Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
vrijdag 11 februari 2011 om 12:29
vrijdag 11 februari 2011 om 12:52
quote:caoilfhinnn schreef op 11 februari 2011 @ 11:38:
Ik heb het dus niet over slaan, maar over 'wel-eens-een-tik-uitdelen' .
Ik waarschuw ook van te voren. En als ik wat zeg, dan doe ik het ook, ik heb een hekel aan loze dreigementen. En naar de kamer sturen doe ik zelden. Een kamer hoort een veilig plek te zijn, geen strafhok. Maar dat is míjn mening.
Waarom niet naar de gang/in de hoek/ op een stoeltje neerzetten? Je waarschuwt wel tig keer zeg je zelf. Je kunt ook standaard drie keer waarschuwen en dan naar een "afkoelplek"sturen? Je kunt wat mij betreft honderduizend redenen bedenken waarom je je kinderen een tik geeft, ik en de wet vind dat dat niet kan.
Je hebt jezelf niet onder controle. Je kind krijg je, als je wil, met een andere manier wel onder controle. Je vind het niet leuk, maar doet het toch. Bedenk dat eens een andere manier. Jij vind het geen doodzonde, ik en de wet vinden dat wel.
Ik heb het dus niet over slaan, maar over 'wel-eens-een-tik-uitdelen' .
Ik waarschuw ook van te voren. En als ik wat zeg, dan doe ik het ook, ik heb een hekel aan loze dreigementen. En naar de kamer sturen doe ik zelden. Een kamer hoort een veilig plek te zijn, geen strafhok. Maar dat is míjn mening.
Waarom niet naar de gang/in de hoek/ op een stoeltje neerzetten? Je waarschuwt wel tig keer zeg je zelf. Je kunt ook standaard drie keer waarschuwen en dan naar een "afkoelplek"sturen? Je kunt wat mij betreft honderduizend redenen bedenken waarom je je kinderen een tik geeft, ik en de wet vind dat dat niet kan.
Je hebt jezelf niet onder controle. Je kind krijg je, als je wil, met een andere manier wel onder controle. Je vind het niet leuk, maar doet het toch. Bedenk dat eens een andere manier. Jij vind het geen doodzonde, ik en de wet vinden dat wel.
vrijdag 11 februari 2011 om 14:21
quote:royanne77 schreef op 11 februari 2011 @ 09:19:
wat een discussies, het roept heel wat op...
Oke, volgende situatie. mijn peuterpuberzoon maakt strijd van alles wat 'moet'. zoals luier verschonen., schoenen aan, jasje aan, op de stoel zitten, slabber om etc etc.
de meeste keren negeer ik het of zeg iets als: nouja, dan ga je maar niet mee wandelen. Dan weet ie niet hoe snel hij op de trap moet zitten om z'n schoenen aan te trekken.
maar goed, vanmorgen nog een enorme poepluier. Die wil ik verschonen en meneer gaat tekeer. draaien, gillen, schoppen. Terwijl de luier al half is. ik wil dan echt doorgaan om te voorkomen dat alles onder de poep komt.
lieverd, we moeten even luier verschonen, schatje, wil je even stil liggen, kom op nu even stil liggen, zal mama verhaaltje vertellen, oke ik zing een liedje, op een grote paddestoel, nee nu echt even stil liggen, rood met witte stippen, niet zo draaien, nee niet schoppen dat doet pijn
zucht
na een tijdje gaan we dan toch over in een soort worsteling waarbij ik hem vrij hardhandig stil moet houden. ik geef geen tik, ik sla niet, ik scheld niet, maar het is een sterk jochie en om hem in bedwang te houden moet ik ook veel kracht gebruiken. ik baal enorm van dat soort situaties want leuk is anders. maar heb echt geen idee wat ik anders kan doen
Hier vandaag hetzelfde, maar dan met naar bed brengen.
Hij is moe (en ziekig), dus sjacherijnig, maar wilde niet naar bed.
Op een geven moment heb ik hem gewoon opgepakt en in bed gelegd en de deur dicht gedaan. Uiteraard brullen.\
Ik voelde me ellendig, maar op een gegeven moment weet ik het ook gewoon even niet meer
wat een discussies, het roept heel wat op...
