Actueel
alle pijlers
Stelling: te dik zijn is iemands eigen schuld
woensdag 4 juli 2018 om 09:04
Vanochtend stond een artikel in de telegraaf dat Nederlanders steeds dikker worden.
Meer dan de helft van de 20 plussers kampt inmiddels met matige tot extreem overgewicht.
Daaronder stond de stelling zoals in de topic opener beschreven is.
Te dik zijn is iemands eigen schuld.
Hoe denken jullie daarover? Waar denken jullie waar het probleem ligt?
To trapt af: zelf ben ik zon 5 kilo te zwaar en vind het lastig om deze eraf te krijgen. Ik begin vaak heel enthousiast met minder snoepen en meer bewegen maar al snel laat ik de teugels weer vieren. Blijkbaar wil ik het toch niet graag genoeg.
Ik was van het weekend in een dierentuin en schrok wel van het aantal dikke mensen om mij heen.
Ik geloof zeker dat er een groep is waarbij het niet iemand zijn eigen schuld is dat er overgewicht is maar ik denk dat deze groep wel relatief klein is.
Daarnaast geloof ik wel dat ieder pondje door het mondje gaat. Het is geen hogere wiskunde dat als je meer energie inneemt dan verbruikt je aankomt. Is het dan mensen hun eigen schuld? Misschien in zekere zin wel maar je kiest natuurlijk niet voor het dik zijn. Je kunt moeilijk stoppen met eten enkel andere keuzes maken en dat maakt het allemaal zo moeilijk. We moeten continu weerstand bieden tegen verleidingen en overal is volop eten.
Ik heb altijd respect voor mensen die goed die balans kunnen vinden en de juiste keuzes maken in hun eetpatroon want je voelt je uiteindelijk wel beter en bent gezonder.
Meer dan de helft van de 20 plussers kampt inmiddels met matige tot extreem overgewicht.
Daaronder stond de stelling zoals in de topic opener beschreven is.
Te dik zijn is iemands eigen schuld.
Hoe denken jullie daarover? Waar denken jullie waar het probleem ligt?
To trapt af: zelf ben ik zon 5 kilo te zwaar en vind het lastig om deze eraf te krijgen. Ik begin vaak heel enthousiast met minder snoepen en meer bewegen maar al snel laat ik de teugels weer vieren. Blijkbaar wil ik het toch niet graag genoeg.
Ik was van het weekend in een dierentuin en schrok wel van het aantal dikke mensen om mij heen.
Ik geloof zeker dat er een groep is waarbij het niet iemand zijn eigen schuld is dat er overgewicht is maar ik denk dat deze groep wel relatief klein is.
Daarnaast geloof ik wel dat ieder pondje door het mondje gaat. Het is geen hogere wiskunde dat als je meer energie inneemt dan verbruikt je aankomt. Is het dan mensen hun eigen schuld? Misschien in zekere zin wel maar je kiest natuurlijk niet voor het dik zijn. Je kunt moeilijk stoppen met eten enkel andere keuzes maken en dat maakt het allemaal zo moeilijk. We moeten continu weerstand bieden tegen verleidingen en overal is volop eten.
Ik heb altijd respect voor mensen die goed die balans kunnen vinden en de juiste keuzes maken in hun eetpatroon want je voelt je uiteindelijk wel beter en bent gezonder.
woensdag 4 juli 2018 om 22:35
Off topic is the new on topic en noem me maar gewoon Iris.
En het forum is een wondere wereld, maar dat merk je vanzelf wel
woensdag 4 juli 2018 om 22:40
woensdag 4 juli 2018 om 22:51
1. Ik schreef al dat ik ook liever nu jong was geweest wat dat betreft. Dus ik zie t als iets positiefs dat er meer verschillende vrouwen te zien zijn op tv en in de bladen dan vroeger. Ik reageerde op mensen die vonden dat body positive negatief was.Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑04-07-2018 22:22Ik vind dat er best wel veel realistische lijven te zien zijn op tv. Actrices en presentatrices zijn niet echt dik te noemen, er zijn er genoeg die hebben gewoon maat 36 of 38. Vind ik niet echt extreem. Populaire vloggers of tieneridolen vind ik ook niet extreem dun. Slank tot volslank zag maar.
