Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
dinsdag 17 april 2007 om 01:38
quote:
Tja, heb een groot talent voor piekeren, haha... Maar het is niet zo dat ik overweeg moeder te willen worden omdat ik anders mijn beste vriendin dreig te verliezen hoor. Ik vind het confronterend om te zien wat voor een impact een kindje op je leven heeft en daardoor ook op het leven van de mensen er omheen. Dat mijn vriendin alleen nog maar energie kan en wil opbrengen voor haar kindje (letterlijke bewoording) vind ik vreselijk en kan ik na 2 jaar niet meer accepteren. Komt waarschijnlijk niet meer goed. Maar dwaal hiermee wel erg af van het onderwerp natuurlijk ( Tja grijp mijn kans meteen om er over te praten, want het zit nogal hoog. Heb er wel eens een topic over geopend, maar op de één of andere manier was er weinig herkenning tot mijn spijt).
Hiermee raak je ook aan een gevoelig onderwerp: de rangorde. Is iets waar ik wel eens over pieker: stel ik ontmoet een single vrouw die al 2 kinderen heeft. Zij komt voor mij dan op de eerste plaats, maar andersom kom ik voor haar op de derde plaats: kindje No 1, kindje No 2, en oh ja, ook nog een vaste vriend op plek nummer 3. Ik zeg het even wat simplistisch, maar zouden veel vrouwen het leuk vinden als je hen vertelt dat zij op de derde plaats komen?
Als man word je geacht om zoiets te accepteren en begrijpen (doe ik) maar eigenlijk zou ik met zo'n situatie niet blij zijn. Speelt natuurlijk ook mee dat ik geen kinderen wil, een man met een kinderwens zal die "derde plek" een zorg zijn uiteraard.
Tja, heb een groot talent voor piekeren, haha... Maar het is niet zo dat ik overweeg moeder te willen worden omdat ik anders mijn beste vriendin dreig te verliezen hoor. Ik vind het confronterend om te zien wat voor een impact een kindje op je leven heeft en daardoor ook op het leven van de mensen er omheen. Dat mijn vriendin alleen nog maar energie kan en wil opbrengen voor haar kindje (letterlijke bewoording) vind ik vreselijk en kan ik na 2 jaar niet meer accepteren. Komt waarschijnlijk niet meer goed. Maar dwaal hiermee wel erg af van het onderwerp natuurlijk ( Tja grijp mijn kans meteen om er over te praten, want het zit nogal hoog. Heb er wel eens een topic over geopend, maar op de één of andere manier was er weinig herkenning tot mijn spijt).
Hiermee raak je ook aan een gevoelig onderwerp: de rangorde. Is iets waar ik wel eens over pieker: stel ik ontmoet een single vrouw die al 2 kinderen heeft. Zij komt voor mij dan op de eerste plaats, maar andersom kom ik voor haar op de derde plaats: kindje No 1, kindje No 2, en oh ja, ook nog een vaste vriend op plek nummer 3. Ik zeg het even wat simplistisch, maar zouden veel vrouwen het leuk vinden als je hen vertelt dat zij op de derde plaats komen?
Als man word je geacht om zoiets te accepteren en begrijpen (doe ik) maar eigenlijk zou ik met zo'n situatie niet blij zijn. Speelt natuurlijk ook mee dat ik geen kinderen wil, een man met een kinderwens zal die "derde plek" een zorg zijn uiteraard.
dinsdag 17 april 2007 om 12:41
quote:
quote: dibbus reageerde
Tja, heb een groot talent voor piekeren, haha... Maar het is niet zo dat ik overweeg moeder te willen worden omdat ik anders mijn beste vriendin dreig te verliezen hoor. Ik vind het confronterend om te zien wat voor een impact een kindje op je leven heeft en daardoor ook op het leven van de mensen er omheen. Dat mijn vriendin alleen nog maar energie kan en wil opbrengen voor haar kindje (letterlijke bewoording) vind ik vreselijk en kan ik na 2 jaar niet meer accepteren. Komt waarschijnlijk niet meer goed. Maar dwaal hiermee wel erg af van het onderwerp natuurlijk ( Tja grijp mijn kans meteen om er over te praten, want het zit nogal hoog. Heb er wel eens een topic over geopend, maar op de één of andere manier was er weinig herkenning tot mijn spijt).