Oke, volgende situatie. mijn peuterpuberzoon maakt strijd van alles wat 'moet'. zoals luier verschonen., schoenen aan, jasje aan, op de stoel zitten, slabber om etc etc.
de meeste keren negeer ik het of zeg iets als: nouja, dan ga je maar niet mee wandelen. Dan weet ie niet hoe snel hij op de trap moet zitten om z'n schoenen aan te trekken.
maar goed, vanmorgen nog een enorme poepluier. Die wil ik verschonen en meneer gaat tekeer. draaien, gillen, schoppen. Terwijl de luier al half is. ik wil dan echt doorgaan om te voorkomen dat alles onder de poep komt.
lieverd, we moeten even luier verschonen, schatje, wil je even stil liggen, kom op nu even stil liggen, zal mama verhaaltje vertellen, oke ik zing een liedje, op een grote paddestoel, nee nu echt even stil liggen, rood met witte stippen, niet zo draaien, nee niet schoppen dat doet pijn
zucht
na een tijdje gaan we dan toch over in een soort worsteling waarbij ik hem vrij hardhandig stil moet houden. ik geef geen tik, ik sla niet, ik scheld niet, maar het is een sterk jochie en om hem in bedwang te houden moet ik ook veel kracht gebruiken. ik baal enorm van dat soort situaties want leuk is anders. maar heb echt geen idee wat ik anders kan doen
Hier vandaag hetzelfde, maar dan met naar bed brengen.
Hij is moe (en ziekig), dus sjacherijnig, maar wilde niet naar bed.
Op een geven moment heb ik hem gewoon opgepakt en in bed gelegd en de deur dicht gedaan. Uiteraard brullen.\
Ik voelde me ellendig, maar op een gegeven moment weet ik het ook gewoon even niet meer
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 11 februari 2011 om 14:51
Het is mij ook wel eens overkomen dat ik tegenover peuterdochter compleet uit mijn slof schoot en ik haar een mep gaf (ze gooide een hard en zwaar speeltje tegen het hoofd van haar babyzusje die bij me lag te drinken).
Ik ben daar zelf ontzettend van geschrokken en ik huilde nog harder dan zij. Ik heb dan ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd dat mama ook wel eens dingen fout doet.
Maar feit blijft dat ik dus blijkbaar in staat ben tot dat soort gedrag, en ik zit daar best wel mee. Ik wil dan ook binnenkort op het cb eens gaan vragen om begeleiding want ik wil niet dat me dat nog eens overkomt.
Ik heb soms het gevoel dat ik door mijn "repertoire" heen ben wat betreft straffen en daar zou ik best wat handvatten en tips voor willen! Vooral omdat onze oudste best een pittige tante is, en ik voorzie dat ik in haar puberteit nog best problemen zou kunnen krijgen met haar.
Ik ben daar zelf ontzettend van geschrokken en ik huilde nog harder dan zij. Ik heb dan ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd dat mama ook wel eens dingen fout doet.
Maar feit blijft dat ik dus blijkbaar in staat ben tot dat soort gedrag, en ik zit daar best wel mee. Ik wil dan ook binnenkort op het cb eens gaan vragen om begeleiding want ik wil niet dat me dat nog eens overkomt.
Ik heb soms het gevoel dat ik door mijn "repertoire" heen ben wat betreft straffen en daar zou ik best wat handvatten en tips voor willen! Vooral omdat onze oudste best een pittige tante is, en ik voorzie dat ik in haar puberteit nog best problemen zou kunnen krijgen met haar.