Misschien een knuppel in het hoenderhok, maar iemand met maat 36 of 38 vind ik geen slecht voorbeeld. Ik zie wel eens artikelen die over echt vollere vrouwen met de strekking van als je maar lekker in je vel zit. Tuurlijk is dat belangrijk, maar er zitten toch gezondheidsrisico's aan, lekker in je vel moet niet ten koste gaan van je gezondheid.
2. Ik ben t dus niet met je eens wat je schrijft over echt vollere vrouwen(is dat dan alles vanaf maat 40?). Ik vind t helemaal geen verkeerde boodschap dat t er omgaat dat jij je prettig voelt in je lichaam. Ook als dat dikker of dunner is dan zou moeten. Wat ik al zei: of een bepaald lichaamstype mooi is staat voor mij los van of iets gezond is.
Ik vind dat de boodschap: het is belangrijk om gezond te eten en veel te bewegen niet tegenstrijdig is aan de boodschap: je gewicht bepaalt niet of je mooi bent.
Omdat het eerste wat mij betreft gaat om een gezonde leefstijl die problemen als ziektes voorkomt
T tweede gaat over eigenwaarde en respecteren van de verschillen in mensen.
woensdag 4 juli 2018 om 23:11
In mijn geval geldt: ja, ik heb het zelf gedaan.
Ik ben nooit heel slank geweest. Ik ben lang en heb een vrij grove bouw.
Ik ben verslaafd. Ik had laatst nog een discussie met iemand die zei dat ik niet wist hoe moeilijk het is om te stoppen met roken. Nee, ik rook niet maar ik weet wel dat het eten ook een verslaving is, dus ik weet wel degelijk hoe moeilijk het is. Ik ben gaan eten uit verdriet. Veel meegemaakt en ben heel lang erg ongelukkig geweest. Eten gaf mij een goed gevoel.
Een paar jaar geleden ben ik rond de 55 kilo afgevallen door alles compleet om te gooien, maar ik heb levenslang.
Sindsdien heb ik (weer) een depressie gehad en ben ik weer wat aangekomen en daar baal ik van, want ik vind mezelf zo minder mooi en dat straal ik dan ook uit. Bovendien is het niet gezond en wil ik niet steeds tot de conclusie komen dat er weer een broek is die niet meer dicht gaat.
Ik ben dus weer begonnen met sporten, maar het eten blijft moeilijk. Overdag gaat het nog wel, maar die avonden ...
Inmiddels in therapie en aan het sporten dus. Maar weer er tegenaan.
Ik ben nooit heel slank geweest. Ik ben lang en heb een vrij grove bouw.
Ik ben verslaafd. Ik had laatst nog een discussie met iemand die zei dat ik niet wist hoe moeilijk het is om te stoppen met roken. Nee, ik rook niet maar ik weet wel dat het eten ook een verslaving is, dus ik weet wel degelijk hoe moeilijk het is. Ik ben gaan eten uit verdriet. Veel meegemaakt en ben heel lang erg ongelukkig geweest. Eten gaf mij een goed gevoel.
Een paar jaar geleden ben ik rond de 55 kilo afgevallen door alles compleet om te gooien, maar ik heb levenslang.
Sindsdien heb ik (weer) een depressie gehad en ben ik weer wat aangekomen en daar baal ik van, want ik vind mezelf zo minder mooi en dat straal ik dan ook uit. Bovendien is het niet gezond en wil ik niet steeds tot de conclusie komen dat er weer een broek is die niet meer dicht gaat.
Ik ben dus weer begonnen met sporten, maar het eten blijft moeilijk. Overdag gaat het nog wel, maar die avonden ...
Inmiddels in therapie en aan het sporten dus. Maar weer er tegenaan.
woensdag 4 juli 2018 om 23:24
Zo, even bijgelezen vanaf mijn vorige bericht. Wat gaan we snel!
Ik las nog een stukje over de supermarkt waar alles groenten en fruit zo mooi uitgestald ligt.
het is een verkooptactiek om mensen eerst hun gezonde dingen te laten kopen, want blijkbaar koop je daarna gemakkelijker extra koek/snoep.
Dus dat is niet echt een ding om mee te wijzen.
