Actueel
alle pijlers
Slapende man vrijuit na verkrachting dochter
dinsdag 30 maart 2010 om 10:34
Slapende man vrijuit na verkrachting dochter
BRUSSEL - Een man uit het Waalse Bergen is vrijgesproken van verkrachting van zijn vierjarige dochtertje omdat hij in zijn slaap handelde.
De 30-jarige F. L. bekende tijdens de rechtszaak de feiten maar stelde dat hij zich er niet van bewust was. Dat hebben Belgische media dinsdag gemeld.
''Ik lijd aan sekssomnia, de seksuele variant van slaapwandelen. Ik wist niet wat ik deed'', aldus de man.
Deskundigen die de man onderzochten, sluiten niet uit dat dit waar is. Volgens hen vertoon de man ook geen pedofiele neigingen. De moeder van het slachtoffer en het Openbaar Ministerie gaan in beroep tegen de vrijspraak.
----
Nou ja zeg... dit meen je niet...
BRUSSEL - Een man uit het Waalse Bergen is vrijgesproken van verkrachting van zijn vierjarige dochtertje omdat hij in zijn slaap handelde.
De 30-jarige F. L. bekende tijdens de rechtszaak de feiten maar stelde dat hij zich er niet van bewust was. Dat hebben Belgische media dinsdag gemeld.
''Ik lijd aan sekssomnia, de seksuele variant van slaapwandelen. Ik wist niet wat ik deed'', aldus de man.
Deskundigen die de man onderzochten, sluiten niet uit dat dit waar is. Volgens hen vertoon de man ook geen pedofiele neigingen. De moeder van het slachtoffer en het Openbaar Ministerie gaan in beroep tegen de vrijspraak.
----
Nou ja zeg... dit meen je niet...
woensdag 31 maart 2010 om 10:24
quote:_Branwen_ schreef op 31 maart 2010 @ 09:08:
Dehlia, ik snap dat die man door de omstandigheden en de gevolgen ook al gestraft wordt, maar op één of andere manier is dat dus puur gevoelsmatig onvoldoende.
Maar waar komt dat gevoel vandaan dan, dat iemand koste wat kost gestraft moet worden voor iets waar hij niets aan kan doen? Dat iemand gestraft moet worden voor iets dat hij bewust doet: logisch. Maar als je zonder dat je het weet of zonder dat je het kunt beïnvloeden iets doet, waarom moet daarvoor gestraft worden? Straffen is toch bedoeld om iemand te laten voelen dat hij een verkeerde keuze gemaakt heeft? Maar wat als het geen keuze is? Wat is dan het nut van straf?
Je straft een baby toch ook niet omdat hij in z'n luier poept? Terwijl je een puber die willens en wetens in zijn broek poept, wel straft? Juist omdat je het de baby niet aan kunt rekenen en de puber wel?
Misschien is het mijn "strafrechtelijke opvoeding" wel hoor, maar het is voor mij zo'n fundamenteel punt dat straf samengaat met toerekenbaarheid dat ik oprecht niet begriip waar de drang tot straffen vandaan komt als vaststaat dat iemand niet wist of kon weten wat hij deed. Waarom wil je iemand straffen voor iets waar hij niets aan kon doen?
[even ervan uitgaande dat het zo is met die sekssomnie...]
Dehlia, ik snap dat die man door de omstandigheden en de gevolgen ook al gestraft wordt, maar op één of andere manier is dat dus puur gevoelsmatig onvoldoende.
Maar waar komt dat gevoel vandaan dan, dat iemand koste wat kost gestraft moet worden voor iets waar hij niets aan kan doen? Dat iemand gestraft moet worden voor iets dat hij bewust doet: logisch. Maar als je zonder dat je het weet of zonder dat je het kunt beïnvloeden iets doet, waarom moet daarvoor gestraft worden? Straffen is toch bedoeld om iemand te laten voelen dat hij een verkeerde keuze gemaakt heeft? Maar wat als het geen keuze is? Wat is dan het nut van straf?
Je straft een baby toch ook niet omdat hij in z'n luier poept? Terwijl je een puber die willens en wetens in zijn broek poept, wel straft? Juist omdat je het de baby niet aan kunt rekenen en de puber wel?
Misschien is het mijn "strafrechtelijke opvoeding" wel hoor, maar het is voor mij zo'n fundamenteel punt dat straf samengaat met toerekenbaarheid dat ik oprecht niet begriip waar de drang tot straffen vandaan komt als vaststaat dat iemand niet wist of kon weten wat hij deed. Waarom wil je iemand straffen voor iets waar hij niets aan kon doen?
