen’: grote gezinnen, waarvan kinderen en ouders soms gezamenlijk op rooftocht gaan, waar verslaving speelt, schulden, zwakzinnigheid, huiselijk en seksueel geweld, extreme armoede, vervuiling, psychiatrische of opvoedingsproblemen. Beleidsmakers spreken al over de ‘Marokkaanse Tokkies’.
Het eigen aandeel in de problemen is onder deze onderklasse van Berberse macho’s een geweldig taboeonderwerp. En haast iedereen – politiemannen, leraren en hulpverleners – gaat daarin mee. Maar juist die ontoerekeningsvatbaarheid maakt deze Marokkaanse jongens bij voorbaat onmachtig om zelf iets aan hun situatie te doen. En onmacht versterkt agressie.
Het wijzen naar de Nederlandse maatschappij – met de pers als vertegenwoordiger – kweekt een anti-Nederlands sentiment. Bijna alle hulpverleners, leraren, psychiaters, politiemannen, werkmeesters en opvoedkundigen die ik interviewde voor mijn onderzoek, vonden het anti-Nederlandse sentiment specifiek voor de nieuwe Marokkaanse onderklasse (in tegenstelling tot de Antilliaanse of de Surinaamse onderklasse). De Marokkaanse onderklasse is niet alleen kansarm, hij heeft ook een ‘verongelijkt gezicht’. Dat maakt hem licht ontvlambaar en mobiliseerbaar.
Mythe 2
Marokkaanse criminele jongens worden in de armen gedreven van de misdaad omdat zij gediscrimineerd worden op de Nederlandse arbeidsmarkt.
‘Zij krijgen geen stageplaatsen’, ‘zij worden door Nederlandse werkgevers gediscrimineerd op hun achternaam’. Logisch dat zij zich gaan misdragen! Deze redenering duikt telkens weer op als het over Marokkaanse probleemjongeren gaat.
Zij berust op het criminologische misverstand dat er een causaal verband bestaat tussen ‘gediscrimineerd worden’ en ‘misdaden plegen’. Een bankoverval moet volgens deze redenering gezien worden als een onbewuste expressie van een dieper ‘onbehagen in de samenleving’.
Ten eerste durf ik te beweren dat dit motief vrijwel afwezig is in het hoofd van een crimineel op het moment van handelen. Ja natuurlijk, achteraf (op het politiebureau, voor de rechter) zal hij het graag inbrengen als verzachtende omstandigheid van zijn ‘ontsporing’: ‘De politie hield mij aan, omdat ik Marokkaan ben.’
Maar waarom kan een misdadiger eigenlijk niet gewoon hebberig zijn? Ik heb mij verbaasd over deze blinde vlek. Is het niet veel aannemelijker dat een tasjesrover, een kruimeldief of een drugshandelaar zich primair laat leiden door de vruchten van zijn misdaad: de Prada’s, BMW’s, scooters of laptops? Het beroep crimineel is in sommige wijken van Amsterdam al een van de serieuze toekomstperspectieven. Zo zijn Marokkaanse drop-outs direct inzetbaar in drugshandel, jeugdbendes of kruimelcriminaliteit.
In de praktijk gaat het – zo bleek uit mijn onderzoek – om jongens die de risico’s van hun ‘beroep’ incalculeren. De kans dat een autokraker wordt gepakt, is ongeveer 1 op 15. En áls hij voor de rechter moet verschijnen, is het ook nog geen ramp: dan krijgt hij in de meeste gevallen een taakstraf of een geldboete. Niet reageren kan tot uitstel van jaren leiden en in sommige gevallen zelfs tot afstel (als hij intussen 18 jaar wordt). Na meerdere veroordelingen moet hij misschien een tijdje ‘zitten’ in een instituut dat vooral gericht is op ‘heropvoeding’, want zo zit het jeugdstrafrecht in elkaar: niet straffen, maar resocialiseren is het hoofddoel. Een tasjesrover is tegen die tijd schatrijk.