vrijdag 11 februari 2011 om 16:45
quote:tlo schreef op 09 februari 2011 @ 20:59:
Maar het ergste was toen ze 9 maanden oud was en in haar loopkarretje zat. Ze reed toen tegen het traphekje aan, dat niet goed op slot zat, en ze kukelde zo met loopkar en al de trap af. Mijn hart stond stil. Godzijdank ging ze rechtopstandig naar beneden en brak het karretje haar val. Sjezen naar het ziekenhuis maar behalve een flinke buil had ze verder niets. Om dit voorval zit ik s'nachts nog weleens rechtop in bed met dik zweet op mijn voorhoofd.Daarom wordt er ook geadviseerd om het traphekje niet naar buiten maar naar binnen toen openend te monteren
Maar het ergste was toen ze 9 maanden oud was en in haar loopkarretje zat. Ze reed toen tegen het traphekje aan, dat niet goed op slot zat, en ze kukelde zo met loopkar en al de trap af. Mijn hart stond stil. Godzijdank ging ze rechtopstandig naar beneden en brak het karretje haar val. Sjezen naar het ziekenhuis maar behalve een flinke buil had ze verder niets. Om dit voorval zit ik s'nachts nog weleens rechtop in bed met dik zweet op mijn voorhoofd.Daarom wordt er ook geadviseerd om het traphekje niet naar buiten maar naar binnen toen openend te monteren
vrijdag 11 februari 2011 om 16:52
quote:AlettaJacobs schreef op 11 februari 2011 @ 10:24:
Dus heb je kinderen lief. Maak niet stuk wat je nu nog hebt.
Ik heb niet alles gelezen in dit topic, maar dit raakt me. En komt behoorlijk bij me binnen, moet ik toegeven. Niet omdat ik zo'n moeder heb, maar omdat ik soms een moeder ben met weinig geduld en ook best kan uitvallen naar mijn dochter.
Geslagen heb ik haar nooit en zal ik ook nooit doen. Maar ik heb me de laatste tijd wel eens afgevraagd hoe zij zich wel niet moet voelen als ik tegen haar uitval. Niet dagelijks of wekelijks, maar eigenlijk wil ik dat nooit doen.
Ik hou jouw woorden in gedachten, Aletta, bedankt voor deze eye-opener.
(en nu nog de moed vinden om op plaatsen te drukken...)
Dus heb je kinderen lief. Maak niet stuk wat je nu nog hebt.
Ik heb niet alles gelezen in dit topic, maar dit raakt me. En komt behoorlijk bij me binnen, moet ik toegeven. Niet omdat ik zo'n moeder heb, maar omdat ik soms een moeder ben met weinig geduld en ook best kan uitvallen naar mijn dochter.
Geslagen heb ik haar nooit en zal ik ook nooit doen. Maar ik heb me de laatste tijd wel eens afgevraagd hoe zij zich wel niet moet voelen als ik tegen haar uitval. Niet dagelijks of wekelijks, maar eigenlijk wil ik dat nooit doen.
Ik hou jouw woorden in gedachten, Aletta, bedankt voor deze eye-opener.
(en nu nog de moed vinden om op plaatsen te drukken...)
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
vrijdag 11 februari 2011 om 16:55
WAt mij opvalt aan de posts die ik heb doorgeploeterd (-; (niet allemaal, maar wel een aantal pagina's) is dat men spreekt over fysiek en geestelijke mishandeling, slaan, per ongeluk over een randje trekken van een kind, etc, etc
Dus allemaal in het kader van 'pijn en verdriet'.
Maar wat we vergeten is de andere kant van het 'mishandelen' van een kind: het door en door verwennen van onze prinsjes en prinsesjes, het afkopen met speelgoed om papa's en mama's en te druk hebben met werk om fatsoenlijk de kinderen op te voeden.
Ook dit valt onder mishandeling in mijn ogen!
Dus, wie komt hier zijn/haar verhaal doen over 'dit heb ik mijn kind aangedaan'...............ik heb haar/hem een wii gegeven omdat ik het te druk had met mijn werk, ik heb hem/haar de totale barbie collectie gegeven omdat ik liever met vriendinnen op stap ga dan mijn kind fatsoenlijk 's avonds naar bed breng, ik heb mijn dochter een splinternieuwe computer gegeven omdat ik er na schooltijd nooit ben vanwege carriere......
Nou? Wie?
Ik niet, ik was er voor mijn kinderen!
Dus allemaal in het kader van 'pijn en verdriet'.
