Voed ze op!

Ik hanteer de leeftijdsaanduiding enigzins wel.

Maar deze staat er volgens mij soms ook bij om de moeilijkheidsgraad aan te geven.



Maarja,mijn ervaring.

Spelletjes met veel actie trekt bij de jongens toch aan.

Ik geef aan dat er wel afgewisseld moet worden met ander type spellen.

Je kan ze het wel keihard verbieden,maar des te spannender om het bij vriendjes te gaan spelen.



Ik kijk altijd wel even mee wat voor spel het is.

Spellen met echt vreselijk veel geweld,dat heb ik liever niet.

Ik heb "Hoezo, wat is er mis dan?" aangevinkt. Ik snap echt de heisa over het opvoeden van tegenwoorden. Ten eerste ben ik er wel degelijk mee eens dat dit van alle tijden is. De argumenten die nu worden aangedragen werden ook in mijn jeugd aangedragen en toen ik er eens met mijn Oma (uit 1909) over had n.a.v. soortgelijke discussie, kwam ook zij met deze argumenten



Ten tweede, wat is er nu echt mis? Ik heb helemaal niet het idee dat het nu zo slecht gesteld is met kinderen van nu. Tuurlijk zitter er altijd moeilijke gevallen bij, maar om nu te zeggen dat de jeugd zo onuitstaanbaar is geworden, neuh, herken ik niets in.

Daarbij lopen de ideeen over opvoeden ook nogal uiteen. Wanneer de één iets essentieels vind in een opvoeding vind de ander dat onzin en vice versa.



Ik vind het belangrijk dat mijn zoon met twee woorden spreekt. Een korte ja of dank je vind ik niet zo netjes en prettig. Daar staat tegenover dat ik 'u' zeggen minder belangrijk vind. Een ander kan zo maar van mening zijn dat 'u' zeggen juist heel belangrijk is en wanneer een kind alleen 'ja' antwoordt dat prima in orde is.



Wanneer doe je het dan goed?

quote:jaap schreef op 24 april 2009 @ 19:48:

[...]



Mijn punt is dat de meeste straffen die worden aangeraden, volgens mij, 'treiterstraffen' zijn. Ontworpen om de ouders en de autoriteiten een goed gevoel te geven, ook al komt het eigenlijk neer op (milde vormen van) marteling.

Wellicht kun je een of meerdere concrete voorbeelden geven? (Een link naar het negatieve effect van 'time-out' heb ik eerder al gegeven).Ik heb eerder even een wedervraag. Waarom heb jij het idee dat de meeste straffen bedoeld zijn om te treiteren?

quote:hermoine schreef op 24 april 2009 @ 20:37:

shahla, ik zeg niet dat kattekwaad uithalen goed is, maar ik VIND en dat mag in dit land, je mening geven, dat een spelletje de godganse dag spelen nie goed.

helemaal niet als dit kind net 7 is en een spel zit te spelen dat geschikt is voor 12 jaar en ouder.



nu zul je ook zeggen waar bemoei je je mee. daar heb je gelijk in, dat mag je zeggen.

waarom ik het niet goed vind is dat dit kind de zelfde kenmerken heeft als mijn kind en die wordt op dit moment onderzocht om te kijken of hij pdd-nos of asperger heeft.

dus in dat opzicht denk ik niet dat het slim is om zo'n kind een spelletje te laten doen dat voor een oudere categorie is.



neemt niet weg dat dat kind dan ook meteen het zelfde heeft als het mijne, nee dat absoluut niet, maar ik heb er toch wel degelijk mijn vraagtekens bij.



maar goed dat is slechts mijn mening



Je reageert wel erg assertief. Neemt meteen aan dat ik vind dat je geen mening zou mogen hebben hierover --> zie je eerste zinnen.

En dat ik op jouw reactie wel weer zal zeggen 'waar bemoei je je mee'. Je lijkt een beetje in de verdediging te zitten.

Maar goed, dat terzijde.



