Actueel
alle pijlers
Voed ze op!
dinsdag 21 april 2009 om 13:08
In de Telegraaf vandaag op de voorpagina de oproep van een drietal parlementsleden aan ouders en scholen om kinderen weer 'ouderwets' op te voeden.
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
dinsdag 21 april 2009 om 20:39
Mijn kinderen geef ik hooguit de keuze tussen hagelslag of pindakaas (11 en 5).
Gisteren in het zwembad tijdens zwemles was er een meisje die ging janken en tegen moederlief zei "door het zwemmen word ik niet gelukkig!" En ze mocht van mamma uit het bad komen en gaan douchen een aankleden.
Op zo'n moment jeuken mijn vingers!!!!
Gisteren in het zwembad tijdens zwemles was er een meisje die ging janken en tegen moederlief zei "door het zwemmen word ik niet gelukkig!" En ze mocht van mamma uit het bad komen en gaan douchen een aankleden.
Op zo'n moment jeuken mijn vingers!!!!
dinsdag 21 april 2009 om 20:48
Als er vroeger bushokjes waren geweest zouden die ook wel gesloopt zijn . Alhoewel .....hoe had dat gemoeten met klapbesjes , stoepkrijtjes en wat er nog meer voor handen was .... Er vallen geen appels meer te jatten ook .
En kennelijk " hoort " dat er toch een beetje bij ; brandje stoken is ook van alle leeftijden . Alleen zijn de manieren anders en de gevolgen vaak groter .
Gooien ze nu met rotjes naar huisdieren , bonden ze vroeger een blikkie aan zo'n beest zijn staart .
Vroeger werd je beter opgevoed ? Zouden die moeders daar tijd voor hebben gehad met een hok vol jong ? Je voedde elkaar op , maar wordt moeilijk met 2, zoveel kinderen vandaag de dag . En die stieffies zie je ook niet de hele week
En is dat " vroeger was alles beter " en het gemeut over " die jeugd van tegenwoordig " ook niet van alle tijd ? Al gaan we back to basic terug naar het jaar zoveel ..... jeugd hoort zich af te zetten , grenzen te verkennen door er over heen te gaan .
En kennelijk " hoort " dat er toch een beetje bij ; brandje stoken is ook van alle leeftijden . Alleen zijn de manieren anders en de gevolgen vaak groter .
Gooien ze nu met rotjes naar huisdieren , bonden ze vroeger een blikkie aan zo'n beest zijn staart .
Vroeger werd je beter opgevoed ? Zouden die moeders daar tijd voor hebben gehad met een hok vol jong ? Je voedde elkaar op , maar wordt moeilijk met 2, zoveel kinderen vandaag de dag . En die stieffies zie je ook niet de hele week
En is dat " vroeger was alles beter " en het gemeut over " die jeugd van tegenwoordig " ook niet van alle tijd ? Al gaan we back to basic terug naar het jaar zoveel ..... jeugd hoort zich af te zetten , grenzen te verkennen door er over heen te gaan .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 april 2009 om 20:50
Kr1sje ; waarom vind je dat zo " goed " , dat ze maar uit twee dingen mogen kiezen ?
Ik zie daar niets positiefs in , ik zie ook niets positiefs in uit 17 dingen kiezen ....maar ze zijn 5 en 11 ? Dan kunnen ze wel méér aan , toch ? Uit hoeveel dingen kies JIJ uit wat je op brood wilt ?
Ik zie daar niets positiefs in , ik zie ook niets positiefs in uit 17 dingen kiezen ....maar ze zijn 5 en 11 ? Dan kunnen ze wel méér aan , toch ? Uit hoeveel dingen kies JIJ uit wat je op brood wilt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 april 2009 om 20:54
The State of Research on the Effects of Physical Punishment
..............
Summary and Conclusions
Our review of research has established that there is little evidence to recommend retaining physical punishment in the parental repertoire of discipline. Only one desirable outcome for child behaviour has been associated with physical punishment – in some, but not all, studies – and this outcome is immediate compliance. Even those who argue in favour of the use of physical punishment as a backup to other disciplinary strategies, such as reasoning and time out, suggest that it is only effective under severely limited conditions (as to age of child, severity, timing and context among other things). When compliance is just as easily (and effectively) achieved with alternative inductive and positive methods of child rearing and milder forms of punishment, it is unnecessary, risky and unethical to use physical punishment.
Research on the long-term effects of physical punishment are consistent, and overwhelmingly negative over a wide variety of child development outcomes. The use of physical punishment has been associated with many negative social outcomes, including aggression, disruptive behaviour in school, lack of acceptance by peers, crime and delinquency. Children’s cognitive and intellectual development are also adversely affected by parental use of physical punishment. Physical punishment is linked to insecure attachment and poorer relationships between children and parents, and to a variety of mental health problems, such as anxiety, depression and suicidal ideation. The overall goals of family discipline for most families are for children to internalise the values and attitudes that will lead to appropriate behaviour, rather than relying on external monitoring and control. Research suggests that the use of physical punishment does the reverse, and inhibits the development of moral internalisation. While the effects of physical punishment may be a little less severe when it is normative in a culture, the effects are still negative. In societies like Aotearoa New Zealand , where it is increasingly being accepted that physical punishment is not desirable, it is likely that the ongoing outcomes will be negative.
