Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
donderdag 12 juni 2008 om 02:05
quote:traincha2 schreef op 11 juni 2008 @ 19:41:
[...]
En hiermee geef je dus aan dat het anders zou moeten. Er zijn namelijk mensen die hun ongewenste kinderloosheid geen plek kunnen geven.
Maar waarom moeten zij mij daar dan mee lastig vallen? Pfff ik val ook collega's en wildvreemde niet lastig met mij trauma's. De hele wereld hoeft toch niet te draaien om dit soort vrouwen? Ik wil ook gewoon zeggen tegen iemand dat ik bewust geen kinderen wil zonder een zootje gal over mij heen te krijgen.
Die vrouwen denken meestal IK IK IK IK IK IK en ze hebben niet eens door dat ze de relatie met hun partner (en hun partner) en omgeving gigantisch op spanning zetten. Sommige dingen in het leven zijn gewoon fucking klote maar daar moet je zelf mee dealen en dat kan een tijd duren maar je moet het wel WILLEN. Als je het wil dan kan je het een plek geven.
Ok, mij theemuts opmerking was niet handig en als ik daar iemand mee gekwetst heb dan bied ik daar ook mijn excuses voor aan.
[...]
En hiermee geef je dus aan dat het anders zou moeten. Er zijn namelijk mensen die hun ongewenste kinderloosheid geen plek kunnen geven.
Maar waarom moeten zij mij daar dan mee lastig vallen? Pfff ik val ook collega's en wildvreemde niet lastig met mij trauma's. De hele wereld hoeft toch niet te draaien om dit soort vrouwen? Ik wil ook gewoon zeggen tegen iemand dat ik bewust geen kinderen wil zonder een zootje gal over mij heen te krijgen.
Die vrouwen denken meestal IK IK IK IK IK IK en ze hebben niet eens door dat ze de relatie met hun partner (en hun partner) en omgeving gigantisch op spanning zetten. Sommige dingen in het leven zijn gewoon fucking klote maar daar moet je zelf mee dealen en dat kan een tijd duren maar je moet het wel WILLEN. Als je het wil dan kan je het een plek geven.
Ok, mij theemuts opmerking was niet handig en als ik daar iemand mee gekwetst heb dan bied ik daar ook mijn excuses voor aan.
Zie QR
donderdag 12 juni 2008 om 04:25
quote:Liv schreef op 11 juni 2008 @ 10:35:
[...]
Mooi gezegd! En andersom geldt trouwens ook: de liefde die je voor je kind voelt is onvoorwaardelijk en met niets te vergelijken....
Jawel hoor, ik voel een dezelfde soort liefde voor mijn ouders, voor mijn vriend, en niet te vergeten, voor het leven zelf
Onvoorwaardelijke liefde is voor mij iets universeels,en niet voorbehouden aan mijn kind, hoe mooi en geweldig ze ook is.
[...]
Mooi gezegd! En andersom geldt trouwens ook: de liefde die je voor je kind voelt is onvoorwaardelijk en met niets te vergelijken....
Jawel hoor, ik voel een dezelfde soort liefde voor mijn ouders, voor mijn vriend, en niet te vergeten, voor het leven zelf
Onvoorwaardelijke liefde is voor mij iets universeels,en niet voorbehouden aan mijn kind, hoe mooi en geweldig ze ook is.
donderdag 12 juni 2008 om 10:14
quote:fashionvictim schreef op 12 juni 2008 @ 00:44:
[...]
