Stelling: te dik zijn is iemands eigen schuld

04-07-2018 09:04 4374 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vanochtend stond een artikel in de telegraaf dat Nederlanders steeds dikker worden.
Meer dan de helft van de 20 plussers kampt inmiddels met matige tot extreem overgewicht.

Daaronder stond de stelling zoals in de topic opener beschreven is.

Te dik zijn is iemands eigen schuld.

Hoe denken jullie daarover? Waar denken jullie waar het probleem ligt?

To trapt af: zelf ben ik zon 5 kilo te zwaar en vind het lastig om deze eraf te krijgen. Ik begin vaak heel enthousiast met minder snoepen en meer bewegen maar al snel laat ik de teugels weer vieren. Blijkbaar wil ik het toch niet graag genoeg.

Ik was van het weekend in een dierentuin en schrok wel van het aantal dikke mensen om mij heen.

Ik geloof zeker dat er een groep is waarbij het niet iemand zijn eigen schuld is dat er overgewicht is maar ik denk dat deze groep wel relatief klein is.

Daarnaast geloof ik wel dat ieder pondje door het mondje gaat. Het is geen hogere wiskunde dat als je meer energie inneemt dan verbruikt je aankomt. Is het dan mensen hun eigen schuld? Misschien in zekere zin wel maar je kiest natuurlijk niet voor het dik zijn. Je kunt moeilijk stoppen met eten enkel andere keuzes maken en dat maakt het allemaal zo moeilijk. We moeten continu weerstand bieden tegen verleidingen en overal is volop eten.

Ik heb altijd respect voor mensen die goed die balans kunnen vinden en de juiste keuzes maken in hun eetpatroon want je voelt je uiteindelijk wel beter en bent gezonder.
vrouwjagersma schreef:
17-07-2018 18:40
Ik ben wel benieuwd op basis waarvan je dit stelt.
Zij is onzeker over haar gewicht en dat maakt dat ze vervelende opmerkingen maakt naar een slanke vriendin. Haar gewicht speelt dus een rol.
Alle reacties Link kopieren
En ik zit al zo'n 3495 berichten op m'n handen, omdat ik niet wéér in een dergelijk topic wilde reageren :proud:
Later is nu
Ikigai schreef:
17-07-2018 19:09
Zij is onzeker over haar gewicht en dat maakt dat ze vervelende opmerkingen maakt naar een slanke vriendin. Haar gewicht speelt dus een rol.
Je hebt het nu weer over één persoon, maar je post was in het algemeen gesteld. Ik ben benieuwd wat je nu precies wilt zeggen.
Muntjeinmijnbroekzak schreef:
17-07-2018 18:54
Mijn "beste" vriendin van vroeger was dik, haar hele gezin. Ze heeft me echt een minderwaardiggevoel aangepraat als kind al, want zij had volgens haarzelf een normaal lichaam dus ik was een freak. Ik was een dun kind, maar voelde me een abnormaal monster.
Herkenbaar. Ik was ook bevriend met een meisje dat nogal fors was, net als de rest van haar gezin. Hoeveel opmerkingen ik wel niet heb gehad over mijn dunne lichaam. Ik was 10! Echt bizar als ik er nu op terugkijk.

Je wil niet weten hoe vaak dit soort kift voorkomt.
Alle reacties Link kopieren
Ikigai schreef:
17-07-2018 19:25
Herkenbaar. Ik was ook bevriend met een meisje dat nogal fors was, net als de rest van haar gezin. Hoeveel opmerkingen ik wel niet heb gehad over mijn dunne lichaam. Ik was 10! Echt bizar als ik er nu op terugkijk.

Je wil niet weten hoe vaak dit soort kift voorkomt.
Nu noem je het kift.
Hoe heet het als slanke kinderen of volwassenen mensen iets vinden en dat zeggen tegen volslanke/ dikke / enorm obese mensen : de waarheid ? Goed advies ? Plagerijtje ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Dreamer schreef:
17-07-2018 19:12
En ik zit al zo'n 3495 berichten op m'n handen, omdat ik niet wéér in een dergelijk topic wilde reageren :proud:
Gewoon doen, nu ben ik wel benieuwd naar je post, na al die 141 pagina's inhouden ;)
Alle reacties Link kopieren
Dreamer schreef:
17-07-2018 19:09
EN mijn ervaring is dan weer dat dat totaal niet zo werkt.
Bij mij dan

Ik heb het al vaker genoemd op het forum: Ik viel ooit 20 kg af, at gezond(er) ging (meer) bewegen en deed er 2 jaar over. Bleef zo'n 5 jaar op dat gewicht en kwam toen weer langzaamaan aan. Terwijl ik niet zoveel anders deed.

