Actueel
alle pijlers
Tanja Nijmeijer
dinsdag 28 september 2010 om 21:16
Wie is er geinteresseerd in al het Tanja-nieuws en vooral: waarom?
Ik erger me aan hoe er over dit onderwerp wordt bericht (eenzijdig), de sensatiezucht die eromheen hangt en hoe sommige mensen haar "idealisme" verheerlijken.
Ik erger me aan hoe er over dit onderwerp wordt bericht (eenzijdig), de sensatiezucht die eromheen hangt en hoe sommige mensen haar "idealisme" verheerlijken.
anoniem_111470 wijzigde dit bericht op 29-09-2010 01:57
Reden: Toch maar even genuanceerd
Reden: Toch maar even genuanceerd
% gewijzigd
woensdag 29 september 2010 om 12:05
woensdag 29 september 2010 om 12:46
Nee, die oude docu inderdaad, waarbij moeder en zus naar Colombia gaan.
Dat zou misschien kunnen kloppen, dat ze "de strijd" wel erg interessant vond. Maar ook het onrecht in de wereld bestrijden. Vrij naief lijkt me. Ik kan mij echt niet voorstellen dat - als je weet hoe het er daar aan toe gaat - bewust kiest voor het leven bij de FARC.
Dat zou misschien kunnen kloppen, dat ze "de strijd" wel erg interessant vond. Maar ook het onrecht in de wereld bestrijden. Vrij naief lijkt me. Ik kan mij echt niet voorstellen dat - als je weet hoe het er daar aan toe gaat - bewust kiest voor het leven bij de FARC.
woensdag 29 september 2010 om 12:52
Ik kende haar een jaar of 10 geleden. Ze heeft bij mijn toenmalige vriendin op school gezeten. Ze studeerde in Granada Spanje en daar zijn we een keer op bezoek geweest. Heb haar altijd een beetje vreemd gevonden. Heel radicaal in haar opvattingen. Was geen speld tussen te krijgen. Ze ging in eerste instantie als au pair naar Colombia 'om de taal te leren'. dat was wat ze haar vrienden vertelde. Weet nog dat ik dacht... gekke keus. Maar treurig verhaal, zijn veel mensen hier die om haar geven.
Maar gek was ze niet, erg zelfstandig en wist precies waar ze aan begon..
Maar gek was ze niet, erg zelfstandig en wist precies waar ze aan begon..
woensdag 29 september 2010 om 13:23
Ik vind dat er eigenlijk best wel objectief over Tanja wordt bericht. Het valt mij met de sensatie wel mee eerlijk gezegd. En zoveel zie ik er momenteel ook niet echt van. Je hoort meer over het regeerakkoord.
Wat mij verbaast is dat zij sympathieen heeft gekregen voor deze guerrila organisatie, dat kan je niet eventjes afdoen als 'een verkeerde keuze'. Ze heeft zich altijd al in linkse kringen bevonden. En de FARC staat nog niet bepaald bekend als een fijne organisatie.
Wat mij verbaast is dat zij sympathieen heeft gekregen voor deze guerrila organisatie, dat kan je niet eventjes afdoen als 'een verkeerde keuze'. Ze heeft zich altijd al in linkse kringen bevonden. En de FARC staat nog niet bepaald bekend als een fijne organisatie.
woensdag 29 september 2010 om 13:50
Valk, ik vind Zumpolle's opmerking naar de moeder van Tanja bijvoorbeeld erg vreemd. Ik parafraseer even: ik snap wel dat u niet blij bent dat ik delen van het dagboek gepubliceerd heb, waardoor zij misschien in gevaar is gekomen, maar soms gaat hogere doel voor persoonlijke belangen bladerbla. Ik vind dat van een niveau van dezelfde soort ideologische praat waarvan ze de FARC beschuldigt. En daarnaast vraag ik me af of ze nog zo zou kunnen praten als een van haar kinderen, die bedreigd worden door de FARC, iets zou overkomen. Zouden die dan ook nodige offers zijn voor haar hogere doel, namelijk Manos de la Pas? En gaat haar niet ook om naamsbekendheid, publiciteit, naamsbekendheid voor haar organisatie, materiaal voor haar boek?
Begrijp me niet verkeerd, ik vind haar, voor zover ik kan beoordelen n.a.v. wat ik in de media gezien heb, een geweldige vrouw met een mooie missie, maar dat van het dagboek publiceren vind ik vrij dubieus. Ze noemt als reden zorgen dat andere jongelui van buiten Colombia niet toetreden tot de FARC, maar als die dat al willen laten ze zich niet tegenhouden door een Nederlandse die in hun ogen misschien enkel wat zwak gedrag vertoont (bijv. dingen voor zichzelf willen hebben) en de organisatie bekritiseert, maar wel nog in de zaak waar ze voor vecht gelooft.
En Margaretha, ben het wel met je eens hoor en ze mag ook zéker verantwoordelijk gehouden worden voor de doden/gewonden die zijn gevallen bij aanslagen die mede door haar zijn gepleegd, maar ik denk dat zij dit dus net zo goed ziet als een noodzakelijk offer voor het goede doel als Zumpolle het opofferen van Tanja's veiligheid.
Zumpolle is juist mooi in haar strijd als ze echt voor mensen vecht en het belang van individuen, zoals gevangen genomen FARC strijders die 40 jaar zonder enige vorm van opleiding, rehabilitatie etc zitten weg te rotten in een cel, en juist daarom snap ik niet hoe makkelijk ze over het lot van een nog niet gedemobiliseerde, maar als je het dagboek leest wel tijfelende vrouw heen stapt.