The use of physical punishment is deeply embedded in our culture and history, but it is a clear and preventable health risk for children. One very frequently used everyday argument in favour of corporal punishment is from people who say “I was spanked and I am okay”. Straus (1999) points out that people who say this may be among the lucky ones who were not adversely affected by corporal punishment. Corporal punishment does not guarantee a harmful effect, but the more that children experience corporal punishment and the more frequent and severe it is, the more they are at risk for problems like aggression and depression, regardless of their cultural background. The use of corporal punishment as a method of family discipline is a health risk for children – a risk to which parents might not expose their children if they understood the probability of harmful consequences.
There is no universal recipe for effective discipline, and while research findings may seem clear, their application to real life is a different matter. Many parents, however, want to avoid the health risks inherent in punitive approaches towards their children, and feel increasingly uncomfortable with the use of physical punishment. Parents can and do change their ideas about discipline, with or without external support. Ongoing efforts to encourage and help parents to use positive disciplinary approaches, such as the Ministry of Social Development SKIP programmes (Strategies with Kids – Information for Parents), 3 are therefore to be supported. These efforts, in my view, need to be supported by a change in the law so that parents cannot use as a defence that they were using reasonable discipline when they have assaulted children.
..............
Summary and Conclusions
Our review of research has established that there is little evidence to recommend retaining physical punishment in the parental repertoire of discipline. Only one desirable outcome for child behaviour has been associated with physical punishment – in some, but not all, studies – and this outcome is immediate compliance. Even those who argue in favour of the use of physical punishment as a backup to other disciplinary strategies, such as reasoning and time out, suggest that it is only effective under severely limited conditions (as to age of child, severity, timing and context among other things). When compliance is just as easily (and effectively) achieved with alternative inductive and positive methods of child rearing and milder forms of punishment, it is unnecessary, risky and unethical to use physical punishment.
Research on the long-term effects of physical punishment are consistent, and overwhelmingly negative over a wide variety of child development outcomes. The use of physical punishment has been associated with many negative social outcomes, including aggression, disruptive behaviour in school, lack of acceptance by peers, crime and delinquency. Children’s cognitive and intellectual development are also adversely affected by parental use of physical punishment. Physical punishment is linked to insecure attachment and poorer relationships between children and parents, and to a variety of mental health problems, such as anxiety, depression and suicidal ideation. The overall goals of family discipline for most families are for children to internalise the values and attitudes that will lead to appropriate behaviour, rather than relying on external monitoring and control. Research suggests that the use of physical punishment does the reverse, and inhibits the development of moral internalisation. While the effects of physical punishment may be a little less severe when it is normative in a culture, the effects are still negative. In societies like Aotearoa New Zealand , where it is increasingly being accepted that physical punishment is not desirable, it is likely that the ongoing outcomes will be negative.
The use of physical punishment is deeply embedded in our culture and history, but it is a clear and preventable health risk for children. One very frequently used everyday argument in favour of corporal punishment is from people who say “I was spanked and I am okay”. Straus (1999) points out that people who say this may be among the lucky ones who were not adversely affected by corporal punishment. Corporal punishment does not guarantee a harmful effect, but the more that children experience corporal punishment and the more frequent and severe it is, the more they are at risk for problems like aggression and depression, regardless of their cultural background. The use of corporal punishment as a method of family discipline is a health risk for children – a risk to which parents might not expose their children if they understood the probability of harmful consequences.
There is no universal recipe for effective discipline, and while research findings may seem clear, their application to real life is a different matter. Many parents, however, want to avoid the health risks inherent in punitive approaches towards their children, and feel increasingly uncomfortable with the use of physical punishment. Parents can and do change their ideas about discipline, with or without external support. Ongoing efforts to encourage and help parents to use positive disciplinary approaches, such as the Ministry of Social Development SKIP programmes (Strategies with Kids – Information for Parents), 3 are therefore to be supported. These efforts, in my view, need to be supported by a change in the law so that parents cannot use as a defence that they were using reasonable discipline when they have assaulted children.
dinsdag 21 april 2009 om 20:54
Hoezo jeuken je vingers dan?
Als mijn kind zich zo ellendig voelt (angstig) door zwemles,heb ik hem ook binnen 5 minuten weer aangekleed en wel in de auto zitten.
Mijn zoon had twee dagen buikpijn voor zwemles en stond huilend in de kleedkamer.
Ik ben gestopt hoor....en ben op zoek gegaan naar een plek waar ze wel goed met angstige kinderen om konden gaan.
Binnen een maand had hij elders zwemles in een groepje van 4 waar met veel geduld en begrip mijn kind zwemmen leerde,zonder er een traan bij te hoeven laten.