Ten tweede is het criminologisch misverstand – de misdadiger als slachtoffer van een oneerlijke maatschappij – een achterhaalde vorm van determinisme. Een slechte sociaal-economische situatie of culturele afkomst, of een slechte jeugd zou onherroepelijk tot misdaad leiden. Maar het feit dat inmiddels ook bijna een kwart van de Marokkanen (uit vergelijkbare milieus) studeert aan het hoger onderwijs, bewijst het tegendeel. Ook de Marokkaanse cabaretiers, schrijvers, acteurs en politici hebben hun ‘culturele bagage’ kennelijk gunstig kunnen aanwenden.
Ten derde wordt er vanuit gegaan dat Marokkaanse jongens geen banen of stageplaatsen ‘krijgen’ van discriminerende werkgevers. Maar is het niet logischer dat dit effect veroorzaakt wordt door het feit dat de meesten van hen geen bruikbaar diploma op zak hebben?
Ook prijzen zij zich uit de markt, zo blijkt, doordat zij basale werknemersvaardigheden ontberen, zoals op tijd komen, Nederlands spreken, van andermans spullen afblijven, autoriteit accepteren, iets gedisciplineerd afmaken en samenwerken. Deze jongens hebben zich vaak op straat ontwikkeld, zonder ouderlijke ondersteuning. Dat maakt hen weinig bemiddelbaar op de arbeidsmarkt, hoe welwillend Nederlandse werkgevers ook tegenover hen staan.
Mythe 3
Marokkaanse ouders kunnen geen toezicht uitoefenen op hun zonen op straat. Dat zijn zij vanuit hun cultuur immers niet gewend.
Iedereen zegt het elkaar keurig na: in Marokko let ‘de hele buurt’ op hun kinderen, maar in Nederland ontbreekt de ‘Marokkaanse gemeenschap’, waardoor het ouderlijk gezag van Marokkaanse ouders niet verder reikt dan ‘tot de voordeur’.
Maar hoe is dan te verklaren dat Marokkaanse meisjes keer op keer vertellen dat zij de sociale druk van de gemeenschap in de ‘Marokkaanse wijken’ in Amsterdam bijna ondraaglijk vinden? Als zij een sigaret opsteken of met een jongen praten – belastende feiten voor de familie-eer – weten hun ouders dat binnen enkele uren. Blijkbaar werkt de sociale controle in de Amsterdams-Marokkaanse gemeenschap uitstekend, maar selectief.
Marokkaanse ouders hebben hun ogen alleen in hun zak als het om het wangedrag van zonen gaat. In sommige gevallen komt dat doordat zij dat gedrag helemaal niet afkeuren. Deze ouders staan onverschillig tegenover de Nederlandse samenleving.
Maar in de meeste gevallen komt het doordat de machtsverhoudingen in het gezin verstoord zijn. Veel Marokkaanse zonen hebben het thuis voor het zeggen. Van kindsaf aan krijgen zij hun zin, omdat het jongens zijn. Hun moeders kunnen hen nauwelijks aan en begrenzen hen weinig. Daardoor ontwikkelen zij grote ego’s met korte lontjes. Deskundigen uit het veld spraken over de ‘Marokkaanse prinsjes’.
Wat nieuw is in Nederland is dat Marokkaanse moeders vaak ‘informatieafhankelijk’ zijn van hun zonen. Deze Marokkaanse moeders leiden nog steeds een geïsoleerd bestaan en spreken slecht Nederlands. Veel moeders zijn als importbruid naar Nederland gekomen. Ook worden zij niet geacht het ‘mannendomein’ te betreden. Dat maakt het lastig hun zonen op straat tot de orde te roepen.
Bovendien zijn deze moeders vaak getrouwd uit ‘gemeenschapsbelang’ en niet uit liefde. Er is in hun ‘dorre’ huwelijken weinig communicatie mogelijk over de opvoeding van de kinderen. Moeders zouden meer zeggenschap willen over hun zonen, maar zij worden geacht loyaal te zijn aan hun echtgenoten. Dat brengt hen in een ‘lastige spreidstand’ tussen hun kinderen en hun echtgenoot.
Soms trekken vaders zich wel iets van hun zonen aan, maar ze doen dat op een autoritaire manier. Ze geven bevelen of zeggen wat hun zonen allemaal niet mogen, maar ze kunnen niet uitleggen waaróm iets niet mag. Dat werkt averechts bij hun vernederlandste zonen, die zich nog meer onttrekken aan het ouderlijk gezag.