Hiermee raak je ook aan een gevoelig onderwerp: de rangorde. Is iets waar ik wel eens over pieker: stel ik ontmoet een single vrouw die al 2 kinderen heeft. Zij komt voor mij dan op de eerste plaats, maar andersom kom ik voor haar op de derde plaats: kindje No 1, kindje No 2, en oh ja, ook nog een vaste vriend op plek nummer 3. Ik zeg het even wat simplistisch, maar zouden veel vrouwen het leuk vinden als je hen vertelt dat zij op de derde plaats komen?
Als man word je geacht om zoiets te accepteren en begrijpen (doe ik) maar eigenlijk zou ik met zo'n situatie niet blij zijn. Speelt natuurlijk ook mee dat ik geen kinderen wil, een man met een kinderwens zal die "derde plek" een zorg zijn uiteraard.
Dit is een interessant punt. Is het binnen een relatie wel zo vanzelfsprekend dat moeder haar partner op de zoveelste plek zet, na alle kinderen?
Ik las laatst het verhaal van een journaliste, die in Amerika een hele heftige discussie rondom dit onderwerp heeft losgemaakt. Haar stelling was dat veel vrouwen de fout ingaan door verliefd te worden op hun kinderen. Zozeer, dat ze de relatie met hun partner verwaarlozen gaan. Zij vond dat niet normaal en durfde openlijk uit te spreken dat haar partner voor haar op de eerste plaats bleef staan. Op hem was ze verliefd. Ze zei ook: "Ik moet met hem verder als de kinderen op eigen benen staan. Als ik daar nu niet in blijf investeren, dan hebben we straks niets meer samen." Haar redenering was erg tegen het zere been van veel moeders. Maar mannen herkenden zich er wel sterk in. Veel mannen schijnen ook echt het gevoel te hebben dat ze hun taak hebben uitgediend als de kinderen er eenmaal zijn.
Ik vraag me dan ook wel eens af, of veel mensen niet de impact van een kind op een relatie onderschatten. En ik vermoed ook dat, als vrouwen helemaal opgaan in hun kind, een relatie heel erg onder druk kan komen te staan en dat manlief uiteindelijk bevestiging buiten de deur zoekt.
Ik vraag me af of dit soort aspecten wel eens worden besproken door mensen die overwegen om aan kinderen te beginnen.
quote: dibbus reageerde
Tja, heb een groot talent voor piekeren, haha... Maar het is niet zo dat ik overweeg moeder te willen worden omdat ik anders mijn beste vriendin dreig te verliezen hoor. Ik vind het confronterend om te zien wat voor een impact een kindje op je leven heeft en daardoor ook op het leven van de mensen er omheen. Dat mijn vriendin alleen nog maar energie kan en wil opbrengen voor haar kindje (letterlijke bewoording) vind ik vreselijk en kan ik na 2 jaar niet meer accepteren. Komt waarschijnlijk niet meer goed. Maar dwaal hiermee wel erg af van het onderwerp natuurlijk ( Tja grijp mijn kans meteen om er over te praten, want het zit nogal hoog. Heb er wel eens een topic over geopend, maar op de één of andere manier was er weinig herkenning tot mijn spijt).
Hiermee raak je ook aan een gevoelig onderwerp: de rangorde. Is iets waar ik wel eens over pieker: stel ik ontmoet een single vrouw die al 2 kinderen heeft. Zij komt voor mij dan op de eerste plaats, maar andersom kom ik voor haar op de derde plaats: kindje No 1, kindje No 2, en oh ja, ook nog een vaste vriend op plek nummer 3. Ik zeg het even wat simplistisch, maar zouden veel vrouwen het leuk vinden als je hen vertelt dat zij op de derde plaats komen?
Als man word je geacht om zoiets te accepteren en begrijpen (doe ik) maar eigenlijk zou ik met zo'n situatie niet blij zijn. Speelt natuurlijk ook mee dat ik geen kinderen wil, een man met een kinderwens zal die "derde plek" een zorg zijn uiteraard.
Dit is een interessant punt. Is het binnen een relatie wel zo vanzelfsprekend dat moeder haar partner op de zoveelste plek zet, na alle kinderen?