Zumpolle erkent ook dat het niet alleen de FARC is die fout zit in Colombia. De regening is enorm corrupt en er is wel degelijk een gigantisch verschil tussen arm en rijk en veel onrecht. Alleen is de FARC niet de manier om dit op te lossen en zijn ze allang niet meer een zuiver ideologishe beweging maar meer een gewapende drugsbende met sociale onrechtvaardigheid als excuus.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind haar, voor zover ik kan beoordelen n.a.v. wat ik in de media gezien heb, een geweldige vrouw met een mooie missie, maar dat van het dagboek publiceren vind ik vrij dubieus. Ze noemt als reden zorgen dat andere jongelui van buiten Colombia niet toetreden tot de FARC, maar als die dat al willen laten ze zich niet tegenhouden door een Nederlandse die in hun ogen misschien enkel wat zwak gedrag vertoont (bijv. dingen voor zichzelf willen hebben) en de organisatie bekritiseert, maar wel nog in de zaak waar ze voor vecht gelooft.
En Margaretha, ben het wel met je eens hoor en ze mag ook zéker verantwoordelijk gehouden worden voor de doden/gewonden die zijn gevallen bij aanslagen die mede door haar zijn gepleegd, maar ik denk dat zij dit dus net zo goed ziet als een noodzakelijk offer voor het goede doel als Zumpolle het opofferen van Tanja's veiligheid.
Zumpolle is juist mooi in haar strijd als ze echt voor mensen vecht en het belang van individuen, zoals gevangen genomen FARC strijders die 40 jaar zonder enige vorm van opleiding, rehabilitatie etc zitten weg te rotten in een cel, en juist daarom snap ik niet hoe makkelijk ze over het lot van een nog niet gedemobiliseerde, maar als je het dagboek leest wel tijfelende vrouw heen stapt.
Zumpolle erkent ook dat het niet alleen de FARC is die fout zit in Colombia. De regening is enorm corrupt en er is wel degelijk een gigantisch verschil tussen arm en rijk en veel onrecht. Alleen is de FARC niet de manier om dit op te lossen en zijn ze allang niet meer een zuiver ideologishe beweging maar meer een gewapende drugsbende met sociale onrechtvaardigheid als excuus.
woensdag 29 september 2010 om 14:10
quote:vicodin schreef op 29 september 2010 @ 12:46:
Nee, die oude docu inderdaad, waarbij moeder en zus naar Colombia gaan.
Dat zou misschien kunnen kloppen, dat ze "de strijd" wel erg interessant vond. Maar ook het onrecht in de wereld bestrijden. Vrij naief lijkt me. Ik kan mij echt niet voorstellen dat - als je weet hoe het er daar aan toe gaat - bewust kiest voor het leven bij de FARC.
Ik kan me dat wel voorstellen als je bv. helemaal geen toekomst hebt en je broers darmen er voor je ogen uitgesneden zijn door het leger omdat hij coca verbouwde om te kunnen eten, ik noem maar wat geks hoor, dan lijkt het misschien gerechtvaardigd. Als je opgegroeid bent met extreem geweld doet het je misschien ook minder. Of als je (sorry als dit lullig klinkt) niet in staat bent in te zien dat in zo´n conflict een gewapende strijd voor onschuldige slachtoffers zorgt, omdat je bv. best wel dom bent.
Als je alle kansen gehad hebt en bevoorrecht bent kan ik me héél goed voorstellen dat onrecht je aangrijpt. Niet dat je zelf bij gaat dragen aan onrecht in het kader van vuur met vuur bestrijden.
En on a personal note snap ik ook niet dat iemand die teruggekomen is uit Colombia en daar de armoede van dichtbij beleefd heeft, zijn enorm comfortabele leven in Nederland opgeeft voor een Spartaans bestaan vol van ontberingen. Maarja, zulke mensen bestaan natuurlijk wel.
Nee, die oude docu inderdaad, waarbij moeder en zus naar Colombia gaan.
Dat zou misschien kunnen kloppen, dat ze "de strijd" wel erg interessant vond. Maar ook het onrecht in de wereld bestrijden. Vrij naief lijkt me. Ik kan mij echt niet voorstellen dat - als je weet hoe het er daar aan toe gaat - bewust kiest voor het leven bij de FARC.
Ik kan me dat wel voorstellen als je bv. helemaal geen toekomst hebt en je broers darmen er voor je ogen uitgesneden zijn door het leger omdat hij coca verbouwde om te kunnen eten, ik noem maar wat geks hoor, dan lijkt het misschien gerechtvaardigd. Als je opgegroeid bent met extreem geweld doet het je misschien ook minder. Of als je (sorry als dit lullig klinkt) niet in staat bent in te zien dat in zo´n conflict een gewapende strijd voor onschuldige slachtoffers zorgt, omdat je bv. best wel dom bent.
Als je alle kansen gehad hebt en bevoorrecht bent kan ik me héél goed voorstellen dat onrecht je aangrijpt. Niet dat je zelf bij gaat dragen aan onrecht in het kader van vuur met vuur bestrijden.
En on a personal note snap ik ook niet dat iemand die teruggekomen is uit Colombia en daar de armoede van dichtbij beleefd heeft, zijn enorm comfortabele leven in Nederland opgeeft voor een Spartaans bestaan vol van ontberingen. Maarja, zulke mensen bestaan natuurlijk wel.
woensdag 29 september 2010 om 14:15
quote:hollandsroem73 schreef op 29 september 2010 @ 12:52:
Weet nog dat ik dacht... gekke keus. Maar treurig verhaal, zijn veel mensen hier die om haar geven.
Maar gek was ze niet, erg zelfstandig en wist precies waar ze aan begon..
Ik denk ook dat soms mensen het gevaar opzoeken en dat romantiseren. Toen ik zelf in Midden Amerika woonde kende ik Europeanen die het reuze spannend vonden om gratis op vakantie te mogen naar de Dominicaanse Republiek, het enige wat ze hoeven te doen is een koffertje met onbekende inhoud meenemen. Of het weleens wilden proberen de grens tussen Mexico en de VS over te steken met hulp van zogenaamde coyotes. Toen ik er woonde was er ook een Italiaanse geliquedeerd, want ze had zich laten impalmen door een drugsbaasje daar.
