Actueel
alle pijlers
Voed ze op!
dinsdag 21 april 2009 om 13:08
In de Telegraaf vandaag op de voorpagina de oproep van een drietal parlementsleden aan ouders en scholen om kinderen weer 'ouderwets' op te voeden.
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
woensdag 22 april 2009 om 14:29
woensdag 22 april 2009 om 14:29
woensdag 22 april 2009 om 14:32
Pff...nou meiden inderdaad.
Maar hier ook zeker handen thuis,daar grijp ik in.
Zijn ook een van de weinige grenzen die bij mij heel star zijn.
En dat weten/wisten ze dondersgoed.
Moet ook eerlijk zeggen dat ze dat allemaal ook vrijwel niet gedaan hebben.
Of dat had ik er snel uit,want heul streng!
Of geluk...
Maar hier ook zeker handen thuis,daar grijp ik in.
Zijn ook een van de weinige grenzen die bij mij heel star zijn.
En dat weten/wisten ze dondersgoed.
Moet ook eerlijk zeggen dat ze dat allemaal ook vrijwel niet gedaan hebben.
Of dat had ik er snel uit,want heul streng!
Of geluk...
woensdag 22 april 2009 om 14:37
quote:mormeltje schreef op 22 april 2009 @ 14:04:
wat een zeikerd zeg,god god,met een waterpistool de ramen natgespoten??
Ja,daar moet je zeker speciaal melding van maken Zij is ook een enorme zeiker (is bovendien nog schooljufrouw ook, daar mag je meer inleving van verwachten)!
Maar buiten dat, ieder bepaalt natuurlijk zijn of haar eigen grens en wanneer zij niet wil dat mijn kind haar ramen natspuit mag ze dat van mij tegen hem zeggen.
Hoeft ze echt niet speciaal voor bij mij aan de deur te komen.
wat een zeikerd zeg,god god,met een waterpistool de ramen natgespoten??
Ja,daar moet je zeker speciaal melding van maken Zij is ook een enorme zeiker (is bovendien nog schooljufrouw ook, daar mag je meer inleving van verwachten)!
Maar buiten dat, ieder bepaalt natuurlijk zijn of haar eigen grens en wanneer zij niet wil dat mijn kind haar ramen natspuit mag ze dat van mij tegen hem zeggen.
Hoeft ze echt niet speciaal voor bij mij aan de deur te komen.
woensdag 22 april 2009 om 14:38
woensdag 22 april 2009 om 14:39
Een goed kind regeert zichzelf, maar sommige kinderen hebben strenge liefde nodig. en ik vind dat het daaraan vaak ontbreekt. Als ouder ken je je kind natuurlijk het best, maar dat neemt niet weg dat je als vreemde, tante, buurvrouw oid je alles maar moet laten welgevallen. Een jongetje wat mij weigert aan te kijken als ik hem feliciteer op een verjaardag, vind ik asociaal. Een meisje wat op haar verjaardag het cadeaupapier van het cadeautje afrukt en het cadeau daarna in de hoek gooit vind ik asociaal. Een kind dat verontwaardigd en beledigd doet als het toebehoren (helm, beschermers en ijshockeystick) voor skeelers krijgt vind ik asociaal. Een kind wat een tas met snoep uit je handen trekt, terwijl je pannenkoeken staat te bakken vind ik asociaal.
en als het dan met de mantel der liefde bedekt wordt door de ouders, dan vind ik dat nog veel asocialer. Het is aan de ouders om daar wat van te zeggen, maar als zij het nalaten op zo'n moment dan zal ik er zeker zelf een opmerking over maken.
en als het dan met de mantel der liefde bedekt wordt door de ouders, dan vind ik dat nog veel asocialer. Het is aan de ouders om daar wat van te zeggen, maar als zij het nalaten op zo'n moment dan zal ik er zeker zelf een opmerking over maken.
woensdag 22 april 2009 om 14:44
Uitschelden?
Heel even afwachten hoe mijn kind zich daarin red,moet ook zelf een kans krijgen dingen op te lossen.
Ingrijpen kan altijd nog.
Pesten is meestal een structureel probleem,wanneer het echt een probleem is.
Ook hier,werken aan de zelfredzaamheid van mijn kind.
Maar dat ligt vaak wat geclompiceerder.
Je kan als moeder zijnde niet hun hele leven hun handje vasthouden,al wil je het liefst ze voor alles beschermen.
Maar beschermen ligt juist ook in het leren zelf op lossen van problemen,conflicten etc
Daar hebbenn ze uiteindelijk veel meer aan.
Uiteraard ben ik altijd beschrikbaar voor luisterend oor en troost.
Heel even afwachten hoe mijn kind zich daarin red,moet ook zelf een kans krijgen dingen op te lossen.
Ingrijpen kan altijd nog.
Pesten is meestal een structureel probleem,wanneer het echt een probleem is.
Ook hier,werken aan de zelfredzaamheid van mijn kind.
Maar dat ligt vaak wat geclompiceerder.
Je kan als moeder zijnde niet hun hele leven hun handje vasthouden,al wil je het liefst ze voor alles beschermen.