Ik las laatst het verhaal van een journaliste, die in Amerika een hele heftige discussie rondom dit onderwerp heeft losgemaakt. Haar stelling was dat veel vrouwen de fout ingaan door verliefd te worden op hun kinderen. Zozeer, dat ze de relatie met hun partner verwaarlozen gaan. Zij vond dat niet normaal en durfde openlijk uit te spreken dat haar partner voor haar op de eerste plaats bleef staan. Op hem was ze verliefd. Ze zei ook: "Ik moet met hem verder als de kinderen op eigen benen staan. Als ik daar nu niet in blijf investeren, dan hebben we straks niets meer samen." Haar redenering was erg tegen het zere been van veel moeders. Maar mannen herkenden zich er wel sterk in. Veel mannen schijnen ook echt het gevoel te hebben dat ze hun taak hebben uitgediend als de kinderen er eenmaal zijn.
Ik vraag me dan ook wel eens af, of veel mensen niet de impact van een kind op een relatie onderschatten. En ik vermoed ook dat, als vrouwen helemaal opgaan in hun kind, een relatie heel erg onder druk kan komen te staan en dat manlief uiteindelijk bevestiging buiten de deur zoekt.
Ik vraag me af of dit soort aspecten wel eens worden besproken door mensen die overwegen om aan kinderen te beginnen.
dinsdag 17 april 2007 om 13:16
quote:
Ik vraag me af of dit soort aspecten wel eens worden besproken door mensen die overwegen om aan kinderen te beginnen.
Absoluut, natuurlijk zou ik haast zeggen (maar ja niet bij iedereen zijn sommige dingen niet zo logisch). Ik had die vrouw ook gezien in een uitzending maar we hadden het zelf ook al bedacht. Het is alleen wel zo, dat je je van te voren echt niet kunt voorstellen hoe het is, hoe je inderdaad zo dolverliefd kunt worden op je kind. Weer die gevoelens hé, als die mooie rationele gesprekken van te voren vallen erbij in het niet. Maar na een tijdje stabiliseert het zich allemaal wel hoor als je daar tenminste allebei op let. En dan is het gewoon vooral heel mooi hoe iedereen zo van elkaar kan houden, meer dan eerst (gedacht).
En wat ik ook vindt, je moet eigenlijk eerst jezelf op de eerste plek zetten. Nou ja, die rangordes zijn toch niet erg vaststaand, gaat er gewoon om dat je niet iedereen (jezelf, partner, vrienden enz) vergeet zodra je een kind hebt. Want dan kan ik me ook goed voorstellen als mensen zo'n sloofje zien, dat ze denken van waarom zou je in godsnaam kinderen willen.
Ik vraag me af of dit soort aspecten wel eens worden besproken door mensen die overwegen om aan kinderen te beginnen.
Absoluut, natuurlijk zou ik haast zeggen (maar ja niet bij iedereen zijn sommige dingen niet zo logisch). Ik had die vrouw ook gezien in een uitzending maar we hadden het zelf ook al bedacht. Het is alleen wel zo, dat je je van te voren echt niet kunt voorstellen hoe het is, hoe je inderdaad zo dolverliefd kunt worden op je kind. Weer die gevoelens hé, als die mooie rationele gesprekken van te voren vallen erbij in het niet. Maar na een tijdje stabiliseert het zich allemaal wel hoor als je daar tenminste allebei op let. En dan is het gewoon vooral heel mooi hoe iedereen zo van elkaar kan houden, meer dan eerst (gedacht).
En wat ik ook vindt, je moet eigenlijk eerst jezelf op de eerste plek zetten. Nou ja, die rangordes zijn toch niet erg vaststaand, gaat er gewoon om dat je niet iedereen (jezelf, partner, vrienden enz) vergeet zodra je een kind hebt. Want dan kan ik me ook goed voorstellen als mensen zo'n sloofje zien, dat ze denken van waarom zou je in godsnaam kinderen willen.
dinsdag 17 april 2007 om 13:18
dinsdag 17 april 2007 om 18:12
quote:
Maar om op de originele vraag terug te komen (inmiddels alweer 7 pagina's geleden): ik denk dat er weinig mensen zijn die rationele redenen hebben om kinderen te willen, net als ik geen rationele redenen heb om ze niet te willen.
Ik heb mijn vriend, die wel kinderen wilt, gisteren bij het lezen van dit onderwerp dezelfde vraag gesteld. Waarom eigenlijk? Ondanks dat hij bij alles wat hij doet een reden kan geven, is hij me dit antwoord nog steeds schuldig. Hij wilt zijn normen en waarden overbrengen op de wereld. Maar dat kan natuurlijk ook zonder een kind te krijgen...