Maar wat we vergeten is de andere kant van het 'mishandelen' van een kind: het door en door verwennen van onze prinsjes en prinsesjes, het afkopen met speelgoed om papa's en mama's en te druk hebben met werk om fatsoenlijk de kinderen op te voeden.
Ook dit valt onder mishandeling in mijn ogen!
Dus, wie komt hier zijn/haar verhaal doen over 'dit heb ik mijn kind aangedaan'...............ik heb haar/hem een wii gegeven omdat ik het te druk had met mijn werk, ik heb hem/haar de totale barbie collectie gegeven omdat ik liever met vriendinnen op stap ga dan mijn kind fatsoenlijk 's avonds naar bed breng, ik heb mijn dochter een splinternieuwe computer gegeven omdat ik er na schooltijd nooit ben vanwege carriere......
Nou? Wie?
Ik niet, ik was er voor mijn kinderen!
vrijdag 11 februari 2011 om 17:00
Ik ben er ook voor mijn kinderen, Schilderspalet.
Daarom hebben wij vorig jaar ook hulp gezocht in de opvoeding en zijn we naar een kinderpsycholoog geweest voor onze dochter. Dat heeft al een hoop verbeterd, maar soms, m.n. als ik erg moe ben, gaat het nog wel eens mis, en schiet ik uit mijn slof. Dat ik me realiseer dat dat niet goed is, is stap 1. Volgende stap wordt mezelf een time-out geven, zoals ik hier ergens las, als ik het gevoel heb dat ik ontplof, even zelf uit de situatie stappen, tot zoveel tellen als nodig is, en dan weer terug naar dochter.
Daarom hebben wij vorig jaar ook hulp gezocht in de opvoeding en zijn we naar een kinderpsycholoog geweest voor onze dochter. Dat heeft al een hoop verbeterd, maar soms, m.n. als ik erg moe ben, gaat het nog wel eens mis, en schiet ik uit mijn slof. Dat ik me realiseer dat dat niet goed is, is stap 1. Volgende stap wordt mezelf een time-out geven, zoals ik hier ergens las, als ik het gevoel heb dat ik ontplof, even zelf uit de situatie stappen, tot zoveel tellen als nodig is, en dan weer terug naar dochter.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
vrijdag 11 februari 2011 om 17:17
quote:caoilfhinnn schreef op 11 februari 2011 @ 11:38:
Ik heb het dus niet over slaan, maar over 'wel-eens-een-tik-uitdelen' .
Ik waarschuw ook van te voren. En als ik wat zeg, dan doe ik het ook, ik heb een hekel aan loze dreigementen. En naar de kamer sturen doe ik zelden. Een kamer hoort een veilig plek te zijn, geen strafhok. Maar dat is míjn mening.En dat is sinds 2006 net zo goed verboden, die zogenaamde corrigerende tik.
Ik heb het dus niet over slaan, maar over 'wel-eens-een-tik-uitdelen' .
Ik waarschuw ook van te voren. En als ik wat zeg, dan doe ik het ook, ik heb een hekel aan loze dreigementen. En naar de kamer sturen doe ik zelden. Een kamer hoort een veilig plek te zijn, geen strafhok. Maar dat is míjn mening.En dat is sinds 2006 net zo goed verboden, die zogenaamde corrigerende tik.
vrijdag 11 februari 2011 om 18:32
quote:Schilderspalet schreef op 11 februari 2011 @ 16:55:
WAt mij opvalt aan de posts die ik heb doorgeploeterd (-; (niet allemaal, maar wel een aantal pagina's) is dat men spreekt over fysiek en geestelijke mishandeling, slaan, per ongeluk over een randje trekken van een kind, etc, etc
Dus allemaal in het kader van 'pijn en verdriet'.
Maar wat we vergeten is de andere kant van het 'mishandelen' van een kind: het door en door verwennen van onze prinsjes en prinsesjes, het afkopen met speelgoed om papa's en mama's en te druk hebben met werk om fatsoenlijk de kinderen op te voeden.
Ook dit valt onder mishandeling in mijn ogen!
