Actueel
alle pijlers
Uitvaartnanny
donderdag 16 april 2009 om 08:24
Uitvaartnanny leert kind omgaan met dood
BEEK EN DONK - Kinderen en de dood, het blijft een combinatie waar ouders het vaak moeilijk mee hebben. Om de problemen en vragen van kinderen rondom een uitvaart te ondervangen, gaat uitvaartbedrijf De Groof/Van der Stappen uit het Brabantse Beek en Donk een uitvaartnanny aanbieden.
Bedoeling is dat de uitvaartnanny kinderen begeleidt en voorbereidt op wat er allemaal speelt rondom de dood en de uitvaart van iemand die ze gekend hebben. "Ouders hebben het vaak met zichzelf al heel moeilijk in zo'n periode", zegt Elly de Groof van het uitvaartbedrijf. "'Wat is de dood en waarom is die er?' is nou typisch zo'n vraag die kinderen kunnen stellen en waar ouders vaak niet mee weten om te gaan." Volgens De Groof is er een hele generatie ouders die zelf in de eigen jeugd heeft ervaren dat de dood werd weggestopt. "Kinderen werden er buiten gehouden en bij een sterfgeval was iemand plots weg en bleef weg. Het is al moeilijk als je het zelf zwaar hebt, maar helemaal als je niet weet wat je met de kinderen moet doen. Dat gat gaat de uitvaartnanny invullen."
Praktisch gezien betekent dit dat de nanny in de dagen voorafgaand aan de uitvaart op een speelse manier met de kinderen gaat praten over de dood. "Je kunt kinderen beter leren omgaan met hun eigen verdriet en dat van hun ouders. Kinderen willen hun ouders vaak ontzien op zo'n moment, maar ze moeten wel weten wat er speelt."
Tijdens de uitvaart zelf neemt de nanny de kinderen mee naar een aparte ruimte voor bijvoorbeeld een kringgesprek of wordt de overledene op een creatieve wijze herdacht. Kort voor het eind gaan de kinderen terug naar de grote zaal, zodat ze ook echt deel uitmaken van het afscheid."
Bron; Telegraaf
Het moet niet veel gekker worden. hoever sta je in vredesnaam van het leven als je een uitvaartnanny in moet schakelen?
Overlijden is naar en heftig, weet ik alles van. Maar het hoort wel bij het leven en we moeten er niet zo spastisch over doen.
BEEK EN DONK - Kinderen en de dood, het blijft een combinatie waar ouders het vaak moeilijk mee hebben. Om de problemen en vragen van kinderen rondom een uitvaart te ondervangen, gaat uitvaartbedrijf De Groof/Van der Stappen uit het Brabantse Beek en Donk een uitvaartnanny aanbieden.
Bedoeling is dat de uitvaartnanny kinderen begeleidt en voorbereidt op wat er allemaal speelt rondom de dood en de uitvaart van iemand die ze gekend hebben. "Ouders hebben het vaak met zichzelf al heel moeilijk in zo'n periode", zegt Elly de Groof van het uitvaartbedrijf. "'Wat is de dood en waarom is die er?' is nou typisch zo'n vraag die kinderen kunnen stellen en waar ouders vaak niet mee weten om te gaan." Volgens De Groof is er een hele generatie ouders die zelf in de eigen jeugd heeft ervaren dat de dood werd weggestopt. "Kinderen werden er buiten gehouden en bij een sterfgeval was iemand plots weg en bleef weg. Het is al moeilijk als je het zelf zwaar hebt, maar helemaal als je niet weet wat je met de kinderen moet doen. Dat gat gaat de uitvaartnanny invullen."
Praktisch gezien betekent dit dat de nanny in de dagen voorafgaand aan de uitvaart op een speelse manier met de kinderen gaat praten over de dood. "Je kunt kinderen beter leren omgaan met hun eigen verdriet en dat van hun ouders. Kinderen willen hun ouders vaak ontzien op zo'n moment, maar ze moeten wel weten wat er speelt."