Er hoeft ook geen reden voor te zijn. Ik denk het voorplanten nog een van de weinige dingen zijn die simpelweg in je genen zitten en er dus geen rationele besluitvormen achter zitten.
Hetzelfde denk ik overigens ook over het niet willen van kinderen. Je kan dan wellicht meer rationele dingen opnoemen waarom je ze niet wilt, maar uiteindelijk komt het denk toch neer op het ontbreken van het gevoel van voortplanting.
Wat ik niet begrijp is waarom mensen zich zouden moeten verantwoorden voor de keuze om kinderen te krijgen en mogelijk nog meer wanneer je dat juist niet wilt.
Maar om op de originele vraag terug te komen (inmiddels alweer 7 pagina's geleden): ik denk dat er weinig mensen zijn die rationele redenen hebben om kinderen te willen, net als ik geen rationele redenen heb om ze niet te willen.
Ik heb mijn vriend, die wel kinderen wilt, gisteren bij het lezen van dit onderwerp dezelfde vraag gesteld. Waarom eigenlijk? Ondanks dat hij bij alles wat hij doet een reden kan geven, is hij me dit antwoord nog steeds schuldig. Hij wilt zijn normen en waarden overbrengen op de wereld. Maar dat kan natuurlijk ook zonder een kind te krijgen...
Er hoeft ook geen reden voor te zijn. Ik denk het voorplanten nog een van de weinige dingen zijn die simpelweg in je genen zitten en er dus geen rationele besluitvormen achter zitten.
Hetzelfde denk ik overigens ook over het niet willen van kinderen. Je kan dan wellicht meer rationele dingen opnoemen waarom je ze niet wilt, maar uiteindelijk komt het denk toch neer op het ontbreken van het gevoel van voortplanting.
Wat ik niet begrijp is waarom mensen zich zouden moeten verantwoorden voor de keuze om kinderen te krijgen en mogelijk nog meer wanneer je dat juist niet wilt.
dinsdag 17 april 2007 om 18:16
Pinksterbloem, toevallig heb ik het daar laatst met mijn man over gehad. Bij mij is het dus wel zo dat mijn zoon op nummer 1 staat of op zijn minst en gedeelde eerste plaats met zijn vader. De liefde voor mijn zoon is niet de vergelijken met welke vorm van liefde dan ook. Ik hou onvoorwaardelijk van hem. Dat durf ik niet te beweren van mijn man. Ik weet niet of ik nog zo onvoorwaardelijk van hem zou houden als hij mij bijvoorbeeld zou mishandelen.
Dit betekent overigens ook niet dat wij elkaar verwaarlozen hoor.
Dit betekent overigens ook niet dat wij elkaar verwaarlozen hoor.
donderdag 19 april 2007 om 12:48
quote:Pinksterbloem, toevallig heb ik het daar laatst met mijn man over gehad. Bij mij is het dus wel zo dat mijn zoon op nummer 1 staat of op zijn minst en gedeelde eerste plaats met zijn vader. De liefde voor mijn zoon is niet de vergelijken met welke vorm van liefde dan ook. Ik hou onvoorwaardelijk van hem. Dat durf ik niet te beweren van mijn man. Ik weet niet of ik nog zo onvoorwaardelijk van hem zou houden als hij mij bijvoorbeeld zou mishandelen.
Zou je ook nog onvoorwaardelijk van je zoon houden als die op zijn 16e losgaat, crimineel wordt en jou gaat mishandelen? Het zal wel niet gebeuren (;)) maar ik kan me voorstellen dat ook ouderliefde door omstandigheden kan "breken".
Dit betekent overigens ook niet dat wij elkaar verwaarlozen hoor.
Zou je ook nog onvoorwaardelijk van je zoon houden als die op zijn 16e losgaat, crimineel wordt en jou gaat mishandelen? Het zal wel niet gebeuren (;)) maar ik kan me voorstellen dat ook ouderliefde door omstandigheden kan "breken".
Dit betekent overigens ook niet dat wij elkaar verwaarlozen hoor.
donderdag 19 april 2007 om 15:39
Bij mij was er absoluut niets rationeels aan, het was iets wat m´n gevoel mij zo sterk ingaf dat ik niets anders kon doen dan eraan toegeven. 