Ik heb niet alles gelezen, dus ik weet niet of jij bij het "kindvrije" kamp (zoooo'n stom woord!) of het ouderkamp hoort, maar ik gok het eerste. Die onvoorwaardelijke liefde is er namelijk gewoon. Er is niets op de wereld dat de liefde voor mijn zoon kan doen ophouden, hij zou dingen kunnen doen waardoor ik hem niet aardig meer zou vinden, of geen goed mens zou vinden, of waarmee hij me onnoemelijk verdriet zou doen, maar stoppen met houden van is onmogelijk. Dat weet ik 1000000% zeker, elke keer als ik naar hem kijk zie ik de baby die hij was toen hij 1 seconde oud was en met dat beeld voel ik die overweldigende liefde die nergens anders mee te vergelijken is. Al wordt hij 80 (wat ik met heel mijn hart hoop), dat ene moment, die eerste aanblik, die gedachte "jij bent het!" zit voor eeuwig verankerd in elke vezel van mijn lijf. Sinds hij er is ben ik niet langer fashionvictim, maar ben ik eerst en vooral zijn moeder en dat zal nooit meer stoppen.
En gelukkig weet hij dat niet. Zal hij pas begrijpen hoe oneindig mijn liefde voor hem is, als hij zelf die oneindige liefde voor zijn kind voelt. Dan zal hij met terugwerkende kracht voelen wat ik voel voor hem. Zijn liefde voor mij is niet onvoorwaardelijk en dat hoeft het ook niet te zijn, dat is zijn taak niet. Zou hij weten hoe groot mijn liefde voor hem is dan had hij geen leven, dat is een veel te grote last op de schouders van een kind, en daarom voelen kinderen dat ook niet zo. Ik kan zijn liefde verliezen, maar hij de mijne nooit.
Het is mooi dat het voor jou zo voelt Fashion. Maar ik had de indruk dat Doornroosje bedoelde te zeggen dat het niet voor alle moeders zo voelt. Ik ben ervan overtuigd dat lang niet alle moeders die onvoorwaardelijke liefde zo voelen of dat die bijgeleverd wordt bij de bevalling.
Zelf heb ik ook kinderen en eerlijk gezegd hou ik me er nooit mee bezig hoe veel ik van hen hou en hoeveel zij van mij houden. Of mijn liefde voor hen onvoorwaardelijk is? Geen idee want er heeft zich nooit iets voorgedaan waardoor mijn liefde voor hen op de proef is gesteld.
Of Doornroosje zelf kinderen heeft of niet, vind ik niet ter zake doende.
[...]
Ik heb niet alles gelezen, dus ik weet niet of jij bij het "kindvrije" kamp (zoooo'n stom woord!) of het ouderkamp hoort, maar ik gok het eerste. Die onvoorwaardelijke liefde is er namelijk gewoon. Er is niets op de wereld dat de liefde voor mijn zoon kan doen ophouden, hij zou dingen kunnen doen waardoor ik hem niet aardig meer zou vinden, of geen goed mens zou vinden, of waarmee hij me onnoemelijk verdriet zou doen, maar stoppen met houden van is onmogelijk. Dat weet ik 1000000% zeker, elke keer als ik naar hem kijk zie ik de baby die hij was toen hij 1 seconde oud was en met dat beeld voel ik die overweldigende liefde die nergens anders mee te vergelijken is. Al wordt hij 80 (wat ik met heel mijn hart hoop), dat ene moment, die eerste aanblik, die gedachte "jij bent het!" zit voor eeuwig verankerd in elke vezel van mijn lijf. Sinds hij er is ben ik niet langer fashionvictim, maar ben ik eerst en vooral zijn moeder en dat zal nooit meer stoppen.
En gelukkig weet hij dat niet. Zal hij pas begrijpen hoe oneindig mijn liefde voor hem is, als hij zelf die oneindige liefde voor zijn kind voelt. Dan zal hij met terugwerkende kracht voelen wat ik voel voor hem. Zijn liefde voor mij is niet onvoorwaardelijk en dat hoeft het ook niet te zijn, dat is zijn taak niet. Zou hij weten hoe groot mijn liefde voor hem is dan had hij geen leven, dat is een veel te grote last op de schouders van een kind, en daarom voelen kinderen dat ook niet zo. Ik kan zijn liefde verliezen, maar hij de mijne nooit.
Het is mooi dat het voor jou zo voelt Fashion. Maar ik had de indruk dat Doornroosje bedoelde te zeggen dat het niet voor alle moeders zo voelt. Ik ben ervan overtuigd dat lang niet alle moeders die onvoorwaardelijke liefde zo voelen of dat die bijgeleverd wordt bij de bevalling.