Mythe 4
De Nederlandse overheid staat bij de Marokkaanse gemeenschap in het krijt. Marokkaanse gastarbeiders zitten nu ‘met een kapotte rug’ op de bank. Hun kinderen ontsporen.
Ik noem dit het slavernij-argument.
De officiële werving van Marokkaanse gastarbeiders is echter al beëindigd in 1973. Op dat moment waren er zo’n 22.000 Marokkanen in Nederland. De meesten (tussen de 50 en 70 procent) van die eerste groep gastarbeiders waren op dat moment al teruggegaan of zouden dat nog doen, volgens cijfers van het CBS.
De grootste groep Marokkaanse immigranten die nu nog in Nederland woont, is van na de officiële werving van gastarbeiders. Eerst kwamen de gezinsherenigers, toen de gelukzoekers en de huwelijksmigranten.
Inmiddels wonen er 315.000 Marokkanen in Nederland, waarvan bijna de helft in Nederland geboren kinderen. Het totaal aantal importpartners is tussen de drie en de vijf keer zo groot als het aantal gastarbeiders dat ooit in Nederland is blijven wonen.
Ik wil maar zeggen: de meeste Marokkaanse ouders van nu zijn helemaal geen voormalige gastarbeiders. Zij zijn voor het grootste deel uit eigen vrije beweging naar Nederland gekomen om hier een beter en welvarender bestaan op te bouwen voor zichzelf en hun kinderen dan in Marokko mogelijk was. Jammer, dat niemand hen ooit aan die oorspronkelijke verhuisreden herinnert.
Fleur Jurgens is auteur van Het Marokkanendrama dat vandaag verschijnt bij uitgeverij Meulenhoff. Het onderzoek voor dat boek heeft zij gedaan in opdracht van Politie en Wetenschap, een onafhankelijk programma van de Politieacademie. Woensdag 4 april om 20.00u. debatteert Jurgens in de Rode Hoed met onder meer Paul Scheffer en Ahmed Marcouch over de nieuwe Marokkaanse onderklasse.
Dit stond dus in de Volkskrant. klik hier voor de bron.
Persoonlijk denk ik dat we nog heel veel last zullen krijgen met de Islam, ik sluit burgeroorlogen in west Europa niet uit. Natuurlijk hoop ik dat niet, maar er is zeer reden tot zorg.
Ik vind de naiviteit van veel deelnemers aan deze discussie ongehoord. Op zijn minst moeten zij de kranten niet hebben gelezen de laatste tijd. Wel eens van Fleur Jurgens gehoord, de laatste tijd, met haar pas uitgekomen boek "het Marrokanendrama"? Ik zal jullie helpen:
De vier mythen van de Marokkaanse onderklasse
Geplaatst op 28-03-2007
Volgens Fleur Jurgens belemmeren vier hardnekkige mythen het debat over Marokkaanse criminele jongens. Hoog tijd om deze mythen ut de wereld te helpen.
Mythe 1
Er is geen sprake van een Marokkanenprobleem. Alles wat Marokkanen verkeerd doen, wordt uitvergroot in de media. In werkelijkheid gaat het om een klein groepje lastpakken.
De boodschapper als boosdoener aanwijzen is een beproefde methode als het om Marokkanen gaat: zij worden ‘gestigmatiseerd’. Maar dat is omdraaien van oorzaak en gevolg. In Amsterdam is er wel degelijk een dubieuze Marokkaanse onderklasse aan het ontstaan van verongelijkte jongemannen, die nauwelijks boodschap hebben aan de Nederlandse samenleving.
Enkele feiten (uit onder meer het rapport Marokkanen in Amsterdam, Dienst O+S, 2006): bijna zeven op de tien Marokkaanse jongens verlaten het onderwijs zonder bruikbaar diploma; 40 procent van de Marokkaanse jongeren is werkloos; en één op de tien staat bij de politie als verdachte geregistreerd van ten minste één strafbaar feit. Bijna één op de drie jongens in justitiële jeugdinrichtingen is van Marokkaanse afkomst. Het percentage verdachten onder de tweede generatie Marokkanen is zelfs het hoogst van alle etnische minderheden en is meer dan twee keer zo hoog als onder de eerste generatie Marokkanen. Ook zijn Marokkaanse jongens oververtegenwoordigd in de harde kern van jeugdige draaideurcriminelen.