[even ervan uitgaande dat het zo is met die sekssomnie...]
woensdag 31 maart 2010 om 11:50
quote:Dhelia schreef op 31 maart 2010 @ 10:24:
Misschien is het mijn "strafrechtelijke opvoeding" wel hoor, maar het is voor mij zo'n fundamenteel punt dat straf samengaat met toerekenbaarheid dat ik oprecht niet begriip waar de drang tot straffen vandaan komt als vaststaat dat iemand niet wist of kon weten wat hij deed. Waarom wil je iemand straffen voor iets waar hij niets aan kon doen?Misschien ligt het aan wat jij je "strafrechtelijke opvoeding" noemt maar waarschijnlijker is dat je je beroepskeuze hebt gemaakt vanuit een persoonlijke eigenschap waarbij je abstractie kunt maken van overbodige sentimentele ballast, waaronder (in niet geringe mate) wraakgevoelens. Wat me heel vaak opvalt in de reacties van de massa is de roep om "vendetta", de schijnbare noodzaak om daar waar iemand onrecht wordt aangedaan zonder toetsing van de oorzaken of redenen een (vaak disproportionele) sanctie te eisen. Vergevingsgezindheid wordt wel eens als een mooie menselijke eigenschap naar voor geschoven maar mijn ervaring is dat die er pas komt nadat je iedereen er individueel hebt kunnen van overtuigen dat de initiële primaire reactie een zuiver intuïtieve, onrechtvaardige gevoelsreactie is, waarna het volksgericht alsnog bereid kan gevonden worden zich wat ethischer, moreler en afstandelijker te herpositioneren.
Misschien is het mijn "strafrechtelijke opvoeding" wel hoor, maar het is voor mij zo'n fundamenteel punt dat straf samengaat met toerekenbaarheid dat ik oprecht niet begriip waar de drang tot straffen vandaan komt als vaststaat dat iemand niet wist of kon weten wat hij deed. Waarom wil je iemand straffen voor iets waar hij niets aan kon doen?Misschien ligt het aan wat jij je "strafrechtelijke opvoeding" noemt maar waarschijnlijker is dat je je beroepskeuze hebt gemaakt vanuit een persoonlijke eigenschap waarbij je abstractie kunt maken van overbodige sentimentele ballast, waaronder (in niet geringe mate) wraakgevoelens. Wat me heel vaak opvalt in de reacties van de massa is de roep om "vendetta", de schijnbare noodzaak om daar waar iemand onrecht wordt aangedaan zonder toetsing van de oorzaken of redenen een (vaak disproportionele) sanctie te eisen. Vergevingsgezindheid wordt wel eens als een mooie menselijke eigenschap naar voor geschoven maar mijn ervaring is dat die er pas komt nadat je iedereen er individueel hebt kunnen van overtuigen dat de initiële primaire reactie een zuiver intuïtieve, onrechtvaardige gevoelsreactie is, waarna het volksgericht alsnog bereid kan gevonden worden zich wat ethischer, moreler en afstandelijker te herpositioneren.
woensdag 31 maart 2010 om 11:57
quote:_Branwen_ schreef op 31 maart 2010 @ 09:08:
[...]
Dat denk ik ook. Daarom zeg ik ook dat het (iig wat mezelf betreft) gevoelskwestie is. Daarentegen zijn de gevolgen in dit geval ook wel een stuk ernstiger dan dat als de man bij de buren ingebroken had en bijvoorbeeld de DVD recorder had meegenomen. De volgende dag krijgen de buren de DVD recorder weer terug. In het geval van dit meisje zijn de gevolgen niet zo makkelijk te herstellen, als het uberhaupt al hersteld kan worden.
Dat is dus, als ik het sec juridisch bekijk (en daar draait het uiteindelijk toch om), een denkfout. Het gaat immers niet om de gevolgen. Je kan niet zeggen: "nou, je kan dan wel een slaapstoornis hebben maar je hebt wél iemand vermoord of verkracht en dat kunnen we niet laten gebeuren". Als door de slaapstoornis het opzet ontbreekt, dan maakt het niet uit wat de man heeft gedaan en wat de gevolgen daarvan waren. Of het nou een diefstal, verkrachting of moord was, jammer maar helaas.
[...]