Ik vraag me af waarom je veel achter de pc zitten zo slecht vindt voor een kind. Is het niet beter om dat per kind te bepalen? En waarom zou veel achter de pc zitten voor een kind met een psychiatrische aandoening slechter zijn dan voor een 'gewoon' kind? (quote:dus in dat opzicht denk ik niet dat het slim is om zo'n kind een spelletje te laten doen dat voor een oudere categorie is)

Oké, kattenkwaad vind je niet zo goed maar blijkbaar, haal ik uit je eerdere bericht, wel beter dan dat spelletje achter de pc. Tja, ik wil dus niet en vind het niet goed als mijn kinderen de hele dag buiten kattenkwaad aan het uithalen (zouden) zijn. Dat betekent namelijk vaak: andere mensen lastig vallen, schade toebrengen aan eigendommen e.d. Dus mijn kinderen zitten meer achter de pc. Ik weet waar ze zijn en wat ze doen. Nou hebben ze ook meer de leeftijd daarvoor dan dat ze nog 'spelen' buiten. Veertien en vijftien.



Dan je bezwaren over als kind jonger zijn dan het spelletje wat ze mogen spelen. Ten eerste zijn dat 'slechts' richtlijnen. Ergens moet een grens getrokken worden maar dat betekent niet dat wat daarbuiten valt meteen slecht is, niet deugt e.d.

Ik zou mijn zoon gerust een film kunnen laten zien die voor zestien jaar en ouder is. Hij wordt daar echt niet anders van. Ik dacht ook wel dat ikzelf mocht bepalen of mijn kind zo'n film kan zien. Maar mooi dat de bioscoop bepaalde dat mijn kind Zwartboek niet mocht zien want hij was 'pas' veertien toen. Naar mijn idee begint een richtlijn dan wel te botsen met mijn visie en dat irriteert me dan. Dat de overheid op dat moment bepaalt dat zij beter weten dan ik dat mijn kind die film niet zou moeten zien. Afgedwongen door een wettelijke regel.

Ten tweede is het ene kind voorlijker of anders. Vandaar ook de irritatie m.b.t. het bioscoop verhaal. Daarbij komt dat elk kind zijn eigen karakter heeft. Niet elk kind wordt agressief van Colour of Duty o.i.d. Mijn zoon kan dat prima handelen en daarom mocht en mag hij van mij spellen spelen die qua richtlijn voor wat oudere kinderen of zelfs voor volwassenen zijn. Mijn kind gedijt beter achter zijn pc-tje. En zolang hij nog zijn klusjes doet en zijn schoolwerk vind ik dat allemaal prima.

Ik zie en begrijp dus niet wat jouw bezwaren zijn die zelfs nog sterker zijn als het om een kind met een aandoening gaat. Waarom is het voor een dergelijk kind in jouw ogen (nog) slechter?

ik ga niet in de verdediging ik bedoel alleen te zeggen dat ik er zo over denk en dat een ander het niet met me eens hoeft te zijn.

misschien is mijn reactie naar jou toe verkeerd, maar dit komt een beetje door de desbetreffende moeder, sorry daarvoor.

van deze moeder mag het kind namelijk ook zomaar een ander kind onderuit schoppen zonder dat daarvoor sorry gezegd wordt.



ik denk dat het voor een kind dat adhd en een aan autisme verwante stoornis heeft, niet goed is om zo een spelletje te spelen omdat ze daar doorgaans nog drukker van worden vanwege de prikkels. er is ook onderzoek naar gedaan en er zijn argumenten genoeg.

mijn kind zegt nu al af en toe dat het zo druk is in zijn hoofd en dan speelt hij echt nooit achter de computer.



onder kattekwaad ik wel iets anders dan jij zegt. ik versta daar onder bomen klimmen, belletje trek en dat soort dingen.

schade aan andermans eigendommen toebrengen keur ik dan ook absoluut niet goed en valt voor mij ook onder de noemer vandalisme.

mochten mijn kinderen zich daar schuldig aan maken dan krijgen ze straf en wordt de schade keurig vergoed.



mijn kinderen vallen idd in de andere categorie namelijk die van 6,bijna 7



ik hoop dat je me nu beter begrijpt en als je je aangevallen voelt,dan sorry daarvoor, dat was absoluut niet zo bedoelt.

