Tijd voor een betere scheiding tussen Kerk & Staat

Er lijkt sprake van een nieuw conservatisme, met name onder jongeren, die zoekende zijn naar vaste waarden. Daardoor lijkt op kleine schaal een nieuw fanatisme te ontstaan rondom religie. Een steeds kleinere groep gelovigen drukt uit fanatisme een steeds zwaardere stempel op onze samenleving terwijl het geloof in omvang al lang die draagkracht niet meer heeft. En ook is een geloof niet nodig om gezonde normen en waarden te hanteren; geloof is daar misschien zelfs wel aan tegengesteld aangezien één van de kenmerken van gelovigen is dat ze hun eigen normen en waarden aan anderen willen opleggen zonder inhoudelijke argumenten.

In de grondwet is wel de vrijheid van godsdienst geregeld, maar de scheiding tussen kerk en staat is niet strikt geregeld zoals bijvoorbeeld in Frankrijk waar politieke argumenten maatschappelijk inhoudelijk moeten zijn en los moeten staan van een geloofsovertuiging. En scholen met een geloofsinslag krijgen geen overheidsgelden. Iedereen is ook daar vrij om gelovig te zijn maar de overheid moet neutraal staan tegenover alle religies en dat kan niet als religie inhoudelijk een plaats krijgt in de overheid.

Ik kan me daar iets bij voorstellen. Ik voel me ook geremd om op een partij met een geloof te stemmen, zoals CDA en CU, ook als ze inhoudelijk goeie punten hebben, omdat ik niet wil dat mijn stem een oneigenlijk christelijk draagvlak creëert. En andersom zullen er mensen vanuit hun geloofsovertuiging op deze partijen stemmen zonder naar de inhoud te kijken. Idem zit ik niet te wachten op een islamitische partij al zouden ze inhoudelijk prima punten hebben. Geloofsaspecten kan je ook niet inhoudelijk beargumenteren. Ik vind dat het geloof dus een inhoudelijke politiek in de weg zit; daar moet het niet over gaan.

En net zo goed ben ik er geen voorstander van dat mijn kinderen ook nog even en passant geïndoctrineerd worden omdat de meest voor de hand liggende scholengemeenschap nou eenmaal ook christelijk is. Het is nou niet alsof de combinatie geloof en kinderen zo succesvol is gebleken. En waarom kom ik nou in een christelijk ziekenhuis terecht als ik aan mijn knie geopereerd moeten worden? En waarom gaat dat ziekenhuis neutraal om met mijn knie maar niet met abortus?

Natuurlijk is dit gegroeid vanuit het verleden, maar is het dan nu nog wel terecht om dat vol te houden? Is die draagkracht er nog wel, of doen we het er mee omdat het nou eenmaal zo is? En geven we dat door aan nieuwe generaties en nieuwe religies dat dit de manier is waarop we onze samenleving inrichten?

Wordt het niet eens tijd dat we een duidelijke scheiding tussen kerk en staat vastleggen in de grondwet? Vrijheid voor geloof voor iedereen en daarom geen geloofsovertuigingen in de overheid, overheidsinstellingen, scholen, ziekenhuizen, etc.

nicole123 schreef: ↑

23-11-2019 21:31

Dus moeten we ze maar de mond snoeren? Het gaat er helemaal niet om of je het wel of niet met ze eens bent, dus je kunt bijbelteksten citeren wat je wilt, maar daar schiet je weinig mee op. Ik ben het ook op diverse punten niet eens met reformatorische christenen, en ook niet met Jehova getuigen, met moslims, etc etc. En toch mogen ze van mij hun mening hebben en uiten, zolang het niet tegen de wet in gaat. Wie ben ik om te vinden dat alleen mijn mening en mijn geloofs- en levensovertuiging er mag zijn, of alleen de mening en geloofs- en levensovertuiging van de meerderheid?

Alles wat je hier zegt zeg je op eigen conto en zeg ik helemaal nergens, zo niet direct het tegenovergestelde. Nogmaals; hoe soepeler ik met jou in gesprek ga, hoe rechtlijniger en fanatiek jij wordt in het verdraaien van de discussie. Het lijkt alsof je vooral jezelf daarmee wil overtuigen dat ik geen punt kan hebben. Tenminste, ik neem aan dat je niet verwacht mij te overtuigen door het verdraaien van mijn woorden? Is dat dezelfde motivatie als waarmee je je kinderen beperkt in hun algemene ontwikkeling? Het is niet de bedoeling om een brede visie te ontwikkelen omdat jouw visie onwankelbaar moet blijven? Onderzoeken, reflecteren en oriënteren is de bouwsteen van de twijfel?

wittereiger schreef: ↑

24-11-2019 09:09

Ik denk dat mensen bij het woord religie eerder denken aan streng gelovigen.