Zelf heb ik ook kinderen en eerlijk gezegd hou ik me er nooit mee bezig hoe veel ik van hen hou en hoeveel zij van mij houden. Of mijn liefde voor hen onvoorwaardelijk is? Geen idee want er heeft zich nooit iets voorgedaan waardoor mijn liefde voor hen op de proef is gesteld.
Of Doornroosje zelf kinderen heeft of niet, vind ik niet ter zake doende.
donderdag 12 juni 2008 om 10:58
Dan heb ik haar posting verkeerd begrepen, Omen, ik kreeg de indruk dat Doornroosje bedoelde te zeggen dat de liefde van een kind voor zijn/haar ouders niet onvoorwaardelijk is of hoeft te zijn.
Dat ben ik met haar eens en is volgens mij the way of the world, gewoon biologie, net zoals een moederleeuw haar jong beschermt maar een babyleeuw niet zijn moeder beschermt. Dus ik ben van mening dat ouders idd onvoorwaardelijk van hun kinderen houden, maar kinderen niet onvoorwaardelijk van hun ouders en dat is in mijn ogen maar goed ook.
Dat ben ik met haar eens en is volgens mij the way of the world, gewoon biologie, net zoals een moederleeuw haar jong beschermt maar een babyleeuw niet zijn moeder beschermt. Dus ik ben van mening dat ouders idd onvoorwaardelijk van hun kinderen houden, maar kinderen niet onvoorwaardelijk van hun ouders en dat is in mijn ogen maar goed ook.
Am Yisrael Chai!
donderdag 12 juni 2008 om 11:09
Misschien hebben wij beiden haar posting niet goed begrepen, dat kan ook nog 
Maar onvoorwaardelijke liefde van ouders voor hun kinderen, als een vaststaand gegeven, daarvan geloof ik niet dat die vanzelfsprekend is. Er zijn te veel gevallen van ouders die hun kinderen mishandelen en misbruiken om onvoorwaardelijke liefde als iets vanzelfsprekends te zien, wat mij betreft.
Andersom, dat kinderen onvoorwaardelijk van hun ouders houden, daarvan denk ik ook niet dat dit een vaststaand feit is.
Mijns inziens is onvoorwaardelijke liefde een zeer uitzonderlijk verschijnsel. Overigens vind ik dat geen kwalijke zaak of zo (dat het zo weinig voorkomt).
Maar onvoorwaardelijke liefde van ouders voor hun kinderen, als een vaststaand gegeven, daarvan geloof ik niet dat die vanzelfsprekend is. Er zijn te veel gevallen van ouders die hun kinderen mishandelen en misbruiken om onvoorwaardelijke liefde als iets vanzelfsprekends te zien, wat mij betreft.
Andersom, dat kinderen onvoorwaardelijk van hun ouders houden, daarvan denk ik ook niet dat dit een vaststaand feit is.
Mijns inziens is onvoorwaardelijke liefde een zeer uitzonderlijk verschijnsel. Overigens vind ik dat geen kwalijke zaak of zo (dat het zo weinig voorkomt).
donderdag 12 juni 2008 om 11:20
Dat wordt een beetje een andere discussie, maar ik ben van mening dat je wel degelijk onvoorwaardelijk van iemand kunt houden maar toch diegene vreselijk kan beschadigen. Liefde alleen is niet genoeg om ook te kunnen opvoeden, ik geloof best dat zelfs ouders die hun kinderen mishandelen ontzettend van die kinderen kunnen houden. Ik weet dat dat paradoxaal klinkt, maar het gedrag wat je vertoont hoeft niet corresponderen met het gevoel dat je hebt, volgens mij.
Am Yisrael Chai!
donderdag 12 juni 2008 om 11:50
quote:kaasfondue schreef op 12 juni 2008 @ 02:05:
[...]