Deze jongens groeien op in bedenkelijke milieus, waarin het hebben van een uitkering heel gewoon is en het hebben van werk heel bijzonder. Van de Marokkaanse mannen heeft 60 procent een uitkering, waarvan de helft een WAO-uitkering. In Amsterdam komt een op de vier Marokkaanse gezinnen rond van een bijstandsuitkering. De helft van de Marokkaanse kinderen in Amsterdam groeit op in armoede. Marokkaanse kinderen wonen te krap, groeien op in Marokkaanse wijken, zijn relatief ongezond en gaan het vaakst naar speciaal onderwijs, vanwege een lichamelijke of geestelijke beperking.
In de Westelijke Tuinsteden huizen inmiddels al een paar honderd Marokkaanse ‘probleemgezinnen’: grote gezinnen, waarvan kinderen en ouders soms gezamenlijk op rooftocht gaan, waar verslaving speelt, schulden, zwakzinnigheid, huiselijk en seksueel geweld, extreme armoede, vervuiling, psychiatrische of opvoedingsproblemen. Beleidsmakers spreken al over de ‘Marokkaanse Tokkies’.
Het eigen aandeel in de problemen is onder deze onderklasse van Berberse macho’s een geweldig taboeonderwerp. En haast iedereen – politiemannen, leraren en hulpverleners – gaat daarin mee. Maar juist die ontoerekeningsvatbaarheid maakt deze Marokkaanse jongens bij voorbaat onmachtig om zelf iets aan hun situatie te doen. En onmacht versterkt agressie.
Het wijzen naar de Nederlandse maatschappij – met de pers als vertegenwoordiger – kweekt een anti-Nederlands sentiment. Bijna alle hulpverleners, leraren, psychiaters, politiemannen, werkmeesters en opvoedkundigen die ik interviewde voor mijn onderzoek, vonden het anti-Nederlandse sentiment specifiek voor de nieuwe Marokkaanse onderklasse (in tegenstelling tot de Antilliaanse of de Surinaamse onderklasse). De Marokkaanse onderklasse is niet alleen kansarm, hij heeft ook een ‘verongelijkt gezicht’. Dat maakt hem licht ontvlambaar en mobiliseerbaar.
Mythe 2
Marokkaanse criminele jongens worden in de armen gedreven van de misdaad omdat zij gediscrimineerd worden op de Nederlandse arbeidsmarkt.
‘Zij krijgen geen stageplaatsen’, ‘zij worden door Nederlandse werkgevers gediscrimineerd op hun achternaam’. Logisch dat zij zich gaan misdragen! Deze redenering duikt telkens weer op als het over Marokkaanse probleemjongeren gaat.
Zij berust op het criminologische misverstand dat er een causaal verband bestaat tussen ‘gediscrimineerd worden’ en ‘misdaden plegen’. Een bankoverval moet volgens deze redenering gezien worden als een onbewuste expressie van een dieper ‘onbehagen in de samenleving’.
Ten eerste durf ik te beweren dat dit motief vrijwel afwezig is in het hoofd van een crimineel op het moment van handelen. Ja natuurlijk, achteraf (op het politiebureau, voor de rechter) zal hij het graag inbrengen als verzachtende omstandigheid van zijn ‘ontsporing’: ‘De politie hield mij aan, omdat ik Marokkaan ben.’
Maar waarom kan een misdadiger eigenlijk niet gewoon hebberig zijn? Ik heb mij verbaasd over deze blinde vlek. Is het niet veel aannemelijker dat een tasjesrover, een kruimeldief of een drugshandelaar zich primair laat leiden door de vruchten van zijn misdaad: de Prada’s, BMW’s, scooters of laptops? Het beroep crimineel is in sommige wijken van Amsterdam al een van de serieuze toekomstperspectieven. Zo zijn Marokkaanse drop-outs direct inzetbaar in drugshandel, jeugdbendes of kruimelcriminaliteit.