En ik met een ontspannen kind naar toe ging.
En ja ik ben een watje.
Als mijn kind zich zo ellendig voelt (angstig) door zwemles,heb ik hem ook binnen 5 minuten weer aangekleed en wel in de auto zitten.
Mijn zoon had twee dagen buikpijn voor zwemles en stond huilend in de kleedkamer.
Ik ben gestopt hoor....en ben op zoek gegaan naar een plek waar ze wel goed met angstige kinderen om konden gaan.
Binnen een maand had hij elders zwemles in een groepje van 4 waar met veel geduld en begrip mijn kind zwemmen leerde,zonder er een traan bij te hoeven laten.
En ik met een ontspannen kind naar toe ging.
En ja ik ben een watje.
dinsdag 21 april 2009 om 20:55
Weet je waar ik jeuk van krijg? Ouders die met zelfbedachte labels gaan gooien. Jantje is brutaal en luistert niet, tja zal wel een beetje ADHD zijn. Allergiën voorkleurstoffen die door ouders zelfgefabriceerd worden zonder dat er een arts bij komt kijken. Kinderen die meppen en bijten en niet willen delen zullen wel iets autitisch hebben. Een kind van elf die nog steeds niet fatsoenlijk kan lezen is minimaal dyslectich. Volgens de ouders dan welteverstaan. De testen wijzen dat niet uit, maar dat ligt dan aan de juf of meester. Die deugen standaard niet.
Als we nu eens in plaats van de kinderen, de ouders eens opvoeden. Ja er zijn kinderen met labels en allergieën en weet ik veel wat. Maar eerst een test of loog die het vaststeld en geen gezeik meer met zelfbedachte dingen als excuus voor niet opvoeden.
Als we nu eens in plaats van de kinderen, de ouders eens opvoeden. Ja er zijn kinderen met labels en allergieën en weet ik veel wat. Maar eerst een test of loog die het vaststeld en geen gezeik meer met zelfbedachte dingen als excuus voor niet opvoeden.
dinsdag 21 april 2009 om 21:13
dinsdag 21 april 2009 om 21:25
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 april 2009 @ 19:37:
Vroeger was belletje trekken , appels jatten uit iemands tuin " gewoon " kattenkwaad . Tegenwoordig valt alles onder onopgevoed .
Dat soort 'kattekwaad', daar halen de meeste mensen zózeer de schouders over op, dat geen puber er nog de lol van inziet.
Ook 'kattekwaad' werd, als je appels jatte bijvoorbeeld, bestraft door de meeste ouders. 'Belletje trekken' en dergelijke doorgaans niet. Een vermanend woord, of een opmerking van je vader of moeder in de trant van 'Wat flauw!'. Of je moest één persoon het leven zuur maken in die zin, dan was je ook aan de beurt.
'Onopgevoed' heeft doorgaans betrekking op 'manieren', volgens mij. Winkeldiefstal, auto's vernielen, ruiten ingooien, volwassenen treiteren of intimideren valt voor de meeste mensen niet onder die noemer, ook al heeft het natuurlijk óók te maken met een gebrek aan opvoeding.
Mijn punt is echter dat dat gebrek aan opvoeding niet louter is terug te voeren op een gebrek aan inzet van de ouders. Het voorbeeld in de media, gekoppeld aan een 'overheid op afstand', en pedagogische adviezen die ineffectief zijn, of zelfs exact het tegenovergestelde bewerkstelligen van wat wordt beoogd, is in de combinatie een 'tegenstander van formaat' voor veel ouders.
Vroeger was belletje trekken , appels jatten uit iemands tuin " gewoon " kattenkwaad . Tegenwoordig valt alles onder onopgevoed .
Dat soort 'kattekwaad', daar halen de meeste mensen zózeer de schouders over op, dat geen puber er nog de lol van inziet.
Ook 'kattekwaad' werd, als je appels jatte bijvoorbeeld, bestraft door de meeste ouders. 'Belletje trekken' en dergelijke doorgaans niet. Een vermanend woord, of een opmerking van je vader of moeder in de trant van 'Wat flauw!'. Of je moest één persoon het leven zuur maken in die zin, dan was je ook aan de beurt.
'Onopgevoed' heeft doorgaans betrekking op 'manieren', volgens mij. Winkeldiefstal, auto's vernielen, ruiten ingooien, volwassenen treiteren of intimideren valt voor de meeste mensen niet onder die noemer, ook al heeft het natuurlijk óók te maken met een gebrek aan opvoeding.