Dat denk ik ook. Daarom zeg ik ook dat het (iig wat mezelf betreft) gevoelskwestie is. Daarentegen zijn de gevolgen in dit geval ook wel een stuk ernstiger dan dat als de man bij de buren ingebroken had en bijvoorbeeld de DVD recorder had meegenomen. De volgende dag krijgen de buren de DVD recorder weer terug. In het geval van dit meisje zijn de gevolgen niet zo makkelijk te herstellen, als het uberhaupt al hersteld kan worden.
Dat is dus, als ik het sec juridisch bekijk (en daar draait het uiteindelijk toch om), een denkfout. Het gaat immers niet om de gevolgen. Je kan niet zeggen: "nou, je kan dan wel een slaapstoornis hebben maar je hebt wél iemand vermoord of verkracht en dat kunnen we niet laten gebeuren". Als door de slaapstoornis het opzet ontbreekt, dan maakt het niet uit wat de man heeft gedaan en wat de gevolgen daarvan waren. Of het nou een diefstal, verkrachting of moord was, jammer maar helaas.
woensdag 31 maart 2010 om 12:57
quote:Celeone schreef op 31 maart 2010 @ 07:51:
Toch heb ik het vermoeden dat veel mensen hier wat harder reageren omdat het gaat om verkrachting van een kind. Ik vraag me af of de reacties ook zo zouden zijn als deze man door zijn slaapstoornis bij de buren had ingebroken?Het lijkt mij dat een verschil in reactie logisch is, omdat er ook een verschil in 'daad' is. Of vind jij dat 'je dochter van 4 verkrachten' en 'inbreken bij de buren' een vergelijkbaar effect heeft?
Toch heb ik het vermoeden dat veel mensen hier wat harder reageren omdat het gaat om verkrachting van een kind. Ik vraag me af of de reacties ook zo zouden zijn als deze man door zijn slaapstoornis bij de buren had ingebroken?Het lijkt mij dat een verschil in reactie logisch is, omdat er ook een verschil in 'daad' is. Of vind jij dat 'je dochter van 4 verkrachten' en 'inbreken bij de buren' een vergelijkbaar effect heeft?
woensdag 31 maart 2010 om 13:08
quote:geve schreef op 31 maart 2010 @ 11:50:
[...]
Misschien ligt het aan wat jij je "strafrechtelijke opvoeding" noemt maar waarschijnlijker is dat je je beroepskeuze hebt gemaakt vanuit een persoonlijke eigenschap waarbij je abstractie kunt maken van overbodige sentimentele ballast, waaronder (in niet geringe mate) wraakgevoelens. Wat me heel vaak opvalt in de reacties van de massa is de roep om "vendetta", de schijnbare noodzaak om daar waar iemand onrecht wordt aangedaan zonder toetsing van de oorzaken of redenen een (vaak disproportionele) sanctie te eisen. Vergevingsgezindheid wordt wel eens als een mooie menselijke eigenschap naar voor geschoven maar mijn ervaring is dat die er pas komt nadat je iedereen er individueel hebt kunnen van overtuigen dat de initiële primaire reactie een zuiver intuïtieve, onrechtvaardige gevoelsreactie is, waarna het volksgericht alsnog bereid kan gevonden worden zich wat ethischer, moreler en afstandelijker te herpositioneren.Volgens mij kun je dat prima scheiden hoor, dus erkennen dat je gevoelsmatig iemand z'n ballen eraf zou willen snijden met een roestige scalpel en tegelijkertijd weten dat het systeem niet moet gebaseerd zijn op individuele gevoelens en humaner en rationeler in elkaar moet zitten. Ik ben een wraakzuchtig mens maar ik ben blij dat er wetten tegen mij bestaan. Ik zou mijn eigen gevoelens van wraak niet terug willen vinden in het rechtsysteem en ik zou ook gewoon de straf aanvaarden voor die vendetta.
[...]