In de praktijk gaat het – zo bleek uit mijn onderzoek – om jongens die de risico’s van hun ‘beroep’ incalculeren. De kans dat een autokraker wordt gepakt, is ongeveer 1 op 15. En áls hij voor de rechter moet verschijnen, is het ook nog geen ramp: dan krijgt hij in de meeste gevallen een taakstraf of een geldboete. Niet reageren kan tot uitstel van jaren leiden en in sommige gevallen zelfs tot afstel (als hij intussen 18 jaar wordt). Na meerdere veroordelingen moet hij misschien een tijdje ‘zitten’ in een instituut dat vooral gericht is op ‘heropvoeding’, want zo zit het jeugdstrafrecht in elkaar: niet straffen, maar resocialiseren is het hoofddoel. Een tasjesrover is tegen die tijd schatrijk.
Ten tweede is het criminologisch misverstand – de misdadiger als slachtoffer van een oneerlijke maatschappij – een achterhaalde vorm van determinisme. Een slechte sociaal-economische situatie of culturele afkomst, of een slechte jeugd zou onherroepelijk tot misdaad leiden. Maar het feit dat inmiddels ook bijna een kwart van de Marokkanen (uit vergelijkbare milieus) studeert aan het hoger onderwijs, bewijst het tegendeel. Ook de Marokkaanse cabaretiers, schrijvers, acteurs en politici hebben hun ‘culturele bagage’ kennelijk gunstig kunnen aanwenden.
Ten derde wordt er vanuit gegaan dat Marokkaanse jongens geen banen of stageplaatsen ‘krijgen’ van discriminerende werkgevers. Maar is het niet logischer dat dit effect veroorzaakt wordt door het feit dat de meesten van hen geen bruikbaar diploma op zak hebben?
Ook prijzen zij zich uit de markt, zo blijkt, doordat zij basale werknemersvaardigheden ontberen, zoals op tijd komen, Nederlands spreken, van andermans spullen afblijven, autoriteit accepteren, iets gedisciplineerd afmaken en samenwerken. Deze jongens hebben zich vaak op straat ontwikkeld, zonder ouderlijke ondersteuning. Dat maakt hen weinig bemiddelbaar op de arbeidsmarkt, hoe welwillend Nederlandse werkgevers ook tegenover hen staan.
Mythe 3
Marokkaanse ouders kunnen geen toezicht uitoefenen op hun zonen op straat. Dat zijn zij vanuit hun cultuur immers niet gewend.
Iedereen zegt het elkaar keurig na: in Marokko let ‘de hele buurt’ op hun kinderen, maar in Nederland ontbreekt de ‘Marokkaanse gemeenschap’, waardoor het ouderlijk gezag van Marokkaanse ouders niet verder reikt dan ‘tot de voordeur’.
Maar hoe is dan te verklaren dat Marokkaanse meisjes keer op keer vertellen dat zij de sociale druk van de gemeenschap in de ‘Marokkaanse wijken’ in Amsterdam bijna ondraaglijk vinden? Als zij een sigaret opsteken of met een jongen praten – belastende feiten voor de familie-eer – weten hun ouders dat binnen enkele uren. Blijkbaar werkt de sociale controle in de Amsterdams-Marokkaanse gemeenschap uitstekend, maar selectief.
Marokkaanse ouders hebben hun ogen alleen in hun zak als het om het wangedrag van zonen gaat. In sommige gevallen komt dat doordat zij dat gedrag helemaal niet afkeuren. Deze ouders staan onverschillig tegenover de Nederlandse samenleving.
Maar in de meeste gevallen komt het doordat de machtsverhoudingen in het gezin verstoord zijn. Veel Marokkaanse zonen hebben het thuis voor het zeggen. Van kindsaf aan krijgen zij hun zin, omdat het jongens zijn. Hun moeders kunnen hen nauwelijks aan en begrenzen hen weinig. Daardoor ontwikkelen zij grote ego’s met korte lontjes. Deskundigen uit het veld spraken over de ‘Marokkaanse prinsjes’.
Wat nieuw is in Nederland is dat Marokkaanse moeders vaak ‘informatieafhankelijk’ zijn van hun zonen. Deze Marokkaanse moeders leiden nog steeds een geïsoleerd bestaan en spreken slecht Nederlands. Veel moeders zijn als importbruid naar Nederland gekomen. Ook worden zij niet geacht het ‘mannendomein’ te betreden. Dat maakt het lastig hun zonen op straat tot de orde te roepen.