Voor mezelf, het boodschappen doen is niet echt het probleem. Het grootste probleem is dat als ik ergens ben, de verleiding hard gegooid wordt. Dus even een drankje met mijn oma. Hopelijk stuk taart erbij. Bijna iedere vergadering op het werk, hop gebak. Late dienst, toch nog even een koekje/ijsje of samen naar de friettent als avondeten.
Thuis gaat redelijk, maar als ik wil snaaien, pak ik gewoon het lekkers van de kids. Dan heb ik namelijk geen onstilbare trek in komkommer, maar in vet en suiker. En als ik dan moe ben, want de kinderen sliepen slecht (of late dienst heb gedraaid maar er wel om 6 uur uit moet) dan is de weerstand nog lager.
Dus ja, zeker ik eet slecht, maar dat is wel wat lastiger doordat ik vaak zo moe ben.
Ik las nog een stukje over de supermarkt waar alles groenten en fruit zo mooi uitgestald ligt.
het is een verkooptactiek om mensen eerst hun gezonde dingen te laten kopen, want blijkbaar koop je daarna gemakkelijker extra koek/snoep.
Dus dat is niet echt een ding om mee te wijzen.
Voor mezelf, het boodschappen doen is niet echt het probleem. Het grootste probleem is dat als ik ergens ben, de verleiding hard gegooid wordt. Dus even een drankje met mijn oma. Hopelijk stuk taart erbij. Bijna iedere vergadering op het werk, hop gebak. Late dienst, toch nog even een koekje/ijsje of samen naar de friettent als avondeten.
Thuis gaat redelijk, maar als ik wil snaaien, pak ik gewoon het lekkers van de kids. Dan heb ik namelijk geen onstilbare trek in komkommer, maar in vet en suiker. En als ik dan moe ben, want de kinderen sliepen slecht (of late dienst heb gedraaid maar er wel om 6 uur uit moet) dan is de weerstand nog lager.
Dus ja, zeker ik eet slecht, maar dat is wel wat lastiger doordat ik vaak zo moe ben.
woensdag 4 juli 2018 om 23:59
donderdag 5 juli 2018 om 00:00
@Impala in New York zitten supermarkten met goede spullen, helaas, ik zit in t zuiden. Nog steeds goed eten maar de vette, zoete spullen hebben de overhand.
Big is beautiful, zo wordt het niet direct gezien. Wel dat als ik bij iemand eet, er vooral op wordt aangedrongen opnieuw op te scheppen want ‘ik kan het makkelijk hebben’. En dan hoef ik eigenlijk echt niet meer, want de porties zijn ietsje groter dan wat wij gewend zijn (understatement
).
@minnimouse het lijkt mij heel moeilijk om dat patroon te doorbreken, verkeerde eetgewoontes, als je niet goed in je vel zit. Wie weet als therapie aanslaat, dat het makkelijker wordt om de snaaimomenten te weerstaan
Big is beautiful, zo wordt het niet direct gezien. Wel dat als ik bij iemand eet, er vooral op wordt aangedrongen opnieuw op te scheppen want ‘ik kan het makkelijk hebben’. En dan hoef ik eigenlijk echt niet meer, want de porties zijn ietsje groter dan wat wij gewend zijn (understatement
).@minnimouse het lijkt mij heel moeilijk om dat patroon te doorbreken, verkeerde eetgewoontes, als je niet goed in je vel zit. Wie weet als therapie aanslaat, dat het makkelijker wordt om de snaaimomenten te weerstaan
donderdag 5 juli 2018 om 00:19
Wat goed dat het toen zo gelukt is, ik hoop dat de therapie je verder zal helpen zodat het makkelijker vol te houden is om steeds maar weer op te lettenminnimouse schreef: ↑04-07-2018 23:11In mijn geval geldt: ja, ik heb het zelf gedaan.
Ik ben nooit heel slank geweest. Ik ben lang en heb een vrij grove bouw.
Ik ben verslaafd. Ik had laatst nog een discussie met iemand die zei dat ik niet wist hoe moeilijk het is om te stoppen met roken. Nee, ik rook niet maar ik weet wel dat het eten ook een verslaving is, dus ik weet wel degelijk hoe moeilijk het is. Ik ben gaan eten uit verdriet. Veel meegemaakt en ben heel lang erg ongelukkig geweest. Eten gaf mij een goed gevoel.
Een paar jaar geleden ben ik rond de 55 kilo afgevallen door alles compleet om te gooien, maar ik heb levenslang.
