Actueel
alle pijlers
Veel vrouwen financieel kwetsbaar
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:21
"DEN HAAG - Ruim de helft van de vrouwen in Nederland bevindt zich in een financieel kwetsbare positie. Zeker drie miljoen vrouwen zijn niet in staat om in hun eigen onderhoud te voorzien.
© ThinkstockDit blijkt uit een donderdag gepubliceerd onderzoek van E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie, gezin en diversiteit in opdracht van Delta Lloyd Groep Foundation.
Volgens de onderzoekers, die zich baseren op de landelijke cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), lopen vrouwen daardoor vaak zonder het zelf te weten grote financiële risico's. Lees verder..."
Ik vind dit toch wel een beetje schokkend. Dat er veel vrouwen zijn die zelf 'hun broek niet kunnen ophouden' is natuurlijk niet nieuw, maar dat het er zoveel zijn anno 2010 daar schrik ik best wel van.
© ThinkstockDit blijkt uit een donderdag gepubliceerd onderzoek van E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie, gezin en diversiteit in opdracht van Delta Lloyd Groep Foundation.
Volgens de onderzoekers, die zich baseren op de landelijke cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), lopen vrouwen daardoor vaak zonder het zelf te weten grote financiële risico's. Lees verder..."
Ik vind dit toch wel een beetje schokkend. Dat er veel vrouwen zijn die zelf 'hun broek niet kunnen ophouden' is natuurlijk niet nieuw, maar dat het er zoveel zijn anno 2010 daar schrik ik best wel van.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:25
Ik hou van luxe, ik hou van mijn vrijheid, mijn zelfstandigheid, mijn zelfredzaamheid, mijn werk en van mijn man (niet perse in die volgorde ) en dat zorgt ervoor dat mijn zelfvertrouwen groot is en ik dat weer door kan geven aan mijn kinderen, dat zelfvertrouwen...
En ik wil gewoon mijn eigen inkomen genereren, dat maakt mij dat ik mij beter voel en ook zekerder van onze relatie ben, dat ik ook gewoon bij mij man blijf omdat ik van hem hou en niet voor zijn inkomen.
En ik wil gewoon mijn eigen inkomen genereren, dat maakt mij dat ik mij beter voel en ook zekerder van onze relatie ben, dat ik ook gewoon bij mij man blijf omdat ik van hem hou en niet voor zijn inkomen.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:26
Leer al mijn kinderen (drie jongens en een meid) te allen tijden financieel zelfstandig te zijn. Zou het ook specifiek in hun geval een ontzettend stomme keuze vinden om thuis te blijven. Heb er nu twee op het VWO en eentje die over twee jaar ook die kant op gaat. Jongste is nog te klein, maar de verwachting is dat ze toch allemaal gaan studeren (van de kinders zelf ook).
Een zorgstaat kan alleen maar een zorgstaat zijn als daar voor betaald wordt. Thuisblijvers betalen niet en ik vind dat er schokkend veel van deze vrouwen zijn in een eerste wereldland als nederland.
Een zorgstaat kan alleen maar een zorgstaat zijn als daar voor betaald wordt. Thuisblijvers betalen niet en ik vind dat er schokkend veel van deze vrouwen zijn in een eerste wereldland als nederland.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:26
quote:tilalia2 schreef op 15 oktober 2010 @ 12:24:
[...]
De insteek dat je, getrouwd met kinderen, er altijd op voorbereid moet zijn om in de bijstand terecht te komen is een weinig positieve. Als je met die insteek samen op de bank gaat zitten heb je inderdaad dikke kans op een echtscheiding.
Terwijl een leuk leven een grotere garantie is op huwelijksgeluk.Dan hang je financiele onafhankelijkheid op aan je relatie geluk . Ik snap dit niet ik zie het los van elkaar. Ik werk omdat het mij geluk brengt en niet om het geld alleen daarnaast zorg ik er op die wijze voor dat ik nooit finacieel afhankelijk ben van een ander.
[...]
De insteek dat je, getrouwd met kinderen, er altijd op voorbereid moet zijn om in de bijstand terecht te komen is een weinig positieve. Als je met die insteek samen op de bank gaat zitten heb je inderdaad dikke kans op een echtscheiding.
