Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
woensdag 11 juni 2008 om 01:35
Ik hoor vaak de opmerking van vrouwen dat je zo veel terug krijgt van je kinderen en ik vraag me dan toch echt af wat je dan allemaal terug krijgt.
Een levende "babypop" is natuurlijk schattig met al die kleertjes en tutteltjes maar na het verschonen van de 2e luier en de eerste krijspartij ben je daar toch wel klaar mee?
Ook een leuke is dat mensen idd verwachten dat als ze later oud zijn dat ze dan nog visite van hun kinderen gaan krijgen. Ja, bij veel oude mensen komen de kinderen nog wel eens een keertje langs als het hun uit komt maar veel oude mensen zitten toch eenzaam en alleen. Ik moet er niet aan denken dat als ik oud en versleten ben dat ik iedere dag ga hopen dat er een kind gaat bellen of zelfs op visite komt en dat dan de meeste dagen met een teleurstelling eindigen. Je kan je afvragen waarom de Zonnebloem zoveel vrijwilligers heeft.
Ik weet dat ik niet op kinderen of kleinkinderen hoef te wachten als ik oud ben en al het geld wat ik niet uitgeef aan kinderen kan ik lekker op een spaarrekening zetten. Ik betaal dan wel iemand om op visite te komen, weet ik meteen dat ze de afgesproken tijd blijven en als ze gaan zeuren neem ik gewoon een ander in dienst.
Een levende "babypop" is natuurlijk schattig met al die kleertjes en tutteltjes maar na het verschonen van de 2e luier en de eerste krijspartij ben je daar toch wel klaar mee?
Ook een leuke is dat mensen idd verwachten dat als ze later oud zijn dat ze dan nog visite van hun kinderen gaan krijgen. Ja, bij veel oude mensen komen de kinderen nog wel eens een keertje langs als het hun uit komt maar veel oude mensen zitten toch eenzaam en alleen. Ik moet er niet aan denken dat als ik oud en versleten ben dat ik iedere dag ga hopen dat er een kind gaat bellen of zelfs op visite komt en dat dan de meeste dagen met een teleurstelling eindigen. Je kan je afvragen waarom de Zonnebloem zoveel vrijwilligers heeft.
Ik weet dat ik niet op kinderen of kleinkinderen hoef te wachten als ik oud ben en al het geld wat ik niet uitgeef aan kinderen kan ik lekker op een spaarrekening zetten. Ik betaal dan wel iemand om op visite te komen, weet ik meteen dat ze de afgesproken tijd blijven en als ze gaan zeuren neem ik gewoon een ander in dienst.
Zie QR
woensdag 11 juni 2008 om 08:44
quote:Doornroosje75 schreef op 10 juni 2008 @ 22:20:
Ze formuleert het bepaald niet tactvol idd... maar ze heeft wel een punt. Steeds bij een discussie over de keuze tussen wel of geen kinderen, komt de kwestie 'geen keuze hebben' naar voren. Natuurlijk is dat erg vervelend, hartverscheurend misschien zelfs, maar in deze totaal niet relevant. Het voelt bijna alsof je er niet openlijk voor uit mag komen geen kinderen te willen, omdat er mensen zijn die ze niet kunnen krijgen.
Heb 't boek trouwens meteen ff besteld bij bol.com. :DMaar de discussie in deze was juist "waarom wil je kinderen" en niet "bewust geen kinderen". Dat maakt ongewenste kinderloosheid dus wel degelijk relevant en natuurlijk mag je er openlijk voor uitkomen dat je geen kinderen wilt, maar ga het alsjeblieft niet hebben over "theemutsen die geen kinderen kunnen krijgen". Laatste opmerking overigens niet aan jou gericht maar in zijn algemeenheid.
Ze formuleert het bepaald niet tactvol idd... maar ze heeft wel een punt. Steeds bij een discussie over de keuze tussen wel of geen kinderen, komt de kwestie 'geen keuze hebben' naar voren. Natuurlijk is dat erg vervelend, hartverscheurend misschien zelfs, maar in deze totaal niet relevant. Het voelt bijna alsof je er niet openlijk voor uit mag komen geen kinderen te willen, omdat er mensen zijn die ze niet kunnen krijgen.