Ergens kan ik het me wel voorstellen, er zit een soort romantiek aan en soms ook wel glamour, en het is een spanning die in Nederland niet bestaat, behalve als je op het spoor gaat staan en kijkt hoe lang je durft te blijven staan voor je wegspringt. Ik kan me best voorstellen dat je verleid wordt, maar je moet gewoon je kop erbij blijven houden, je blijft verantwoordelijk voor je eigen keuzes vind ik.
Weet nog dat ik dacht... gekke keus. Maar treurig verhaal, zijn veel mensen hier die om haar geven.
Maar gek was ze niet, erg zelfstandig en wist precies waar ze aan begon..
Ik denk ook dat soms mensen het gevaar opzoeken en dat romantiseren. Toen ik zelf in Midden Amerika woonde kende ik Europeanen die het reuze spannend vonden om gratis op vakantie te mogen naar de Dominicaanse Republiek, het enige wat ze hoeven te doen is een koffertje met onbekende inhoud meenemen. Of het weleens wilden proberen de grens tussen Mexico en de VS over te steken met hulp van zogenaamde coyotes. Toen ik er woonde was er ook een Italiaanse geliquedeerd, want ze had zich laten impalmen door een drugsbaasje daar.
Ergens kan ik het me wel voorstellen, er zit een soort romantiek aan en soms ook wel glamour, en het is een spanning die in Nederland niet bestaat, behalve als je op het spoor gaat staan en kijkt hoe lang je durft te blijven staan voor je wegspringt. Ik kan me best voorstellen dat je verleid wordt, maar je moet gewoon je kop erbij blijven houden, je blijft verantwoordelijk voor je eigen keuzes vind ik.
woensdag 29 september 2010 om 14:16
Feitelijk weten we maar heel weinig van Tanja Nijmeijer en bij welk onderdeel van de FARC zij nu eigenlijk zit.
Dat zij zich bij die beweging heeft aangesloten, zegt wel iets over hoe zij aankijkt tegen bijvoorbeeld geweld. Ik neem aan dat zij militair geweld als middel in een politieke strijd accepteert. En blijkbaar vindt zij ook dat het geweld dat de FARC pleegt een geoorloofd middel is om problemen in Colombia aan te pakken. Maar hoe zij dit dan beredeneert, daar heb ik geen benul van.
Zelf kan ik die redenatie niet bedenken. Maar ik ben dan ook van mening dat geweld alleen in zeer uiterste gevallen gerechtvaardigd is als middel om je doel te bereiken. Ik denk dan ook dat ik het met Tanja Nijmeijer vermoedelijk niet eens zal worden in een discussie, maar ik zou wel graag meer van haar daarover horen. Ik wil die keuze proberen te begrijpen, ongeacht of ik het eens zou zijn of niet.
Dát een meisje op haar 20ste een duidelijke mening heeft gevormd en daar heel consequent haar keuzes in het leven op baseert, dat kan ik wel in een mens waarderen.
In mijn kennissenkring is ook een vrouw met een vergelijkbaar verhaal, al ging die naar een ander land en speelde dat vijftien jaar eerder of zo. Ik geloof niet dat zij aan een gewapende vorm van strijd heeft deelgenomen, maar zij heeft wel deelgenomen aan een een andere vorm van verzet.
Voorzover ik weet, maakte zij de keuze om daarheen te vertrekken en er te blijven en deel te nemen aan het verzet vanuit politiek ideologische motieven. Om diezelfde motivatie heeft zij uiteindelijk besloten om er na een aantal jaren niet meer aan deel te nemen.
Ik waardeer haar nogal, om haar manier van leven, om haar doorzettingsvermogen, om de manier waarop zij denkt en om haar consequent-zijn; consequenties trekken voor haarzelf in haar leven van wat zij voor de wereld ziet als een verbetering. Zij is bovendien een vriendelijk en blij mens en vooral authentiek.
Maar ik heb geen idee of Tanja Nijmeijer ook zo'n type is.
Dat zij zich bij die beweging heeft aangesloten, zegt wel iets over hoe zij aankijkt tegen bijvoorbeeld geweld. Ik neem aan dat zij militair geweld als middel in een politieke strijd accepteert. En blijkbaar vindt zij ook dat het geweld dat de FARC pleegt een geoorloofd middel is om problemen in Colombia aan te pakken. Maar hoe zij dit dan beredeneert, daar heb ik geen benul van.
Zelf kan ik die redenatie niet bedenken. Maar ik ben dan ook van mening dat geweld alleen in zeer uiterste gevallen gerechtvaardigd is als middel om je doel te bereiken. Ik denk dan ook dat ik het met Tanja Nijmeijer vermoedelijk niet eens zal worden in een discussie, maar ik zou wel graag meer van haar daarover horen. Ik wil die keuze proberen te begrijpen, ongeacht of ik het eens zou zijn of niet.
Dát een meisje op haar 20ste een duidelijke mening heeft gevormd en daar heel consequent haar keuzes in het leven op baseert, dat kan ik wel in een mens waarderen.
In mijn kennissenkring is ook een vrouw met een vergelijkbaar verhaal, al ging die naar een ander land en speelde dat vijftien jaar eerder of zo. Ik geloof niet dat zij aan een gewapende vorm van strijd heeft deelgenomen, maar zij heeft wel deelgenomen aan een een andere vorm van verzet.
Voorzover ik weet, maakte zij de keuze om daarheen te vertrekken en er te blijven en deel te nemen aan het verzet vanuit politiek ideologische motieven. Om diezelfde motivatie heeft zij uiteindelijk besloten om er na een aantal jaren niet meer aan deel te nemen.
Ik waardeer haar nogal, om haar manier van leven, om haar doorzettingsvermogen, om de manier waarop zij denkt en om haar consequent-zijn; consequenties trekken voor haarzelf in haar leven van wat zij voor de wereld ziet als een verbetering. Zij is bovendien een vriendelijk en blij mens en vooral authentiek.
Maar ik heb geen idee of Tanja Nijmeijer ook zo'n type is.
woensdag 29 september 2010 om 14:18
quote:Margaretha2 schreef op 29 september 2010 @ 14:15:
[...]