Tijdens de uitvaart zelf neemt de nanny de kinderen mee naar een aparte ruimte voor bijvoorbeeld een kringgesprek of wordt de overledene op een creatieve wijze herdacht. Kort voor het eind gaan de kinderen terug naar de grote zaal, zodat ze ook echt deel uitmaken van het afscheid."
Bron; Telegraaf
Het moet niet veel gekker worden. hoever sta je in vredesnaam van het leven als je een uitvaartnanny in moet schakelen?
Overlijden is naar en heftig, weet ik alles van. Maar het hoort wel bij het leven en we moeten er niet zo spastisch over doen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 16 april 2009 om 08:31
donderdag 16 april 2009 om 08:33
donderdag 16 april 2009 om 08:37
Wordt er eigenlijk wel erg spastisch gedaan ? Ik zie juist heel veel kinderen bij begrafenissen .Die vaak ook een " rol " hebben of dmv een kindervoorleesboekje erbij betrokken worden .
Kinderen zijn trouwens erg goed in staat elkaar ( én ouderen ) te laten zien dat ze verdrietig zijn en meeleven .
Kinderen zijn trouwens erg goed in staat elkaar ( én ouderen ) te laten zien dat ze verdrietig zijn en meeleven .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 16 april 2009 om 08:37
Ik vind het te erg voor woorden dat er we tegenwoordig voor live events als ziekte en dood al hulp van buitenaf gaan inschakelen.
Niet alleen dit hoor, als je hoort dat mensen die in de rouw zijn als advies krijgen om eens met een psycholoog te praten, idioot gewoon.
Ziekte, dood, tegenslag, het hoort er allemaal gewoon bij. Dat is kut en naar, maar je komt er meestal na een (soms wat langere tijd) wel weer overheen. Zonder professionele hulp.
Niet alleen dit hoor, als je hoort dat mensen die in de rouw zijn als advies krijgen om eens met een psycholoog te praten, idioot gewoon.
Ziekte, dood, tegenslag, het hoort er allemaal gewoon bij. Dat is kut en naar, maar je komt er meestal na een (soms wat langere tijd) wel weer overheen. Zonder professionele hulp.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 16 april 2009 om 08:39
Nou BGB, vindt je bovenstaande niet spastisch dan?
Ik heb gelukkig de laatste tijd niet zoveel uitvaarten gehad (ff afkloppen) maar ik herken dat gemuts over of kids de dode mogen zien etc wel.
Of ouders die zo zwaar met zichzelf bezig zijn dat ze hun ouderrol laten 'schieten'. (weet ff geen andere omschrijving)
Ik heb gelukkig de laatste tijd niet zoveel uitvaarten gehad (ff afkloppen) maar ik herken dat gemuts over of kids de dode mogen zien etc wel.
Of ouders die zo zwaar met zichzelf bezig zijn dat ze hun ouderrol laten 'schieten'. (weet ff geen andere omschrijving)
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 16 april 2009 om 08:42
Maar soms ook niet HPL, en dan is het belangrijk dat er hulp beschikbaar is.
Maar dat vind ik toch heel wat anders dan een uitvaartnanny.
Zoals ik al zei vind ik dat echt de verantwoordelijkheid van de ouders om kinderen te troosten en dingen uit te leggen zoals de dood en wat erbij komt kijken.
Dat vind ik alles behalve de taak van een vreemde.
Maar dat vind ik toch heel wat anders dan een uitvaartnanny.
Zoals ik al zei vind ik dat echt de verantwoordelijkheid van de ouders om kinderen te troosten en dingen uit te leggen zoals de dood en wat erbij komt kijken.
Dat vind ik alles behalve de taak van een vreemde.
Ja, dat vind ik echt.
donderdag 16 april 2009 om 08:46
Nou , ik kan me bijvoorbeeld wel iets voorstellen bij de mogelijkheid om kinderen tijdens de uitvaart iets te laten knippenplakkenkleuren voor op de kist , ofzo . Dat daar dan iemand bijzit die niet zelf iets met de overledene te maken heeft en zich bezig kan houden met de plakbandjes enzo . Maar een kringgesprek ? ( hoelang duurt een gemiddelde dienst ; volgens mij is daar vaak amper tijd voor ) Nee, dat zie ik dan weer niet voor me .