Sindsdien heb ik (weer) een depressie gehad en ben ik weer wat aangekomen en daar baal ik van, want ik vind mezelf zo minder mooi en dat straal ik dan ook uit. Bovendien is het niet gezond en wil ik niet steeds tot de conclusie komen dat er weer een broek is die niet meer dicht gaat.
Ik ben dus weer begonnen met sporten, maar het eten blijft moeilijk. Overdag gaat het nog wel, maar die avonden ...
Inmiddels in therapie en aan het sporten dus. Maar weer er tegenaan.
donderdag 5 juli 2018 om 02:12
minnimouse schreef: ↑04-07-2018 23:11In mijn geval geldt: ja, ik heb het zelf gedaan.
Ik ben nooit heel slank geweest. Ik ben lang en heb een vrij grove bouw.
Ik ben verslaafd. Ik had laatst nog een discussie met iemand die zei dat ik niet wist hoe moeilijk het is om te stoppen met roken. Nee, ik rook niet maar ik weet wel dat het eten ook een verslaving is, dus ik weet wel degelijk hoe moeilijk het is. Ik ben gaan eten uit verdriet. Veel meegemaakt en ben heel lang erg ongelukkig geweest. Eten gaf mij een goed gevoel.
Een paar jaar geleden ben ik rond de 55 kilo afgevallen door alles compleet om te gooien, maar ik heb levenslang.
Sindsdien heb ik (weer) een depressie gehad en ben ik weer wat aangekomen en daar baal ik van, want ik vind mezelf zo minder mooi en dat straal ik dan ook uit. Bovendien is het niet gezond en wil ik niet steeds tot de conclusie komen dat er weer een broek is die niet meer dicht gaat.
Ik ben dus weer begonnen met sporten, maar het eten blijft moeilijk. Overdag gaat het nog wel, maar die avonden ...
Inmiddels in therapie en aan het sporten dus. Maar weer er tegenaan.
Superknap van je, ik hoop dat je nu ook weer de kracht vindt om er tegenaan te gaan.
donderdag 5 juli 2018 om 07:06
Ik bedoelde eigenlijk vrouwen met een flink overgewicht. Dat er soms gedaan wordt alsof dat lichamelijk niet erg is. Goed in je vel zitten is prima natuurlijk, alleen zonde van je gezondheid.Zahraha schreef: ↑04-07-2018 22:511. Ik schreef al dat ik ook liever nu jong was geweest wat dat betreft. Dus ik zie t als iets positiefs dat er meer verschillende vrouwen te zien zijn op tv en in de bladen dan vroeger. Ik reageerde op mensen die vonden dat body positive negatief was.
2. Ik ben t dus niet met je eens wat je schrijft over echt vollere vrouwen(is dat dan alles vanaf maat 40?). Ik vind t helemaal geen verkeerde boodschap dat t er omgaat dat jij je prettig voelt in je lichaam. Ook als dat dikker of dunner is dan zou moeten. Wat ik al zei: of een bepaald lichaamstype mooi is staat voor mij los van of iets gezond is.
Ik vind dat de boodschap: het is belangrijk om gezond te eten en veel te bewegen niet tegenstrijdig is aan de boodschap: je gewicht bepaalt niet of je mooi bent.
Omdat het eerste wat mij betreft gaat om een gezonde leefstijl die problemen als ziektes voorkomt
T tweede gaat over eigenwaarde en respecteren van de verschillen in mensen.
donderdag 5 juli 2018 om 07:22
minnimouse schreef: ↑04-07-2018 23:11In mijn geval geldt: ja, ik heb het zelf gedaan.
Ik ben nooit heel slank geweest. Ik ben lang en heb een vrij grove bouw.
Ik ben verslaafd. Ik had laatst nog een discussie met iemand die zei dat ik niet wist hoe moeilijk het is om te stoppen met roken. Nee, ik rook niet maar ik weet wel dat het eten ook een verslaving is, dus ik weet wel degelijk hoe moeilijk het is. Ik ben gaan eten uit verdriet. Veel meegemaakt en ben heel lang erg ongelukkig geweest. Eten gaf mij een goed gevoel.
Een paar jaar geleden ben ik rond de 55 kilo afgevallen door alles compleet om te gooien, maar ik heb levenslang.