Misschien ligt het aan wat jij je "strafrechtelijke opvoeding" noemt maar waarschijnlijker is dat je je beroepskeuze hebt gemaakt vanuit een persoonlijke eigenschap waarbij je abstractie kunt maken van overbodige sentimentele ballast, waaronder (in niet geringe mate) wraakgevoelens. Wat me heel vaak opvalt in de reacties van de massa is de roep om "vendetta", de schijnbare noodzaak om daar waar iemand onrecht wordt aangedaan zonder toetsing van de oorzaken of redenen een (vaak disproportionele) sanctie te eisen. Vergevingsgezindheid wordt wel eens als een mooie menselijke eigenschap naar voor geschoven maar mijn ervaring is dat die er pas komt nadat je iedereen er individueel hebt kunnen van overtuigen dat de initiële primaire reactie een zuiver intuïtieve, onrechtvaardige gevoelsreactie is, waarna het volksgericht alsnog bereid kan gevonden worden zich wat ethischer, moreler en afstandelijker te herpositioneren.Volgens mij kun je dat prima scheiden hoor, dus erkennen dat je gevoelsmatig iemand z'n ballen eraf zou willen snijden met een roestige scalpel en tegelijkertijd weten dat het systeem niet moet gebaseerd zijn op individuele gevoelens en humaner en rationeler in elkaar moet zitten. Ik ben een wraakzuchtig mens maar ik ben blij dat er wetten tegen mij bestaan. Ik zou mijn eigen gevoelens van wraak niet terug willen vinden in het rechtsysteem en ik zou ook gewoon de straf aanvaarden voor die vendetta.
woensdag 31 maart 2010 om 13:11
quote:Fiorah schreef op 31 maart 2010 @ 12:57:
[...]
Het lijkt mij dat een verschil in reactie logisch is, omdat er ook een verschil in 'daad' is. Of vind jij dat 'je dochter van 4 verkrachten' en 'inbreken bij de buren' een vergelijkbaar effect heeft?Er is uiteraard een verschil in reactie, maar voor justitie maakt het niet uit of het een inbraak is of een verkrachting (al neem ik aan dat ze in zwaardere gevallen helemaal zeker willen zijn van de slaapstatus). Er is een schulduitsluitingsgrond, iemand is niet bij bewustzijn. En en normaal mens zou daar zelf al niet mee kunnen leven, als dat je troost.
[...]
Het lijkt mij dat een verschil in reactie logisch is, omdat er ook een verschil in 'daad' is. Of vind jij dat 'je dochter van 4 verkrachten' en 'inbreken bij de buren' een vergelijkbaar effect heeft?Er is uiteraard een verschil in reactie, maar voor justitie maakt het niet uit of het een inbraak is of een verkrachting (al neem ik aan dat ze in zwaardere gevallen helemaal zeker willen zijn van de slaapstatus). Er is een schulduitsluitingsgrond, iemand is niet bij bewustzijn. En en normaal mens zou daar zelf al niet mee kunnen leven, als dat je troost.
woensdag 31 maart 2010 om 13:58
quote:Digitalis schreef op 31 maart 2010 @ 13:08:
Volgens mij kun je dat prima scheiden hoor, dus erkennen dat je gevoelsmatig iemand z'n ballen eraf zou willen snijden met een roestige scalpel en tegelijkertijd weten dat het systeem niet moet gebaseerd zijn op individuele gevoelens en humaner en rationeler in elkaar moet zitten.Zou het? Niet als éérste reactie volgens mij. Empathie met het slachtoffer komt eerst want het is ongevaarlijk voor iemands positie binnen een sociale groep: het zal zelden leiden tot afkeuring. Daarna komen wraakgevoelens tegen wie verantwoordelijk geacht wordt. Hoogst zelden zie je empathie met de dader, of alleen wanneer het onderscheid slachtoffer/dader niet meteen duidelijk is. Het vergt heel wat meer inspanning en moed om zich ook eens in de belevingswereld van de dader te verplaatsen zoals bijvoorbeeld Dhelia deed in haar post van 30-03 23u07 want daardoor krijg je vaak een associatie met de dader toegedicht. Ik kan erover meespreken.
Volgens mij kun je dat prima scheiden hoor, dus erkennen dat je gevoelsmatig iemand z'n ballen eraf zou willen snijden met een roestige scalpel en tegelijkertijd weten dat het systeem niet moet gebaseerd zijn op individuele gevoelens en humaner en rationeler in elkaar moet zitten.Zou het? Niet als éérste reactie volgens mij. Empathie met het slachtoffer komt eerst want het is ongevaarlijk voor iemands positie binnen een sociale groep: het zal zelden leiden tot afkeuring. Daarna komen wraakgevoelens tegen wie verantwoordelijk geacht wordt. Hoogst zelden zie je empathie met de dader, of alleen wanneer het onderscheid slachtoffer/dader niet meteen duidelijk is. Het vergt heel wat meer inspanning en moed om zich ook eens in de belevingswereld van de dader te verplaatsen zoals bijvoorbeeld Dhelia deed in haar post van 30-03 23u07 want daardoor krijg je vaak een associatie met de dader toegedicht. Ik kan erover meespreken.
woensdag 31 maart 2010 om 13:58
@Celeone/Digitalis - Ik snap dat dat, juridisch gezien, inderdaad gelijk behandeld moet worden.