Dat je tranen met tuiten huilt is toch niet je ouderrol laten schieten , hoop ik ?
Ik hoop dat je bedoelt dat je geen oog meer hebt voor het verdriet van je kind .
Dat je tranen met tuiten huilt is toch niet je ouderrol laten schieten , hoop ik ?
Ik hoop dat je bedoelt dat je geen oog meer hebt voor het verdriet van je kind .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 16 april 2009 om 08:47
Kinderen worden tegenwoordig overal voor uitbesteed.
Dus waarom hier ook niet voor?
Mijn mening is dat het van de zotte is dat dit gebeurt.
Ouders zijn toch een veilige haven voor kinderen ( in mijn beleving dan ) dus waarom een vreemde de kinderen op laten vangen in , voor iedereen, moeilijke tijden?
Dus waarom hier ook niet voor?
Mijn mening is dat het van de zotte is dat dit gebeurt.
Ouders zijn toch een veilige haven voor kinderen ( in mijn beleving dan ) dus waarom een vreemde de kinderen op laten vangen in , voor iedereen, moeilijke tijden?
donderdag 16 april 2009 om 08:48
quote:elninjoo schreef op 16 april 2009 @ 08:43:
Ik zou helemaal de weg kwijt zijn als er iets met mijn ouders gebeurt, dus zou ik 'n kind hebben, dan zou ik dat niet om me heen kunnen velen in 'n tijd van zo'n groot verdriet. Ik zie dus wel het nut van zo'n opvangnanny in die eerste periode.
Nien, ik heb ze zelf niet. Maar wat was ik blij dat ik andere mensen (ook kids) kon troosten en getroost kon worden door anderen (ook kids)
Dat je opeens met een klein plurkie een 'goed gesprek' hebt over het leven en de dood.
Ik zou helemaal de weg kwijt zijn als er iets met mijn ouders gebeurt, dus zou ik 'n kind hebben, dan zou ik dat niet om me heen kunnen velen in 'n tijd van zo'n groot verdriet. Ik zie dus wel het nut van zo'n opvangnanny in die eerste periode.
Nien, ik heb ze zelf niet. Maar wat was ik blij dat ik andere mensen (ook kids) kon troosten en getroost kon worden door anderen (ook kids)
Dat je opeens met een klein plurkie een 'goed gesprek' hebt over het leven en de dood.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 16 april 2009 om 08:49
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 april 2009 @ 08:46:
Nou , ik kan me bijvoorbeeld wel iets voorstellen bij de mogelijkheid om kinderen tijdens de uitvaart iets te laten knippenplakkenkleuren voor op de kist , ofzo . Dat daar dan iemand bijzit die niet zelf iets met de overledene te maken heeft en zich bezig kan houden met de plakbandjes enzo . Maar een kringgesprek ? ( hoelang duurt een gemiddelde dienst ; volgens mij is daar vaak amper tijd voor ) Nee, dat zie ik dan weer niet voor me .
Dat je tranen met tuiten huilt is toch niet je ouderrol laten schieten , hoop ik ?
Ik hoop dat je bedoelt dat je geen oog meer hebt voor het verdriet van je kind .
Laat mij daar maar ff bijzitten, beetje afleiding is ook wel goed.
BGB, het laatste
Nou , ik kan me bijvoorbeeld wel iets voorstellen bij de mogelijkheid om kinderen tijdens de uitvaart iets te laten knippenplakkenkleuren voor op de kist , ofzo . Dat daar dan iemand bijzit die niet zelf iets met de overledene te maken heeft en zich bezig kan houden met de plakbandjes enzo . Maar een kringgesprek ? ( hoelang duurt een gemiddelde dienst ; volgens mij is daar vaak amper tijd voor ) Nee, dat zie ik dan weer niet voor me .
Dat je tranen met tuiten huilt is toch niet je ouderrol laten schieten , hoop ik ?