Sindsdien heb ik (weer) een depressie gehad en ben ik weer wat aangekomen en daar baal ik van, want ik vind mezelf zo minder mooi en dat straal ik dan ook uit. Bovendien is het niet gezond en wil ik niet steeds tot de conclusie komen dat er weer een broek is die niet meer dicht gaat.
Exact mijn verhaal! Geboren in een gezin die allemaal worstelden met hun gewicht, sinds baby af aan al stevig, als kind al te dik. Mijn ouders wisten denk ik ook niet wat gezond eten was. Ik lustte ook weinig en kreeg dan vaak ongezonde alternatieven. Witte pasta met ketchup en kaas bijvoorbeeld, bijna altijd hagelslag op brood.
Ik ben ook 55 kilo afgevallen zo’n 3 jaar geleden en ineens werd ik mantelzorger, kreeg ik een zware depressie, medicatie daarvoor (met enorme vreetbuien tot gevolg) en verloor ik mijn moeder na een lang en slopend ziekbed. Geen energie meer om te sporten en geen puf meer om op mijn voeding te letten. Geen regelmaat meer door ziekenhuisbezoeken etc. En poef... ineens zitten er weer veel kilo’s aan.
Ik vind het vreselijk! Toen ik die 55 kilo kwijt was riep ik dat ik het nooit meer zo ver liet komen. Maar toch... Ik ben nog lang niet zo dik als ik vroeger was, maar mijn broeken kan ik inmiddels niet meer in de reguliere kledingzaken kopen en dat maakt me woest op mezelf.
En ja, ik heb het zelf gedaan. Alles is gekomen door wat ik heb gegeten en doordat ik ben gestopt met sporten. Ik vind wel dat er ‘verzachtende omstandigheden’ zijn, maar alsnog heb ik het er gewoon helemaal zelf aan gegeten. En ik weet dondersgoed hoe het moet, ik heb een slanke man en 2 slanke en sportieve kinderen. Aan ons basis eetpatroon ligt het niet. Wel aan het snaaien wat ik zelf doe. Voor hun zorg ik goed, nu nog voor voor mezelf.
Nu moet ik mezelf weer een schop onder mijn kont geven en teruggaan naar mijn gezonde eetpatroon en het sporten weer oppakken. Ik zie er tegenop maar het moet!
Dus ja, als je te dik bent is het vrijwel altijd je eigen ‘schuld’. Al vind ik schuld geen goed woord. Niemand wil verslaafd zijn. Niemand wil veroordeeld of aangestaard worden. Uitgescholden, uitgelachen. Niemand zet expres zijn eigen gezondheid op het spel.
donderdag 5 juli 2018 om 08:31
Ons buurmeisje van 9 is veel te zwaar. Moeder vind zelf dat ze gezond eten, want veel groenten. Maar ze gooien wel overal veel room in en toetje is meestal een magnum. In de avond een lekker bakje chips. Na school gevulde koek en snoepjes.
Ze zei laatst nog iets in de trant van kind is altijd blij, maakt toch niks uit als ze iets te zwaar is. Iets is dan wel een understatement. Vind het sneu voor het meiske, als je als kind heel dik bent, is het lastig om als je opgroeit en volwassen bent er wat aan te veranderen.
Buuf kan lekker koken, maar ik zit echt stampvol daarna, alsof ik een kerstdiner heb verstouwd. Als je dat elke dag doet, dan wordt je makkelijk te zwaar. Bij haar zit echt veel onwetendheid wat betreft eten. Wat spinazie ergens in mikken maakt het niet gelijk minder vet.
Ze zei laatst nog iets in de trant van kind is altijd blij, maakt toch niks uit als ze iets te zwaar is. Iets is dan wel een understatement. Vind het sneu voor het meiske, als je als kind heel dik bent, is het lastig om als je opgroeit en volwassen bent er wat aan te veranderen.
Buuf kan lekker koken, maar ik zit echt stampvol daarna, alsof ik een kerstdiner heb verstouwd. Als je dat elke dag doet, dan wordt je makkelijk te zwaar. Bij haar zit echt veel onwetendheid wat betreft eten. Wat spinazie ergens in mikken maakt het niet gelijk minder vet.
donderdag 5 juli 2018 om 08:37
Wat erg dit. Zeg je daar dan wat van, probeer je het te bespreken met de moeder (hoe zwaar is die trouwens?)Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑05-07-2018 08:31Ons buurmeisje van 9 is veel te zwaar. Moeder vind zelf dat ze gezond eten, want veel groenten. Maar ze gooien wel overal veel room in en toetje is meestal een magnum. In de avond een lekker bakje chips. Na school gevulde koek en snoepjes.