Terwijl een leuk leven een grotere garantie is op huwelijksgeluk.Dan hang je financiele onafhankelijkheid op aan je relatie geluk . Ik snap dit niet ik zie het los van elkaar. Ik werk omdat het mij geluk brengt en niet om het geld alleen daarnaast zorg ik er op die wijze voor dat ik nooit finacieel afhankelijk ben van een ander.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:26
quote:tilalia2 schreef op 15 oktober 2010 @ 12:24:
[...]
De insteek dat je, getrouwd met kinderen, er altijd op voorbereid moet zijn om in de bijstand terecht te komen is een weinig positieve. Als je met die insteek samen op de bank gaat zitten heb je inderdaad dikke kans op een echtscheiding.
Terwijl een leuk leven een grotere garantie is op huwelijksgeluk.Dat moet volgens mij niet de insteek in je huwelijk zijn, maar wel de insteek in je eigen leven en bij het nemen *krijgen/bestellen weetikveel* van kinderen. Je gaat een enorme verantwoordelijkheid aan met kinderen en ik vind dat je dan dus ook in staat moet zijn dat waar te maken na een scheiding of overlijden.
[...]
De insteek dat je, getrouwd met kinderen, er altijd op voorbereid moet zijn om in de bijstand terecht te komen is een weinig positieve. Als je met die insteek samen op de bank gaat zitten heb je inderdaad dikke kans op een echtscheiding.
Terwijl een leuk leven een grotere garantie is op huwelijksgeluk.Dat moet volgens mij niet de insteek in je huwelijk zijn, maar wel de insteek in je eigen leven en bij het nemen *krijgen/bestellen weetikveel* van kinderen. Je gaat een enorme verantwoordelijkheid aan met kinderen en ik vind dat je dan dus ook in staat moet zijn dat waar te maken na een scheiding of overlijden.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:27
Pfffff je MOET hier ook altijd wat in Nederland zeg. Je moet dus minimaal 900 euro verdienen om zelfstandig te blijven, je moet niet je kinderen 5 dagen dumpen, je moet wel werken want de economie heeft je nodig, je moet wel veel geld betalen voor de opvang en dan moet je ook nog even carriere maken, je moet minimaal evenveel verdienen als de man, je moet een topcarriere nastreven, je moet een leuke, aantrekkelijke spannende sexy vrouw voor je man blijven anders loopt hij weg, je moet ook nog wel je eigen leven lijden en veel met vriendinnen doen want anders ben je weer afhankelijk van je man of kinderen, je moet een pensioen opbouwen (waar ik niet eens in geloof), je moet je kinderen borstvoeding geven want anders gun je ze niet het beste, je moet je kinderen een opleiding geven want daar hebben ze recht op, je moet dat dus ook kunnen betalen, je moet op het milieu passen anders gaan we er sowieso aan en heeft bovenstaande al helemaal geen zin.
Ik vind dat veel te veel moeten en doe dus wat bij mij past. Werken, ontzettend sexy zijn, leuk leven er naast hebben en zeer goed opgevoede kinderen in een beter milieu
En dat vind ik voorlopig dagen vullend en genoeg. De groeten met je MOET, MOET, MOET. Ik moet helemaal niks.
Ik vind dat veel te veel moeten en doe dus wat bij mij past. Werken, ontzettend sexy zijn, leuk leven er naast hebben en zeer goed opgevoede kinderen in een beter milieu
En dat vind ik voorlopig dagen vullend en genoeg. De groeten met je MOET, MOET, MOET. Ik moet helemaal niks.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:27
quote:Enn schreef op 15 oktober 2010 @ 12:23:
[...]
Nope zaligmakend is ook niet de kwestie lijkt me.Ik leef om het leuk te hebben. Ik zorg er financieel voor dat dat ook kan. En of mijn man de poen nou binnensleept of ik, we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, allebei verstandelijk gewoon volwassen, en ik weiger dus op basis van de mening van een paar pessimisten mijn leuke leven op te geven en me de stress in het lijf te werken 'omdat het moet'. Ik maak zelf wel uit wat ik moet. En al zou ik in de bijstand terecht komen - wat niet meteen gebeurt - dan heb ik al zat premies betaald om daar een tijdje in te kunnen blijven hangen zonder me tuig van de richel te voelen.