Ik hoop dat je bedoelt dat je geen oog meer hebt voor het verdriet van je kind .
Laat mij daar maar ff bijzitten, beetje afleiding is ook wel goed.
BGB, het laatste
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 16 april 2009 om 08:51
Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Hoeft niet heel diepgaand te zijn, maar ik snap het wel.
Toen mijn opa overleed was ik 14. Ik wilde bijvoorbeeld niet in de kist kijken, maar 'moest' van mijn ouders. Ik was toen compleet overstuur, want ik wílde al niet. Maar mijn ouders vonden dat 'goed voor de verwerking' en dat wás het dus helemaal niet. Ik denk dat iemand zoals zo'n nanny beter kan inschatten wat een kind wel of niet wil dan ouders in veel gevallen. Een ouder zal toch veel bezig zijn met zijn eigen verdriet en redeneren vanuit zijn eigen verdriet. En daarbij soms vergeten dat het voor een kind heel anders is. Of vergeten dat sommige dingen voor een kind nog níet vanzelfsprekend zijn.
En ik vind inderdaad dat er te spastisch wordt gedaan over dood en geboorte en ziekte en pijn enzo, maar ik denk dat dit juist weleens kan helpen om dat wat mínder te maken.
Toen mijn opa overleed was ik 14. Ik wilde bijvoorbeeld niet in de kist kijken, maar 'moest' van mijn ouders. Ik was toen compleet overstuur, want ik wílde al niet. Maar mijn ouders vonden dat 'goed voor de verwerking' en dat wás het dus helemaal niet. Ik denk dat iemand zoals zo'n nanny beter kan inschatten wat een kind wel of niet wil dan ouders in veel gevallen. Een ouder zal toch veel bezig zijn met zijn eigen verdriet en redeneren vanuit zijn eigen verdriet. En daarbij soms vergeten dat het voor een kind heel anders is. Of vergeten dat sommige dingen voor een kind nog níet vanzelfsprekend zijn.
En ik vind inderdaad dat er te spastisch wordt gedaan over dood en geboorte en ziekte en pijn enzo, maar ik denk dat dit juist weleens kan helpen om dat wat mínder te maken.
donderdag 16 april 2009 om 08:52
quote:HoiPippiLangkous schreef op 16 april 2009 @ 08:48:
[...]
Nien, ik heb ze zelf niet. Maar wat was ik blij dat ik andere mensen (ook kids) kon troosten en getroost kon worden door anderen (ook kids)
Dat je opeens met een klein plurkie een 'goed gesprek' hebt over het leven en de dood.Ik ben iemand die zich juist in zichzelf terugtrekt in tijden van verdriet, dus ik weet niet of dat zo voor mij zou werken.
[...]
Nien, ik heb ze zelf niet. Maar wat was ik blij dat ik andere mensen (ook kids) kon troosten en getroost kon worden door anderen (ook kids)
Dat je opeens met een klein plurkie een 'goed gesprek' hebt over het leven en de dood.Ik ben iemand die zich juist in zichzelf terugtrekt in tijden van verdriet, dus ik weet niet of dat zo voor mij zou werken.
donderdag 16 april 2009 om 08:52
quote:elninjoo schreef op 16 april 2009 @ 08:43:
Ik zou helemaal de weg kwijt zijn als er iets met mijn ouders gebeurt, dus zou ik 'n kind hebben, dan zou ik dat niet om me heen kunnen velen in 'n tijd van zo'n groot verdriet. Ik zie dus wel het nut van zo'n opvangnanny in die eerste periode.Vaak zijn kinderen ook juist een héle grote steun . Niet alleen gedeelde smart , halve smart , al klinkt dat erg cru , maar ook het zien dat het leven doorgaat , dat het " doorgegeven " wordt , de afleiding , etc . En vlak niet uit hoe geweldig kinderen ook kunnen troosten ; die zeggen niet van die ingestudeerde standaardzinnen , die zeggen zoals het is . Ik weet van iemand die zijn vrouw verloor , dat hij meer troost haalde uit de condoleances van de schoolvriendjes van zijn kinderen dan van hun ouders . Een welgemeend " kut ,man ! ( high five ) Ze was zo'n leuke vrouw " deed hem 1000 keer meer dan de " gecondoleerd " die iedereen in zichzelf stond te oefenen om maar niet uit zenuwen " gefeliciteerd " te zeggen .