Maar beschermen ligt juist ook in het leren zelf op lossen van problemen,conflicten etc
Daar hebbenn ze uiteindelijk veel meer aan.
Uiteraard ben ik altijd beschrikbaar voor luisterend oor en troost.
woensdag 22 april 2009 om 14:51
Ik voed niemands kind op. In gevaarlijke situaties zeg ik wel iets, zeker als ouders niet in de buurt zijn (en dat is hier in de wijk eerder normaal dan uitzondering). Of als het gewoon echt niet doord e beugel kan (met zijn allen tegen eentje, de kat met een bal bekogelen etc). Maar opvoeden, nee. Daarbij oordeelt de buitenwereld errug snel en makkelijk over andermans kind. Ian in rebound van zijn medicatie is moelijk te handelen. Daar heb ik geen bejaarde bij nodig die mijn kind de les gaat lezen over niet druk zijn etc. Max is een reus, maar echt nog maar twee jaar en loopt ook nog eens achter. Ik kan het niet waarderen als ik en hij commentaar krijgen omdat hij geen dankjewel zegt na het krijgen van en plakje worst. Hij zegt sinds twee weken af en toe zijn eigen naam (maahaas) en dat is voor hem al heel wat. Maar men gaat er bij voorbaat van uit dat kind geen manieren aangeleerd krijgt. Als we nou eens met zijn allen wat minder zeiken en wat meer openstaan voor anderen. Niet meteen dat vingertje erbij.
woensdag 22 april 2009 om 14:56
quote:HoiPippiLangkous schreef op 22 april 2009 @ 14:45:
Oké maar je zou indien nodig wel ingrijpen?.
Uiteraard!
Als ik zie dat mijn kind het niet gaat redden,zal ik proberen de situatie te hanteren.
Hoe?
Weet ik niet,is per situatie verschillend denk ik.
Kijk,ik heb ook liever niet dat mijn kind onrecht of verdriet aangedaan wordt.
Als ze klein zijn niet als ze groot,of dat nu door kinderen gebeurt of door volwassenen.
Ik bijt ook liever de kop eraf van diegene (niet letterlijk 0)
Maarja,op lange termijn hebben ze daar zo weinig aan.
Oké maar je zou indien nodig wel ingrijpen?.
Uiteraard!
Als ik zie dat mijn kind het niet gaat redden,zal ik proberen de situatie te hanteren.
Hoe?
Weet ik niet,is per situatie verschillend denk ik.
Kijk,ik heb ook liever niet dat mijn kind onrecht of verdriet aangedaan wordt.
Als ze klein zijn niet als ze groot,of dat nu door kinderen gebeurt of door volwassenen.
Ik bijt ook liever de kop eraf van diegene (niet letterlijk 0)
Maarja,op lange termijn hebben ze daar zo weinig aan.
woensdag 22 april 2009 om 14:57
quote:FluffyC schreef op 22 april 2009 @ 14:51:
Ik voed niemands kind op. In gevaarlijke situaties zeg ik wel iets, zeker als ouders niet in de buurt zijn (en dat is hier in de wijk eerder normaal dan uitzondering). Of als het gewoon echt niet doord e beugel kan (met zijn allen tegen eentje, de kat met een bal bekogelen etc). Maar opvoeden, nee. Daarbij oordeelt de buitenwereld errug snel en makkelijk over andermans kind. Ian in rebound van zijn medicatie is moelijk te handelen. Daar heb ik geen bejaarde bij nodig die mijn kind de les gaat lezen over niet druk zijn etc. Max is een reus, maar echt nog maar twee jaar en loopt ook nog eens achter. Ik kan het niet waarderen als ik en hij commentaar krijgen omdat hij geen dankjewel zegt na het krijgen van en plakje worst. Hij zegt sinds twee weken af en toe zijn eigen naam (maahaas) en dat is voor hem al heel wat. Maar men gaat er bij voorbaat van uit dat kind geen manieren aangeleerd krijgt. Als we nou eens met zijn allen wat minder zeiken en wat meer openstaan voor anderen. Niet meteen dat vingertje erbij.
Ik voed niemands kind op. In gevaarlijke situaties zeg ik wel iets, zeker als ouders niet in de buurt zijn (en dat is hier in de wijk eerder normaal dan uitzondering). Of als het gewoon echt niet doord e beugel kan (met zijn allen tegen eentje, de kat met een bal bekogelen etc). Maar opvoeden, nee. Daarbij oordeelt de buitenwereld errug snel en makkelijk over andermans kind. Ian in rebound van zijn medicatie is moelijk te handelen. Daar heb ik geen bejaarde bij nodig die mijn kind de les gaat lezen over niet druk zijn etc. Max is een reus, maar echt nog maar twee jaar en loopt ook nog eens achter. Ik kan het niet waarderen als ik en hij commentaar krijgen omdat hij geen dankjewel zegt na het krijgen van en plakje worst. Hij zegt sinds twee weken af en toe zijn eigen naam (maahaas) en dat is voor hem al heel wat. Maar men gaat er bij voorbaat van uit dat kind geen manieren aangeleerd krijgt. Als we nou eens met zijn allen wat minder zeiken en wat meer openstaan voor anderen. Niet meteen dat vingertje erbij.