Bovendien zijn deze moeders vaak getrouwd uit ‘gemeenschapsbelang’ en niet uit liefde. Er is in hun ‘dorre’ huwelijken weinig communicatie mogelijk over de opvoeding van de kinderen. Moeders zouden meer zeggenschap willen over hun zonen, maar zij worden geacht loyaal te zijn aan hun echtgenoten. Dat brengt hen in een ‘lastige spreidstand’ tussen hun kinderen en hun echtgenoot.
Soms trekken vaders zich wel iets van hun zonen aan, maar ze doen dat op een autoritaire manier. Ze geven bevelen of zeggen wat hun zonen allemaal niet mogen, maar ze kunnen niet uitleggen waaróm iets niet mag. Dat werkt averechts bij hun vernederlandste zonen, die zich nog meer onttrekken aan het ouderlijk gezag.
Mythe 4
De Nederlandse overheid staat bij de Marokkaanse gemeenschap in het krijt. Marokkaanse gastarbeiders zitten nu ‘met een kapotte rug’ op de bank. Hun kinderen ontsporen.
Ik noem dit het slavernij-argument.
De officiële werving van Marokkaanse gastarbeiders is echter al beëindigd in 1973. Op dat moment waren er zo’n 22.000 Marokkanen in Nederland. De meesten (tussen de 50 en 70 procent) van die eerste groep gastarbeiders waren op dat moment al teruggegaan of zouden dat nog doen, volgens cijfers van het CBS.
De grootste groep Marokkaanse immigranten die nu nog in Nederland woont, is van na de officiële werving van gastarbeiders. Eerst kwamen de gezinsherenigers, toen de gelukzoekers en de huwelijksmigranten.
Inmiddels wonen er 315.000 Marokkanen in Nederland, waarvan bijna de helft in Nederland geboren kinderen. Het totaal aantal importpartners is tussen de drie en de vijf keer zo groot als het aantal gastarbeiders dat ooit in Nederland is blijven wonen.
Ik wil maar zeggen: de meeste Marokkaanse ouders van nu zijn helemaal geen voormalige gastarbeiders. Zij zijn voor het grootste deel uit eigen vrije beweging naar Nederland gekomen om hier een beter en welvarender bestaan op te bouwen voor zichzelf en hun kinderen dan in Marokko mogelijk was. Jammer, dat niemand hen ooit aan die oorspronkelijke verhuisreden herinnert.
Fleur Jurgens is auteur van Het Marokkanendrama dat vandaag verschijnt bij uitgeverij Meulenhoff. Het onderzoek voor dat boek heeft zij gedaan in opdracht van Politie en Wetenschap, een onafhankelijk programma van de Politieacademie. Woensdag 4 april om 20.00u. debatteert Jurgens in de Rode Hoed met onder meer Paul Scheffer en Ahmed Marcouch over de nieuwe Marokkaanse onderklasse.
Dit stond dus in de Volkskrant. klik hier voor de bron.
dinsdag 24 april 2007 om 12:26
Niet echt. Niet omdat ik niet denk dat het uitgesloten is, maar meer omdat ik niet echt de behoefte heb om nu al in mijn broek te plassen om iets dat kan gebeuren over dertig, veertig of vijftig jaar. Dat nu de Arabische wereld en het westen tegenover elkaar staan, betekent niet dat dat dan nog zo is. Er kan vanalles gebeuren. Wat gebeurt er als een andere grootmacht opstaat? Dat verandert het hele evenwicht in de wereld. Bovendien kan ik over tien jaar zelf wel om het hoekje om zijn of het licht van Allah gezien hebben. Vanzelfsprekend kom ik hier dan posten hoe verderfelijk jullie zijn. ;)
dinsdag 24 april 2007 om 12:36
Ik lees hier behoorlijk wat doemdenkbeelden terwijl de realtiteit is dat de secularisatie ('ontkerkelijking') onder moslims gestaag toeneemt.
Met name de tweede generatie hecht minder belang aan de islam in het dagelijks leven.
Ik denk ook dat moslims die in de Westerse wereld leven meer zullen verwesteren dan andersom.