Ze zei laatst nog iets in de trant van kind is altijd blij, maakt toch niks uit als ze iets te zwaar is. Iets is dan wel een understatement. Vind het sneu voor het meiske, als je als kind heel dik bent, is het lastig om als je opgroeit en volwassen bent er wat aan te veranderen.
Buuf kan lekker koken, maar ik zit echt stampvol daarna, alsof ik een kerstdiner heb verstouwd. Als je dat elke dag doet, dan wordt je makkelijk te zwaar. Bij haar zit echt veel onwetendheid wat betreft eten. Wat spinazie ergens in mikken maakt het niet gelijk minder vet.
Ik vind het eigenlijk echt kindermishandeling, maar vrees dat Veilig Thuis hier helemaal niks aan zal doen. Maar ze maakt dat kind gewoon ziek en verslaafd. Ik vind het vergelijkbaar met je kind elke avond een biertje geven.
impala wijzigde dit bericht op 05-07-2018 08:41
8.48% gewijzigd
.
donderdag 5 juli 2018 om 08:38
Iedereen heeft zijn eigen ‘coping mechanism’. De 1 is makkelijker beïnvloedbaar dan de ander. We hebben allemaal onze eigen issues met iets.
Het lullige is, als voeding jouw achilleshiel is, dan ga je dat zien. Kan alle kanten op, van anorexia tot morbide obees.
Dat is geen schuldkwestie, zelfs niet meteen je eigen verantwoordelijkheid.
Natuurlijk kan gedrag veranderd worden, alleen is dat niet zo simpel.
Hoe vaak gebeurt het niet dat je bv een laatje opent om een mes te pakken terwijl je al een jaar geleden je keuken opnieuw hebt ingedeeld? Dat je denkt ‘ff naar de V&D? Ik had het net nog; vanwege lekkage kan ik niet in de douchecabine douchen maar moet het in bad. Maar ik loop net blind die cabine in en wil een kraan opendraaien die er niet is.
En dat zijn de simpele dingen. Je levensstijl veranderen is verre van simpel omdat je een compleet nieuwe routine moet opbouwen. En dat is heus te doen hoor maar vergt enorm veel
tijd eer het echt is ingesleten.
Het lullige is, als voeding jouw achilleshiel is, dan ga je dat zien. Kan alle kanten op, van anorexia tot morbide obees.
Dat is geen schuldkwestie, zelfs niet meteen je eigen verantwoordelijkheid.
Natuurlijk kan gedrag veranderd worden, alleen is dat niet zo simpel.
Hoe vaak gebeurt het niet dat je bv een laatje opent om een mes te pakken terwijl je al een jaar geleden je keuken opnieuw hebt ingedeeld? Dat je denkt ‘ff naar de V&D? Ik had het net nog; vanwege lekkage kan ik niet in de douchecabine douchen maar moet het in bad. Maar ik loop net blind die cabine in en wil een kraan opendraaien die er niet is.
En dat zijn de simpele dingen. Je levensstijl veranderen is verre van simpel omdat je een compleet nieuwe routine moet opbouwen. En dat is heus te doen hoor maar vergt enorm veel
tijd eer het echt is ingesleten.
Vriendelijk.
donderdag 5 juli 2018 om 08:46
Ik geloof niet direct dat het iemand zijn eigen schuld is.
Zelf ben ik gezegend met een opvoeding waarbij een gezond eetpatroon is aangeleerd.
Sommige kennissen hebben overgewicht en denken dat ze deels gezond eten omdat ze dit zo aangeleerd is.
Dan begrijp ik wel dat het heel lastig is dit om te buigen.
Zelf ben ik gezegend met een opvoeding waarbij een gezond eetpatroon is aangeleerd.
Sommige kennissen hebben overgewicht en denken dat ze deels gezond eten omdat ze dit zo aangeleerd is.
Dan begrijp ik wel dat het heel lastig is dit om te buigen.