woensdag 22 april 2009 om 15:03
quote:Ik voed niemands kind op. In gevaarlijke situaties zeg ik wel iets, zeker als ouders niet in de buurt zijn (en dat is hier in de wijk eerder normaal dan uitzondering). Of als het gewoon echt niet doord e beugel kan (met zijn allen tegen eentje, de kat met een bal bekogelen etc). Maar opvoeden, nee
Dat is toch ook opvoeden
quote:Ik kan het niet waarderen als ik en hij commentaar krijgen omdat hij geen dankjewel zegt na het krijgen van en plakje worst.
DAt is vervelend dat snap ik best. maar waarom maak je daar zo'n punt van?
Ik zou liever hebben dat een vreemde mijn kind een keertje onterecht terechtwijst dan dat niemand zich meer met andermans kind mag bemoeien.
Dat is toch ook opvoeden
quote:Ik kan het niet waarderen als ik en hij commentaar krijgen omdat hij geen dankjewel zegt na het krijgen van en plakje worst.
DAt is vervelend dat snap ik best. maar waarom maak je daar zo'n punt van?
Ik zou liever hebben dat een vreemde mijn kind een keertje onterecht terechtwijst dan dat niemand zich meer met andermans kind mag bemoeien.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 22 april 2009 om 16:36
quote:jaap schreef op 22 april 2009 @ 10:44:
[...]
Nee, dat is niet juist. 'Autoritair opvoeden' betekent dat je op het puntje van je tong hebt: 'Omdat ik dat zeg!'
Welke sanctie je vervolgens gebruikt om, indien nodig, gehoorzaamheid af te dwingen, maakt niet uit. Héél veel ouders zijn héél erg autoritair, niet zelden gedwongen door tijdgebrek, maar denken er niet over hun kinderen een 'opvoedkundige tik' te geven. Het vervelende van die perceptie dat 'autoritair' samenhangt met het type straf, is dat de wérkelijke structuur verscholen blijft, en het zicht op de gevolgen in mist gehuld blijft.
In de jaren vijftig en zestig, toen een pak slaag nog redelijk vaak werd gebruikt, waren er ook ouders die nooit te beroerd waren om hun kinderen uit te leggen wat er van hen werd verwacht, en eindeloos vragen te beantwoorden en (tot op zekere hoogte) inspraak te geven. Maar nadat de discussie was afgesloten, werd er gezegd: 'Denk erom dat je je aan die regel houdt, anders krijg je van mij een pak voor je broek!'
Binnen de definitie van wat je als 'autoritair' zou moeten beschouwen in de opvoeding, noem ik dat zeer zeker niet 'autoritair'. Je kunt het eens of oneens zijn met de gekozen sanctie, maar dat staat daar los van.Jij vindt dat niet juist maar wat denk je dat er in het hoofd van de autoritaire opvoeder gebeurt als het kind pertinent niet wil doen wat jij wil. Deze zal niet enkel maar meer autoritair op gaan treden maar ook allerlei middelen in gaan zetten om het kind alsnog te dwingen waaronder slaan. Autoritair opvoeden behelst wel iets meer dan 'omdat ik het zeg'. Voor mij zou het volstrekt logisch overkomen dat een dergelijke ouder eerder geneigd is te gaan slaan als het kind niet klakkeloos in die opvoeding meegaat. En ik heb het vaker om me heen gezien. Niet alleen dat ik het deed.
[...]
Nee, dat is niet juist. 'Autoritair opvoeden' betekent dat je op het puntje van je tong hebt: 'Omdat ik dat zeg!'
Welke sanctie je vervolgens gebruikt om, indien nodig, gehoorzaamheid af te dwingen, maakt niet uit. Héél veel ouders zijn héél erg autoritair, niet zelden gedwongen door tijdgebrek, maar denken er niet over hun kinderen een 'opvoedkundige tik' te geven. Het vervelende van die perceptie dat 'autoritair' samenhangt met het type straf, is dat de wérkelijke structuur verscholen blijft, en het zicht op de gevolgen in mist gehuld blijft.
In de jaren vijftig en zestig, toen een pak slaag nog redelijk vaak werd gebruikt, waren er ook ouders die nooit te beroerd waren om hun kinderen uit te leggen wat er van hen werd verwacht, en eindeloos vragen te beantwoorden en (tot op zekere hoogte) inspraak te geven. Maar nadat de discussie was afgesloten, werd er gezegd: 'Denk erom dat je je aan die regel houdt, anders krijg je van mij een pak voor je broek!'