Hermoine, geenszins. Ik was gewoon echt benieuwd waarom je het ene slechter vindt dan het andere en nog extra als het om een kind met een aandoening gaat. Jij hebt het over 'druk in het hoofd'. Daar klaagde mijn zoon ook wel eens over of beaamde het als ik daar iets over zei, gezien zijn gedrag. Het kan dus dat het voor het ene kind niet zo geschikt is. Als het heel beïnvloedbaar is en sterk op dergelijke prikkels reageert. Als dit ook tot uiting komt of extra tot uiting komt na het spelen van dergelijke spelletjes, ben ik het met je eens dat daar op gelet moet worden.

Ik denk alleen, wat ik eerder al zei, dat dit per kind verschilt en dat je dus niet kunt spreken van dat het standaard niet goed is.

Daarom zegt een onderzoek in deze mij niet zoveel. Zeker niet als mijn kind voor mij aantoonbaar laat zien dat het voor hem niet opgaat. Kan een onderzoek wel van alles concluderen maar blijkbaar kan de uitkomst ook anders zijn.



Belletje trekken, is ook een vorm van mensen lastig vallen.

Kattenkwaad uithalen kan ook resulteren in dingen die kapot gaan van andere mensen. Dat hoeft niet het opgezette plan te zijn maar kan onder invloed van een groepje kinderen wel gebeuren. Ik ben dat liever voor. Dingen met opzet vernielen is vandalisme, ja, en geen kattenkwaad.

Ik denk dat ik liever voor de computer kies, is omdat daar nog nooit rottigheid uit voort gekomen is. Daar gaat hij prima mee om. Met kattenkwaad uithalen is dat wel eens anders geweest. Zoon mocht bij vriendje logeren. Waren ze in een onbewaakt ogenblik op het dak geklommen en hadden vanaf daar een paar stenen naar beneden gegooid. Het doel was: wie kan het verst gooien. Helaas raakte een van hen een auto: schade. Was niet de intentie maar was wel een gevolg van het kattenkwaad. En ik mag de schade betalen. Dan snap je vast wel dat mijn kind eerder op het gebied van buiten zijn in verhouding tot kattenkwaad in de gaten gehouden moet worden. En heel veel kinderen halen kattenkwaad uit wat resulteert in schade, andere mensen tot last zijn. Dat is niet slechts als uitzondering aan mijn zoon voorbehouden. Als ik dat vergelijk met het wat druk worden van de computer, ben ik van mening dat die computer dan beter is. Druk versus andere mensen lastig vallen en (per ongeluk) dingen van andere mensen kapot maken, dan ben ik van mening dat kattenkwaad minder goed uit de bus komt.



Maar: ik denk vooral dat het er om gaat op welk vlak je kind zo beïnvloedbaar is. Bij de een kan het die computer zijn, bij de ander dat kattenkwaad. Zo'n onderzoek komt me dan te standaard voor. De insteek moet m.i. zijn: kijk naar je eigen kind en handel vanuit diens karakter en gedragingen.

bij mijn kind werkt het helaas zo dat het heel erg beinvloed. zelfs van te lang tv kijken wordt hij al druk.



wat betreft kattekwaad uithalen, bij ons in het 'dorp' is de sociale controle gelukkig heel groot en ik kan ze goed in de gaten houden als ze buiten spelen.



wat betreft het onderzoek.

het onderzoek is echt gericht op kinderen met adhd en meer van dat soort aandoeningen. en ook daarin moet ik met jeens zijn dat het per kind verschilt waar hij wel of niet tegen kan.

in dit specifieke geval dat ik noemde:

laatst waren we in de speeltuin en het kind had zijn ds mee, was een spelletje aan het spelen en mijn jongste die bij hem in de klas zit vraagt dan al niets meer. mijn oudste maakte die fout wel met als gevolg dat hij een klap in zijn gezicht kreeg want hoe haalde hij het in zijn hoofd het kind te roepen tijdens het spelen van het spelletje!!! het kind vond het irritant dat mijn zoon hem riep en dus gaf hij hem maar een klap.