Ik denk ook dat soms mensen het gevaar opzoeken en dat romantiseren. Toen ik zelf in Midden Amerika woonde kende ik Europeanen die het reuze spannend vonden om gratis op vakantie te mogen naar de Dominicaanse Republiek, het enige wat ze hoeven te doen is een koffertje met onbekende inhoud meenemen. Of het weleens wilden proberen de grens tussen Mexico en de VS over te steken met hulp van zogenaamde coyotes. Toen ik er woonde was er ook een Italiaanse geliquedeerd, want ze had zich laten impalmen door een drugsbaasje daar.
Ergens kan ik het me wel voorstellen, er zit een soort romantiek aan en soms ook wel glamour, en het is een spanning die in Nederland niet bestaat, behalve als je op het spoor gaat staan en kijkt hoe lang je durft te blijven staan voor je wegspringt. Ik kan me best voorstellen dat je verleid wordt, maar je moet gewoon je kop erbij blijven houden, je blijft verantwoordelijk voor je eigen keuzes vind ik.Ja, dat denk ik ook.
[...]
Ik denk ook dat soms mensen het gevaar opzoeken en dat romantiseren. Toen ik zelf in Midden Amerika woonde kende ik Europeanen die het reuze spannend vonden om gratis op vakantie te mogen naar de Dominicaanse Republiek, het enige wat ze hoeven te doen is een koffertje met onbekende inhoud meenemen. Of het weleens wilden proberen de grens tussen Mexico en de VS over te steken met hulp van zogenaamde coyotes. Toen ik er woonde was er ook een Italiaanse geliquedeerd, want ze had zich laten impalmen door een drugsbaasje daar.
Ergens kan ik het me wel voorstellen, er zit een soort romantiek aan en soms ook wel glamour, en het is een spanning die in Nederland niet bestaat, behalve als je op het spoor gaat staan en kijkt hoe lang je durft te blijven staan voor je wegspringt. Ik kan me best voorstellen dat je verleid wordt, maar je moet gewoon je kop erbij blijven houden, je blijft verantwoordelijk voor je eigen keuzes vind ik.Ja, dat denk ik ook.
woensdag 29 september 2010 om 14:20
quote:Inadje schreef op 29 september 2010 @ 13:50:
[..interessante posting..]
Zumpolle erkent ook dat het niet alleen de FARC is die fout zit in Colombia. De regening is enorm corrupt en er is wel degelijk een gigantisch verschil tussen arm en rijk en veel onrecht. Alleen is de FARC niet de manier om dit op te lossen en zijn ze allang niet meer een zuiver ideologishe beweging maar meer een gewapende drugsbende met sociale onrechtvaardigheid als excuus.Dat denk ik ook.
[..interessante posting..]
Zumpolle erkent ook dat het niet alleen de FARC is die fout zit in Colombia. De regening is enorm corrupt en er is wel degelijk een gigantisch verschil tussen arm en rijk en veel onrecht. Alleen is de FARC niet de manier om dit op te lossen en zijn ze allang niet meer een zuiver ideologishe beweging maar meer een gewapende drugsbende met sociale onrechtvaardigheid als excuus.Dat denk ik ook.
woensdag 29 september 2010 om 14:21
woensdag 29 september 2010 om 14:23
quote:Inadje schreef op 29 september 2010 @ 13:50:
De regening is enorm corrupt en er is wel degelijk een gigantisch verschil tussen arm en rijk en veel onrecht. Alleen is de FARC niet de manier om dit op te lossen en zijn ze allang niet meer een zuiver ideologishe beweging maar meer een gewapende drugsbende met sociale onrechtvaardigheid als excuus.
Ik ben écht géén FARC-fan, maar dit vind ik ook wel een "makkelijke" opmerking (weet wel dat jij het zo niet bedoeld maar for the sake of discussion). Wat is dan wel de manier? Hulp vragen aan de VS? De cocavelden bombarderen? Een CIA-stroman op de troon krijgen? Of aan de andere kant: een Bolivariaanse regering? Onteigenen van grootgrondbezitters? Ik vind zelf dat Uribe het heel aardig gedaan heeft, even naar zijn kaarten kijkend. In welk land in Latijns Amerika is dit probleem van de extreme kloof tussen arm en rijk goed opgelost? In welk land in Latijns Amerika is geen geweld? Zijn geen vluchtelingen? Ik zie zo 1, 2, 3 de oplossing niet hoor. Ik snap dan heus heel goed dat Colombianen dat ook niet zien. Dan is het wel makkelijk om te zeggen "dit is niet de oplossing", maar wat is het alternatief? Van de alternatieven weten we ook al dat ze voor geen meter werken.
(ik denk zelf trouwens dat cocaine legaliseren een verrekte aardig alternatief is).
Wat betreft die buitenlanders, een tijd terug is er een mevrouw hier opgepakt omdat ze voor de FARC recruteerde in Europa, onder het mom van een ontwikkelingsorganisatie!!!! Ze heet María Remedios García Albert.
De regening is enorm corrupt en er is wel degelijk een gigantisch verschil tussen arm en rijk en veel onrecht. Alleen is de FARC niet de manier om dit op te lossen en zijn ze allang niet meer een zuiver ideologishe beweging maar meer een gewapende drugsbende met sociale onrechtvaardigheid als excuus.
Ik ben écht géén FARC-fan, maar dit vind ik ook wel een "makkelijke" opmerking (weet wel dat jij het zo niet bedoeld maar for the sake of discussion). Wat is dan wel de manier? Hulp vragen aan de VS? De cocavelden bombarderen? Een CIA-stroman op de troon krijgen? Of aan de andere kant: een Bolivariaanse regering? Onteigenen van grootgrondbezitters? Ik vind zelf dat Uribe het heel aardig gedaan heeft, even naar zijn kaarten kijkend. In welk land in Latijns Amerika is dit probleem van de extreme kloof tussen arm en rijk goed opgelost? In welk land in Latijns Amerika is geen geweld? Zijn geen vluchtelingen? Ik zie zo 1, 2, 3 de oplossing niet hoor. Ik snap dan heus heel goed dat Colombianen dat ook niet zien. Dan is het wel makkelijk om te zeggen "dit is niet de oplossing", maar wat is het alternatief? Van de alternatieven weten we ook al dat ze voor geen meter werken.