Mijn punt is echter dat dat gebrek aan opvoeding niet louter is terug te voeren op een gebrek aan inzet van de ouders. Het voorbeeld in de media, gekoppeld aan een 'overheid op afstand', en pedagogische adviezen die ineffectief zijn, of zelfs exact het tegenovergestelde bewerkstelligen van wat wordt beoogd, is in de combinatie een 'tegenstander van formaat' voor veel ouders.
dinsdag 21 april 2009 om 21:36
quote:iry schreef op 21 april 2009 @ 21:02:
Een kind van twee kan toch best niet lekker in zijn vel zitten?
slecht slapen,net ziek geweest,te drukke dagen gehad,gewoon een rotbui.... Had er bij moeten vermelden dat ik hetzelfde kind vaker tegen kom en als moeder nee zegt, over wat dan ook, is het krijsen. En iedere keer zegt moeder dat kind niet lekker in zijn vel zit. Kind heeft eens een ontzettend krijspartij gehouden omdat de schaal met van die probeerworst leeg was en het personeel weigerde a la seconde een nieuwe schaal op te maken voor kind. Die eiste dat namelijk. Ook toen zei moeder dat kind niet lekker in zijn vel zat.
Een kind van twee kan toch best niet lekker in zijn vel zitten?
slecht slapen,net ziek geweest,te drukke dagen gehad,gewoon een rotbui.... Had er bij moeten vermelden dat ik hetzelfde kind vaker tegen kom en als moeder nee zegt, over wat dan ook, is het krijsen. En iedere keer zegt moeder dat kind niet lekker in zijn vel zit. Kind heeft eens een ontzettend krijspartij gehouden omdat de schaal met van die probeerworst leeg was en het personeel weigerde a la seconde een nieuwe schaal op te maken voor kind. Die eiste dat namelijk. Ook toen zei moeder dat kind niet lekker in zijn vel zat.
dinsdag 21 april 2009 om 21:41
Onopgevoed is een meisje van 15 die bellend achter de kassa zit. En inplaats van netjes groeten etc, met een hand scant en de klant niet aankijkt, omdat ze aan het bellen is. Of twee een meisje en jongen achter de kassa die zo druk zijn met hun eigen gesprek dat ze je nog net niet vragen opzij te stappen als ze de ander niet kunnen zien. Daar zakt mijn broek van af.
Een oud vrouwtje in een scootmobiel met boodschappen in het mandje. Zoon vraagt of hij kan helpen en haalt netjes de spullen uit het mandje. Zet ze daarna weer terug en krijg tvan de mevrouw iets lekkers. Zoon zegt verbaasd dat dat niet hoeft, omdat hij graag helpt. Dat die vrouw op dat moment de tranen in de ogen schieten omdat zoon gewoon doet wat hoort zonder daar iets voor terug te willen, dat is te gek voor woorden. Die instelling van helpen zou normaal moeten zijn, in plaats van verbazing en ontroering door een kind dat wel helpt.
Een oud vrouwtje in een scootmobiel met boodschappen in het mandje. Zoon vraagt of hij kan helpen en haalt netjes de spullen uit het mandje. Zet ze daarna weer terug en krijg tvan de mevrouw iets lekkers. Zoon zegt verbaasd dat dat niet hoeft, omdat hij graag helpt. Dat die vrouw op dat moment de tranen in de ogen schieten omdat zoon gewoon doet wat hoort zonder daar iets voor terug te willen, dat is te gek voor woorden. Die instelling van helpen zou normaal moeten zijn, in plaats van verbazing en ontroering door een kind dat wel helpt.
dinsdag 21 april 2009 om 21:56
quote:FluffyC schreef op 21 april 2009 @ 21:36:
[...]
Had er bij moeten vermelden dat ik hetzelfde kind vaker tegen kom en als moeder nee zegt, over wat dan ook, is het krijsen. En iedere keer zegt moeder dat kind niet lekker in zijn vel zit. Kind heeft eens een ontzettend krijspartij gehouden omdat de schaal met van die probeerworst leeg was en het personeel weigerde a la seconde een nieuwe schaal op te maken voor kind. Die eiste dat namelijk. Ook toen zei moeder dat kind niet lekker in zijn vel zat.Hee dat had ik kunnen zijn met Kleine Nijn. Die begint tegenwoordig (ze is 4 dus een soort van 2de peu kleuterpuberteit?) ook om alles te janken of te schreeuwen: "Ik! Ben! Boos!"
Als ik op zo n moment met haar in de winkel loop, denk ik dat ik, om niet al te vreselijk over te komen met mijn kind samen, ook zoiets zou brabbelen van: "Ehm....dat doet ze anders nooit hoor" of "ze zit niet lekker in haar vel".
Ik vind het eigenlijk wel een goeie.
Gelukkig ben ik te stoicijns om de mening van ander winkelend publiek erg belangrijk te vinden. Ik weet dat het wel goedkomt met mijn kind.
Datzelfde denk ik overigens ook van andere moeders met dit soort kinderkapriolen in de winkel. Ik probeer altijd bemoedigend te lachen naar zo n moeder. Zo van: Meid, been there, done that, wearing the t-shirt.
[...]
