Actueel
alle pijlers
Voed ze op!
dinsdag 21 april 2009 om 13:08
In de Telegraaf vandaag op de voorpagina de oproep van een drietal parlementsleden aan ouders en scholen om kinderen weer 'ouderwets' op te voeden.
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
dinsdag 21 april 2009 om 23:53
quote:libertas schreef op 21 april 2009 @ 19:16:
Anyway als reactie op Shahla; Als een kind structureel brutaal is dan doe je toch echt iets niet goed als ouder.
Andere oorzaken buiten de ouders om kunnen ook een rol spelen. Nare gebeurtenissen buiten iemand zijn schuld om wat voor het kind, de puber moeilijk is mee om te gaan.
Naarmate een kind ouder wordt, kan het steeds meer verantwoordelijk gehouden worden voor zijn gedrag. Niet alleen wordt er steeds meer van ze verwacht (thuis en op school), ook in de wet komen er steeds wat meer rechten en plichten bij. Waarom vind je dan nog steeds dat alles aan de ouder ligt als zelfs de wet vindt/zegt dat in die leeftijdscategorie (12-18) de verantwoordelijkheden groeiende zijn. Wat inhoudt dat het van de ouders iets afneemt. Dan kan het dus niet zo zijn dat (alleen) de ouders per definitie iets niet goed doen. Jantje moet ook meewerken.
quote:In mijn ogen doe je je kind een groot onrecht aan door brutaal zijn te gooien op 'karakter ontwikkeling'Eigen wil. Impulsief gedrag. Het ergens niet mee eens zijn en dat meteen luid en duidelijk verkondigen. Deze voorbeelden die kinderen en pubers kunnen vertonen, is allemaal nog rauw gedrag. Als het goed is, trekt dat op een gegeven moment bij. Ze ondervinden dat dit gedrag niet gewenst is door de voorbeelden die jij noemt. Ik noem dat (een) karakter (in) ontwikkeling.
Anyway als reactie op Shahla; Als een kind structureel brutaal is dan doe je toch echt iets niet goed als ouder.
Andere oorzaken buiten de ouders om kunnen ook een rol spelen. Nare gebeurtenissen buiten iemand zijn schuld om wat voor het kind, de puber moeilijk is mee om te gaan.
Naarmate een kind ouder wordt, kan het steeds meer verantwoordelijk gehouden worden voor zijn gedrag. Niet alleen wordt er steeds meer van ze verwacht (thuis en op school), ook in de wet komen er steeds wat meer rechten en plichten bij. Waarom vind je dan nog steeds dat alles aan de ouder ligt als zelfs de wet vindt/zegt dat in die leeftijdscategorie (12-18) de verantwoordelijkheden groeiende zijn. Wat inhoudt dat het van de ouders iets afneemt. Dan kan het dus niet zo zijn dat (alleen) de ouders per definitie iets niet goed doen. Jantje moet ook meewerken.
quote:In mijn ogen doe je je kind een groot onrecht aan door brutaal zijn te gooien op 'karakter ontwikkeling'Eigen wil. Impulsief gedrag. Het ergens niet mee eens zijn en dat meteen luid en duidelijk verkondigen. Deze voorbeelden die kinderen en pubers kunnen vertonen, is allemaal nog rauw gedrag. Als het goed is, trekt dat op een gegeven moment bij. Ze ondervinden dat dit gedrag niet gewenst is door de voorbeelden die jij noemt. Ik noem dat (een) karakter (in) ontwikkeling.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 22 april 2009 om 00:09
quote:jaap schreef op 21 april 2009 @ 22:05:
[...]
Het vervelende is dat iedereen die stelt dat er juist wel iets te zeggen valt voor de 'opvoedkundige tik' vrijwel direct in de hoek van de 'mishandelaar' wordt gezet. Of tenminste in het rijtje van 'autoritaire ouders'. Terwijl dat verband er helemaal niet is.
Met die laatste zin ben ik het oneens. Als je autoritair opvoedt, wat ik heb geprobeerd, ben je eerder geneigd een tik uit te delen.