Binnen de definitie van wat je als 'autoritair' zou moeten beschouwen in de opvoeding, noem ik dat zeer zeker niet 'autoritair'. Je kunt het eens of oneens zijn met de gekozen sanctie, maar dat staat daar los van.Jij vindt dat niet juist maar wat denk je dat er in het hoofd van de autoritaire opvoeder gebeurt als het kind pertinent niet wil doen wat jij wil. Deze zal niet enkel maar meer autoritair op gaan treden maar ook allerlei middelen in gaan zetten om het kind alsnog te dwingen waaronder slaan. Autoritair opvoeden behelst wel iets meer dan 'omdat ik het zeg'. Voor mij zou het volstrekt logisch overkomen dat een dergelijke ouder eerder geneigd is te gaan slaan als het kind niet klakkeloos in die opvoeding meegaat. En ik heb het vaker om me heen gezien. Niet alleen dat ik het deed.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 22 april 2009 om 16:38
Iry, je ontwijkt het punt even vind ik.
Jij zegt: ik sta er bij en ik zeg er zelf wat van. Maar het gaat mij dus om de situaties dat moeder anderhalve meter verderop even staat te kletsen, of dat ze er níet wat van zegt.
Als zo'n kind mijn grenzen overschrijdt (of dat nou is met klieren of met alle hapjes pakken of wat dan ook), mag ik daar wat van zeggen.
En ik blijf het héél gek vinden als ik daarvoor eerst op jou dan wel jouw toestemming moet wachten.
Jij zegt: ik sta er bij en ik zeg er zelf wat van. Maar het gaat mij dus om de situaties dat moeder anderhalve meter verderop even staat te kletsen, of dat ze er níet wat van zegt.
Als zo'n kind mijn grenzen overschrijdt (of dat nou is met klieren of met alle hapjes pakken of wat dan ook), mag ik daar wat van zeggen.
En ik blijf het héél gek vinden als ik daarvoor eerst op jou dan wel jouw toestemming moet wachten.
woensdag 22 april 2009 om 16:41
quote:ellen2_ schreef op 22 april 2009 @ 16:38:
Iry, je ontwijkt het punt even vind ik.
Jij zegt: ik sta er bij en ik zeg er zelf wat van. Maar het gaat mij dus om de situaties dat moeder anderhalve meter verderop even staat te kletsen, of dat ze er níet wat van zegt.
Als zo'n kind mijn grenzen overschrijdt (of dat nou is met klieren of met alle hapjes pakken of wat dan ook), mag ik daar wat van zeggen.
En ik blijf het héél gek vinden als ik daarvoor eerst op jou dan wel jouw toestemming moet wachten.Eens......maargoed dat mag niet....dan staan al die zogenaamde momzilla's op hun achterste poten te krijsen.
Iry, je ontwijkt het punt even vind ik.
Jij zegt: ik sta er bij en ik zeg er zelf wat van. Maar het gaat mij dus om de situaties dat moeder anderhalve meter verderop even staat te kletsen, of dat ze er níet wat van zegt.
Als zo'n kind mijn grenzen overschrijdt (of dat nou is met klieren of met alle hapjes pakken of wat dan ook), mag ik daar wat van zeggen.
En ik blijf het héél gek vinden als ik daarvoor eerst op jou dan wel jouw toestemming moet wachten.Eens......maargoed dat mag niet....dan staan al die zogenaamde momzilla's op hun achterste poten te krijsen.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 22 april 2009 om 16:44
loomii, ik zie wel wat in deze theorie. Ik heb ook vaak de indruk dat kinderen vooral heel veel moeten in de huidige maatschappij en steeds minder maar wat om mogen hangen. Presteren is het motto. Het lijkt een meer algehele tendens te worden, waar het vroeger misschien minder aan de orde was.
Het verlengstuk waar je het over hebt, proef ik o.a. uit de meningen waarin gezegd wordt dat ouders verantwoordelijk zijn als Jantje iets fout doet en Jantje zelf niet want hij kan er niks aan doen, hij heeft gewoon geen opvoeding gehad.
Terwijl het ook best mogelijk is dat Jantje juist een beetje teveel opvoeding heeft gekregen: op zeer autoritaire wijze bijvoorbeeld.
Wie weet is Jantje bezig zich daaraan te ontworstelen door overal tegenaan te schoppen en alles luidruchtig bestrijdt of in twijfel trekt.
Het verlengstuk waar je het over hebt, proef ik o.a. uit de meningen waarin gezegd wordt dat ouders verantwoordelijk zijn als Jantje iets fout doet en Jantje zelf niet want hij kan er niks aan doen, hij heeft gewoon geen opvoeding gehad.
Terwijl het ook best mogelijk is dat Jantje juist een beetje teveel opvoeding heeft gekregen: op zeer autoritaire wijze bijvoorbeeld.
Wie weet is Jantje bezig zich daaraan te ontworstelen door overal tegenaan te schoppen en alles luidruchtig bestrijdt of in twijfel trekt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 22 april 2009 om 16:54
quote:HoiPippiLangkous schreef op 22 april 2009 @ 14:20:
[...]
Als jouw kind iets van mijn kind af zou pakken dan zei ik er ook wat van. Ongeacht of je erbij staat of niet.
Zelfde als in mijn 2 eerdere voorbeelden, zou ik ook niet m'n mond houden als papa of mama erbij stond.