Had er bij moeten vermelden dat ik hetzelfde kind vaker tegen kom en als moeder nee zegt, over wat dan ook, is het krijsen. En iedere keer zegt moeder dat kind niet lekker in zijn vel zit. Kind heeft eens een ontzettend krijspartij gehouden omdat de schaal met van die probeerworst leeg was en het personeel weigerde a la seconde een nieuwe schaal op te maken voor kind. Die eiste dat namelijk. Ook toen zei moeder dat kind niet lekker in zijn vel zat.Hee dat had ik kunnen zijn met Kleine Nijn. Die begint tegenwoordig (ze is 4 dus een soort van 2de peu kleuterpuberteit?) ook om alles te janken of te schreeuwen: "Ik! Ben! Boos!"
Als ik op zo n moment met haar in de winkel loop, denk ik dat ik, om niet al te vreselijk over te komen met mijn kind samen, ook zoiets zou brabbelen van: "Ehm....dat doet ze anders nooit hoor" of "ze zit niet lekker in haar vel".
Ik vind het eigenlijk wel een goeie.
Gelukkig ben ik te stoicijns om de mening van ander winkelend publiek erg belangrijk te vinden. Ik weet dat het wel goedkomt met mijn kind.
Datzelfde denk ik overigens ook van andere moeders met dit soort kinderkapriolen in de winkel. Ik probeer altijd bemoedigend te lachen naar zo n moeder. Zo van: Meid, been there, done that, wearing the t-shirt.
dinsdag 21 april 2009 om 21:58
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 april 2009 @ 20:48:
Als er vroeger bushokjes waren geweest zouden die ook wel gesloopt zijn . Alhoewel .....hoe had dat gemoeten met klapbesjes , stoepkrijtjes en wat er nog meer voor handen was .... Er vallen geen appels meer te jatten ook .
En kennelijk " hoort " dat er toch een beetje bij ; brandje stoken is ook van alle leeftijden .
Wat ik wel eens jammer vind voor de jeugd is dat veel dingen waar 30 a 40 jaar niet moeilijk over werd gedaan, nu geproblematiseerd worden.
Als je een fikkie stookte vertoonde je geen pyromane neigingen, je stookte gewoon een fikkie. Als je vocht was je niet agressief, maar was je je krachten aan het meten, als je appels jatte was je geen crimineel maar was je kattekwaad aan het uithalen, als je een mes op zak had was dat niet heel zorgelijk maar reuze handig. M.i. hebben kinderen dat gewoon nodig, een beetje spannend en avontuurlijk zitten doen, met elkaar, zonder dat er een ouder, spelleider, jeugdhonkleider of coach ze in de smiezen houdt. En daar ontbreekt ze steeds meer de mogelijkheid toe, door overbezorgde ouders én door een minder tolerante, overgeregelde en bangere maatschappij.
Als er vroeger bushokjes waren geweest zouden die ook wel gesloopt zijn . Alhoewel .....hoe had dat gemoeten met klapbesjes , stoepkrijtjes en wat er nog meer voor handen was .... Er vallen geen appels meer te jatten ook .
En kennelijk " hoort " dat er toch een beetje bij ; brandje stoken is ook van alle leeftijden .
Wat ik wel eens jammer vind voor de jeugd is dat veel dingen waar 30 a 40 jaar niet moeilijk over werd gedaan, nu geproblematiseerd worden.
Als je een fikkie stookte vertoonde je geen pyromane neigingen, je stookte gewoon een fikkie. Als je vocht was je niet agressief, maar was je je krachten aan het meten, als je appels jatte was je geen crimineel maar was je kattekwaad aan het uithalen, als je een mes op zak had was dat niet heel zorgelijk maar reuze handig. M.i. hebben kinderen dat gewoon nodig, een beetje spannend en avontuurlijk zitten doen, met elkaar, zonder dat er een ouder, spelleider, jeugdhonkleider of coach ze in de smiezen houdt. En daar ontbreekt ze steeds meer de mogelijkheid toe, door overbezorgde ouders én door een minder tolerante, overgeregelde en bangere maatschappij.
dinsdag 21 april 2009 om 22:05
quote:libertas schreef op 21 april 2009 @ 20:54:
The State of Research on the Effects of Physical Punishment
(..)Het wemelt van dit soort rapporten. Overal waar lobbygroepen opduiken die graag willen 'bewijzen' dat het verbieden van de 'opvoedkundige tik' een goed idee is. Zoals je kunt zien wordt ook door Anne B. Smith van het 'Children’s Issues Centre University of Otago', die voor dit rapport tekende, verwezen naar Straus die ik al eerder noemde.
Straus is door collega's op zijn eigen universiteit die 'statistiek' doceren tot de grond toe afgebrand, omdat zijn onderzoek een schoolvoorbeeld is van misbruik van dit wetenschappelijke instrument. Maar hij domineert het terrein omdat hij, zelf op hoge leeftijd, 'de markt' blijft overspoelen met nieuwe versies van zijn levenswerk.
Het heeft geen zin hier de hele literatuur, en het literatuur-onderzoek van mevrouw Smith tegen het licht te houden. Maar veelzeggend was een eerdere confrontatie tussen de lobbyiste Durrant en wetenschapper Larzelere naar aanleiding van onderzoek naar het effect van de eerste keer dat een land een dergelijk verbod invoerde (Zweden). Over de hele linie bleek dat verbod (voorzover aantoonbaar) negatieve effecten op de ontwikkelingen te hebben gehad. Vooral het onderlinge geweld tussen kinderen was simpelweg geëxplodeerd.