Heb 't boek trouwens meteen ff besteld bij bol.com. :DMaar de discussie in deze was juist "waarom wil je kinderen" en niet "bewust geen kinderen". Dat maakt ongewenste kinderloosheid dus wel degelijk relevant en natuurlijk mag je er openlijk voor uitkomen dat je geen kinderen wilt, maar ga het alsjeblieft niet hebben over "theemutsen die geen kinderen kunnen krijgen". Laatste opmerking overigens niet aan jou gericht maar in zijn algemeenheid.
woensdag 11 juni 2008 om 08:52
quote:kaasfondue schreef op 11 juni 2008 @ 01:35:
Ik hoor vaak de opmerking van vrouwen dat je zo veel terug krijgt van je kinderen en ik vraag me dan toch echt af wat je dan allemaal terug krijgt.
Een levende "babypop" is natuurlijk schattig met al die kleertjes en tutteltjes maar na het verschonen van de 2e luier en de eerste krijspartij ben je daar toch wel klaar mee?
Ook een leuke is dat mensen idd verwachten dat als ze later oud zijn dat ze dan nog visite van hun kinderen gaan krijgen. Ja, bij veel oude mensen komen de kinderen nog wel eens een keertje langs als het hun uit komt maar veel oude mensen zitten toch eenzaam en alleen. Ik moet er niet aan denken dat als ik oud en versleten ben dat ik iedere dag ga hopen dat er een kind gaat bellen of zelfs op visite komt en dat dan de meeste dagen met een teleurstelling eindigen. Je kan je afvragen waarom de Zonnebloem zoveel vrijwilligers heeft.
Ik weet dat ik niet op kinderen of kleinkinderen hoef te wachten als ik oud ben en al het geld wat ik niet uitgeef aan kinderen kan ik lekker op een spaarrekening zetten. Ik betaal dan wel iemand om op visite te komen, weet ik meteen dat ze de afgesproken tijd blijven en als ze gaan zeuren neem ik gewoon een ander in dienst.Wat je ervoor terugkrijgt is de onvoorwaardelijke, eerlijke en pure liefde zoals alleen een kind dat kan geven. Voor de rest ga ik ervan uit dat de rest van je posting ironisch bedoeld is.
Ik hoor vaak de opmerking van vrouwen dat je zo veel terug krijgt van je kinderen en ik vraag me dan toch echt af wat je dan allemaal terug krijgt.
Een levende "babypop" is natuurlijk schattig met al die kleertjes en tutteltjes maar na het verschonen van de 2e luier en de eerste krijspartij ben je daar toch wel klaar mee?
Ook een leuke is dat mensen idd verwachten dat als ze later oud zijn dat ze dan nog visite van hun kinderen gaan krijgen. Ja, bij veel oude mensen komen de kinderen nog wel eens een keertje langs als het hun uit komt maar veel oude mensen zitten toch eenzaam en alleen. Ik moet er niet aan denken dat als ik oud en versleten ben dat ik iedere dag ga hopen dat er een kind gaat bellen of zelfs op visite komt en dat dan de meeste dagen met een teleurstelling eindigen. Je kan je afvragen waarom de Zonnebloem zoveel vrijwilligers heeft.
Ik weet dat ik niet op kinderen of kleinkinderen hoef te wachten als ik oud ben en al het geld wat ik niet uitgeef aan kinderen kan ik lekker op een spaarrekening zetten. Ik betaal dan wel iemand om op visite te komen, weet ik meteen dat ze de afgesproken tijd blijven en als ze gaan zeuren neem ik gewoon een ander in dienst.Wat je ervoor terugkrijgt is de onvoorwaardelijke, eerlijke en pure liefde zoals alleen een kind dat kan geven. Voor de rest ga ik ervan uit dat de rest van je posting ironisch bedoeld is.
woensdag 11 juni 2008 om 10:35
quote:traincha2 schreef op 11 juni 2008 @ 08:52:
[...]
Wat je ervoor terugkrijgt is de onvoorwaardelijke, eerlijke en pure liefde zoals alleen een kind dat kan geven. Voor de rest ga ik ervan uit dat de rest van je posting ironisch bedoeld is.Mooi gezegd! En andersom geldt trouwens ook: de liefde die je voor je kind voelt is onvoorwaardelijk en met niets te vergelijken....