Het is dan misschien niet de meest overdachte beslissing in m´n leven geweest maar het was zeker wel de beste.
Het gevoel wat ik voor mijn zoon heb is iets wat voor mijn gevoel lijkt op een soort verliefdheid, dat klinkt misschien een beetje gek maar ik ken niets wat er ook maar een beetje in de buurt komt wat erop lijkt.
Ik hou onvoorwaardelijk van hem en weet dat een eventuele relatie op de tweede plaats zal komen, en mede hierom weet ik eigenlijk niet zo zeker meer of ik uberhaupt nog wel een relatie wil in m´n leven.
Ik kan niet oordelen over hoe dit later word als hij groter word want het blijft natuurlijk niet zo´n aandoenlijk/schattig kereltje. Maar daar denk ik liever niet over na, laat mij maar lekker op m´n roze wolk blijven ik heb het daar prima naar m´n zin.
Het is dan misschien niet de meest overdachte beslissing in m´n leven geweest maar het was zeker wel de beste.
Het gevoel wat ik voor mijn zoon heb is iets wat voor mijn gevoel lijkt op een soort verliefdheid, dat klinkt misschien een beetje gek maar ik ken niets wat er ook maar een beetje in de buurt komt wat erop lijkt.
Ik hou onvoorwaardelijk van hem en weet dat een eventuele relatie op de tweede plaats zal komen, en mede hierom weet ik eigenlijk niet zo zeker meer of ik uberhaupt nog wel een relatie wil in m´n leven.
Ik kan niet oordelen over hoe dit later word als hij groter word want het blijft natuurlijk niet zo´n aandoenlijk/schattig kereltje. Maar daar denk ik liever niet over na, laat mij maar lekker op m´n roze wolk blijven ik heb het daar prima naar m´n zin.
zaterdag 21 april 2007 om 09:09
quote:Tja, ik heb jaren gedacht dat mijn ouders kinderen hadden voor de afwas en zo. Nu heb ik op mijn beurt een kind voor de afwas.Toepasselijk! Toen ik klein was en van mijn moeder ook moest helpen met de afwas heb ik eens gevraagd wat 'kinderen kosten'. Dan wilde ik later ook een kind voor de afwas. Mijn moeder zei iets over tienduizend euro en als klein meisje is dat toch wel veel. Een paar dagen later vroeg ik dus, wat een afwasmachine dan kostte. Nou, 500 euro. "O, dan wil ik later geen kinderen, maar een afwasmachine!"
Toen ik anderhalf jaar geleden mijn eerste afwasmachine kreeg heb ik mijn moeder een kaartje gestuurd met 'je wordt oma'.
En momenteel woont die machine 'op kamers', want ik heb 'm de deur weer uit gedaan.
Toen ik anderhalf jaar geleden mijn eerste afwasmachine kreeg heb ik mijn moeder een kaartje gestuurd met 'je wordt oma'.
En momenteel woont die machine 'op kamers', want ik heb 'm de deur weer uit gedaan.
zaterdag 21 april 2007 om 09:30
dinsdag 24 april 2007 om 12:32
quote:
quote: Soesa reageerde
Zou je ook nog onvoorwaardelijk van je zoon houden als die op zijn 16e losgaat, crimineel wordt en jou gaat mishandelen? Het zal wel niet gebeuren (;)) maar ik kan me voorstellen dat ook ouderliefde door omstandigheden kan "breken".
De liefde die je voor je kind voelt is onvoorwaardelijk...dus ja ook als hij/zij het criminele pad opgaat, aan de drugs raakt of what ever...
Tenminste, zo ervaar ik dat en ik denk vele moeders met mij. Moeders die geen contact meer hebben met hun kind omdat ze helemaal op het verkeerde pad zijn geraakt, maar toch blijft die liefde altijd ook al is het dan onmogelijk om een normaal contact met je kind te onderhouden.
Als mijn man daarentegen het criminele pad op zou gaan, denk ik dat mijn liefde best snel over is, mits de situatie uitzichtloos is.
quote: Soesa reageerde
Zou je ook nog onvoorwaardelijk van je zoon houden als die op zijn 16e losgaat, crimineel wordt en jou gaat mishandelen? Het zal wel niet gebeuren (;)) maar ik kan me voorstellen dat ook ouderliefde door omstandigheden kan "breken".