Je kunt ook ff afwachten wat de ouder, die erbij staat, ermee doet. Als deze niks doet, kun je er altijd nog wat van zeggen.
Meteen je grote mond er tussen zou ik ook niet waarderen, terwijl ik er doorgaans zeker voor ben dat anderen ook mijn kids corrigeren als ze iets doen wat sociaal niet of minder gewenst is.
Maar als ik erbij sta wil ik toch echt als de verantwoordelijke ouder eerst de kans hebben mijn eigen kind te corrigeren.
Of je er halverwege tegen aan bemoeien, werkt ook zo lekker bevorderend, niet dus dat waardeer ik ook niet.
Als we zo nodig op moeten voeden, geef mensen dan ook een beetje tijd om dat te doen, i.p.v meteen vooraan te staan.
Wat ik overigens absoluut niet zou accepteren is dat een ander mijn kind een tik geeft of een draai om de oren o.i.d.
Zou ik ook zeker niet bij andermans kinderen doen dus waag het ook niet bij de mijne.
[...]
Als jouw kind iets van mijn kind af zou pakken dan zei ik er ook wat van. Ongeacht of je erbij staat of niet.
Zelfde als in mijn 2 eerdere voorbeelden, zou ik ook niet m'n mond houden als papa of mama erbij stond.
Je kunt ook ff afwachten wat de ouder, die erbij staat, ermee doet. Als deze niks doet, kun je er altijd nog wat van zeggen.
Meteen je grote mond er tussen zou ik ook niet waarderen, terwijl ik er doorgaans zeker voor ben dat anderen ook mijn kids corrigeren als ze iets doen wat sociaal niet of minder gewenst is.
Maar als ik erbij sta wil ik toch echt als de verantwoordelijke ouder eerst de kans hebben mijn eigen kind te corrigeren.
Of je er halverwege tegen aan bemoeien, werkt ook zo lekker bevorderend, niet dus dat waardeer ik ook niet.
Als we zo nodig op moeten voeden, geef mensen dan ook een beetje tijd om dat te doen, i.p.v meteen vooraan te staan.
Wat ik overigens absoluut niet zou accepteren is dat een ander mijn kind een tik geeft of een draai om de oren o.i.d.
Zou ik ook zeker niet bij andermans kinderen doen dus waag het ook niet bij de mijne.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 22 april 2009 om 17:06
quote:shahla schreef op 22 april 2009 @ 16:36:
Jij vindt dat niet juist maar wat denk je dat er in het hoofd van de autoritaire opvoeder gebeurt als het kind pertinent niet wil doen wat jij wil. Deze zal niet enkel maar meer autoritair op gaan treden maar ook allerlei middelen in gaan zetten om het kind alsnog te dwingen waaronder slaan. Autoritair opvoeden behelst wel iets meer dan 'omdat ik het zeg'. Voor mij zou het volstrekt logisch overkomen dat een dergelijke ouder eerder geneigd is te gaan slaan als het kind niet klakkeloos in die opvoeding meegaat. En ik heb het vaker om me heen gezien. Niet alleen dat ik het deed.
We praten wellicht langs elkaar heen. Ik zeg niet dat een autoritaire ouder, zo die genegen is slaag als straf te gebruiken, dat niet zou doen. Maar 'autoritair' betekent niet meer, of minder, dan dat je geen boodschap hebt aan de inbreng van het kind.
Hoe de ouder vervolgens reageert als het kind zich verzet tegen de autoriteit, dat is niet te voorspellen. Opsluiten op de kamer met de deur op slot. Trekken en duwen. Stompen of schoppen. Weglopen en het kind aan het eigen lot overlaten. Dreigen met de politie. Wrede verbale terreur gebruiken om het kind zich diep ongelukkig te laten voelen. Het kind moedwillig diep vernederen. Het kind een 'cold shoulder' geven door het te negeren.........
De opvoedkundige tik is een weloverwogen en gecontroleerde sanctie. Het kind weet ook dat die sanctie zal worden toegepast. Net als alle andere sancties die je kunt bedenken. En na de sanctie zal de ouder ernaar streven de normale ouder-kind relatie zo snel mogelijk te herstellen.
Jij vindt dat niet juist maar wat denk je dat er in het hoofd van de autoritaire opvoeder gebeurt als het kind pertinent niet wil doen wat jij wil. Deze zal niet enkel maar meer autoritair op gaan treden maar ook allerlei middelen in gaan zetten om het kind alsnog te dwingen waaronder slaan. Autoritair opvoeden behelst wel iets meer dan 'omdat ik het zeg'. Voor mij zou het volstrekt logisch overkomen dat een dergelijke ouder eerder geneigd is te gaan slaan als het kind niet klakkeloos in die opvoeding meegaat. En ik heb het vaker om me heen gezien. Niet alleen dat ik het deed.
We praten wellicht langs elkaar heen. Ik zeg niet dat een autoritaire ouder, zo die genegen is slaag als straf te gebruiken, dat niet zou doen. Maar 'autoritair' betekent niet meer, of minder, dan dat je geen boodschap hebt aan de inbreng van het kind.
Hoe de ouder vervolgens reageert als het kind zich verzet tegen de autoriteit, dat is niet te voorspellen. Opsluiten op de kamer met de deur op slot. Trekken en duwen. Stompen of schoppen. Weglopen en het kind aan het eigen lot overlaten. Dreigen met de politie. Wrede verbale terreur gebruiken om het kind zich diep ongelukkig te laten voelen. Het kind moedwillig diep vernederen. Het kind een 'cold shoulder' geven door het te negeren.........
De opvoedkundige tik is een weloverwogen en gecontroleerde sanctie. Het kind weet ook dat die sanctie zal worden toegepast. Net als alle andere sancties die je kunt bedenken. En na de sanctie zal de ouder ernaar streven de normale ouder-kind relatie zo snel mogelijk te herstellen.
woensdag 22 april 2009 om 17:12
Weet je wat nu zo gek is? Laatst was er een topic over een winkelend stel (door de betreffende topicopenster was het stel hip en arrogant genoemd 'zullen ook wel in een groot huis wonen' enzenz. Dat stel had hun dochtertje bij zich en op een bepaald moment ziet TO dat moeders te keer gaat tegen dochtertje. Dochtertje helemaal over de zijk en vader komt erbij en doet het nog even dunnetjes over. Moeder had gezegd 'ik vermoord r nog een keer'. TO was woedend en sprak over kindermishandeling. Nagenoeg het hele Viva forum was het erover eens. Dergelijk gedrag kon toch echt niet getolereerd worden. En nu ineens dit topic over dat de kinderen nu eindelijk eens opgevoed moeten worden....geen wonder dat de ouders van tegenwoordig doordraaien met al die (voor)oordelen over het opvoeden. Je doet het toch nooit goed.
woensdag 22 april 2009 om 17:25
quote:jaap schreef op 22 april 2009 @ 17:06:
[...]
We praten wellicht langs elkaar heen. Ik zeg niet dat een autoritaire ouder, zo die genegen is slaag als straf te gebruiken, dat niet zou doen. Maar 'autoritair' betekent niet meer, of minder, dan dat je geen boodschap hebt aan de inbreng van het kind.
Hoe de ouder vervolgens reageert als het kind zich verzet tegen de autoriteit, dat is niet te voorspellen. Opsluiten op de kamer met de deur op slot. Trekken en duwen. Stompen of schoppen. Weglopen en het kind aan het eigen lot overlaten. Dreigen met de politie. Wrede verbale terreur gebruiken om het kind zich diep ongelukkig te laten voelen. Het kind moedwillig diep vernederen. Het kind een 'cold shoulder' geven door het te negeren.........
De opvoedkundige tik is een weloverwogen en gecontroleerde sanctie. Het kind weet ook dat die sanctie zal worden toegepast. Net als alle andere sancties die je kunt bedenken. En na de sanctie zal de ouder ernaar streven de normale ouder-kind relatie zo snel mogelijk te herstellen.
Wat bedoelde je dan met: dat is onjuist want uit je vorige reactie kreeg ik de indruk dat jij slaan niet vond passen bij autoritair opvoeden of dat je tenminste in twijfel trok dat het bij elkaar kan horen.
Het kan zijn dat we inderdaad langs elkaar heen praten. Dat jij meer bezig bent met de intentie van autoritair opvoeden terwijl ik meer de gevolgen benader van autoritair ouder zijn.
Overigens vind ik slaan verre van een gecontroleerde weloverwogen sanctie. Ik denk dat maar weinigen dit echt alleen toepassen om het kind iets duidelijk te maken. Mijn idee is dat slaan voornamelijk gebeurt als je het idee, gevoel hebt het overwicht kwijt te raken of uit onmacht of omdat het geheel en al past in je autoritaire gedachten als kind maar niet mee blijft werken. Ik denk dat het trouwens wél te voorspellen is dat een autoritaire ouder op een bepaalde manier zal reageren. Het komt namelijk allemaal op hetzelfde neer. Harde maatregelen nemen om het kind alsnog weer onder je controle te krijgen en dat deze zich in allerlei middelen kunnen vertalen, eens maar wel voorspelbaar en logisch dat het deze kant op zal gaan. En misschien ook van kwaad tot erger.
De ouder moet wakker worden en beseffen dat je soms de controle los moet laten om weer controle te krijgen.
Ik heb mijn opvoeding opnieuw onder de loep genomen en zoveel als mogelijk aangepast aan het karakter van mijn kinderen. Op zo'n manier dat ik daar ook heel goed in mee kon gaan.
[...]
We praten wellicht langs elkaar heen. Ik zeg niet dat een autoritaire ouder, zo die genegen is slaag als straf te gebruiken, dat niet zou doen. Maar 'autoritair' betekent niet meer, of minder, dan dat je geen boodschap hebt aan de inbreng van het kind.
Hoe de ouder vervolgens reageert als het kind zich verzet tegen de autoriteit, dat is niet te voorspellen. Opsluiten op de kamer met de deur op slot. Trekken en duwen. Stompen of schoppen. Weglopen en het kind aan het eigen lot overlaten. Dreigen met de politie. Wrede verbale terreur gebruiken om het kind zich diep ongelukkig te laten voelen. Het kind moedwillig diep vernederen. Het kind een 'cold shoulder' geven door het te negeren.........
De opvoedkundige tik is een weloverwogen en gecontroleerde sanctie. Het kind weet ook dat die sanctie zal worden toegepast. Net als alle andere sancties die je kunt bedenken. En na de sanctie zal de ouder ernaar streven de normale ouder-kind relatie zo snel mogelijk te herstellen.
Wat bedoelde je dan met: dat is onjuist want uit je vorige reactie kreeg ik de indruk dat jij slaan niet vond passen bij autoritair opvoeden of dat je tenminste in twijfel trok dat het bij elkaar kan horen.
Het kan zijn dat we inderdaad langs elkaar heen praten. Dat jij meer bezig bent met de intentie van autoritair opvoeden terwijl ik meer de gevolgen benader van autoritair ouder zijn.
Overigens vind ik slaan verre van een gecontroleerde weloverwogen sanctie. Ik denk dat maar weinigen dit echt alleen toepassen om het kind iets duidelijk te maken. Mijn idee is dat slaan voornamelijk gebeurt als je het idee, gevoel hebt het overwicht kwijt te raken of uit onmacht of omdat het geheel en al past in je autoritaire gedachten als kind maar niet mee blijft werken. Ik denk dat het trouwens wél te voorspellen is dat een autoritaire ouder op een bepaalde manier zal reageren. Het komt namelijk allemaal op hetzelfde neer. Harde maatregelen nemen om het kind alsnog weer onder je controle te krijgen en dat deze zich in allerlei middelen kunnen vertalen, eens maar wel voorspelbaar en logisch dat het deze kant op zal gaan. En misschien ook van kwaad tot erger.
De ouder moet wakker worden en beseffen dat je soms de controle los moet laten om weer controle te krijgen.
Ik heb mijn opvoeding opnieuw onder de loep genomen en zoveel als mogelijk aangepast aan het karakter van mijn kinderen. Op zo'n manier dat ik daar ook heel goed in mee kon gaan.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 22 april 2009 om 20:09
quote:shahla schreef op 22 april 2009 @ 17:25:
Wat bedoelde je dan met: dat is onjuist want uit je vorige reactie kreeg ik de indruk dat jij slaan niet vond passen bij autoritair opvoeden of dat je tenminste in twijfel trok dat het bij elkaar kan horen.
Het kan zijn dat we inderdaad langs elkaar heen praten. Dat jij meer bezig bent met de intentie van autoritair opvoeden terwijl ik meer de gevolgen benader van autoritair ouder zijn.(..)
Nee, jij verbindt die twee aspecten met elkaar alsof ze bij elkaar horen. Dat is onjuist.
De meeste mensen denken helmáál niet na over de sancties die ze gebruiken. Ze kiezen intuïtief, laten zich leiden door wat anderen hen aanbevelen, of apen hun ouders na. Of een mix.
In mijn benadering staan juist de gevolgen van autoritair opvoeden centraal. Waar we langs elkaar heen praten, is dat ik de sancties die men kiest wel belangrijk vind, maar niet als kenmerk van de gekozen (of opgelegde 'stijl'). Met een aantal voorbeelden van alternatieve reacties op ongewenst gedrag hoopte ik duidelijk te maken dat de keuze van de sanctie/straf in dit opzicht juist van geen enkele betekenis is. Ultimo gaat het om de perceptie van het kind. Maar de keuzes van ouders hebben veelal meer een 'esthetische' of 'ethische' achtergrond. 'Niet gezien willen worden als een slechte ouder in de ogen van andere ouders........' Dat is dus wat je noemt een 'politiek correcte' keuze bij uitstek.
(Ik refereer niet aan jou, of enige andere specifieke forummer)
Ouders met 'korte lontjes' die uithalen naar hun kind als ze geen tekst meer hebben, zijn zeker niet het soort ouders dat welbewust kiest voor de 'opvoedkundige tik' als sanctie.
Ogenschijnlijk dezelfde straf, maar je kunt eigenlijk niet eens van een straf spreken in dat geval. En ook niet in de gevallen waarin geen gebruik wordt gemaakt van slaag, maar het 'beeld' identiek is: 'Je doet wat ik zeg!'
Bij een straf moet je louter denken aan een weloverwogen sanctie die niet meer, of minder, is dan de 'prijs die men betaalt' voor het niet honoreren van bepaalde (gedrags)regels. Als het goed is, wordt dat het kind ook duidelijk gemaakt. En na de straf moet het kind er ook op kunnen rekenen dat het geen 'atoom' van de liefde en het respect is kwijtgeraakt dat het daarvóór had.
Waar ik dus voor wil waarschuwen, is het langdurig 'boos blijven' op een kind, en straffen die afstand scheppen en die afstand kunstmatig bewaren voor langere tijd. Een 'opvoedkundige tik' doet pijn, en is niet prettig. Maar daarna is het klaar. De 'prijs' is betaald. De schuld is afgelost. En er kan nog over gesproken worden, als dat zinvol lijkt, of als het kind daarop aanstuurt. Maar in feite is daar de kous mee af.
Dat staat dus in schril contrast tot veel toegepaste straffen als 'time out', dingen afpakken, boetes opleggen in de vorm van kortingen op het zakgeld, of huisarrest. Die etteren maar voort, tot riant na het het moment dat iedereen zich nog herinnerde waar het ook alweer voor was. De sfeer in het gezin wordt vaak voor een langere periode totaal verziekt.
Dit neemt niet weg dat de 'opvoedkundige tik' niet het 'Ei van Columbus' is, in mijn ogen. Maar het is bezopen dat er zo ontzettend krampachtig naar gekeken wordt in onze Westerse samenleving, en dat het zelfs gelijkgesteld wordt met 'mishandeling' per definitie. Mensen die dát zeggen, die hebben werkelijk geen flauw benul hoe de menselijk geest in elkaar steekt. Daaronder, helaas, duizenden 'menswetenschappers'.
Wat bedoelde je dan met: dat is onjuist want uit je vorige reactie kreeg ik de indruk dat jij slaan niet vond passen bij autoritair opvoeden of dat je tenminste in twijfel trok dat het bij elkaar kan horen.
Het kan zijn dat we inderdaad langs elkaar heen praten. Dat jij meer bezig bent met de intentie van autoritair opvoeden terwijl ik meer de gevolgen benader van autoritair ouder zijn.(..)
Nee, jij verbindt die twee aspecten met elkaar alsof ze bij elkaar horen. Dat is onjuist.
De meeste mensen denken helmáál niet na over de sancties die ze gebruiken. Ze kiezen intuïtief, laten zich leiden door wat anderen hen aanbevelen, of apen hun ouders na. Of een mix.
In mijn benadering staan juist de gevolgen van autoritair opvoeden centraal. Waar we langs elkaar heen praten, is dat ik de sancties die men kiest wel belangrijk vind, maar niet als kenmerk van de gekozen (of opgelegde 'stijl'). Met een aantal voorbeelden van alternatieve reacties op ongewenst gedrag hoopte ik duidelijk te maken dat de keuze van de sanctie/straf in dit opzicht juist van geen enkele betekenis is. Ultimo gaat het om de perceptie van het kind. Maar de keuzes van ouders hebben veelal meer een 'esthetische' of 'ethische' achtergrond. 'Niet gezien willen worden als een slechte ouder in de ogen van andere ouders........' Dat is dus wat je noemt een 'politiek correcte' keuze bij uitstek.
(Ik refereer niet aan jou, of enige andere specifieke forummer)
Ouders met 'korte lontjes' die uithalen naar hun kind als ze geen tekst meer hebben, zijn zeker niet het soort ouders dat welbewust kiest voor de 'opvoedkundige tik' als sanctie.
Ogenschijnlijk dezelfde straf, maar je kunt eigenlijk niet eens van een straf spreken in dat geval. En ook niet in de gevallen waarin geen gebruik wordt gemaakt van slaag, maar het 'beeld' identiek is: 'Je doet wat ik zeg!'
Bij een straf moet je louter denken aan een weloverwogen sanctie die niet meer, of minder, is dan de 'prijs die men betaalt' voor het niet honoreren van bepaalde (gedrags)regels. Als het goed is, wordt dat het kind ook duidelijk gemaakt. En na de straf moet het kind er ook op kunnen rekenen dat het geen 'atoom' van de liefde en het respect is kwijtgeraakt dat het daarvóór had.
Waar ik dus voor wil waarschuwen, is het langdurig 'boos blijven' op een kind, en straffen die afstand scheppen en die afstand kunstmatig bewaren voor langere tijd. Een 'opvoedkundige tik' doet pijn, en is niet prettig. Maar daarna is het klaar. De 'prijs' is betaald. De schuld is afgelost. En er kan nog over gesproken worden, als dat zinvol lijkt, of als het kind daarop aanstuurt. Maar in feite is daar de kous mee af.
Dat staat dus in schril contrast tot veel toegepaste straffen als 'time out', dingen afpakken, boetes opleggen in de vorm van kortingen op het zakgeld, of huisarrest. Die etteren maar voort, tot riant na het het moment dat iedereen zich nog herinnerde waar het ook alweer voor was. De sfeer in het gezin wordt vaak voor een langere periode totaal verziekt.
Dit neemt niet weg dat de 'opvoedkundige tik' niet het 'Ei van Columbus' is, in mijn ogen. Maar het is bezopen dat er zo ontzettend krampachtig naar gekeken wordt in onze Westerse samenleving, en dat het zelfs gelijkgesteld wordt met 'mishandeling' per definitie. Mensen die dát zeggen, die hebben werkelijk geen flauw benul hoe de menselijk geest in elkaar steekt. Daaronder, helaas, duizenden 'menswetenschappers'.