of het een direct gevolg van het spelletje spelen is weet ik niet maar voor mij zegt het genoeg.



wel ben ik met je eens dat inderdaad ieder kind anders is en dat wat voor mijn kind wel werkt, voor jou kind misschien niet hoeft te werken.

belletje trek is misschien ook mensen lastig vallen maar vind ik minder erg dan bewust dingen kapotmaken.

en inderdaad van kattekwaad kan ook schade komen, maar zoals ik al zei, we zijn verzekerd dus de gemaakte schade wordt vergoed. wij wonen gelukkig in een dorp waar de mensen elkaar kennen en dus komen mijn kids niet ongemerkt weg als ze iets hebben uitgehaald.



wat de computer betreft, er loopt nu geloof ik bij 'kinderen' een topic over een jongetje van 9 dat zijn vriendje van 6 sexsites had laten zien op internet en dan heb ik het niet over softporno. nu zeg ik niet dat ieder kind dit meteen doet, alleen kan er wel degelijk gevaar schuilen in een computer maar als ik lees hoe jij met je kinderen omgaat, dan ga ik eigenlijk van uit dat je daar wel op let bij jou kids.



en in je laatste opmerking heb je absoluut gelijk. die van mij gedijen wat beter bij buiten spelen.



we hadden van mijn ouders een dagje de gameboy geleend, na het eerste uurtje vloog dat ding al zowat door de kamer omdat ze ruzie maakten erom en omdat ze de level niet uitgespeeld kregen. gevolg, 2 overactieve kinderen die pas rustig werden na een stuk wandelen en een uurtje buiten spelen.

zo zie je maar dat ieder gezin anders gedijt.

Hermoine, je zegt zelf dat het bewuste kind een aandoening heeft. Dan weet je dat het soms 'apart' uit de hoek kan komen.

Dat betekent niet meteen dat hij maar geen spelletjes zou moeten spelen. Wie weet reageert hij altíjd zo als hij gestoord wordt terwijl hij bezig is. Heeft het niet een link met die games maar meer met zijn aandoening.



Ik denk toch iets strenger dan jij over schade voortkomend uit kattenkwaad. Misschien heb jij 'de mazzel' dat je alles vergoed krijgt. Ik moet altijd een eigen bijdrage betalen. Maar buiten dat denk ik niet laconiek: ach, ik ben verzekerd dus ik hoef niet zoveel bij te betalen, maakt niet uit. Het gaat mij er om dat mijn kind(eren) zich gewoon dienen te gedragen als ze buiten zijn. Als ze dat niet kunnen omdat ze mij en anderen op kosten jagen, dan kom je dus niet meer weg zonder mijn toezicht. Ik moet er namelijk op kunnen vertrouwen dat ze niks uithalen als ik er niet bij ben want andere ouders letten misschien minder op als mijn kind daar is dus moet mijn kind zelf zo wijs/verstandig/verantwoordelijk zijn om geen dingen uit te halen. Volgens mij gaat dat de goede kant op.



Wat mij betreft is er een verschil tussen porno kijken en games spelen. Zulke jonge kinderen zouden niet samen alleen achter een pc moeten zitten als er dan dit soort dingen uit voortkomen. Mijn zoon bekijkt ook wel eens een seks filmpje online hoor. Puber van vijftien, rond vliegende hormonen dus dat sta ik wel toe. Zolang het geen rare filmpjes zijn met extreme seks. Dat mag van mij niet. Het zou dan weer nooit bij hem opkomen dit aan anderen te laten zien. En het komt eigenlijk nooit voor dat hij alleen met een vriendje achter zijn pc zit. En zelfs dan hoor ik enkel maar game geluiden uit die kamer komen en geen rare toestanden.