Mijn kinderen hebben die ook zeker wel eens gehad. Je wilt als autoritair ouder namelijk heel graag elke situatie onder controle hebben maar dat kun je rustig vergeten. En dat werkt op den duur frustrerend. Of je voelt je machteloos. Mensen zijn dan sneller geneigd een tik uit te delen.
Wie weet komt dat voort uit: 'die moet gewoon eens even stevig aangepakt worden.' Mishandelen vind ik van een hele andere orde.
[...]
Het vervelende is dat iedereen die stelt dat er juist wel iets te zeggen valt voor de 'opvoedkundige tik' vrijwel direct in de hoek van de 'mishandelaar' wordt gezet. Of tenminste in het rijtje van 'autoritaire ouders'. Terwijl dat verband er helemaal niet is.
Met die laatste zin ben ik het oneens. Als je autoritair opvoedt, wat ik heb geprobeerd, ben je eerder geneigd een tik uit te delen.
Mijn kinderen hebben die ook zeker wel eens gehad. Je wilt als autoritair ouder namelijk heel graag elke situatie onder controle hebben maar dat kun je rustig vergeten. En dat werkt op den duur frustrerend. Of je voelt je machteloos. Mensen zijn dan sneller geneigd een tik uit te delen.
Wie weet komt dat voort uit: 'die moet gewoon eens even stevig aangepakt worden.' Mishandelen vind ik van een hele andere orde.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 22 april 2009 om 01:13
De meeste ouders van tegenwoordig weten niet wat opvoeden is, zo lijkt het vaak. Dat gejammer en gedrein van de kinderen, en als ouder zijnde nog daaraan toegeven ook. Waarom? JIJ bent de volwassene, JIJ hebt het voor het zeggen en het kind heeft daar gewoon naar te luisteren, zo simpel is het. Dat slappe gedoe, ik heb er echt mijn buik vol van.
Ik werk als stewardess en dus ook in een omgeving met veel kinderen. Kinderen die maar rond mogen rennen, gillen en overal met hun tengels aan mogen zitten.
"Mevrouw we gaan landen, uw kind moet in de riem". Standaard antwoord "Ja maar het gaat niet, ze wil niet in de riem". Ze heeft niks te willen, ze is 1! Hoe moelijk is het om je kind op te tillen en vast te zetten? Jammer dan als ze gaat krijsen. Ik bedoel kom óp mensen, als je ze dan al niet aan kunt was het waarschijnlijk beter geweest helemaal geen kinderen op de wereld te zetten.
Dat vind ik nog het ergste; ouders schieten tegenwoordig vaak veel te kort in het opvoeden van hun kinderen, met alle gevolgen van dien. En zo'n kind wordt gewoon de maatschappij ingestuurd, met alle gevolgen van dien.
Gek he, die jeugd van tegenwoordig.
Ik werk als stewardess en dus ook in een omgeving met veel kinderen. Kinderen die maar rond mogen rennen, gillen en overal met hun tengels aan mogen zitten.
"Mevrouw we gaan landen, uw kind moet in de riem". Standaard antwoord "Ja maar het gaat niet, ze wil niet in de riem". Ze heeft niks te willen, ze is 1! Hoe moelijk is het om je kind op te tillen en vast te zetten? Jammer dan als ze gaat krijsen. Ik bedoel kom óp mensen, als je ze dan al niet aan kunt was het waarschijnlijk beter geweest helemaal geen kinderen op de wereld te zetten.
Dat vind ik nog het ergste; ouders schieten tegenwoordig vaak veel te kort in het opvoeden van hun kinderen, met alle gevolgen van dien. En zo'n kind wordt gewoon de maatschappij ingestuurd, met alle gevolgen van dien.
Gek he, die jeugd van tegenwoordig.
woensdag 22 april 2009 om 06:18
quote:loomii schreef op 21 april 2009 @ 21:58:
[...]
Wat ik wel eens jammer vind voor de jeugd is dat veel dingen waar 30 a 40 jaar niet moeilijk over werd gedaan, nu geproblematiseerd worden.
