Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
zaterdag 14 juni 2008 om 08:25
quote:Doornroosje75 schreef op 13 juni 2008 @ 20:02:
Ja, dat maakt uit. Want kinderen blijven niet klein en afhankelijk en de liefde blijft niet onvoorwaardelijk. Het ouderschap is toch niet alleen maar leuk / mooi als de kinderen klein en afhankelijk zijn? Je wilt toch ook kinderen om ze te zien opgroeien, volwassen te zien worden? Misschien (ik weet 't niet hoor, ben maar een kindvrije) is het wel des te mooier dat je kinderen van je houden, omdat je ze een fijne jeugd geeft / hebt gegeven, omdat ze respect, zorg, en bescherming ervaren en niet simpelweg omdat het iets natuurlijks / instinctiefs is.....Ik denk dat onvoorwaardelijke liefde, wanneer dit instinctief zou zijn, een kind juist gevaar oplevert (bijvoorbeeld omdat een kind dan dood van verdriet en gebrek aan zorg zou kunnen gaan in geval de ouders zouden overlijden). Derhalve denk ik dat een kind niet met zoiets geboren wordt.
Ja, dat maakt uit. Want kinderen blijven niet klein en afhankelijk en de liefde blijft niet onvoorwaardelijk. Het ouderschap is toch niet alleen maar leuk / mooi als de kinderen klein en afhankelijk zijn? Je wilt toch ook kinderen om ze te zien opgroeien, volwassen te zien worden? Misschien (ik weet 't niet hoor, ben maar een kindvrije) is het wel des te mooier dat je kinderen van je houden, omdat je ze een fijne jeugd geeft / hebt gegeven, omdat ze respect, zorg, en bescherming ervaren en niet simpelweg omdat het iets natuurlijks / instinctiefs is.....Ik denk dat onvoorwaardelijke liefde, wanneer dit instinctief zou zijn, een kind juist gevaar oplevert (bijvoorbeeld omdat een kind dan dood van verdriet en gebrek aan zorg zou kunnen gaan in geval de ouders zouden overlijden). Derhalve denk ik dat een kind niet met zoiets geboren wordt.