Maar waarom moeten zij mij daar dan mee lastig vallen? Pfff ik val ook collega's en wildvreemde niet lastig met mij trauma's. De hele wereld hoeft toch niet te draaien om dit soort vrouwen? Ik wil ook gewoon zeggen tegen iemand dat ik bewust geen kinderen wil zonder een zootje gal over mij heen te krijgen.
Die vrouwen denken meestal IK IK IK IK IK IK en ze hebben niet eens door dat ze de relatie met hun partner (en hun partner) en omgeving gigantisch op spanning zetten. Sommige dingen in het leven zijn gewoon fucking klote maar daar moet je zelf mee dealen en dat kan een tijd duren maar je moet het wel WILLEN. Als je het wil dan kan je het een plek geven.
Ok, mij theemuts opmerking was niet handig en als ik daar iemand mee gekwetst heb dan bied ik daar ook mijn excuses voor aan.Inderdaad, life sucks en we krijgen allemaal ons portie ellende te verwerken, maar laat dat alsjeblieft over aan degene die dat overkomt. En dan nog wat: de keuze voor kinderen is minstens zo egoistisch als de keuze om kindvrij te blijven. *en dan vraag je aan mij waarom ik zo fel reageer? Lees eerst je eigen postings maar eens na......*
[...]
Maar waarom moeten zij mij daar dan mee lastig vallen? Pfff ik val ook collega's en wildvreemde niet lastig met mij trauma's. De hele wereld hoeft toch niet te draaien om dit soort vrouwen? Ik wil ook gewoon zeggen tegen iemand dat ik bewust geen kinderen wil zonder een zootje gal over mij heen te krijgen.
Die vrouwen denken meestal IK IK IK IK IK IK en ze hebben niet eens door dat ze de relatie met hun partner (en hun partner) en omgeving gigantisch op spanning zetten. Sommige dingen in het leven zijn gewoon fucking klote maar daar moet je zelf mee dealen en dat kan een tijd duren maar je moet het wel WILLEN. Als je het wil dan kan je het een plek geven.
Ok, mij theemuts opmerking was niet handig en als ik daar iemand mee gekwetst heb dan bied ik daar ook mijn excuses voor aan.Inderdaad, life sucks en we krijgen allemaal ons portie ellende te verwerken, maar laat dat alsjeblieft over aan degene die dat overkomt. En dan nog wat: de keuze voor kinderen is minstens zo egoistisch als de keuze om kindvrij te blijven. *en dan vraag je aan mij waarom ik zo fel reageer? Lees eerst je eigen postings maar eens na......*
donderdag 12 juni 2008 om 12:59
quote:MysticAngel schreef op 12 juni 2008 @ 04:25:
[...]
Jawel hoor, ik voel een dezelfde soort liefde voor mijn ouders, voor mijn vriend, en niet te vergeten, voor het leven zelf
Onvoorwaardelijke liefde is voor mij iets universeels,en niet voorbehouden aan mijn kind, hoe mooi en geweldig ze ook is.
Nou, ik voel toch echt niet dezelfde soort liefde voor mijn vriend, ouders etc als welke ik voor mijn kinderen voel. Echt niet. (en natuurlijk voel ik ook niet dezelfde soort liefde voor mijn ouders als welke ik voor mijn vriend voel, ik geloof dat liefde verschillenden verschijningsvormen kent).
Onvoorwaardelijk voor mijn kind: ja, zonder enige twijfel. Onvoorwaardelijk voor de rest: dat kan ik niet met 100% zekerheid zeggen. (die liefde zou over kunnen gaan, ik bedoel niet dat die liefde aan voorwaardes is gebonden, alhoewel......)
[...]
Jawel hoor, ik voel een dezelfde soort liefde voor mijn ouders, voor mijn vriend, en niet te vergeten, voor het leven zelf
Onvoorwaardelijke liefde is voor mij iets universeels,en niet voorbehouden aan mijn kind, hoe mooi en geweldig ze ook is.