[...]
Nope zaligmakend is ook niet de kwestie lijkt me.Ik leef om het leuk te hebben. Ik zorg er financieel voor dat dat ook kan. En of mijn man de poen nou binnensleept of ik, we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, allebei verstandelijk gewoon volwassen, en ik weiger dus op basis van de mening van een paar pessimisten mijn leuke leven op te geven en me de stress in het lijf te werken 'omdat het moet'. Ik maak zelf wel uit wat ik moet. En al zou ik in de bijstand terecht komen - wat niet meteen gebeurt - dan heb ik al zat premies betaald om daar een tijdje in te kunnen blijven hangen zonder me tuig van de richel te voelen.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:27
@Enn wat herkenbaar, jouw verhaal. In mijn geval was het mijn vader. Vanaf zijn veertiende gewerkt, nooit de middelbare school afgemaakt en op zijn veertigste toch nog verpleegkunde B gaan doen. Mijn moeder kon om medische redenen niet werken maar heeft er ook altijd op gehamerd. Ben ik achteraf heel blij om en zal ik zelf later zeker ook doen. Misschien dat ik 32 uur ga werken als ik ooit moeder word, maar zeker niet minder.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:28
quote:tilalia2 schreef op 15 oktober 2010 @ 12:27:
[...]
Ik leef om het leuk te hebben. Ik zorg er financieel voor dat dat ook kan. En of mijn man de poen nou binnensleept of ik, we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, allebei verstandelijk gewoon volwassen, en ik weiger dus op basis van de mening van een paar pessimisten mijn leuke leven op te geven en me de stress in het lijf te werken 'omdat het moet'. Ik maak zelf wel uit wat ik moet. En al zou ik in de bijstand terecht komen - wat niet meteen gebeurt - dan heb ik al zat premies betaald om daar een tijdje in te kunnen blijven hangen zonder me tuig van de richel te voelen.
Zelfde gedacht, zelfde tijd
Helemaal eens dus.
[...]
Ik leef om het leuk te hebben. Ik zorg er financieel voor dat dat ook kan. En of mijn man de poen nou binnensleept of ik, we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, allebei verstandelijk gewoon volwassen, en ik weiger dus op basis van de mening van een paar pessimisten mijn leuke leven op te geven en me de stress in het lijf te werken 'omdat het moet'. Ik maak zelf wel uit wat ik moet. En al zou ik in de bijstand terecht komen - wat niet meteen gebeurt - dan heb ik al zat premies betaald om daar een tijdje in te kunnen blijven hangen zonder me tuig van de richel te voelen.
Zelfde gedacht, zelfde tijd
Helemaal eens dus.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:29
quote:wuiles schreef op 15 oktober 2010 @ 11:49:
[...]
Waarom heb je niet van tevoren maatregelen getroffen? Bijvoorbeeld door een lijfrentepolis af te sluiten, een particuliere arbeidsongeschiktheidsverzekering te nemen en door jezelf tijdig bij te scholen?
Ik begrijp best dat sommigen besluiten om fulltime voor de kinderen te zorgen. Ik begrijp niet waarom men de nadelige consequenties daarvan zo verwaarloost dat men uiteindelijk een beroep op collectieve regelingen moet doen. Als je een persoonlijk keuze maakt, draag dan ook zelf de consequenties als het mis gaat.
Ik draag ook zelf de consequenties, al denk ik dat ik in mijn geval gewoon domme pech heb gehad.
Mijn bedoeling was om na de bevalling gewoon weer te gaan werken,(ik hield van mijn baan!) ik werd echter na de bevalling ziek, en wel zo ernstig dat veel beroepen waaronder mijn oude voor mij afvielen.
Echter tijdens een herkeuring 2 jaar later werd ik ineens weer 100% goed gekeurd aangezien ik, volgens hun, nog wel brugwachter of parkeerwachter kon worden (tijdens de masale herkeuringen van 2004)
Al was ik het er niet mee eens (ik mocht n.l geen autorijden en er was geen brug in de buurt te bekennen, en ik mag geen spanningen opzoeken, dan zit je als parkeerswachter ook niet best...naast het feit dat je mij kan doodslaan als ik geestdodend werk moet gaan verrichten)
Daarnaast voelde ik mij nog echt niet goed genoeg! (hartafwijking die mij bijna fataal was geworden, doet veel met je lichamelijk én psychisch)
Maar ik was (ben) jong en heb toen (bewust!) gekozen om mijzelf wel de rust te gunnen die het CWI mij niet gunde en zag in de toekomst genoeg nieuwe openingen om verder aan mijn toekomst te werken.