Mijn ándere ervaring: 3 maanden lang geen alcohol en geen toegevoegde suiker. Ná die 3 maanden nog steeds regelmatig hunkering naar chocolade. Mijn idee is vooral dat ik (weer) ga eten, wanneer ik me slechter voel, niet dat ik me slechter voel, doordat ik slechter ga/ging eten. Andersom dus.

En ik kom er maar niet achter, wat daar de trigger van is, dat zou een hoop schelen. Ik zit nu ineens weer in de flow van gezond eten, meer bewegen en me goed voelen. 'Al' een week.
Ja dat zou kunnen. Dat je dopamine level om eoa onbekende reden lager wordt en je dan gaat hunkeren naar dingen om dat niveau op te krikken, zoals eten. Ex rokers gaan dan opeens weer roken bijvoorbeeld. Of mensen drinken energydrankjes of liters koffie. Maar zo kom je in een vicieuze cirkel terecht want dat eten of roken vraagt weer om méér.
Er zijn ook andere manieren om je dopamineniveau te beinvloeden. Maar je gaat in eerste instantie hunkeren naar dat wat jouw lichaam kent.
impala wijzigde dit bericht op 17-07-2018 19:34
4.97% gewijzigd
.
blijfgewoonbianca schreef:
17-07-2018 19:28
Nu noem je het kift.
Hoe heet het als slanke kinderen of volwassenen mensen iets vinden en dat zeggen tegen volslanke/ dikke / enorm obese mensen : de waarheid ? Goed advies ? Plagerijtje ?
Waarom zou je iets moeten zeggen dan?
Alle reacties Link kopieren
Ikigai schreef:
17-07-2018 19:32
Waarom zou je iets moeten zeggen dan?
Ik hoef niks, gelukkig. Die drang voel ik totaal niet.
Maar het gebeurt natuurlijk wel : tegen en door mensen met allerlei uiteenlopende maten en gewichten.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
blijfgewoonbianca schreef:
17-07-2018 19:28
Nu noem je het kift.
Hoe heet het als slanke kinderen of volwassenen mensen iets vinden en dat zeggen tegen volslanke/ dikke / enorm obese mensen : de waarheid ? Goed advies ? Plagerijtje ?
Andersom mag natuurlijk ook niet.

In mijn geval heeft ze me van mijn 6de tot mijn 12de echt de grond in geboord. Ik geloofde alles wat ze zei, was een onzeker kind. En dat ging puur om het gewicht. Heb er jarenlang een negatief zelfbeeld van gehad. Durfde pas op mijn 20ste in een bikini te lopen. Het stomme is, dat zij het waarschijnlijk gewoon uit onzekerheid deed. Ze vond het ook heel erg als ik met andere vriendinnen afsprak, zij had eigenlijk alleen mij.

Kan me goed voorstellen dat of je nou dik of dun bent, of weet ik veel een wijnvlek op je gezicht hebt, dat je daar in die kwetsbare jeugdjaren echt flink last van kunt krijgen door pesten.
Ikigai schreef:
17-07-2018 19:25
Herkenbaar. Ik was ook bevriend met een meisje dat nogal fors was, net als de rest van haar gezin. Hoeveel opmerkingen ik wel niet heb gehad over mijn dunne lichaam. Ik was 10! Echt bizar als ik er nu op terugkijk.

