Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
woensdag 9 mei 2007 om 09:10
quote:Nou denk ik al niet dat je veel vriendinnen houdt als jij dat kind een uitbrander geeft ........ (a) Als er gevraagd wordt aan een kind dat zij/hij een keuze moet maken? Noem je dat een uitbrander? En (b)Wat weet jij nou van de band die ik heb met mijn (op één na) kinderloze vriendinnen? . niet omdat de tere kinderziel kwetst , maar omdat een moeder spontaan gaat zweten van een nukkig kind bij iemand die kinderen toch al niet geweldig vindt ....... Heb ik ooit geschreven dat ik kinderen niet geweldig vind? Ik vind ze hartstikke grappig, maar ik hoef ze zelf niet te hebben. Ik vind katten ook leuk, maar die hoef ik ook niet te hebben. Er is zoveel dat ik leuk/lekker/mooi vind, maar dan hoef je het toch niet te willen hebben? die zal zelf echt niet leker op d'r gemak bij je blijven hangen. De enige vriendin die tevens moeder is, zucht en steunt en puft net zo hard mee als haar kind weer 's achter het behang geplakt zou moeten worden. Dus doe even niet zo belerend op deze dinsdagochtend.
En het gaat mij niet zozeer om het kopen van speelgoed........... het is hoe je omgaat met kinderen ................ dat je bijv. op je dure tafel even een deken lgt zodat er getekend kan worden zodat die moeder ook niet ernaast hoeft te blijven staan uit angst voor beschadiging , het gaat over iets nieuws willen en kunnen verzinnen als alle meegebrachte speelgoed uitgespeeld is , ook in jullie eigen belang ; heeft kind het naar de zin zit moeder nou eenmaal ook lekker ontspannen............. dus al laat je ze tupperwarebekers op de tuintafel stapelen om die om te laten gooien met een tot prop gevouwen krant...................... dát is mijn punt eigenlijk. Werkelijk waar.... hier komt geen eind aan! Wat wil je nou eigenlijk? Gelijk hebben? Dat gaat niet lukken, want mensen denk nu eenmaal verschillend!
En het gaat mij niet zozeer om het kopen van speelgoed........... het is hoe je omgaat met kinderen ................ dat je bijv. op je dure tafel even een deken lgt zodat er getekend kan worden zodat die moeder ook niet ernaast hoeft te blijven staan uit angst voor beschadiging , het gaat over iets nieuws willen en kunnen verzinnen als alle meegebrachte speelgoed uitgespeeld is , ook in jullie eigen belang ; heeft kind het naar de zin zit moeder nou eenmaal ook lekker ontspannen............. dus al laat je ze tupperwarebekers op de tuintafel stapelen om die om te laten gooien met een tot prop gevouwen krant...................... dát is mijn punt eigenlijk. Werkelijk waar.... hier komt geen eind aan! Wat wil je nou eigenlijk? Gelijk hebben? Dat gaat niet lukken, want mensen denk nu eenmaal verschillend!
woensdag 9 mei 2007 om 09:17
quote: blijfgewoonbianca reageerde
"Kleuren of film kijken, meer is er niet. kan je gaan mauwen, maar dat verandert niets en bovendien krijg je dan ook geen Nib-its". Zo is het vroeger ook bij mij gedaan en ik ben er niet door beschadigd je bent er ook niet creatiever op geworden ! Zou dat moeten dan?
(alhoewel de echt heftige moedermafiozen nu kunnen claimen dat dat juist de reden is waarom ik geen kinderen wil). Op die manier was het voor mij heel duidelijk dat ik keuzes moest maken uit de dingen die voorgehouden werden - eigenlijk een wijze les, want zo gaat het ook als je volwassen bent het is toch als je volwassen bent niet ook altijd zwart of wit ? In principe wel - je maakt in alles een keus. Als bijstandsmoeder kun je bedenken ; ik kan iets duurs kopen of niet, maar misschien ook wel leuk om te bedenken ; als ik dat goedkope vreten nou vanmidag met mijn kinderen buiten op een ouwe deken in het gras opeet heet het ineens een picknick en hebben ze óók wat beleefd........... neem ik die bellenblazen mee van 5 cent per stuk........féést !
What's the message? Ik ben geen bijstandsmoeder. Wat ik bedoelde is dat het gezond is als een kind leert dat er keuzes gemaakt moeten worden. Lijkt mij dat je dat wel weet als moeder. Als een moeder dat doet met 20 voorwerpen, moet ze zelf weten. Als een gastvrouw (ik dus in een dergelijke geval) dat met maar 2 voorwerpen doet, dan is dat net zo prima.
"Kleuren of film kijken, meer is er niet. kan je gaan mauwen, maar dat verandert niets en bovendien krijg je dan ook geen Nib-its". Zo is het vroeger ook bij mij gedaan en ik ben er niet door beschadigd je bent er ook niet creatiever op geworden ! Zou dat moeten dan?
(alhoewel de echt heftige moedermafiozen nu kunnen claimen dat dat juist de reden is waarom ik geen kinderen wil). Op die manier was het voor mij heel duidelijk dat ik keuzes moest maken uit de dingen die voorgehouden werden - eigenlijk een wijze les, want zo gaat het ook als je volwassen bent het is toch als je volwassen bent niet ook altijd zwart of wit ? In principe wel - je maakt in alles een keus. Als bijstandsmoeder kun je bedenken ; ik kan iets duurs kopen of niet, maar misschien ook wel leuk om te bedenken ; als ik dat goedkope vreten nou vanmidag met mijn kinderen buiten op een ouwe deken in het gras opeet heet het ineens een picknick en hebben ze óók wat beleefd........... neem ik die bellenblazen mee van 5 cent per stuk........féést !