Slechts een kleine groep zijn extremistisch, echter dat zijn degenen die opvallen in de media.Het merendeel van de moslims emancipeert langzaam, net als in Turkije gebeurt.
Ik zie niet als doembeeld dat we straks allemaal 50 m achter de man lopen met een hoofddoek op, meer dat we een maatschappij zullen hebben met meerdere religies naast elkaar.
En wie er naast mij woont, tja ik kan last hebben van een persoon maar niet van een volk of godsdienst....'t is maar net hoe je het bekijkt.
Met name de tweede generatie hecht minder belang aan de islam in het dagelijks leven.
Ik denk ook dat moslims die in de Westerse wereld leven meer zullen verwesteren dan andersom.
Slechts een kleine groep zijn extremistisch, echter dat zijn degenen die opvallen in de media.Het merendeel van de moslims emancipeert langzaam, net als in Turkije gebeurt.
Ik zie niet als doembeeld dat we straks allemaal 50 m achter de man lopen met een hoofddoek op, meer dat we een maatschappij zullen hebben met meerdere religies naast elkaar.
En wie er naast mij woont, tja ik kan last hebben van een persoon maar niet van een volk of godsdienst....'t is maar net hoe je het bekijkt.
dinsdag 24 april 2007 om 12:37
Ik zie niet in hoe de dingen die zij noemt, alhoewel ze lijken te kloppen als een bus, kunnen leiden tot een islamitische revolutie of burgeroorlog in West Europa Padua. Zij heeft het over een armoede/criminaliteitsprobleem onder de marokkanen. Criminaliteit is iets anders als radicalisering, ontwrichten van een staat, het plegen van een coupe.
En wat is precies de naiviteit van deze discussie? Kun je dat aangeven.
dinsdag 24 april 2007 om 14:30
Beste Antijan,
dat dingen als vanzelf goed komen, geloof ik niet. De 2e en 3e generatie Marrokanen doet het niet beter , eerder slechter als de eerste. Dat noem ik dus naief.
Of er een burgeroorlog komt? Ik weet het niet, maar de taktiek van de Islam is niet zo igewikkeld. Er is hier gewoon een vijfde colonne aan de gang, die de boel frustreert, ontregelt. Dat kweekt een voedingsbodem voor aggressie, haat, etcetera, waardoor is het makkelijker te roepen dat je gediscrimineerd wordt. Wat een alibi geeft om nog eens extra scheit te hebben aan die verwerpelijke westerse maatschappij. Met als radicalisering als mogelijk gevolg.
Ik denk dat Turkeye door geweld ontstaan is, met onderdrukking van alles wat niet Moslim was. Tot aan Moskeeen die in kerkgebouwen zijn gevestigd toe. Hetzelfde is nu aan de gang in Kosovo. Daar zijn de Albeneze Moslims de meerderheid en eisen gewoon dat deel van Servie op. En de Europese unie doet daar aan mee, wil Servie wat in Europa dan moet zo Kosovo afstaan. Zo raar is dat dus niet.
dat dingen als vanzelf goed komen, geloof ik niet. De 2e en 3e generatie Marrokanen doet het niet beter , eerder slechter als de eerste. Dat noem ik dus naief.
Of er een burgeroorlog komt? Ik weet het niet, maar de taktiek van de Islam is niet zo igewikkeld. Er is hier gewoon een vijfde colonne aan de gang, die de boel frustreert, ontregelt. Dat kweekt een voedingsbodem voor aggressie, haat, etcetera, waardoor is het makkelijker te roepen dat je gediscrimineerd wordt. Wat een alibi geeft om nog eens extra scheit te hebben aan die verwerpelijke westerse maatschappij. Met als radicalisering als mogelijk gevolg.
Ik denk dat Turkeye door geweld ontstaan is, met onderdrukking van alles wat niet Moslim was. Tot aan Moskeeen die in kerkgebouwen zijn gevestigd toe. Hetzelfde is nu aan de gang in Kosovo. Daar zijn de Albeneze Moslims de meerderheid en eisen gewoon dat deel van Servie op. En de Europese unie doet daar aan mee, wil Servie wat in Europa dan moet zo Kosovo afstaan. Zo raar is dat dus niet.
dinsdag 24 april 2007 om 15:07
dinsdag 24 april 2007 om 15:34