Paar jaar later ging het beter en heb besloten om weer te gaan studeren en dus zélf voor mijn omscholing te zorgen. (kon nog net stufi ontvangen) Toelatingsexamen gedaan, geleerd als een gek, ruimschoots geslaagd, neits stond mij in de weg.
Of wel....zeldzaam genoeg werd ik weer door een ziekte getroffen, kanker dit keer, en ipv de schoolbanken ging ik weer de medische mallemolen in. (ik zal besparen hoe het voelt als je lichaam je voor de tweede keer zo bedonderd, en al die energie die ik zelf in m'n toekomst had gestoken...ik was weer compleet af bij 0)
Echter doordat ik geen uitkering van welke aard dan ook ontving zit ik nu (paar jaar verder en gelukkig weer beter) tussen wal en schip.
Dus niet iedereen kan je beteugelen van opzet, domheid. luiheid, ieder mens heeft zo z'n verhaal, en ik zou het fijn vinden als mensen eens met adviezen kwamen ipv verwijten....
[...]
Waarom heb je niet van tevoren maatregelen getroffen? Bijvoorbeeld door een lijfrentepolis af te sluiten, een particuliere arbeidsongeschiktheidsverzekering te nemen en door jezelf tijdig bij te scholen?
Ik begrijp best dat sommigen besluiten om fulltime voor de kinderen te zorgen. Ik begrijp niet waarom men de nadelige consequenties daarvan zo verwaarloost dat men uiteindelijk een beroep op collectieve regelingen moet doen. Als je een persoonlijk keuze maakt, draag dan ook zelf de consequenties als het mis gaat.
Ik draag ook zelf de consequenties, al denk ik dat ik in mijn geval gewoon domme pech heb gehad.
Mijn bedoeling was om na de bevalling gewoon weer te gaan werken,(ik hield van mijn baan!) ik werd echter na de bevalling ziek, en wel zo ernstig dat veel beroepen waaronder mijn oude voor mij afvielen.
Echter tijdens een herkeuring 2 jaar later werd ik ineens weer 100% goed gekeurd aangezien ik, volgens hun, nog wel brugwachter of parkeerwachter kon worden (tijdens de masale herkeuringen van 2004)
Al was ik het er niet mee eens (ik mocht n.l geen autorijden en er was geen brug in de buurt te bekennen, en ik mag geen spanningen opzoeken, dan zit je als parkeerswachter ook niet best...naast het feit dat je mij kan doodslaan als ik geestdodend werk moet gaan verrichten)
Daarnaast voelde ik mij nog echt niet goed genoeg! (hartafwijking die mij bijna fataal was geworden, doet veel met je lichamelijk én psychisch)
Maar ik was (ben) jong en heb toen (bewust!) gekozen om mijzelf wel de rust te gunnen die het CWI mij niet gunde en zag in de toekomst genoeg nieuwe openingen om verder aan mijn toekomst te werken.
Paar jaar later ging het beter en heb besloten om weer te gaan studeren en dus zélf voor mijn omscholing te zorgen. (kon nog net stufi ontvangen) Toelatingsexamen gedaan, geleerd als een gek, ruimschoots geslaagd, neits stond mij in de weg.
Of wel....zeldzaam genoeg werd ik weer door een ziekte getroffen, kanker dit keer, en ipv de schoolbanken ging ik weer de medische mallemolen in. (ik zal besparen hoe het voelt als je lichaam je voor de tweede keer zo bedonderd, en al die energie die ik zelf in m'n toekomst had gestoken...ik was weer compleet af bij 0)
Echter doordat ik geen uitkering van welke aard dan ook ontving zit ik nu (paar jaar verder en gelukkig weer beter) tussen wal en schip.
Dus niet iedereen kan je beteugelen van opzet, domheid. luiheid, ieder mens heeft zo z'n verhaal, en ik zou het fijn vinden als mensen eens met adviezen kwamen ipv verwijten....