What's the message? Ik ben geen bijstandsmoeder. Wat ik bedoelde is dat het gezond is als een kind leert dat er keuzes gemaakt moeten worden. Lijkt mij dat je dat wel weet als moeder. Als een moeder dat doet met 20 voorwerpen, moet ze zelf weten. Als een gastvrouw (ik dus in een dergelijke geval) dat met maar 2 voorwerpen doet, dan is dat net zo prima.
woensdag 9 mei 2007 om 09:52
Wat sneu is dit zeg... Dus als je geen kinderwens hebt en als je je spullen graag mooi houdt........ dan krijg je geen visite, dan komen mensen niet graag over de vloer en heb je geen vrienden................ ???? :? Die logica snap ik niet. Bètastudie voor niets dus...
Net als sommige mensen denken dat je kinderen haat als je geen kinderwens hebt en niet staat te springen om een kind dat de tv komt likken (letterlijk ooit 's gezien... irl dus (niet in een film). Ook al logica die mijn pet te boven gaat.
Net als sommige mensen denken dat je kinderen haat als je geen kinderwens hebt en niet staat te springen om een kind dat de tv komt likken (letterlijk ooit 's gezien... irl dus (niet in een film). Ook al logica die mijn pet te boven gaat.
woensdag 9 mei 2007 om 10:08
Kinderen zijn kinderen en kinderen doen kinderlijke dingen.
De ouders zullen niet zo op hun gemak zitten, als de gastvrouw bang is dat er iets vies of beschadigd kan worden door de kinderen. Ze zullen dus altijd met een schuin oog hun slopertjes in de gaten houden, en niet de volledige aandacht voor het gesprek hebben.
Ook ik houd mijn interieur graag heel, maar de dingen in mijn huis zijn er om te gebruiken en niet om er te staan. Dat wil niet zeggen dat ik mijn kinderen alles toesta.
Ben ooit bij mensen op bezoek geweest die dol waren op onze kinderen. Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.
De ouders zullen niet zo op hun gemak zitten, als de gastvrouw bang is dat er iets vies of beschadigd kan worden door de kinderen. Ze zullen dus altijd met een schuin oog hun slopertjes in de gaten houden, en niet de volledige aandacht voor het gesprek hebben.
Ook ik houd mijn interieur graag heel, maar de dingen in mijn huis zijn er om te gebruiken en niet om er te staan. Dat wil niet zeggen dat ik mijn kinderen alles toesta.
Ben ooit bij mensen op bezoek geweest die dol waren op onze kinderen. Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.
woensdag 9 mei 2007 om 10:26
quote:Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.Waarom??? Omdat zij hun spullen graag netjes houden? Ik krijg over een paar weken witte eetkamerstoelen. Het klinkt misschien heel gek, maar ik wil liever niet dat daar kinderen met viltstiften (of ander snel afgevend spul) bij in de buurt komen.
woensdag 9 mei 2007 om 10:28
quote:Je hoeft als gastvrouw (m/v) wat mij betreft geen speelgoed oid aan te schaffen voor kinderbezoek. Ouders kunnen en zullen dat zelf wel meebrengen. Maar als je geen zin hebt om voor kinderen wat te eten en te drinken in te kopen, dan ben je m.i. niet gastvrij. Als je dat doet omdat je ze eigenlijk liever helemaal niet in je huis hebt, wees dan liever zo stoer om dat gewoon te zeggen. Dat is voor iedereen wel zo prettig.
Eerder in deze werden kinderen vergeleken met huisdieren. Da's helemaal nog niet zo gek. Zoals een kat ogenblikkelijk in het snotje heeft wie er niet van katten houdt, zo hebben kinderen ook feilloos door dat ze ergens niet gewenst zijn. Ik heb daarom niet de behoefte om bij mensen langs te gaan die duidelijk rooie vlekken krijgen alleen al bij de aanblik van mijn koters. Ik heb geen zin dat mijn kinderen zich af moeten vragen waarom iemand ze niet moet, terwijl ze zich gewoon normaal gedragen.Bestaan er werkelijk waar mensen die geen lekkere dingen in huis hebben/halen als er kinderen komen??? Mmm, dat vind ik enerzijds wel vreemd....
TJa, mijn zoontje voelt ook feilloos aan of iemand geschikt is of niet. De hond van mijn ouders ook! Geweldige eigenschap vind ik dat!!!
Eerder in deze werden kinderen vergeleken met huisdieren. Da's helemaal nog niet zo gek. Zoals een kat ogenblikkelijk in het snotje heeft wie er niet van katten houdt, zo hebben kinderen ook feilloos door dat ze ergens niet gewenst zijn. Ik heb daarom niet de behoefte om bij mensen langs te gaan die duidelijk rooie vlekken krijgen alleen al bij de aanblik van mijn koters. Ik heb geen zin dat mijn kinderen zich af moeten vragen waarom iemand ze niet moet, terwijl ze zich gewoon normaal gedragen.Bestaan er werkelijk waar mensen die geen lekkere dingen in huis hebben/halen als er kinderen komen??? Mmm, dat vind ik enerzijds wel vreemd....
TJa, mijn zoontje voelt ook feilloos aan of iemand geschikt is of niet. De hond van mijn ouders ook! Geweldige eigenschap vind ik dat!!!
woensdag 9 mei 2007 om 10:32
quote:
quote: Bate reageerde
Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.