De liefde die je voor je kind voelt is onvoorwaardelijk...dus ja ook als hij/zij het criminele pad opgaat, aan de drugs raakt of what ever...
Tenminste, zo ervaar ik dat en ik denk vele moeders met mij. Moeders die geen contact meer hebben met hun kind omdat ze helemaal op het verkeerde pad zijn geraakt, maar toch blijft die liefde altijd ook al is het dan onmogelijk om een normaal contact met je kind te onderhouden.
Als mijn man daarentegen het criminele pad op zou gaan, denk ik dat mijn liefde best snel over is, mits de situatie uitzichtloos is.
dinsdag 24 april 2007 om 12:40
quote:
Ik las laatst het verhaal van een journaliste, die in Amerika een hele heftige discussie rondom dit onderwerp heeft losgemaakt. Haar stelling was dat veel vrouwen de fout ingaan door verliefd te worden op hun kinderen. Zozeer, dat ze de relatie met hun partner verwaarlozen gaan. Zij vond dat niet normaal en durfde openlijk uit te spreken dat haar partner voor haar op de eerste plaats bleef staan. Op hem was ze verliefd. Ze zei ook: "Ik moet met hem verder als de kinderen op eigen benen staan. Als ik daar nu niet in blijf investeren, dan hebben we straks niets meer samen." Haar redenering was erg tegen het zere been van veel moeders. Maar mannen herkenden zich er wel sterk in. Veel mannen schijnen ook echt het gevoel te hebben dat ze hun taak hebben uitgediend als de kinderen er eenmaal zijn.
Ik vraag me dan ook wel eens af, of veel mensen niet de impact van een kind op een relatie onderschatten. En ik vermoed ook dat, als vrouwen helemaal opgaan in hun kind, een relatie heel erg onder druk kan komen te staan en dat manlief uiteindelijk bevestiging buiten de deur zoekt.
Ik vraag me af of dit soort aspecten wel eens worden besproken door mensen die overwegen om aan kinderen te beginnen.
Ik begrijp het standpunt van die journaliste zeker en vind ook dat ze gelijk heeft in zekere zin...maar ik vind niet dat je de liefde voor je man met de liefde voor je kinderen kan vergelijken. Het verliefde gevoel naar je kinderen toe, is heel heel anders dan de verliefde gevoelens voor je man!
Ik denk wel dat het heel realistisch gesteld is van haar, dat vrouwen vaak verdrinken in die gevoelens voor het kind en dat er geen ruimte meer is voor de man.
Hier moet je zeker voor waken. Het is ook zo, dat je van te voren je echt niet kan voorstellen hoe intens de liefde voor een kind voelt, mijn inziens kan je dat echt niet incalculeren...
Ik houdt heel, heel veel van mijn man en onze relatie is zeker goed daar werken we hard aan, maar als ik ooit voor een bepaalde situatie zou komen te staan dat ik zou moeten kiezen tusssen mijn man of mijn kind, dan kies ik voor mij kind.
Ik las laatst het verhaal van een journaliste, die in Amerika een hele heftige discussie rondom dit onderwerp heeft losgemaakt. Haar stelling was dat veel vrouwen de fout ingaan door verliefd te worden op hun kinderen. Zozeer, dat ze de relatie met hun partner verwaarlozen gaan. Zij vond dat niet normaal en durfde openlijk uit te spreken dat haar partner voor haar op de eerste plaats bleef staan. Op hem was ze verliefd. Ze zei ook: "Ik moet met hem verder als de kinderen op eigen benen staan. Als ik daar nu niet in blijf investeren, dan hebben we straks niets meer samen." Haar redenering was erg tegen het zere been van veel moeders. Maar mannen herkenden zich er wel sterk in. Veel mannen schijnen ook echt het gevoel te hebben dat ze hun taak hebben uitgediend als de kinderen er eenmaal zijn.
Ik vraag me dan ook wel eens af, of veel mensen niet de impact van een kind op een relatie onderschatten. En ik vermoed ook dat, als vrouwen helemaal opgaan in hun kind, een relatie heel erg onder druk kan komen te staan en dat manlief uiteindelijk bevestiging buiten de deur zoekt.
Ik vraag me af of dit soort aspecten wel eens worden besproken door mensen die overwegen om aan kinderen te beginnen.