[...]
Wat je ervoor terugkrijgt is de onvoorwaardelijke, eerlijke en pure liefde zoals alleen een kind dat kan geven. Voor de rest ga ik ervan uit dat de rest van je posting ironisch bedoeld is.Mooi gezegd! En andersom geldt trouwens ook: de liefde die je voor je kind voelt is onvoorwaardelijk en met niets te vergelijken....
woensdag 11 juni 2008 om 13:17
Dat is dan weer erg flauw om te zeggen. Ze wil geen kinderen en ze heeft ze ook niet.
Ik kan goed begrijpen dat mensen geen kinderen willen. Ik kan me ook wel voorstellen dat mensen wel kinderen willen. Wat ik echter niet kan begrijpen is dat er mensen zijn die kinderen willen, deze niet kunnen krijgen en vervolgens diverse andere manieren gaan zoeken om ze toch te krijgen en wanneer dat ook niet lukt, hun leven als mislukt beschouwen.
Ik kan goed begrijpen dat mensen geen kinderen willen. Ik kan me ook wel voorstellen dat mensen wel kinderen willen. Wat ik echter niet kan begrijpen is dat er mensen zijn die kinderen willen, deze niet kunnen krijgen en vervolgens diverse andere manieren gaan zoeken om ze toch te krijgen en wanneer dat ook niet lukt, hun leven als mislukt beschouwen.
woensdag 11 juni 2008 om 13:33
Het is niet flauw bedoeld, maar ik denk dat als iemand een instelling heeft zoals die van kaasfondue, zij zeker nooit aan kinderen moet beginnnen. Ze wil niet alleen geen kinderen, ze lijkt zelf anti-kinderen. Wat een ongelooflijk negatief beeld van het hebben van een gezin, dat is ook niet realistisch meer.
Het is dan ook een onzinnig idee om elkaar hier te overtuigen over of het hebben van kinderen fijn/zinnig/een verrijking/whatever is. Sommige mensen nemen geen kinderen en dat is voor zowel henzelf als je kinderen die er niet komen heel positief en sommigen nemen wel kinderen en ook dat is heel belangrijk.
Dan zijn er nog altijd mensen die heel goed voor kinderen zouden kunnen zorgen, maar het lukt hen niet om ze te krijgen. Dat is heel erg vervelend en ik begrijp best dat dat heel moeilijk te accepteren is. Tot slot, dit is de enige verkeerde keuze: mensen die kinderen nemen, maar het maar beter niet hadden kunnen doen.
Het is dan ook een onzinnig idee om elkaar hier te overtuigen over of het hebben van kinderen fijn/zinnig/een verrijking/whatever is. Sommige mensen nemen geen kinderen en dat is voor zowel henzelf als je kinderen die er niet komen heel positief en sommigen nemen wel kinderen en ook dat is heel belangrijk.
Dan zijn er nog altijd mensen die heel goed voor kinderen zouden kunnen zorgen, maar het lukt hen niet om ze te krijgen. Dat is heel erg vervelend en ik begrijp best dat dat heel moeilijk te accepteren is. Tot slot, dit is de enige verkeerde keuze: mensen die kinderen nemen, maar het maar beter niet hadden kunnen doen.
woensdag 11 juni 2008 om 13:37
Omen, als jij iets enorm graag wilt in je leven (wat dan ook) en het lukt niet, mag je dan teleurgesteld zijn? Mag je dan het gevoel hebben: mijn leven is niet wat ik ervan verwacht had?
Volgens mij wel. Het lijkt me dan ook een hele opgave om daar mee te leren leven en niet iedereen kan dat even makkelijk natuurlijk. Niet iedereen legt dat zomaar naast zich neer en er zullen altijd mensen zijn die hun leven dan "mislukt" vinden (op dat vlak misschien).
Kun je wel makkelijk oordelen vanuit je "luie stoel", maar het zal je maar overkomen.
Volgens mij wel. Het lijkt me dan ook een hele opgave om daar mee te leren leven en niet iedereen kan dat even makkelijk natuurlijk. Niet iedereen legt dat zomaar naast zich neer en er zullen altijd mensen zijn die hun leven dan "mislukt" vinden (op dat vlak misschien).