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:29
quote:Enn schreef op 15 oktober 2010 @ 12:26:
[...]
Dan hang je financiele onafhankelijkheid op aan je relatie geluk . Ik snap dit niet ik zie het los van elkaar. Ik werk omdat het mij geluk brengt en niet om het geld alleen daarnaast zorg ik er op die wijze voor dat ik nooit finacieel afhankelijk ben van een ander.Enn, wij doen dingen SAMEN. Samen zorgen we voor ons gezin, samen zorgen we dat er poen binnenkomt en niet al te hard uitgaat, samen zorgen we voor elkaar en dat zullen we altijd blijven doen. Ook als ons huwelijk strandt, wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt.
[...]
Dan hang je financiele onafhankelijkheid op aan je relatie geluk . Ik snap dit niet ik zie het los van elkaar. Ik werk omdat het mij geluk brengt en niet om het geld alleen daarnaast zorg ik er op die wijze voor dat ik nooit finacieel afhankelijk ben van een ander.Enn, wij doen dingen SAMEN. Samen zorgen we voor ons gezin, samen zorgen we dat er poen binnenkomt en niet al te hard uitgaat, samen zorgen we voor elkaar en dat zullen we altijd blijven doen. Ook als ons huwelijk strandt, wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:29
quote:eefje1980 schreef op 15 oktober 2010 @ 12:27:
@Enn wat herkenbaar, jouw verhaal. In mijn geval was het mijn vader. Vanaf zijn veertiende gewerkt, nooit de middelbare school afgemaakt en op zijn veertigste toch nog verpleegkunde B gaan doen. Mijn moeder kon om medische redenen niet werken maar heeft er ook altijd op gehamerd. Ben ik achteraf heel blij om en zal ik zelf later zeker ook doen. Misschien dat ik 32 uur ga werken als ik ooit moeder word, maar zeker niet minder.Mooi verhaal en idd wij zijn de voorbeelden voor onze kinderen netzoals onze ouders dat voor ons waren en zijn , die rol neem ik op deze wijze op me .
@Enn wat herkenbaar, jouw verhaal. In mijn geval was het mijn vader. Vanaf zijn veertiende gewerkt, nooit de middelbare school afgemaakt en op zijn veertigste toch nog verpleegkunde B gaan doen. Mijn moeder kon om medische redenen niet werken maar heeft er ook altijd op gehamerd. Ben ik achteraf heel blij om en zal ik zelf later zeker ook doen. Misschien dat ik 32 uur ga werken als ik ooit moeder word, maar zeker niet minder.Mooi verhaal en idd wij zijn de voorbeelden voor onze kinderen netzoals onze ouders dat voor ons waren en zijn , die rol neem ik op deze wijze op me .
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:30
quote:zusenzoo schreef op 15 oktober 2010 @ 12:25:
Ik hou van luxe, ik hou van mijn vrijheid, mijn zelfstandigheid, mijn zelfredzaamheid, mijn werk en van mijn man (niet perse in die volgorde ) en dat zorgt ervoor dat mijn zelfvertrouwen groot is en ik dat weer door kan geven aan mijn kinderen, dat zelfvertrouwen...
En ik wil gewoon mijn eigen inkomen genereren, dat maakt mij dat ik mij beter voel en ook zekerder van onze relatie ben, dat ik ook gewoon bij mij man blijf omdat ik van hem hou en niet voor zijn inkomen.Goed geluld Zus.
Ik hou van luxe, ik hou van mijn vrijheid, mijn zelfstandigheid, mijn zelfredzaamheid, mijn werk en van mijn man (niet perse in die volgorde ) en dat zorgt ervoor dat mijn zelfvertrouwen groot is en ik dat weer door kan geven aan mijn kinderen, dat zelfvertrouwen...
En ik wil gewoon mijn eigen inkomen genereren, dat maakt mij dat ik mij beter voel en ook zekerder van onze relatie ben, dat ik ook gewoon bij mij man blijf omdat ik van hem hou en niet voor zijn inkomen.Goed geluld Zus.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:31
quote:zusenzoo schreef op 15 oktober 2010 @ 12:25:
En ik wil gewoon mijn eigen inkomen genereren, dat maakt mij dat ik mij beter voel en ook zekerder van onze relatie ben, dat ik ook gewoon bij mij man blijf omdat ik van hem hou en niet voor zijn inkomen.Ik weet dat mijn man ook van mij houdt, en niet alleen bij me blijft vanwege mijn excellente breng-haal-zorg-en-kook-capaciteiten.