Buiten dat weet ik inderdaad ongeveer wat meneer op die pc doet. Dat komt hij namelijk een paar keer per dag uit zichzelf vertellen. Zo is hij gewoon. Dan is hij enthousiast over iets en dat moet hij dan even kwijt. Voor mij makkelijk want zo weet ik altijd wat hij doet en of ik dat akkoord vind.

ik denk ook absoluut niet laconiek oh ik ben verzekerd, nee ik denk dat ik het misschien anders had moeten verwoorden.

ze hebben namelijk nog nooit iets beschadigd van een ander dus heb ik gelukkig de schade nog nooit hoeven behalen. ze zijn gelukkig wel opgevoed genoeg om te weten dat ze andere dingen niet kapot mogen maken.



ik denk dus dat we over veel dingen wel hetzelfde denken hoor.

misschien heb ik het niet altijd even helder en begrijpelijk neergezet.

de enige keer dat ze per ongeluk een pit bij de buurman zijn auto hadden gemaakt door de deur te ver open te doen, waren ze zo geschrokken dat ze in tranen uitbarstten.

de buurman heeft zelf ook kinderen en deed er niet moeilijk over.

wsch moet ik gewoon zelf de eigen bijdrage betalen hoor en wat betreft de porno, dit was echt hardporno end at vind ik dus niet kunnen. zoals jij met een puber in de leeftijd 15, dan vin dik het iets anders en denk ik ook bij mezelf, als je het gaat verbieden dan doen ze het juist.

Gisteren nog. ik zag 2 jongens van een jaartje of 14-15 en 2 meisjes. Ze hadden een fiets van een boot, dat op slot stond, gepakt. Deze hadden ze in de sloot gegooid. Vervolgens haalden ze die er weer uit door daarna bovenop de spaken staan springen. En nog eens in de sloot. (ik was aan het werk op 3 hoog dus kon er niet heen, maar zag later wel dat een vrouw er naartoe ging en toen gingen ze er snel vandoor)



Waar is dat nou voor nodig, andermans spullen vernielen. Maar vader en moeder zullen het nooit te weten komen hoor. Want de eigenaar heeft geen flauw idee wie dit gedaan heeft. Paps en mams denken dat ze lieverds van kinderen hebben die nóóit wat doen.

De kunst is je kids ervan te overtuigen dat ze het met je regels eens zijn. Dan is het veel makkelijker om ze in het gareel te houden. Ik ben niet zo van het verbieden in dit soort gevallen. Beter begeleidend laten ontdekken.



Heyjij, misschien weten paps en mams heel goed dat ze niet zulke lieverdjes als kinderen hebben. Weet jij veel.

quote:shahla schreef op 29 april 2009 @ 11:25:

De kunst is je kids ervan te overtuigen dat ze het met je regels eens zijn. Dan is het veel makkelijker om ze in het gareel te houden. Ik ben niet zo van het verbieden in dit soort gevallen. Beter begeleidend laten ontdekken.



Heyjij, misschien weten paps en mams heel goed dat ze niet zulke lieverdjes als kinderen hebben. Weet jij veel.





Shala ik ben het weer met je eens.

Het begint saai te worden

Vind je? Ik vind het altijd wel leuk als iemand het met mij eens is. Ook wel als het niet zo is, kun je het erover hebben.

O Ja, wilde ik nog zeggen: die ouders moeten het haast wel weten want vaak krijgen ze na zoiets wel de rekening thuis gestuurd. En die kinderen zullen thuis vast ook wel een het een en ander uitgehaald hebben. Zelfs als je, als kind, gehaaid genoeg zou zijn om thuis het voorbeeldige jongetje uit te hangen, val je vast wel en keer uit je rol.

Nog een leuk stukje:



Pieter Hilhorst

Opinie - Opvoeding



1 mei 2009



"'De politiek' heeft altijd een verklaring paraat voor maatschappelijke misstanden: ouders kunnen niet meer opvoeden. Nu is het weer Attje Kuiken van de PvdA. Pieter Hilhorst reageert.