Natuurlijk is dat ook weer interpretabel. Maar ook geen discussie; als het niet aanwezig is hoef je er ook niks tegen te hebben. Maar is er ook niks op tegen om het af te schaffen. Net als de poll is de associatie voldoende om er een mening over te hebben.

Neem het Sinterklaasfeest; lekker actueel. Het is een groot landelijk gebeuren wat voortkomt uit het geloof. Vol met kerkelijke symboliek. Niemand vindt het een kerkelijk of gelovig feest maar niemand vindt het (juist ook daarom) nodig om de kerkelijke symboliek uit sinterklaas te halen. Want dat is cultuur en dat is prima omdat het onderdeel is van onze herkomst en de identiteit van Sinterklaas zelf.

Maar het zou niet akkoord zijn als we Sinterklaas een katholiek feest gaan noemen. Het zou niet akkoord zijn om te stellen dat de sinterklaascommissie een katholieke overtuiging moet hebben om het te mogen organiseren. Het zou niet akkoord zijn als er een gebed opgezegd zou worden als de Sint aankomt. Het zou niet akkoord zijn als er kindertjes geweigerd mogen worden die fundamenteel anders gelovig zijn.

Er worden hier ook wat dingen door elkaar gegooid m.b.t. democratische principes. Democratische principes zijn onder andere 'de meeste stemmen gelden', 'de minderheid mag niet opgeofferd worden aan de meerderheid' en 'vrijheid van individualiteit (geloof)'.

Scholen zijn een goed voorbeeld waar dit mis gaat. Bijzonder onderwijs is een democratisch recht waar de meerheid voor is. Gelovig onderwijs is een vorm van bijzonder onderwijs waar de meerderheid tegen is, maar toch bestaat veruit de meerderheid van bijzonder onderwijs uit gelovige scholen. En toch zit de meerderheid van alle leerlingen op een gelovige school. Dat hiervoor gekozen wordt is dus duidelijk ook het tekortschieten van keuzevrijheid aangezien de verhouding totaal niet met elkaar in overeenstemming zijn. Er zijn dus andere redenen om daarvoor te kiezen waarbij de meerderheid het geloofsaspect van de school voor lief neemt. Er is te weinig keuzevrijheid en deze scholen worden gezien als 'de beter scholen'.En het blijkt ook uit de cijfers dat deze scholen beter presteren dan openbare scholen Dat ze de beste zijn ontlenen ze echter niet aan de geloofskwaliteiten, er is tenslotte ook een duidelijke correlatie tussen opleidingsniveau en gelovig zijn wat juist het tegendeel aantoont (hoe geloviger hoe lager je opleidingsniveau). Dat ze 'beter' zijn komt voor een belangrijk deel vanuit het verleden en omdat ze beter kunnen selecteren waarvoor ze hun (in praktijk nauwelijks bestaande) overtuiging kunnen misbruiken.

Omdat verreweg de minderheid op zo'n school gelovig is, is het ook gek om dan wel dat geloof aan die meerderheid op te dringen. Dat moet je dan niet omdraaien en zeggen dat je dan geloofsvrijheid onderdrukt; je maakt juist de meerderheid (ongelovig) niet ondergeschikt aan het geloof van een minderheid. En je sluit uit dat die minderheid andere minderheden mag discrimineren. En daarnaast zijn scholen en personen natuurlijk ook vrij om wel specifiek gelovig te zijn.

Maar als de meerderheid voor het loslaten van het geloofsaspect op scholen is en de meerderheid op gelovige scholen niet gelovig is, waarom is dan het loslaten van het geloofsaspect zo'n probleem? Nou, omdat dan de school haar onderscheidend kenmerk kwijt raakt ten opzichte van openbare scholen, wat de school kan gebruiken om zich te profileren als een van de betere scholen en kan gebruiken/misbruiken om selectief te zijn. En dat is dan weer iets wat veel ouders ook wel weer plezierig vinden ondanks dat geloofsaspect wat daar dan maar aangehangen moet worden ook al zijn ze juist daar op tegen.