En ik wil gewoon mijn eigen inkomen genereren, dat maakt mij dat ik mij beter voel en ook zekerder van onze relatie ben, dat ik ook gewoon bij mij man blijf omdat ik van hem hou en niet voor zijn inkomen.Ik weet dat mijn man ook van mij houdt, en niet alleen bij me blijft vanwege mijn excellente breng-haal-zorg-en-kook-capaciteiten.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:32
quote:tilalia2 schreef op 15 oktober 2010 @ 12:27:
[...]
Ik leef om het leuk te hebben. Ik zorg er financieel voor dat dat ook kan. En of mijn man de poen nou binnensleept of ik, we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, allebei verstandelijk gewoon volwassen, en ik weiger dus op basis van de mening van een paar pessimisten mijn leuke leven op te geven en me de stress in het lijf te werken 'omdat het moet'. Ik maak zelf wel uit wat ik moet. En al zou ik in de bijstand terecht komen - wat niet meteen gebeurt - dan heb ik al zat premies betaald om daar een tijdje in te kunnen blijven hangen zonder me tuig van de richel te voelen.Hoezo pessimisme? Ik zie financiele onafhankelijkheid juist als een bevrijding. Ik kan voor mezelf zorgen! En ik weet dus dat als over 5 jaar de relatie niet meer is wat hij zou moeten zijn, ik zo weg kan zonder te moeten denken ´ja maar...waar ga ik dan van leven?´ En dat als papa besluit om er vandoor te gaan(wat ik niet verwacht maar he, ik ben graag op elk scenario voorbereid) ik niet met mijn kinderen in een achterstandsbuurt hoef te gaan zitten omdat ik niks anders kan betalen etc.
[...]
Ik leef om het leuk te hebben. Ik zorg er financieel voor dat dat ook kan. En of mijn man de poen nou binnensleept of ik, we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, allebei verstandelijk gewoon volwassen, en ik weiger dus op basis van de mening van een paar pessimisten mijn leuke leven op te geven en me de stress in het lijf te werken 'omdat het moet'. Ik maak zelf wel uit wat ik moet. En al zou ik in de bijstand terecht komen - wat niet meteen gebeurt - dan heb ik al zat premies betaald om daar een tijdje in te kunnen blijven hangen zonder me tuig van de richel te voelen.Hoezo pessimisme? Ik zie financiele onafhankelijkheid juist als een bevrijding. Ik kan voor mezelf zorgen! En ik weet dus dat als over 5 jaar de relatie niet meer is wat hij zou moeten zijn, ik zo weg kan zonder te moeten denken ´ja maar...waar ga ik dan van leven?´ En dat als papa besluit om er vandoor te gaan(wat ik niet verwacht maar he, ik ben graag op elk scenario voorbereid) ik niet met mijn kinderen in een achterstandsbuurt hoef te gaan zitten omdat ik niks anders kan betalen etc.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:33
quote:tilalia2 schreef op 15 oktober 2010 @ 12:29:
[...]
Enn, wij doen dingen SAMEN. Samen zorgen we voor ons gezin, samen zorgen we dat er poen binnenkomt en niet al te hard uitgaat, samen zorgen we voor elkaar en dat zullen we altijd blijven doen. Ook als ons huwelijk strandt, wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt.Dat is hier niet anders echter mijn mening is dat mijn verantwoording hier nog voor ligt zeg maar. Ik start bij de keuzes en behoeftes die voor mij belangrijk zijn en die level ik dan met mijn partner. Samen begint in mijn ogen bij de behoeftes en keuzes van mij en die van hem ,die wij levelen zodat het samen wordt.
[...]
