Actueel
alle pijlers
Tegengeluid voor Heleen Mees en Marianne Zwagerman
maandag 31 oktober 2011 om 10:44
Uit de volkskrant van vandaag, een tegengeluid voor de Heleen Mezen en de Marianne Zwagermannen.
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
woensdag 2 november 2011 om 13:29
quote:iris1969 schreef op 02 november 2011 @ 13:12:
[...]
Precies, maar ik vrees dat veel mensen en niet romantisch vinden om nu al over deze dingen na te denken terwijl de relatie (nog) prima is.Raar eigenlijk nu ik er zo over nadenk. Mensen maken toch ook een testament? Waarom dan niet een convenant, waarin je regelt wat er bij een eventuele scheiding moet gebeuren?
[...]
Precies, maar ik vrees dat veel mensen en niet romantisch vinden om nu al over deze dingen na te denken terwijl de relatie (nog) prima is.Raar eigenlijk nu ik er zo over nadenk. Mensen maken toch ook een testament? Waarom dan niet een convenant, waarin je regelt wat er bij een eventuele scheiding moet gebeuren?
woensdag 2 november 2011 om 15:05
quote:iris1969 schreef op 02 november 2011 @ 13:09:
[...]
Nee zo wordt emancippatie tegenwoordig uitgelegd, omdat dat ons zo goed uitkomt, maar emancipatie betekent de dezelfde rechten en plichten als mannen en dus zijn wij met ons massale parttime werk niet geemancipeerd te noemen als Nederlandse bevolking.
dat heb je nou al een aantal keer gezegd, maar jij ziet het dan toch anders.
Ik zie het zo: in Nederland bestaat het recht op parttime werk voor elke werknemer. Dus ik (of mijn man) mag de keuze maken om daar gebruik van te maken.
Jij werkt zelf parttime, omdat je de keuze hebt.
Zolang je niet deels afhankelijk bent van de bijstand kan niemand je verder verplichten om meer uren te werken.
Zoals het in Duitsland gaat (of vanaf 30 uur of niks) dat is geen echte keuze, want als je voor werken kiest kun je er eigenlijk geen kinderen bij hebben door de beperkte kinderopvang. Een klein parttime baantje zou dan haalbaar zijn, maar dat bestaat daar dus niet. Maw, moeders (want het komt toch weer op de vrouwen neer) kunnen amper de keuze maken om te werken. En dat is dus geen emancipatie.
Ik ben even kwijt wat de bijstandsnorm precies is, maar volgens mij was het rond de 1000 euro. Nou, daar zit ik met 20 uur net aan...Overigens heb ik wel de keuze gemaakt om meer uren te werken zodra deze beschikbaar komen (daar hangt het nog even om)
[...]
Nee zo wordt emancippatie tegenwoordig uitgelegd, omdat dat ons zo goed uitkomt, maar emancipatie betekent de dezelfde rechten en plichten als mannen en dus zijn wij met ons massale parttime werk niet geemancipeerd te noemen als Nederlandse bevolking.
dat heb je nou al een aantal keer gezegd, maar jij ziet het dan toch anders.
Ik zie het zo: in Nederland bestaat het recht op parttime werk voor elke werknemer. Dus ik (of mijn man) mag de keuze maken om daar gebruik van te maken.
Jij werkt zelf parttime, omdat je de keuze hebt.
Zolang je niet deels afhankelijk bent van de bijstand kan niemand je verder verplichten om meer uren te werken.
Zoals het in Duitsland gaat (of vanaf 30 uur of niks) dat is geen echte keuze, want als je voor werken kiest kun je er eigenlijk geen kinderen bij hebben door de beperkte kinderopvang. Een klein parttime baantje zou dan haalbaar zijn, maar dat bestaat daar dus niet. Maw, moeders (want het komt toch weer op de vrouwen neer) kunnen amper de keuze maken om te werken. En dat is dus geen emancipatie.
Ik ben even kwijt wat de bijstandsnorm precies is, maar volgens mij was het rond de 1000 euro. Nou, daar zit ik met 20 uur net aan...Overigens heb ik wel de keuze gemaakt om meer uren te werken zodra deze beschikbaar komen (daar hangt het nog even om)
woensdag 2 november 2011 om 15:25
quote:iris1969 schreef op 02 november 2011 @ 15:21:
Ik geef alleen aan dat de definitie van emancipatie continu verkeerd wordt uitgelegd. Noem het dan anders, want emancipatie is het niet.