Waarom??? Omdat zij hun spullen graag netjes houden? Ik krijg over een paar weken witte eetkamerstoelen. Het klinkt misschien heel gek, maar ik wil liever niet dat daar kinderen met viltstiften (of ander snel afgevend spul) bij in de buurt komen. Zou ik ook iemand met prakinson met een glas rode wijn in de hand weren..............man die rode wijn vlekkn....of wat dacht je van spaghetti saus..........Of, een zwarte smeer vlek.Ergo: niet alleen kinderen maken vlekken of breken dingen........Aangezien ik twee linker handen heb, en motorisch gezien weleens vreemde dingen doe (laat spontaan een kop thee uit mijn handen (meestal mijn linkerhand...) kletteren...tja dan vemoeden jullie het al: kom weinig ergens: wordt nergens meer uitgenodigd. Zeker niet in woonhuizen die fungeren als een museum.......
quote: Bate reageerde
Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.
Waarom??? Omdat zij hun spullen graag netjes houden? Ik krijg over een paar weken witte eetkamerstoelen. Het klinkt misschien heel gek, maar ik wil liever niet dat daar kinderen met viltstiften (of ander snel afgevend spul) bij in de buurt komen. Zou ik ook iemand met prakinson met een glas rode wijn in de hand weren..............man die rode wijn vlekkn....of wat dacht je van spaghetti saus..........Of, een zwarte smeer vlek.Ergo: niet alleen kinderen maken vlekken of breken dingen........Aangezien ik twee linker handen heb, en motorisch gezien weleens vreemde dingen doe (laat spontaan een kop thee uit mijn handen (meestal mijn linkerhand...) kletteren...tja dan vemoeden jullie het al: kom weinig ergens: wordt nergens meer uitgenodigd. Zeker niet in woonhuizen die fungeren als een museum.......
woensdag 9 mei 2007 om 10:37
quote:Ben ooit bij mensen op bezoek geweest die dol waren op onze kinderen. Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.
Kan ik helemaal inkomen. Zoiets zou ik dus ook niet vragen van ouders; als het overgordijnen zijn die niet zomaar met een doekje schoon te maken zijn, zou ik ze er vanaf halen voor de visite komt. Dat lijkt mij dan een win-win situation. Echter vrees ik dat sommige moeders dit dan weer overdreven vinden, materialistisch, dat ik geen visite verdien, etc.
Een andere mogelijkheid is keihard hopen dat er geen met chocolade besmeurde vingertjes aan de gordijnen zullen zitten. Als dat dan onverhoopt wel zou gebeuren...... wat is dan de juiste reactie volgens de moeders die hier posten dat het raar is dat we liever niet hebben dat het smerig wordt?
Ik zou de stomerijkosten dan wel op de ouders (vrienden/familie/kennissen/collega's) verhalen. Het simpelweg afdoen als: dat doen kinderen nu eenmaal, gaat er bij mij dan niet in en is niet voldoende om dan schouderophalende te zeggen: "Oh, dan maakt het niet uit". Bovendien zou ik..... als ik een kind zou hebben en een dergelijke situatie zich zou voordoen, dat zelf aanbieden.
Overigens zijn niet alle ouders gebrand op hun kinderen en het in de gaten houden van verwoestende vingertjes.
Jaren geleden kwam een vriendin van mijn zus met haar mini-zoontje op visite bij mijn moeder (samen met mjn zus dus). Daar vond mini-zoontje een paar keien en heeft deze in een Japanse antieke vaas geflikkerd. Het parelmoer en glazuur vloog er aan de buitenkant van af. Zijn moeder zag het, deed niets en ging door met praten. Dat was dus iemand die het niet interesseerde of haar kind iets sloopte. En aangezien ik vrees voor dergelijke gemakzuchtige ouders, kom ik er eerlijk voor uit dat ik niet zit te wachten op de combinatie van kleine kindere en stiften. Zal wel oppervlakkig zijn en materialistisch en nu heb ik nog minder vrienden dan een uur geleden
Kan ik helemaal inkomen. Zoiets zou ik dus ook niet vragen van ouders; als het overgordijnen zijn die niet zomaar met een doekje schoon te maken zijn, zou ik ze er vanaf halen voor de visite komt. Dat lijkt mij dan een win-win situation. Echter vrees ik dat sommige moeders dit dan weer overdreven vinden, materialistisch, dat ik geen visite verdien, etc.
Een andere mogelijkheid is keihard hopen dat er geen met chocolade besmeurde vingertjes aan de gordijnen zullen zitten. Als dat dan onverhoopt wel zou gebeuren...... wat is dan de juiste reactie volgens de moeders die hier posten dat het raar is dat we liever niet hebben dat het smerig wordt?
Ik zou de stomerijkosten dan wel op de ouders (vrienden/familie/kennissen/collega's) verhalen. Het simpelweg afdoen als: dat doen kinderen nu eenmaal, gaat er bij mij dan niet in en is niet voldoende om dan schouderophalende te zeggen: "Oh, dan maakt het niet uit". Bovendien zou ik..... als ik een kind zou hebben en een dergelijke situatie zich zou voordoen, dat zelf aanbieden.
Overigens zijn niet alle ouders gebrand op hun kinderen en het in de gaten houden van verwoestende vingertjes.