(ik denk zelf trouwens dat cocaine legaliseren een verrekte aardig alternatief is).
Wat betreft die buitenlanders, een tijd terug is er een mevrouw hier opgepakt omdat ze voor de FARC recruteerde in Europa, onder het mom van een ontwikkelingsorganisatie!!!! Ze heet María Remedios García Albert.
woensdag 29 september 2010 om 14:26
quote:Margaretha2 schreef op 29 september 2010 @ 14:10:
[...]
En on a personal note snap ik ook niet dat iemand die teruggekomen is uit Colombia en daar de armoede van dichtbij beleefd heeft, zijn enorm comfortabele leven in Nederland opgeeft voor een Spartaans bestaan vol van ontberingen. Maarja, zulke mensen bestaan natuurlijk wel.Misschien omdat ook rondom 'armoede' of 'spartaans' (of alles wat lijkt op een opoffering?) een romantische waas lijkt te hangen voor sommigen? Een beetje zoals bij Expeditie Robinson: je daagt jezelf uit om ontberingen te kunnen doorstaan en daar ga je je goed om voelen, vanwege een vorm van 'prestatie'. In feite ook wat sporters doen. De één zal ook meer 'talent' hebben voor het leven in primitieve leefomstandigheden dan de ander. Of minder behoefte aan allerlei comfort.
[...]
En on a personal note snap ik ook niet dat iemand die teruggekomen is uit Colombia en daar de armoede van dichtbij beleefd heeft, zijn enorm comfortabele leven in Nederland opgeeft voor een Spartaans bestaan vol van ontberingen. Maarja, zulke mensen bestaan natuurlijk wel.Misschien omdat ook rondom 'armoede' of 'spartaans' (of alles wat lijkt op een opoffering?) een romantische waas lijkt te hangen voor sommigen? Een beetje zoals bij Expeditie Robinson: je daagt jezelf uit om ontberingen te kunnen doorstaan en daar ga je je goed om voelen, vanwege een vorm van 'prestatie'. In feite ook wat sporters doen. De één zal ook meer 'talent' hebben voor het leven in primitieve leefomstandigheden dan de ander. Of minder behoefte aan allerlei comfort.
woensdag 29 september 2010 om 14:27
quote:traincha2 schreef op 29 september 2010 @ 14:21:
Tijdens dat filmpje wat ik toen van RTV Noord zag, lieten ze een telefoongesprek tussen haar en haar moeder hoor. Ze is er heilig van overtuigd van ze daar moet zijn en dat ze daar nodig is. Blijkbaar is ze dan blind voor al dat geweld, waar de FARC verantwoordelijk voor is.Misschien niet blind. Misschien is ze het daar mee eens en onderschrijft ze dat als gerechtvaardigd middel.
Tijdens dat filmpje wat ik toen van RTV Noord zag, lieten ze een telefoongesprek tussen haar en haar moeder hoor. Ze is er heilig van overtuigd van ze daar moet zijn en dat ze daar nodig is. Blijkbaar is ze dan blind voor al dat geweld, waar de FARC verantwoordelijk voor is.Misschien niet blind. Misschien is ze het daar mee eens en onderschrijft ze dat als gerechtvaardigd middel.
woensdag 29 september 2010 om 14:27
quote:Omen schreef op 29 september 2010 @ 14:16:
Ik geloof niet dat zij aan een gewapende vorm van strijd heeft deelgenomen, maar zij heeft wel deelgenomen aan een een andere vorm van verzet.
Voorzover ik weet, maakte zij de keuze om daarheen te vertrekken (...)
En aan de andere kant denk ik ook, maar ook van die Zumpolle, wat bezielt je om in een land waar je zelf vreemdeling bent (de taal niet of matigjes spreekt en de cultuur niet kent) de wereld te komen verbeteren... Zo´n Guevara die naar Guatemala en Cuba vertrekt, daar kan ik wel sympathie voor hebben onder het mom van Amerikaanse broeders, maar waarom moet een buitenlander uit Nederland de voorloper zijn in de oplossing van het conflict in Colombia / Sierra Leone / Nepal? Soms denk ik ook dat je dan iets mist in je leven wat je probeert op te vullen met zoiets allesoverheersends, nog meer dan dat je zo´n enorme drive hebt om het daadwerkelijke probleem op te vullen.
Allemaal speculatie natuurlijk.
Ik geloof niet dat zij aan een gewapende vorm van strijd heeft deelgenomen, maar zij heeft wel deelgenomen aan een een andere vorm van verzet.
Voorzover ik weet, maakte zij de keuze om daarheen te vertrekken (...)
En aan de andere kant denk ik ook, maar ook van die Zumpolle, wat bezielt je om in een land waar je zelf vreemdeling bent (de taal niet of matigjes spreekt en de cultuur niet kent) de wereld te komen verbeteren... Zo´n Guevara die naar Guatemala en Cuba vertrekt, daar kan ik wel sympathie voor hebben onder het mom van Amerikaanse broeders, maar waarom moet een buitenlander uit Nederland de voorloper zijn in de oplossing van het conflict in Colombia / Sierra Leone / Nepal? Soms denk ik ook dat je dan iets mist in je leven wat je probeert op te vullen met zoiets allesoverheersends, nog meer dan dat je zo´n enorme drive hebt om het daadwerkelijke probleem op te vullen.
Allemaal speculatie natuurlijk.
woensdag 29 september 2010 om 14:30
quote:Margaretha2 schreef op 29 september 2010 @ 14:23:
[...]
Ik ben écht géén FARC-fan, maar dit vind ik ook wel een "makkelijke" opmerking (weet wel dat jij het zo niet bedoeld maar for the sake of discussion). Wat is dan wel de manier? [..]