Ik begrijp het standpunt van die journaliste zeker en vind ook dat ze gelijk heeft in zekere zin...maar ik vind niet dat je de liefde voor je man met de liefde voor je kinderen kan vergelijken. Het verliefde gevoel naar je kinderen toe, is heel heel anders dan de verliefde gevoelens voor je man!
Ik denk wel dat het heel realistisch gesteld is van haar, dat vrouwen vaak verdrinken in die gevoelens voor het kind en dat er geen ruimte meer is voor de man.
Hier moet je zeker voor waken. Het is ook zo, dat je van te voren je echt niet kan voorstellen hoe intens de liefde voor een kind voelt, mijn inziens kan je dat echt niet incalculeren...
Ik houdt heel, heel veel van mijn man en onze relatie is zeker goed daar werken we hard aan, maar als ik ooit voor een bepaalde situatie zou komen te staan dat ik zou moeten kiezen tusssen mijn man of mijn kind, dan kies ik voor mij kind.
dinsdag 24 april 2007 om 16:44
quote:Hiermee raak je ook aan een gevoelig onderwerp: de rangorde. Is iets waar ik wel eens over pieker: stel ik ontmoet een single vrouw die al 2 kinderen heeft. Zij komt voor mij dan op de eerste plaats, maar andersom kom ik voor haar op de derde plaats: kindje No 1, kindje No 2, en oh ja, ook nog een vaste vriend op plek nummer 3.Mijn partner en mijn kinderen staan alle drie op de eerste plaats. Vrouw en kinderen in twee aparte categorieen en de kinders samen op een gedeelde eerste plaats in de kindercategorie. Ik snap dat gevoel van onder aan op de rangorde staan dan ook niet zo goed. Als de fruithapjes je om de oren vliegen of het grut móet over tien minuten op de training zijn, ja, dan zul je je als volwassenen daar op moeten richten. Kinderen zijn nou eenmaal in meer of mindere afhankelijk en ouders/verzorgers zijn nu eenmaal voor ze verantwoordelijk.
Als je je daar als volwassene mee gaat vergelijken, in de zin van de hoeveelheid aandacht die je krijgt of de plek die je inneemt, ben je m.i. verkeerd bezig. Het kan zijn dat het zo voelt, maar dan lijkt het me idd niet raadzaam een relatie aan te gaan met iemand met (jonge) kinderen.
Als je je daar als volwassene mee gaat vergelijken, in de zin van de hoeveelheid aandacht die je krijgt of de plek die je inneemt, ben je m.i. verkeerd bezig. Het kan zijn dat het zo voelt, maar dan lijkt het me idd niet raadzaam een relatie aan te gaan met iemand met (jonge) kinderen.
woensdag 25 april 2007 om 08:55
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
woensdag 25 april 2007 om 09:16
quote:Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.' Ik denk dat het eerder ligt aan de kinderloze kennissen die jij kent.....ik ken zat kinderlozen, en ze zijn stuk voor stuk gek op kinderen, maar willen ze niet zelf of het is er niet van gekomen. En stuk voor stuk zijn ze prettig gestoord.......(ja er is dus wat "mis") met ze.....
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.Het gebeurt maar al te vaak dat ik denk bij mensen die wel kinderen hebben, dat het jammer is dat zij kinderen hebben gekregen.......Durf-al! Heb je zelf eigenlijk kinderen?
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.Het gebeurt maar al te vaak dat ik denk bij mensen die wel kinderen hebben, dat het jammer is dat zij kinderen hebben gekregen.......Durf-al! Heb je zelf eigenlijk kinderen?
woensdag 25 april 2007 om 09:41
quote:
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken...
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken...
woensdag 25 april 2007 om 09:45
quote:
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken... Hoef je niet over na te denken! Lees alle bijdragen van Complicated op dit forum en je weet al snel wie er gek is.
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken... Hoef je niet over na te denken! Lees alle bijdragen van Complicated op dit forum en je weet al snel wie er gek is.
woensdag 25 april 2007 om 12:20
quote:
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.' Ik denk dat het eerder ligt aan de kinderloze kennissen die jij kent.....ik ken zat kinderlozen, en ze zijn stuk voor stuk gek op kinderen, maar willen ze niet zelf of het is er niet van gekomen. En stuk voor stuk zijn ze prettig gestoord.......(ja er is dus wat "mis") met ze.....