Jaren geleden kwam een vriendin van mijn zus met haar mini-zoontje op visite bij mijn moeder (samen met mjn zus dus). Daar vond mini-zoontje een paar keien en heeft deze in een Japanse antieke vaas geflikkerd. Het parelmoer en glazuur vloog er aan de buitenkant van af. Zijn moeder zag het, deed niets en ging door met praten. Dat was dus iemand die het niet interesseerde of haar kind iets sloopte. En aangezien ik vrees voor dergelijke gemakzuchtige ouders, kom ik er eerlijk voor uit dat ik niet zit te wachten op de combinatie van kleine kindere en stiften. Zal wel oppervlakkig zijn en materialistisch en nu heb ik nog minder vrienden dan een uur geleden
woensdag 9 mei 2007 om 10:39
Ik heb ook witte eetkamerstoelen. En ja, die zijn niet meer zo mooi als toen we ze net hadden laten bekleden. De eerste vlekken op die stoelen zijn niet door onze kinderen gemaakt, maar door volwassen vrienden. Wat ik bedoel aan te geven is, dat het gebruiksvoorwerpen zijn. Ook ik was boos toen er boven onze bank op de muur een regenboog was getekend. Maar zoals BGB al zei, als de gastvrouw alleen maar er op let dat kinderen niet aan hun spullen zitten, is het voor de ouders ook geen feest om op bezoek te komen.
woensdag 9 mei 2007 om 10:40
quote: snoepje74 reageerde Ik zou de stomerijkosten dan wel op de ouders (vrienden/familie/kennissen/collega's) verhalen. Ehm.... wellicht overbodig maar voor het geval gedacht wordt dat ik de onkosten bij vrienden/familie/kennissen/collega's van de ouders zou verhalen... 
Ik bedoel dus dat het dan niet uitmaakt of het vriendend/.......collega's zijn.
Ik bedoel dus dat het dan niet uitmaakt of het vriendend/.......collega's zijn.
woensdag 9 mei 2007 om 10:45
quote:
quote: Bate reageerde
Ben ooit bij mensen op bezoek geweest die dol waren op onze kinderen. Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.
Kan ik helemaal inkomen. Zoiets zou ik dus ook niet vragen van ouders; als het overgordijnen zijn die niet zomaar met een doekje schoon te maken zijn, zou ik ze er vanaf halen voor de visite komt. Dat lijkt mij dan een win-win situation. Echter vrees ik dat sommige moeders dit dan weer overdreven vinden, materialistisch, dat ik geen visite verdien, etc.
Een andere mogelijkheid is keihard hopen dat er geen met chocolade besmeurde vingertjes aan de gordijnen zullen zitten. Als dat dan onverhoopt wel zou gebeuren...... wat is dan de juiste reactie volgens de moeders die hier posten dat het raar is dat we liever niet hebben dat het smerig wordt?
Ik zou de stomerijkosten dan wel op de ouders (vrienden/familie/kennissen/collega's) verhalen. Het simpelweg afdoen als: dat doen kinderen nu eenmaal, gaat er bij mij dan niet in en is niet voldoende om dan schouderophalende te zeggen: "Oh, dan maakt het niet uit". Bovendien zou ik..... als ik een kind zou hebben en een dergelijke situatie zich zou voordoen, dat zelf aanbieden.
Overigens zijn niet alle ouders gebrand op hun kinderen en het in de gaten houden van verwoestende vingertjes.
Jaren geleden kwam een vriendin van mijn zus met haar mini-zoontje op visite bij mijn moeder (samen met mjn zus dus). Daar vond mini-zoontje een paar keien en heeft deze in een Japanse antieke vaas geflikkerd. Het parelmoer en glazuur vloog er aan de buitenkant van af. Zijn moeder zag het, deed niets en ging door met praten. Dat was dus iemand die het niet interesseerde of haar kind iets sloopte. En aangezien ik vrees voor dergelijke gemakzuchtige ouders, kom ik er eerlijk voor uit dat ik niet zit te wachten op de combinatie van kleine kindere en stiften. Zal wel oppervlakkig zijn en materialistisch en nu heb ik nog minder vrienden dan een uur geleden
Joh, hou nou toch op zeg! Doe niet zo ontzettend allergisch!!! Stomerijkosten op de ouders verhalen..........ik zou gewoon tegen de kinderen zelf zeggen dat ze niet aan de gordijnen mogen komen. Het is jouw huis. Punt. Gordijnen eraf halen??? Doe gezond! Je gaat toch niet je huis kindproof maken? Kijk, als ik met mijn tweejarig ergens op bezoek kom, dan let ik erop wat hij allemaal doet.... En als hij na het eten van chocola weer aan de wandel wil, worden eerst zijn handjes en snoetje gewassen.......logisch toch???
Ik denk dat jij toch echt een vertekend beeld hebt van kinderen, haast hysterisch!
quote: Bate reageerde
Ben ooit bij mensen op bezoek geweest die dol waren op onze kinderen. Maar zodra we de drempel overstapten werden we wel meteen gewaarschuwd dat onze dochter uit de buurt van de witte gordijnen moest blijven. Dan krijg ik de neiging om zelf mijn neus erin te snuiten.
Kan ik helemaal inkomen. Zoiets zou ik dus ook niet vragen van ouders; als het overgordijnen zijn die niet zomaar met een doekje schoon te maken zijn, zou ik ze er vanaf halen voor de visite komt. Dat lijkt mij dan een win-win situation. Echter vrees ik dat sommige moeders dit dan weer overdreven vinden, materialistisch, dat ik geen visite verdien, etc.
Een andere mogelijkheid is keihard hopen dat er geen met chocolade besmeurde vingertjes aan de gordijnen zullen zitten. Als dat dan onverhoopt wel zou gebeuren...... wat is dan de juiste reactie volgens de moeders die hier posten dat het raar is dat we liever niet hebben dat het smerig wordt?