Wordt een beetje slaapverwekkend, die herhalingen Iris.
Je hebt trouwens nog geen antwoord op mijn vraag gegeven.
Ik geef alleen aan dat de definitie van emancipatie continu verkeerd wordt uitgelegd. Noem het dan anders, want emancipatie is het niet.
Wordt een beetje slaapverwekkend, die herhalingen Iris.
Je hebt trouwens nog geen antwoord op mijn vraag gegeven.
woensdag 2 november 2011 om 15:34
quote:iris1969 schreef op 02 november 2011 @ 15:21:
Ik geef alleen aan dat de definitie van emancipatie continu verkeerd wordt uitgelegd. Noem het dan anders, want emancipatie is het niet.
Ik heb gezocht, maar ik kan Iris' definitie niet vinden? Iemand wel?
Wikipedia geeft bijvoorbeeld een hele andere uitleg als ik kijk bij vrouwenemancipatie.
Ik geef alleen aan dat de definitie van emancipatie continu verkeerd wordt uitgelegd. Noem het dan anders, want emancipatie is het niet.
Ik heb gezocht, maar ik kan Iris' definitie niet vinden? Iemand wel?
Wikipedia geeft bijvoorbeeld een hele andere uitleg als ik kijk bij vrouwenemancipatie.
woensdag 2 november 2011 om 15:46
quote:evelynsalt schreef op 02 november 2011 @ 13:29:
[...]
Raar eigenlijk nu ik er zo over nadenk. Mensen maken toch ook een testament? Waarom dan niet een convenant, waarin je regelt wat er bij een eventuele scheiding moet gebeuren?
Omdat je van tevoren niet kunt voorspellen wat er allemaal gaat gebeuren gedurende dat huwelijk. Huis kopen? Kinderen krijgen ja/nee? Gezondheid? Banen? Eigen zaak ja/nee? Bezittingen?
Kortom, wat bouw je allemaal op gedurende het huwelijk. Dat weet je niet exact, je kunt dus geen contract opstellen voor verdelingen van zaken en taken, die er nog niet zijn. Anders wordt het een heel hypothetisch contract. Dat convenant stel je dus pas op het moment van scheiding op.
[...]
Raar eigenlijk nu ik er zo over nadenk. Mensen maken toch ook een testament? Waarom dan niet een convenant, waarin je regelt wat er bij een eventuele scheiding moet gebeuren?
Omdat je van tevoren niet kunt voorspellen wat er allemaal gaat gebeuren gedurende dat huwelijk. Huis kopen? Kinderen krijgen ja/nee? Gezondheid? Banen? Eigen zaak ja/nee? Bezittingen?
Kortom, wat bouw je allemaal op gedurende het huwelijk. Dat weet je niet exact, je kunt dus geen contract opstellen voor verdelingen van zaken en taken, die er nog niet zijn. Anders wordt het een heel hypothetisch contract. Dat convenant stel je dus pas op het moment van scheiding op.
woensdag 2 november 2011 om 16:36
Kan je dan beter van tevoren doen denk ik. Dan kan er ook geen twijfel bestaan over bijv. afspraken mbt alimentatie en verzorging van kinderen. Je weet inderdaad nooit hoe het leven loopt, maar mensen maken ook testamenten en dat is blijkbaar wel meer geaccepteerd. Daarin staat dan zoals de erflater de afhandeling van zijn nalatenschap heeft bedoeld. Ik zie vaak genoeg mensen, die elkaar de hersens in slaan omdat ze recht menen te hebben op een deel van de erfenis. Ik zie niet in waarom dat met echtscheidingen niet zou kunnen.
woensdag 2 november 2011 om 16:42
quote:iris1969 schreef op 02 november 2011 @ 13:09:
[...]
Nee zo wordt emancippatie tegenwoordig uitgelegd, omdat dat ons zo goed uitkomt, maar emancipatie betekent de dezelfde rechten en plichten als mannen en dus zijn wij met ons massale parttime werk niet geemancipeerd te noemen als Nederlandse bevolking.
Iris, spreek eens in de ik-vorm.
Het komt mij goed uit, omdat wij er voor gekozen hebben, omdat die de beste optie is. Voor ons. Voor ons gezin, voor onze situatie. Voor ons dus. Niet voor een ander...