Kun je wel makkelijk oordelen vanuit je "luie stoel", maar het zal je maar overkomen.
woensdag 11 juni 2008 om 13:43
Omen, het is niet flauw, maar Kaasfondue schetst hier een wel heel erg negatief beeld van het krijgen van kinderen. Voor de rest noemt ze allerlei in mijn ogen drogredenen waarom ze geen kinderen wil en wat mij in het verkeerde keelgat schoot was haar opmerking over die theemuts die geen kinderen kan krijgen. Voor mensen die in die situatie zitten, kan dat kwetsend zijn.
woensdag 11 juni 2008 om 13:55
Ik durf het wel te zeggen hoor: je kunt je altijd nog laten steriliseren (als je gyneacoloog niet moeilijk doet tenminste).
Voor mijzelf zou het de grootste ramp van mijn leven zijn. Ik vind het ook niet vanzelfsprekend, dat je onvoorwaardelijke, pure liefde terugkrijgt en kunt geven. Daar ken ik gewoonweg teveel gebroken gezinnen voor (waaronder mijn "eigen"). Doe mij dus maar een clipje!
Voor mijzelf zou het de grootste ramp van mijn leven zijn. Ik vind het ook niet vanzelfsprekend, dat je onvoorwaardelijke, pure liefde terugkrijgt en kunt geven. Daar ken ik gewoonweg teveel gebroken gezinnen voor (waaronder mijn "eigen"). Doe mij dus maar een clipje!
woensdag 11 juni 2008 om 14:10
Scheiden (of een relatie verbreken) is nog altijd makkelijker dan een kind "dumpen" omdat je er niet gelukkig mee bent. Nu houd ik sowieso al niet van kinderen en zie ik het, zoals gezegd, dus ook niet als vanzelfsprekend dat je onvoorwaardelijk van je kind houdt en andersom. Ook voor een kind zou dat niet eerlijk zijn.
woensdag 11 juni 2008 om 14:21
Tja, als je zelf niet van kinderen houdt, moet je er inderdaad niet aan beginnen, dat lijkt me zo klaar als een klontje
En een kind "dumpen" omdat het niet bevalt? (simpel gezegd). Tuurlijk zal dat voorkomen (bedenk het zo gek maar, of het bestaat), maar dat lijken mij toch echt uitzonderingen.
Overigens: ik houd (uiteraard) zielsveel van mijn kinderen, maar ben helemaal niet zo'n grote "kindervriend" of zo. Ik heb nooit van mezelf gezegd: oh, ik ben zo gek op kinderen!
Neu, vind andermans kinderen soms leuk, soms niet, net als volwassenen eigenlijk
En een kind "dumpen" omdat het niet bevalt? (simpel gezegd). Tuurlijk zal dat voorkomen (bedenk het zo gek maar, of het bestaat), maar dat lijken mij toch echt uitzonderingen.
Overigens: ik houd (uiteraard) zielsveel van mijn kinderen, maar ben helemaal niet zo'n grote "kindervriend" of zo. Ik heb nooit van mezelf gezegd: oh, ik ben zo gek op kinderen!
Neu, vind andermans kinderen soms leuk, soms niet, net als volwassenen eigenlijk
woensdag 11 juni 2008 om 14:29
Ook ik vind kinderen van anderen vaker niet leuk dan wel.
Altijd zo geweest. Maar anti-kinderen ben ik zeker niet. Ik begrijp best dat sommige vrouwen geen kinderwens hebben, geen drang voelen en hun leven niet willen aanpassen aan een kind, maar ik verbaas me echt over zoveel afschuw van kinderen en alles wat daar bij komt kijken. Wist niet dat zulke mensen bestonden.
Altijd zo geweest. Maar anti-kinderen ben ik zeker niet. Ik begrijp best dat sommige vrouwen geen kinderwens hebben, geen drang voelen en hun leven niet willen aanpassen aan een kind, maar ik verbaas me echt over zoveel afschuw van kinderen en alles wat daar bij komt kijken. Wist niet dat zulke mensen bestonden.
woensdag 11 juni 2008 om 14:31
quote:traincha2 schreef op 11 juni 2008 @ 13:32:
Dus? Dan maar schouders ophalen? Nogmaals: voor sommige mensen is onvrijwillige kinderloosheid een groot verdriet. Ik vind niet dat je dat mag bagetaliseren.