Nou, ik voel toch echt niet dezelfde soort liefde voor mijn vriend, ouders etc als welke ik voor mijn kinderen voel. Echt niet. (en natuurlijk voel ik ook niet dezelfde soort liefde voor mijn ouders als welke ik voor mijn vriend voel, ik geloof dat liefde verschillenden verschijningsvormen kent).
Onvoorwaardelijk voor mijn kind: ja, zonder enige twijfel. Onvoorwaardelijk voor de rest: dat kan ik niet met 100% zekerheid zeggen. (die liefde zou over kunnen gaan, ik bedoel niet dat die liefde aan voorwaardes is gebonden, alhoewel......)
donderdag 12 juni 2008 om 13:51
Grappig dat er nu meerdere mensen zijn die zich buigen over het fenomeen 'onvoorwaardelijke liefde'. Ik vraag me inmiddels af wat we daaronder verstaan? Wat ís dat nu eigenlijk volgens jullie?
Onvoorwaardelijke liefde is in mijn ogen liefde die volkomen eenrichtingsverkeer kan zijn en die er niet op uit is om er ook maar iets voor terug te krijgen.
Dat zou betekenen dat de liefde van een ouder voor haar kind vermoedelijk wel de meeste gelegenheid biedt om onvoorwaardelijke liefde te kunnen zijn.
Nu ja, in ieder geval boeiend om over na te denken, vind ik.
Onvoorwaardelijke liefde is in mijn ogen liefde die volkomen eenrichtingsverkeer kan zijn en die er niet op uit is om er ook maar iets voor terug te krijgen.
Dat zou betekenen dat de liefde van een ouder voor haar kind vermoedelijk wel de meeste gelegenheid biedt om onvoorwaardelijke liefde te kunnen zijn.
Nu ja, in ieder geval boeiend om over na te denken, vind ik.
donderdag 12 juni 2008 om 14:10
vrijdag 13 juni 2008 om 08:39
quote:Omen schreef op 12 juni 2008 @ 14:56:
Ik weet niet of de liefde voor mijn kinderen niet over zou gaan indien ze bijvoorbeeld expres en weloverwogen en nodeloos een gruwelijke daad zouden begaan als het martelen van een ander mens, of als zij sadisten zouden blijken te zijn.Volgens mij zitten de meeste mensen niet zo simpel in elkaar als jij hier schetst.
Ik weet niet of de liefde voor mijn kinderen niet over zou gaan indien ze bijvoorbeeld expres en weloverwogen en nodeloos een gruwelijke daad zouden begaan als het martelen van een ander mens, of als zij sadisten zouden blijken te zijn.Volgens mij zitten de meeste mensen niet zo simpel in elkaar als jij hier schetst.
vrijdag 13 juni 2008 om 09:57
Nou Liv, ik vind jouw post wat dat aangaat simpeler als die van Omen,
Het is makkelijk met kleine (redelijk probleemloos) opgroeiende kinderen te praten over onvoorwaardelijke liefde,
Ik ken mensen die bij jeugd- en verslavingszorg werken, en daar hoor je een hele andere kant,
Niet simpel inderdaad, en niet in de laatste plaats voor de ouders
Het is makkelijk met kleine (redelijk probleemloos) opgroeiende kinderen te praten over onvoorwaardelijke liefde,
Ik ken mensen die bij jeugd- en verslavingszorg werken, en daar hoor je een hele andere kant,
Niet simpel inderdaad, en niet in de laatste plaats voor de ouders
vrijdag 13 juni 2008 om 10:41
vrijdag 13 juni 2008 om 10:44
En wat jij schetst (verslavingszorg bij jongeren): dat is mij niet geheel onbekend hoor. Ik ken een zeer "triest" geval uit mijn zeer nabije omgeving. Ik weet dondersgoed hoe moeilijk dat voor de ouders is geweest (ik zeg geweest, want helaas is het meisje veeeels te vroeg overleden)
Ondanks wat daar in dat gezin gebeurde, en de strijd die de ouders hebben gehad, weet ik 100% zeker dat zij van hun kind zijn blijven houden: dát is nou juist wat het zo moeilijk maakt!