Ik zou de stomerijkosten dan wel op de ouders (vrienden/familie/kennissen/collega's) verhalen. Het simpelweg afdoen als: dat doen kinderen nu eenmaal, gaat er bij mij dan niet in en is niet voldoende om dan schouderophalende te zeggen: "Oh, dan maakt het niet uit". Bovendien zou ik..... als ik een kind zou hebben en een dergelijke situatie zich zou voordoen, dat zelf aanbieden.
Overigens zijn niet alle ouders gebrand op hun kinderen en het in de gaten houden van verwoestende vingertjes.
Jaren geleden kwam een vriendin van mijn zus met haar mini-zoontje op visite bij mijn moeder (samen met mjn zus dus). Daar vond mini-zoontje een paar keien en heeft deze in een Japanse antieke vaas geflikkerd. Het parelmoer en glazuur vloog er aan de buitenkant van af. Zijn moeder zag het, deed niets en ging door met praten. Dat was dus iemand die het niet interesseerde of haar kind iets sloopte. En aangezien ik vrees voor dergelijke gemakzuchtige ouders, kom ik er eerlijk voor uit dat ik niet zit te wachten op de combinatie van kleine kindere en stiften. Zal wel oppervlakkig zijn en materialistisch en nu heb ik nog minder vrienden dan een uur geleden
Joh, hou nou toch op zeg! Doe niet zo ontzettend allergisch!!! Stomerijkosten op de ouders verhalen..........ik zou gewoon tegen de kinderen zelf zeggen dat ze niet aan de gordijnen mogen komen. Het is jouw huis. Punt. Gordijnen eraf halen??? Doe gezond! Je gaat toch niet je huis kindproof maken? Kijk, als ik met mijn tweejarig ergens op bezoek kom, dan let ik erop wat hij allemaal doet.... En als hij na het eten van chocola weer aan de wandel wil, worden eerst zijn handjes en snoetje gewassen.......logisch toch???
Ik denk dat jij toch echt een vertekend beeld hebt van kinderen, haast hysterisch!
woensdag 9 mei 2007 om 10:48
Mmm, niet zo aardig msischien van me, maar ik lees wel overduidelijk in jou relaas dat je erg op spullen bent (runs in the family)....Daarnaast denk je dat alle ouders en alle kinderen er een genoegen in scheppen om dingen kapot te maken, dat hun huizen een grote gore varkensstal is.....
Tja, eerlijk gezegd zou ik als ik kinderloos was, niet bij jou op bezoek durven te komen. Veel te bang dat ik met argusogen in de gaten wordt gehouden bij elke beweging die ik maak...........Brrr.......
Tja, eerlijk gezegd zou ik als ik kinderloos was, niet bij jou op bezoek durven te komen. Veel te bang dat ik met argusogen in de gaten wordt gehouden bij elke beweging die ik maak...........Brrr.......
woensdag 9 mei 2007 om 10:53
Hihi, ik dacht altijd dat ik best wel anti-kind was.... maar eigenlijk ben ik harstikke tolerant.
Ik heb overigens altijd geweldig kinderspeelgoed in huis. Alleen is het 'speelgoed' zelf het daar niet helemaal mee eens. De peuters hobbelen in grote getalen achter Poes aan... en Poes.... Poes verstopt zich tot het gespuis zich weer uit de voeten heeft gemaakt.
Ik heb overigens altijd geweldig kinderspeelgoed in huis. Alleen is het 'speelgoed' zelf het daar niet helemaal mee eens. De peuters hobbelen in grote getalen achter Poes aan... en Poes.... Poes verstopt zich tot het gespuis zich weer uit de voeten heeft gemaakt.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
woensdag 9 mei 2007 om 10:56
quote:
Mmm, niet zo aardig msischien van me, maar ik lees wel overduidelijk in jou relaas dat je erg op spullen bent (runs in the family)....Daarnaast denk je dat alle ouders en alle kinderen er een genoegen in scheppen om dingen kapot te maken, dat hun huizen een grote gore varkensstal is.....
Tja, eerlijk gezegd zou ik als ik kinderloos was, niet bij jou op bezoek durven te komen. Veel te bang dat ik met argusogen in de gaten wordt gehouden bij elke beweging die ik maak...........Brrr....... Mooi zo. Lekker wegblijven dan Wat kunnen jullie heerlijk overdrijven met 'niet op visite durven gaan bij iemand die haar spullen graag netjes houdt'. Ik heb er iig nog niets van gemerkt dat mensen bang zijn om hier te komen.
Even serieus.... er zijn mensen die artikelen aanschaffen die in een museum zouden kunnen staan en er zijn spullen die je bij de Blokker koopt. Zou een vaas van de Blokker gesloopt worden... who cares. Koop ik wel weer een nwe. Maar een oud stuk is niet vervangbaar. "Het is maar een voorwerp". Ja, weet ik.... maar dan hoeft het nog niet stuk.
Iemand schreef dat kinderen kinderlijke dingen doen en iemand had het over dat ouders dan angstvallig hun kroost in de gaten houdt zodat ze niets doen dat de gastvrouw zou kunnen storen.
Dààr reageerde ik op - niet alle ouders zitten in die stress als ze bij een kinderloze over de vloer komen, niet alle ouders houden hun kroost in de gaten.
Mmm, niet zo aardig msischien van me, maar ik lees wel overduidelijk in jou relaas dat je erg op spullen bent (runs in the family)....Daarnaast denk je dat alle ouders en alle kinderen er een genoegen in scheppen om dingen kapot te maken, dat hun huizen een grote gore varkensstal is.....