Dus, wie komt hier zijn/haar verhaal doen over 'dit heb ik mijn kind aangedaan'...............ik heb haar/hem een wii gegeven omdat ik het te druk had met mijn werk, ik heb hem/haar de totale barbie collectie gegeven omdat ik liever met vriendinnen op stap ga dan mijn kind fatsoenlijk 's avonds naar bed breng, ik heb mijn dochter een splinternieuwe computer gegeven omdat ik er na schooltijd nooit ben vanwege carriere......
Nou? Wie?
Ik niet, ik was er voor mijn kinderen!
Is dit weer zo'n post om te vergoeilijken dat een kind wel eens een tik krijgt? Valt mij op dat moeders die wel eens een tik uitdelen steeds opvoedtactieken aanhalen die ook niet goed zijn.
Met cadeaus wordt hier ook niet gestrooid, en al helemaal niet als schuldgevoel voor iets. Voel me ook nergens schuldig over, gelukkig.
WAt mij opvalt aan de posts die ik heb doorgeploeterd (-; (niet allemaal, maar wel een aantal pagina's) is dat men spreekt over fysiek en geestelijke mishandeling, slaan, per ongeluk over een randje trekken van een kind, etc, etc
Dus allemaal in het kader van 'pijn en verdriet'.
Maar wat we vergeten is de andere kant van het 'mishandelen' van een kind: het door en door verwennen van onze prinsjes en prinsesjes, het afkopen met speelgoed om papa's en mama's en te druk hebben met werk om fatsoenlijk de kinderen op te voeden.
Ook dit valt onder mishandeling in mijn ogen!
Dus, wie komt hier zijn/haar verhaal doen over 'dit heb ik mijn kind aangedaan'...............ik heb haar/hem een wii gegeven omdat ik het te druk had met mijn werk, ik heb hem/haar de totale barbie collectie gegeven omdat ik liever met vriendinnen op stap ga dan mijn kind fatsoenlijk 's avonds naar bed breng, ik heb mijn dochter een splinternieuwe computer gegeven omdat ik er na schooltijd nooit ben vanwege carriere......
Nou? Wie?
Ik niet, ik was er voor mijn kinderen!
Is dit weer zo'n post om te vergoeilijken dat een kind wel eens een tik krijgt? Valt mij op dat moeders die wel eens een tik uitdelen steeds opvoedtactieken aanhalen die ook niet goed zijn.
Met cadeaus wordt hier ook niet gestrooid, en al helemaal niet als schuldgevoel voor iets. Voel me ook nergens schuldig over, gelukkig.
vrijdag 11 februari 2011 om 18:33
quote:sharra schreef op 11 februari 2011 @ 14:51:
Het is mij ook wel eens overkomen dat ik tegenover peuterdochter compleet uit mijn slof schoot en ik haar een mep gaf (ze gooide een hard en zwaar speeltje tegen het hoofd van haar babyzusje die bij me lag te drinken).
Ik ben daar zelf ontzettend van geschrokken en ik huilde nog harder dan zij. Ik heb dan ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd dat mama ook wel eens dingen fout doet.
Maar feit blijft dat ik dus blijkbaar in staat ben tot dat soort gedrag, en ik zit daar best wel mee. Ik wil dan ook binnenkort op het cb eens gaan vragen om begeleiding want ik wil niet dat me dat nog eens overkomt.
Ik heb soms het gevoel dat ik door mijn "repertoire" heen ben wat betreft straffen en daar zou ik best wat handvatten en tips voor willen! Vooral omdat onze oudste best een pittige tante is, en ik voorzie dat ik in haar puberteit nog best problemen zou kunnen krijgen met haar.Je hebt in tegenstelling tot sommige moeders hier, wel een goed zelfinzicht. Je vraagt hulp. Dat vind ik dan wel weer kenmerkend van een goede moeder.
Het is mij ook wel eens overkomen dat ik tegenover peuterdochter compleet uit mijn slof schoot en ik haar een mep gaf (ze gooide een hard en zwaar speeltje tegen het hoofd van haar babyzusje die bij me lag te drinken).