Wat ik niet snap, is dat die kerel denkt: ik heb mijn dochter verkracht en daar wil ik voor vrijgesproken worden. Ik kan natuurlijk nooit met zekerheid zeggen wat ik zou doen in zo'n situatie... en misschien neemt de man nu wel allemaal andere voorzorgsmaatregelen om dit te voorkomen. Daar hoop ik dan maar op...
Oh, en @Celeone - Mijn reactie was bedoeld niet op jouw standpunt, maar op je idee dat mensen harder reageren omdat het een verkrachting van een jong kind betreft, i.p.v. een inbraak bij de buren... en dat leek mij wel logisch. Juridisch niet correct, maar wel logisch.
Wat ik niet snap, is dat die kerel denkt: ik heb mijn dochter verkracht en daar wil ik voor vrijgesproken worden. Ik kan natuurlijk nooit met zekerheid zeggen wat ik zou doen in zo'n situatie... en misschien neemt de man nu wel allemaal andere voorzorgsmaatregelen om dit te voorkomen. Daar hoop ik dan maar op...
Oh, en @Celeone - Mijn reactie was bedoeld niet op jouw standpunt, maar op je idee dat mensen harder reageren omdat het een verkrachting van een jong kind betreft, i.p.v. een inbraak bij de buren... en dat leek mij wel logisch. Juridisch niet correct, maar wel logisch.
woensdag 31 maart 2010 om 14:00
quote:Celeone schreef op 31 maart 2010 @ 11:57:
Dat is dus, als ik het sec juridisch bekijk (en daar draait het uiteindelijk toch om), een denkfout. Het gaat immers niet om de gevolgen. Je kan niet zeggen: "nou, je kan dan wel een slaapstoornis hebben maar je hebt wél iemand vermoord of verkracht en dat kunnen we niet laten gebeuren". Als door de slaapstoornis het opzet ontbreekt, dan maakt het niet uit wat de man heeft gedaan en wat de gevolgen daarvan waren. Of het nou een diefstal, verkrachting of moord was, jammer maar helaas.
Dat begrijp ik. Ik zie ook in dat het juridisch gezien klopt wat je zegt en ik begrijp ook waarom deze meneer is vrijgesproken. Ik werk zelf ook met wetten waarin ik bepaalde juridische afwegingen moet maken. En mijn werk voer ik uiteraard zo objectief mogelijk uit, en zo min mogelijk gekleurd door eigen gevoelens en/of persoonlijke meningen, aangezien die er niet toe doen.
Dus juridisch gezien snap ik het volkomen. En toch blijft er dan persoonlijk in mij iets knagen. Wellicht omdat die man er mogelijk niet alles aan gedaan heeft om het te voorkomen (als mijn man zoiets zou hebben zou ik hem persoonlijk elke nacht letterlijk opsluiten; sterker nog, hij zou zelf niet anders willen), of gewoonweg omdat het zo erg is. Ik weet het niet, dat is dat gevoel waar ik het over had.
Dat is dus, als ik het sec juridisch bekijk (en daar draait het uiteindelijk toch om), een denkfout. Het gaat immers niet om de gevolgen. Je kan niet zeggen: "nou, je kan dan wel een slaapstoornis hebben maar je hebt wél iemand vermoord of verkracht en dat kunnen we niet laten gebeuren". Als door de slaapstoornis het opzet ontbreekt, dan maakt het niet uit wat de man heeft gedaan en wat de gevolgen daarvan waren. Of het nou een diefstal, verkrachting of moord was, jammer maar helaas.
Dat begrijp ik. Ik zie ook in dat het juridisch gezien klopt wat je zegt en ik begrijp ook waarom deze meneer is vrijgesproken. Ik werk zelf ook met wetten waarin ik bepaalde juridische afwegingen moet maken. En mijn werk voer ik uiteraard zo objectief mogelijk uit, en zo min mogelijk gekleurd door eigen gevoelens en/of persoonlijke meningen, aangezien die er niet toe doen.
Dus juridisch gezien snap ik het volkomen. En toch blijft er dan persoonlijk in mij iets knagen. Wellicht omdat die man er mogelijk niet alles aan gedaan heeft om het te voorkomen (als mijn man zoiets zou hebben zou ik hem persoonlijk elke nacht letterlijk opsluiten; sterker nog, hij zou zelf niet anders willen), of gewoonweg omdat het zo erg is. Ik weet het niet, dat is dat gevoel waar ik het over had.
woensdag 31 maart 2010 om 14:24
quote:geve schreef op 31 maart 2010 @ 13:58:
[...]