Tja, eerlijk gezegd zou ik als ik kinderloos was, niet bij jou op bezoek durven te komen. Veel te bang dat ik met argusogen in de gaten wordt gehouden bij elke beweging die ik maak...........Brrr....... Mooi zo. Lekker wegblijven dan
Wat kunnen jullie heerlijk overdrijven met 'niet op visite durven gaan bij iemand die haar spullen graag netjes houdt'. Ik heb er iig nog niets van gemerkt dat mensen bang zijn om hier te komen.Even serieus.... er zijn mensen die artikelen aanschaffen die in een museum zouden kunnen staan en er zijn spullen die je bij de Blokker koopt. Zou een vaas van de Blokker gesloopt worden... who cares. Koop ik wel weer een nwe. Maar een oud stuk is niet vervangbaar. "Het is maar een voorwerp". Ja, weet ik.... maar dan hoeft het nog niet stuk.
Iemand schreef dat kinderen kinderlijke dingen doen en iemand had het over dat ouders dan angstvallig hun kroost in de gaten houdt zodat ze niets doen dat de gastvrouw zou kunnen storen.
Dààr reageerde ik op - niet alle ouders zitten in die stress als ze bij een kinderloze over de vloer komen, niet alle ouders houden hun kroost in de gaten.
woensdag 9 mei 2007 om 11:08
Tuurlijk let ik op wat mijn kinderen doen. Maar ik kan en wil ze niet continu in de gaten houden. Ik zou trouwens ook niet de kosten verhalen als er bij mij iets sneuvelt. Had mij namelijk ook kunnen gebeuren.
@ Doornroosje. Ik zou mijn kinderen wel laten weten dat het geen speelgoed is, en ze het speelgoed met rust moeten laten.
@ Doornroosje. Ik zou mijn kinderen wel laten weten dat het geen speelgoed is, en ze het speelgoed met rust moeten laten.
donderdag 10 mei 2007 om 19:56
He wat een heerlijke discussie, toen ik op Flair eens een soorgelijke discussie wilde beginnen (met de vraag waarom sommige mensen nou zo graag veel kinderen wilden hebben), werd ik verbaal gelyncht door de aldaar heersende moederkloeken.
Ik heb zelf helemaal geen kinderwens en kan me dus (nog?) niet voorstellen dat mensen zo graag een kindje willen. Kan komen doordat ik uit een gebroken gezin kom en vooral mijn moeder totaal ongeschikt is voor het ouderschap, maar goed, dit zijn volgens mij de redenen dat mijn ouders aan kinderen begonnen:
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden - in het geval van mijn moeder
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven" - dit laatste heeft mijn vader zelf als reden genoemd.
Maar ik begin steeds meer te geloven, ook door de reacties hier, dat mensen gewoon een 'behoefte' hebben om kinderen te krijgen, dat oergevoel. Dat heb ik dus niet en het is soms best irritant dat iedereen wel van je verwacht dit te voelen. Veel mensen begrijpen niet dat je een 6-kamerwoning wilt kopen zonder per se aan gezinsuitbreiding te denken (nou mag ik ook eindelijk eens genieten van een beetje luxe!). Misschien komt dat nog wel, misschien niet. Ik lig er in ieder geval niet wakker van.
Ik heb zelf helemaal geen kinderwens en kan me dus (nog?) niet voorstellen dat mensen zo graag een kindje willen. Kan komen doordat ik uit een gebroken gezin kom en vooral mijn moeder totaal ongeschikt is voor het ouderschap, maar goed, dit zijn volgens mij de redenen dat mijn ouders aan kinderen begonnen:
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden - in het geval van mijn moeder
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven" - dit laatste heeft mijn vader zelf als reden genoemd.
Maar ik begin steeds meer te geloven, ook door de reacties hier, dat mensen gewoon een 'behoefte' hebben om kinderen te krijgen, dat oergevoel. Dat heb ik dus niet en het is soms best irritant dat iedereen wel van je verwacht dit te voelen. Veel mensen begrijpen niet dat je een 6-kamerwoning wilt kopen zonder per se aan gezinsuitbreiding te denken (nou mag ik ook eindelijk eens genieten van een beetje luxe!). Misschien komt dat nog wel, misschien niet. Ik lig er in ieder geval niet wakker van.
donderdag 10 mei 2007 om 20:10
Ik trek me dus ook niet zoveel aan van wat anderen zeggen. De opmerking "Dat komt nog" neem ik niet serieus want dat kan niemand voorspellen.
En de kreet "biologische klok" maakt geen indruk, want mijn grootmoeder kreeg de eerste van 3 kinderen toen zij 39 was. Mijn moeder kreeg mij toen ze 37 was en m'n zus toen ze 39 was. Ik heb dus nog tijd zat.
En de kreet "biologische klok" maakt geen indruk, want mijn grootmoeder kreeg de eerste van 3 kinderen toen zij 39 was. Mijn moeder kreeg mij toen ze 37 was en m'n zus toen ze 39 was. Ik heb dus nog tijd zat.
donderdag 10 mei 2007 om 23:27
Wat erg dat je geen leuke moeder hebt, *; voor knuffel...