Als je een fikkie stookte vertoonde je geen pyromane neigingen, je stookte gewoon een fikkie. En zette vervolgens ene hele stokdroge berm in lichterlaaie. Als je vocht was je niet agressief, maar was je je krachten aan het meten, als je appels jatte was je geen crimineel maar was je kattekwaad aan het uithalen, als je een mes op zak had was dat niet heel zorgelijk maar reuze handig. M.i. hebben kinderen dat gewoon nodig, een beetje spannend en avontuurlijk zitten doen, met elkaar, zonder dat er een ouder, spelleider, jeugdhonkleider of coach ze in de smiezen houdt. En daar ontbreekt ze steeds meer de mogelijkheid toe, door overbezorgde ouders én door een minder tolerante, overgeregelde en bangere maatschappij.
Eensch.
Lekker buiten ravotten, beetje geinen, af en toe van die fikse kinderdrama's en als je thuis kwam klagen dan zei je ma 'daar zul je vast wel zelf om gevraagd hebben' en húp daar ging je weer naar buiten.
[...]
Wat ik wel eens jammer vind voor de jeugd is dat veel dingen waar 30 a 40 jaar niet moeilijk over werd gedaan, nu geproblematiseerd worden.
Als je een fikkie stookte vertoonde je geen pyromane neigingen, je stookte gewoon een fikkie. En zette vervolgens ene hele stokdroge berm in lichterlaaie. Als je vocht was je niet agressief, maar was je je krachten aan het meten, als je appels jatte was je geen crimineel maar was je kattekwaad aan het uithalen, als je een mes op zak had was dat niet heel zorgelijk maar reuze handig. M.i. hebben kinderen dat gewoon nodig, een beetje spannend en avontuurlijk zitten doen, met elkaar, zonder dat er een ouder, spelleider, jeugdhonkleider of coach ze in de smiezen houdt. En daar ontbreekt ze steeds meer de mogelijkheid toe, door overbezorgde ouders én door een minder tolerante, overgeregelde en bangere maatschappij.
Eensch.
Lekker buiten ravotten, beetje geinen, af en toe van die fikse kinderdrama's en als je thuis kwam klagen dan zei je ma 'daar zul je vast wel zelf om gevraagd hebben' en húp daar ging je weer naar buiten.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 22 april 2009 om 07:48
klein voorbeeldje, ik kreeg als gastouder eens een kindje dat al drie gezinnen had versleten, moeder haalde haar dan weer weg want het kind vertikte het te slapen in de middag bij een gastouder, dat had ze echt wel nodig met haar twee jaar, dus die kwam bij mij aankloppen en ja hoor, ik bracht haar naar bed in de middag en ze zei: ik WIL niet slapen!!!!!!!!!
ja zeg ik dat weet ik dat jij dat niet wil ,maar je MOET!!!!!!
vervolgens ging ze slapen en toen ze wakker werd kreeg ze een knuffelbeest en die mocht ze houden als ze beloofde elke middag een slapie te doen, klaar, nooit meer last gehad.
je mag een kind best rederlijkerwijs belonen, maar wel voor een prestatie en niet vooraf om iets gedaan te krijgen.
ja zeg ik dat weet ik dat jij dat niet wil ,maar je MOET!!!!!!
vervolgens ging ze slapen en toen ze wakker werd kreeg ze een knuffelbeest en die mocht ze houden als ze beloofde elke middag een slapie te doen, klaar, nooit meer last gehad.
je mag een kind best rederlijkerwijs belonen, maar wel voor een prestatie en niet vooraf om iets gedaan te krijgen.
woensdag 22 april 2009 om 09:05
shala, imho zitten ouders er idd vaak te veel bovenop. Kinderen mogen niet meer vallen, geen ruzie meer hebben, hun kleren niet meer vies maken (voor het gemak van de discussie even gegeneraliseerd), er mag helemaal niets mis gaan. Dus ook niet qua rapport en cito-toets. En niet op de sportclub. Kinderen zijn veel meer een verlengstuk van het ouderlijk ego dan vroeger, heb ik het idee.
En de buitenwereld zit er ook teveel bovenop. Kinderen maken lawaai, ze rennen, ze klimmen over de hekken om op de bouw te spelen, ja, lekker belangrijk...... daar zijn het kinderen voor. Laat ze lekker. On top of it all krijgen ze via de media te horen dat het droevig met ze gesteld is en dat iedereen vreselijk last van ze heeft. Als ik een kind was zou ik er zo langzamerhand flink de schijtbalen van hebben.
