Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:35
Voor mij een keus die met het hart gemaakt wordt en niet met het hoofd.
Ik denk dat het allemaal om gevoel draait,je wilt ze of niet.
Eerst is er het gevoel dat je ze wilt en dan ga je er redenen bij bedenken waarom.
Genoeg redenen om kinderen te willen,
genoeg redenen om ze niet te willen.
Maar als je voelt dat je ze wilt kun je allerhande praktische redenen bedenken waarom beter niet,maar uiteindelijk wil je ze toch.
Ik denk dat het allemaal om gevoel draait,je wilt ze of niet.
Eerst is er het gevoel dat je ze wilt en dan ga je er redenen bij bedenken waarom.
Genoeg redenen om kinderen te willen,
genoeg redenen om ze niet te willen.
Maar als je voelt dat je ze wilt kun je allerhande praktische redenen bedenken waarom beter niet,maar uiteindelijk wil je ze toch.
dinsdag 13 februari 2007 om 21:44
quote:
Sorrie, maar ik vind het nogal erg ver gezocht allemaal.
Voortplanting is iets dat in onze genen zit, een gevoel dat we hebben.
En wat is er nou mooier dan een kindje op de wereld brengen dat gemaakt is uit liefde!?! Sommige mensen missen kennelijk dat gen. Anders waren er niet zoveel bewust kindvrijen. En niet ieder kindje is gemaakt uit liefde.
Sorrie, maar ik vind het nogal erg ver gezocht allemaal.
Voortplanting is iets dat in onze genen zit, een gevoel dat we hebben.
En wat is er nou mooier dan een kindje op de wereld brengen dat gemaakt is uit liefde!?! Sommige mensen missen kennelijk dat gen. Anders waren er niet zoveel bewust kindvrijen. En niet ieder kindje is gemaakt uit liefde.
dinsdag 13 februari 2007 om 21:44
Voor mij was kinderen willen een oergevoel. Geen reden voor, geen redenatie op los te laten. Puur emotie. Ja, mijn emotie, een egocentrisch iets.
Het zal waarschijnlijk blijven bij 1 kind, maar als ik echt de luxe had om te kiezen, dan wilde ik er wel 3 om de keukentafel. En dan ook nog pleegkinderen erbij.
Waarom? Omdat ik dat zo voel.
Het zal waarschijnlijk blijven bij 1 kind, maar als ik echt de luxe had om te kiezen, dan wilde ik er wel 3 om de keukentafel. En dan ook nog pleegkinderen erbij.
Waarom? Omdat ik dat zo voel.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 13 februari 2007 om 21:47
quote:
quote: yoyo2 reageerde
Sorrie, maar ik vind het nogal erg ver gezocht allemaal.
Voortplanting is iets dat in onze genen zit, een gevoel dat we hebben.
En wat is er nou mooier dan een kindje op de wereld brengen dat gemaakt is uit liefde!?! Sommige mensen missen kennelijk dat gen. Anders waren er niet zoveel bewust kindvrijen. En niet ieder kindje is gemaakt uit liefde.
Mijn kind is geen produkt van de liefde. Tenminste, niet van de liefde tussen ma en pa. Maar ze was van harte welkom, voor mij is een kind een kadootje. En zij is wel de ultieme liefde voor mij.
quote: yoyo2 reageerde
Sorrie, maar ik vind het nogal erg ver gezocht allemaal.
Voortplanting is iets dat in onze genen zit, een gevoel dat we hebben.
En wat is er nou mooier dan een kindje op de wereld brengen dat gemaakt is uit liefde!?! Sommige mensen missen kennelijk dat gen. Anders waren er niet zoveel bewust kindvrijen. En niet ieder kindje is gemaakt uit liefde.
Mijn kind is geen produkt van de liefde. Tenminste, niet van de liefde tussen ma en pa. Maar ze was van harte welkom, voor mij is een kind een kadootje. En zij is wel de ultieme liefde voor mij.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 13 februari 2007 om 21:51
Tja, ik ben ook vrij rationeel ingesteld, maar ik kan je geen rationeel antwoord geven op de vraag waarom ik kinderen heb/wil.
Als ik er namelijk rationeel over nadenk snap ik er zelf ook niets van. Ik denk niet dat er een rationeel antwoord is. De beslissing om een kind te willen heeft volgens mij vrijwel nooit iets te maken met status, 'iedereen heeft ze al', of om je relatie te redden. Ik denk juist dat veel mensen bang zijn om kinderen te nemen omdat ze bang zijn dat het níet goed is voor hun relatie.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel graag een kind wilde, dat ik mezelf nooit zonder kinderen kon voorstellen en dat mijn leven niet compleet zou zijn zonder kinderen. En dat is dus puur een gevoel.