Ik ben daar zelf ontzettend van geschrokken en ik huilde nog harder dan zij. Ik heb dan ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd dat mama ook wel eens dingen fout doet.
Maar feit blijft dat ik dus blijkbaar in staat ben tot dat soort gedrag, en ik zit daar best wel mee. Ik wil dan ook binnenkort op het cb eens gaan vragen om begeleiding want ik wil niet dat me dat nog eens overkomt.
Ik heb soms het gevoel dat ik door mijn "repertoire" heen ben wat betreft straffen en daar zou ik best wat handvatten en tips voor willen! Vooral omdat onze oudste best een pittige tante is, en ik voorzie dat ik in haar puberteit nog best problemen zou kunnen krijgen met haar.Je hebt in tegenstelling tot sommige moeders hier, wel een goed zelfinzicht. Je vraagt hulp. Dat vind ik dan wel weer kenmerkend van een goede moeder.
vrijdag 11 februari 2011 om 20:56
Het gaat bij mij om dat er ouders zijn die blijkbaar hun eigen gedrag niet onder controle hebben om zo hun kind te moeten corrigeren. Andere manier zijn veel effectiever en werken ook beter op de lange termijn. Maar daarvoor zijn er ouders die eerst zichzelf moeten leren beheersen en moeten leren dat ze het beter op een andere manier kunnen aanpakken.
Gelukkig denkt de wet er tegenwoordig ook zo over.
Gelukkig denkt de wet er tegenwoordig ook zo over.
vrijdag 11 februari 2011 om 21:05
quote:Nova78 schreef op 11 februari 2011 @ 20:56:
Het gaat bij mij om dat er ouders zijn die blijkbaar hun eigen gedrag niet onder controle hebben om zo hun kind te moeten corrigeren. Andere manier zijn veel effectiever en werken ook beter op de lange termijn. Maar daarvoor zijn er ouders die eerst zichzelf moeten leren beheersen en moeten leren dat ze het beter op een andere manier kunnen aanpakken.
Gelukkig denkt de wet er tegenwoordig ook zo over.
De wet denkt niet. De wet staat het terroriseren van een kind zonder pardon toe, anders zou de helft van de gezinsvoogden permanent achter de tralies zitten. Het enige wat de wet niet toestaat, is dat de ouders fysieke sporen achterlaten. Geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
Het is allemaal geen probleem voor de wet. En 'zorgverleners' mogen je best aan de muur ketenen, of in een Glen Mills insituut in elkaar trappen.
Het gaat bij mij om dat er ouders zijn die blijkbaar hun eigen gedrag niet onder controle hebben om zo hun kind te moeten corrigeren. Andere manier zijn veel effectiever en werken ook beter op de lange termijn. Maar daarvoor zijn er ouders die eerst zichzelf moeten leren beheersen en moeten leren dat ze het beter op een andere manier kunnen aanpakken.
Gelukkig denkt de wet er tegenwoordig ook zo over.
De wet denkt niet. De wet staat het terroriseren van een kind zonder pardon toe, anders zou de helft van de gezinsvoogden permanent achter de tralies zitten. Het enige wat de wet niet toestaat, is dat de ouders fysieke sporen achterlaten. Geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
Het is allemaal geen probleem voor de wet. En 'zorgverleners' mogen je best aan de muur ketenen, of in een Glen Mills insituut in elkaar trappen.
vrijdag 11 februari 2011 om 21:11
quote:molie schreef op 11 februari 2011 @ 18:47:
Gisteren nog, moest ik mijn zoon wegbrengen naar mijn moeder omdat ik moest werken terwijl hij ziek was. Dat voelt klote ja, bedoel je zoiets schilderspalet?
Nee, vind ik niet
Je koopt je schuldgevoel toch niet af?
Als ik naar Help, mijn kind is te dik (tv-programma) kijk, vind ik dat wel een vorm van mishandeling
Gisteren nog, moest ik mijn zoon wegbrengen naar mijn moeder omdat ik moest werken terwijl hij ziek was. Dat voelt klote ja, bedoel je zoiets schilderspalet?
Nee, vind ik niet
Je koopt je schuldgevoel toch niet af?
Als ik naar Help, mijn kind is te dik (tv-programma) kijk, vind ik dat wel een vorm van mishandeling
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 11 februari 2011 om 21:47
quote:jaap schreef op 11 februari 2011 @ 21:05:
[...]
De wet denkt niet. De wet staat het terroriseren van een kind zonder pardon toe, anders zou de helft van de gezinsvoogden permanent achter de tralies zitten. Het enige wat de wet niet toestaat, is dat de ouders fysieke sporen achterlaten. Geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
Het is allemaal geen probleem voor de wet. En 'zorgverleners' mogen je best aan de muur ketenen, of in een Glen Mills insituut in elkaar trappen.
Wat probeer je nu eigenlijk duidelijk te maken? Dat terroriseren (waar jij het over hebt: geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
ook aangepakt moet worden? Dat dat erger is dan de pedagogische tik? Of dat daarom een pedagogische tik geoorloofd zou moeten zijn, omdat er ergere dingen zijn?
Laat ik duidelijk zijn: ik vind het terroriseren van een kind waar jij het over hebt ook echt absoluuut niet kunnen, maar wel net zo goed niet kunnen als de pedagogische tik. Of wil je hiermee zeggen dat er veel ergere dingen zijn dan de pedagogische tik? Is het weer een posting om de tik te vergoeilijken?
[...]
De wet denkt niet. De wet staat het terroriseren van een kind zonder pardon toe, anders zou de helft van de gezinsvoogden permanent achter de tralies zitten. Het enige wat de wet niet toestaat, is dat de ouders fysieke sporen achterlaten. Geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
Het is allemaal geen probleem voor de wet. En 'zorgverleners' mogen je best aan de muur ketenen, of in een Glen Mills insituut in elkaar trappen.
Wat probeer je nu eigenlijk duidelijk te maken? Dat terroriseren (waar jij het over hebt: geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
ook aangepakt moet worden? Dat dat erger is dan de pedagogische tik? Of dat daarom een pedagogische tik geoorloofd zou moeten zijn, omdat er ergere dingen zijn?
Laat ik duidelijk zijn: ik vind het terroriseren van een kind waar jij het over hebt ook echt absoluuut niet kunnen, maar wel net zo goed niet kunnen als de pedagogische tik. Of wil je hiermee zeggen dat er veel ergere dingen zijn dan de pedagogische tik? Is het weer een posting om de tik te vergoeilijken?
vrijdag 11 februari 2011 om 22:12
quote:Nova78 schreef op 11 februari 2011 @ 21:47:
Wat probeer je nu eigenlijk duidelijk te maken? Dat terroriseren (waar jij het over hebt: geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
ook aangepakt moet worden? Dat dat erger is dan de pedagogische tik? Of dat daarom een pedagogische tik geoorloofd zou moeten zijn, omdat er ergere dingen zijn?
Laat ik duidelijk zijn: ik vind het terroriseren van een kind waar jij het over hebt ook echt absoluuut niet kunnen, maar wel net zo goed niet kunnen als de pedagogische tik. Of wil je hiermee zeggen dat er veel ergere dingen zijn dan de pedagogische tik? Is het weer een posting om de tik te vergoeilijken?Wat het is, die bijdrage, is een reactie op jouw bijdrage. Je doet het voorkomen alsof mensen die hun kinderen een 'pedagogische tik' geven de controle over zichzelf kwijt zijn, per definitie. De focus op fysieke correctie is 'van de pot gerukt' fout. Zelfs onderzoek van de meest vooraanstaande professor/lobbyist tégen de 'pedagogische tik', de heer Murray Straus, toonde aan dat de 'schade' die werd toegedacht aan de 'pedagogische tik' daadwerkelijk werd veroorzaakt door het geschreeuw en de geestelijke terreur in die gevallen waar mensen die 'tik' als laatste redmiddel hanteerden, danwel 'uit hun dak gingen' en hun zelfbeheersing verloren. Tragisch genoeg verergert die situatie juist door die wet die die 'pedagogische tik' verbiedt, omdat mensen er pas hun toevlucht toe zoeken als ze 'uit hun dak gaan'. Waar ze dat eerder deden vóór dat moment, en dan welbewust. Onderzoek in Zweden, ná invoering van de eerste soortgelijke wet, gaf een duidelijke toename van het aantal gevallen van kindermishandeling te zien, inclusief gevallen met dodelijke afloop. Ook in Nederland is er een stijging te zien, al zijn de cijfers hier dermate onbetrouwbaar, dat er een supertanker door de gaten in de verschillende statistieken kan. En bedankt Tweede Kamer!
Die stijging is dan dus nog exclusief het aantal gevallen van geestelijke, ernstig traumatiserende terreur van ouders die werden gedwongen hun toevlucht te zoeken tot alternatieven voor de 'pedagogische tik', en ouders die hun kinderen feitelijk verwaarloosden, door de opvoeding aan de gemeenschap over te laten. Met als gevolg dat er in Nederland meer jongeren achter de tralies zitten dan waar ook ter wereld. En bedankt Tweede Kamer!
Wat probeer je nu eigenlijk duidelijk te maken? Dat terroriseren (waar jij het over hebt: geestelijke terreur, kleineren, stigmatiseren, een complex aanpraten, je kind schuld aanpraten waardoor het grote kans maakt een 'stoornis' te ontwikkelen, manipuleren, omkopen, treiteren door het dingen af te pakken, sociaal isoleren middels 'huisarrest', het amfetamine voeren.........
ook aangepakt moet worden? Dat dat erger is dan de pedagogische tik? Of dat daarom een pedagogische tik geoorloofd zou moeten zijn, omdat er ergere dingen zijn?
Laat ik duidelijk zijn: ik vind het terroriseren van een kind waar jij het over hebt ook echt absoluuut niet kunnen, maar wel net zo goed niet kunnen als de pedagogische tik. Of wil je hiermee zeggen dat er veel ergere dingen zijn dan de pedagogische tik? Is het weer een posting om de tik te vergoeilijken?Wat het is, die bijdrage, is een reactie op jouw bijdrage. Je doet het voorkomen alsof mensen die hun kinderen een 'pedagogische tik' geven de controle over zichzelf kwijt zijn, per definitie. De focus op fysieke correctie is 'van de pot gerukt' fout. Zelfs onderzoek van de meest vooraanstaande professor/lobbyist tégen de 'pedagogische tik', de heer Murray Straus, toonde aan dat de 'schade' die werd toegedacht aan de 'pedagogische tik' daadwerkelijk werd veroorzaakt door het geschreeuw en de geestelijke terreur in die gevallen waar mensen die 'tik' als laatste redmiddel hanteerden, danwel 'uit hun dak gingen' en hun zelfbeheersing verloren. Tragisch genoeg verergert die situatie juist door die wet die die 'pedagogische tik' verbiedt, omdat mensen er pas hun toevlucht toe zoeken als ze 'uit hun dak gaan'. Waar ze dat eerder deden vóór dat moment, en dan welbewust. Onderzoek in Zweden, ná invoering van de eerste soortgelijke wet, gaf een duidelijke toename van het aantal gevallen van kindermishandeling te zien, inclusief gevallen met dodelijke afloop. Ook in Nederland is er een stijging te zien, al zijn de cijfers hier dermate onbetrouwbaar, dat er een supertanker door de gaten in de verschillende statistieken kan. En bedankt Tweede Kamer!
Die stijging is dan dus nog exclusief het aantal gevallen van geestelijke, ernstig traumatiserende terreur van ouders die werden gedwongen hun toevlucht te zoeken tot alternatieven voor de 'pedagogische tik', en ouders die hun kinderen feitelijk verwaarloosden, door de opvoeding aan de gemeenschap over te laten. Met als gevolg dat er in Nederland meer jongeren achter de tralies zitten dan waar ook ter wereld. En bedankt Tweede Kamer!
vrijdag 11 februari 2011 om 22:36
vrijdag 11 februari 2011 om 22:38