De discussie gaat altijd over de structuur die de jeugd nodig heeft. Daar ben ik het mee eens. Maar ruimte en tolerantie hebben ze net zo hard nodig.
En de buitenwereld zit er ook teveel bovenop. Kinderen maken lawaai, ze rennen, ze klimmen over de hekken om op de bouw te spelen, ja, lekker belangrijk...... daar zijn het kinderen voor. Laat ze lekker. On top of it all krijgen ze via de media te horen dat het droevig met ze gesteld is en dat iedereen vreselijk last van ze heeft. Als ik een kind was zou ik er zo langzamerhand flink de schijtbalen van hebben.
De discussie gaat altijd over de structuur die de jeugd nodig heeft. Daar ben ik het mee eens. Maar ruimte en tolerantie hebben ze net zo hard nodig.
woensdag 22 april 2009 om 09:12
Ik ben zelf in de jaren 70 opgevoed. Toen stonden ouderen niet op een zelfde niveau als kinderen.
Als ik nu een vergelijking met de opvoeding tussen toen en nu vind ik dat de kinderen veel meer mogen en eigenlijk overal in betrokken worden.
De ouders om me heen (ik zelf ook) doen veel meer met de kinderen dan onze ouders met ons deden.
Wij (ik spreek uiteraard voor mezelf) werden eigenlijk meer door de oudere zussen en oudere buurtgenoten opgevoed dan door onze ouders.
Voordeel was dat er toen een veel grotere sociale controle was, wanneer je iets verkeerd deed werd je er ook door de buurman op aangesproken, terwijl diezelfde buurman zichzelf nu wel twee keer bedenkt voor hij wat zegt.
Wat ik nu zie gebeuren is dat wanneer diezelfde buurman de ouders van een kind ergens op aanspreekt, het kind het voordeel van de twijfel krijgt (waar er vroeger geen voordeel van de twijfel was, want de buurman werd niet in twijfel genomen).
Kinderen voelen zoiets natuurlijk heel goed aan.
Hetzelfde geldt voor de juf of meester op school. Die worden nu aangesproken met Mies en Piet, wat eigenlijk aangeeft dat ze op een gelijk niveau staan dan de leerlingen.
Kinderen beslissen waar de vakantie volgend jaar naar toe gaat, ik zie hele gezinnen naar een bepaalde camping gaan omdat het vriendje van de oudste zoon op die camping staat!
Dat was in de jaren 70 echt ondenkbaar.
Als ik nu een vergelijking met de opvoeding tussen toen en nu vind ik dat de kinderen veel meer mogen en eigenlijk overal in betrokken worden.
De ouders om me heen (ik zelf ook) doen veel meer met de kinderen dan onze ouders met ons deden.
Wij (ik spreek uiteraard voor mezelf) werden eigenlijk meer door de oudere zussen en oudere buurtgenoten opgevoed dan door onze ouders.
Voordeel was dat er toen een veel grotere sociale controle was, wanneer je iets verkeerd deed werd je er ook door de buurman op aangesproken, terwijl diezelfde buurman zichzelf nu wel twee keer bedenkt voor hij wat zegt.
Wat ik nu zie gebeuren is dat wanneer diezelfde buurman de ouders van een kind ergens op aanspreekt, het kind het voordeel van de twijfel krijgt (waar er vroeger geen voordeel van de twijfel was, want de buurman werd niet in twijfel genomen).
Kinderen voelen zoiets natuurlijk heel goed aan.
Hetzelfde geldt voor de juf of meester op school. Die worden nu aangesproken met Mies en Piet, wat eigenlijk aangeeft dat ze op een gelijk niveau staan dan de leerlingen.
Kinderen beslissen waar de vakantie volgend jaar naar toe gaat, ik zie hele gezinnen naar een bepaalde camping gaan omdat het vriendje van de oudste zoon op die camping staat!