Domme ideeën over korte lontjes



door Pieter Hilhorst



Afgelopen week werd ik in chocoladeletters tot de orde geroepen: "Voed ze op!" stond er op de voorpagina van De Telegraaf (21 april). De krant deed verslag van een debat in de Tweede Kamer en de boodschap was duidelijk: ouders maken er een potje van en de buschauffeurs en het ambulancepersoneel zijn de klos. Kinderen moeten zich normaal gedragen en "weer u zeggen tegen de onderwijzers".



"Veel te veel prinsjes en prinsesjes"

Ik voelde mij betrapt. Ik heb twee kinderen die echt niet altijd 'u' zeggen tegen onderwijzers. Mijn dochter en mijn zoon leken me tot voor kort nog een aardig stel, maar nu begreep ik dat ik er ernstig rekening mee moest houden dat ze binnenkort een buschauffeur of een ambulancebroeder tegen de grond zullen meppen.



Attje Kuiken, Tweede Kamerlid voor de PvdA, heeft een duidelijke verklaring voor de om zich heen grijpende verloedering. "We hebben veel te veel prinsjes en prinsesjes die het woord 'nee' niet accepteren en een kort lontje hebben."



Onbeschoftheid

Dat komt volgens haar door een opvoedingsideaal waarbij maximale zelfontplooiing voorop staat. Daarom is het ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Haar devies is duidelijk: wat we nodig hebben, zijn strenge vaders en strengere moeders die kinderen weer op hun plaats weten te zetten.



Iedereen heeft wel eens te maken met onbeschoftheid. Ik ook. Laatst werd er vijf keer achter elkaar aangebeld. Geïrriteerd liep ik naar de voordeur. Daar stond een bezorger van TNT Post. Ik vroeg hem waarom hij vijf keer aanbelde. Hij begon gelijk te dreigen. "Zal ik het pakje dan weer meenemen? Dat je het op het postkantoor moet ophalen? Ik heb nog wel meer te doen."



Ik probeerde hem nog uit te leggen dat als er niemand thuis is, vijf keer bellen geen zin heeft en als er wel iemand is, vijf keer bellen nogal vervelend is. Mijn rustige toon mocht niet baten.



De man stond op het punt me een lel te verkopen. Dus deed ik er het zwijgen toe.



Waar het aan schort

Was dit korte lontje nou het resultaat van een opvoedingsideaal van maximale zelfontplooiing? Dat lijkt me sterk. Het leek me een Marokkaanse jongen, en het aantal Marokkaanse ouders dat hun kinderen een hippie-opvoeding geeft waarbij maximale zelfontplooiing vooropstaat, is niet bijster groot.



Mijn onverkwikkelijkheid aan de voordeur verschilt niet veel met al die incidenten met ambulancepersoneel, treinconducteurs en buschauffeurs. Waar het aan schort, is het vermogen om op een vreedzame manier een conflict te beslechten.



Gebrek aan tact

Dit gebrek aan tact is overigens niet voorbehouden aan de onbeschofte burger. Laatst sprak ik een buschauffeur die me vertelde dat zijn werkgever had bezuinigd op de trainingen hoe om te gaan met agressie. Niet zo slim, als je bedenkt dat het merendeel van de incidenten in het openbaar vervoer ontstaan naar aanleiding van zwartrijden.



Mijn stelling is dat een autoritaire opvoedingsstijl waarbij kinderen hun plaats moeten weten, niet helpt bij het vreedzaam beslechten van conflicten. Integendeel.



Kastanjeschil

Kinderen leren dan om zich te schikken, niet om iets uit te praten. Mijn kinderen zeggen misschien niet altijd u, maar praten kunnen ze wel. Op het plein waar mijn kinderen vaak spelen staat een kunstwerk in de vorm van een kastanjeschil. Als mijn zoontje met speelkameraden ruzie kreeg, dan moesten ze in de kastanjeschil gaan zitten. Ze mochten er pas uit als ze in goed overleg een oplossing hadden gevonden. Zo werden ze gedwongen zich te verplaatsen in een ander.