Again, waarom maak je je zo druk om de financiële situatie van een ander? Omdat 'ze', als 'ze' uit elkaar gaan, er weer een klaag topic over geopend wordt? Nou en, dan lees je dat toch niet?
En hoe men mij noemt interesseert me niet. Dat er thuis rust, aandacht voor elkaar, gelijkwaardigheid is, en een hoop, hoop liefde en plezier, dat dan weer wel...
[...]
Nee zo wordt emancippatie tegenwoordig uitgelegd, omdat dat ons zo goed uitkomt, maar emancipatie betekent de dezelfde rechten en plichten als mannen en dus zijn wij met ons massale parttime werk niet geemancipeerd te noemen als Nederlandse bevolking.
Iris, spreek eens in de ik-vorm.
Het komt mij goed uit, omdat wij er voor gekozen hebben, omdat die de beste optie is. Voor ons. Voor ons gezin, voor onze situatie. Voor ons dus. Niet voor een ander...
Again, waarom maak je je zo druk om de financiële situatie van een ander? Omdat 'ze', als 'ze' uit elkaar gaan, er weer een klaag topic over geopend wordt? Nou en, dan lees je dat toch niet?
En hoe men mij noemt interesseert me niet. Dat er thuis rust, aandacht voor elkaar, gelijkwaardigheid is, en een hoop, hoop liefde en plezier, dat dan weer wel...
woensdag 2 november 2011 om 17:00
Ik spreek juist heel bewust in de wij-vorm, omdat ik het onderwerp op een wat abstracter niveau trek. Het maakt mij namelijk niet uit hoe jij je gezinsleven regelt, maar ik vind het wel interessant hoe dit in Nederland gemiddeld genomen geregeld is en wat daar de voors en tegens van zijn. Dat vind ik een leuk discussie-onderwerp.
woensdag 2 november 2011 om 18:07
quote:evelynsalt schreef op 02 november 2011 @ 16:36:
Kan je dan beter van tevoren doen denk ik. Dan kan er ook geen twijfel bestaan over bijv. afspraken mbt alimentatie en verzorging van kinderen. Je weet inderdaad nooit hoe het leven loopt, maar mensen maken ook testamenten en dat is blijkbaar wel meer geaccepteerd. Daarin staat dan zoals de erflater de afhandeling van zijn nalatenschap heeft bedoeld. Ik zie vaak genoeg mensen, die elkaar de hersens in slaan omdat ze recht menen te hebben op een deel van de erfenis. Ik zie niet in waarom dat met echtscheidingen niet zou kunnen.
Maar hoe zie je dat voor je dan? Afspraken maken over eventuele te betalen of te ontvangen alimentatie op basis van wat? Dat kun je niet van te voren bepalen omdat je niet weet hoe de situatie in de toekomst zal zijn. Totaal overbodig dus.
En wat betreft de verzorging van de kinderen, wat zou je daar zwart op wit over willen opstellen dan?
Mensen die elkaar de hersens inslaan doen dat niet minder als er een contract ligt hoor. Je kunt gewoon niet alles uitsluiten, garanderen of verzekeren in het leven. Gelukkig niet zou ik bijna zeggen.
Kan je dan beter van tevoren doen denk ik. Dan kan er ook geen twijfel bestaan over bijv. afspraken mbt alimentatie en verzorging van kinderen. Je weet inderdaad nooit hoe het leven loopt, maar mensen maken ook testamenten en dat is blijkbaar wel meer geaccepteerd. Daarin staat dan zoals de erflater de afhandeling van zijn nalatenschap heeft bedoeld. Ik zie vaak genoeg mensen, die elkaar de hersens in slaan omdat ze recht menen te hebben op een deel van de erfenis. Ik zie niet in waarom dat met echtscheidingen niet zou kunnen.
Maar hoe zie je dat voor je dan? Afspraken maken over eventuele te betalen of te ontvangen alimentatie op basis van wat? Dat kun je niet van te voren bepalen omdat je niet weet hoe de situatie in de toekomst zal zijn. Totaal overbodig dus.
En wat betreft de verzorging van de kinderen, wat zou je daar zwart op wit over willen opstellen dan?
Mensen die elkaar de hersens inslaan doen dat niet minder als er een contract ligt hoor. Je kunt gewoon niet alles uitsluiten, garanderen of verzekeren in het leven. Gelukkig niet zou ik bijna zeggen.
woensdag 2 november 2011 om 21:07
quote:_avril_ schreef op 02 november 2011 @ 15:46:
[...]