Dat was in de jaren 70 echt ondenkbaar.
woensdag 22 april 2009 om 10:28
quote:mamalief schreef op 21 april 2009 @ 22:47:
ik las in de nrc-next vanmorgen dat je je kinderen meer los moet laten, laat ze maar gaan, daar worden ze zelfstandig van en ze voeden zichzelf wel voor een groot deel op.
das nou precies mijn manier, dan krijg je ook niet van die piepkinderen die niks alleen weten op te lossen en alles maar denken te mogen en te krijgen wat ze willen.(..)
Feitelijk houdt die benadering in dat je de opvoeding overlaat aan anderen. In het allereerste begin van de 'vrije opvoeding', zoals dat in de jaren zeventig werd gedoopt, werkte dit ook. Andere kinderen, de ouders van die kinderen, en de leerkrachten op scholen stelden grenzen en bleven sancties opleggen, waardoor de 'vrije ouders' konden pronken met het succes van hun strategie.
Op het moment dat steeds meer ouders, én de scholen niet te vergeten, die strategie overnamen, ging het echter mis. Kinderen die aan zichzelf worden overgelaten ontwikkelen zich tot egoïsten die wegen proberen te vinden die hen per saldo persoonlijk het meeste voordeel oplevert.
Hoewel kinderen die niet 'sterk' zijn zich daardoor nog steeds richten op groepen om hun individuele positie zo sterk mogelijk te maken, en niet compleet te verzuipen, ontbreekt daarin de bewuste keuze voor de gemeenschap. Dit 'nuttigheidsprincipe' werkt ook op groepsniveau door in een kille, ongeïnteresseerde houding naar individuen die zich niet op een groep richten, en andere groepen, waarmee men zich al snel in een machtsstrijd begeeft.
Kijk naar de hedendaagse politiek, en je ziet wat de gevolgen zijn, zou ik zeggen.
ik las in de nrc-next vanmorgen dat je je kinderen meer los moet laten, laat ze maar gaan, daar worden ze zelfstandig van en ze voeden zichzelf wel voor een groot deel op.
das nou precies mijn manier, dan krijg je ook niet van die piepkinderen die niks alleen weten op te lossen en alles maar denken te mogen en te krijgen wat ze willen.(..)
Feitelijk houdt die benadering in dat je de opvoeding overlaat aan anderen. In het allereerste begin van de 'vrije opvoeding', zoals dat in de jaren zeventig werd gedoopt, werkte dit ook. Andere kinderen, de ouders van die kinderen, en de leerkrachten op scholen stelden grenzen en bleven sancties opleggen, waardoor de 'vrije ouders' konden pronken met het succes van hun strategie.
Op het moment dat steeds meer ouders, én de scholen niet te vergeten, die strategie overnamen, ging het echter mis. Kinderen die aan zichzelf worden overgelaten ontwikkelen zich tot egoïsten die wegen proberen te vinden die hen per saldo persoonlijk het meeste voordeel oplevert.
Hoewel kinderen die niet 'sterk' zijn zich daardoor nog steeds richten op groepen om hun individuele positie zo sterk mogelijk te maken, en niet compleet te verzuipen, ontbreekt daarin de bewuste keuze voor de gemeenschap. Dit 'nuttigheidsprincipe' werkt ook op groepsniveau door in een kille, ongeïnteresseerde houding naar individuen die zich niet op een groep richten, en andere groepen, waarmee men zich al snel in een machtsstrijd begeeft.
Kijk naar de hedendaagse politiek, en je ziet wat de gevolgen zijn, zou ik zeggen.
woensdag 22 april 2009 om 10:44
quote:shahla schreef op 22 april 2009 @ 00:09:
Met die laatste zin ben ik het oneens. Als je autoritair opvoedt, wat ik heb geprobeerd, ben je eerder geneigd een tik uit te delen.(..)
Nee, dat is niet juist. 'Autoritair opvoeden' betekent dat je op het puntje van je tong hebt: 'Omdat ik dat zeg!'
Welke sanctie je vervolgens gebruikt om, indien nodig, gehoorzaamheid af te dwingen, maakt niet uit. Héél veel ouders zijn héél erg autoritair, niet zelden gedwongen door tijdgebrek, maar denken er niet over hun kinderen een 'opvoedkundige tik' te geven. Het vervelende van die perceptie dat 'autoritair' samenhangt met het type straf, is dat de wérkelijke structuur verscholen blijft, en het zicht op de gevolgen in mist gehuld blijft.