Zou het? Niet als éérste reactie volgens mij. Empathie met het slachtoffer komt eerst want het is ongevaarlijk voor iemands positie binnen een sociale groep: het zal zelden leiden tot afkeuring. Daarna komen wraakgevoelens tegen wie verantwoordelijk geacht wordt. Hoogst zelden zie je empathie met de dader, of alleen wanneer het onderscheid slachtoffer/dader niet meteen duidelijk is. Het vergt heel wat meer inspanning en moed om zich ook eens in de belevingswereld van de dader te verplaatsen zoals bijvoorbeeld Dhelia deed in haar post van 30-03 23u07 want daardoor krijg je vaak een associatie met de dader toegedicht. Ik kan erover meespreken.
Hm, ik ging er altijd vanuit dat veel mensen zo in elkaar zitten eerlijk gezegd (mensen die ik in staat acht te redeneren op logische wijze, dus zeker niet iedereen). Ik denk ook dat veel mensen zich genoodzaakt achten het te roepen, bang om geen medelevend persoon te zijn ofzo. Dat heb ik zelf altijd wel een beetje, ik kan gewoonweg niet alles erg vinden.
Ik ben zelf veel geinteresseerder in de beleefwereld van de dader. In het geval van de man met sekssomnia vind ik het zeker heel erg voor 'm. Maar daar gaat het niet eens om, het gaat om de uitspraak en die zal nooit gebaseerd moeten zijn op emoties. Zou een vreemde wereld worden als dat zo zou zijn. Daarbij, als je extreme straffen gaat hanteren voor zulke vergrijpen dan is er een te grote discrepantie tussen straffen voor lichte vergrijpen, dus die straffen zullen ook erger worden (is mijn prognose dan maar).
[...]
Zou het? Niet als éérste reactie volgens mij. Empathie met het slachtoffer komt eerst want het is ongevaarlijk voor iemands positie binnen een sociale groep: het zal zelden leiden tot afkeuring. Daarna komen wraakgevoelens tegen wie verantwoordelijk geacht wordt. Hoogst zelden zie je empathie met de dader, of alleen wanneer het onderscheid slachtoffer/dader niet meteen duidelijk is. Het vergt heel wat meer inspanning en moed om zich ook eens in de belevingswereld van de dader te verplaatsen zoals bijvoorbeeld Dhelia deed in haar post van 30-03 23u07 want daardoor krijg je vaak een associatie met de dader toegedicht. Ik kan erover meespreken.
Hm, ik ging er altijd vanuit dat veel mensen zo in elkaar zitten eerlijk gezegd (mensen die ik in staat acht te redeneren op logische wijze, dus zeker niet iedereen). Ik denk ook dat veel mensen zich genoodzaakt achten het te roepen, bang om geen medelevend persoon te zijn ofzo. Dat heb ik zelf altijd wel een beetje, ik kan gewoonweg niet alles erg vinden.
Ik ben zelf veel geinteresseerder in de beleefwereld van de dader. In het geval van de man met sekssomnia vind ik het zeker heel erg voor 'm. Maar daar gaat het niet eens om, het gaat om de uitspraak en die zal nooit gebaseerd moeten zijn op emoties. Zou een vreemde wereld worden als dat zo zou zijn. Daarbij, als je extreme straffen gaat hanteren voor zulke vergrijpen dan is er een te grote discrepantie tussen straffen voor lichte vergrijpen, dus die straffen zullen ook erger worden (is mijn prognose dan maar).
woensdag 31 maart 2010 om 14:27
quote:Fiorah schreef op 31 maart 2010 @ 13:58:
@Celeone/Digitalis - Ik snap dat dat, juridisch gezien, inderdaad gelijk behandeld moet worden.
Wat ik niet snap, is dat die kerel denkt: ik heb mijn dochter verkracht en daar wil ik voor vrijgesproken worden. Ik kan natuurlijk nooit met zekerheid zeggen wat ik zou doen in zo'n situatie... en misschien neemt de man nu wel allemaal andere voorzorgsmaatregelen om dit te voorkomen. Daar hoop ik dan maar op...