In de documentaire Groep 8 van Bregtje van der Haak (op 2 maart uitgezonden door Tegenlicht), over de oudste klas van een Amsterdamse gemengde basisschool, zie je dat de leerkracht precies hieraan veel tijd besteedt. Kinderen die een ander pesten, worden apart gezet en gedwongen om het uit te praten en zich in een ander te verplaatsen.



Vreedzame beslechting van conflicten

Het klinkt heel soft, maar het is een permanente training in de vreedzame beslechting van conflicten. Het is een werkelijkheid waar Attje Kuiken geen weet van lijkt te hebben. Voor haar zijn er alleen maar prinsen en prinsesjes die eens keihard moeten worden aangepakt. Ze laat zichzelf daarmee kennen als iemand voor wie het belangrijker is om op je strepen te staan dan om je in een ander te verplaatsen.



Ze draagt zo geen oplossing aan, maar is onderdeel van het probleem. Want als er één houding funest is voor een vreedzame oplossing van een conflict, dan is het wel de overtuiging dat het tijd is de ander eens een lesje te leren. "Voed ze op", schrijft De Telegraaf. Als het om hysterische politici gaat, ben ik het daar van harte mee eens. "

Jaap, ik heb geen idee of Hilhorst bang is gezien te worden als straffende of autoritaire ouder, dat wordt mij in ieder geval niet duidelijk uit dit stukje.

Wat mij wél duidelijk wordt is zijn visie: namelijk het autoritair opvoeden to het zogenaamde "uitleg"opvoeden (zo noem ik het maar even hoor), en dat hij in het laatste meer been ziet dan in het eerste.

Het gaat er niet om dat een kind na een paar minuten met een oplossing komt (ligt ook geheel aan de leeftijd uiteraard), maar dat een kind gaandewijs leert om conflicten op een andere manier op te lossen en zich te verplaatsen in een ander.

Dat betekent nog niet dat je een kind dan maar los moet laten en niet zou moeten corrigeren, dat zie je echt te simpel.

Enige begeleiding is, afhankelijk van leeftijd, uiteraard wel nodig, maar ik zie het min of meer gedwongen nadenken over een oplossing juist als een zeer leerzaam iets voor kinderen.

Beter dan gedwongen op je kamer zitten in ieder geval, want kinderen wéten (op een gegeven moment, maar vrij snel hoor) wel dat ruzie niet goed is, dat hoef je ze niet meer te leren. Maar het oplossen en je verplaatsen in een ander, dat is een heel ander verhaal.

Jaap, je blijft het maar zien alsof het enige wat die ouders of leerkrachten doen is het kind apart te zetten en verder niks. Dat is écht te simpel gedacht en ik snap werkelijk niet dat jij dat niet inziet.

Straffen helpt heel vaak juist helemaal niet, zeker als dat gepaard gaat met een autoritaire opvoeding waarin het keihard aanpakken van de kinderen de boventoon voert.



Ik zeg daarmee niet dat je de kinderen maar moet laten aanmodderen of straf helemaal moet afschaffen, maar een kind zelf laten nadenken en oplossingen bedenken, daar is nog nooit een kind slechter van geworden.

Jaap, het is toch niet zo heel moeilijk te bedenken dat als je deze opvoedingsstijl toepast je daar ook over nagedacht hebt hóe je dat moet doen en dus ook hóe je de kinderen dat wilt leren?

Ik ga er toch maar even vanuit dat deze meneer ( politicoloog, columnist, presentator, en schrijver) zijn kinderen niet slechts wegzet in een kastanjeschil en het ze vervolgens uit laat zoeken. Ik ga er van uit dat hij, passend bij de leeftijd, ze heeft verteld en geleerd dat praten en nadenken over je gedrag belangrijk is. En dat hij, niet onbelangrijk, zelf het goede voorbeeld geeft.

Maar jij concludeert iets anders blijkbaar. Dan concludeer ik dat jij maar weinig vertrouwen hebt in andere ouders en slechts je eigen opvoedingstactiek als enige juiste kunt zien.

En dit is de tegenlicht uitzending te zien:



http://www.vpro.nl/programma/tegenlicht ... /41536509/