Als ik er namelijk rationeel over nadenk snap ik er zelf ook niets van. Ik denk niet dat er een rationeel antwoord is. De beslissing om een kind te willen heeft volgens mij vrijwel nooit iets te maken met status, 'iedereen heeft ze al', of om je relatie te redden. Ik denk juist dat veel mensen bang zijn om kinderen te nemen omdat ze bang zijn dat het níet goed is voor hun relatie.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel graag een kind wilde, dat ik mezelf nooit zonder kinderen kon voorstellen en dat mijn leven niet compleet zou zijn zonder kinderen. En dat is dus puur een gevoel.
dinsdag 13 februari 2007 om 22:05
quote:Onze oudste hebben we omdat we dachten dat het geweldig zou zijn om die ervaring te delen. Onze tweede en derde omdat het inderdaad ontzettend leuk bleek te zijn. En de vierde is een kadootje :DYette wat lijkt me dat heerlijk, een gezin met zoveel kinderen! Helaas niet voor mij weggelegd maar als ik het mocht kiezen... 6 paar laarsjes onder de kapstok!!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 13 februari 2007 om 22:07
Ik wilde nooit kinderen alleen al om de negatieve beelden die door jou geschetst worden. Ondanks de pil, en een (relatie) met een goede vriend, ben ik toch zwanger geworden met 32 jaar. Mijn dochter is nu 6, en ik zou haar niet kunnen missen. Ik heb haar alleen opgevoed en heb het moeilijk gehad. Zoveel jaar later is de situatie heel anders geworden. Ik ben nog steeds alleen, woon in Duitsland en we zijn allebei gelukkig. Wat ik zeggen wil is dat het niet altijd een keuze is, en dat heel veel mensen de verkeerde maken.
dinsdag 13 februari 2007 om 22:34
Ik stel mezelf de laatste tijd iedere dag dezelfde vraag , waarom ben ik er in godsnaam aan begonnen.(peuterpuberteit)
Geen ratio bij mij te bekennen, geen idee van :ik wil ook want ik vind kinderen leuk. Vond ik namelijk niet, ik vind trouwens andermans kinderen nog steeds niet leuk.
T was gewoon een gevoel. Een oergevoel. Ratio was compleet verdwenen. Ik dacht alleen maar ik wil een kind.NU. Lijkt me leuk, zo'n klein wurmpje van ons samen.
Toen ik eenmaal zwanger was kwam de ratio weer gewoon terug hoor, en begonnen de twijfels en de kopzorgen(MIJN GOD WAT HEBBEN WE GEDAAAAAAN?
En nu? Ik vind het enig. Maar ik had ook gewoon zonder kind gelukkig geweest. IK zou mijn kind niet meer willen missen. Maar als ik hem niet had gehad en gekend had, dan had ik makkelijk zonder kinderen gelukkig geweest. Ik weet namelijk nog maar al te goed hoe vrij mijn leven was zonder kind.... aan de andere kant weet ik ook nog hoe leeg mijn leven was zonder kind, in vergelijking met nu.
Daarmee zeg ik niet dat je leven geen inhoud heeft als je geen kind hebt, maar naar mijn gevoel was het gewoon leger.
Geen ratio bij mij te bekennen, geen idee van :ik wil ook want ik vind kinderen leuk. Vond ik namelijk niet, ik vind trouwens andermans kinderen nog steeds niet leuk.
T was gewoon een gevoel. Een oergevoel. Ratio was compleet verdwenen. Ik dacht alleen maar ik wil een kind.NU. Lijkt me leuk, zo'n klein wurmpje van ons samen.
Toen ik eenmaal zwanger was kwam de ratio weer gewoon terug hoor, en begonnen de twijfels en de kopzorgen(MIJN GOD WAT HEBBEN WE GEDAAAAAAN?
En nu? Ik vind het enig. Maar ik had ook gewoon zonder kind gelukkig geweest. IK zou mijn kind niet meer willen missen. Maar als ik hem niet had gehad en gekend had, dan had ik makkelijk zonder kinderen gelukkig geweest. Ik weet namelijk nog maar al te goed hoe vrij mijn leven was zonder kind.... aan de andere kant weet ik ook nog hoe leeg mijn leven was zonder kind, in vergelijking met nu.