Dan is het wel makkelijk om te zeggen "dit is niet de oplossing", maar wat is het alternatief? Van de alternatieven weten we ook al dat ze voor geen meter werken.
(ik denk zelf trouwens dat cocaine legaliseren een verrekte aardig alternatief is).
[..]Dat alternatief zou ik ook graag eens uitgewerkt zien. Het zou m.i. goed kunnen dat daarin een groot deel van de oplossing ligt.
[...]
Ik ben écht géén FARC-fan, maar dit vind ik ook wel een "makkelijke" opmerking (weet wel dat jij het zo niet bedoeld maar for the sake of discussion). Wat is dan wel de manier? [..]
Dan is het wel makkelijk om te zeggen "dit is niet de oplossing", maar wat is het alternatief? Van de alternatieven weten we ook al dat ze voor geen meter werken.
(ik denk zelf trouwens dat cocaine legaliseren een verrekte aardig alternatief is).
[..]Dat alternatief zou ik ook graag eens uitgewerkt zien. Het zou m.i. goed kunnen dat daarin een groot deel van de oplossing ligt.
woensdag 29 september 2010 om 14:31
quote:Omen schreef op 29 september 2010 @ 14:26:
[...]
Misschien omdat ook rondom 'armoede' of 'spartaans' (of alles wat lijkt op een opoffering?) een romantische waas lijkt te hangen voor sommigen? Een beetje zoals bij Expeditie Robinson: je daagt jezelf uit om ontberingen te kunnen doorstaan en daar ga je je goed om voelen, vanwege een vorm van 'prestatie'. In feite ook wat sporters doen. De één zal ook meer 'talent' hebben voor het leven in primitieve leefomstandigheden dan de ander. Of minder behoefte aan allerlei comfort.
Ohja dat is misschien waar. Ik herken het zelf helemaal niet, na een jaar al mijn kleren op de hand wassen en douchen met koud water en scheuren in de muren en tochtgaten naast de ramen was ik denk ik binnen 1 week gewend aan terug in Nederland (waar ik immers al heel mijn leven aan gewend was), het ligbad van mijn ouders, tv kijken op een gemakkelijke bank, behaaglijk bij de haard, wasmachine, droger, sauna, afwasmachine, enzovoort
Maarja er zijn ook mensen die (zeggen te) flippen als ze na een jaar ontwikkelingsland in de Appie komen en er zoveel keus is dat ze het helemaal niet meer aankunnen.... je hebt overal mensen voor.
[...]
Misschien omdat ook rondom 'armoede' of 'spartaans' (of alles wat lijkt op een opoffering?) een romantische waas lijkt te hangen voor sommigen? Een beetje zoals bij Expeditie Robinson: je daagt jezelf uit om ontberingen te kunnen doorstaan en daar ga je je goed om voelen, vanwege een vorm van 'prestatie'. In feite ook wat sporters doen. De één zal ook meer 'talent' hebben voor het leven in primitieve leefomstandigheden dan de ander. Of minder behoefte aan allerlei comfort.
Ohja dat is misschien waar. Ik herken het zelf helemaal niet, na een jaar al mijn kleren op de hand wassen en douchen met koud water en scheuren in de muren en tochtgaten naast de ramen was ik denk ik binnen 1 week gewend aan terug in Nederland (waar ik immers al heel mijn leven aan gewend was), het ligbad van mijn ouders, tv kijken op een gemakkelijke bank, behaaglijk bij de haard, wasmachine, droger, sauna, afwasmachine, enzovoort
Maarja er zijn ook mensen die (zeggen te) flippen als ze na een jaar ontwikkelingsland in de Appie komen en er zoveel keus is dat ze het helemaal niet meer aankunnen.... je hebt overal mensen voor.
woensdag 29 september 2010 om 14:33
quote:ingmagh schreef op 29 september 2010 @ 14:19:
[...]
Je hebt het hier niet over een puber die voortaan als punker door het leven gaat of voortaan een veganistisch menu prefereert. Het gaat om een volwassen vrouw die zich aan heeft gesloten bij een terroristische beweging die door middel van geld en zinloze moorden op onschuldige mensen de macht wil grijpen een punt probeert te maken. Dat kun je nauwelijks afwijkend noemen. Dat is gewoon verkeerd.
[...]
Je hebt het hier niet over een puber die voortaan als punker door het leven gaat of voortaan een veganistisch menu prefereert. Het gaat om een volwassen vrouw die zich aan heeft gesloten bij een terroristische beweging die door middel van geld en zinloze moorden op onschuldige mensen de macht wil grijpen een punt probeert te maken. Dat kun je nauwelijks afwijkend noemen. Dat is gewoon verkeerd.
woensdag 29 september 2010 om 14:33
quote:Omen schreef op 29 september 2010 @ 14:27:
[...]
Misschien niet blind. Misschien is ze het daar mee eens en onderschrijft ze dat als gerechtvaardigd middel.Ik denk wel dat je steeds harder wordt, ten eerste van het zien van veel geweld en bloedvergieten, en ten tweede van het risico op geweld tegen jouzelf zowel door de vijand als door je eigen gelederen als je gaat deserteren. Je moet toch wel? ik denk niet dat als je 10 jaar bij de FARC hebt gezeten je nog te vergelijken bent met je leeftijdsgenoten in Nederland bv.
[...]
Misschien niet blind. Misschien is ze het daar mee eens en onderschrijft ze dat als gerechtvaardigd middel.Ik denk wel dat je steeds harder wordt, ten eerste van het zien van veel geweld en bloedvergieten, en ten tweede van het risico op geweld tegen jouzelf zowel door de vijand als door je eigen gelederen als je gaat deserteren. Je moet toch wel? ik denk niet dat als je 10 jaar bij de FARC hebt gezeten je nog te vergelijken bent met je leeftijdsgenoten in Nederland bv.
woensdag 29 september 2010 om 14:34
quote:Omen schreef op 29 september 2010 @ 14:30:
[...]