(Ja haha de Flair ook)
Wel goed dat je je niks aantrekt van die vragen, je komt ook lekker relaxed over, goed toch. Nu moet ik zeggen dat die altijd irritant kunnen zijn zelfs al ben je wel al toe aan kinderen dus het is ook nooit goed :D
Het is voor de meeste mensen ook gewoon een leuk onderwerp om over te praten of ze weten niet wat ze je nu eens zullen vragen... Is net zoals mensen wel eens aan mijn vriend vragen wanneer hij eindelijk eens zijn rijbewijs gaat halen, dat gaat ie dus gewoon nooit doen, hij is 35 nu en wil het ook helemaal niet, we wonen midden in een stad (ja met kind, snappen sommigen ook niet, krijg je vragen wanneer we eens verhuizen). Ach of wanneer je gaat trouwen. Of wanneer de 2de komt.
Als je het allemaal zo opnoemt zie je ook dat het gewoon vragen zijn om een gesprekje op gang te krijgen, gewoon interesse, ik vraag zelf waarschijnlijk ook wel eens iets aan anderen die dat weer irritant vinden. Vind het nu ook niet irritant maar vroeger toen ik me meer aantrok van anderen vond ik het wel vervelend. Nu vraag ik ook gewoon wat terug haha. Sommige dingen zijn gewoon niet helemaal wat mensen verwachten dus dan kun je soms een rare blik krijgen maar ja daar valt dus ook geen rijbewijs hebben enz onder.
Oh ja en over kinderen op visite... Tja ik heb er zelf dus een maar liever niet teveel koters om me heen hoor, kan er nog steeds niet zo goed tegen. De tolerantie is wel iets verhoogt sinds ik er zelf een heb, en als ik een krijsend kind zie heb ik vooral medeleven met de ouders die er wanhopig bij staan te kijken, maar mijn oren zijn er toch echt nog steeds niet aan gewend
(Ja haha de Flair ook
)Wel goed dat je je niks aantrekt van die vragen, je komt ook lekker relaxed over, goed toch. Nu moet ik zeggen dat die altijd irritant kunnen zijn zelfs al ben je wel al toe aan kinderen dus het is ook nooit goed :D
Het is voor de meeste mensen ook gewoon een leuk onderwerp om over te praten of ze weten niet wat ze je nu eens zullen vragen... Is net zoals mensen wel eens aan mijn vriend vragen wanneer hij eindelijk eens zijn rijbewijs gaat halen, dat gaat ie dus gewoon nooit doen, hij is 35 nu
en wil het ook helemaal niet, we wonen midden in een stad (ja met kind, snappen sommigen ook niet, krijg je vragen wanneer we eens verhuizen). Ach of wanneer je gaat trouwen. Of wanneer de 2de komt. Als je het allemaal zo opnoemt zie je ook dat het gewoon vragen zijn om een gesprekje op gang te krijgen, gewoon interesse, ik vraag zelf waarschijnlijk ook wel eens iets aan anderen die dat weer irritant vinden. Vind het nu ook niet irritant maar vroeger toen ik me meer aantrok van anderen vond ik het wel vervelend. Nu vraag ik ook gewoon wat terug haha. Sommige dingen zijn gewoon niet helemaal wat mensen verwachten dus dan kun je soms een rare blik krijgen maar ja daar valt dus ook geen rijbewijs hebben enz onder.
Oh ja en over kinderen op visite... Tja ik heb er zelf dus een maar liever niet teveel koters om me heen hoor, kan er nog steeds niet zo goed tegen. De tolerantie is wel iets verhoogt sinds ik er zelf een heb, en als ik een krijsend kind zie heb ik vooral medeleven met de ouders die er wanhopig bij staan te kijken, maar mijn oren zijn er toch echt nog steeds niet aan gewend
maandag 21 mei 2007 om 00:06
Hahaha mijn huis kind proof maken.........doet me denken aan mijn zus toen HAAR kinderen nog snotneuzen waren iedere keer als ze dan bij mij met de kroost op visite kwam zette ze alles van de salontafel af en een grote pot drop die ik op mijn aanrecht had staan werd weg gemoffeld achter het koffiezetapperaat!!!!!!!
ONGELOOFLIJK hoe veel discussies wij toenertijd hierover voerden ik zei nee je moet de kids maar leren overal met die grijpgrage vingertjes af te blijven ipv in MIJN huis dingen te verplaatsen.
En de drop pot vond ze zielig als ze er alleen naar mochten kijken en niet aankomen aaaaaarrrrgggggghhhh wat is dat toch met sommige moeders???? Is het zo verdomde moeilijk je kind NEE te verkopen?
Ik heb zelf dus GEEN kinderen en peins er ook niet over.........ik zie teveel kinderen die mij gewoonweg NIET bekoren nee nee in mijn ideale wereld zou ik mijn kind toch iets anders grootbrengen vrees ik :?
ONGELOOFLIJK hoe veel discussies wij toenertijd hierover voerden ik zei nee je moet de kids maar leren overal met die grijpgrage vingertjes af te blijven ipv in MIJN huis dingen te verplaatsen.
En de drop pot vond ze zielig als ze er alleen naar mochten kijken en niet aankomen aaaaaarrrrgggggghhhh wat is dat toch met sommige moeders???? Is het zo verdomde moeilijk je kind NEE te verkopen?
Ik heb zelf dus GEEN kinderen en peins er ook niet over.........ik zie teveel kinderen die mij gewoonweg NIET bekoren nee nee in mijn ideale wereld zou ik mijn kind toch iets anders grootbrengen vrees ik :?
maandag 21 mei 2007 om 02:02
Het je willen voortplanten is de kern van ons bestaan. Dat is de 'natuur' dat zit in je. Dat is een drang die 'onberedeneerbaar' opeens komt.