Voor een overzicht van relevante literatuur op het internet, klik HIER.
Het vervelende is dat iedereen die stelt dat er juist wel iets te zeggen valt voor de 'opvoedkundige tik' vrijwel direct in de hoek van de 'mishandelaar' wordt gezet. Of tenminste in het rijtje van 'autoritaire ouders'. Terwijl dat verband er helemaal niet is.
Ook in Nederland was er, toen Donner die wet erdoor joeg in ons land, wel sprake van enige oppositie onder wetenschappers. Maar ze kregen 'nul' ruimte voor hun verhaal. En 'leken-ouders' die bedenkingen hadden al helemaal niet, natuurlijk.
The State of Research on the Effects of Physical Punishment
(..)Het wemelt van dit soort rapporten. Overal waar lobbygroepen opduiken die graag willen 'bewijzen' dat het verbieden van de 'opvoedkundige tik' een goed idee is. Zoals je kunt zien wordt ook door Anne B. Smith van het 'Children’s Issues Centre University of Otago', die voor dit rapport tekende, verwezen naar Straus die ik al eerder noemde.
Straus is door collega's op zijn eigen universiteit die 'statistiek' doceren tot de grond toe afgebrand, omdat zijn onderzoek een schoolvoorbeeld is van misbruik van dit wetenschappelijke instrument. Maar hij domineert het terrein omdat hij, zelf op hoge leeftijd, 'de markt' blijft overspoelen met nieuwe versies van zijn levenswerk.
Het heeft geen zin hier de hele literatuur, en het literatuur-onderzoek van mevrouw Smith tegen het licht te houden. Maar veelzeggend was een eerdere confrontatie tussen de lobbyiste Durrant en wetenschapper Larzelere naar aanleiding van onderzoek naar het effect van de eerste keer dat een land een dergelijk verbod invoerde (Zweden). Over de hele linie bleek dat verbod (voorzover aantoonbaar) negatieve effecten op de ontwikkelingen te hebben gehad. Vooral het onderlinge geweld tussen kinderen was simpelweg geëxplodeerd.
Voor een overzicht van relevante literatuur op het internet, klik HIER.
Het vervelende is dat iedereen die stelt dat er juist wel iets te zeggen valt voor de 'opvoedkundige tik' vrijwel direct in de hoek van de 'mishandelaar' wordt gezet. Of tenminste in het rijtje van 'autoritaire ouders'. Terwijl dat verband er helemaal niet is.
Ook in Nederland was er, toen Donner die wet erdoor joeg in ons land, wel sprake van enige oppositie onder wetenschappers. Maar ze kregen 'nul' ruimte voor hun verhaal. En 'leken-ouders' die bedenkingen hadden al helemaal niet, natuurlijk.
dinsdag 21 april 2009 om 22:14
quote:FluffyC schreef op 21 april 2009 @ 21:36:
[...]
Had er bij moeten vermelden dat ik hetzelfde kind vaker tegen kom en als moeder nee zegt, over wat dan ook, is het krijsen. En iedere keer zegt moeder dat kind niet lekker in zijn vel zit. Kind heeft eens een ontzettend krijspartij gehouden omdat de schaal met van die probeerworst leeg was en het personeel weigerde a la seconde een nieuwe schaal op te maken voor kind. Die eiste dat namelijk. Ook toen zei moeder dat kind niet lekker in zijn vel zat.
Hmmm....ik denk dat de mama hier niet zo lekker in haar vel zit dan .
Maar ze bestaan echt...kinderen die niet te buigen zijn.
Alle opvoedgeneuzel ten spijt.
Edit: ik zeg niet dat dat met dit kind het geval is.
Maar zie eerder post van shala,ouders hebben niet altijd alles in de hand.
[...]
Had er bij moeten vermelden dat ik hetzelfde kind vaker tegen kom en als moeder nee zegt, over wat dan ook, is het krijsen. En iedere keer zegt moeder dat kind niet lekker in zijn vel zit. Kind heeft eens een ontzettend krijspartij gehouden omdat de schaal met van die probeerworst leeg was en het personeel weigerde a la seconde een nieuwe schaal op te maken voor kind. Die eiste dat namelijk. Ook toen zei moeder dat kind niet lekker in zijn vel zat.
Hmmm....ik denk dat de mama hier niet zo lekker in haar vel zit dan .
Maar ze bestaan echt...kinderen die niet te buigen zijn.
Alle opvoedgeneuzel ten spijt.
Edit: ik zeg niet dat dat met dit kind het geval is.
Maar zie eerder post van shala,ouders hebben niet altijd alles in de hand.
dinsdag 21 april 2009 om 22:16
quote:Nijntje schreef op 21 april 2009 @ 21:56:
[...]