Je wil niet weten hoe vaak dit soort kift voorkomt.
Nou, ik wil het wel weten. Je veralgemeniseert telkens je eigen n=1-verhalen in een soort waarheid, maar dat is niet correct. Net als een zwaluw geen zomer maakt, maakt een dikke bitch niet alle dikke vrouwen bitches.
Alle reacties Link kopieren
vrouwjagersma schreef:
17-07-2018 19:36
Nou, ik wil het wel weten. Je veralgemeniseert telkens je eigen n=1-verhalen in een soort waarheid, maar dat is niet correct. Net als een zwaluw geen zomer maakt, maakt een dikke bitch niet alle dikke vrouwen bitches.
Jij bent de enige die dit stelt hoor. Helemaal niemand zegt hier dat (alle) dikke vrouwen bitches zijn.
impala wijzigde dit bericht op 17-07-2018 19:39
9.48% gewijzigd
.
blijfgewoonbianca schreef:
17-07-2018 19:35
Ik hoef niks, gelukkig. Die drang voel ik totaal niet.
Maar het gebeurt natuurlijk wel : tegen en door mensen met allerlei uiteenlopende maten en gewichten.
Ik denk dat het ook al heel vroeg begint. Kinderen kunnen heel wreed zijn.
Alle reacties Link kopieren
blijfgewoonbianca schreef:
17-07-2018 19:28
Nu noem je het kift.
Hoe heet het als slanke kinderen of volwassenen mensen iets vinden en dat zeggen tegen volslanke/ dikke / enorm obese mensen : de waarheid ? Goed advies ? Plagerijtje ?
Ik snap gewoon niet waar die overgevoeligheid opeens vandaan komt. Ik had vroeger een oudtante en die was zeer stevig gebouwd, zeg maar. Die zat vrolijk en wel op ieder feestje een paar advocaatjes met slagroom weg te werken, was niet vies van een tweede gebakje bij het tweede kopje koffie en liet zich de borrelhapjes goed smaken. En die wist gewoon dat ze "dik" was en aangezien we twee oudtantes met dezelfde naam hadden, was de één dikke tante Ida en de andere dunne tante Ida. Vond ze helemaal prima, ze heeft er geen nacht wakker van gelegen en ze is gestorven toen ze 89 was. Ze wist dat ze fors aan de maat was en maakte er geen probleem van als anderen daar een toespeling op maakten.

Waarom is het tegenwoordig dan opeens zo enorm not done om gewoon de waarheid te zeggen als een meid van 20 100 kilo weegt? Ja, je bent dik. Hoe moet je het anders noemen dan?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
Alle reacties Link kopieren
Dreamer schreef:
17-07-2018 19:09
EN mijn ervaring is dan weer dat dat totaal niet zo werkt.
Bij mij dan

Ik heb het al vaker genoemd op het forum: Ik viel ooit 20 kg af, at gezond(er) ging (meer) bewegen en deed er 2 jaar over. Bleef zo'n 5 jaar op dat gewicht en kwam toen weer langzaamaan aan. Terwijl ik niet zoveel anders deed.

Mijn ándere ervaring: 3 maanden lang geen alcohol en geen toegevoegde suiker. Ná die 3 maanden nog steeds regelmatig hunkering naar chocolade. Mijn idee is vooral dat ik (weer) slechter ga eten, wanneer ik me slechter voel, niet dat ik me slechter voel, doordat ik slechter ga/ging eten. Andersom dus.

En ik kom er maar niet achter, wat daar de trigger van is, dat zou een hoop schelen. Ik zit nu ineens weer in de flow van gezond eten, meer bewegen en me goed voelen. 'Al' een week.
Het is een mythe dat je direct en voor eens en altijd van je cravings af bent na een ‘suikerarme’ periode.
Heel superfijn voor mensen die dat wel hebben en tot op hun sterfbed genoeg hebben aan een iniemini stukje chocolade. Het gros van de mensheid zit anders in elkaar, wat die anti-suikerJehova’s ook jubelen.
Hoe dat komt? Geen idee. Belangrijker is denk ik dat je wat plannetjes hebt liggen voor het geval dat.
Vriendelijk.
Alle reacties Link kopieren
Muntjeinmijnbroekzak schreef:
17-07-2018 19:38
Ik denk dat het ook al heel vroeg begint. Kinderen kunnen heel wreed zijn.
Maar wat dik is, dun is, “ normaal “ is,..... dat horen kinderen toch echt van hun omgeving, hoor. Dat bedenken ze niet zelf.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
patatjedubbelmayo schreef:
17-07-2018 19:40
Het is een mythe dat je direct en voor eens en altijd van je cravings af bent na een ‘suikerarme’ periode.
Heel superfijn voor mensen die dat wel hebben en tot op hun sterfbed genoeg hebben aan een iniemini stukje chocolade. Het gros van de mensheid zit anders in elkaar, wat die anti-suikerJehova’s ook jubelen.
Hoe dat komt? Geen idee. Belangrijker is denk ik dat je wat plannetjes hebt liggen voor het geval dat.
Dat is de clue. Of je nu af wil van roken, drinken, blowen of teveel of te slecht eten.
.
Alle reacties Link kopieren
impala schreef:
17-07-2018 19:42
Dat is de clue. Of je nu af wil van roken, drinken, blowen of teveel of te slecht eten.
Ben ik weer van de negeer?
Vriendelijk.
Alle reacties Link kopieren
pejeka schreef:
17-07-2018 19:40
Ik snap gewoon niet waar die overgevoeligheid opeens vandaan komt. Ik had vroeger een oudtante en die was zeer stevig gebouwd, zeg maar. Die zat vrolijk en wel op ieder feestje een paar advocaatjes met slagroom weg te werken, was niet vies van een tweede gebakje bij het tweede kopje koffie en liet zich de borrelhapjes goed smaken. En die wist gewoon dat ze "dik" was en aangezien we twee oudtantes met dezelfde naam hadden, was de één dikke tante Ida en de andere dunne tante Ida. Vond ze helemaal prima, ze heeft er geen nacht wakker van gelegen en ze is gestorven toen ze 89 was. Ze wist dat ze fors aan de maat was en maakte er geen probleem van als anderen daar een toespeling op maakten.