Ik geef aan dat ik het niet kan begrijpen.
Ik bagatelliseer het niet, in mijn ogen. Naar mijn idee kunnen die mensen niet goed relativeren.
Ieder mens krijgt grote tegenslag te verduren in het leven. Natuurlijk is dat verdrietig en pijnlijk en akelig en triest. Maar dergelijk verdriet geef je een plek. Maar om het die plek te geven waarop je bepaalt: nee, mijn leven is naar de maan door dat verdriet. Dat kan ik niet begrijpen.
Dus? Dan maar schouders ophalen? Nogmaals: voor sommige mensen is onvrijwillige kinderloosheid een groot verdriet. Ik vind niet dat je dat mag bagetaliseren.
Ik geef aan dat ik het niet kan begrijpen.
Ik bagatelliseer het niet, in mijn ogen. Naar mijn idee kunnen die mensen niet goed relativeren.
Ieder mens krijgt grote tegenslag te verduren in het leven. Natuurlijk is dat verdrietig en pijnlijk en akelig en triest. Maar dergelijk verdriet geef je een plek. Maar om het die plek te geven waarop je bepaalt: nee, mijn leven is naar de maan door dat verdriet. Dat kan ik niet begrijpen.
woensdag 11 juni 2008 om 14:33
Dames wees maar niet bang. Ik ben gesteriliseerd en ik heb er ook altijd alles aan gedaan om te voorkomen dat ik zwanger zou worden. En...ik slik ook nog hormonen.
Het is idd goed dat ik geen kinderen heb maar ik ben me er dan ook heel bewust van hoe ik in elkaar zit en dat kan je niet van iedereen zeggen. De eisen die ik stel aan de opvoeding van een kind kan ik niet waarmaken.
Ik heb hier toch regelmatig verhalen gelezen van vrouwen die geestelijk niet goed in elkaar zitten en toch kinderen krijgen of jonge kinderen hebben en dan toch maar vreemd gaan, hun kerel ineens zat zijn of schulden maken waardoor er spanningen komen in het gezin. Tja, dat is een lekkere basis voor een kind denk ik dan want het kind is altijd de grootste verliezer.
Het is idd goed dat ik geen kinderen heb maar ik ben me er dan ook heel bewust van hoe ik in elkaar zit en dat kan je niet van iedereen zeggen. De eisen die ik stel aan de opvoeding van een kind kan ik niet waarmaken.
Ik heb hier toch regelmatig verhalen gelezen van vrouwen die geestelijk niet goed in elkaar zitten en toch kinderen krijgen of jonge kinderen hebben en dan toch maar vreemd gaan, hun kerel ineens zat zijn of schulden maken waardoor er spanningen komen in het gezin. Tja, dat is een lekkere basis voor een kind denk ik dan want het kind is altijd de grootste verliezer.
Zie QR
woensdag 11 juni 2008 om 14:35
Mijn vriendin vertelde eergisteren in alle eerlijkheid, dat ze kinderen neemt,omdat het toch iets vrouwelijk is, ze ziet het meer als een plicht van haar vrouwelijkheid, en ze wil het vroeg, dan komt haar figuur sneller weer terug. Ik schok hier best van,maar heb maar een beetje schaapachtig gelachen. Als ik naar mezelf kijk, wilde elke vezel in mijn lijf een kind, dat is zo'n groot gevoel, dat kan ik niet omschrijven.
woensdag 11 juni 2008 om 14:36
quote:pomodori schreef op 11 juni 2008 @ 13:33:
Het is niet flauw bedoeld, maar ik denk dat als iemand een instelling heeft zoals die van kaasfondue, zij zeker nooit aan kinderen moet beginnnen. Ze wil niet alleen geen kinderen, ze lijkt zelf anti-kinderen. Wat een ongelooflijk negatief beeld van het hebben van een gezin, dat is ook niet realistisch meer.
Het is dan ook een onzinnig idee om elkaar hier te overtuigen over of het hebben van kinderen fijn/zinnig/een verrijking/whatever is.