Ik zou helemaal de weg kwijt zijn als er iets met mijn ouders gebeurt, dus zou ik 'n kind hebben, dan zou ik dat niet om me heen kunnen velen in 'n tijd van zo'n groot verdriet. Ik zie dus wel het nut van zo'n opvangnanny in die eerste periode.Vaak zijn kinderen ook juist een héle grote steun . Niet alleen gedeelde smart , halve smart , al klinkt dat erg cru , maar ook het zien dat het leven doorgaat , dat het " doorgegeven " wordt , de afleiding , etc . En vlak niet uit hoe geweldig kinderen ook kunnen troosten ; die zeggen niet van die ingestudeerde standaardzinnen , die zeggen zoals het is . Ik weet van iemand die zijn vrouw verloor , dat hij meer troost haalde uit de condoleances van de schoolvriendjes van zijn kinderen dan van hun ouders . Een welgemeend " kut ,man ! ( high five ) Ze was zo'n leuke vrouw " deed hem 1000 keer meer dan de " gecondoleerd " die iedereen in zichzelf stond te oefenen om maar niet uit zenuwen " gefeliciteerd " te zeggen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 16 april 2009 om 08:53
Ik weet ook dat toen mijn opa overleed alle kleinkinderen en achterkleinkinderen een soort rondleiding kregen door het uitvaartcentrum. Alles werd uitgelegd, van hoe de kist gemaakt werd, tot wat er met het graf zou gebeuren 15 jaar na de begrafenis, hoe er met opa werd omgegaan.
Op zich heel goed, want veel van mijn neven en nichten hadden daar echt iets aan. Alleen wederom móest ik van mijn ouders mee, en wílde ik dat helemaal niet. Ik wilde daar helemaal niet bij stilstaan, werd er nog véél verdrietiger en banger van. Natuurlijk is 14 geen klein kind meer, maar toch nog wel een kind.
Op zich heel goed, want veel van mijn neven en nichten hadden daar echt iets aan. Alleen wederom móest ik van mijn ouders mee, en wílde ik dat helemaal niet. Ik wilde daar helemaal niet bij stilstaan, werd er nog véél verdrietiger en banger van. Natuurlijk is 14 geen klein kind meer, maar toch nog wel een kind.
donderdag 16 april 2009 om 08:54
Hoelang heeft dat geduurd voor je niet meer overstuur was Eo?
Ik wil niks afdoen aan je verdriet hoor, echt niet. Ik vond de aanblik van mijn dode babyneefje ook vreselijk en klapte op een gegeven moment compleet in, huilen, hysterisch (ik was 12)
Achteraf denk ik dat het wel goed was.
Er werd me trouwens helemaal niks gevraagd, ik ging mee naar mijn zus en neefje lag in zijn bedje in de huiskamer, waar ie altijd lag.
Ik wil niks afdoen aan je verdriet hoor, echt niet. Ik vond de aanblik van mijn dode babyneefje ook vreselijk en klapte op een gegeven moment compleet in, huilen, hysterisch (ik was 12)
Achteraf denk ik dat het wel goed was.
Er werd me trouwens helemaal niks gevraagd, ik ging mee naar mijn zus en neefje lag in zijn bedje in de huiskamer, waar ie altijd lag.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 16 april 2009 om 09:07
Toen ik de kop vanmorgen las, dacht ik dat de uitvaartcentra gewoon een nieuwe dienst aan gingen bieden in de vorm van een echte nanny. Dus als kindjes echt nog te jong zijn om een uitvaart dienst bij te wonen dat er iemand aanwezig is die zich over de kleine kindertjes ontfermt. Maar dit vind ik echt van de zotte. Kom op zeg, moet niet gekker worden
"ik ben het, Barbabelladingdong"