Waarom is het tegenwoordig dan opeens zo enorm not done om gewoon de waarheid te zeggen als een meid van 20 100 kilo weegt? Ja, je bent dik. Hoe moet je het anders noemen dan?
Omdat het tegenwoordig not done is om “ die dikke “ te zijn . Ook omdat daar hele karaktrekken om heen gebouwd ( verzonnen ) worden .
Zo ben je niet alleen fors, punt, alles is gezegd, nee ; je bent lui, niet gemotiveerd, niet wilskrachtig, ...
Kijk alleen maar welke filmrollen dikke actrices krijgen. .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
patatjedubbelmayo schreef:
17-07-2018 19:44
Ben ik weer van de negeer?
Nog niet definitief, ik kan spieken of je weer wat zinnigs zegt :P
.
Alle reacties Link kopieren
impala schreef:
17-07-2018 19:46
Nog niet definitief, ik kan spieken of je weer wat zinnigs zegt :P
Grapjas
Vriendelijk.
blijfgewoonbianca schreef:
17-07-2018 19:40
Maar wat dik is, dun is, “ normaal “ is,..... dat horen kinderen toch echt van hun omgeving, hoor. Dat bedenken ze niet zelf.
Ons zoontje heeft een syndroom en daardoor heel heel erg mager en klein. Je wil niet weten hoeveel mensen daar over beginnen. Niet leuk voor mij, en niet leuk voor hem. Hij zegt nu al eens "naamkind dun" of "naamkind mager". Hij hoort het al wel, snapt het nog niet.
Alle reacties Link kopieren
patatjedubbelmayo schreef:
17-07-2018 19:40
Het is een mythe dat je direct en voor eens en altijd van je cravings af bent na een ‘suikerarme’ periode.
Heel superfijn voor mensen die dat wel hebben en tot op hun sterfbed genoeg hebben aan een iniemini stukje chocolade. Het gros van de mensheid zit anders in elkaar, wat die anti-suikerJehova’s ook jubelen.
Hoe dat komt? Geen idee. Belangrijker is denk ik dat je wat plannetjes hebt liggen voor het geval dat.
Die cravings krijg je wanneer je bloedsuiker te laag is of je brein nog glucose afhankelijk is. Als je zo'n periode erop hebt zitten dan is het meestal het tweede.
Een vriendin heeft een dochtertje met een schildklier afwijking. Die is echt heel dik. Daar wordt trouwens nog veel meer commentaar opgegeven dan op mijn dunnetje. Moeder wil niet eens meer met onze kinderen samen in het openbaar verschijnen, dan is het commentaar al helemaal niet van de lucht. Dus spelen de kinderen alleen in de achtertuin, naar de speeltuin gaan we niet meer. We passen ook wel eens op elkaars kinderen, dan ook afgesproken nergens heen te gaan.

Gênant hoe mensen kunnen oordelen over twee kinderen van onder de zes.
Alle reacties Link kopieren
Muntjeinmijnbroekzak schreef:
17-07-2018 19:59
Een vriendin heeft een dochtertje met een schildklier afwijking. Die is echt heel dik. Daar wordt trouwens nog veel meer commentaar opgegeven dan op mijn dunnetje. Moeder wil niet eens meer met onze kinderen samen in het openbaar verschijnen, dan is het commentaar al helemaal niet van de lucht. Dus spelen de kinderen alleen in de achtertuin, naar de speeltuin gaan we niet meer. We passen ook wel eens op elkaars kinderen, dan ook afgesproken nergens heen te gaan.

Gênant hoe mensen kunnen oordelen over twee kinderen van onder de zes.
Denk dat je je kind beter kan leren ermee te dealen dan te vermijden.
.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven