Actueel
alle pijlers
Voed ze op!
dinsdag 21 april 2009 om 13:08
In de Telegraaf vandaag op de voorpagina de oproep van een drietal parlementsleden aan ouders en scholen om kinderen weer 'ouderwets' op te voeden.
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
Jullie mening? Ei van Columbus? Eindelijk hebben ze in Den Haag het licht gezien? Of kun je het ouders en scholen niet kwalijk nemen dat ze hun verantwoordelijkheden ontlopen en afschuiven op de overheid?
donderdag 23 april 2009 om 08:44
quote:FluffyC schreef op 22 april 2009 @ 21:41:
En dan is dat gezever en gezeur van mensen die geen ide ehebben hoe of wat of van mensen die wel weten hoe of wat en nog denken dat zij het beter kunnen, soms wel kwetsend en soms wel gewoon teveel.Dat kan ik me voorstellen. Beste stuurlui enzo.... Maar toch doe jij een pagina of 6 eerder in deze discussie hetzelfde over blerende kinderen (met of zonder fietsje of worst) hetzelfde. Ook dat zijn maar momentopnamen, ook daar weet je niet wat er misschien allemaal rond kind, gezin en zulks speelt.
En dan is dat gezever en gezeur van mensen die geen ide ehebben hoe of wat of van mensen die wel weten hoe of wat en nog denken dat zij het beter kunnen, soms wel kwetsend en soms wel gewoon teveel.Dat kan ik me voorstellen. Beste stuurlui enzo.... Maar toch doe jij een pagina of 6 eerder in deze discussie hetzelfde over blerende kinderen (met of zonder fietsje of worst) hetzelfde. Ook dat zijn maar momentopnamen, ook daar weet je niet wat er misschien allemaal rond kind, gezin en zulks speelt.
donderdag 23 april 2009 om 10:39
Overigens vind ik de uitspraak in de poll " ik doe het wel goed, de ander niet" echt typisch iets van nu. Wijzen naar een ander. Als je dit invult lever je het bewijs in mijn ogen dat jij ook niet altijd juist bent.
Juist door naar jezelf te kijken, kritisch te blijven, en aan te passen/bij te schaven, voed je je kind in mijn ogen het beste op. Misspoez meldt dat ze het opvallend vindt. Opvallend goed misschien. Wellicht zijn Viva-forummers meer reflecterende ouders?!
Ik hoop het...
Juist door naar jezelf te kijken, kritisch te blijven, en aan te passen/bij te schaven, voed je je kind in mijn ogen het beste op. Misspoez meldt dat ze het opvallend vindt. Opvallend goed misschien. Wellicht zijn Viva-forummers meer reflecterende ouders?!
Ik hoop het...
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 23 april 2009 om 11:07
@jaap, veel eerder. Prijzen betalen, schulden aflossen, autoriteit, doen wat ik zeg. Heb je een katholieke achtergrond?
Kweenie hoor van die tikken die uitgedeeld mogen worden.
Ik herinner me de enkele tik nog erg goed die ik als kind heb gekregen en het maakte voor mij niet uit of die verdiend waren of niet. De uitdeler daalde ver, heel ver in mijn aanzien. Mijn lichaam is van mij en daar blijf je af, net als ik van een ander afblijf. Toch geef ik de kleintjes heus een tik op de vingers als ik ineens de volledige aandacht wil vestigen op bv het handje dat ergens is waar het niet mag zijn (idd van mij niet mag zijn).
Heb je zelf trouwens ervaring met kinderen die in hun woedebui even helemaal niet bereikbaar zijn?
Dan wek je mn nieuwsgierigheid, is er een bron beschikbaar waar je mee aan kan tonen dat die “helaas duizenden menswetenschappers” zelf minder geslaagde, of beter minder gelukkige kinderen hebben voortgebracht?
Kweenie hoor van die tikken die uitgedeeld mogen worden.
Ik herinner me de enkele tik nog erg goed die ik als kind heb gekregen en het maakte voor mij niet uit of die verdiend waren of niet. De uitdeler daalde ver, heel ver in mijn aanzien. Mijn lichaam is van mij en daar blijf je af, net als ik van een ander afblijf. Toch geef ik de kleintjes heus een tik op de vingers als ik ineens de volledige aandacht wil vestigen op bv het handje dat ergens is waar het niet mag zijn (idd van mij niet mag zijn).
Heb je zelf trouwens ervaring met kinderen die in hun woedebui even helemaal niet bereikbaar zijn?
Dan wek je mn nieuwsgierigheid, is er een bron beschikbaar waar je mee aan kan tonen dat die “helaas duizenden menswetenschappers” zelf minder geslaagde, of beter minder gelukkige kinderen hebben voortgebracht?
Let's play Twister, let's play Risk yeah
donderdag 23 april 2009 om 15:38
quote:loomii schreef op 23 april 2009 @ 08:44:
[...]
Dat kan ik me voorstellen. Beste stuurlui enzo.... Maar toch doe jij een pagina of 6 eerder in deze discussie hetzelfde over blerende kinderen (met of zonder fietsje of worst) hetzelfde. Ook dat zijn maar momentopnamen, ook daar weet je niet wat er misschien allemaal rond kind, gezin en zulks speelt.Die van het fietsje ken ik wel persoonlijk en van heel dichtbij. Die van de worst niet van heel dichtbij, maar dichtbij genoeg. Ik oordeel niet snel over een kind of de ouders, juist omdat het me zelf zo irriteert af en toe.
[...]
Dat kan ik me voorstellen. Beste stuurlui enzo.... Maar toch doe jij een pagina of 6 eerder in deze discussie hetzelfde over blerende kinderen (met of zonder fietsje of worst) hetzelfde. Ook dat zijn maar momentopnamen, ook daar weet je niet wat er misschien allemaal rond kind, gezin en zulks speelt.Die van het fietsje ken ik wel persoonlijk en van heel dichtbij. Die van de worst niet van heel dichtbij, maar dichtbij genoeg. Ik oordeel niet snel over een kind of de ouders, juist omdat het me zelf zo irriteert af en toe.
donderdag 23 april 2009 om 18:17
Iry, je láát je kwetsen. Natuurlijk kunnen mensen de bedoeling hebben om eens ff flnk op je hart te trappen maar het is aan jou wat je ermee doet.quote:Voor mij geld dat onterecht commentaar (wat wat dieper gaat,zoals bij fluf bijv.) over mijn kids mij nog altijd het diepst raakt.Dat bedoelde ik met 'patent hebben op'. Beetje gecharcheert (schrijf je dat zo?) natuurlijk. Ik word altijd een beetje giechel van dit soort uitspraken. Want het houdt in feite in dat je nooit meer wat over of tegen een kind mag zeggen want een moederhart is zó gekwetst. Dat is 'anders'. Ja dat zal best, maar ik blijf erbij dat jíj de baas bent over je reacties op andermans gedrag, ook als het om je kids gaat.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 23 april 2009 om 18:22
quote:Nijntje schreef op 22 april 2009 @ 22:54:
[...]
Dat doe ik wel hoor.
Nouja, " op hun kop" is misschien wat zwaar gesteld. Maar als ik een kind bijvoorbeeld tegen een auto zie schoppen ofzo, dan zeg ik wel: "Hee joh, moet je niet doen hoor, dan worden die mensen boos." Veel verder ga ik niet, maar iets ervan zeggen vind ik echt wel mogen.
Ik trap ik nou een open deur in?
Dan worden die mensen boos? Is dat dé reden om niet tegen een auto aan te trappen? Het gaat er toch om dat ze leren dat niet zomaar aan andermans spullen mogen komen cq die spullen kapot maken?
In een dergelijk geval zeg ik 'wegwezen jongens, zo beschadig je die auto'
Laatst ook zoiets achterlijks; een stel kids van een jaar of 10 trokken plantjes uit zo'n gemeentelijke plantenbak bij een speeltuin (vraag me niet wat ik daar deed ) Dus ik zeg dat ze daarmee moeten kappen.
Hoor ik vanaf een bankje een vrouw 'doe maar niet hoor, dan wordt die mevrouw boos' op een smalende manier.
Dan denk ik het gaat toch niet om mij? Het gaat er toch om dat je leert dat je de boel niet sloopt? Ben ik nou gek?
Dus ik zeg daar wat van
[...]
Dat doe ik wel hoor.
Nouja, " op hun kop" is misschien wat zwaar gesteld. Maar als ik een kind bijvoorbeeld tegen een auto zie schoppen ofzo, dan zeg ik wel: "Hee joh, moet je niet doen hoor, dan worden die mensen boos." Veel verder ga ik niet, maar iets ervan zeggen vind ik echt wel mogen.
Ik trap ik nou een open deur in?
Dan worden die mensen boos? Is dat dé reden om niet tegen een auto aan te trappen? Het gaat er toch om dat ze leren dat niet zomaar aan andermans spullen mogen komen cq die spullen kapot maken?
In een dergelijk geval zeg ik 'wegwezen jongens, zo beschadig je die auto'
Laatst ook zoiets achterlijks; een stel kids van een jaar of 10 trokken plantjes uit zo'n gemeentelijke plantenbak bij een speeltuin (vraag me niet wat ik daar deed ) Dus ik zeg dat ze daarmee moeten kappen.
Hoor ik vanaf een bankje een vrouw 'doe maar niet hoor, dan wordt die mevrouw boos' op een smalende manier.
Dan denk ik het gaat toch niet om mij? Het gaat er toch om dat je leert dat je de boel niet sloopt? Ben ik nou gek?
Dus ik zeg daar wat van
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 23 april 2009 om 18:35
quote:HoiPippiLangkous schreef op 22 april 2009 @ 21:56:
Je kunt echt beslissen om je niet te laten raken door dergelijke opmerkingen van dergelijke mensen. Want wat kun je er verder mee? Niks.
Ik denk dat opmerkingen van anderen hard binnenkomen, juist omdat het je kind betreft. Omdat je je kind al ziet worstelen met deze maatschappij, ziet dat hij het niet redt en je óók ziet dat je kind zich dat dondersgoed beseft.
Het is moeilijk om je kind dat te zien dragen, althans, voor mij raakt dat een intens verdriet.
En een vreemde ziet dan een 7 of 8 jarige die sociaal onaangepast gedrag laat zien. Ik zie mijn uit de kluiten gegroeide, zeer angstige 5 jarige, de zichzelf overschreeuwt omdat hij zich verloren en onveilig voelt en dan ook nog eens voortdurend overvraagd wordt, doordat hij zo groot lijkt.
Je kunt echt beslissen om je niet te laten raken door dergelijke opmerkingen van dergelijke mensen. Want wat kun je er verder mee? Niks.
Ik denk dat opmerkingen van anderen hard binnenkomen, juist omdat het je kind betreft. Omdat je je kind al ziet worstelen met deze maatschappij, ziet dat hij het niet redt en je óók ziet dat je kind zich dat dondersgoed beseft.
Het is moeilijk om je kind dat te zien dragen, althans, voor mij raakt dat een intens verdriet.
En een vreemde ziet dan een 7 of 8 jarige die sociaal onaangepast gedrag laat zien. Ik zie mijn uit de kluiten gegroeide, zeer angstige 5 jarige, de zichzelf overschreeuwt omdat hij zich verloren en onveilig voelt en dan ook nog eens voortdurend overvraagd wordt, doordat hij zo groot lijkt.
vrijdag 24 april 2009 om 07:19
quote:shahla schreef op 22 april 2009 @ 23:57:
[...]
1. In die zin dat ik beweer dat als je autoritair opvoedt je waarschijnlijk ook slaag toe zult passen. Daarentegen bedoel ik niet dat als je slaat je perse ook autoritair opvoedt.
[...]
2. En daarom is een klap snel uitgedeeld waarover inderdaad niet nagedacht is want je handelt impulsief vanuit onmacht, of je voelt je getergd e.d. Daar had ik het in mijn vorige reactie ook over.
[...]
3. Jawel, dat is wel belangrijk. Een straf moet in verhouding staan tot de 'overtreding'. Hoe kan een kind anders het verband leggen?
Dit moet zeker niet te lang duren. Te laat thuis en dan een week niet buiten mogen spelen, heeft geen enkel nut.
Ik prefereer overigens andere sancties boven 'de tik'. Mijn opinie is dat bijvoorbeeld een 'time out' een hulpmiddel kan zijn. Mits je het op de juiste wijze toepast. En als dit bij jouw kind aantoonbaar werkt.
De kunst is juist om iets te vinden wat bij je kind past en waar jij dan ook weer op jouw beurt consequent in kunt zijn.
Als je dat zo'n beetje uit hebt gevonden, gaat het een stuk beter.1. Nee, er zijn héél veel mensen die autoritair opvoeden, maar nog liever hun eigen hand afhakken dan een kind te slaan. Dat is dus juist het hele punt! Die mensen beweren van zichzelf dat ze niet autoritair opvoeden want ze slaan hun kind niet. Crap!
2. Mensen die impulsief reageren zullen snel een klap uitdelen. Daar is geen misverstand over. Maar ze straffen niet. Ze reageren (of ageren). Ze zijn niet eens met het kind bezig op dat moment, maar uitsluitend met zichzelf. En een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt bereikt die mensen ook niet. Ze gebruiken de 'tik' niet opvoedkundig, maar als impulsieve actie of reactie, zonder er bij na te denken.
Een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt, zoals die nu van kracht is in ons land, doet in die zin meer kwaad dan goed. Goede kans dat áls die impulsieve, machteloze ouder zichzelf nét wat langer in weet te houden, die 'tik' een 'beuk' wordt als de stoppen dan uiteindelijk tóch doorslaan.
Maar, nogmaals, voor die groep ouders, die impulsief reageert, neem ik het niet op. Of ze nou redeloos schreeuwen, razen, tieren, hun kinderen met Hel-en-Verdoemenis of de politie bedreigen, met de deuren gaan gooien, of hun kind een 'tik' geven: het is allemaal contraproductief.
3. 'De straf moet in relatie staan tot de overtreding, anders leert het kind er niks van', is een moderne misvatting. Een kind 'leert' niks van straf. Dat is ook niet de functie van straf. Straf is een sanctie die je oplegt als een 'prijskaartje'. Het leren heeft het kind, als het goed is, al achter de rug. Het kind weet dondersgoed dat het iets niet mag, want dat had jij haar of hem al verteld, en uitgelegd, toch?
De straf moet helder, (redelijk) voorspelbaar, consequent en eenduidig zijn. En daarom moet je juist niet improviseren om er iets van te maken wat zo aardig bij de daad past, want dan is de kans groot dat het door het kind zelf, of de broertjes of zusjes, als totale willekeur wordt gezien.
[...]
1. In die zin dat ik beweer dat als je autoritair opvoedt je waarschijnlijk ook slaag toe zult passen. Daarentegen bedoel ik niet dat als je slaat je perse ook autoritair opvoedt.
[...]
2. En daarom is een klap snel uitgedeeld waarover inderdaad niet nagedacht is want je handelt impulsief vanuit onmacht, of je voelt je getergd e.d. Daar had ik het in mijn vorige reactie ook over.
[...]
3. Jawel, dat is wel belangrijk. Een straf moet in verhouding staan tot de 'overtreding'. Hoe kan een kind anders het verband leggen?
Dit moet zeker niet te lang duren. Te laat thuis en dan een week niet buiten mogen spelen, heeft geen enkel nut.
Ik prefereer overigens andere sancties boven 'de tik'. Mijn opinie is dat bijvoorbeeld een 'time out' een hulpmiddel kan zijn. Mits je het op de juiste wijze toepast. En als dit bij jouw kind aantoonbaar werkt.
De kunst is juist om iets te vinden wat bij je kind past en waar jij dan ook weer op jouw beurt consequent in kunt zijn.
Als je dat zo'n beetje uit hebt gevonden, gaat het een stuk beter.1. Nee, er zijn héél veel mensen die autoritair opvoeden, maar nog liever hun eigen hand afhakken dan een kind te slaan. Dat is dus juist het hele punt! Die mensen beweren van zichzelf dat ze niet autoritair opvoeden want ze slaan hun kind niet. Crap!
2. Mensen die impulsief reageren zullen snel een klap uitdelen. Daar is geen misverstand over. Maar ze straffen niet. Ze reageren (of ageren). Ze zijn niet eens met het kind bezig op dat moment, maar uitsluitend met zichzelf. En een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt bereikt die mensen ook niet. Ze gebruiken de 'tik' niet opvoedkundig, maar als impulsieve actie of reactie, zonder er bij na te denken.
Een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt, zoals die nu van kracht is in ons land, doet in die zin meer kwaad dan goed. Goede kans dat áls die impulsieve, machteloze ouder zichzelf nét wat langer in weet te houden, die 'tik' een 'beuk' wordt als de stoppen dan uiteindelijk tóch doorslaan.
Maar, nogmaals, voor die groep ouders, die impulsief reageert, neem ik het niet op. Of ze nou redeloos schreeuwen, razen, tieren, hun kinderen met Hel-en-Verdoemenis of de politie bedreigen, met de deuren gaan gooien, of hun kind een 'tik' geven: het is allemaal contraproductief.
3. 'De straf moet in relatie staan tot de overtreding, anders leert het kind er niks van', is een moderne misvatting. Een kind 'leert' niks van straf. Dat is ook niet de functie van straf. Straf is een sanctie die je oplegt als een 'prijskaartje'. Het leren heeft het kind, als het goed is, al achter de rug. Het kind weet dondersgoed dat het iets niet mag, want dat had jij haar of hem al verteld, en uitgelegd, toch?
De straf moet helder, (redelijk) voorspelbaar, consequent en eenduidig zijn. En daarom moet je juist niet improviseren om er iets van te maken wat zo aardig bij de daad past, want dan is de kans groot dat het door het kind zelf, of de broertjes of zusjes, als totale willekeur wordt gezien.
vrijdag 24 april 2009 om 13:27
quote:IvyRosa schreef op 23 april 2009 @ 18:35:
[...]
Ik denk dat opmerkingen van anderen hard binnenkomen, juist omdat het je kind betreft. Omdat je je kind al ziet worstelen met deze maatschappij, ziet dat hij het niet redt en je óók ziet dat je kind zich dat dondersgoed beseft.
Het is moeilijk om je kind dat te zien dragen, althans, voor mij raakt dat een intens verdriet.
En een vreemde ziet dan een 7 of 8 jarige die sociaal onaangepast gedrag laat zien. Ik zie mijn uit de kluiten gegroeide, zeer angstige 5 jarige, de zichzelf overschreeuwt omdat hij zich verloren en onveilig voelt en dan ook nog eens voortdurend overvraagd wordt, doordat hij zo groot lijkt.
Ja, dat is wat het kwetsend maakt. Als moeder zie je iets heel anders. Mijn kind haalt zijn spelling op van een 1,5 naar een 2,5. Ik ben trots, want dat is voor hem een geweldige vooruitgang. Opmerkingen als: Nou, daar zou ik niet trots op zijn, hij moet maar gewoon eens zijn best gaan doen! of Dat is niet best, je moet zijn DS afpakken en pas weer terug geven als hij een vijf heeft! zijn dan gewoon kwetsend. Ik zie hem vechten en oefenen en proberen en volhouden. Hij heeft geen woordbeeld, hij kan niet/nauwelijks automatiseren. Die punt omhoog is een overwinning.
En HPL, je hebt ergens wel een punt hoor. Je kunt niets met commentaar en je moet je er ook niets van aantrekken. Maar ik denk dat het een stuk makkelijker zou zijn als mensen dat commentaar eens voor zich houden. Waarom moet ik het maar incasseren en aanhoren? Waarom zijn de rollen omgedraaid? Waarom mag men schijnbaar luidkeels een mening verkondigen denkend dat ze het bij het rechte eind hebben en is het mijn probleem als ik het soms kwetsend vind? En dan vooral van mensen die dichterbij staan. Die weten hoe of wat met mijn kinderen. Waarom mag een of andere bejaarde in de Appie zich als een hork gedragen? Zijn dat de ouderen van tegenwoordig? (Compleet met rollatorhangplek).
Een zwangere in mijn omgeving wist me te melden dat haar kind nooit zo ingewikkeld als mijn kinderen zou gaan worden. Ze wist gewoon hoe je een kind moest opvoeden, want dat had ze in verschillende boeken enzo gelezen. Zij wist WEL hoe het moest. En bedankt. Ik moet me dan echt inhouden om haar niet het meest ingewikkelde kind ooit toe te wensen (of dan op zijn minst een vreselijke bevalling compleet met scheuren en 40789 hechtingen ofzoiets ).
[...]
Ik denk dat opmerkingen van anderen hard binnenkomen, juist omdat het je kind betreft. Omdat je je kind al ziet worstelen met deze maatschappij, ziet dat hij het niet redt en je óók ziet dat je kind zich dat dondersgoed beseft.
Het is moeilijk om je kind dat te zien dragen, althans, voor mij raakt dat een intens verdriet.
En een vreemde ziet dan een 7 of 8 jarige die sociaal onaangepast gedrag laat zien. Ik zie mijn uit de kluiten gegroeide, zeer angstige 5 jarige, de zichzelf overschreeuwt omdat hij zich verloren en onveilig voelt en dan ook nog eens voortdurend overvraagd wordt, doordat hij zo groot lijkt.
Ja, dat is wat het kwetsend maakt. Als moeder zie je iets heel anders. Mijn kind haalt zijn spelling op van een 1,5 naar een 2,5. Ik ben trots, want dat is voor hem een geweldige vooruitgang. Opmerkingen als: Nou, daar zou ik niet trots op zijn, hij moet maar gewoon eens zijn best gaan doen! of Dat is niet best, je moet zijn DS afpakken en pas weer terug geven als hij een vijf heeft! zijn dan gewoon kwetsend. Ik zie hem vechten en oefenen en proberen en volhouden. Hij heeft geen woordbeeld, hij kan niet/nauwelijks automatiseren. Die punt omhoog is een overwinning.
En HPL, je hebt ergens wel een punt hoor. Je kunt niets met commentaar en je moet je er ook niets van aantrekken. Maar ik denk dat het een stuk makkelijker zou zijn als mensen dat commentaar eens voor zich houden. Waarom moet ik het maar incasseren en aanhoren? Waarom zijn de rollen omgedraaid? Waarom mag men schijnbaar luidkeels een mening verkondigen denkend dat ze het bij het rechte eind hebben en is het mijn probleem als ik het soms kwetsend vind? En dan vooral van mensen die dichterbij staan. Die weten hoe of wat met mijn kinderen. Waarom mag een of andere bejaarde in de Appie zich als een hork gedragen? Zijn dat de ouderen van tegenwoordig? (Compleet met rollatorhangplek).
Een zwangere in mijn omgeving wist me te melden dat haar kind nooit zo ingewikkeld als mijn kinderen zou gaan worden. Ze wist gewoon hoe je een kind moest opvoeden, want dat had ze in verschillende boeken enzo gelezen. Zij wist WEL hoe het moest. En bedankt. Ik moet me dan echt inhouden om haar niet het meest ingewikkelde kind ooit toe te wensen (of dan op zijn minst een vreselijke bevalling compleet met scheuren en 40789 hechtingen ofzoiets ).
vrijdag 24 april 2009 om 13:52
fluffyc, hoe vaak ik niet het verwijt heb gehad dat ik toch wel moest weten hoe ik kinderen op moet voeden want het is notabene mijn werk!!! als mijn kinderen weer wat hadden uitgehaald.
dan zei ik altijd, weet je mijn kinderen spelen en halen tenminste kattekwaad uit, die van jou zit de hele dag met mooi weer verdiept in zijn computerspelletje.
laat die opmerkingen toch, zoals altijd staan de beste stuurlui toch altijd aan wal
dan zei ik altijd, weet je mijn kinderen spelen en halen tenminste kattekwaad uit, die van jou zit de hele dag met mooi weer verdiept in zijn computerspelletje.
laat die opmerkingen toch, zoals altijd staan de beste stuurlui toch altijd aan wal
vrijdag 24 april 2009 om 13:55
Jamaar, flufy, wat is er dan kwetsend aan? Iemand die zoiets zegt laat toch niks meer blijken dan zn eigen gebrek/tekortkoming? Als je zelf weet dat je het goed (genoeg) doet en je kleine het niet met opzet doet is je toch niks te verwijten?
Nee joh als “zulke mensen” dat eenvoudige commentaar voor zich gaan houden duurt het veel langer voor je er achter bent dat ze echt niet leuk zijn;-)
Die zwangere laat jou alleen op een ietwat onhandige manier merken dat ze bang is een kind te krijgen met problemen. Die weet waarschijnlijk nog niet dat je evenveel van een probleemloos als probleemkind houdt, pure armoede.
Nee joh als “zulke mensen” dat eenvoudige commentaar voor zich gaan houden duurt het veel langer voor je er achter bent dat ze echt niet leuk zijn;-)
Die zwangere laat jou alleen op een ietwat onhandige manier merken dat ze bang is een kind te krijgen met problemen. Die weet waarschijnlijk nog niet dat je evenveel van een probleemloos als probleemkind houdt, pure armoede.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
vrijdag 24 april 2009 om 15:58
quote:jaap schreef op 24 april 2009 @ 07:19:
[...]
1. Nee, er zijn héél veel mensen die autoritair opvoeden, maar nog liever hun eigen hand afhakken dan een kind te slaan. Dat is dus juist het hele punt! Die mensen beweren van zichzelf dat ze niet autoritair opvoeden want ze slaan hun kind niet. Crap!
2. Mensen die impulsief reageren zullen snel een klap uitdelen. Daar is geen misverstand over. Maar ze straffen niet. Ze reageren (of ageren). Ze zijn niet eens met het kind bezig op dat moment, maar uitsluitend met zichzelf. En een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt bereikt die mensen ook niet. Ze gebruiken de 'tik' niet opvoedkundig, maar als impulsieve actie of reactie, zonder er bij na te denken.
Een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt, zoals die nu van kracht is in ons land, doet in die zin meer kwaad dan goed. Goede kans dat áls die impulsieve, machteloze ouder zichzelf nét wat langer in weet te houden, die 'tik' een 'beuk' wordt als de stoppen dan uiteindelijk tóch doorslaan.
Maar, nogmaals, voor die groep ouders, die impulsief reageert, neem ik het niet op. Of ze nou redeloos schreeuwen, razen, tieren, hun kinderen met Hel-en-Verdoemenis of de politie bedreigen, met de deuren gaan gooien, of hun kind een 'tik' geven: het is allemaal contraproductief.
3. 'De straf moet in relatie staan tot de overtreding, anders leert het kind er niks van', is een moderne misvatting. Een kind 'leert' niks van straf. Dat is ook niet de functie van straf. Straf is een sanctie die je oplegt als een 'prijskaartje'. Het leren heeft het kind, als het goed is, al achter de rug. Het kind weet dondersgoed dat het iets niet mag, want dat had jij haar of hem al verteld, en uitgelegd, toch?
De straf moet helder, (redelijk) voorspelbaar, consequent en eenduidig zijn. En daarom moet je juist niet improviseren om er iets van te maken wat zo aardig bij de daad past, want dan is de kans groot dat het door het kind zelf, of de broertjes of zusjes, als totale willekeur wordt gezien.
1. Dan klopt het toch voor jouw mening dat ik beweer dat slaan er wel onderdeel van is. Daar ging je zo tegenin en nu zeg je dat ouders die beweren niet autoritair te zijn want ze slaan niet crap beweren.
2. Ik wist niet dat je het voor een bepaald soort ouder aan het opnemen was. Welk soort ouder is dat dan.
3.Uit elke handeling valt iets te leren dus eventueel ook uit een straf dat een kind krijgt maar ik had het (nog) niet over 'leren'. Ik had het over 'verband leggen'. Hoe moet je een sanctie begrijpen als deze totaal geen link zou hebben met de 'overtreding'. Het is dus wel degelijk relevant een consequentie te bedenken die in verhouding staat tot de overtreding. Ik vind het nogal makkelijk om aan te nemen dat een kind na een keer een waarschuwing of een verhaaltje over wat er allemaal wel en niet mag dit ook allemaal zal onthouden, opvolgen. Dat het dan 'geleerd' is. Dat zou betekenen dat je heel vlot klaar bent met opvoeden want je hebt je kind tenslotte al alles verteld. Iets leren is gewoon een proces. Net als met bijvoorbeeld een opleiding. Kinderen opvoeden is daarom wel een leerproces en sancties uitdelen is daar onderdeel van. Zowel voor ouders als voor kinderen. Soms beklijft iets alleen als je ondervindt. (Het kind.) Al was het alleen maar om als ouder te tonen dat je meent wat je zegt. Tenslotte heb je ook nog de grenzen die een kind gaandeweg opzoekt en besnuffelt. Ik vind het geen improviseren als je een sanctie bedenkt die 'lekker' bij de 'overtreding' past. Wel als je steeds daarin zou variëren. Dan snapt het kind het niet meer, vermoed ik.
[...]
1. Nee, er zijn héél veel mensen die autoritair opvoeden, maar nog liever hun eigen hand afhakken dan een kind te slaan. Dat is dus juist het hele punt! Die mensen beweren van zichzelf dat ze niet autoritair opvoeden want ze slaan hun kind niet. Crap!
2. Mensen die impulsief reageren zullen snel een klap uitdelen. Daar is geen misverstand over. Maar ze straffen niet. Ze reageren (of ageren). Ze zijn niet eens met het kind bezig op dat moment, maar uitsluitend met zichzelf. En een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt bereikt die mensen ook niet. Ze gebruiken de 'tik' niet opvoedkundig, maar als impulsieve actie of reactie, zonder er bij na te denken.
Een wet die de 'opvoedkundige tik' verbiedt, zoals die nu van kracht is in ons land, doet in die zin meer kwaad dan goed. Goede kans dat áls die impulsieve, machteloze ouder zichzelf nét wat langer in weet te houden, die 'tik' een 'beuk' wordt als de stoppen dan uiteindelijk tóch doorslaan.
Maar, nogmaals, voor die groep ouders, die impulsief reageert, neem ik het niet op. Of ze nou redeloos schreeuwen, razen, tieren, hun kinderen met Hel-en-Verdoemenis of de politie bedreigen, met de deuren gaan gooien, of hun kind een 'tik' geven: het is allemaal contraproductief.
3. 'De straf moet in relatie staan tot de overtreding, anders leert het kind er niks van', is een moderne misvatting. Een kind 'leert' niks van straf. Dat is ook niet de functie van straf. Straf is een sanctie die je oplegt als een 'prijskaartje'. Het leren heeft het kind, als het goed is, al achter de rug. Het kind weet dondersgoed dat het iets niet mag, want dat had jij haar of hem al verteld, en uitgelegd, toch?
De straf moet helder, (redelijk) voorspelbaar, consequent en eenduidig zijn. En daarom moet je juist niet improviseren om er iets van te maken wat zo aardig bij de daad past, want dan is de kans groot dat het door het kind zelf, of de broertjes of zusjes, als totale willekeur wordt gezien.
1. Dan klopt het toch voor jouw mening dat ik beweer dat slaan er wel onderdeel van is. Daar ging je zo tegenin en nu zeg je dat ouders die beweren niet autoritair te zijn want ze slaan niet crap beweren.
2. Ik wist niet dat je het voor een bepaald soort ouder aan het opnemen was. Welk soort ouder is dat dan.
3.Uit elke handeling valt iets te leren dus eventueel ook uit een straf dat een kind krijgt maar ik had het (nog) niet over 'leren'. Ik had het over 'verband leggen'. Hoe moet je een sanctie begrijpen als deze totaal geen link zou hebben met de 'overtreding'. Het is dus wel degelijk relevant een consequentie te bedenken die in verhouding staat tot de overtreding. Ik vind het nogal makkelijk om aan te nemen dat een kind na een keer een waarschuwing of een verhaaltje over wat er allemaal wel en niet mag dit ook allemaal zal onthouden, opvolgen. Dat het dan 'geleerd' is. Dat zou betekenen dat je heel vlot klaar bent met opvoeden want je hebt je kind tenslotte al alles verteld. Iets leren is gewoon een proces. Net als met bijvoorbeeld een opleiding. Kinderen opvoeden is daarom wel een leerproces en sancties uitdelen is daar onderdeel van. Zowel voor ouders als voor kinderen. Soms beklijft iets alleen als je ondervindt. (Het kind.) Al was het alleen maar om als ouder te tonen dat je meent wat je zegt. Tenslotte heb je ook nog de grenzen die een kind gaandeweg opzoekt en besnuffelt. Ik vind het geen improviseren als je een sanctie bedenkt die 'lekker' bij de 'overtreding' past. Wel als je steeds daarin zou variëren. Dan snapt het kind het niet meer, vermoed ik.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 24 april 2009 om 16:04
quote:hermoine schreef op 24 april 2009 @ 13:52:
dan zei ik altijd, weet je mijn kinderen spelen en halen tenminste kattekwaad uit, die van jou zit de hele dag met mooi weer verdiept in zijn computerspelletje.
laat die opmerkingen toch, zoals altijd staan de beste stuurlui toch altijd aan walIn principe doe je dan precies hetzelfde als die andere ouders. Er vanuit gaan dat jij het beter weet. Jouw kinderen spelen en halen kattenkwaad uit. Nou, prima. Alleen, waarom is dat beter dan een kind wat de hele middag daarentegen lief achter zijn computer is bezig geweest zonder kattenkwaad uit te halen. Is kattenkwaad uithalen dan iets goeds? En achter een computer zitten niet?
dan zei ik altijd, weet je mijn kinderen spelen en halen tenminste kattekwaad uit, die van jou zit de hele dag met mooi weer verdiept in zijn computerspelletje.
laat die opmerkingen toch, zoals altijd staan de beste stuurlui toch altijd aan walIn principe doe je dan precies hetzelfde als die andere ouders. Er vanuit gaan dat jij het beter weet. Jouw kinderen spelen en halen kattenkwaad uit. Nou, prima. Alleen, waarom is dat beter dan een kind wat de hele middag daarentegen lief achter zijn computer is bezig geweest zonder kattenkwaad uit te halen. Is kattenkwaad uithalen dan iets goeds? En achter een computer zitten niet?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 24 april 2009 om 16:07
quote:not_me schreef op 24 april 2009 @ 13:55:
Die zwangere laat jou alleen op een ietwat onhandige manier merken dat ze bang is een kind te krijgen met problemen. Die weet waarschijnlijk nog niet dat je evenveel van een probleemloos als probleemkind houdt, pure armoede.Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat die zwangere denkt dat als je een probleemkind hebt dat altijd en 100% ligt aan de ouder. Die weet gewoon niet hoe het moet. Die zwangere gaat er vanuit dat zij nooit zo'n kind zal krijgen, want zij weet immers hoe het wél moet. Zo iemand begrijpt niet wat een psychiatrische aandoening inhoudt of om het heel eenvoudig te houden: om een kind te hebben wat niet klakkeloos doet wat jij wil en veel moeilijker te sturen en te begeleiden is.
Die zwangere laat jou alleen op een ietwat onhandige manier merken dat ze bang is een kind te krijgen met problemen. Die weet waarschijnlijk nog niet dat je evenveel van een probleemloos als probleemkind houdt, pure armoede.Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat die zwangere denkt dat als je een probleemkind hebt dat altijd en 100% ligt aan de ouder. Die weet gewoon niet hoe het moet. Die zwangere gaat er vanuit dat zij nooit zo'n kind zal krijgen, want zij weet immers hoe het wél moet. Zo iemand begrijpt niet wat een psychiatrische aandoening inhoudt of om het heel eenvoudig te houden: om een kind te hebben wat niet klakkeloos doet wat jij wil en veel moeilijker te sturen en te begeleiden is.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 24 april 2009 om 16:57
En dan valt ze onder mn eerst genoemde categorie. ik hoop voor haar dat ze dan nooit wijzer hoeft te worden. Het is een grote luxe om zulke ideeen te kunnen hebben maar vooral om ze te kunnen houden. Hoewel het op mij wel als geestelijke armoede overkomt, niet foutloos=bah.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
vrijdag 24 april 2009 om 17:49
Ik weet hoe frustrerend het kan zijn. Heb zelf een kind, overigens verder een prachtig exemplaar, dat ADHD/PDD-NOS heeft.
Maar ik veroordeel die mensen, die jij beschreef, niet meer. Ze zijn slechts onwetend. Ik doe ook mijn best niet meer om die mensen uit te leggen hoe het werkelijk zit. Meestal zitten deze soort meningen, ideeën of denkwijzen zo vast in die persoon dat je kan lullen als brugman maar ze zullen nooit anders gaan denken. Verspilde energie.
Bijvoorbeeld: Ik legde een keer uit dat mijn zoon ADHD had. Toen was nog niet gediagnosticeerd dat hij (ook) PDD-NOS had, alleen ADHD was er uitgekomen. Die persoon zei dat hij niet zo in ADHD geloofde. Nou, goed, dan ben ik meteen uitgepraat hoor.
Ik heb een aantal keren meegemaakt dat ik de schuld kreeg dat mijn zoon is wie hij is. Soms zelfs zo dat ik met de nek werd aangekeken. Het heeft me geïrriteerd, geef ik toe maar nu niet meer. Ik weet beter. Dankzij mij loopt hij aardig in het gareel. Daar heb ik hemel en aarde voor bewogen maar ik kan geen ijzer met handen breken. Zo'n aandoening verdwijnt niet omdat of als jij perfect opvoedt. Hoogstens is het zo dat de symptomen dan wat afzwakken en het kind beter te hanteren is. Van een leien dakje zal het echter nooit gaan. Dat is met opvoeding helaas nu eenmaal niet 100% op te vangen.
Het ontkennen van een psychiatrische aandoening is kwetsend voor een ouder want eigenlijk doen mensen dat als ze beweren dat je kind zo is door jóu en dat die aandoening maar zogenaamd is. Terwijl nota bene al wetenschappelijk bewezen is dat het niet komt door een ouder die inconsequent is e.d. Als het al de schuld van de ouder is dan misschien doordat jij je genen aan het kind hebt doorgegeven en dat zodoende jouw aandoening doorgegeven is aan het kind.
Maar dat is in mijn ogen geen echte schuld. Jij hebt het tenslotte in 80% van de gevallen ook geërfd en het komt maar al te vaak door dat een ouder er pas achter komt zelf een aandoening te hebben doordat uitkomt dat het kind het heeft.
Dus laat die mensen, zeg dat je blij bent dat zij niet weten hoe het is, keer je om en loop weg.
Maar ik veroordeel die mensen, die jij beschreef, niet meer. Ze zijn slechts onwetend. Ik doe ook mijn best niet meer om die mensen uit te leggen hoe het werkelijk zit. Meestal zitten deze soort meningen, ideeën of denkwijzen zo vast in die persoon dat je kan lullen als brugman maar ze zullen nooit anders gaan denken. Verspilde energie.
Bijvoorbeeld: Ik legde een keer uit dat mijn zoon ADHD had. Toen was nog niet gediagnosticeerd dat hij (ook) PDD-NOS had, alleen ADHD was er uitgekomen. Die persoon zei dat hij niet zo in ADHD geloofde. Nou, goed, dan ben ik meteen uitgepraat hoor.
Ik heb een aantal keren meegemaakt dat ik de schuld kreeg dat mijn zoon is wie hij is. Soms zelfs zo dat ik met de nek werd aangekeken. Het heeft me geïrriteerd, geef ik toe maar nu niet meer. Ik weet beter. Dankzij mij loopt hij aardig in het gareel. Daar heb ik hemel en aarde voor bewogen maar ik kan geen ijzer met handen breken. Zo'n aandoening verdwijnt niet omdat of als jij perfect opvoedt. Hoogstens is het zo dat de symptomen dan wat afzwakken en het kind beter te hanteren is. Van een leien dakje zal het echter nooit gaan. Dat is met opvoeding helaas nu eenmaal niet 100% op te vangen.
Het ontkennen van een psychiatrische aandoening is kwetsend voor een ouder want eigenlijk doen mensen dat als ze beweren dat je kind zo is door jóu en dat die aandoening maar zogenaamd is. Terwijl nota bene al wetenschappelijk bewezen is dat het niet komt door een ouder die inconsequent is e.d. Als het al de schuld van de ouder is dan misschien doordat jij je genen aan het kind hebt doorgegeven en dat zodoende jouw aandoening doorgegeven is aan het kind.
Maar dat is in mijn ogen geen echte schuld. Jij hebt het tenslotte in 80% van de gevallen ook geërfd en het komt maar al te vaak door dat een ouder er pas achter komt zelf een aandoening te hebben doordat uitkomt dat het kind het heeft.
Dus laat die mensen, zeg dat je blij bent dat zij niet weten hoe het is, keer je om en loop weg.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 24 april 2009 om 19:48
quote:shahla schreef op 24 april 2009 @ 15:58:
[...]1. Dan klopt het toch voor jouw mening dat ik beweer dat slaan er wel onderdeel van is. Daar ging je zo tegenin en nu zeg je dat ouders die beweren niet autoritair te zijn want ze slaan niet crap beweren.
[...]
2. Ik wist niet dat je het voor een bepaald soort ouder aan het opnemen was. Welk soort ouder is dat dan.
[...]
3.Uit elke handeling valt iets te leren dus eventueel ook uit een straf dat een kind krijgt maar ik had het (nog) niet over 'leren'. Ik had het over 'verband leggen'. Hoe moet je een sanctie begrijpen als deze totaal geen link zou hebben met de 'overtreding'. Het is dus wel degelijk relevant een consequentie te bedenken die in verhouding staat tot de overtreding. Ik vind het nogal makkelijk om aan te nemen dat een kind na een keer een waarschuwing of een verhaaltje over wat er allemaal wel en niet mag dit ook allemaal zal onthouden, opvolgen. Dat het dan 'geleerd' is. Dat zou betekenen dat je heel vlot klaar bent met opvoeden want je hebt je kind tenslotte al alles verteld. Iets leren is gewoon een proces. Net als met bijvoorbeeld een opleiding. Kinderen opvoeden is daarom wel een leerproces en sancties uitdelen is daar onderdeel van. Zowel voor ouders als voor kinderen. Soms beklijft iets alleen als je ondervindt. (Het kind.) Al was het alleen maar om als ouder te tonen dat je meent wat je zegt. Tenslotte heb je ook nog de grenzen die een kind gaandeweg opzoekt en besnuffelt. Ik vind het geen improviseren als je een sanctie bedenkt die 'lekker' bij de 'overtreding' past. Wel als je steeds daarin zou variëren. Dan snapt het kind het niet meer, vermoed ik.1. Hier raak je mij kwijt. Slaan is geen kenmerk van autoritair opvoeden. Het kan, net als iedere andere sanctie, worden gebruikt door autoritaire ouders. Maar een rechtstreeks verband is er niet. Als we het daarover eens zijn, dan hebben we geen verschil van mening, en heb ik je verkeerd begrepen.
2. Ik neem het niet op voor een bepaald soort ouder als ik het niet opneem voor een type ouder dat ik met een korte beschrijving aanduid. Er zijn niet maar twee typen ouders, en twee manieren om je kind op te voeden. Daarnaast is het ook nog eens niet zo 'zwart/wit' als de vergelijking suggereert. Wat niet wegneemt dat het geïdentificeerde type wél bestaat (De ouder die louter impulsief, en onvoorspelbaar, geheel vanuit zichzelf reageert).
3. Omdat het niet om concrete voorbeelden gaat, is het voor mij bijzonder moeilijk om in te schatten wat je precies voor ogen staat.
Wat mij betreft is het zeker niet zo dat ik van mening ben dat iemand geen goede ouder is als zij/hij geen gebruik maakt van de 'opvoedkundige tik'. Laat dat volkomen helder zijn. Ik zou het ouders in het gegeven politieke klimaat zelfs afraden, zelfs als hun kinderen er baat bij hebben. Want voor je het weet heb je iemand op de stoep staan die je vertelt dat de buurvrouw 'het vermoeden heeft geuit' dat je je kind wel eens een tik voor de broek geeft. En of je maar even op de verplichte cursus 'hoe treiter ik mijn kinderen effectief' wil verschijnen.
Mijn punt is dat de meeste straffen die worden aangeraden, volgens mij, 'treiterstraffen' zijn. Ontworpen om de ouders en de autoriteiten een goed gevoel te geven, ook al komt het eigenlijk neer op (milde vormen van) marteling.
Wellicht kun je een of meerdere concrete voorbeelden geven? (Een link naar het negatieve effect van 'time-out' heb ik eerder al gegeven).
[...]1. Dan klopt het toch voor jouw mening dat ik beweer dat slaan er wel onderdeel van is. Daar ging je zo tegenin en nu zeg je dat ouders die beweren niet autoritair te zijn want ze slaan niet crap beweren.
[...]
2. Ik wist niet dat je het voor een bepaald soort ouder aan het opnemen was. Welk soort ouder is dat dan.
[...]
3.Uit elke handeling valt iets te leren dus eventueel ook uit een straf dat een kind krijgt maar ik had het (nog) niet over 'leren'. Ik had het over 'verband leggen'. Hoe moet je een sanctie begrijpen als deze totaal geen link zou hebben met de 'overtreding'. Het is dus wel degelijk relevant een consequentie te bedenken die in verhouding staat tot de overtreding. Ik vind het nogal makkelijk om aan te nemen dat een kind na een keer een waarschuwing of een verhaaltje over wat er allemaal wel en niet mag dit ook allemaal zal onthouden, opvolgen. Dat het dan 'geleerd' is. Dat zou betekenen dat je heel vlot klaar bent met opvoeden want je hebt je kind tenslotte al alles verteld. Iets leren is gewoon een proces. Net als met bijvoorbeeld een opleiding. Kinderen opvoeden is daarom wel een leerproces en sancties uitdelen is daar onderdeel van. Zowel voor ouders als voor kinderen. Soms beklijft iets alleen als je ondervindt. (Het kind.) Al was het alleen maar om als ouder te tonen dat je meent wat je zegt. Tenslotte heb je ook nog de grenzen die een kind gaandeweg opzoekt en besnuffelt. Ik vind het geen improviseren als je een sanctie bedenkt die 'lekker' bij de 'overtreding' past. Wel als je steeds daarin zou variëren. Dan snapt het kind het niet meer, vermoed ik.1. Hier raak je mij kwijt. Slaan is geen kenmerk van autoritair opvoeden. Het kan, net als iedere andere sanctie, worden gebruikt door autoritaire ouders. Maar een rechtstreeks verband is er niet. Als we het daarover eens zijn, dan hebben we geen verschil van mening, en heb ik je verkeerd begrepen.
2. Ik neem het niet op voor een bepaald soort ouder als ik het niet opneem voor een type ouder dat ik met een korte beschrijving aanduid. Er zijn niet maar twee typen ouders, en twee manieren om je kind op te voeden. Daarnaast is het ook nog eens niet zo 'zwart/wit' als de vergelijking suggereert. Wat niet wegneemt dat het geïdentificeerde type wél bestaat (De ouder die louter impulsief, en onvoorspelbaar, geheel vanuit zichzelf reageert).
3. Omdat het niet om concrete voorbeelden gaat, is het voor mij bijzonder moeilijk om in te schatten wat je precies voor ogen staat.
Wat mij betreft is het zeker niet zo dat ik van mening ben dat iemand geen goede ouder is als zij/hij geen gebruik maakt van de 'opvoedkundige tik'. Laat dat volkomen helder zijn. Ik zou het ouders in het gegeven politieke klimaat zelfs afraden, zelfs als hun kinderen er baat bij hebben. Want voor je het weet heb je iemand op de stoep staan die je vertelt dat de buurvrouw 'het vermoeden heeft geuit' dat je je kind wel eens een tik voor de broek geeft. En of je maar even op de verplichte cursus 'hoe treiter ik mijn kinderen effectief' wil verschijnen.
Mijn punt is dat de meeste straffen die worden aangeraden, volgens mij, 'treiterstraffen' zijn. Ontworpen om de ouders en de autoriteiten een goed gevoel te geven, ook al komt het eigenlijk neer op (milde vormen van) marteling.
Wellicht kun je een of meerdere concrete voorbeelden geven? (Een link naar het negatieve effect van 'time-out' heb ik eerder al gegeven).
vrijdag 24 april 2009 om 20:37
shahla, ik zeg niet dat kattekwaad uithalen goed is, maar ik VIND en dat mag in dit land, je mening geven, dat een spelletje de godganse dag spelen nie goed.
helemaal niet als dit kind net 7 is en een spel zit te spelen dat geschikt is voor 12 jaar en ouder.
nu zul je ook zeggen waar bemoei je je mee. daar heb je gelijk in, dat mag je zeggen.
waarom ik het niet goed vind is dat dit kind de zelfde kenmerken heeft als mijn kind en die wordt op dit moment onderzocht om te kijken of hij pdd-nos of asperger heeft.
dus in dat opzicht denk ik niet dat het slim is om zo'n kind een spelletje te laten doen dat voor een oudere categorie is.
neemt niet weg dat dat kind dan ook meteen het zelfde heeft als het mijne, nee dat absoluut niet, maar ik heb er toch wel degelijk mijn vraagtekens bij.
maar goed dat is slechts mijn mening
helemaal niet als dit kind net 7 is en een spel zit te spelen dat geschikt is voor 12 jaar en ouder.
nu zul je ook zeggen waar bemoei je je mee. daar heb je gelijk in, dat mag je zeggen.
waarom ik het niet goed vind is dat dit kind de zelfde kenmerken heeft als mijn kind en die wordt op dit moment onderzocht om te kijken of hij pdd-nos of asperger heeft.
dus in dat opzicht denk ik niet dat het slim is om zo'n kind een spelletje te laten doen dat voor een oudere categorie is.
neemt niet weg dat dat kind dan ook meteen het zelfde heeft als het mijne, nee dat absoluut niet, maar ik heb er toch wel degelijk mijn vraagtekens bij.
maar goed dat is slechts mijn mening
zaterdag 25 april 2009 om 15:11
@ Hermoine, ik vind dat je gelijk hebt hoor. Ik laat mijn zoon ook geen spelletjes spelen die niet voor zijn leeftijd bestemd zijn. Mijn zoon is onlangs ook getest op afwijkend gedrag en bij hem is de kans groot (hij is 5) dat hij of Pdd nos heeft of Asperger. Ik laat hem ook niet naar tekenfilms als Pokemon kijken enzo. Ik vind dat voor hem veel te gewelddadig en hij wordt daar alleen maar heel druk van.
zaterdag 25 april 2009 om 15:27
Volgens mij is Pokemon ook voor 6 jaar en ouder. Goed dat er ouders zijn die nog naar de leeftijdsaanduiding kijken, toen mijn broertje 10 was zaten er kinderen in zijn klas die GTA speelden, en dat is gewoon een 18 plus spel. Ik snap dat soort ouders dus echt niet!! En het stomme is ook nog dat ouders dat soort spellen kunnen verbieden maar dan gaan ze het gewoon bij een vriendje spelen.
Ik ben zelf geen ouder maar heb nog wel vrij jonge zusjes (de jongste is geboren toen ik 18 was) en als ik dan hoor dat mijn zusje van 9 Scary Movie kijkt bij een vriendinnetje.... daar kan ik met mijn pet niet bij.
Ik ben zelf geen ouder maar heb nog wel vrij jonge zusjes (de jongste is geboren toen ik 18 was) en als ik dan hoor dat mijn zusje van 9 Scary Movie kijkt bij een vriendinnetje.... daar kan ik met mijn pet niet bij.
zaterdag 25 april 2009 om 15:30
zaterdag 25 april 2009 om 15:35
HPL, die leeftijdsaanduiding staat er niet voor niks.
Natuurlijk speelde ik ook wel eens spellen waar ik te "jong" voor was, en ik weet dat mijn broertje Call of Duty (ook 18 plus) speelt als mijn moeder een andere kant opkijkt, alleen mijn broertje is al 16. Natuurlijk ligt het er ook aan wat voor kind je hebt, mijn broertje is vrij relaxt maar ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn die er minder goed mee om kunnen gaan.
Het is ook zo dat GTA een open wereld heeft, en dat je zelf kan beslissen wat je wel en niet doet. Toen mijn broertje nog wat jonger was en alles met seks als vies bestempelde liet hij zijn Sims gewoon kindertjes adopteren in plaats van het via de natuurlijke weg te proberen .
Natuurlijk speelde ik ook wel eens spellen waar ik te "jong" voor was, en ik weet dat mijn broertje Call of Duty (ook 18 plus) speelt als mijn moeder een andere kant opkijkt, alleen mijn broertje is al 16. Natuurlijk ligt het er ook aan wat voor kind je hebt, mijn broertje is vrij relaxt maar ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn die er minder goed mee om kunnen gaan.
Het is ook zo dat GTA een open wereld heeft, en dat je zelf kan beslissen wat je wel en niet doet. Toen mijn broertje nog wat jonger was en alles met seks als vies bestempelde liet hij zijn Sims gewoon kindertjes adopteren in plaats van het via de natuurlijke weg te proberen .
zaterdag 25 april 2009 om 15:47
{quote] HPL, die leeftijdsaanduiding staat er niet voor niks. [/quote]
Wat wil je daarmee zeggen? Ik las op mijn 11e Jan Wolkers, stiekeum bij mijn zus. Hoort er een beetje bij toch, dingen doenw aar je misschien nog te klein voor bent?
Ik geloof dat ik liever zou weten wat ze spelen / lezen / kijken dan dat ze het stiekum moeten doen.
Wat wil je daarmee zeggen? Ik las op mijn 11e Jan Wolkers, stiekeum bij mijn zus. Hoort er een beetje bij toch, dingen doenw aar je misschien nog te klein voor bent?
Ik geloof dat ik liever zou weten wat ze spelen / lezen / kijken dan dat ze het stiekum moeten doen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 25 april 2009 om 16:00
Ik las op mijn 11e ook stiekem boeken waar ik te jong voor was. En ik las de hitkrant.
Dit is wel een lastig onderwerp. Ik denk dat die leeftijdsaanduiding er ook is voor het "gemiddelde" kind, voor zover dat bestaat. Het is ook aan de ouders om vervolgens te bepalen wat er mee gebeurt. Ik speelde trouwens wel de eerste GTA toen ik een jaar of 11 was . Stiekem natuurlijk, want ik weet wel zeker dat mijn moeder het zou verbieden.
Toch zou ik als ik een elfjarig kind zou hebben geen GTA voor hem/haar kopen, er zijn meer dan genoeg andere leuke spellen.
Dit is wel een lastig onderwerp. Ik denk dat die leeftijdsaanduiding er ook is voor het "gemiddelde" kind, voor zover dat bestaat. Het is ook aan de ouders om vervolgens te bepalen wat er mee gebeurt. Ik speelde trouwens wel de eerste GTA toen ik een jaar of 11 was . Stiekem natuurlijk, want ik weet wel zeker dat mijn moeder het zou verbieden.
Toch zou ik als ik een elfjarig kind zou hebben geen GTA voor hem/haar kopen, er zijn meer dan genoeg andere leuke spellen.