Hee dat had ik kunnen zijn met Kleine Nijn. Die begint tegenwoordig (ze is 4 dus een soort van 2de peu kleuterpuberteit?) ook om alles te janken of te schreeuwen: "Ik! Ben! Boos!"
Als ik op zo n moment met haar in de winkel loop, denk ik dat ik, om niet al te vreselijk over te komen met mijn kind samen, ook zoiets zou brabbelen van: "Ehm....dat doet ze anders nooit hoor" of "ze zit niet lekker in haar vel".
Ik vind het eigenlijk wel een goeie.
Gelukkig ben ik te stoicijns om de mening van ander winkelend publiek erg belangrijk te vinden. Ik weet dat het wel goedkomt met mijn kind.
Datzelfde denk ik overigens ook van andere moeders met dit soort kinderkapriolen in de winkel. Ik probeer altijd bemoedigend te lachen naar zo n moeder. Zo van: Meid, been there, done that, wearing the t-shirt. Maar maar als jouw kind eist en ik bedoel ook echt eist van de medewerkers van de Appie dat ze NU zorgen dat er worstjes op het blad komen te liggen (die voor de klanten zijn om eens iets nieuws te proberen, niet in de eerste plaats voor kinderen) dan grijp je toch in als moeder? Dan sta je er toch niet bij en kijkt ernaar? Moeder vroeg zelfs aan de dames om een worstje te geven want `dan hield hij tenminste op`.
[...]
Hee dat had ik kunnen zijn met Kleine Nijn. Die begint tegenwoordig (ze is 4 dus een soort van 2de peu kleuterpuberteit?) ook om alles te janken of te schreeuwen: "Ik! Ben! Boos!"
Als ik op zo n moment met haar in de winkel loop, denk ik dat ik, om niet al te vreselijk over te komen met mijn kind samen, ook zoiets zou brabbelen van: "Ehm....dat doet ze anders nooit hoor" of "ze zit niet lekker in haar vel".
Ik vind het eigenlijk wel een goeie.
Gelukkig ben ik te stoicijns om de mening van ander winkelend publiek erg belangrijk te vinden. Ik weet dat het wel goedkomt met mijn kind.
Datzelfde denk ik overigens ook van andere moeders met dit soort kinderkapriolen in de winkel. Ik probeer altijd bemoedigend te lachen naar zo n moeder. Zo van: Meid, been there, done that, wearing the t-shirt. Maar maar als jouw kind eist en ik bedoel ook echt eist van de medewerkers van de Appie dat ze NU zorgen dat er worstjes op het blad komen te liggen (die voor de klanten zijn om eens iets nieuws te proberen, niet in de eerste plaats voor kinderen) dan grijp je toch in als moeder? Dan sta je er toch niet bij en kijkt ernaar? Moeder vroeg zelfs aan de dames om een worstje te geven want `dan hield hij tenminste op`.
dinsdag 21 april 2009 om 22:18
Iry, dat lijkt me een goed moment voor de opvoedkundige draai om de oren. Ik heb nog nooit met een krijsend gillend of hysterisch kind in de winkel gelopen. Nee, een keer met een kind van een vriendin die perse met een fiets naar de winkel wilde en toen midden in de winkel besloot niet meer te willen fietsen. Uiteindelijk is moeder het fietjes gaan dragen. Daar trap ik niet in. Jij wilde fietsen? Ga je fietsen en geen gemekker. Actie reactie.
dinsdag 21 april 2009 om 22:22
Ok , .....dan fietst dat kind voor geen ene meter en zet het op een gillen . Wat dan ?
Slaan zal voor nóg meer volume zorgen . Duw in nek om kind voort te bewegen óók . Mond met je hand dichthouden zal die beentjes ook niet doen trappen op de pedalen . Laten ze zich van de fiets afvallen in een hysterische bui wil ik ook nog eens zien dat je kind zonder lawaai op die fiets terug krijgt .
Dus ?
Slaan zal voor nóg meer volume zorgen . Duw in nek om kind voort te bewegen óók . Mond met je hand dichthouden zal die beentjes ook niet doen trappen op de pedalen . Laten ze zich van de fiets afvallen in een hysterische bui wil ik ook nog eens zien dat je kind zonder lawaai op die fiets terug krijgt .
Dus ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 april 2009 om 22:26
quote:libertas schreef op 21 april 2009 @ 21:18:
Jaap,
Ben ff aan het googlen, maar kan nergens de negatieve effecten (als door jou in eerdere posting beschreven) van de 'naughty corner'- methode vinden.
Misschien zoek je niet goed. In het Engels wordt het doorgaans aangeduid als 'Time Out'. Hier een referentie:
Uit: Journal of Research in Childhood Education van 22 september 2000
Abstract: Preschoolers' perceptions of, and feelings about, time out were assessed. Observations were conducted in 11 child care centers by pairs of trained child study students. Forty-two young children were interviewed subsequent to a time out experience. More children were observed to be isolated for reasons of non-compliance than for aggression. The largely negative self-attributions expressed by most--feeling alone, disliked by one's teacher, and ignored by one's peers--as well as the feelings of sadness and fear expressed by many, suggest that time out is perceived as a punishment by the very young child. Furthermore, the inability of many young children to say why they were in time out (or to recall an adult telling them why) reduces the likelihood that the specific time out event, as a punishment, will inhibit future occurrence of the same aggressive or non-compliant behavior.