Mijn punt was, dat kaasfondue juist aangeeft niet aan kinderen te willen beginnen en daar ook haar eigen redenen voor heeft. Het klonk mij wat flauw om dan te zeggen dat ze daar dan niet aan moet beginnen. Dat zegt ze zelf toch al? Juist dat zij inzicht heeft in haar eigen redenen is toch prima.
Ik ben met je eens dat het mij ook wat onbegonnen lijkt om elkaar hier te gaan overtuigen of het hebben van kinderen een verrijking is of niet boven het leven zonder kinderen. Het is maar net wat je er zelf van maakt.
Het is niet flauw bedoeld, maar ik denk dat als iemand een instelling heeft zoals die van kaasfondue, zij zeker nooit aan kinderen moet beginnnen. Ze wil niet alleen geen kinderen, ze lijkt zelf anti-kinderen. Wat een ongelooflijk negatief beeld van het hebben van een gezin, dat is ook niet realistisch meer.
Het is dan ook een onzinnig idee om elkaar hier te overtuigen over of het hebben van kinderen fijn/zinnig/een verrijking/whatever is.
Mijn punt was, dat kaasfondue juist aangeeft niet aan kinderen te willen beginnen en daar ook haar eigen redenen voor heeft. Het klonk mij wat flauw om dan te zeggen dat ze daar dan niet aan moet beginnen. Dat zegt ze zelf toch al? Juist dat zij inzicht heeft in haar eigen redenen is toch prima.
Ik ben met je eens dat het mij ook wat onbegonnen lijkt om elkaar hier te gaan overtuigen of het hebben van kinderen een verrijking is of niet boven het leven zonder kinderen. Het is maar net wat je er zelf van maakt.
woensdag 11 juni 2008 om 14:40
Interessante vraag en discussie.
Persoonlijk moet ik er absoluut niet aan denken om mijzelf voor te planten. Ik vind kinderen gewoonweg niet leuk.
Ik denk dat mensen in een bepaald patroon worden geduwd, omdat het "zo hoort". Zo hoorde ik laatst iemand zeggen dat zij het wel prettig vind dat haar kinderen goed terecht zijn gekomen (met partner en kind). Dat is dan toch een mooie opsteker voor mijzelf, ik ben dus blijbaar de "loser" van deze samenleving zonder partner en kind.
Zeker als je vrouw bent hangt er een verwachtingspatroon om je heen. Trouwen en kinderen krijgen. Stap je daar vanaf, dan klopt er iets niet met je.
Ik geloof dat als wij met zijn allen meer de keuzes van een ander respecteren en ons niet druk maken waarom iemand iets wel en/of niet doet, het voor iedereen een stuk makkelijker wordt.
Overigens is mijn moeder er nog steeds heilig van overtuigd dat mijn eierstokken nog wel gaan klapperen....sneu hoor voor haar! Ze wil namelijk erg graag oma worden en dat gaat me dan best wel een beetje aan het hart. Maar goed, gelukkig heeft ze veel vriendinnen die wel oma zijn:-)
Groetjes
Persoonlijk moet ik er absoluut niet aan denken om mijzelf voor te planten. Ik vind kinderen gewoonweg niet leuk.
Ik denk dat mensen in een bepaald patroon worden geduwd, omdat het "zo hoort". Zo hoorde ik laatst iemand zeggen dat zij het wel prettig vind dat haar kinderen goed terecht zijn gekomen (met partner en kind). Dat is dan toch een mooie opsteker voor mijzelf, ik ben dus blijbaar de "loser" van deze samenleving zonder partner en kind.
Zeker als je vrouw bent hangt er een verwachtingspatroon om je heen. Trouwen en kinderen krijgen. Stap je daar vanaf, dan klopt er iets niet met je.
Ik geloof dat als wij met zijn allen meer de keuzes van een ander respecteren en ons niet druk maken waarom iemand iets wel en/of niet doet, het voor iedereen een stuk makkelijker wordt.
Overigens is mijn moeder er nog steeds heilig van overtuigd dat mijn eierstokken nog wel gaan klapperen....sneu hoor voor haar! Ze wil namelijk erg graag oma worden en dat gaat me dan best wel een beetje aan het hart. Maar goed, gelukkig heeft ze veel vriendinnen die wel oma zijn:-)
Groetjes