In de jaren vijftig en zestig, toen een pak slaag nog redelijk vaak werd gebruikt, waren er ook ouders die nooit te beroerd waren om hun kinderen uit te leggen wat er van hen werd verwacht, en eindeloos vragen te beantwoorden en (tot op zekere hoogte) inspraak te geven. Maar nadat de discussie was afgesloten, werd er gezegd: 'Denk erom dat je je aan die regel houdt, anders krijg je van mij een pak voor je broek!'
Binnen de definitie van wat je als 'autoritair' zou moeten beschouwen in de opvoeding, noem ik dat zeer zeker niet 'autoritair'. Je kunt het eens of oneens zijn met de gekozen sanctie, maar dat staat daar los van.
Met die laatste zin ben ik het oneens. Als je autoritair opvoedt, wat ik heb geprobeerd, ben je eerder geneigd een tik uit te delen.(..)
Nee, dat is niet juist. 'Autoritair opvoeden' betekent dat je op het puntje van je tong hebt: 'Omdat ik dat zeg!'
Welke sanctie je vervolgens gebruikt om, indien nodig, gehoorzaamheid af te dwingen, maakt niet uit. Héél veel ouders zijn héél erg autoritair, niet zelden gedwongen door tijdgebrek, maar denken er niet over hun kinderen een 'opvoedkundige tik' te geven. Het vervelende van die perceptie dat 'autoritair' samenhangt met het type straf, is dat de wérkelijke structuur verscholen blijft, en het zicht op de gevolgen in mist gehuld blijft.
In de jaren vijftig en zestig, toen een pak slaag nog redelijk vaak werd gebruikt, waren er ook ouders die nooit te beroerd waren om hun kinderen uit te leggen wat er van hen werd verwacht, en eindeloos vragen te beantwoorden en (tot op zekere hoogte) inspraak te geven. Maar nadat de discussie was afgesloten, werd er gezegd: 'Denk erom dat je je aan die regel houdt, anders krijg je van mij een pak voor je broek!'
Binnen de definitie van wat je als 'autoritair' zou moeten beschouwen in de opvoeding, noem ik dat zeer zeker niet 'autoritair'. Je kunt het eens of oneens zijn met de gekozen sanctie, maar dat staat daar los van.
woensdag 22 april 2009 om 11:14
Verschrikkelijk. Dit is dus ook het resultaat van ieders opvoeding, lekker ongenuanceerd elkaar de les lezen. O o wat zijn die ouders van tegenwoordig toch slap. O o ze geven die kinderen maar alles..(kids krijgen via reclame etc. veeel meer "leuke" dingen aangeboden, en de ouders moeten dus ook veel meer moeite doen om daar mee om te gaan, mag ook gezegd worden), en o o waarom blijven die moeders niet thuis ipv aan zichzelf te denken en aan hun carriere....o o waarom gaan die luie moeders niet werken, en laten ze aan hun kind zien dat je wat moet doen voor de kost....leuk he, lekker eindeloos doorhameren...en alles was vroeger beter. Het was vooral anders, de wereld zat gewoon anders in elkaar. Het zou beter zijn gewoon te kijken waarom dingen gaan zoals ze gaan, misschien kunnen al die ontevreden mensen zich inzetten op straat, it takes a village to raise a child.
Perhaps it is better to be irresponsible and right, than to be responsible and wrong. Winston Churchill
woensdag 22 april 2009 om 11:36
quote:Luci fer2 schreef op 22 april 2009 @ 10:53:
[...]
Haal nou a.u.b. eens 1 keer Wilders of wie dan ook er niet bij!!!!
Is ook helemaal niet relevant aan dit onderwerp
Nou zeg...dat doe ik nooit.
Was gewoon een inderdaad niet relevante reactie op jaaps verwijzing....
Gewoon verder negeren mijn losse opmerrking.
[...]
Haal nou a.u.b. eens 1 keer Wilders of wie dan ook er niet bij!!!!
Is ook helemaal niet relevant aan dit onderwerp
Nou zeg...dat doe ik nooit.