Dat alternatief zou ik ook graag eens uitgewerkt zien. Het zou m.i. goed kunnen dat daarin een groot deel van de oplossing ligt.Hetzelfde denk ik van heroïne en het kruitvat in de regio van Afghanistan. Maar ik vrees dat hiervoor andere belangen weer te groot zijn....
[...]
Dat alternatief zou ik ook graag eens uitgewerkt zien. Het zou m.i. goed kunnen dat daarin een groot deel van de oplossing ligt.Hetzelfde denk ik van heroïne en het kruitvat in de regio van Afghanistan. Maar ik vrees dat hiervoor andere belangen weer te groot zijn....
woensdag 29 september 2010 om 14:44
quote:Margaretha2 schreef op 29 september 2010 @ 14:27:
[...]
En aan de andere kant denk ik ook, maar ook van die Zumpolle, wat bezielt je om in een land waar je zelf vreemdeling bent (de taal niet of matigjes spreekt en de cultuur niet kent) de wereld te komen verbeteren...
In het geval van de persoon waar ik het over had, was er wel sprake van hele goede bekendheid met de cultuur en de taal. Ik heb begrepen dat zij een aantal specifieke kenmerken had - naast juist die bekendheid met de cultuur - die haar juist voor bepaalde taken goed inzetbaar maakten. Maar welke kenmerken dat zijn, kan ik hier omwille van haar herkenbaarheid, niet noemen.
Ik krijg verder ook de indruk van haar dat zij niet denkt in afgebakende begrippen als landsgrenzen of nationaliteiten. Maar ik ken haar verder ook niet goed genoeg en weet verder ook niet zo heel precies iets van haar/de omstandigheden toen.
quote:Zo´n Guevara die naar Guatemala en Cuba vertrekt, daar kan ik wel sympathie voor hebben onder het mom van Amerikaanse broeders, maar waarom moet een buitenlander uit Nederland de voorloper zijn in de oplossing van het conflict in Colombia / Sierra Leone / Nepal?
Het is de vraag of die mensen zichzelf zo zien. Jij legt in je beschrijving al een oordeel neer over de motieven van zo iemand. Maar wie zegt dat zij zichzelf als voorloper zien? Misschien zien zij het als een manier om een steentje bij te dragen aan iets waar zij in geloven. Zoiets als een zendeling of zo, voor de kerk. Waarom nou per se Duitse zendeling in de Amazone en niet gewoon in Duitsland de goegemeente dienen?
quote:Soms denk ik ook dat je dan iets mist in je leven wat je probeert op te vullen met zoiets allesoverheersends, nog meer dan dat je zo´n enorme drive hebt om het daadwerkelijke probleem op te vullen.
Allemaal speculatie natuurlijk.Iets missen? Of juist iets hebben?
[...]
En aan de andere kant denk ik ook, maar ook van die Zumpolle, wat bezielt je om in een land waar je zelf vreemdeling bent (de taal niet of matigjes spreekt en de cultuur niet kent) de wereld te komen verbeteren...
In het geval van de persoon waar ik het over had, was er wel sprake van hele goede bekendheid met de cultuur en de taal. Ik heb begrepen dat zij een aantal specifieke kenmerken had - naast juist die bekendheid met de cultuur - die haar juist voor bepaalde taken goed inzetbaar maakten. Maar welke kenmerken dat zijn, kan ik hier omwille van haar herkenbaarheid, niet noemen.
Ik krijg verder ook de indruk van haar dat zij niet denkt in afgebakende begrippen als landsgrenzen of nationaliteiten. Maar ik ken haar verder ook niet goed genoeg en weet verder ook niet zo heel precies iets van haar/de omstandigheden toen.
quote:Zo´n Guevara die naar Guatemala en Cuba vertrekt, daar kan ik wel sympathie voor hebben onder het mom van Amerikaanse broeders, maar waarom moet een buitenlander uit Nederland de voorloper zijn in de oplossing van het conflict in Colombia / Sierra Leone / Nepal?
Het is de vraag of die mensen zichzelf zo zien. Jij legt in je beschrijving al een oordeel neer over de motieven van zo iemand. Maar wie zegt dat zij zichzelf als voorloper zien? Misschien zien zij het als een manier om een steentje bij te dragen aan iets waar zij in geloven. Zoiets als een zendeling of zo, voor de kerk. Waarom nou per se Duitse zendeling in de Amazone en niet gewoon in Duitsland de goegemeente dienen?
quote:Soms denk ik ook dat je dan iets mist in je leven wat je probeert op te vullen met zoiets allesoverheersends, nog meer dan dat je zo´n enorme drive hebt om het daadwerkelijke probleem op te vullen.
Allemaal speculatie natuurlijk.Iets missen? Of juist iets hebben?
woensdag 29 september 2010 om 14:45
quote:Margaretha2 schreef op 29 september 2010 @ 14:33:
[...]
Ik denk wel dat je steeds harder wordt, ten eerste van het zien van veel geweld en bloedvergieten, en ten tweede van het risico op geweld tegen jouzelf zowel door de vijand als door je eigen gelederen als je gaat deserteren. Je moet toch wel? ik denk niet dat als je 10 jaar bij de FARC hebt gezeten je nog te vergelijken bent met je leeftijdsgenoten in Nederland bv.Dat denk ik ook.
[...]
Ik denk wel dat je steeds harder wordt, ten eerste van het zien van veel geweld en bloedvergieten, en ten tweede van het risico op geweld tegen jouzelf zowel door de vijand als door je eigen gelederen als je gaat deserteren. Je moet toch wel? ik denk niet dat als je 10 jaar bij de FARC hebt gezeten je nog te vergelijken bent met je leeftijdsgenoten in Nederland bv.Dat denk ik ook.
woensdag 29 september 2010 om 15:21
quote:Omen schreef op 29 september 2010 @ 14:44:
[...]Ik krijg verder ook de indruk van haar dat zij niet denkt in afgebakende begrippen als landsgrenzen of nationaliteiten.