Oh, en @Celeone - Mijn reactie was bedoeld niet op jouw standpunt, maar op je idee dat mensen harder reageren omdat het een verkrachting van een jong kind betreft, i.p.v. een inbraak bij de buren... en dat leek mij wel logisch. Juridisch niet correct, maar wel logisch.Wat had hij dan moeten doen? Bekennen? Want je wordt niet opgesloten als je een schulduitsluitingsgrond hebt, he. Daarbij, zou jij je dochter nog onder ogen kunnen komen als er zwart op wit staat dat je haar hebt verkracht? Tel daar alle andere bezwaren tegenop (vastzitten, strafblad, bekend staan als verkrachter, vrienden en familie verliezen, je dochter nooit meer mogen zien) en ik kan het perfect begrijpen. Ik zou ook vrij willen worden gesproken. Boete doen hoeft niet enkel in de gevangenis natuurlijk, ik zou me al vreselijk genoeg voelen zonder dat ik ga liegen om te brommen.
@Celeone/Digitalis - Ik snap dat dat, juridisch gezien, inderdaad gelijk behandeld moet worden.
Wat ik niet snap, is dat die kerel denkt: ik heb mijn dochter verkracht en daar wil ik voor vrijgesproken worden. Ik kan natuurlijk nooit met zekerheid zeggen wat ik zou doen in zo'n situatie... en misschien neemt de man nu wel allemaal andere voorzorgsmaatregelen om dit te voorkomen. Daar hoop ik dan maar op...
Oh, en @Celeone - Mijn reactie was bedoeld niet op jouw standpunt, maar op je idee dat mensen harder reageren omdat het een verkrachting van een jong kind betreft, i.p.v. een inbraak bij de buren... en dat leek mij wel logisch. Juridisch niet correct, maar wel logisch.Wat had hij dan moeten doen? Bekennen? Want je wordt niet opgesloten als je een schulduitsluitingsgrond hebt, he. Daarbij, zou jij je dochter nog onder ogen kunnen komen als er zwart op wit staat dat je haar hebt verkracht? Tel daar alle andere bezwaren tegenop (vastzitten, strafblad, bekend staan als verkrachter, vrienden en familie verliezen, je dochter nooit meer mogen zien) en ik kan het perfect begrijpen. Ik zou ook vrij willen worden gesproken. Boete doen hoeft niet enkel in de gevangenis natuurlijk, ik zou me al vreselijk genoeg voelen zonder dat ik ga liegen om te brommen.
woensdag 31 maart 2010 om 14:41
quote:Fiorah schreef op 31 maart 2010 @ 13:58:
Wat ik niet snap, is dat die kerel denkt: ik heb mijn dochter verkracht en daar wil ik voor vrijgesproken worden.
Ik denk dat die man niet zozeer vrijgesproken wilde worden, als wel überhaupt niet vervolgd... Als het mij zou overkomen, dan zou ik denk ik als eerste willen dat er gedaan wordt wat mogelijk is om de schade voor mijn kind te beperken. En als tweede dat gedaan wordt wat mogelijk is om te voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Ik zou niet inzien op welke wijze een vervolging - laat staan een veroordeling - aan één van beide doelen bijdraagt.
PS Het was geen verkrachting maar 'slechts' betasting. Nogal een verschil en niet alleen juridisch. Door het over verkrachting te blijven hebben, wordt de discussie mogelijk ook nog eens vertroebeld.
Wat ik niet snap, is dat die kerel denkt: ik heb mijn dochter verkracht en daar wil ik voor vrijgesproken worden.
Ik denk dat die man niet zozeer vrijgesproken wilde worden, als wel überhaupt niet vervolgd... Als het mij zou overkomen, dan zou ik denk ik als eerste willen dat er gedaan wordt wat mogelijk is om de schade voor mijn kind te beperken. En als tweede dat gedaan wordt wat mogelijk is om te voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Ik zou niet inzien op welke wijze een vervolging - laat staan een veroordeling - aan één van beide doelen bijdraagt.
PS Het was geen verkrachting maar 'slechts' betasting. Nogal een verschil en niet alleen juridisch. Door het over verkrachting te blijven hebben, wordt de discussie mogelijk ook nog eens vertroebeld.
woensdag 31 maart 2010 om 15:04
quote:Digitalis schreef op 31 maart 2010 @ 14:24:
Ik ben zelf veel geinteresseerder in de beleefwereld van de dader. In het geval van de man met sekssomnia vind ik het zeker heel erg voor 'm. Maar daar gaat het niet eens om, het gaat om de uitspraak en die zal nooit gebaseerd moeten zijn op emoties.Daar gaat het juist wel om! De belevingswereld van die man gaat veel verder dan alleen zijn emoties. Het gaat ook, en met name vooral over een aandoening die zijn belevingswereld beïnvloedt waardoor hij in contact komt met het gerecht. En tenslotte: in de belevingswereld van een verdachte/dader vind je de antwoorden op de wils- en kennis-vereisten die zijn daad al dan niet strafbaar maken.