Was gewoon een inderdaad niet relevante reactie op jaaps verwijzing....
Gewoon verder negeren mijn losse opmerrking.
woensdag 22 april 2009 om 11:40
woensdag 22 april 2009 om 12:09
quote:iry schreef op 22 april 2009 @ 11:40:(..)
Maar je zou inderdaad haast denken dat leuke kids niet meer bestaan.
En ik zie er toch genoeg!
Daar sluit ik mij bij aan. Het is zeker niet alleen maar 'kommer en kwel'. En vroeger was ook zeker niet 'alles beter'.
In mijn eigen reacties probeer ik te vermijden mensen persoonlijk een verwijt te maken. Niemand ziet zijn of haar kind graag opgroeien 'voor galg en rat', en de meeste ouders doen hun uiterste best, binnen hun mogelijkheden, om het goed te doen.
Tegelijk moeten we constateren dat niet alle veranderingen in de samenleving die (deels) te herleiden zijn tot de opvoeding een verbetering zijn, en dat bepaalde normen en waarden die eigenlijk best de moeite waard waren, verloren zijn gegaan. Daarbij blijkt nu uit onderzoek dat die (veel) grotere individuele vrijheid niet gelukkiger maakt. Op het eerste oog een tegenstrijdigheid, maar dat komt vooral omdat de 'modellen' van pedagogen, psychologen en sociologen niet kloppen. En dat komt weer omdat hetgeen de mensen zéggen wat ze willen, niet altijd is wat ze écht willen, maar voor een belangrijk gedeelte de weerspiegeling is van wat ze denken dat ze geacht worden te willen. Waarbij het nóg een slag complexer wordt als je beseft dat één woord, zoals 'vrijheid', vele betekenissen kan hebben als je het in zijn context plaatst. Veelal wordt ermee bedoeld: 'Vrijheid voor míj'. Er is een groot verschil in de praktische consequenties van 'vrijheid om (te doen en te laten wat ik wil)', en 'vrijheid van (onderdrukking)', bijvoorbeeld.
Maar je zou inderdaad haast denken dat leuke kids niet meer bestaan.
En ik zie er toch genoeg!
Daar sluit ik mij bij aan. Het is zeker niet alleen maar 'kommer en kwel'. En vroeger was ook zeker niet 'alles beter'.
In mijn eigen reacties probeer ik te vermijden mensen persoonlijk een verwijt te maken. Niemand ziet zijn of haar kind graag opgroeien 'voor galg en rat', en de meeste ouders doen hun uiterste best, binnen hun mogelijkheden, om het goed te doen.
Tegelijk moeten we constateren dat niet alle veranderingen in de samenleving die (deels) te herleiden zijn tot de opvoeding een verbetering zijn, en dat bepaalde normen en waarden die eigenlijk best de moeite waard waren, verloren zijn gegaan. Daarbij blijkt nu uit onderzoek dat die (veel) grotere individuele vrijheid niet gelukkiger maakt. Op het eerste oog een tegenstrijdigheid, maar dat komt vooral omdat de 'modellen' van pedagogen, psychologen en sociologen niet kloppen. En dat komt weer omdat hetgeen de mensen zéggen wat ze willen, niet altijd is wat ze écht willen, maar voor een belangrijk gedeelte de weerspiegeling is van wat ze denken dat ze geacht worden te willen. Waarbij het nóg een slag complexer wordt als je beseft dat één woord, zoals 'vrijheid', vele betekenissen kan hebben als je het in zijn context plaatst. Veelal wordt ermee bedoeld: 'Vrijheid voor míj'. Er is een groot verschil in de praktische consequenties van 'vrijheid om (te doen en te laten wat ik wil)', en 'vrijheid van (onderdrukking)', bijvoorbeeld.
woensdag 22 april 2009 om 12:11
“Wat is er mis dan?” als enige juist antwoord want vragen zijn altijd beter dan antwoorden? (klopt de ? past er niet echt achter maar kan natuurlijk niet weggelaten worden)
Alsof U moeten zeggen ook maar van enig respect getuigt, bull, dat is naar mijn mening alleen respectvol als je het zegt omdat je dat wil oftewel omdat je respect voor iemand hebt, niet omdat “het hoort”. Straffen om respect te krijgen, pffrt, dan krijg je respect voor de straf en niet voor iets anders=fout. Begrip en/of inzicht dwing je niet af en dat is veel belangrijker.