Omdat je van tevoren niet kunt voorspellen wat er allemaal gaat gebeuren gedurende dat huwelijk. Huis kopen? Kinderen krijgen ja/nee? Gezondheid? Banen? Eigen zaak ja/nee? Bezittingen?
Kortom, wat bouw je allemaal op gedurende het huwelijk. Dat weet je niet exact, je kunt dus geen contract opstellen voor verdelingen van zaken en taken, die er nog niet zijn. Anders wordt het een heel hypothetisch contract. Dat convenant stel je dus pas op het moment van scheiding op.Tuurlijk wel. Je kunt op voorhand wel afspraken maken hoor. Zeker met het oog op eventuele kinderen.
[...]
Omdat je van tevoren niet kunt voorspellen wat er allemaal gaat gebeuren gedurende dat huwelijk. Huis kopen? Kinderen krijgen ja/nee? Gezondheid? Banen? Eigen zaak ja/nee? Bezittingen?
Kortom, wat bouw je allemaal op gedurende het huwelijk. Dat weet je niet exact, je kunt dus geen contract opstellen voor verdelingen van zaken en taken, die er nog niet zijn. Anders wordt het een heel hypothetisch contract. Dat convenant stel je dus pas op het moment van scheiding op.Tuurlijk wel. Je kunt op voorhand wel afspraken maken hoor. Zeker met het oog op eventuele kinderen.
donderdag 3 november 2011 om 08:09
quote:_avril_ schreef op 02 november 2011 @ 15:46:
[...]
Omdat je van tevoren niet kunt voorspellen wat er allemaal gaat gebeuren gedurende dat huwelijk. Huis kopen? Kinderen krijgen ja/nee? Gezondheid? Banen? Eigen zaak ja/nee? Bezittingen?
Kortom, wat bouw je allemaal op gedurende het huwelijk. Dat weet je niet exact, je kunt dus geen contract opstellen voor verdelingen van zaken en taken, die er nog niet zijn. Anders wordt het een heel hypothetisch contract. Dat convenant stel je dus pas op het moment van scheiding op.maar met een testament weet je dat toch ook niet? Als ik vandaag een testament maak weet ik ook niet wanneer ik dood ga en welke zaken ik dan over welke mensen wil verdelen.
[...]
Omdat je van tevoren niet kunt voorspellen wat er allemaal gaat gebeuren gedurende dat huwelijk. Huis kopen? Kinderen krijgen ja/nee? Gezondheid? Banen? Eigen zaak ja/nee? Bezittingen?
Kortom, wat bouw je allemaal op gedurende het huwelijk. Dat weet je niet exact, je kunt dus geen contract opstellen voor verdelingen van zaken en taken, die er nog niet zijn. Anders wordt het een heel hypothetisch contract. Dat convenant stel je dus pas op het moment van scheiding op.maar met een testament weet je dat toch ook niet? Als ik vandaag een testament maak weet ik ook niet wanneer ik dood ga en welke zaken ik dan over welke mensen wil verdelen.
donderdag 3 november 2011 om 11:31
Een testament kun je aanpassen.
Als je een trouwt ga je er ook vanuit dat het voor altijd is en dat je als er kinderen zijn daar samen voor zorgt, verantwoordelijk voor bent.
Dus waarom sluit ik mijn ogen, als ik er niet vanuit ga dat ik ga scheiden?
En dan nog. Als ik het goed begrijp vinden vrouwen die wel fulltime werken het niet kunnen dat zij opdraaien voor de getrouwde vrouwen met parttime baan op het moment die alleen komen te staan.
Belastinggeld gaat naar zoveel dingen toe. Wij betalen ook belasting voor dingen waar we zelf niet om vragen. Als je daar over gaat zeuren kun je wel aan de gang blijven.
En dan neem ik aan dat als je fulltime werkt er genoeg geld overblijft voor je eigen leven. Wees daar dan tevreden over.
Neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven, en ga niet wijzen naar anderen die mogelijk misschien wel zouden kunenn "profiteren" van jouw geld wat je af moet dragen.
Als je een trouwt ga je er ook vanuit dat het voor altijd is en dat je als er kinderen zijn daar samen voor zorgt, verantwoordelijk voor bent.
Dus waarom sluit ik mijn ogen, als ik er niet vanuit ga dat ik ga scheiden?