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.Het gebeurt maar al te vaak dat ik denk bij mensen die wel kinderen hebben, dat het jammer is dat zij kinderen hebben gekregen.......
Durf-al! Heb je zelf eigenlijk kinderen?
Jazeker! Ben een heel trotse papa! Enzo.
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.' Ik denk dat het eerder ligt aan de kinderloze kennissen die jij kent.....ik ken zat kinderlozen, en ze zijn stuk voor stuk gek op kinderen, maar willen ze niet zelf of het is er niet van gekomen. En stuk voor stuk zijn ze prettig gestoord.......(ja er is dus wat "mis") met ze.....
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.Het gebeurt maar al te vaak dat ik denk bij mensen die wel kinderen hebben, dat het jammer is dat zij kinderen hebben gekregen.......
Durf-al! Heb je zelf eigenlijk kinderen?
Jazeker! Ben een heel trotse papa! Enzo.
woensdag 25 april 2007 om 12:21
quote:
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken...
Compli is zelf ook een beetje raar, hoor. Het een sluit het ander niet uit.
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken...
Compli is zelf ook een beetje raar, hoor. Het een sluit het ander niet uit.
woensdag 25 april 2007 om 12:22
quote:
quote: Mariska76 reageerde
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken...
Hoef je niet over na te denken! Lees alle bijdragen van Complicated op dit forum en je weet al snel wie er gek is.'Gek' vind ik dan wel weer wat sterk uitgedrukt. Ben je trouwens ook lid van de Pinkstergemeente, lief Pinksterbloempje?
quote: Mariska76 reageerde
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken...
Hoef je niet over na te denken! Lees alle bijdragen van Complicated op dit forum en je weet al snel wie er gek is.
'Gek' vind ik dan wel weer wat sterk uitgedrukt. Ben je trouwens ook lid van de Pinkstergemeente, lief Pinksterbloempje?
woensdag 25 april 2007 om 12:59
quote:
quote: Pinksterbloempje reageerde
quote: Mariska76 reageerde
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken... Hoef je niet over na te denken! Lees alle bijdragen van Complicated op dit forum en je weet al snel wie er gek is.
'Gek' vind ik dan wel weer wat sterk uitgedrukt. Ben je trouwens ook lid van de Pinkstergemeente, lief Pinksterbloempje?
God zij dank niet Compli!
En mag ik mijn "gek" dan nuanceren naar "prettig raar"??? :R
quote: Pinksterbloempje reageerde
quote: Mariska76 reageerde
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken... Hoef je niet over na te denken! Lees alle bijdragen van Complicated op dit forum en je weet al snel wie er gek is.
'Gek' vind ik dan wel weer wat sterk uitgedrukt. Ben je trouwens ook lid van de Pinkstergemeente, lief Pinksterbloempje?
God zij dank niet Compli!
En mag ik mijn "gek" dan nuanceren naar "prettig raar"??? :R
woensdag 25 april 2007 om 13:28
quote:
quote: Mariska76 reageerde
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken... Compli is zelf ook een beetje raar, hoor. Het een sluit het ander niet uit.
Je zegt zelf dat het misschien beter zou zijn als "juist die lieden" geen kinderen krijgen. Vervolgens schrijf je dat je zelf ook een beetje raar bent. Was het misschien beter geweest als jij ook geen kinderen had gekregen? Hmmm, weer wat om over na te denken...
quote: Mariska76 reageerde
quote: complicated reageerde
Mensen die geen kinderen willen, zijn eigenlijk een beetje raar. Een beetje gekke mensen, zeg maar. Ik ken verschillende stellen die geen kinderen willen en dat zijn stuk voor stuk mensen waar iets mee is, weet je wel? Dat ze best aardig enzo zijn, maar dat je toch denkt van: 'Er is iets mee.'
Misschien is het wel goed dat juist die lieden geen kinderen krijgen.
Wie is er nu raar? Mensen die geen kinderen willen of iemand die denkt zoals Complicated (what's in a name)? Hmmm, misschien iets om over na te denken... Compli is zelf ook een beetje raar, hoor. Het een sluit het ander niet uit.
Je zegt zelf dat het misschien beter zou zijn als "juist die lieden" geen kinderen krijgen. Vervolgens schrijf je dat je zelf ook een beetje raar bent. Was het misschien beter geweest als jij ook geen kinderen had gekregen? Hmmm, weer wat om over na te denken...