Aangezien wij kunnen redeneren en dus allerlei argumenten verzinnen over het wel dan niet 'nemen' van kinderen, lijkt het dat we eigenlijk een luxe probleem hebben.We kunnen zelf beslissen!
Voor iedereen die niet precies weet waarom ze eigenlijk kinderen willen, maar hun gevoel hebben laten werken, prima! We zouden anders uiteindelijk 'uitsterven'
Voor iedereen die bewust geen kinderen wil, prima! Er zijn toch al te veel mensen op deze aarde. Een paar minder is niet zo gek.
Voor mezelf gesproken, ik had nog niet nagedacht, er kwam onverwacht een kind en ik wilde het. Zijn geboorte was de omslag in mijn leven, nooit zou er ook maar iets nog hetzelfde zijn. Dat kan je niet uitleggen, dat begrijp je alleen als je het zelf hebt meegemaakt.
Het is onbeschrijvelijk wat er dan met je gebeurt. Je ziet alles en iedereen, de hele wereld, voortaan met andere ogen. Een kind maakt het leven anders.
Je leven wordt lastiger, ingewikkelder, vermoeiender met kinderen maar ook zoveel leuker, leerzamer en interessanter. Als je eenmaal kinderen hebt kan je je een leven zonder niet meer voorstellen. Het verijkt je, maar je bent ook nooit meer zonder zorgen. Dat maakt je leven heel compleet.
Maar als je niet weet wat je mist, mis je dus niets en kan je natuurlijk ook een heel gelukkig en waardevol leven hebben.
Aangezien wij kunnen redeneren en dus allerlei argumenten verzinnen over het wel dan niet 'nemen' van kinderen, lijkt het dat we eigenlijk een luxe probleem hebben.We kunnen zelf beslissen!
Voor iedereen die niet precies weet waarom ze eigenlijk kinderen willen, maar hun gevoel hebben laten werken, prima! We zouden anders uiteindelijk 'uitsterven'
Voor iedereen die bewust geen kinderen wil, prima! Er zijn toch al te veel mensen op deze aarde. Een paar minder is niet zo gek.
Voor mezelf gesproken, ik had nog niet nagedacht, er kwam onverwacht een kind en ik wilde het. Zijn geboorte was de omslag in mijn leven, nooit zou er ook maar iets nog hetzelfde zijn. Dat kan je niet uitleggen, dat begrijp je alleen als je het zelf hebt meegemaakt.
Het is onbeschrijvelijk wat er dan met je gebeurt. Je ziet alles en iedereen, de hele wereld, voortaan met andere ogen. Een kind maakt het leven anders.
Je leven wordt lastiger, ingewikkelder, vermoeiender met kinderen maar ook zoveel leuker, leerzamer en interessanter. Als je eenmaal kinderen hebt kan je je een leven zonder niet meer voorstellen. Het verijkt je, maar je bent ook nooit meer zonder zorgen. Dat maakt je leven heel compleet.
Maar als je niet weet wat je mist, mis je dus niets en kan je natuurlijk ook een heel gelukkig en waardevol leven hebben.
maandag 21 mei 2007 om 08:39
quote:Het je willen voortplanten is de kern van ons bestaan. Dat is de 'natuur' dat zit in je. Dat is een drang die 'onberedeneerbaar' opeens komt.
Maar als je niet weet wat je mist, mis je dus niets en kan je natuurlijk ook een heel gelukkig en waardevol leven hebben.
Eerste opmerking: Jij mag me uitleggen waarom ik die "drang" dan niet heb. Er is lichamelijk of geestelijk niets mis met mij, en toch wil ik geen kinderen. Ik heb geen carrièrewens, mijn huis is groot genoeg, er is genoeg geld en toch.... wíl ik geen kinderen. Blijkbaar zit die "natuur" toch niet zo erg in je.
Tweede opmerking: Het spijt me echt, maar dat vind ik echt een denigrerende opmerking. Je doet net alsof je alleen met kinderen een gelukkig en waardevol leven kan leiden. Maar omdat ik niet weet wat ik mis (en dus ook niets mis) kan het ook. Nou nou, ben ik even blij dat ik niet weet wat ik mis, anders word ik toch wel heel ongelukkig. Even een eye-opener: ik denk dat ik heel ongelukkig word met kinderen. Mijn grootste nachtmerrie zou zijn dat ik ooit zwanger word. Voor sommige moeders zal dit misschien hard aankomen, maar zo voel ik het nu eenmaal.
Maar als je niet weet wat je mist, mis je dus niets en kan je natuurlijk ook een heel gelukkig en waardevol leven hebben.
Eerste opmerking: Jij mag me uitleggen waarom ik die "drang" dan niet heb. Er is lichamelijk of geestelijk niets mis met mij, en toch wil ik geen kinderen. Ik heb geen carrièrewens, mijn huis is groot genoeg, er is genoeg geld en toch.... wíl ik geen kinderen. Blijkbaar zit die "natuur" toch niet zo erg in je.
Tweede opmerking: Het spijt me echt, maar dat vind ik echt een denigrerende opmerking. Je doet net alsof je alleen met kinderen een gelukkig en waardevol leven kan leiden. Maar omdat ik niet weet wat ik mis (en dus ook niets mis) kan het ook. Nou nou, ben ik even blij dat ik niet weet wat ik mis, anders word ik toch wel heel ongelukkig. Even een eye-opener: ik denk dat ik heel ongelukkig word met kinderen. Mijn grootste nachtmerrie zou zijn dat ik ooit zwanger word. Voor sommige moeders zal dit misschien hard aankomen, maar zo voel ik het nu eenmaal.