En dan nog. Als ik het goed begrijp vinden vrouwen die wel fulltime werken het niet kunnen dat zij opdraaien voor de getrouwde vrouwen met parttime baan op het moment die alleen komen te staan.
Belastinggeld gaat naar zoveel dingen toe. Wij betalen ook belasting voor dingen waar we zelf niet om vragen. Als je daar over gaat zeuren kun je wel aan de gang blijven.
En dan neem ik aan dat als je fulltime werkt er genoeg geld overblijft voor je eigen leven. Wees daar dan tevreden over.
Neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven, en ga niet wijzen naar anderen die mogelijk misschien wel zouden kunenn "profiteren" van jouw geld wat je af moet dragen.
donderdag 3 november 2011 om 11:38
donderdag 3 november 2011 om 11:46
donderdag 3 november 2011 om 11:50
Dat is ook zo, dat die kans bestaat, en in mijn leven had dat ook zo kunnen lopen.
Alleen als het er op aan zou komen, is er alimentatie en dan zou ik ervoor moeten zorgen dat ik mezelf kan onderhouden. Verantwoordelijk voor mezelf en mijn kinderen zijn.
Maar dat ik dat nu niet ben ( economisch onafhankelijk) wat hebben anderen die dat wel zijn daar mee te maken.
Alleen als het er op aan zou komen, is er alimentatie en dan zou ik ervoor moeten zorgen dat ik mezelf kan onderhouden. Verantwoordelijk voor mezelf en mijn kinderen zijn.
Maar dat ik dat nu niet ben ( economisch onafhankelijk) wat hebben anderen die dat wel zijn daar mee te maken.
donderdag 3 november 2011 om 13:57
quote:Velvetdress schreef op 03 november 2011 @ 11:50:
Dat is ook zo, dat die kans bestaat, en in mijn leven had dat ook zo kunnen lopen.
Alleen als het er op aan zou komen, is er alimentatie en dan zou ik ervoor moeten zorgen dat ik mezelf kan onderhouden. Verantwoordelijk voor mezelf en mijn kinderen zijn.
Maar dat ik dat nu niet ben ( economisch onafhankelijk) wat hebben anderen die dat wel zijn daar mee te maken.
in zoverre dat als jij (deels) afhankelijk wordt van de bijstand anderen daar aan meebetalen via de belastingen.
Maar ja, in de bijstand wordt het je verplicht te solliciteren dus uiteindelijk zul je ook wel weer aan de baan geraken. Plus dat de bijstand ook banen genereert (bijstandconsulenten, controleurs, jobcoaches, sollicitatietrainers).
Uiteindelijk ben jij degene die op de blaren moet zitten.
Ik ben net op het randje van financieel afhankelijk/onafhankelijk, maar als het tot een breuk zou komen dan zal ik hard bij de baas gaan pleiten voor meer uren. It's as simple as that.
Dat is ook zo, dat die kans bestaat, en in mijn leven had dat ook zo kunnen lopen.
Alleen als het er op aan zou komen, is er alimentatie en dan zou ik ervoor moeten zorgen dat ik mezelf kan onderhouden. Verantwoordelijk voor mezelf en mijn kinderen zijn.
Maar dat ik dat nu niet ben ( economisch onafhankelijk) wat hebben anderen die dat wel zijn daar mee te maken.
in zoverre dat als jij (deels) afhankelijk wordt van de bijstand anderen daar aan meebetalen via de belastingen.
Maar ja, in de bijstand wordt het je verplicht te solliciteren dus uiteindelijk zul je ook wel weer aan de baan geraken. Plus dat de bijstand ook banen genereert (bijstandconsulenten, controleurs, jobcoaches, sollicitatietrainers).
Uiteindelijk ben jij degene die op de blaren moet zitten.
Ik ben net op het randje van financieel afhankelijk/onafhankelijk, maar als het tot een breuk zou komen dan zal ik hard bij de baas gaan pleiten voor meer uren. It's as simple as that.
donderdag 3 november 2011 om 14:32
Ja precies. En je komt niet zomaar in de bijstand, en terecht.
Wat ik ook al zei, als ik in mijn eentje zou komen te staan, zou ik er voor moeten zorgen dat ik dan genoeg inkomsten heb.
Ik vind het doorgeslagen om bij voorbaat tegen part-time werkende moeders te zeggen dat ze meer uren moeten maken want stel dat ze alleen komen te staan, dan moeten de fulltimers daarvoor opdraaien (?)