Ik ben zelf veel geinteresseerder in de beleefwereld van de dader. In het geval van de man met sekssomnia vind ik het zeker heel erg voor 'm. Maar daar gaat het niet eens om, het gaat om de uitspraak en die zal nooit gebaseerd moeten zijn op emoties.Daar gaat het juist wel om! De belevingswereld van die man gaat veel verder dan alleen zijn emoties. Het gaat ook, en met name vooral over een aandoening die zijn belevingswereld beïnvloedt waardoor hij in contact komt met het gerecht. En tenslotte: in de belevingswereld van een verdachte/dader vind je de antwoorden op de wils- en kennis-vereisten die zijn daad al dan niet strafbaar maken.
woensdag 31 maart 2010 om 15:12
quote:geve schreef op 31 maart 2010 @ 15:04:
[...]
Daar gaat het juist wel om! De belevingswereld van die man gaat veel verder dan alleen zijn emoties. Het gaat ook, en met name vooral over een aandoening die zijn belevingswereld beïnvloedt waardoor hij in contact komt met het gerecht. En tenslotte: in de belevingswereld van een verdachte/dader vind je de antwoorden op de wils- en kennis-vereisten die zijn daad al dan niet strafbaar maken.Ik schrijf nergens iets over de dader z'n emoties, maar om de emoties van buitenstaanders. Belgen kunnen ook lezen toch?
[...]
Daar gaat het juist wel om! De belevingswereld van die man gaat veel verder dan alleen zijn emoties. Het gaat ook, en met name vooral over een aandoening die zijn belevingswereld beïnvloedt waardoor hij in contact komt met het gerecht. En tenslotte: in de belevingswereld van een verdachte/dader vind je de antwoorden op de wils- en kennis-vereisten die zijn daad al dan niet strafbaar maken.Ik schrijf nergens iets over de dader z'n emoties, maar om de emoties van buitenstaanders. Belgen kunnen ook lezen toch?
woensdag 31 maart 2010 om 15:39
Ik weet niet of het hier om een specifieke (seks) stoornis gaat.
Maar gisteren bij Pauw, Witteman is ziek, was een 'hersendokter', die vertelde van een man, die in zijn slaap, 23km met de auto had gereden, om vervolgens zijn schoonmoeder te vermoorden. De man was ook vrijgesproken.
Maar gisteren bij Pauw, Witteman is ziek, was een 'hersendokter', die vertelde van een man, die in zijn slaap, 23km met de auto had gereden, om vervolgens zijn schoonmoeder te vermoorden. De man was ook vrijgesproken.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zaterdag 10 april 2010 om 22:22
zaterdag 10 april 2010 om 22:28
quote:binkie14 schreef op 31 maart 2010 @ 15:39:
Ik weet niet of het hier om een specifieke (seks) stoornis gaat.
Maar gisteren bij Pauw, Witteman is ziek, was een 'hersendokter', die vertelde van een man, die in zijn slaap, 23km met de auto had gereden, om vervolgens zijn schoonmoeder te vermoorden. De man was ook vrijgesproken.
Dat had ik ook gezien.
Ik kan niet begrijpen dat hooggeleerde mensen daar in trappen.
Straks als de crisis heftig wordt zullen er wel veel overvallen door slapende mensen gepleegd worden.
Zo iemand verdiend tbs omdat hij een gevaar is voor de samenleving ookal heeft die het zelf "niet" door en is hij er "niet" bewust van geweest.
Ik weet niet of het hier om een specifieke (seks) stoornis gaat.
Maar gisteren bij Pauw, Witteman is ziek, was een 'hersendokter', die vertelde van een man, die in zijn slaap, 23km met de auto had gereden, om vervolgens zijn schoonmoeder te vermoorden. De man was ook vrijgesproken.
Dat had ik ook gezien.
Ik kan niet begrijpen dat hooggeleerde mensen daar in trappen.
Straks als de crisis heftig wordt zullen er wel veel overvallen door slapende mensen gepleegd worden.
Zo iemand verdiend tbs omdat hij een gevaar is voor de samenleving ookal heeft die het zelf "niet" door en is hij er "niet" bewust van geweest.