Wat een enorme onzin die dan als serieuze oplossing gebracht wordt voor zoveel andere problemen door mensen die hun eigen kinderen er kennelijk wel met harde hand “onder houden” en zich misschien niet kunnen voorstellen dat er ook andere kinderen zijn. Wees godomme blij dat de kinderen die het krijsen niet kunnen laten tegenwoordig wel gewoon mee naar de winkel oid mogen ipv dat ze stiekem thuis worden gehouden zodat vooral niemand ze ziet en je je niet hoeft te schamen voor een kind dat anders is.
Ben ik trouwens de enige die vlekken krijgt van het “moeten” gebruik in het telegraaf artikel?
Voor al die andere gewoon irritante kinderen is natuurlijk maar een goede oplossing, de ouders uit de ouderlijke macht ontzetten want dat is toch echt de oorzaak volgens mij. Kinderen kopieren dus als papa/mama met stemverheffing meent te moeten zeggen dat er vandaag niet gezeurd wordt... dan kun je er op wachten tot ze dat gedrag in hun leventje gaan opnemen en in situaties toegepast wordt die voor een volwassene wat minder passend zijn.
Blijf niet in zulke achterlijke maakbaarheids-ideeen hangen, de wereld verandert, de volwassene van nu is ook heel anders dan die van 30jr terug en zo is het met kinderen ook. Pas je aan of maak jezelf belachelijk, klaar.
Ik zie mezelf als product van een minimale opvoeding maar heb respect voor veel en als ik eens iets strafbaars doe is dat nooit (bewust) tegen/ten koste van iemand. Dus net als iedereen heb ik ook de mening dat “als iedereen zo als mij zou zijn” het allemaal veel beter was maar gadverdegadver ik moet daar niet aan denken.
Alsof U moeten zeggen ook maar van enig respect getuigt, bull, dat is naar mijn mening alleen respectvol als je het zegt omdat je dat wil oftewel omdat je respect voor iemand hebt, niet omdat “het hoort”. Straffen om respect te krijgen, pffrt, dan krijg je respect voor de straf en niet voor iets anders=fout. Begrip en/of inzicht dwing je niet af en dat is veel belangrijker.
Wat een enorme onzin die dan als serieuze oplossing gebracht wordt voor zoveel andere problemen door mensen die hun eigen kinderen er kennelijk wel met harde hand “onder houden” en zich misschien niet kunnen voorstellen dat er ook andere kinderen zijn. Wees godomme blij dat de kinderen die het krijsen niet kunnen laten tegenwoordig wel gewoon mee naar de winkel oid mogen ipv dat ze stiekem thuis worden gehouden zodat vooral niemand ze ziet en je je niet hoeft te schamen voor een kind dat anders is.
Ben ik trouwens de enige die vlekken krijgt van het “moeten” gebruik in het telegraaf artikel?
Voor al die andere gewoon irritante kinderen is natuurlijk maar een goede oplossing, de ouders uit de ouderlijke macht ontzetten want dat is toch echt de oorzaak volgens mij. Kinderen kopieren dus als papa/mama met stemverheffing meent te moeten zeggen dat er vandaag niet gezeurd wordt... dan kun je er op wachten tot ze dat gedrag in hun leventje gaan opnemen en in situaties toegepast wordt die voor een volwassene wat minder passend zijn.
Blijf niet in zulke achterlijke maakbaarheids-ideeen hangen, de wereld verandert, de volwassene van nu is ook heel anders dan die van 30jr terug en zo is het met kinderen ook. Pas je aan of maak jezelf belachelijk, klaar.
Ik zie mezelf als product van een minimale opvoeding maar heb respect voor veel en als ik eens iets strafbaars doe is dat nooit (bewust) tegen/ten koste van iemand. Dus net als iedereen heb ik ook de mening dat “als iedereen zo als mij zou zijn” het allemaal veel beter was maar gadverdegadver ik moet daar niet aan denken.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