Ondanks wat daar in dat gezin gebeurde, en de strijd die de ouders hebben gehad, weet ik 100% zeker dat zij van hun kind zijn blijven houden: dát is nou juist wat het zo moeilijk maakt!
vrijdag 13 juni 2008 om 19:11
quote:traincha2 schreef op 11 juni 2008 @ 08:52:
[...]
Wat je ervoor terugkrijgt is de onvoorwaardelijke, eerlijke en pure liefde zoals alleen een kind dat kan geven....
Om het allemaal nog ff iets overzichtelijker te maken ; mijn post over onvoorwaardelijke liefde was feitelijk een reactie op bovenstaande zin. (alleen ben ik soms enkele dagen 'achter' en reageer ik op diverse dingen tegelijk) En idd ik bedoelde dat de liefde van een kind voor de ouder niet onvoorwaardelijk is. Ja, als ze nog kind zijn misschien, maar dat is vooral gebaseerd op afhankelijkheid.
Of iedere ouder 'automatisch' een portie onvoorwaardelijke liefde voor het kind meekrijgt bij de geboorte.... daar doe ik geen uitspraken over. Dat kan ik echt niet inschatten.
[...]
Wat je ervoor terugkrijgt is de onvoorwaardelijke, eerlijke en pure liefde zoals alleen een kind dat kan geven....
Om het allemaal nog ff iets overzichtelijker te maken ; mijn post over onvoorwaardelijke liefde was feitelijk een reactie op bovenstaande zin. (alleen ben ik soms enkele dagen 'achter' en reageer ik op diverse dingen tegelijk) En idd ik bedoelde dat de liefde van een kind voor de ouder niet onvoorwaardelijk is. Ja, als ze nog kind zijn misschien, maar dat is vooral gebaseerd op afhankelijkheid.
Of iedere ouder 'automatisch' een portie onvoorwaardelijke liefde voor het kind meekrijgt bij de geboorte.... daar doe ik geen uitspraken over. Dat kan ik echt niet inschatten.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
vrijdag 13 juni 2008 om 19:23
Ik vind zingeving ook wel een goede reden om een kind te willen. Want waar krijgt je leven nou meer zin van dan van een kind? Biologisch gezien dan. Of zou je leven er juist zinloos door worden? In de zin van: de voortplanting is geslaagd, nu kan het ouwe op.
Over die onvoorwaardelijke liefde: ik denk dat een kind onvoorwaardelijke liefde geeft. En of je dat nou wil beschrijven in biologische termen als volkomen afhankelijkheid of symbiose of in emotionele termen als eerlijk en puur, maakt voor het uiteindelijke resultaat niet uit. De meeste moeders zullen het ervaren als onvoorwaardelijke liefde. Maakt het dan nog uit wat het is?
Over die onvoorwaardelijke liefde: ik denk dat een kind onvoorwaardelijke liefde geeft. En of je dat nou wil beschrijven in biologische termen als volkomen afhankelijkheid of symbiose of in emotionele termen als eerlijk en puur, maakt voor het uiteindelijke resultaat niet uit. De meeste moeders zullen het ervaren als onvoorwaardelijke liefde. Maakt het dan nog uit wat het is?
vrijdag 13 juni 2008 om 20:02
Ja, dat maakt uit. Want kinderen blijven niet klein en afhankelijk en de liefde blijft niet onvoorwaardelijk. Het ouderschap is toch niet alleen maar leuk / mooi als de kinderen klein en afhankelijk zijn? Je wilt toch ook kinderen om ze te zien opgroeien, volwassen te zien worden? Misschien (ik weet 't niet hoor, ben maar een kindvrije) is het wel des te mooier dat je kinderen van je houden, omdat je ze een fijne jeugd geeft / hebt gegeven, omdat ze respect, zorg, en bescherming ervaren en niet simpelweg omdat het iets natuurlijks / instinctiefs is.....
Ik geloof niet meer in sprookjes.