Zulke discussies geven juist aan dat het in Nederland allemaal nog zo slecht niet is, als je daar moeilijk over loopt te doen imo.
Wat ik ook al zei, als ik in mijn eentje zou komen te staan, zou ik er voor moeten zorgen dat ik dan genoeg inkomsten heb.
Ik vind het doorgeslagen om bij voorbaat tegen part-time werkende moeders te zeggen dat ze meer uren moeten maken want stel dat ze alleen komen te staan, dan moeten de fulltimers daarvoor opdraaien (?)
Zulke discussies geven juist aan dat het in Nederland allemaal nog zo slecht niet is, als je daar moeilijk over loopt te doen imo.
donderdag 3 november 2011 om 20:24
Ik denk dat die pleidooien gebaseerd zijn op eerdere ervaringen. Dat jij ervoor zult zorgen voldoende inkomsten te hebben wanneer je er alleen voor komt te staan is top, maar waarschijnlijk heeft de praktijk inmiddels uitgewezen dat de meerderheid dat niet doet/lukt en overheidssteun nodig heeft.
Als dat zo is snap ik die pleidooien wel, net zoals mensen er ook op worden gewezen dat ze niet teveel moeten lenen of geen absurde studieschuld moeten aangaan.
Als dat zo is snap ik die pleidooien wel, net zoals mensen er ook op worden gewezen dat ze niet teveel moeten lenen of geen absurde studieschuld moeten aangaan.
donderdag 3 november 2011 om 20:57
donderdag 3 november 2011 om 21:05
quote:Velvetdress schreef op 03 november 2011 @ 20:57:
Eigenlijk wil ik je helemaal gelijk geven, maar ergens wringt het bij mij nog omdat het over relaties en het hebben van kinderen gaat, en vanuit daar de keuze om wel of niet en om hoeveel te gaan werken.
Wat ik een ander uitgangssituatiie vind dan een studie.Onderzoek heeft juist aangetoond dat vrouwen in Nederland niet parttime werken vanwege de zorg voor kleine kinderen, maar omdat ze dat zo willen. Die link met kinderen is er dus niet. Ik heb het onderzoek ergens hierboven neergezet.
Eigenlijk wil ik je helemaal gelijk geven, maar ergens wringt het bij mij nog omdat het over relaties en het hebben van kinderen gaat, en vanuit daar de keuze om wel of niet en om hoeveel te gaan werken.
Wat ik een ander uitgangssituatiie vind dan een studie.Onderzoek heeft juist aangetoond dat vrouwen in Nederland niet parttime werken vanwege de zorg voor kleine kinderen, maar omdat ze dat zo willen. Die link met kinderen is er dus niet. Ik heb het onderzoek ergens hierboven neergezet.
donderdag 3 november 2011 om 21:29
quote:iris1969 schreef op 03 november 2011 @ 21:05:
[...]
Onderzoek heeft juist aangetoond dat vrouwen in Nederland niet parttime werken vanwege de zorg voor kleine kinderen, maar omdat ze dat zo willen. Die link met kinderen is er dus niet. Ik heb het onderzoek ergens hierboven neergezet.Yep, ik werk ook parttime - al zien sommigen 32 uur tegenwoordig als fulltime - en ik heb niet eens kinderen. Al viel mijn besluit om een dag minder te gaan werken wel ongeveer samen met het nieuws van mijn zus dat ze zwanger was en vervolgens met mijn aanbod om 1 dag per week op de baby te passen. (Inmiddels 10 jaar geleden en die dag staat nog steeds. Al is de invulling wel wat anders geworden.
)
[...]
Onderzoek heeft juist aangetoond dat vrouwen in Nederland niet parttime werken vanwege de zorg voor kleine kinderen, maar omdat ze dat zo willen. Die link met kinderen is er dus niet. Ik heb het onderzoek ergens hierboven neergezet.Yep, ik werk ook parttime - al zien sommigen 32 uur tegenwoordig als fulltime - en ik heb niet eens kinderen. Al viel mijn besluit om een dag minder te gaan werken wel ongeveer samen met het nieuws van mijn zus dat ze zwanger was en vervolgens met mijn aanbod om 1 dag per week op de baby te passen. (Inmiddels 10 jaar geleden en die dag staat nog steeds. Al is de invulling wel wat anders geworden.
)
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