Time out, a brief social isolation and temporary suspension of usual activity, is a discipline technique frequently employed to decrease young children's undesirable behavior in early childhood settings. Originally designed as a technique for the modification of deviant behavior For the scholarly journal, see .
“Deviant” redirects here. For other uses, see Deviant (disambiguation).
Deviant behavior is behavior that is a recognized violation of social norms. Formal and informal social controls attempt to prevent or minimize deviance. in clinical populations (Wolf, Risley, & Mees, 1964), time out has been embraced by many as a means of quelling an array of undesirable behaviors in noncompliant children, from thumb sucking thumb sucking,
n See finger sucking. to crying to hitting others (Clark, Rowbury, Baer, & Baer, 1973).
Er zijn best wel veel artikelen die het fenomeen en de negatieve consequenties beschrijven. Maar niet zoveel als er te vinden zijn die zich afzetten tegen slaag als straf.
Ik herhaal nog maar eens dat er eigenlijk véél te weinig écht, betrouwbaar onderzoek naar is gedaan.
Jaap,
Ben ff aan het googlen, maar kan nergens de negatieve effecten (als door jou in eerdere posting beschreven) van de 'naughty corner'- methode vinden.
Misschien zoek je niet goed. In het Engels wordt het doorgaans aangeduid als 'Time Out'. Hier een referentie:
Uit: Journal of Research in Childhood Education van 22 september 2000
Abstract: Preschoolers' perceptions of, and feelings about, time out were assessed. Observations were conducted in 11 child care centers by pairs of trained child study students. Forty-two young children were interviewed subsequent to a time out experience. More children were observed to be isolated for reasons of non-compliance than for aggression. The largely negative self-attributions expressed by most--feeling alone, disliked by one's teacher, and ignored by one's peers--as well as the feelings of sadness and fear expressed by many, suggest that time out is perceived as a punishment by the very young child. Furthermore, the inability of many young children to say why they were in time out (or to recall an adult telling them why) reduces the likelihood that the specific time out event, as a punishment, will inhibit future occurrence of the same aggressive or non-compliant behavior.
Time out, a brief social isolation and temporary suspension of usual activity, is a discipline technique frequently employed to decrease young children's undesirable behavior in early childhood settings. Originally designed as a technique for the modification of deviant behavior For the scholarly journal, see .
“Deviant” redirects here. For other uses, see Deviant (disambiguation).
Deviant behavior is behavior that is a recognized violation of social norms. Formal and informal social controls attempt to prevent or minimize deviance. in clinical populations (Wolf, Risley, & Mees, 1964), time out has been embraced by many as a means of quelling an array of undesirable behaviors in noncompliant children, from thumb sucking thumb sucking,
n See finger sucking. to crying to hitting others (Clark, Rowbury, Baer, & Baer, 1973).
Er zijn best wel veel artikelen die het fenomeen en de negatieve consequenties beschrijven. Maar niet zoveel als er te vinden zijn die zich afzetten tegen slaag als straf.
Ik herhaal nog maar eens dat er eigenlijk véél te weinig écht, betrouwbaar onderzoek naar is gedaan.
dinsdag 21 april 2009 om 22:28
dinsdag 21 april 2009 om 22:33
Maar fluf,
Niet alles is af dwingen...echt je hebt kinderen die gewoon echt niet te buigen zijn.
Heb niet echt ervaring met gillende kinderen in de winkel maar wel soort van medeleven met de moeders die met het schaamrood tot hun oren proberen nog wat van de scene te maken van hun kind.
Heb namelijk wel ervaring met een kind die echt niet te buigen is.
Voorbeeld zoals bgb schetst over het fietsen,dat zou een kind van mij kunnen zijn.
En ja,ik ben de dombo moeder die de fiets uiteindelijk draagt.
Want op dat moment verlies ik het toch.
Dat appeltje schil ik dan later thuis wel,als er weer wat redelijkheid in mijn kind sluipt.
Niet alles is af dwingen...echt je hebt kinderen die gewoon echt niet te buigen zijn.
Heb niet echt ervaring met gillende kinderen in de winkel maar wel soort van medeleven met de moeders die met het schaamrood tot hun oren proberen nog wat van de scene te maken van hun kind.
Heb namelijk wel ervaring met een kind die echt niet te buigen is.
Voorbeeld zoals bgb schetst over het fietsen,dat zou een kind van mij kunnen zijn.
En ja,ik ben de dombo moeder die de fiets uiteindelijk draagt.
Want op dat moment verlies ik het toch.
Dat appeltje schil ik dan later thuis wel,als er weer wat redelijkheid in mijn kind sluipt.