Enn, wij doen dingen SAMEN. Samen zorgen we voor ons gezin, samen zorgen we dat er poen binnenkomt en niet al te hard uitgaat, samen zorgen we voor elkaar en dat zullen we altijd blijven doen. Ook als ons huwelijk strandt, wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt.Dat is hier niet anders echter mijn mening is dat mijn verantwoording hier nog voor ligt zeg maar. Ik start bij de keuzes en behoeftes die voor mij belangrijk zijn en die level ik dan met mijn partner. Samen begint in mijn ogen bij de behoeftes en keuzes van mij en die van hem ,die wij levelen zodat het samen wordt.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:35
quote:Ruza schreef op 15 oktober 2010 @ 12:32:
[...]
Hoezo pessimisme? Ik zie financiele onafhankelijkheid juist als een bevrijding. Ik kan voor mezelf zorgen! En ik weet dus dat als over 5 jaar de relatie niet meer is wat hij zou moeten zijn, ik zo weg kan zonder te moeten denken ´ja maar...waar ga ik dan van leven?´ En dat als papa besluit om er vandoor te gaan(wat ik niet verwacht maar he, ik ben graag op elk scenario voorbereid) ik niet met mijn kinderen in een achterstandsbuurt hoef te gaan zitten omdat ik niks anders kan betalen etc.
Je kan ook samen die financiele onafhankelijkheid genereren. Nogmaals: mochten we ooit uit elkaar gaan, dan hebben we een buffer, die zelfs na eerlijk delen goed is voor een paar jaar modaal leven, zonder inkomen.
Ik reken dan nog naast partneralimentatie, die ik er dan ook bij zal krijgen. Dat is mijn aschterstallig loon voor het investeren in ons gezin en zìjn carriere.
Dat zorgt voor mij voor ruim voldoende tijd om weer een baan op te pakken. Als ik die dan niet al heb, want ik verwacht over een half jaar wel weer aan de bak te zijn. Maar zo niet, dan niet.
[...]
Hoezo pessimisme? Ik zie financiele onafhankelijkheid juist als een bevrijding. Ik kan voor mezelf zorgen! En ik weet dus dat als over 5 jaar de relatie niet meer is wat hij zou moeten zijn, ik zo weg kan zonder te moeten denken ´ja maar...waar ga ik dan van leven?´ En dat als papa besluit om er vandoor te gaan(wat ik niet verwacht maar he, ik ben graag op elk scenario voorbereid) ik niet met mijn kinderen in een achterstandsbuurt hoef te gaan zitten omdat ik niks anders kan betalen etc.
Je kan ook samen die financiele onafhankelijkheid genereren. Nogmaals: mochten we ooit uit elkaar gaan, dan hebben we een buffer, die zelfs na eerlijk delen goed is voor een paar jaar modaal leven, zonder inkomen.
Ik reken dan nog naast partneralimentatie, die ik er dan ook bij zal krijgen. Dat is mijn aschterstallig loon voor het investeren in ons gezin en zìjn carriere.
Dat zorgt voor mij voor ruim voldoende tijd om weer een baan op te pakken. Als ik die dan niet al heb, want ik verwacht over een half jaar wel weer aan de bak te zijn. Maar zo niet, dan niet.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:36
quote:Enn schreef op 15 oktober 2010 @ 12:33:
[...]
Dat is hier niet anders echter mijn mening is dat mijn verantwoording hier nog voor ligt zeg maar. Ik start bij de keuzes en behoeftes die voor mij belangrijk zijn en die level ik dan met mijn partner. Samen begint in mijn ogen bij de behoeftes en keuzes van mij en die van hem ,die wij levelen zodat het samen wordt.Heel goed, maar als er kinderen zijn vind ik dat levelen soms best lastig en dan moet je dus keuzes maken en aan elke keuze zitten consequenties. Soms voordelig voor jezelf en soms ook niet. Maar keuzes moeten er dus wel gemaakt worden. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben.
[...]
Dat is hier niet anders echter mijn mening is dat mijn verantwoording hier nog voor ligt zeg maar. Ik start bij de keuzes en behoeftes die voor mij belangrijk zijn en die level ik dan met mijn partner. Samen begint in mijn ogen bij de behoeftes en keuzes van mij en die van hem ,die wij levelen zodat het samen wordt.Heel goed, maar als er kinderen zijn vind ik dat levelen soms best lastig en dan moet je dus keuzes maken en aan elke keuze zitten consequenties. Soms voordelig voor jezelf en soms ook niet. Maar keuzes moeten er dus wel gemaakt worden. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben.