Daarmee zeg ik niet dat je leven geen inhoud heeft als je geen kind hebt, maar naar mijn gevoel was het gewoon leger.
dinsdag 13 februari 2007 om 22:57
<span>
<img src="/viva/emoticons/83_proud.gif" border="0" />
<br />
<span>
<img src="/viva/emoticons/75_wine.gif" border="0" />
<br />
<span>
<img src="/viva/emoticons/73_thumbs-up.gif" border="0" />
<br />
<span>
<img src="/viva/emoticons/53_beer.gif" border="0" />
</span>
<br />
</span>
<br />
<br />
</span>
</span>
<img src="/viva/emoticons/83_proud.gif" border="0" />
<br />
<span>
<img src="/viva/emoticons/75_wine.gif" border="0" />
<br />
<span>
<img src="/viva/emoticons/73_thumbs-up.gif" border="0" />
<br />
<span>
<img src="/viva/emoticons/53_beer.gif" border="0" />
</span>
<br />
</span>
<br />
<br />
</span>
</span>
dinsdag 13 februari 2007 om 23:16
dinsdag 13 februari 2007 om 23:57
Ik was er al vroeg van overtuigd dat ik veel kinderen wilde. Veel, zodat het gezellig was zoals thuis, dat de kinderen samen dingen zouden ondernemen zoals mijn broers en mijn zusje en ik. Verdrongen de moord en doodslagtoestanden tussen ons kinderen, het eeuwig met zusje opgescheept zitten en die twee grotere broers die me altijd op de kop zaten.
De eerste was niet bepaald de bedoeling, al was ik dolblij met mijn zwangerschap en de frummel die echt mijn kind was. Daarna heb ik eerst nog drie gekregen. Allemaal vanuit die oerdrang, het willen zorgen. Dat ze elkaar, net als wij thuis, geregeld de hersens in slaan en me de kop gek kunnen zeuren heeft niet kunnen voorkomen dat er nog een vijfde kwam. Door de bijzondere omstandigheden waarom wij nog een kindje wilden is dit wel een veel bewustere keus geweest. En toch...probeer het te beredeneren en het draait toch weer om hetzelfde.
Ik zonder kinderen zou voor mij ondenkbaar zijn. Hoe moeilijk ik het ook wel met ze gehad heb en soms nog heb. Met drie pubers in huis ben je het weleens zat. Maar ook die leeftijd(en) hebben weer bepaalde charmes die ik niet zou willen missen.
De eerste was niet bepaald de bedoeling, al was ik dolblij met mijn zwangerschap en de frummel die echt mijn kind was. Daarna heb ik eerst nog drie gekregen. Allemaal vanuit die oerdrang, het willen zorgen. Dat ze elkaar, net als wij thuis, geregeld de hersens in slaan en me de kop gek kunnen zeuren heeft niet kunnen voorkomen dat er nog een vijfde kwam. Door de bijzondere omstandigheden waarom wij nog een kindje wilden is dit wel een veel bewustere keus geweest. En toch...probeer het te beredeneren en het draait toch weer om hetzelfde.
Ik zonder kinderen zou voor mij ondenkbaar zijn. Hoe moeilijk ik het ook wel met ze gehad heb en soms nog heb. Met drie pubers in huis ben je het weleens zat. Maar ook die leeftijd(en) hebben weer bepaalde charmes die ik niet zou willen missen.
woensdag 14 februari 2007 om 00:44
woensdag 14 februari 2007 om 00:53
quote:
Waarom wil je in vredesnaam antwoord op die vraag?
Ik was benieuwd waarom mensen kinderen nemen: je doet dat niet voor die kinderen (want die zijn er nog niet) maar voor jezelf. Een beslissing die vrijwel alles in je leven beinvloedt lijkt me, dus ik vroeg me af of men zoiets goed overweegt (alle voors-en tegens etc) of dat het veelal een enigszins impulsieve of emotionele "beslissing" is. Ik heb geen enkele behoefte aan kinderen, maar veel anderen wel, en ik ben nieuwsgierig hoe mannen en vooral vrouwen tot die beslissing komen. C'est tout.
Waarom wil je in vredesnaam antwoord op die vraag?
Ik was benieuwd waarom mensen kinderen nemen: je doet dat niet voor die kinderen (want die zijn er nog niet) maar voor jezelf. Een beslissing die vrijwel alles in je leven beinvloedt lijkt me, dus ik vroeg me af of men zoiets goed overweegt (alle voors-en tegens etc) of dat het veelal een enigszins impulsieve of emotionele "beslissing" is. Ik heb geen enkele behoefte aan kinderen, maar veel anderen wel, en ik ben nieuwsgierig hoe mannen en vooral vrouwen tot die beslissing komen. C'est tout.
woensdag 14 februari 2007 om 08:40
Hmm toch dat oergevoel dus, die rammelende eierstokken... niks geen rationele beslissing dus, in de meeste gevallen.
Bij mij is Onze Lieve Heer de betreffende hormonen vergeten; ik heb ze gewoon niet. Ga ze ook niet krijgen ook... (tenzij die tarotkaartenlegster van twee weken terug gelijk krijgt :o)
Bij mij is Onze Lieve Heer de betreffende hormonen vergeten; ik heb ze gewoon niet. Ga ze ook niet krijgen ook... (tenzij die tarotkaartenlegster van twee weken terug gelijk krijgt :o)
Ik geloof niet meer in sprookjes.