Dit vind ik fascinerend, en het is iets waar ik zelf wel mee geworsteld heb. Ikzelf denk in de ene kant helemaal niet in nationaliteiten, ik heb bv. enorm veel buitenlandse vrienden en het is echt verbazingwekkend hoeveel wij gemeen hebben met elkaar. De dingen die ons "anders" maken zijn altijd zó veel kleiner dan de dingen die we in de ander herkennen (en dit heb ik ook met culturen die ver van de onze afstaan zoals in het Verre Oosten). De taal lijkt me soms het grootste obstakel.
Aan de andere kant, wat ik moeilijk vond in Centraal Amerika is dat daar mensen sterven van de honger, kinderen op straat leven, er mensen op de stoep liggen van wie je niet weet of ze ladderzat zijn, in coma liggen of liggen te sterven (of al dood zijn), en dat er tegelijkertijd een rijkdom is die ik in Europa nooit eerder gezien had. Hoezo moet IK dan geld geven aan ontwikkelingshulp? Als jij het verrekt...??? En het is verdorie JOUW land???? Voor mezelf denk ik dat ik de verantwoordelijkheid voor de armoede in de wereld niet mag afwenden op een ander die toevallig geografisch dichterbij is. Tegelijkertijd vind ik voor mezelf dat het aller aller allerminste wat ik kan doen mijn naasten helpen is. Waarom vinden zij dat niet...?
Dat zijn wel dingen waar ik lang over na kan denken zonder een antwoord te vinden.
quote:
Het is de vraag of die mensen zichzelf zo zien. Jij legt in je beschrijving al een oordeel neer over de motieven van zo iemand. Maar wie zegt dat zij zichzelf als voorloper zien?
[...]
Nee, die Tanja Nijmeijer niet, maar mevrouw Zumpolle denk ik wel. Ze ís ook echt een voorloper immers? Zij heeft dat hele programma van ex-guerrillero´s in handen. Van wat ik er van gezien heb kan je moeilijk ontkennen dat het een goed initiatief is, en het lijkt me ook een potige tante, maar toch vraag ik me dat dan af "wat bezielt je". En misschien ook wel, waarom ontstaat zo´n initiatief niet lokaal? Is het dan wel zo zinvol / goed, zo´n "opgelegd initiatief" ? Aan de andere kant lijkt het me overduidelijk dat een rehabilitatieprogramma voor gevangenen beter is dan geen rehabilitatieprogramma, dus dat ze wel bezig iets met iets goeds. Maar waarom doet zij dat? Waren er geen Colombianen die dat een goed idee leek?
Een zendeling of zo iemand als Tanja, dat vind ik toch een andere situatie, die gaat een bestaand initiatief waarin hij gelooft ondersteunen.
Nouja dat zijn dan zomaar dingen die ik me afvraag als ik zulke mensen bezig zie, ik heb er ook niet echt een gevormde mening over.
quote:Iets missen? Of juist iets hebben? Zoals wat? Een gaatje in je hoofd?
[...]Ik krijg verder ook de indruk van haar dat zij niet denkt in afgebakende begrippen als landsgrenzen of nationaliteiten.
Dit vind ik fascinerend, en het is iets waar ik zelf wel mee geworsteld heb. Ikzelf denk in de ene kant helemaal niet in nationaliteiten, ik heb bv. enorm veel buitenlandse vrienden en het is echt verbazingwekkend hoeveel wij gemeen hebben met elkaar. De dingen die ons "anders" maken zijn altijd zó veel kleiner dan de dingen die we in de ander herkennen (en dit heb ik ook met culturen die ver van de onze afstaan zoals in het Verre Oosten). De taal lijkt me soms het grootste obstakel.
Aan de andere kant, wat ik moeilijk vond in Centraal Amerika is dat daar mensen sterven van de honger, kinderen op straat leven, er mensen op de stoep liggen van wie je niet weet of ze ladderzat zijn, in coma liggen of liggen te sterven (of al dood zijn), en dat er tegelijkertijd een rijkdom is die ik in Europa nooit eerder gezien had. Hoezo moet IK dan geld geven aan ontwikkelingshulp? Als jij het verrekt...??? En het is verdorie JOUW land???? Voor mezelf denk ik dat ik de verantwoordelijkheid voor de armoede in de wereld niet mag afwenden op een ander die toevallig geografisch dichterbij is. Tegelijkertijd vind ik voor mezelf dat het aller aller allerminste wat ik kan doen mijn naasten helpen is. Waarom vinden zij dat niet...?
Dat zijn wel dingen waar ik lang over na kan denken zonder een antwoord te vinden.
quote:
Het is de vraag of die mensen zichzelf zo zien. Jij legt in je beschrijving al een oordeel neer over de motieven van zo iemand. Maar wie zegt dat zij zichzelf als voorloper zien?
[...]
Nee, die Tanja Nijmeijer niet, maar mevrouw Zumpolle denk ik wel. Ze ís ook echt een voorloper immers? Zij heeft dat hele programma van ex-guerrillero´s in handen. Van wat ik er van gezien heb kan je moeilijk ontkennen dat het een goed initiatief is, en het lijkt me ook een potige tante, maar toch vraag ik me dat dan af "wat bezielt je". En misschien ook wel, waarom ontstaat zo´n initiatief niet lokaal? Is het dan wel zo zinvol / goed, zo´n "opgelegd initiatief" ? Aan de andere kant lijkt het me overduidelijk dat een rehabilitatieprogramma voor gevangenen beter is dan geen rehabilitatieprogramma, dus dat ze wel bezig iets met iets goeds. Maar waarom doet zij dat? Waren er geen Colombianen die dat een goed idee leek?
Een zendeling of zo iemand als Tanja, dat vind ik toch een andere situatie, die gaat een bestaand initiatief waarin hij gelooft ondersteunen.
Nouja dat zijn dan zomaar dingen die ik me afvraag als ik zulke mensen bezig zie, ik heb er ook niet echt een gevormde mening over.
quote:Iets missen? Of juist iets hebben? Zoals wat? Een gaatje in je hoofd?
